Διάφορα

Αρχική Διάφορα

Παραίνεσις πρός νέους (Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου)

Φιλοθέου Ζερβάκου


Παραίνεσις πρός νέους (Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου)




᾿Αγαπητά ἐν Κυρίω τέκνα.

Εἶναι γνωστόν τοῖς πᾶσι ὅτι τό ῾Ελληνικόν ἔθνος ἔχει τήν μεγαλυτέραν ἱστορίαν ἐκ πάντων τῶν ἐθνῶν. Τό Ελληνικόν ἔθνος εἶναι τό κατ᾿ ἐξοχήν ἔθνος ὅπερ ἔδωσε τά πρῶτα φῶτα τοῦ πολιτισμοῦ εἰς τόν τετραπέρατον κόσμον. Τό Ελληνικόν ἔθνος εἶναι ἐκεῖνο τό δποῖον ἐβλάστησε πρίν μέν Χριστοῦ τούς μεγαλυτέρους σοφούς τῆς οἰκουμένης, Πλάτωνας, Σωκράτας, ᾿Αριστοτέλεις κ.λ.π.· καί μετά Χριστόν τούς μεγίστους φωστῆρας τῆς Τρισηλίου Θεότητος, ᾿Αθανασίους, Βασιλείους, Γρηγορίους, Χρυσοστόμους, Φωτίους κ.λ.π. τούς μελιρρύτους ποταμούς τῆς σοφίας, τούς τήν κτίσιν πᾶσαν θεογνωσίας νάμασι καταρδεύσαντας.

Τό Ἑλληνικόν ἔθνος εἶναι τό ἔθνος ἐκεῖνο τό ὁποῖον ἐξέλεξεν ὁ Κύριος καί Θεός ἡμῶν μετά τόν ἐκλεκτόν λαόν τοῦ Ἰσραήλ, ὅστις φανείς ἀχάριστος καί ἀγνώμων περί τόν εὐεργέτην, Χριστοκτόνος καί Θεοκτόνος γενόμενος, ἀπώλεσε τήν εὐλογίαν καί ἔλαβε τήν κατάραν. Καί ἀντί τοῦ ἀχαρίστου τούτου λαοῦ, τῆς γενεᾶς ταύτης τῆς πονηρᾶς καί μοιχαλίδος, ἐξέλεξεν ὁ Κύριος τόν νέον Ἰσραήλ, δηλαδή τό Ελλην. ἔθνος. ῞Οτε οἱ ἀναβάντες εἰς ῾Ιεροσόλυμα ῞Ελληνες διά τήν ἑορτήν τοῦ Πάσχα ἐζήτησαν παρά τοῦ ᾿Αποστόλου Φιλίππου ἰδεῖν τόν ᾿Ιησοῦν, κατά τήν ἱεράν ἐκείνην στιγμήν, καθ᾿ ἥν ὅ τε Φίλιππος καί ᾿Ανδρέας παρουσίασαν τούς ῞Ελληνας εἰς τόν Θεάνθρωπον Ἰησοῦν, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός εἰδών τούς ῞Ελληνας εἶπεν· «Ἐλύληθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῇ ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου». ῎Οντως, ἀληθῶς ἀπό τῆς ὥρας ἐκείνης ἐδόξασεν ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός καί ἐξέλεξε τό Ελληνικόν ἔθνος ὡς λαόν του περιούσιον, ἀλλά καί ἐδοξάσθη ὑπ᾽ αὐτοῦ. Διότι, ὅτε μετά τήν ᾿Ανάστασιν τοῦ Σωτῆρος καί τήν τοῦ Παναγίου Πνεύματος ἐπιφοίτησιν, οἱ ῞Αγιοι Απόστολοι λαβόντες δύναμιν ἐξ ὕψους καί παραγγελίαν νά πορευθοῦν εἰς τόν κόσμον ἅπαντα νά κηρύξουν τό εὐαγγέλιον πάσῃ τῇ κτίσει, οἱ πρῶτοι οἱ ὁποῖοι ἐδέχθησαν τό εὐαγγέλιον καί ἠσπάσθησαν τόν Χριστιανισμόν ἦσαν ῞Ελληνες. Ἐν ᾿Αντιοχείᾳ, ἐν Αἰγύπτῳ, ἐν Πόντῳ, ἐν Βυζαντίῳ, ἐν Θράκῃ, ἐν Μακεδονίᾳ, ἐν ᾿Αχαΐᾳ, ἐν Κρήτῃ, ἐν Θεσσαλονίκῃ, ἐν ᾿Αθήναις, ἐν Κορίνθῳ καί παντοῦ ὅπου ἐκήρυξαν οἱ θεοκήρυκες καί θεόπνευστοι τοῦ Κυρίου ᾿Απόστολοι, οἱ πρῶτοι ὀπαδοί καί θιασῶται τοῦ Χριστιανισμοῦ ἦσαν ῞Ελληνες.

Τό Ελληνικόν ἔθνος οὐ μόνον ἠσπάσθη τόν Χριστιανισμόν, ἀλλά καί ἠγωνίσθη ὑπέρ τῆς διαδόσεως καί ἐπικρατήσεως τοῦ χριστιανισμοῦ. Τό Ελληνικόν ἔθνος ἀνέδειξε πλῆθος ἁγίων Μαρτύρων, ῾Ιερομαρτύρων, Ὁσιομαρτύρων, Νεομαρτύρων, ῾Ομολογητῶν καί Ὁσίων, ὅσον οὐδέν ἄλλο ἔθνος. Οἱ μεγάλοι μάρτυρες Γεώργιος, Δημήτριος, Θεόδωροι, Πολύκαρποι, Βλάσιοι, Ελευθέριοι, Χαραλάμπεις, ῎Ανθιμοι, κ.λ.π., καθώς καί οἱ νέοι ῾Ιερομάρτυρες καί Εθνομάρτυρες Γρηγόριος ὁ Ε΄ Κωνσταντινουπόλεως Πατριάρχης καί οἱ ἐπ᾽ ἐσχάτων Χρυσόστομος Μητροπολίτης Σμύρνης καί πλεῖστοι ἄλλοι ἦσαν Ἕλληνες. ᾿Αλλά καθώς εἰς ἕνα καρποφόρον χωράφιον πολλάκις ἀναφύονται ἄκανθοι καί τρίβολοι, αἵτινες, ἐάν μή ταχέως ἐκβληθοῦν, καθιστοῦν ἄγριον καί ἄκαρπον τό χωράφιον, τοιουτοτρόπως καί εἰς τό Ἑλληνικός ἔθνος ἀνεφύησαν κατά καιρούς, ὡς τρίβολοι καί ἄκανθοι, ἄνθρωποι ποταποί μέ ποταπά αἰσθήματα, ἄνθρωποι ὑπερήφανοι, ἀλαζόνες, βλάσφημοι, ἀσεβεῖς, ἀνόσιοι, ἀφιλοπάτριδες, ἄστοργοι, ἄσπονδοι, φθονεροί, προδόται, οἱ ὁποῖοι πολλά κακά ἐπεσώρευσαν εἰς τό ἔθνος ἡμῶν, ἀπ᾽ ἀρχάς καί ἄχρι τῶν ἡμερῶν μας, καί παρ᾽ ὀλίγον νά καταστήσουν το καρποφόρον ἔθνος – μῶν, τό ὁποῖον τόσα καί τόσα καρποφόρα καί θεόφυτα ἐβλάστησε φυτά μέ καρπούς ἀειθαλεῖς, ἄγριον καί ἄκαρπον. ῎Αλλ᾿ ἄς ἔχῃ δόξαν ὁ παντοδύναμος καί ὕψιστος Θεός καί Πατήρ ἡμῶν ὁ Οὐράνιος, ὅστις ἀπ᾿ αἰῶνος ἠγάπησε τήν ῾Ελλάδα καί προώρισεν αὐτήν διά νά ζήσῃ, ἤγειρε κέρας σωτηρίας ἡμῖν…

Εἶναι λίαν εὐχάριστον ἅμα καί θεάρεστον νά βλέπῃ τις τά τέκνα τῆς γλυκυτάτης μας πατρίδος συνηνωμένα και συναδελφωμένα μέ ἕνα πρόγραμμα καί ἕνα σκοπόν ἅγιον καί μέ ἐνθουσιασμόν ἱερόν νά ἐργασθοῦν ὁμοθύμως ὑπέρ τῆς εὐτυχίας καί εὐδαιμονίας αὐτῆς.

Ὑπό τοῦ Θεοῦ ἐμπνευσθείς καί φωτισθείς ὁ Κυβερνήτης ἡμῶν ἵδρυσε τήν ἐθνικήν νεολαίαν πρός καταπολέμησιν τοῦ ἀθέου κουμουνισμοῦ, ὁ ὁποῖος τήν μέν σημαίαν τῆς ἐπαναστάσεως ὠνόμαζε κουρελόπανον, τήν δέ ἁγίαν μας θρησκείαν ὄπιον, ὑβρίζων ἀναιδῶς τούς γενναίους προγόνους ἡμῶν, τούς ἥρωας τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως, τούς ἐλευθερωτάς τῆς πατρίδος ἡμῶν· ὁ ἄθεος κουμουνισμός ἠθέλησε ἀκόμη νά εἰσαγάγῃ εἰς τήν πίστιν ἡμῶν τήν ἁγίαν, τήν ἀπιστίαν, καί εἰς τήν ὡραῖαν καί δεδοξασμένην πατρίδα μας, τήν διαφθοράν, τόν ἐκφυλισμόν καί τήν ἀκολασίαν.

῎Αλλ᾿ εἰς τό λαμπρόν τοῦτο καί θεάρεστον ἔργον τοῦ καλοῦ Κυβερνήτου μας ὀφείλομεν πάντες να συνδράμωμεν καί λαός καί κλῆρος, καὶ ἄνδρες καί γυναῖκες, καί μικροί και μεγάλοι καί πάσης τάξεως, ἡλικίας και καταστάσεως ἄνθρωποι. Ο Ιερός κλῆρος ὅστις ἀνέκαθεν εἰς τοὺς γενναίους ὑπὲρ τῆς πίστεως καί πατρίδος ἱερούς ἀγώνας ἦτο πρωτοπόρος, πρωταγωνιστής και πρωταθλητής, σήμετον δι᾿ ἐμοῦ τοῦ ἐλαχίστου τῶν ἱερέων καί Πνευματικοῦ πατρός σᾶς προσφέρει τρία ὅπλα ἀκαταμάχητα, ἰσχυρότατα καί κραταιότατα. Τὸ πρῶτον ὅπλον εἶναι ἡ ἀγάπη, τό δεύτερον ἡ πίστις καί τό τρίτον ἡ ἐλπίς. Διὰ τῶν τριῶν τούτων ὅπλων, ἀγαπητά μου καί περιπόθητα τέκνα, θα νικήσετε, θα καταβάλετε καί θά συντρίψετε πάντα ἐχθρόν καί πολέμιον, δρατόν καί ἀόρατον.

Μὲ αὐτά τα τρία ὅπλα, οἱ ἔνδοξοι τοῦ Κυρίου μαθηταί καί ἀπόστολοι, μέ τήν ἀγάπην πρός τόν Θεόν, τήν ἀγάπην πρός τόν πλησίον, πρός ἀλλήλους͵ ἀκόμη καί πρός τούς ἐχθρούς των, μέ τήν πίστιν τὴν ἁγίαν, τήν θερμήν, τήν στεράν καί ἀκλόνητον, καί μέ τήν πρός τόν Θεόν βεβαίαν καί ἀσφαλῆ ἐλπίδα, ἐξεστράτευσαν ἐκ τῆς ῾Ιερουσαλήμ, μέ πρόγραμμα καί σκοπόν νά ὑποτάξουν τήν οἰκουμένην εἰς τόν Χριστιανισμόν. Καί τό κατώρθωσαν 12 μόνον τόν ἀριθμόν, καί ἄλλοι 70, τό ὅλον 82. Καί πῶς τόσον ὀλίγοι κατώρθωσαν τοιοῦτον ὑπεράνθρωπον ἔργον; διά τῶν ὅπλων; οὐχί· διότι ὁ διδάσκαλος καί ἀρχηστράτηγός των δέν τούς ἐπέτρεπε νά κρατοῦν εἰς τάς χεῖρας μήτε ράβδον, μήτε πήραν. Διά χρημάτων; οὐχί· διότι τούς παρήγγειλε νά μή ἀποκτήσουν χρυσόν, ἤ ἄργυρον, μήτε χαλκόν. Διά τῆς σοφίας καί τῆς ἐπιστήμης; οὐχί· διότι οἱ περισσότεροι ἐξ αὐτῶν ἦταν ἀγράμματοι ἁλιεῖς (ψαράδες). Διά τίνος μέσου τό κατώρθωσαν; Διά τῶν ἀνωτέρω τριῶν ὅπλων τῆς ἀγάπης, τῆς πίστεως καί τῆς ἐλπίδος· δι᾿ ὅ καί καυχώμενοι ἔλεγον· «αὕτη ἐστίν ἡ νίκη ἡ νικήσασα τόν κόσμον, ἡ πίστις ἡμῶν».

Μέ αὐτά τά τρία ὅπλα τά πνευματικά, τήν ἀγάπην, τήν πίστιν καί τήν ἐλπίδα, παρά μέ πολεμικά καί ὑλικά ὅπλα οἱ γενναῖοι πρόγονοι ἡμῶν τό 1821 κατώρθωσαν μία δράξ ἀνδρῶν νά ἐπαναστατήσῃ ἐναντίον μίας μεγάλης αὐτοκρατορίας, τήν ὁποίαν τότε ἔτρεμε ὁλόκληρος ἡ Εὐρώπη, καί νά μᾶς χαρίσῃ τόν καθαρόν ἀέρα τῆς ἐλευθερίας, τόν ὁποῖον ἤδη ἀναπνέομεν.

Μέ αὐτά τά τρία ὅπλα καί σεῖς, ἀγαπητά μου τέκνα, πρῶτον μέ τήν ἀγάπην τήν ὁλόψυχον καί ὁλόκαρδον πρός τόν Παντοδύναμον Θεόν καί Οὐράνιον Πατέρα· τήν ἀγάπην τήν γνησίαν, τήν καθαράν καί ἄδολον πρός ἀλλήλους, πρός τήν πατρίδα, τόν σεπτόν ἡμῶν ῞Ανακτα, τόν Κυβερνήτην καί πρός πάντας. Δεύτερον μέ τήν πίστιν τήν θερμήν, στερεάν καί ἀκλόνητον πρός τόν Θεόν, πρός τήν θρησκείαν, πρός τήν πατρίδα, πρός τόν βασιλέα, πρός τάς ἱεράς μας παραδόσεις, καί τρίτον μέ τήν βεβαίαν ἐλπίδα, ὅτι πᾶν ὅ,τι θελήσετε καλόν θά τό κατορθώσητε καί ὅ,τι ζητήσετε ἀπό τόν οὐράνιόν μας Πατέρα καί Θεόν θά τό ἀποκτήσετε ἀρκεῖ νά εἶναι πρός τό συμφέρον.

Μέ αὐτά τά τρία πνευματικά ὅπλα ἡ ῾Αγία μας Ἐκκλησία, δι᾿ ἐμοῦ τοῦ ταπεινοῦ καί εὐτελοῦς, σᾶς προσφέρει καί σᾶς καθοπλίζει, διά νά δυνηθῆτε νά ἐπιτελέσετε μεγάλα, ἔνδοξα καί θαυμαστά ἔργα. Θά τιμήσετε, θά δοξάσετε, θά μεγαλύνετε καί θά καταστήσετε ἔνδοξον καί λαμπράν τήν γλυκείαν μας πατρίδα, θά ἀφήσετε ὄνομα ἔνδοξον καί ἀθάνατον εἰς τάς μετά ταῦτα γενεάς, καί θά λάβετε τόν ἀμαράντινον στέφανον ἐν οὐρανοῖς παρά τοῦ Παντοκράτορος Θεοῦ καί Βασιλέως τῶν ὅλων. ᾿Ανάγκη ὅμως καί νά κοπιάσετε («τά γάρ καλά κόπῳ κτῶνται καί πόνῳ κατορθοῦνται»), «σύν ᾿Αθηνᾷ καί χεῖρα κίνει». Οἱ μπολσεβίκοι τῆς Ρωσίας, καί οἱ ἐρυθροί τῆς ῾Ισπανίας, διότι στεροῦνται τῶν ὅπλων τῆς ἀγάπης, τῆς πίστεως καί τῆς ἐλπίδος, κατέστησαν ἀθλίας καί δυστυχεῖς τάς πατρίδας των. Ἐβεβήλωσαν καί ἐμόλυναν τούς ἱερούς ναούς καί τά ἅγια θυσιαστήρια, κατέσφαξαν ἀγρίως καί ποικιλοτρόπως ἐβασάνισαν καί ἐθανάτωσαν μυριάδας ἀνευθύνων κληρικῶν καί λαϊκῶν. ῎Εχυσαν ποταμούς αἱμάτων ἀθώων καί θά ἀφήσουν εἰς τάς μετά ταῦτα γενεᾶς στίγμα καί αἰώνιον ἀνάθεμα τῆς φαυλότητος, τῆς κακίας καί μοχθηρίας των.

᾿Αλλά «πᾶσα φυτεία ἣν οὐκ ἐφύτευσεν ὁ Οὐράνιος Πατήρ ἐκριζωθήσεται». Ὁ μπολσεβικισμός καί ὁ κομμουνισμός είναι φυτεία τοῦ σατανᾶ, διότι στερεῖται τῆς ἀγάπης, τῆς πίστεως, τῆς ἐλπίδος, ἑπομένως ταχέως θά ἐκριζωθῇ.

Οἱ ἐρυθροί τῆς Ἱσπανίας ἤρχισαν νά ξεκλονίζωνται καί νά ἐκριζοῦνται· τήν ὁμοίαν τύχην θά ὑποστοῦν συντόμως καί οἱ τούτων ἀδελφοί ἄθεοι μπολσεβίκοι τῆς Ρωσίας. ῎Ας καυχῶνται ὅσον θέλουν, «πᾶσα φυτεία, ἣν οὐκ ἐφύτευσεν ὁ Οὐράνιος Πατήρ ἐκριζωθήσεται». Ὑμεῖς, ὦ τέκνα μου ἀγαπητά, ἐστέ φυτεία τοῦ Οὐρανίου μας Πατρός Θεοῦ, ὡς ἄνθη εὐώδη καί δένδρα ἀγλαόκαρπα, μέ τήν εὐωδίαν τῶν ἀρετῶν σας καί μέ τούς καρπούς τῶν καλῶν σας ἔργων μέλλετε (ἄν θέλετε) νά εὐωδιάσετε καί νά ὠφελήσετε ὄχι μόνον τήν πατρίδα μας ἀλλά καί τήν ὑφήλιον ἅπασαν.

Προσέξατε ὅμως, μή φυτρώσουν εἰς τήν καλήν ταύτην φυτείαν ἄκανθοι καί τρίβολοι. Ἐάν τις εἰς τήν φυτείαν φανεῖ φθονερός, δόλιος, ἀσεβής, βλάσφημος, ἄπιστος, προδότης, φαῦλος, αἰσχρός, ἐἀν δέν διορθοῦται, ἄς ἐκριζοῦται ὡς ἄκανθα, καί ἄς ἀποβάλλεται καί ἄς χωρίζεται ὡς ψωραλέον πρόβατον, ἵνα μή μεταδώσῃ τήν λύμην καί εἰς ἄλλους. Μικρά ζύμη ὅλον τό φύραμα ζυμεῖ. Ὑμεῖς ἐστέ μικρά ζύμη· ἐάν κατασταθῆτε ζύμη καλή, ζύμη ἀληθείας, εἰλικρινείας, ταπεινοφροσύνης, δικαιοσύνης, πίστεως, ἀρετῆς, ἐγκρατείας, σωφροσύνης, ὑπομονῆς, ἀγάπης, φιλαδελφίας, ὅλον τό φύραμα, τουτέστιν, ὅλον τό ἔθνος, σύν τῷ χρόνῳ, θά τό καταστήσετε καλήν ζύμην.

Εὔχομαι ὅπως ἡ χάρις τοῦ Παντοδυνάμου Θεοῦ καί Πατρός, ἐνισχύση, ἐνδυναμώση, κραταιώση, ὁδηγήση καί φωτίσῃ τάς ψυχάς, τάς διανοίας καί καρδίας ὑμῶν εἰς τόν καλόν τῆς ἀρετῆς ἀγῶνα καί λάμψουν τά καλά σας ἔργα ὡς ἥλιος εἰς τά πέρατα τῆς Οἰκουμένης, ἵνα βλέποντες οἱ ἄνθρωποι δοξάσουν τόν Πατέρα τόν ἐν Οὐρανοῖς. Καί ἴδωμεν πάντες ἡμέρας ἀγαθάς, ἴδωμεν τήν πατρίδα μας δεδοξασμένην καί τετιμημένην, τήν πίστιν μας αὐξανομένην καί κραταιουμένην, καί γίνωμεν οἱ πάντες μία ποίμνη μέ ἕνα ποιμένα τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, τόν ἀληθῆ καί καλόν ποιμένα, τόν ἀρχηγόν καί θεμελιωτήν τῆς πίστεως ἡμῶν· οὗ ἡ δόξα, τό κράτος, ἡ τιμή καί ἡ προσκύνησις εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ᾿Αμήν.


σ. 72-76 – Όσιος Φιλόθεος Ζερβάκος Β’ (Ορθόδοξος Κυψέλη)

Αδιανόητο: Ο Μητροπολίτης Εδέσσης δώρισε  λείψανα του Αγίου Καλλινίκου σε σχισματοαιρετικούς!

Αδιανόητο: Ο Μητροπολίτης Εδέσσης δώρισε  λείψανα του Αγίου Καλλινίκου σε σχισματοαιρετικούς!

Γράφει ο Χρήστος Βλαμάκης για το orthopraxia.gr

Αδιανόητο: Ο Μητροπολίτης Εδέσσης δώρισε  λείψανα του Αγίου Καλλινίκου σε σχισματοαιρετικούς!

Στο αποκαλυπτικό  άρθρο του Νεκτάριου Δαπέργολα διαβάσαμε και είδαμε φωτογραφίες από την επίσκεψη του σχισματικού Ουκρανού ψευδεπισκόπου Ντραμπίνκο σε διάφορες μονές και μητροπόλεις.  Δεν πρέπει  να τα συνηθίζουμε, και καλώς γράφουν, όσοι γράφουν γι’ αυτά. Βέβαια, τα πράγματα προχώρησαν περισσότερο.

Η «μεγάλη είδηση»  βγαίνει από το «σκάλισμα» στο προφίλ του ψευδεπισκόπου. Εκεί βρήκαμε πράγματα που δεν τιμάνε καθόλου τον επίσκοπο Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας. Το έτρεξε το θέμα και το πήγε παρακάτω… 

Όταν, πριν από κάποιους μήνες, ο Μητροπολίτης Εδέσσης, συλλειτούργησε με τον ψευδολβίας Επιφάνιο, υπήρξαν διαρροές, από το περιβάλλον του ιδίου, πως εξαπατήθηκε, και ότι τάχα δεν γνώριζε ότι ο Ολβίας Επιφάνιος ήταν από την ψευδοεκκλησία του ψευδοκιέβου Επιφανίου.

Τώρα λοιπόν, ο πρώην «εξαπατημένος» σεβασμιώτατος ΕΦΤΑΣΕ ΝΑ ΔΩΡΙΣΕΙ ΛΕΙΨΑΝΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ ΣΤΟΥΣ ΚΛΟΟΥΝ ΠΟΥ ΥΠΟΔΥΟΝΤΑΙ ΤΟΥΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ. 

Τουλάχιστον, σύμφωνα με όσα δηλώνει ο ίδιος ο Ουκρανός ψευδεπίσκοπος.


Κι αν εξαπατήθηκε και πάλι ο Έλληνας Μητροπολίτης, γιατί έβαλε τους «υποτακτικούς» του να προϋπαντήσουν τον ψευδεπίσκοπο, τον Οκτώβριο, στην Έδεσσα; Θα υπήρξε οπωσδήποτε κάποια επικοινωνία, πιο πριν.

Αδιανόητο: Ο Μητροπολίτης Εδέσσης δώρισε  λείψανα του Αγίου Καλλινίκου σε σχισματοαιρετικούς!

Και στην τελική δεν θα έβγαιναν και αναμνηστικές φωτογραφίες….

Αδιανόητο: Ο Μητροπολίτης Εδέσσης δώρισε  λείψανα του Αγίου Καλλινίκου σε σχισματοαιρετικούς!

Πριν γίνει το μεγάλο έγκλημα. Να δωθούν τα λείψανα του αγίου Καλλινίκου, σε κάποιους επισκόπους από τα ….Λιντλ.

Αδιανόητο: Ο Μητροπολίτης Εδέσσης δώρισε  λείψανα του Αγίου Καλλινίκου σε σχισματοαιρετικούς!
Στις 10 Οκτωβρίου, ενώ βρισκόταν σε προσκύνημα στην Ελλάδα, επισκέφθηκε τη Μητρόπολη Έδεσσας, όπου είχε συνάντηση με τον Μητροπολίτη Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας Ιωήλ. Ως δώρο στη Μητρόπολη Pereyaslav-Vyshniv, ο Μητροπολίτης Yoil έδωσε μέρος των λειψάνων του Αγίου Καλλίνικ της Έδεσσας (+1984). Ο Άγιος Καλλίνικος κυβέρνησε τη μητρόπολη Εδέσσης για 17 χρόνια, διάστημα κατά το οποίο γνώρισε περίοδο ακμής. Αυτός ο ασκητής αγιοποιήθηκε από την Ορθόδοξη Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης στις 23 Ιουνίου 2020.

 

Αλήθεια , που φτάσαμε, να γνωρίζουν οι λαϊκοί ποιος είναι σχισματικός και ποιος όχι, και «να μην γνωρίζουν» οι υποτιθέμενοι ποιμένες! Με άλλα λόγια, αντί να αγρυπνά και να μας προφυλάσσει ο ποιμένας, φτάσαμε να γνωρίζουμε εμείς και να κοιμάται ο εκάστοτε «ποιμένας».

Βέβαια, πλέον δεν μπορεί να επικαλεστεί την ίδια δικαιολογία ο Μητροπολίτης και όσοι έβαλαν «καλό» λογισμό θα πρέπει να το ξανασκεφτούν. Η εποχή επιτάσσει το να γνωρίζουμε με ποιους έχουμε να κάνουμε, ώστε να προστατέψουμε εαυτούς και …αλλήλους.

Και μια ταπεινή σκέψη και προτροπή προς όσους πραγματικά αγωνίζονται και πονάνε γι’ αυτή την κατάσταση. Η διαμαρτυρία μας πρέπει να πάει στο επόμενο επίπεδο, όπως και η δική τους ΑΝΟΜΙΑ έχει πάει πολλά επίπεδα πιο κάτω.

Αν μαζευόμασταν 10-20 άτομα, για διαμαρτυρία, σε κάθε Μητρόπολη που καινοτομεί, θα έτρεχαν τα πράγματα τόσο γρήγορα; Μήπως πρέπει να μετριάσουμε την διαδικτυακή διαμαρτυρία και να εντείνουμε την διαμαρτυρία μας, διαμαρτυρόμενοι με φυσική παρουσία, έξω από τις μητροπόλεις; 

Αλίμονο μας, αν δεν κάνουμε κάτι… Πιο πολύ για να το δει ο Θεός, καθώς αυτοί δεν παίρνουν από λόγια. Η αθεοφοβία τους έχει τερματίσει τα κοντέρ. 

Διορθόδοξη δυσαρέσκεια για τον αποθανόντα αρχιεπίσκοπο Κύπρου (π. Θεόδωρος Ζήσης)

αναίρεση της Συνοδικής Εγκυκλίου

Διορθόδοξη δυσαρέσκεια για τον αποθανόντα αρχιεπίσκοπο Κύπρου.

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης
Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.


Ἦταν ὄντως συμπαθὴς καὶ ἀνοικτὸς στὴν ἐπικοινωνία μὲ τὸν κόσμο ὁ ἀποθανὼν ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος Β´. Δὲν ἦταν οὔτε σπουδαῖος θεολόγος οὔτε πνευματικὸς καθοδηγητής. Ἦταν ὅμως μεγάλος πατριώτης καὶ καλὸς διοικητής. Ἀναδιοργάνωσε διοικητικὰ τὴν μικρὴ ἐκκλησία τῆς Κύπρου καὶ ὑποστήριζε ἀταλάντευτα καὶ μὲ σθένος τὴν ἀκεραιότητα τῆς μεγαλονήσου καὶ τὴν ἐξάλειψη τῶν κακῶν συνεπειῶν τῆς διχοτόμησης ἀπὸ τὴν τουρκικὴ εἰσβολὴ τοῦ 1974.

 

Τὸ δυστύχημα καὶ γιὰ τὸν ἴδιο ἀλλὰ καὶ τὴν ἐκκλησία τῆς Κύπρου ἔγκειται εἰς τὸ ὅτι ὁ ὑπερβολικὸς καὶ ὑπέρμετρος πατριωτισμὸς τὸν ὁδήγησε σὲ στάσεις, συμπεριφορὲς καὶ ἐκτιμήσεις ἀντιχριστιανικὲς καὶ ἀντορθόδοξες, ποὺ τὸν ἐντάσσουν στὴν καταδικασθεῖσα τὸ 1872 παρέκκλιση ἢ αἵρεση τοῦ ἐθνοφυλετισμοῦ. Ἀπὸ δικαιολογημένη συμπάθεια πρὸς τὸ ἐπὶ αἰῶνες χειμαζόμενο κάτω ἀπὸ τὸν βαρὺ ζυγὸ τῶν Ὀθωμανῶν Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο καὶ ζώντας καὶ ὁ ἴδιος τὴν Ὀθωμανικὴ κατάκτηση τῆς μισῆς σχεδὸν πατρίδος του καὶ τὸν διασκορπισμὸ τοῦ Ὀρθοδόξου ποιμνίου, ὑποστήριζε ἀδιάκριτα τὸν πατριάρχη Βαρθολομαῖο σὲ ὅλες του τὶς ἐνέργειες, εἴτε εἶχε δίκαιο εἴτε εἶχε ἄδικο.

Ἀγνόησε ἀκόμη καὶ τὸ διαχρονικὰ ἰσχυρὸ γνωμικὸ τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων «φίλος μὲν Πλάτων, φιλτάτη δὲ ἡ Ἀλήθεια», ποὺ ἐνισχύθηκε ἀκόμη περισσότερο στὸν Χριστιανισμό, μὲ τὸ νὰ ἐνσαρκωθεῖ ἡ Ἀλήθεια στὸ πρόσωπο τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Χριστοῦ, ἡ ἀκολούθηση τοῦ ὁποίου ἱεραρχικὰ θέτει σὲ ὑποδεέστερη θέση τὴν ἐπαινετή, κατὰ τὰ ἄλλα, ἀγάπη πρὸς τὴν πατρίδα τοὺς συγγενεῖς καὶ τοὺς ὁμοεθνεῖς. Ὁ Χριστός, Ἑβραῖος ὢν τὴν καταγωγή, ἐστράφη ἐναντίον τῶν ὁμοεθνῶν του, Ἀρχιερέων, Γραμματέων καὶ Φαρισαίων, οἱ ὁποῖοι μὲ ἀδιάκριτο ἐπίσης πατριωτισμὸ ὁδήγησαν στὸ Σταυρὸ τὴν Ἀλήθεια, τὸν Θεάνθρωπο Χριστό, ἐσταύρωσαν τὴν Ἀλήθεια, διότι ἔκριναν ὅτι δὲν ἦταν ἀρκετὰ πατριώτης, ἀφοῦ στὸ ἔργο καὶ στὴν διδασκαλία του ἦταν οἰκουμενικός, ὑπερφυλετικός, ἀγκάλιαζε ὅλα τὰ ἔθνη καὶ ὄχι μόνο τοὺς ὁμοεθνεῖς του, τοὺς συμπατριῶτες του. Εἶναι πάμπολλες οἱ εὐαγγελικὲς μαρτυρίες γιὰ τὸν ὑπερφυλετικό, ὑπερεθνικό, οἰκουμενικὸ χαρακτήρα τοῦ Χριστιανισμοῦ, τὶς ὁποῖες συνοψίζει ὁ φανατικὸς ἐπίσης Ἑβραῖος, πρὶν γίνει Χριστιανός, Ἀπόστολος Παῦλος λέγοντας: «Πάντες γὰρ υἱοὶ Θεοῦ ἐστε διὰ τῆς πίστεως ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ· ὅσοι γὰρ εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε. Οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἒνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ»[1].

Ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἀπὸ τὰ νεανικά του χρόνια στρατευμένος στὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τῆς Πανθρησκείας, ἐσταύρωσε τὴν Ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας φραστικὰ πολλὲς φορές, στὴν πράξη ὅμως καὶ θεσμικὰ δύο φορές. Στὴν ψευδοσύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου τῆς Κρήτης (2016), στὴν ὁποία νομιμοποίησε τὶς αἱρέσεις, καὶ στὸ Οὐκρανικὸ ψευδοαυτοκέφαλο (2018), ὅπου νομιμοποίησε καὶ ἐκκλησιοποίησε σχισματικοὺς καὶ ἀχειροτόνητους κληρικοὺς μὲ εἰσβολὴ καὶ εἰσπήδηση σὲ ξένη ἐκκλησιαστικὴ δικαοδοσία. Πρὶν ἀπὸ τὴν σύνοδο τῆς Κρήτης δὲν ἄκουσε τὶς διαμαρτυρίες τῶν Ἀντιοχειανῶν, τῶν Ρώσων, τῶν Βουλγάρων καὶ τῶν Γεωργιανῶν, ποὺ ἀντιπροσωπεύουν πληθυσμιακὰ τὰ τρία τέταρτα (3/4) τῶν Ὀρθοδόξων, ἐνῶ θὰ ἔπρεπε ἀκόμη καὶ μιᾶς ἐκκλησίας τὴν ἀντίθεση νὰ προσπαθήσει νὰ τὴν ἐξομαλύνει. Καὶ πολὺ χειρότερα στὸ Οὐκρανικὸ αὐτοκέφαλο παρόργισε τὴν μεγάλη καὶ ἰσχυρὴ ἐκκλησία τῆς Ρωσίας, ἀλλὰ καὶ τὴν κανονικὴ αὐτόνομη ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας, χορηγώντας αὐτοκεφαλία στοὺς ἀχειροτόνητους σχισματικοὺς καὶ δημιουργώντας νέο σχίσμα δίπλα στὸ παλαιό.

Καὶ στὶς δύο περιπτώσεις ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος εἶχε ἄδικο, ἐνήργησε ἀντορθόδοξα καὶ ἀντικανονικά, ἐσταύρωσε τὴν Ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας, ὅπως διὰ πολλῶν καὶ ἀπὸ πολλοὺς ἔχει ἐπισημανθῆ[2]. Ὁ ἀποθανὼν ἀρχιεπίσκοπος τῆς Κύπρου ὄχι μόνον δὲν προβληματίσθηκε γιὰ τὴν ἄδικη ἀντιμετώπιση τῶν τεσσάρων αὐτοκεφάλων ἐκκλησιῶν (Ἀντιοχείας, Ρωσίας, Βουλγαρίας καὶ Γεωργίας), τὶς ὁποῖες μὲ σφοδρότητα ἐκάκισε, γιατὶ δὲν ἔλαβαν μέρος στὴν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης, ἀλλὰ καὶ κατὰ τὴν διάρκεια τῶν ἐργασιῶν τῆς ψευδοσυνόδου ἐπροπηλάκιζε καὶ προσέβαλλε «λεβέντικα» ὅσους ἀρχιερεῖς προσπαθοῦσαν νὰ ὀρθοδοξοποιήσουν τὰ αἱρετίζοντα κείμενα, χαριζόμενος στὸν φίλο του καὶ ὁμοεθνῆ πατριάρχη Βαρθολομαῖο, ποὺ ἤθελε νὰ προχωρήσει καὶ νὰ τελειώσει ἡ σύνοδος, γιὰ νὰ δοξασθεῖ, εἰς βάρος τῆς Ἀληθείας καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας. Στὸ Οὐκρανικὸ ψευδοαυτοκέφαλο δυσκολεύθηκε περισσότερο, διότι ὑπῆρχαν στὴν Κύπρο ἀντιδράσεις ἰσχυρῶν ἱεραρχῶν, δικαιολογημένες ὡς πρὸς τὴν ἀναγνώριση καὶ μνημόνευση τοῦ σχισματικοῦ μητροπολίτη Ἐπιφανίου, ἀλλὰ καὶ διότι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας, ὅπως καὶ πολιτικὰ ὡς χώρα, ἡ Ρωσία, ἦσαν πάντοτε στὸ πλευρὸ τῆς Κύπρου στὴν ἀντιμετώπιση τῶν ἐχθρικῶν ἐνεργειῶν τῆς Τουρκίας. Ἔπρεπε, λοιπόν, τώρα νὰ πικράνη τὴν Ρωσία, ἐκκλησία καὶ πολιτεία, πρὸς χάριν τῶν σταυροφόρων τῆς Δύσης[3], Ἀμερικανῶν καὶ Εὐρωπαίων, νὰ ὑποστηρίζει τὶς ἄδικες καὶ διαιρετικὲς ἐνέργειες τοῦ Βαρθολομαίου καὶ ὄχι τὸ ἀπόλυτο δίκαιο τῶν Ρώσων καὶ τῶν μὴ σχισματικῶν Οὐκρανῶν; Μετὰ ἀπὸ ὀλιγοχρόνια ἀμφιταλάντευση καὶ ἐπιφύλαξη, δὲν ὑπολόγισε ὅτι διαιροῦσε τὸ σῶμα τῆς κυπριακῆς ἱεραρχίας καὶ τὸ ποίμνιο, οὔτε λογάριασε τὸ δίκαιο τῶν ὁμοδόξων ἀδελφῶν μας Ρώσων καὶ Οὐκρανῶν, ἀλλά «λεβέντικα» καὶ πάλι ἐτάχθη μὲ τὶς ἀδικίες καὶ τὶς διαιρέσεις τοῦ Βαρθολομαίου καὶ ἀναγνώρισε τὸ ψευδοαυτοκέφαλο τῶν σχισματικῶν καὶ τὸν ψευδομητροπολίτη Ἐπιφάνιο μνημονεύοντάς τον στὶς ἱερὲς ἀκολουθίες. Καὶ τὸ ἔπραξε αὐτὸ γιὰ δύο βασικοὺς λόγους· ἐν πρώτοις γιὰ νὰ ὑποστηρίξει τὸν Ἕλληνα πατριάρχη Βαρθολομαῖο, ἐθνοφυλετικά, πατριωτικά, γιατὶ ὅπως ἐλέχθη «τὸ αἷμα νερὸ δὲν γίνεται» καί «σκασίλα μας», ἂν στενοχωροῦνται οἱ Ρῶσοι. Καὶ ὁ δεύτερος λόγος, διότι ἀσκήθηκαν, σχεδὸν φανερά, πιέσεις ἀπὸ τοὺς δυτικοὺς «συμμάχους» μας, ὥστε νὰ ἀπομονωθεῖ γεωπολιτικὰ καὶ ἐκκλησιαστικὰ ἡ Ρωσία καὶ νὰ ἐνισχυθεῖ ἡ Κωνσταντινούπολη τὴν ὁποία δῆθεν ἐχθρεύεται καὶ ὑπονομεύει ἡ Μόσχα.

Γιὰ τοὺς ἴδιους ἀναλογικὰ λόγους πῆραν θετικὴ θέση στὰ δύο θέματα οἱ ἑλληνόφωνες ἐκκλησίες τῆς Ἀλεξανδρείας καὶ τῆς Ἑλλάδος, γιὰ νὰ στηρίξουν ἐθνοφυλετικὰ τὸν Ἕλληνα πατριάρχη Βαρθολομαῖο, σταυρώνοντας τὸ Δίκαιο καὶ τὴν Ἀλήθεια καὶ ὑποκύπτοντας στὶς πιέσεις τῆς Ἀμερικῆς καὶ τῆς Εὐρώπης. Ἐπαινετὴ στάση στὸ θέμα τῶν Οὐκρανῶν σχισματικῶν, ὑπερεθνικὴ καὶ δίκαιη, κράτησαν οἱ ἑλληνόφωνες, σὲ ἐπίπεδο ἡγεσίας, ἐκκλησίες τῶν Ἱεροσολύμων καὶ τῆς Ἀλβανίας, ἀπομειώνοντας γιὰ τοὺς Ἕλληνες τὴν ρετσινιὰ τοῦ ἐθνοφυλετισμοῦ, ὅπως καὶ εὐάριθμοι ἀρχιερεῖς τῆς Κύπρου.

Αὐτὸς εἶναι καὶ ὁ λόγος τῆς διορθόδοξης ἀπαρέσκειας καὶ ἀπομόνωσης ποὺ φανερώθηκε στὸ πρόσωπο τοῦ ἐκλιπόντος ἀρχιεπισκόπου κατὰ τὴν ἐπικήδεια τελετὴ τῆς ἀποδημίας του ἀπὸ τὰ κοσμικὰ καὶ τὰ γήϊνα. Ἀπὸ τοὺς δεκατρεῖς ζῶντες προκαθημένους τῶν αὐτοκεφάλων ἐκκλησιῶν, ἦσαν παρόντες μόνον οἱ τρεῖς (Κωνσταντινούπολη, Ἀλεξάνδρεια, Ἑλλάδα), ἐνῶ ἀπουσίαζαν οἱ δέκα (Ἀντιόχεια, Ἱεροσόλυμα, Ρωσία, Σερβία, Ρουμανία, Βουλγαρία, Γεωργία, Πολωνία, Ἀλβανία, Τσεχία-Σλοβακία). Καὶ ἀσφαλῶς στὸν νοῦ ὅσων προκαθημένων δὲν παρέστησαν στὴν ἐξόδιο ἀκολουθία θὰ περνοῦσε ὡς ὑποψία ἡ πιθανότητα νὰ ἔχουν στὴν Κύπρο κάποιο «κακὸ συναπάντημα» μὲ τὸν ἀναγνωρισθέντα καὶ μνημονευόμενο στὰ Δίπτυχα ὡς δέκατο πέμπτο προκαθήμενο, τὸν σχισματικό, ἀχειροτόνητο καὶ καθηρημένο δῆθεν μητροπολίτη Κιέβου Ἐπιφάνιο, τὸν ὁποῖο δὲν τόλμησε νὰ κουβαλήσει μαζί του ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος, γιὰ νὰ μὴ χειροτερεύσει τὰ πράγματα καὶ μέσα στὴν Ἐκκλησία τῆς Κύπρου. Δὲν ἀμαυρώνουν ὅλα αὐτὰ τὸ κῦρος τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ δὲν συνιστοῦν οὐσιαστικὰ ἀντιπατριωτικὴ καὶ ἀντεθνικὴ στάση, ἀφοῦ στρέφουν τοὺς ὁμοδόξους λαοὺς ἐναντίον τῶν Ἑλλήνων; Τόσο πολὺ φραγκέψαμε καὶ χάσαμε τὴν ὀρθόδοξη αὐτοσυνειδησία μας; Τόση δουλοφροσύνη καὶ ραγιαδισμὸς στοὺς κοσμοκράτορες τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου;

Οἱ ἄσχετοι στὰ ἐκκλησιαστικὰ διπλωμάτες τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν ὀφείλουν νὰ μελετήσουν ἐνδελεχέστερα τὴν ἱστορία τῆς Ρωμιοσύνης τοῦ Βυζαντίου, στὴν κολυμβήθρα τῆς ὁποίας βαπτίσθηκαν καὶ μυρώθηκαν οἱ Ρῶσοι καὶ οἱ βαλκανικοὶ λαοὶ καὶ προσέθεσαν στὸν πλοῦτο τῆς Ὀρθοδοξίας τὰ δικά τους χαρίσματα καὶ πλεονεκτήματα. Δὲν ἔπρεπε νὰ ἀφήσουν τὴν πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας τῆς Ἑλλάδος στὴν ἐπικήδεια προσφώνησή της νὰ ἐπαινεῖ καὶ νὰ ἐκθειάζει τὸν ἐκλιπόντα ἀρχιεπίσκοπο, γιατὶ στήριξε τὸν πατριάρχη Βαρθολομαῖο στὰ δύο ἀντορθόδοξα καὶ ἀνθελληνικά «κατορθώματά» του, τὴν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης καὶ τὸ ψευδοαυτοκέφαλο τῶν Οὐκρανῶν σχισματικῶν.

Αὐτὴν τὴν διορθόδοξη δυσαρέσκεια προσπάθησε νὰ καλύψει ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος μὲ τὴν παρουσία του στὴν Κύπρο, χωρὶς ὅμως νὰ τὸ καταφέρει, ἀφοῦ τὸ πρωτεῖο του, πρωτεῖο τιμῆς, δὲν ἐξαφανίζει τοὺς ἴσους μὲ αὐτὸν προκαθημένους. Εἶχε πάντως δίκαιο, ὅταν εἶπε ὅτι βρισκόταν ἐκεῖ γιὰ νὰ τιμήσει ἕναν προσωπικό του φίλο, νὰ ἐξοφλήσει προσωπικό του χρέος. Διότι καὶ ὁ ἀρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος ἦταν προσωπικὸς φίλος τοῦ Βαρθολομαίου, καὶ ὄχι φίλος τῆς Ἀλήθειας, τοῦ Δικαίου καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας.


[1]. Γαλ. 3, 27-28. Βλ. ἐπίσης Κολ. 3, 11: «Ὅπου οὐκ ἔνι Ἕλλην καὶ Ἰουδαῖος, περιτομὴ καὶ ἀκροβυστία, βάρβαρος. Σκύθης, δοῦλος, ἐλεύθερος, ἀλλὰ τὰ πάντα καὶ ἐν πᾶσι Χριστός». Α´ Κορ.12, 13: «Καὶ γὰρ ἐν ἑνὶ Πνεύματι ἡμεῖς πάντες εἰς ἓν σῶμα ἐβαπτίσθημεν, εἴτε Ἰουδαῖοι εἴτε Ἕλληνες, εἴτε δοῦλοι εἴτε ἐλεύθεροι, καὶ πάντες εἰς ἓν Πνεῦμα ἐποτίσθημεν».

[2]. Τὶς διαφωνίες καὶ τὶς ἀντιδράσεις γιὰ τὴν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης ἀπὸ πλειάδα τοπικῶν ἐκκλησιῶν, ἐπισκόπων, ἱερέων, ἱερομονάχων, μοναχῶν καὶ λαϊκῶν βλ. στὰ δύο διπλᾶ τεύχη τοῦ περιοδικοῦ Θεοδρομία: 18(2016) 1-352 καὶ 18(2016) 353-704. Τὸ δεύτερο ἔχει ὡς τίτλο στὸ ἐξώφυλο: «Οὔτε Ἁγία οὔτε Μεγάλη οὔτε Σύνοδος. Βλ. ἐπίσης τὰ Πρακτικὰ  Ἡμερίδας ποὺ ὀργανώθηκε στὴν Θεσσαλονίκη μὲ γενικὸ θέμα: «Ὀρθοδοξία καὶ Κολυμπάρι. Δύο χρόνια μετά. Αἵρεση-Καθαίρεση-Ὀρθόδοξη Ἀντίσταση», στὶς 16 Ἰουνίου τοῦ 2018. Τὰ Πρακτικὰ δημοσιεύονται ἐπίσης στὴν Θεοδρομία 20(2018) 210-375. Ἐπίσης βλ. Πρωτοπρεσβύτερος Θεοδωρος Ζησησ, Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος. Πρέπει νὰ ἐλπίζουμε ἢ νὰ ἀνησυχοῦμε; Ἐκδόσεις «Τὸ Παλίμψηστον», Θεσσαλονίκη 2016, καὶ Του Ιδιου, Μετὰ τή «σύνοδο» τῆς Κρήτης. Ἡ διακοπὴ μνημοσύνου καὶ ἡ δικαστική μου δίωξη, Θεσσαλονίκη 2017, ἐκδόσεις «Τὸ Παλίμψηστον».

Γιὰ τὸ Οὐκρανικὸ ψευδοαυτοκέφαλο Βλ. Πρωτοπρεσβύτερος Θεοδωρος Ζησησ, Τὸ Οὐκρανικὸ Αὐτοκέφαλο. Ἀντικανονικὴ καὶ διαιρετικὴ εἰσπήδηση τῆς Κωνσταντινούπολης,  Θεσσαλονίκη 2018, ἐκδόσεις «Τὸ Παλίμψηστον». Πρωτοπρεσβύτερος Αναστάσιος Γκοτσόπουλος, Οὐκρανικὸ Αὐτοκέφαλο. Συμβολὴ στὸν Διάλογο, Θεσσαλονίκη 2019, ἐκδόσεις «Τὸ Παλίμψηστον». Βλ. ἐπίσης τὰ Πρακτικὰ Ἡμερίδος ποὺ ὀργανώθηκε στὴν Θεσσαλονίκη στὶς 22 Ἰουνίου τοῦ 2019 μὲ γενικὸ θέμα: «Τὸ Οὐκρανικὸ Αὐτοκέφαλο καὶ ἡ Νέα Ἐκκλησιολογία τοῦ Φαναρίου». Δημοσιεύονται στὴν Θεοδρομία 21 (2019) 161-527.

[3]. Σχετικὰ μὲ τοὺς νέους σταυροφόρους τῆς Ἀμερικῆς καὶ τῆς Εὐρώπης βλ. εἰς Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδωρου Ζηση, «Δυτικοὶ ‘‘Σταυροφόροι’’ ἐναντίον τῆς Ὀρθόδοξης Ρωσίας. Οἱ ἴδιοι διέλυσαν καὶ τὸ Ὀρθόδοξο Βυζάντιο. Στόχος ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.», Θεοδρομία 24(2022) 5-17.

Από τους Εφιάλτες στην …Αποκάλυψη;

Από τους Εφιάλτες στην …Αποκάλυψη;

Το αρκουδάκι Winnie…


Το βδέλυγμα της ερημώσεως …άνοιξε τον δρόμο.

Για να πάρουν την σκυτάλη οι δυστυχισμένες – δαιμονισμένες υπάρξεις που αναλαμβάνουν να …εκπουστεύσουν τα παιδιά μας.

Μπορεί να είναι εικόνα 8 άτομα, παιδί και κείμενο που λέει "Thessaloniki Pride Φεστιβάλ Υπερηφάνειας Θεσσαλονίκης ώρες Θεσσαλονίκη, Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. O στην τοποθες ActionAid Hellas Youth. 517 5 σχόλια 23 κοινοποιήσεις 山 Μου αρέσει! Σχόλιο Κοινοποίη Τα πιο σχετικά Μου αρέσει! Απάντηση ώρ. Μου αρέσει! Απάντηση wp. Εχει ταξινόμηση σχετικα συνεπώς κάποια σχόλια μπορεί έχουν εξαιρεθει. Γράψτε ένα σχόλιο..."

Με την σφραγίδα της Action Aid, που στο παρελθόν συνδέθηκε άμεσα με την οικογένεια Μητσοτάκη.

Τα βλέπαμε να έρχονται…

 

Πλέον είναι εδώ!


«….Η (παρακάτω) δράση πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της περασμένης Πέμπτης 23 Ιουνίου στην Πλατεία Ναυαρίνου.

Μικρά παιδιά, όπως φαίνεται και στο φωτογραφικό στιγμιότυπο, ακούν παραμύθια από Drag Queens, που κάθονται μπροστά από την πολύχρωμη σημαία της ΛΟΑΤΚΙ….» (Πρώτο Θέμα)

dark_koyin

 

Το ντοκιμαντέρ SODOM (εικόνες ακατάλληλες), ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ, μας είχε προειδοποιήσει. Τα στάδια είναι 5.

«….Πρόκειται για μια διαδικασία πολιτισμικής κατάκτησης 5 σταδίων.

Ξεκινάει με το αίτημα για ανοχή. 

Άπαξ και πετύχουν οι γκει την ανοχή, δηλαδή το δικαίωμα να τους αφήνουν ήσυχους, μετά έρχεται η απαίτηση τους για αποδοχή που σημαίνει αναγνώριση ισοτιμίας.

Μετά έρχεται η εξύμνηση. Δηλαδή πρέπει όλοι να αποδεχτούν την ομοφυλοφιλία και να την προωθούν σαν κάτι καλό και πολύτιμο.

Μετά έρχεται η επιβεβλημένη συμμετοχή, πρέπει όλοι να συμμετέχουν στην γκέι κουλτούρα και …μετά…

…Έρχεται η τιμωρία όλων όσων διαφωνούν! …»

 

Τι μένει; Να έρθει ο Κύριος, να μας λυτρώσει από την φρίκη. Κανείς δεν θέλει να δει τα επόμενα επεισόδια. 

 

 

orthopraxia.gr

Το πνεύμα της αποστασίας στους έσχατους καιρούς. Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος.

στη διάρκεια της Σαρακοστής

Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος. Το πνεύμα της αποστασίας στους έσχατους καιρούς.

Το πνεύμα της αποστασίας στους έσχατους καιρούς. Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος.

«Μή τις ὑμᾶς ἐξαπατήσῃ κατὰ μηδένα τρόπον, ὅτι ἐὰν μὴ ἔλθῃ ἡ ἀποστασία πρῶτον καὶ ἀποκαλυφθῇ ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας, ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας, ὁ ἀντικείμενος καὶ ὑπεραιρόμενος ἐπὶ πάντα λεγόμενον Θεὸν ἤ σέβασμα, ὥστε αὐτὸν εἰς τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ καθίσαι, ἀποδεικνύντα ἑαυτὸν ὅτι ἐστὶ Θεός» (Β’ Θεσ. β’ 3-4).

Ο Απόστολος ὁμιλεῖ σαφῶς περὶ τῆς Ἀποστασίας, ἡ ὁποία θὰ συμβεί στὶς ἔσχατες ἡμέρες, πρὶν ἀπὸ τὴν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου. Περὶ αὐτῆς ἀναφέρεται καὶ σὲ ἄλλες Ἐπιστολές του. Στὴν Πρώτη πρὸς Τιμόθεον γράφει: «Τὸ δὲ Πνεῦμα ῥητῶς λέγει ὅτι ἐν ὑστέροις καιροῖς ἀποστήσονταί τινες τῆς πίστεως, προσέχοντες πνεύμασι πλάνοις καὶ διδασκαλίαις δαιμονίων» (Α’ Τιμ. δ’ 1).

Ὁμοίως γράφει ὁ αὐτὸς στὴν Β’ Τιμ. γ’ 1 καὶ ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Πέτρος στὴν Β’ Πέτρ. γ’ 1. Ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Ἰούδας μαρτυρεῖ, ὅτι ὅλοι οἱ Ἀπόστολοι ὡμίλησαν περὶ αὐτοῦ μὲ τὸν ἴδιο τρόπο: «Μνήσθητε τῶν ρημάτων τῶν προειρημένων ὑπὸ τῶν ἀποστόλων καὶ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅτι ἔλεγον ὑμῖν ὅτι ἐν ἐσχάτῳ χρόνῳ ἔσονται ἐμπαῖκται κατὰ τὰς ἑαυτῶν ἐπιθυμίας πορευόμενοι τῶν ἀσεβειῶν. Οὗτοί εἰσιν οἱ ἀποδιορίζοντες, ψυχικοί, Πνεῦμα μὴ ἔχοντες» (Ἰούδ. 17-19).

Καὶ ὁ ἴδιος ὁ Κύριος προεῖπε, ὅτι στὸ τέλος τοῦ κόσμου «πολλοὶ ψευδοπροφῆται ἐγερθήσονται καὶ πλανήσουσι πολλούς, καὶ διὰ τὸ πληθυνθῆναι τὴν ἀνομίαν ψυγήσεται ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν» (Ματθ. κδ’ 11-12), καὶ ὅτι ὅταν θὰ ἔλθη «ἆρα εὑρήσει τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς;» (Λουκ. ιη’ 8).

Σύμφωνα μὲ αὐτὲς τὶς διαβεβαιώσεις, διαγράφεται στὸν νοῦ μας μία ἐντελῶς ἀπογοητευτικὴ εἰκόνα τῆς ἠθικοθρησκευτικῆς καταστάσεως τῶν ἀνθρώπων τοῦ ἐσχάτου καιροῦ. Τὸ Εὐαγγέλιο θὰ εἶναι γνωστὸ σὲ ὅλους. Καὶ ἕνα μὲν μέρος τοῦ κόσμου θὰ μείνει στὴν ἀπιστία, τὸ ἄλλο δὲ μέρος θὰ δημιουργήσει κυρίως αἱρέσεις, ποὺ δὲν θὰ ἀκολουθοῦν τὴν θεοπαράδοτη διδασκαλία καὶ θὰ κτίζουν μία δική τους πίστη βασισμένη στὴν δική τους φαντασία, ἄν καὶ [φαινομενικὰ στηριγμένη] στὴν βάση τῶν λόγων τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Αὐτὲς οἱ αὐτο-επινοημένες πίστεις θὰ γίνονται ἀναρίθμητες.

Τὴν ἀρχή τους ἔθεσε ὁ Πάπας. Συνέχισαν τὸ ἔργο του ὁ Λούθηρος καὶ ὁ Καλβῖνος. Τὸ θεμέλιο, τὸ ὁποῖο ἔθεσαν αὐτοί, τὴν προσωπικὴ δηλαδὴ ἐπίτευξη τῆς πίστεως μόνον ἐπὶ τῆς Γραφῆς, ἔδωσε ἰσχυρὴ ὤθηση γιὰ τὴν ἐπινόηση πίστεων. Καὶ τώρα [δεύτερο μισὸ τοῦ ΙΘ’ αἰ.] ὑπάρχουν πάρα πολλὲς Ὁμολογίες, οἱ ὁποῖες θὰ γίνουν περισσότερες. Κάθε κράτος θὰ ἔχει τὴν δική του πίστη, ὕστερα κάθε νομός, κάθε πόλη καὶ στὸ τέλος πιθανὸν κάθε μυαλὸ θὰ ἔχει τὴν δική του ὁμολογία. Διότι ὅταν οἱ ἄνθρωποι δὲν δέχονται τὴν θεοπαράδοτη πίστη, φτιάχνουν τὴν δική τους, διαφορετικὰ δὲν γίνεται. Καὶ ὅλοι θὰ ὀνομάζονται «Χριστιανοί».

Ἕνα μόνον μέρος θὰ κρατήσει τὴν γνήσια πίστη, ὅπως τὴν παρέδωσαν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι καὶ τὴν διατηρεῖ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία. Ἀλλὰ καὶ ἀπὸ αὐτοὺς οἱ περισσότεροι θὰ εἶναι Ὀρθόδοξοι μόνον κατ΄ ὄνομα. Στὴν καρδιά τους ὅμως δὲν θὰ ἔχουν τὴν τάξη (κατάσταση/ διάθεση), τὴν ὁποίαν ἀπαιτεῖ ἡ πίστη, διότι θὰ ἔχουν ἀγαπήσει τὸν παρόντα αἰῶνα. Αὐτὸς θὰ εἶναι ὁ εὐρύτατος χῶρος τῆς ἀποστασίας. Παντοῦ θὰ εἶναι ἀκουστὸ τὸ ὄνομα Χριστιανός. Παντοῦ θὰ ὑπάρχουν Ναοὶ καὶ ἱερὲς Ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ ὅλα αὐτὰ θὰ εἶναι μόνον στὴν ἐπιφάνεια. Ἐντὸς αὐτῶν θὰ ὑπάρχη τελεία ἀποστασία. Στὸ ἔδαφος αὐτὸ θὰ γεννηθῆ καὶ θὰ αὐξηθῆ ὁ Ἀντίχριστος, μὲ τὸ πνεῦμα τῆς ἐπιφανειακότητας, χωρὶς τὴν οὐσία τοῦ πράγματος.

… Δεν θὰ τοποθετήσουν τὴν εἰκόνα τοῦ Θηρίου καὶ στοὺς ναούς; Ἐννοεῖται, ὅτι ἐφ΄ ὅσον θὰ γίνει εὐρυτάτη ἀποστασία ἀπὸ τὸν Χριστιανισμό, μαζὶ μὲ τοὺς Χριστιανοὺς θὰ καταλάβουν καὶ τοὺς ναούς, ὥστε σὲ αὐτοὺς θὰ εἶναι ἀδύνατον πλέον νὰ παραμείνει ἡ τάξη καὶ ἡ κατάσταση τῶν Χριστιανῶν. Ἑπομένως, θὰ τοποθετήσουν κάτι νέο, σύμφωνα μὲ τὸ πνεῦμα τοῦ νέου θεοῦ. Καὶ πρῶτα ἀπ΄ ὅλα τοῦτο σημαίνει τὴν ἐνθρόνιση τοῦ Ἀντιχρίστου στὸν ναό. Ὅπου αὐτὸς θὰ ἐμφανισθεί προσωπικῶς, ἐκεῖ καὶ θὰ ἐνθρονισθεί σὰν θεός.

Ελληνική Πατρολογία

Περὶ Ἐλπίδος καὶ Ἀγάπης (Ἁγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως)


Περὶ Ἐλπίδος καὶ Ἀγάπης (Ἁγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως)

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΙΕΡΑ ΚΑΤΗΧΗΣΙΣ (εκδόσεις Ρηγοπούλου, σ. 152-155, Δ’ έκδοση, Πρώτη έκδοση το 1899) / Αντιγραφή orthopraxia.gr




§ 3. ΠΕΡΙ ΕΛΠΙΔΟΣ

Τί ἐστιν ἐλπίς;

Ἐλπίς ἐστιν ἀγαθῶν προσδοκία, καὶ ὁμολογία καὶ βεβαίωσις τῆς πίστεως. Ὁ πιστεύων ἐλπίζει ότι θέλει ἀπολαύσει τὴν αἰώνιον ζωήν.

Ὁποία τις ἀνάγκη νὰ εἶναι ἡ ἐλπὶς τοῦ πιστοῦ;

– Τελεία καὶ σταθερά, διότι ἡ τοιαύτη ἐλπὶς σώζει τοὺς πιστεύοντας.

Πότε ἡ ἐλπὶς εἶναι τελεία καὶ σταθερά;

Οταν ἡ πίστις εἶναι ζῶσα· ἡ ζῶσα πίστις τελειοῖ τὴν ἐλπίδα καὶ ἀναδεικνύει αὐτὴν σταθερὰν καὶ βεβαίαν· ἡ νεκρὰ πίστις ἔχει τὴν ἐλπίδα ἐπισφαλῆ καὶ ἀβεβαίαν.

Τίνι τρόπῳ ἡ ζῶσα πίστις τελειοῖ τὴν ἐλπίδα;

Ἡ ζῶσα πίστις ἀναπτύσσει τὴν ἀγάπην, ἡ δὲ ἀγάπη ἀναδεικνύει τὴν καθαρὰν συνείδησιν, ἡ καθαρὰ συνείδησις γεννᾷ πρὸς τὸν Θεὸν παρρησίαν καὶ αὕτη ἄγει εἰς τὴν βεβαίαν καὶ ἀκλινῆ ἐλπίδα· διότι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐκκέχυται εἰς τὴν καρδίαν τοῦ πιστοῦ.

Τίνα εἰσὶ τὰ χαρακτηριστικὰ γνωρίσματα τοῦ ἐλπίζοντος ἐπὶ Κύριον;

Ταῦτά εἰσι· ἡ εἰρήνη τῆς συνειδήσεως, τὸ ἐγκαυχᾶσθαι ἐν ταῖς θλίψεσιν, ἡ ἀπεκδοχὴ τῶν μελλόντων ἀγαθῶν, καὶ τὸ ὑπομένειν μετὰ καρτερίας τὰς ἐπιφορὰς τῶν δεινῶν· ὁ ᾿Απόστολος Παῦλος λέγει: Δικαιωθέντες ἐκ πίστεως εἰρήνην ἔχομεν πρὸς τὸν Θεὸν διὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ….. καὶ καυχώμεθα ἐπ᾿ ἐλπίδι τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, οὐ μόνον δὲ ἀλλὰ καὶ καυχώμεθα ἐν ταῖς θλίψεσιν, εἰδότες, ὅτι θλῖψις ὑπομονὴν κατεργάζεται, ἡ δὲ ὑπομονὴ δοκιμήν, ἡ δὲ δοκιμὴ ἐλπίδα, ἡ δὲ ἐλπὶς οὐ καταισχύνει, ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐκκέχυται ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν διὰ πνεύματος ἁγίου τοῦ δοθέντος ἡμῖν (Ρωμ. ε΄. 1-5, πρβλ. η΄. 2425 καὶ Β΄. Κορινθ. γ΄. 12-13).

Ποῖος εἶναι ὁ καρπὸς τῆς ἐλπίδος;

– Ἡ προσευχὴ καὶ ἡ λατρεία τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἐλπὶς ἀνυψοῖ τὸν νοῦν καὶ τὴν καρδίαν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ φέρει εἰς τὴν μετὰ τοῦ Θεοῦ κοινωνίαν· αὕτη κινεῖ τὴν γλῶσσαν εἰς ὑμνῳδίαν καὶ ὑπαγορεύει τὰ πρὸς σωτηρίαν αἰτήματα.

Τί ὀφείλει ὁ ἄνθρωπος παρὰ τοὺ Θεοῦ νὰ ζητῇ;

— Τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ· ταῦτα ὁ Σωτὴρ ἡμῶν ἐδίδαξε τὰ αἰτήματα εἰπών: «Αἰτεῖτε πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν» (Ματθ. ς΄. 33).

Τί ἔτι ὀφείλομεν νὰ ζητῶμεν παρὰ τοῦ Θεοῦ διὰ τῆς προσευχῆς; – 1) Νὰ αὐξήσῃ ἡμῶν τὴν πίστιν, νὰ στερεώσῃ ἡμῶν τὴν ἐλπίδα, καὶ νὰ διαθερμάνῃ ἡμῶν τὴν καρδίαν εἰς τὴν ἀγάπην πρὸς αὐτὸν καὶ πρὸς τὸν πλησίον ἡμῶν· καὶ 2) τὴν σωτηρίαν παντὸς τοῦ κόσμου.

῾Ο μὴ προσευχόμενος πρὸς τὸν Θεὸν τί δεικνύει; — Οτι ἔχει νεκρὰν πίστιν, καὶ ἀβεβαίαν ἐλπίδα.

Ὀφείλει ὁ χριστιανὸς νὰ προσεύχηται καθ᾽ ἑκάστην;

Μάλιστα. Ὁ ᾿Απόστολος Παῦλος παραγγέλλει ἡμᾶς λέγων· «ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε, ἐν παντὶ εὐχαριστεῖτε· τοῦτο γὰρ θέλημα Θεοῦ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ εἰς ὑμᾶς» (Α΄. Θεσσ. ε΄. 17).

Ἐν τῇ προσευχῇ ἡμῶν ὑπὲρ τίνων ὀφείλομεν – Ὑπὲρ ἡμῶν αὐτῶν, ὑπὲρ πάντων τῶν Χριστιανῶν καὶ ἐν γένει ὑπὲρ πάντων ἀνθρώπων, ὑπὲρ τῶν βασιλέων καὶ τῶν ἐν ὑπεροχῇ ὄντων· ὁ ᾿Απόστολος Παῦλος ἐντέλλεται λέγων: «Παρακαλῶ οὖν πρῶτον πάντων ποιεῖσθαι δεήσεις, προσευχάς, ἐντεύξεις, εὐχαριστίας ὑπὲρ πάντων ἀνθρώπων, ὑπὲρ βασιλέως καὶ πάντων τῶν ἐν ὑπεροχῇ ὄντων, ἵνα ἥρεμον καὶ ἡσύχιον βίον διάγωμεν ἐν πάσῃ εὐσεβείᾳ καὶ σεμνότητι· τοῦτο γὰρ καλὸν καὶ ἀπόδεκτον ἐνώπιον τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Θεοῦ, ὃς πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν (Α΄. Τιμοθ. β΄. 1-4).

νὰ προσευχώμεθα;

Ἐπίσης ὀφείλομεν νὰ προσευχώμεθα τῷ Θεῷ ὑπὲρ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν, διότι ἐντολή ἐστι τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, ὅστις ἐντέλλεται ἡμῖν λέγων· «ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς, εὐλογεῖτε τοὺς καταρωμένους ὑμῖν, καὶ προσεύχεσθε ὑπὲρ τῶν ἐπηρεαζόντων ὑμᾶς» (Λουκ. ς΄ 27—28 καὶ Ρωμ. ιβ΄. 14).

Ποῦ ὀφείλει ὁ ἄνθρωπος νὰ προσεύχηται;

Καὶ κατ᾽ ἰδίαν καὶ μετὰ τῆς Ἐκκλησίας· ὁ προφήτης Δαυΐδ περὶ τῆς κατ᾽ ἰδίαν προσευχῆς λέγει· «ἐν παντὶ τόπῳ τῆς δεσποτείας αὐτοῦ εὐλόγει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον»(Ψλ.ρβ΄. 22)· περὶ δὲ τῆς κοινῆς προσευχῆς λέγει· «ἐν Ἐκκλησίαις εὐλογεῖτε τὸν Θεὸν» (Ψαλ. ξζ΄ 27).

῾Ο ᾿Απόστολος Παῦλος συνιστᾷ νὰ συνερχώμεθα ἐν Ἐκκλησίαις καὶ προσευχώμεθα ἐν εἰρήνῃ καὶ οὐχὶ ἐν ἀκαταστασίᾳ· «οὐ γάρ ἐστιν ἀκαταστασίας ὁ Θεός, ἀλλ᾽ εἰρήνης, ὡς ἐν πάσαις ταῖς Ἐκκλησίαις τῶν ἁγίων» (Α΄. Κορινθ. ιδ΄. 1—33-40).

Ἡ προσευχὴ πῶς δέον ἐστὶ νὰ θεωρῆται;

— Ως κλίμαξ ἀνάγουσα πρὸς τὸν Οὐρανόν· ὡς πνευματικὴ θυσία καὶ προσφορά, καὶ ὡς ἔκφρασις τῆς πρὸς τὸν Θεὸν ἀγάπης.

Πῶς δέον ἐστὶ νὰ γίνηται;

Μετὰ διανοίας εὐχαρίστου, καθαρᾶς καρδίας καὶ ἀνυποκρίτου, καὶ χειλέων ἁγνῶν, καὶ γλώσσης λαλούσης ἀλήθειαν· διότι ἡ οὕτω γινομένη προσευχὴ οἶδε, κατὰ τὸν Χρυσόστομον, φθάσαι τὸ ἀκολάκευτον οὖς τοῦ Δεσπότου· ὅπου δὲ εὐχὴ καὶ εὐχαριστία, ἐκεῖ ῾Αγίου Πνεύματος παραγίνεται Χάρις καὶ φυγαδεύονται δαίμονες, καὶ πᾶσα ἀντικειμένη δύναμις δραπετεύει καὶ ἀφίσταται· ὁ δὲ Γρηγόριος ὁ Νύσσης λέγει ὅτι· «Ἐκ τοῦ προσεύχεσθαι περιγίνεται τὸ μετὰ τοῦ Θεοῦ εἶναι· χωρίζεται δὲ τοῦ Θεοῦ ὁ μὴ συνάπτων ἑαυτὸν διὰ προσευχῆς τῷ Θεῷ· τὸν δὲ τοῦ Θεοῦ χωριζόμενον ἀνάγκη πᾶσα τῷ ἐναντίῳ συνάπτεσθαι».

Ὁ αὐτὸς Γρηγόριος λέγει καὶ τὰ ἑξῆς περὶ ἠθικῆς δυνάμεως τῆς προσευχῆς. «Προσευχὴ σωφροσύνης ἐστὶ φυλακτήριον, παρθενίας σφραγίς, θυμοῦ παιδαγωγία, τύφου καταστολή, μνησικακίας καθάρσιον, φθόνου καθαίρεσις, εἰρήνης ἀσφάλεια».

Τί ὑπόσχεται ὁ Σωτὴρ νὰ δώσῃ τοῖς προσευχομένοις;

—«Οτι ὅσα ἂν αἰτήσωνται τὸν πατέρα ἐν τῷ ὀνόματι αὐτοῦ δώσει αὐτοῖς» (Ἰωάν. ιε΄. 16)· καὶ παραγγέλλει νὰ αἰτῶμεν, ὅπως λαμβάνωμεν, λέγων. «Αἰτεῖτε καὶ δοθήσεται ὑμῖν, ζητεῖτε καὶ εὑρήσετε, κρούετε καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν· πᾶς γὰρ ὁ αἰτῶν λαμβάνει, καὶ ὁ ζητῶν εὑρίσκει, καὶ τῷ κρούοντι ἀνοιγήσεται» (Ματθ. ζ΄. 7).

Τί ὀφείλει λοιπὸν ὁ χριστιανὸς νὰ πράττῃ;

Νὰ προσεύχηται εἰς τὸν Θεὸν μετὰ βεβαίας ἐλπίδος καὶ πεποιθήσεως πρὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ καὶ νὰ ἐμμένῃ ἐν τῇ προσευχῇ καὶ θέλει λάβει τὰ ζητούμενα παρὰ Θεοῦ ἀγαθά· ἀνάγκη ὅμως νὰ μὴ ὦμεν μικρολόγοι καὶ νὰ μὴ ζητῶμεν ἀνάξια τῷ Θεῷ αἰτήματα, μὴ μικρολογίας καταγνωσθῶμεν ἐκ τοῦ μικρὰ αἰτεῖν ἡμᾶς καὶ τοῦ διδόντος ἀνάξια (Ναζιανζ. ἴδε καὶ λογ. Θησαύρ. κεφ. Ξς’ σελ. 180–187).


§ 4. ΠΕΡΙ ΑΓΑΠΗΣ

Τί ἐστιν ἀγάπη πρὸς τὸν Θεόν;

— ᾿Αγάπη πρὸς τὸν Θεόν ἐστι γνῶσις Θεοῦ· διότι ὁ ἀγαπῶν ἀγαπᾷ δ,τι ἐγνώρισεν, ἀδύνατον δέ τις νὰ ἀγαπήσῃ τὸ ἄγνωστον· ἄρα ὁ ἀγατ πῶν ἐγνώρισε τὸν Θεόν.

Πῶς ὁ ἀγαπῶν ἠδυνήθη νὰ γνωρίσῃ τὸν Θεόν;

– α) Εκ τῆς γενομένης αὐτῷ ἀποκαλύψεως διὰ τοῦ δοθέντος αὐτῷ Πνεύματος ῾Αγίου, καὶ τῆς ἐκχυθείσης ἐν τῇ καρδίᾳ τοῦ πιστοῦ ἀγάπης τοῦ Θεοῦ (Ρωμ. ε΄. 5). β) Ἐκ τῆς παρουσίας αὐτοῦ τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅστις ἐμφανίζει ἑαυτὸν τοῖς φυλάσσουσι τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ, καὶ τηροῦσι τὰ ἑαυτοῦ προστάγματα, καὶ ἐκζητοῦσιν αὐτὸν (Ἰωάν. ιδ´ 21 – 22, Εβρ. ια΄. 6). καὶ γ) Ἐκ τῶν ἀποκαλυπτομένων ἐν τῷ νῷ καὶ τῇ καρδίᾳ θείων τελειοτήτων, τῆς δόξης, τῆς σοφίας, τῆς δυνάμεως, τῆς προνοίας, τῆς ἀγαθότητος καὶ τῶν λοιπῶν θείων τελειοτήτων.

Ἡ ἀγάπη ὡς ἀρετὴ ποίαν θέσιν κατέχει μεταξὺ τῶν πρωτίστων ἀρετῶν;

– Τὴν πρώτην· διότι ὁ Παῦλος λέγει, ὅτι μείζων τῆς πίστεως καὶ ἐλπίδος ἡ ἀγάπη (Α΄. Κορινθ. ιγ΄. 13).

Τί ἐκφράζει ἡ πρὸς τὸν Θεὸν ἀγάπη;

Πόθον πρὸς ἕνωσιν μετὰ τοῦ Θεοῦ ὡς τοῦ ἄκρου ἀγαθοῦ. Ποία τις δέον νὰ ᾗ ἡ πρὸς τὸν Θεὸν ἀγάπη; – Καθαρά, εἰλικρινής, ἀνιδιοτελής, ἐνεργὸς καὶ σταθερά.

Μέγας Κωνσταντῖνος καί οἱ κατά βουλήν Θεοῦ πόλεμοι (Γράφει ο Ἰωάννης Λίτινας)

Μέγας Κωνσταντῖνος καί οἱ κατά βουλήν Θεοῦ πόλεμοι.

 

Γράφει ο Ἰωάννης Λίτινας

 


Ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος, ὁ «περισσότερον ἀπό κάθε ἄλλον ἡμερώτατος, πραότατος καί φιλανθρωπότατος»1 βασιλέας διεξήγαγε πλείστες πολεμικές ἐπιχειρήσεις κατά τή διάρκεια τῆς βασιλείας του.

Ἰδιαιτέρως, ὅταν ἀνέλαβε τόν πόλεμο κατά τοῦ Μαξεντίου (312), ὅπου καί εἶδε καταμεσήμερο στόν οὐρανό τό σημεῖο τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, «σταυροῦ τρόπαιον», ἐκ φωτός μετά τῆς ἐπιγραφῆς «τούτῳ νίκα», δηλαδή «μέ τήν δύναμη τοῦ σημείου τοῦ Σταυροῦ θά νικήσεις», ἀνέλαβε τήν ὑπεράσπιση τῆς χριστιανικῆς πίστης καί ὁ ἴδιος διήγαγε βίο πνευματικό.

 

Σταθμός στήν πνευματική του ζωή ὑπῆρξε ἡ ἐμφάνιση τοῦ Χριστοῦ ἐν ὁράματι, ὅπου τοῦ παρήγγειλε νά κατασκευάσει Σταυρό, τόν ὁποῖο θά χρησιμοποιοῦσε ὡς φυλακτήριον κατά τίς πολεμικές συγκρούσεις. Ὁ Μ.Κωνσταντίνος ὄχι μόνο κατασκεύασε τό ἱερό σύμβολο ἀπό χρυσό καί πολύτιμους λίθους, ἀλλά και πολλούς άλλους (σώζεται σταυρός του στην Ι.Μ. Βατοπαιδίου). Ἐπίσης, ἔβαλε στήν περικεφαλαία του τό μονόγραμμα του Χριστού «ΧΡ» καί ἔδωσε ὁδηγίες γιά τήν κατασκευή σταυροειδοῦς σημαίας – λάβαρου τήν ὁποία ἔφεραν ὑποχρεωτικά ὅλες οἱ στρατιωτικές μονάδες2.

Μέγας Κωνσταντῖνος καί οἱ κατά βουλήν Θεοῦ πόλεμοι (Γράφει ο Ἰωάννης Λίτινας)
Σταυρός Μ. Κωνσταντίνου. Βρίσκεται στήν Ι.Μ.Βατοπαιδίου στό Ἱερό βῆμα τοῦ καθολικοῦ

Ἔτσι, ἀποδεχόμενος ὡς προστάτη του τόν Ὕψιστο Θεό καί ἐπικαλούμενος ὡς Σωτῆρα καί βοηθό του τόν Χριστό, ἐβάδιζε ἐπί κεφαλῆς τῶν στρατευμάτων του, προτάσσοντας τήν σωτήρια σημαία καί τόν σταυρό3.

Ἡ πολεμική ἐπιχείρηση ἐναντίον τοῦ Μαξεντίου ἦταν μία ἐπιθετική εἰσβολή στήν Ἰταλία πρός ἀπελευθέρωση τῆς Ρώμης, ἀπό τήν ὑποδούλωσή της στόν τύραννο. Ἡ μάχη ἀπέβη νικηφόρος μέ θαυματουργική ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ4 καί ὁ θεοφιλής βασιλέας εἰσῆλθε μέ θρίαμβο στήν Ρώμη. «Αὐτός δέ ἔχων ἔμφυτον τήν εἰς τόν Θεόν εὐσέβειαν, χωρίς καθόλου νά συγκινῆται ἀπό τάς κραυγάς οὔτε νά ἐπαίρεται ἀπό τούς ἐπαίνους, συναισθανόμενος δέ βαθέως τήν ἐκ Θεοῦ βοήθειαν ἀπέδωσεν ἀμέσως εὐχαριστήριον εὐχήν εἰς τόν αἴτιον τῆς νίκης».

Ὁ Εὐσέβιος Καισαρείας ἦταν σύγχρονος τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου καί ἦταν αὐτόπτης καί αὐτήκοος πολλῶν περιστατικῶν τῆς ζωῆς του. Τό ὅραμα τοῦ σταυροῦ καί τόν ἐμφανισθέντα Χριστό ἀποκάλυψε στόν Ευσέβιο ὁ ἴδιος ὁ Κωνσταντῖνος. Μᾶς ἀποκαλύπτει ἀκόμα, ὅτι ὁ ἅγιος αὐτοκράτωρ εἶχε συχνές θεοπτίες καί τό χάρισμα τῆς διοράσεως καί προοράσεως.6

Οἱ νῖκες στά πεδία τῶν μαχῶν ἀπεδίδοντο πάντοτε στήν δύναμη τοῦ Θεοῦ καί ὁ Εὐσέβιος ἐξηγεῖ πως ὁ Θεός σέ ἀνταμοιβή τῆς πρόνοιας του Κωνσταντῖνου γιά τήν Ἐκκλησία «ύπέτασσεν ὑπό τούς πόδας του ὅλα τά γένη τῶν βαρβάρων».7 Μαρτυρεῖται ἐπίσης ὅτι συνήθιζε πρίν ἀπό κάθε πολεμική σύγκρουση νά προσεύχεται κατά μόνας διότι «ἐπεθύμει νὰ πράττη τὰ πάντα κατὰ τὴν βουλὴν τοῦ Θεοῦ».8

Προσευχόμενος οὕτως, άποφεύγοντας κάθε ἄνεση καὶ τρυφηλὴ διαβίωση, άσκῶν τόν ἑαυτὸν του μὲ νηστεία καὶ κάκωση τοῦ σώματος, ἀξιωνόταν θεοφανείας καί δι΄αυτής τήν πληροφορία νά προχωρήσει σέ μάχη. Τότε, λέγει ὁ Ευσέβιος, «αἰφνιδίως ἀνεπήδα καὶ διἐτασσε νὰ κινηθοῦν͵ τὰ στρατεύματα ἀμέσως καὶ νὰ μὴ άργοπορἡσουν, ἀλλὰ νὰ πιάσουν τὸ ξίφος τὴν ἰδίαν αὐτὴν στιγμήν. Αὐτοὶ δὲ ἐπιτιθέμενοι άμέσως ἐπολέμων μὲ ἀνδρείαν, ὥστε νὰ κερδίσουν τὴν νίκην εἰς ἐλάχιστον χρόνον καὶ νά ὑψώσουν ἐπινίκια τρόπαια κατὰ τῶν ἐχθρῶν»9

Ὡστόσο, οἱ Σύνοδοι τῆς ἐποχῆς του δέν κατεδίκασαν ποτέ κανέναν ἀπό τούς πολέμους πού ἀνέλαβε ὁ ἅγιος. Οὔτε γενικῶς τούς πολέμους. Προφανῶς διότι γνώριζαν ὅτι «ἐξ ἐπόψεως Ὀρθοδόξου»10 ὑπάρχουν περιπτώσεις ὅπου ὁ Θεός ὄχι μόνο ἐπιτρέπει ἀλλά καί συμπολεμεῖ, ἐπευλογεῖ καί προτρέπει ἕναν πόλεμο (πρβ. Ἱερ.27,14. Ἀριθ.31,7. Ἀριθ.31, Ἐξ.17,11-14, Δευτ.21,10, Δευτ.20,1-4, Ἀριθ.25,6-13, Δ΄Βασ.19,32-35 κ.α.) γιά λόγους που Ἐκεῖνος καί οἱ ἅγιοι Του ξέρουν.

_____________________________________________________________________

1. Εὐσέβιος Καισαρείας. Εἰς τόν βίον Κωνσταντίνου Βασιλέως. ΕΠΕ 4,237.

2. ὅ.π. ΕΠΕ 4,217-219

3. ὅ.π. ΕΠΕ 4,225

4. ὅ.π. ΕΠΕ 4,225-227

5. ὅ.π. ΕΠΕ 4,229

6. ὅ.π. ΕΠΕ 4,239

7. ὅ.π. ΕΠΕ 4,237

8. ὅ.π. ΕΠΕ 4,271

9. ὅ.π. ΕΠΕ 4,271-273

10. https://www.dogma.gr/ellada/egkyklios-i-synodou-gia-oukrania-katadikazoume-tin-viaii-eisvoli-ton-rosikon-stratevmaton-kai-ton-polemo-stin-oukrania/136565/

Την πιο ακατάλληλη στιγμή, το πιο ακατάλληλο πρόσωπο στην Μονή Βατοπαιδίου

Την πιο ακατάλληλη στιγμή, το πιο ακατάλληλο πρόσωπο στην Μονή Βατοπαιδίου.

Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος για εκλογή Μπάιντεν: Οι άνθρωποι της  Αμερικής μίλησαν - Είναι καιρός να ενωθούμε | iEllada.gr

 

Και όποιος έχει λίγο μυαλό, μπορεί να βάλει να δουλέψει. Τι κάνει άραγε σε μια μονή του αγίου Όρους ένας επίσκοπος βλάσφημος και ακατάλληλος; Πόση διπλωματία μπορεί να σηκώσει πια το Βατοπαίδι;

Τι επιζητά την δεδομένη στιγμή ο άνθρωπος αυτός και γιατί τόση χαρά…;

Κ. Γρίβας: Ένα επικοινωνιακό παρακράτος προωθεί την μπολσεβικοποίηση του δημοσίου διαλόγου!

Κ. Γρίβας: Ένα επικοινωνιακό παρακράτος προωθεί την μπολσεβικοποίηση του δημοσίου διαλόγου!

Ο Κων/νος Γρίβας είναι Καθηγητής Γεωπολιτικής και σύγχρονων στρατιωτικών τεχνολογιών, στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων.

 

 

 

Ανοικτή επιστολή διαμαρτυρίας προς τον Μητροπολίτη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως κ Βαρνάβα.

Ανοικτή επιστολή διαμαρτυρίας προς τον Μητροπολίτη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως κ Βαρνάβα

 

Γράφει η Τελεντζίδου Αναστασία


Ευλογείτε Σεβασμιώτατε.

Με την αγάπη του παιδιού προς τον πνευματικό ποιμενάρχη του, παίρνω το θάρρος να σας εκφράσω το παράπονο, αλλά και την αντίθεση μου, με την απόφαση σας να παύσετε από τα καθήκοντα του τον π. Γαβριήλ.

Λέτε πως ο λόγος είναι ότι δεν τηρεί τα υγειονομικά μέτρα. Πείτε μου, υπάρχουν «υγειονομικά μέτρα» μέσα στον οίκο του Θεού Πατρός μας;

Τον διώχνετε από που;

Σε ποιόν ανήκει ο ναός;

Έκανε κάτι που αντιβαίνει τους κανόνες που θέσπισαν οι Άγιοι Πατέρες και το Ιερό Πηδάλιον;

Εισελεύσομαι εις οίκον Σου, προσκυνήσω προς ναόν Άγιόν Σου λένε οι ιερείς στο εισοδικό.

Άρα ο ναός είναι του Θεού, και είναι Άγιος!!!

Άγιος θα πει κεκαθαρμένος με την Χάρη του Αγίου Πνεύματος όπως λένε οι ευχές των εγκαινίων ανάμεσα σε πολλά άλλα.

Μολύνει το Άγιο Πνεύμα Σεβασμιότατε και πρέπει να φοράμε φίμωτρα (γιατί φίμωτρα είναι και όχι μάσκες, τις μάσκες τις φοράνε στα μάτια στα καρναβάλια, και τα φίμωτρα στο στόμα για να μην μιλάμε και να μην τρώμε), μέσα στον ναό;

Μέχρι πριν δύο χρόνια μας παροτρύνετε εσείς και οι ιερείς σας να ερχόμαστε στους ναούς για να πάρουμε την ευλογία και την Χάρη του Θεού ξαφνικά τι έγινε, ο Θεός μοιράζει μικρόβια και ασθένειες μέσα στους ναούς Του;

Στο εισοδικό ο ιερέας παρακαλεί τον Θεό να στείλει αγγέλους συλλειτουργούντες, και γνωρίζουμε απ’ αυτούς τους Αγίους μας (αγ. Γεώργιο Καρσλίδη, αγ. Ιάκωβο Τσαλίκη, αγ. Εφραίμ Κατουνακιώτη,….) πως εκτός από τον φύλακα άγγελο μας, που παίρνουμε εμείς οι ορθόδοξοι στην βάφτιση μας, ο ναός είναι γεμάτος από αγγέλους που βοηθούν τον ιερέα.

Μήπως επιβάλλεται να φορέσουν φίμωτρα και οι άγγελοι μην κολλήσουν ιό και ψάλλοντας στον Υιό τον κολλήσουν;

Εξηγήστε μου, υπάρχει περίπτωση να υπάρχει μεγαλύτερη ενέργεια από του Αγίου Πνεύματος;

Δηλαδή ο ψεύτικος ιός έχει ενέργεια και το Πανάγιο Πνεύμα αδρανοποιείται; Μήπως μέσα στο ναό ειδικά γίνεται το αντίθετο; Τουλάχιστον εγώ αυτό αυτό έχω διαβάσει, στους τόσους λιμούς και χολέρες να γίνεται, ανά τους αιώνες.

Μόνο μια περίπτωση υπάρχει, όταν δεν πιστεύουμε στην Χάρη, την Προστασία, και την Πρόνοια του Θεού, όπως μας είπαν οι παραπάνω Άγιοι και οι παλαιότεροι. «Με ό,τι δοχείο πάμε στον Θεό τόση Πίστη θα πάρουμε».

Ήρθε ένας κατασκευασμένος ιός, και αντί να πάρετε τα όπλα της Πίστεως που είναι οι καθημερινές Θείες Λειτουργίες, οι λιτανείες, οι παρακλήσεις, οι προσευχές και σ’ αυτά να παροτρύνετε κ εμάς, εσείς μας λέτε να μπολιαστούμε με αμφιβόλου ποιότητας εμβόλια, τα οποία περιέχουν κυτταρικές σειρές από εκτρωμένα – δολοφονημένα έμβρυα;

Από πότε η έκτρωση δεν είναι αμαρτία Σεβασμιώτατε;

Και μη μου πείτε πως είναι «θεραπευτική διακοπή της κύησης». Θλίβεται το ποίμνιο με τα  πολλά παράξενα «βαφτίσια» που έχουν εφεύρει στην Ιερά σύνοδο, με αφορμή αυτό τον ιό, προς «δόξαν» της Νέας Τάξης Πραγμάτων και όχι του Τριαδικού Θεού, που πιστεύουμε και προσκυνάμε.

Σεβασμιώτατε ο λαός βοά ότι είστε στην πλειοψηφία με τα συμφέροντα της νέας τάξης πραγμάτων. Εσείς αντί να κλείσετε τα στόματα των κακόδοξων με ομολογία πίστεως και πράξεις πατρικές, και να μας μαζέψετε κάτω από τις πατρικές ορθόδοξες φτερούγες σας,  διασκορπίζετε το ποίμνιο και επιβεβαιώνετε τις κακοδοξίες;

Μαζέψτε μας σαν καλός ποιμήν που γνωρίζει το ποίμνιο του και απομακρύνει τους λύκους από το κοπάδι, για να έχετε καλή μαρτυρία ενώπιον του υποποδίου του Θεού. Το τέλος είναι κοντά και αλλοίμονο, τι ομολογία θα δώσετε για τις φωνές λαού, που εκδιώκετε τον πνευματικό πατέρα τους και τους αφήνετε χωρίς το μυστήριο της θείας εξομολόγησης.

Τελειώνοντας ακουμπώ στα πόδια σας με την μετάνοια μου τον πόνο μου. Σαν πατέρας μας περιμένω την αποκατάσταση αυτού του λάθους και τον γυρισμό του πατέρα Γαβριήλ εκεί που το ποίμνιο του τον θέλει και τον περιμένει.

Περιμένω και εσάς να μπείτε μέσα στο ναό σαν άλλος Χρυσόστομος, Βασίλειος, Γρηγόριος, Αθανάσιος.. να γεμίσετε τις ψυχές μας με ότι άδειασε αυτά τα δυο χρόνια ο πειρασμός του ίου, και της κακοδοξίας.

Ζητώ ταπεινά την ευχή σας, την συγχώρεση σας αν νοιώθετε ότι προσβάλω την Αρχιεροσύνη σας, και προσκυνώ το σχήμα σας. Αυτά όμως που σας γράφω είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ μου, και του ποιμνίου σας. Βάλτε το αυτί σας να μας ακούσετε.

Καλό Τριώδιο σας εύχομαι.

Δημοφιλή Άρθρα

Τα αγαπημένα σας

Μήπως ετοιμάζουν κάποιο ψευτοάνοιγμα

Τώρα ξύπνησαν; Μήπως ετοιμάζουν κάποιο ψευτοάνοιγμα των εκκλησιών; 

4
Τώρα ξύπνησαν; Μήπως ετοιμάζουν κάποιο ψευτοάνοιγμα των εκκλησιών;      Συγγνώμη, αλλά μου φαίνεται πολύ παράξενο να βλέπω Αρχιερείς και Ιερείς του συστήματος να ζητάνε άνοιγμα των...