Η ειρήνη της καρδιάς (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)

Λοιπόν, ἀδελφέ, ἂν ἀγαπᾷς τὴν ειρήνη τῆς καρδιάς, ἀγωνίζου νὰ εἰσέλθης σ᾿ αὐτὴν ἀπὸ τὴν πόρτα τῆς ταπεινώσεως _{(γιατὶ δὲν ὑπάρχει ἄλλη εἴσοδος σ᾿ αὐτὴν ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ταπείνωσι)}. Γιὰ νὰ ἀποκτήσῃς ὅμως τὴν ταπείνωσι, πρέπει νὰ ἀγωνισθῇς καὶ νὰ κοπιάσης _{(καὶ ἰδιαιτέρως στὴν ἀρχή)} στὸ νὰ ἀγκαλιάσης ὅλες τὶς θλίψεις καὶ ἐναντιότητες ὡς ἀγαπητές σου ἀδελφές, στὸ νὰ ἀποφεύγῃς κάθε δόξα καὶ τιμή, ἐπιθυμώντας νὰ καταφρονῆσαι ἀπὸ τὸν καθένα καὶ νὰ μὴν ὑπάρχη κανένας ποὺ νὰ σὲ ὑπερασπίζεται καὶ νὰ σὲ παρηγορῆ, παρὰ μόνον ὁ Θεός σου. Βεβαίωσε καὶ στήριξε τὸ λογισμὸ αὐτὸ στὴν καρδιά σου, ὅτι δηλαδὴ μόνον ὁ Θεός σου εἶναι τὸ καλό σου, τὸ μόνο σου καταφύγιο, καὶ ὅτι ὅλα τὰ ἄλλα πράγματα εἶναι γιὰ σένα τέτοια ἀγκάθια, τὰ ὁποῖα, ἂν τὰ βάλῃς στὴν καρδιά σου, θὰ σὲ ζημιώσουν μὲ τὸν θάνατο. Ἂν σὲ ντροπιάση κάποιος, δὲν πρέπει νὰ λυπηθῇς, ἀλλὰ νὰ ὑποφέρῃς μὲ χαρὰ τὴν ντροπή, ὄντας βέβαιος ὅτι τότε ὁ Θεὸς εἶναι μαζί σου. Καὶ μὴ ζητᾶς ἄλλη τιμή, οὔτε τίποτε ἄλλο νὰ γυρεύῃς, παρὰ νὰ ὑποφέρῃς γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ γιὰ ἐκεῖνο ποὺ προξενεῖ μεγαλύτερη δόξα.

Ἀγωνίζου νὰ χαίρεσαι ὅταν κάποιος σὲ βρίσῃ ἢ σὲ ἐλέγξῃ ἢ σὲ καταφρονήσῃ, διότι κάτω ἀπὸ αὐτὴ τὴ σκόνι καὶ τὴν ἀτιμία βρίσκεται κρυμμένος μεγάλος θησαυρός. Καὶ ἂν τὸν δεχθῇς μὲ τὴν θέλησί σου, γρήγορα θὰ γίνῃς πλούσιος, χωρὶς νὰ τὸ γνωρίζῃ οὔτε ἐκεῖνος ποὺ σοῦ προξενεῖ αὐτὸ τὸ χάρισμα, δηλαδὴ ἐκεῖνος ποὺ σὲ ἀτιμάζει. Μὴ ζητήσῃς ποτὲ νὰ σὲ ἀγαπᾷ κάποιος στὴ ζωὴ αὐτή, οὔτε νὰ σὲ τιμᾶ, γιὰ νὰ μπορέσῃς νὰ ἀφήνεσαι νὰ ὑποφέρῃς μαζὶ μὲ τὸν Ἐσταυρωμένο Χριστὸ καὶ κανένας νὰ μὴ σὲ ἐμποδίζῃ ἀπὸ αὐτό. Νὰ φυλάγεσαι ἀπὸ τὸν ἴδιο σου τὸν ἑαυτό, σὰν ἀπὸ τὸν μεγαλύτερο ἐχθρὸ ποὺ ἔχεις. Μὴν ἀκολουθῇς τὴν θέλησί σου, οὔτε τὸν νοῦ σου, οὔτε τὴν γνώμη σου, ἂν θέλῃς νὰ μὴ χαθῇς. Γι᾿ αὐτὸ πάντοτε νὰ κρατᾷς τὰ ὅπλα, γιὰ νὰ φυλάγεσαι ἀπὸ τὸν ἑαυτό σου. Καὶ ὅταν ἡ θέλησίς σου θέλῃ νὰ κλίνῃ σὲ κάποιο πρᾶγμα, ἔστω καὶ ἅγιο, ἀπόμονωσέ την πρῶτα καὶ ἀπογύμνωσέ την καὶ τοποθέτησέ την μόνη της μπροστὰ στὸν Θεό σου, παρακαλώντας νὰ γίνῃ τὸ δικό του θέλημα καὶ ὄχι τὸ δικό σου. Καὶ αὐτὸ μὲ ἐγκάρδιες ἐπιθυμίες, χωρὶς καμμία ἀνάμιξι φιλαυτίας, γνωρίζοντας ὅτι δὲν ἔχεις τίποτε ποὺ νὰ προέρχεται ἀπὸ τὸν ἑαυτό του, οὔτε μπορεῖς νὰ κάνῃς τίποτε.

Νὰ φυλάγεσαι ἀπὸ τοὺς λογισμοὺς ποὺ φέρνουν μαζί τους μορφὴ ἁγιότητος καὶ ζήλου ποὺ δὲν ἔχει διάκρισι, γιὰ τὸν ὁποῖο λέγει σχετικὰ ὁ Θεός: «Νὰ προσέχετε ἀπὸ τοὺς ψευδοπροφῆτες ποὺ ἔρχονται πρὸς ἐσᾶς μὲ ἐνδυμασία προβάτου, ἐνῷ ἀπὸ μέσα εἶναι λύκοι ἁρπακτικοί. Ἀπὸ τοὺς καρπούς τους θὰ τοὺς ἀναγνωρίσετε» ^{(Ματθ. 7,15)}. Καὶ οἱ καρποί τους εἶναι ἡ ὅποια ἀνησυχία καὶ ἐνόχλησι ποὺ ἀφήνουν στὴν ψυχή. Γιατὶ ὅλα αὐτὰ σὲ ἀπομακρύνουν ἀπὸ τὴν ταπείνωσι καὶ ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἐσωτερικὴ ἡσυχία, μὲ ὅποιο χρῶμα καὶ σχῆμα κι ἂν εἶναι. Αὐτὰ εἶναι οἱ ψευδοπροφῆτες, οἱ ὁποῖοι ὄντας ντυμένοι μὲ σχῆμα προβάτου, δηλαδὴ μὲ τὴν ὑπόκρισι τοῦ ζήλου, χωρὶς διάκρισι, γιὰ νὰ ὠφελήσουν τὸν πλησίον, εἶναι πράγματι λύκοι ἁρπακτικοί, ποὺ ἁρπάζουν τὴν ταπείνωσί σου καὶ ἐκείνην τὴν εἰρήνη καὶ τὴν ἡσυχία, ποὺ εἶναι τόσο ἀπαραίτητα σὲ ὅποιον θέλει νὰ ἔχῃ σίγουρη πρόοδο πνευματική. Καὶ ὅσο ἡ ὑπόθεσις αὐτὴ ἔχει ἐξωτερικὰ περισσότερη ἐπιφάνεια καὶ χρῶμα ἁγιότητος, τόσο περισσότερο πρέπει νὰ τὸ ἐξετάζῃς, καὶ αὐτό, ὅπως λέχθηκε, πρέπει νὰ γίνεται, μὲ πολλὴ ἠρεμία καὶ ἐσωτερικὴ ἡσυχία. Ἂν ὅμως καμμία φορὰ κάτι σοῦ λείψῃ ἀπὸ αὐτά, μὴ συγχυσθῇς, ἀλλὰ ταπεινώσου μπροστὰ στὸν Θεό σου καὶ γνώρισε τὴν ἀδυναμία σου καὶ στὸ ἑξῆς νὰ γνωρίζῃς καλά, γιατὶ μπορεῖ νὰ τὸ ἐπιτρέπῃ ὁ Θεὸς ἴσως γιὰ νὰ ταπεινώσῃ κάποια σου ὑπερηφάνεια, ποὺ βρίσκεται κρυμμένη μέσα σου καὶ δὲν τὸ γνωρίζεις.

Ἂν πάλι αἰσθανθῇς καμμιὰ φορὰ νὰ κεντᾶται ἡ ψυχή σου ἀπὸ κάποιο δυνατὸ καὶ φαρμακερὸ ἀγκάθι, δηλαδὴ ἀπὸ κάποιο πάθος καὶ λογισμό, μὴν ταραχθῇς γι᾿ αὐτό, ἀλλὰ δεῖξε μεγαλύτερη προσοχή, γιὰ νὰ μὴν περάση στὰ σπλάγχνα σου. Γύρισε πίσω τὴν καρδιά σου καὶ μὲ εὐχαρίστησι βάλε τὴν θέλησί σου μέσα στὸν τόπο τῆς εἰρήνης καὶ τῆς ἡσυχίας, φυλάττοντας καθαρὴ τὴν ψυχή σου ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ, τὸν ὁποῖο θὰ βρίσκῃς πάντοτε στὰ σπλάγχνα σου καὶ στὴν καρδιά σου γιὰ τὴν ὀρθότητα τῆς γνώμης σου, ὄντας βέβαιος ὅτι τὸ κάθε τί συμβαίνει γιὰ νὰ σὲ δοκιμάσῃ, γιὰ νὰ μπορῇς νὰ καταλάβης τὸ συμφέρον σου καὶ γιὰ νὰ εἶσαι ἄξιος του στεφάνου τῆς δικαιοσύνης, ποὺ σοῦ εἶναι ἑτοιμασμένος ἀπὸ τὴν εὐσπλαγχνία τοῦ Θεοῦ.

ΜΙΝΥΡΙΣΜΑ ΠΤΗΝΟΥ ΧΕΙΜΑΖΟΜΕΝΟΥ Β΄

Συνεχίζω μιὰ ἀναψηλάφησι τῶν πεπραγμένων τῶν ἱεραρχῶν μας μὲ ὀδηγὸ τὰ δημοσίως λεχθέντα ἑνὸς ἐπισκόπου:

Εις ότι αφορά δε τα καθ΄ ημάς, τα εκκλησιαστικά: Ταπείνωσε όχι μόνο την Ορθόδοξη Εκκλησία, αλλά και κάθε είδους Θρησκεία. Σε Ανατολή και Δύση, Βορά και Νότο. Δίχασε. Οδήγησε σε προφητολογίες, συνωμοσίες. Γίναμε όλοι τιμητές των άλλων. Κριτές των πάντων. Κάποιοι, εκ του ασφαλούς, δικάσαμε και καταδικάσαμε τους άλλους. Σαν να βαλθήκαμε να διαρρήξουμε τον άραφο χιτώνα του Κύριου.

Μέσα δε σε όλα αυτά, εμπαίχθηκε η πίστη. Λοιδορήθηκε. Όχι μόνο απαξιώθηκε ακόμα και αυτό το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, αλλά θεωρήθηκε αιτία του κακού!

«Καθίστε ήσυχα» Κισάμου Αμφιλόχιος: «Καθίστε ήσυχα»

Ὁ ἱὸς λοιπὸν, ὅπως ἀνεφέρθη στὸ προηγούμενο * ταπείνωσε τὴν Ἐκκλησία (κατὰ τὴν ἄποψι τοῦ γράψαντος ἐπισκόπου) πράγμα ποὺ δὲν βρίσκει σύμφωνους τοὺς περισσοτέρους τῶν ἀνθρώπων (πιστῶν, χλιαρῶν καὶ ἀπίστων) καθότι ὅλοι θεωροῦν ὅτι οἱ ἐπίσκοποι μὲ τὴν στάσι τους ταπείνωσαν τὴν Ἐκκλησία καὶ τὴν ἔκαναν παίγνιο στὰ χέρια τῶν πολιτικῶν. Εἶναι μάλιστα ἀπορίας ἄξιον πῶς ὁ Σεβασμιώτατος προβάλλει αὐτὴ τὴν θέσι. Σὲ προηγούμενο δημοσίευμά του γράφει:

… Ἐπικοινώνησα, το απόγευμα του Πάσχα, με πρόσωπο που εμπιστεύομαι την κρίση του και δεν ανήκει στον εκκλησιαστικό χώρο, εξομολογούμενος τα μύχια της καρδιάς. «Μήπως Σεβασμιώτατε οι ευθύνες βαραίνουν περισσότερο την Εκκλησία; Μήπως δεν έπεισε την Πολιτεία ότι θα μπορούσε να διαχειριστεί τα του «οίκου» Της, όπως π.χ. οι αλυσίδες τροφίμων, κ.α. που έμειναν ανοιχτά, υπό όρους και προϋποθέσεις; Μήπως δεν διαπραγματεύτηκε σωστά και τίμια; Μήπως… «νίψατε» τας χείρας σας ψιθυρίζοντας: «αθώος ειμί», κλειδωθήκατε στους Ναούς σας και θεωρήσατε ότι έτσι εκπληρώνετε το χρέος σας; Μήπως κάνατε τον Χριστό “live”, “facebook”, “instagrame”, “YouTube” , μεταφέροντας το Μυστήριο στην άψυχη οθόνη μιάς τηλεόρασης και πιστέψατε ότι έτσι θα αναπαύσετε την συνείδηση σας; Προτείνατε εναλλακτικές λύσεις στην Πολιτεία ή συγκατατεθήκατε χωρίς αντίλογο; Τι θα πράξετε εάν αύριο, σε μια άλλη περίπτωση, π.χ. θεομηνία, σας ζητήσει και πάλι η Πολιτεία να κλείσετε τους Ναούς; Ποιος έχει την ευθύνη των ψυχών που εμπιστεύονται την Εκκλησία; Η Πολιτεία ή η Εκκλησία; Έχετε συνειδητοποιήσει ότι οι πιστοί όλες αυτές τις ημέρες ένιωθαν απόκληροι και ανεπιθύμητοι από την Εκκλησία που θεωρούν μάνα τους»; Η απάντηση του συνομιλητή μου. Και πάλι… σιωπή…. Συχώρεσέ με θεέ μου Συγχώρεσε με Θεέ μου και συ λαέ μου

Δηλαδὴ ὅλα ὅσα ἀναφέραμε στὸ προηγούμενο σχόλιό μας τὰ ἔχει καὶ ὁ ἴδιος ἀναφέρει, τὰ γνωρίζει καὶ ζητάει συγγνώμη γιὰ τὴν σιωπή του… Τώρα ὅμως ρίχνει τὸ φταίξιμο στὸν … ἱό.

Καὶ συνεχίζει αἰτιώμενος τὸν ἱό ὅτι … δίχασε. Ποὺ εἶναι ὁ διχασμός; Καὶ μιλᾶμε προφανῶς γιὰ διχασμὸ στὸ ἐκκλησιαστικὸ σῶμα. Κανένας διχασμὸς. Ἡ Ἱεραρχία ἐνήργησε ὅπως ἐνήργησε. Πολὺ ἀπλά «δὲν διαπραγματεύτηκε σωστὰ καὶ τίμια» ὅπως ἀνέφερε ὁ συνομιλητὴς τοῦ ἐπισκόπου καὶ ὁ ἴδιος τὸ ἀποδέχτηκε. Αὐτὴ δημιούργησε τὸ πρόβλημα καὶ αὐτὴ ἔχει τὴν εὐθύνη. Ὅσοι ἀντέδρασαν κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ μὲ κάθε τρόπο καὶ ὑπέστησαν καὶ τὶς συνέπειες δὲν δίχασαν, ἔπραξαν τὸ ἐπιβεβλημένο χρέος τους ὡς μέλη τῆς ἐκκλησίας.

Βέβαια ἡ συζήτησις αὐτὴ (τοῦ Σεβασμιωτάτου μὲ τὸν γνωστό του) ἔλαβε χώρα τὸ ἀπόγευμα τοῦ Πάσχα (19/4). Τότε ὁ Σεβασμιώτατος συνειδητοποίησε τί ἀκριβῶς ἔχει διαπράξει ἡ ἱεραρχία καὶ χρειάστηκε ἡ γνώμη τοῦ προσώπου τοῦ ὁποίου «τὴν γνώμη ἐμπιστεύεται καὶ δὲν ἀνήκει στὸν ἐκκλησιαστικὸ χῶρο». Μὰ τὰ ἴδια ἔλεγαν, ἔγραφαν, δημοσίευαν ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ἐκατοντάδες πρόσωπα καὶ μάλιστα ἀπὸ τὸν ἐκκλησιαστικὸ χῶρο, καὶ μάλιστα καὶ συλλειτουργοὶ τοῦ Σεβασμιωτάτου καὶ ἐκατηγοροῦντο ὅτι διχάζουν τὴν ἐκκλησία:

«Ἄν κλείσουμε τούς ναούς μας, Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς, θά εἶναι σάν νά ἀποδεχόμαστε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι, ὅτι σέ ἔκτακτες περιπτώσεις, ἡ Ἐκκλησία δέν ἔχει κανένα ρόλο καί θά πρέπει κατά τή λαϊκή ἔκφραση νά «ἀδειάζει τή γωνιά καί νά καθίσει στά αὐγά της». Ἀντίθετα τώρα ἀκριβῶς εἶναι ἡ ὥρα πού πρέπει ὄχι να σταματήσουν ἀλλά νά ἐνταθοῦν περισσότερο οἱ Θεῖες Λειτουργίες (ἔστω καί μέ τούς περιορισμούς πού ἀναφέραμε) γιά νά ἐκζητήσουμε τό ἔλεος καί τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, πού ἡ πατρίδα καί ὁ τόπος τήν ἔχουν πράγματι ἀνάγκη».

Ἔκκληση πιστῶν ἀπὸ τὴν Θεσσαλονίκη πρὸς τὴν Ἱεραρχία τῆς Ἑκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐν ὄψει τοῦ θρυλούμενου κλεισίματος τῶν Ἱερῶν Ναῶν καὶ τῆς ἀπαγόρευσης ἁκολουθιῶν (14.3) ΕΚΚΛΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΙΕΡΑΡΧΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΕΝ ΟΨΕΙ ΤΟΥ ΘΡΥΛΟΥΜΕΝΟΥ ΚΛΕΙΣΙΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΝΑΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ

«Ἡ Θεία Λειτουργία, δηλαδὴ τὸ Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, ἀλλὰ καὶ ὁποιοδήποτε Μυστήριο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ποὺ τελοῦνται μὲ τὴ συνάθροιση τῶν πιστῶν ἐπὶ τὸ αὐτό… δὲν μποροῦν νὰ ὑποβιβαστοῦν καὶ νὰ θεωρηθοῦν ὡς ἁπλὲς συναθροίσεις ἀνθρώπων. … Ἐπίσης, ἐπισημαίνουμε στοὺς ἱερεῖς καὶ τὸν λαὸ τῆς Μητροπόλεώς μας τὸν πατρικὸ λόγο τοῦ Κυρίου μας σὲ ἀσθενεῖς καὶ ὑγιεῖς, ἁμαρτωλοὺς καὶ δικαίους, «τὸν ἐρχόμενον πρός με οὐ μὴ ἐκβάλω ἔξω» (Ἰω. 6,37). Ὁ Κύριος δὲν ἀποδιώκει κανέναν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία Του, ἀλλὰ δέχεται ὅλους ποὺ προσέρχονται σ᾽ Αὐτόν…Τώρα εἶναι ἡ ὥρα τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καὶ τῆς ὁμολογίας».(11/3)

Μόρφου Νεόφυτος: Θεία Λειτουργία, Ἐκκλησιαστικές Ἀκολουθίες καὶ κορωνοϊός. ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΟΡΦΟΥ ΓΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ ΚΑΙ ΚΟΡΩΝΟΪΟ

Σὲ αὐτὰ τὰ δύο, ἀπὸ τὰ χιλιάδες παραδείγματα, ποὺ ἔχουν γραφτεῖ (11/3 καὶ 14/3) πάνω ἀπὸ ἕνα μήνα πρὶν ὁ γνωστὸς -ἐκτὸς ἒκκλησίας- τοῦ ἐπισκόπου τοῦ πεῖ τὴν γνώμη του (19/4), ἔχουν εἰπωθεῖ ὅλα ὅσα ἄκουσε ἀπὸ τὸν γνώριμό του. Δὲν ἄκουσε τίποτε ὁ Σεβασμιώτατος; Τίποτε δὲν ἀντελήφθη; Οἱ ἐπίσκοποί τῆς ἐκκλησίας δὲν προσέχουν τί λένε οἱ πιστοὶ; Δὲν προσέχουν τὶ λένε οἱ συνεπίσκοποί τους; Ποιοὺς ἀκοῦνε; Μὲ ποιοὺς ἀσχολοῦντε;

Τὴν ὥρα ποὺ χιλιάδες πιστῶν παρακαλοῦσαν νὰ μὴν κλείσουν οἱ ναοὶ, νὰ μὴν ὑποταχθεῖ ἡ ἐκκλησία στὴν κρατικὴ ἐξουσία, τί ἔλεγε ὁ σεβασμιώτατος; Προέτρεπε:

«… πλήρης συμμόρφωση σε ότι επιτάσσουν οι εντολές-οδηγίες των αρμοδίων Κρατικών Υπηρεσιών του Κράτους».

«Ο κορωνοϊός της… απιστίας μας»(14/3) Κισάμου Αμφιλόχιος: «Ο κορωνοϊός της… απιστίας μας»

Καὶ ὄχι ἀπλῶς πλήρης συμμόρφωσις τώρα, ἀλλὰ καὶ σὲ ὅτι ἄλλο ἐπακολουθήσει προκαταβολικῶς καὶ πολὺ βολικῶς .. γιὰ τὴν κρατική ἐξουσία:

Η Εκκλησία, ως φιλόστοργος Μητέρα, απευθυνόμενη προς τα παιδιά Της συστήνει και προτρέπει στην συμμόρφωση προς τις οδηγίες των ειδικών επιστημόνων. Είναι προφανές πως, εάν ο βαθμός δυσκολίας αυξηθεί και η Πολιτεία λάβει ακόμα πιο δραστικά μέτρα, η Εκκλησία θα κληθεί να υιοθετήσει τα μέτρα αυτά... (ὅ.π.)

Ἐδῶ ἐμφανέστατα παρουσιάζεται ἡ λανθασμένη τακτικὴ τῆς ἡγεσίας τῆς Ἐκκλησίας. Ὅτι πεῖ ἡ Πολιτεία, ὅτι ποῦν οἱ «εἰδικοί» καὶ προκαταβολικῶς ὅποια μέτρα λάβει μελλοντικῶς ἡ Πολιτεία ἡ ἐκκλησία θὰ τὰ υἱοθετήσει. Τὸ σύνθημα δίδεται πρὶν ἀποφασίσει ἡ Ἱεραρχία ἐπισήμως. Καὶ ὅμως γιὰ αὐτοὺς ποὺ ἔβλεπαν τὰ προφανὴ καὶ προειδοποιοῦσαν καὶ προσπαθοῦσαν νὰ ἀποτρέψουν τέτοιες ἀποφάσεις ἡ ἀπάντησις ἦταν ὅτι διχάζουν τὴν ἐκκλησία.

Ὅποιοι παρουσίαζαν τὰ λόγια ἁγίων πατέρων καὶ γερόντων κατηγορήθηκαν ὅτι ἀσχολοῦναι μὲ προφητολογίες καὶ συνομωσιολογίες. Στὸ ὑπὸ ἀνάλυσι δημοσίευμα ὑπάρχει αὐτὴ ἡ γενικόλογη διατύπωσις περὶ προφητολογιῶν καὶ συνομωσιολογιῶν. Ἄλλοι κληρικοὶ εἶναι πιὸ συγκεκριμένοι καὶ πιὸ ἐπιθετικοί:

«Αλλά όλο το μπλα – μπλα εγράφη για να φτάσει στο γνωστό γλυφιτζούρι περί του ‘’σφραγίσματος του Αντιχρίστου΄΄ που τώρα ξέφτισε, ανόστησε και δεν πιάνει πια προς μεγάλη θλίψη των ‘’ευλαβών με βλάβη’’ επενδυτών του».

Ἁρχιμ. Χρυσοστόμου Παπαδάκη: Σχόλια στην Ανοικτή Επιστολή του Ιερομονάχου Ευθυμίου 17 Απριλίου 2020 https://www.pemptousia.gr/2020/04/scholia-stin-anikti-epistoli-tou-ieromonachou-efthimiou/#1

Παρακάμπτω τὸν οἱονδήποτε σχολιασμό τῶν γραφομένων τοῦ λαμπροῦ αὐτοῦ «Ἀρχιμανδρίτη τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου» -ὅπως αὐτοπαρουσιάζεται- κατὰ τοῦ π. Εὐθυμίου τῆς Καψάλας, ὅμως παραθέτω αὐτὸ τὸ ἀπόσπασμα διότι ἔχει γίνει σύστημα ἡ περιφρόνησις τῶν προφητειῶν τῶν ἁγίων μας. Δηλαδὴ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος, ποὺ ἔγραψε τὴν Ἀποκάλυψι, οἱ ἄπειροι Πατέρες ποὺ ἀσχολήθηκαν μὲ αὐτὴν καὶ τὰ ὅσα ἀναφέρονται ἐκεί, μέχρι τοὺς προσφάτους ἁγίους Παΐσιο καὶ Πορφύριο ποὺ ἀναφέρονται στὸν ἔλεγχο τῶν ἀνθρώπων, στὸ σφράγισμα καὶ σὲ ὅλα τὰ σχετικά, ὅλοι αὐτοὶ τί εἶναι; Βλαμμένοι καὶ συνομωσιολόγοι; Ἡ φιλόστοργος μήτηρ Ἐκκλησία, ὅπως τὴν ἀντιλαμβάνονται ὁρισμένοι ἀπὸ τοὺς ποιμένες μας, δηλαδὴ ἡ Ἰεραρχία, καὶ πιὸ συγκεκριμένα ἡ μερίδα ποὺ ἀποφασίζει, ἐνῷ συμμορφώνεται προς τις οδηγίες των ειδικών επιστημόνων, ἀδιαφορεῖ γιὰ ὅσα λένε οἱ ἅγιοί μας; Παράξενη πίστι ἔχουν αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι.

Ἀλλὰ γιατὶ παραπονεῖται ὅτι ὅλοι γίναμε τιμητὲς καὶ κριτὲς τῶν πάντων καὶ μάλιστα ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς (δὲν κατάλαβα ποτὲ τί σημαίνει αὐτὸ τὸ ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς) ὅταν ἡ κριτικὴ ποὺ ἀσκήθηκε στὶς ἀποφάσεις τῆς Ἱεραρχίας, ἀπὸ ὅσους χαρακτηρίζονται ἔτσι, εἶναι ἡ ἴδια ποὺ ἀσκήθηκε ἀπὸ τὸν γνωστὸ του τὸν ἐκτὸς ἐκκλησιαστικοῦ χώρου καὶ τὴν ὁποία ὁ Σεβ. ἀποδέχτηκε; Ὅταν ἀσκεῖται κριτικὴ ἀπὸ ἐξωεκκλησιαστικοὺς εἶναι ἀποδεκτὴ καὶ προκαλεῖ ἀνάγκη γιὰ συγνώμη λόγῳ τῆς σιωπῆς τῶν … ὑπευθύνων, ἐνῷ ὅταν ἀσκεῖται ἀπὸ τοὺς ἐν Χριστῷ ἀδελφοὺς εἶναι κρίσις καὶ κατάκρισις καὶ (παρακαλῶ) σχίσιμο τοῦ ἀράφου χιτῶνος τοῦ Χριστοῦ!!! Ἐπειδὴ βεβαίως ὁ καθεὶς κατ᾿ ἐλάχιστον σκεπτόμενος ἀντιλαμβάνεται ὅτι δὲν μπορεῖ νὰ σταθῇ οὔτε στοιχειωδῶς κάτι τέτοιο, διότι ἡ φράσις ἀφορᾶ σχισματικοὺς καὶ αἰρετικούς τίθεται στὸ κείμενο τὸ «Σαν να βαλθήκαμε να…». Ὅποιος, δηλαδὴ, ἀσκεῖ κριτικὴ στὰ λάθη τῆς Ἰεραρχίας σχίζει τὸν ἄρραφο χιτώνα τοῦ Χριστοῦ, δηλαδὴ διασπᾶ τὴν ἑκκλησία Του, τὸ σῶμα Του, ἐνῷ αὐτοὶ ποὺ κάνουν τὰ λάθη καὶ ταπεινώνουν τὴν Ἐκκλησία, ὅπως παραδέχονται, ἀλλὰ μετὰ τὰ ρίχνουν στὸν .. ἱό, ἐργάζονται γιὰ τὴν ἑνότητά τῆς ἐκκλησίας!!! (Νὰ μὴν ἐπεκταθοῦμε στὰ ἄλλα ἔργα τους τὰ περὶ τὴν πίστιν (Κολυμπάρια-Οὐκρανίες-συμπροσευχὲς κλπ)

Κλείνοντας θὰ συμφωνήσω μὲ τὸν σεβασμιώτατο ὅτι «Μέσα δε σε όλα αυτά, εμπαίχθηκε η πίστη». Ἡ μόνη διαφορὰ μας ἀφορᾶ τοὺς αἰτίους τοῦ ἐμπαιγμοῦ. Ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὰ παρατεθέντα αἵτιοι εἶναι ὅσοι ἐκ τῶν ἰεραρχῶν ὁδήγησαν τὴν Ἐκκλησία σ᾿ αὐτὴν τὴν ταπείνωσι καὶ τὸν ἐμπαιγμό. Μακάρι νὰ φωτίσει ὁ Θεὸς νὰ τὸ κατανοήσουν γιατὶ αὐτὰ ποὺ ἔρχονται θὰ ὁδηγήσουν ὄχι μόνο σὲ ταπεινώσεις καὶ ἀναίμακτους διωγμοὺς, ὅπως αὐτὸν ποὺ ζοῦμε τώρα, ἀλλὰ σὲ αἱματηροὺς καὶ σὲ ἀλλαξοπιστίες. Τί θὰ κάνει ἡ Ἱεραρχία ὅταν ἡ Πολιτεία θὰ θελήσει νὰ ἐπιβάλλῃ «ὑγιεινομικὸ ἔλεγχο» μὲ τὴν τοποθέτησι μικροτσίπ;

Μποροῦν νὰ μᾶς ἀπαντήσουν; Ἤ εἶναι περιττὴ ἡ ἀπάντησις καὶ ἠλίθια ἡ ἐρώτησις, ἀφού:

Είναι προφανές πως, εάν ο βαθμός δυσκολίας αυξηθεί και η Πολιτεία λάβει ακόμα πιο δραστικά μέτρα, η Εκκλησία θα κληθεί να υιοθετήσει τα μέτρα αυτά;

*( (http://aktines.blogspot.com/2020/05/blog-post_89.html καὶ ΜΙΝΥΡΙΣΜΑ ΠΤΗΝΟΥ ΧΕΙΜΑΖΟΜΕΝΟΥ Α΄)

ΜΙΝΥΡΙΣΜΑ ΠΤΗΝΟΥ ΧΕΙΜΑΖΟΜΕΝΟΥ

Ὁ τόπος βρίσκεται στὴν χειρότερη κατάστασι παρὰ ποτέ. Ἔχει χαθεῖ ἡ κοινὴ ἀντίληψις, ἡ ἐνοποιὸς δύναμις τῆς κοινωνίας, τὸ σταθερὸ ἔδαφος ποὺ πατοῦσε ὁ λαός μας. Ἡ συστηματικὴ ὑπονόμευσις κάθε ἑλληνικοῦ, κάθε πατροπαράδοτου, κάθε γνησίου ἔχει φέρει τὰ ποθητὰ ἀποτελέσματα καὶ γιὰ τοὺς σχεδιαστὲς καὶ γιὰ τοὺς ἐν ἐπιγνώσει ἤ ἐν ἀγνοίᾳ ἐκτελεστές της.

Τὸ -δῆθεν- ἑλληνικὸ κράτος, προτεκτοράτο καὶ ἀποικία τῶν ξένων, ἀφοὺ δούλεψε ἀδιάφορα καὶ διαλυτικὰ ὥστε νὰ ἐξαφανιστῇ ὁ ἀπανταχοῦ ἑλληνισμὸς ἀπὸ τὶς προαιώνιες ἐστίες του (Μικρὰ Ἀσία, Πόλις, Βόρειος Ἠπειρος, Πόντος, Ἀνατολικὴ Θράκη, Παραδουνάβιες χῶρες, Κασπία ) τώρα παραχωρεῖ δικαιώματα καὶ νομιμοποιεῖ διεκδικήσεις στὴν Μακεδονία, τὸ Αἰγαῖο, στὰ νησιά, ἀκόμη καὶ στὴν Κρήτη, ἐπιτρέπει καὶ ἐνισχύει τὸν ἐποικισμὸ τῆς χώρας ἀπὸ ἀλλοφίλους μουσουλμάνους. Οἱ ἀνίκανοι πολιτικοὶ, μαριονέτες τῶν διαφόρων ἐλίτ, ἐξαπατοῦν τὸν ἐκμαυλισμένο λαὸ καὶ προωθοῦν τὰ σχέδια ποὺ ὑπηρετοῦν. Ἡ ἀποχαυνωτικὴ παιδεία ποὺ ἔχει ἐπιβληθεῖ μπορεῖ νὰ προσφέρῃ χιλιάδες πληροφορίες καὶ γνώσεις, ἀλλὰ παράγει ἀνθρώπους χωρὶς νοῦ (πολυμαθίη νοῦν ἔχειν οὐ διδάσκει) καὶ κυρίως χωρίς ψυχή, χωρὶς θάρρος, χωρὶς ἰδανικά. Θλιβεροὺς καταναλωτὲς προϊόντων, ἰδεολογιῶν, καὶ πάσης φύσεως ἀπολαύσεων ποὺ τοὺς προτείνονται γιὰ νὰ ἀσκήσουν τὴν «ἐλευθερία τῆς ἐπιλογῆς». Ἐλευθερία ἐπιλογῆς μόνον ἀπὸ ὅσα πωλοῦν οἱ πάγκοι τῶν συγχρόνων γύφτων τῆς ἀνθρωπιστικῆς προόδου καὶ τῆς παγκοσμιοποίησης. Καὶ σιγὰ σιγὰ προωθεῖται ἡ νέα φεουδαρχία, ἡ νέα παγκόσμια σκλαβιά, ἡ ἀπανθρωποποίησις τοῦ ἀνθρώπου, ὁ ἔλεγχος νοῦ καὶ ψυχῆς, καὶ μάλιστα στὸ ὄνομα τοῦ «ἀνθρωπισμοῦ».

Κύριος στόχος ἡ Ἑλληνικὴ ψυχὴ -διότι ἐδὼ πῆρε σχήμα καὶ μορφὴ ἡ ἀναζήτησις τοῦ ἀνθρώπου γιὰ ἐλευθερία καὶ βίωσι τοῦ ἀπολύτου- καὶ ἰδιαιτέρως μετὰ τὴν συνάντησί του μὲ τὸ μόνο καινὸν ὑπὸ τὸν ἥλιον τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ τὴν δημιουργία τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ πλέον ξεπέρασε ἔθνη καὶ λαοὺς καὶ ἔνωσε τὰ πάντα σὲ ἕνα σώμα καὶ μία ψυχή, τὴν Ὀρθόδοξη ψυχή. Αὐτὴ χτυπιέται σήμερα παγκοσμίως κατὰ πρωτεραιότητα (ἐννοεῖται ὅτι κάθε ἄνθρωπο καὶ κάθε λαὸ θέλουν νὰ ὑποδουλώσουν) καὶ ξέρουν καλὰ οἱ πολέμιοι τὸ γιατὶ ὑπάρχει αὐτὴ ἡ πρωτεραιότης. Τὸ λεχθὲν βέβαια, θὰ προκαλέσει τὰ μειδιάματα ὄχι μόνον ὅσων ἐχθρεύονται τὴν Ἐκκλησία (καὶ κατ᾿ ἐπέκτασι τὸν ἄνθρωπο)–φανερὰ ἤ κεκαλυμμένα- ἀλλὰ καὶ αὐτῶν ποὺ νομίζουν ὅτι τὴν ὑποστηρίζουν ἤ ἀκόμα καὶ ὅτι τὴν ὑπηρετοῦν (συνομωσιολογίες χαρακτηρίζουν τὰ παραπάνω καὶ βγαίνουν καὶ ἀπὸ τὸν κόπο νὰ σκεφτοῦν) .

Εἶναι τὸ πλέον ἀποκαρδιωτικὸ, τὸ πλέον ἀνατριχιαστικὸ νὰ βιώνει κανεὶς τὰ σημερινὰ γεγονότα, ἐθνικὰ καὶ θρησκευτικά. Πᾶνε παράλληλα. Ἀκολουθοῦν οἱ μὲν τοὺς δέ. Καὶ γιὰ μὲν τοὺς πολιτικοὺς τοὺς γελωτοποιοὺς αὐτοὺς πιθήκους -ὅπως τοὺς ἀποκαλεῖ ὁ Παπαδιαμάντης- τὸ πράγμα εἶναι πασιφανὲς καὶ ἀκόμη καὶ οἱ ἴδιοι δὲν ἀρνοῦνται τὸ γεγονὸς, ἀπλῶς τονίζουν ὅτι εἶναι καλύτεροι ἀπὸ τοὺς ἀντιπάλους τους καὶ πάντα τὸ δίλημμα ποὺ τίθεται εἶναι αὐτοὶ ἤ ἐμεῖς; Ἄλλοι δὲν μποροῦν εὔκολα νὰ μποῦν στὴν διαδικασία αὐτὴ τῆς νομῆς τῆς ἐξουσίας. Μόνο τέτοια φρούτα ἔχει ὁ πάγκος σ᾿ ἐτοῦτο τὸ παζάρι. Γιὰ δὲ τοὺς ἐκκλησιαστικοὺς ἄρχοντες τὸ πράγμα παρουσιάζεται πιὸ δύσκολο. Προβάλλουν τὴν ἱερότητα τοῦ σχήματος καὶ συγχέουν τὸν ἑαυτό τους μὲ τὴν ἐκκλησία. Κάθε ἐνέργειά τους θέλουν νὰ μένει ἀσχολίαστη -διότι κάθε παρατήρησις ἤ ἀντίρησις κατ᾿ αὐτοὺς ἀποτελεῖ ἱεροκατηγορία- καὶ κάθε ἀπόφασί τους θεωροῦν ὅτι πρέπει νὰ ἐφαρμόζεται ἀπροϋπόθετα, διότι αὐτὸ εἶναι «ὑπακοὴ στὴν ἐκκλησία». Θεωροῦν ὅτι ὁ ὀρθόδοξος χριστιανὸς εἶναι ἕνα ἄβουλο πλάσμα ποὺ χειραγωγεῖται ἀπὸ ἐπισκόπους ἤ ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι εἶναι αὐταρχικοί, αὐτεξούσιοι, ἀνέλεγκτοι, πέραν πάσης κριτικῆς καὶ λογοδοσίας, δηλαδὴ μικροὶ πάπες-ἀλάθητοι, ὁ κάθε ἕνας στὸν χῶρο ἐξουσίας του. Καὶ ἔτσι ἡ ἱεραρχία λειτουργῶντας φεουδαρχικὰ καὶ παράλογα ὁδήγησε στὰ τραγελαφικὰ γεγονότα τῶν ἡμερῶν μας.

Χωρὶς συναίσθησι τῆς πραγματικότητος τοῦ κόσμου ποὺ μᾶς περιβάλλει καὶ τῶν γεγονότων ποὺ πλησιάζουν, λειτουργῶντας ὡς ὑμνητὲς καὶ ὑπηρέτες τῆς ἐξουσίας –καὶ ποιᾶς ἐξουσίας!!!- ἔφτασαν στὸ σημεῖο νὰ κλείσουν τὶς ἐκκλησίας, νὰ σταματήσουν τὶς λειτουργίες, νὰ συκοφαντήσουν τὸν ἴδιο τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ, νὰ ὑβρίσουν αὐτοὺς τοὺς ὁποίους τάχθηκαν νὰ ὑπηρετοῦν, νὰ παρακολουθοῦν τὸν καίσαρα νὰ συλλαμβάνει καὶ νὰ σέρνει στὰ δικαστήρια τοὺς ἀδελφούς τους χωρὶς νὰ κάνουν τίποτε καὶ στὸ τέλος … νὰ διαμαρτύρονται κιόλας γιὰ ὅτι συμβαίνει, ξεχνῶντας ὅτι αὐτοὶ οἱ ἴδιοι τὸ προκάλεσαν.

Θὰ ἀσχοληθῶ λίγο μὲ μιὰ ἀπὸ τὶς πολλὲς τέτοιες περιπτώσεις κληρικῶν ὥστε ἐπὶ συγκεκριμένων καὶ γραπτῶς διατυπωμένων θέσεων νὰ ἀποδειχθοῦν τὰ παραπάνω σὲ ἐκείνους ποὺ δὲν θέλουν νὰ βλέπουν. Ἡ ἐπιλογὴ δὲν ἔχει νὰ κάνει μὲ τὸ πρόσωπο τοῦ ἀρχιερέως, ἤ μὲ κάποια προσωπικὴ συμπάθεια ἤ ἀντιπάθεια. Ἀπλῶς τὰ συγκεκριμένα κείμενα εἶναι γραπτά, ἔχουν κυκλοφορηθῆ εὐρέως καὶ μπορεῖ ὅποιος θέλει νὰ διαπιστώσῃ τὴν ἀκρίβεια τῶν παρατιθεμένων στοιχείων. Ὅσοι θεωροῦν ὅτι τὰ λόγια οἱ θέσεις καὶ οἱ ἐντολὲς τῶν κληρικῶν κάθε βαθμοῦ δὲν ἐπιδέχονται κριτικὴ, ἀλλὰ πρέπει ἀπροϋποθέτως νὰ ἐφαρμόζονται διότι ὑπάρχουν ἁγιογραφικὰ λόγια, ὅπως: «Ὁ ἀκούων ὑμῶν ἐμοῦ ἀκούει· καὶ ὁ ἀθετῶν ὑμᾶς, ἐμὲ ἀθετεῖ» «Πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν» κτλ ἄς ἀνατρέξουν στοὺς Πατέρες, τοὺς ὄντως ἁγίους καὶ φωνὲς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ ἄς ἀναζητήσουν τὴν σημασία καὶ τὴν δύναμη τῶν λόγων. Πρὸς βοήθειά τους παραθέτω μίαν ἄποψι τοῦ πατρὸς Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου:

«Τὰ χωρία αὐτὰ (τὰ παρατιθέμενα παραπάνω) εἶναι γενικὰ καὶ ἀόριστα, ἡ δὲ δικαιοδοσία τοῦ Ἐπισκόπου ἐπὶ τῶν πιστῶν δὲν εἶναι γενικὴ καὶ ἀόριστος, ἀλλὰ ρητῶς καθορισμένη ὑπὸ τῶν Ἱερῶν κανόνων. Ὑποτιθέσθω δ᾿ ὅτι Ἐπίσκοπός τις, ἐπικαλούμενος τὰ ἀνωτέρῳ χωρία, ἠξίου ἐπὶ ποινῇ ἀφορισμοῦ, ὅπως ὁ α΄ πιστὸς ἀντὶ λευκῶν φορεῖ κίτρινα ὑποκάμισα, ὁ β΄ πιστὸς ἀντὶ ταύτης λάβῃ ὡς σύζυγον ἐκείνη τὴν κόρην, ὁ γ΄ ἀντὶ τῆς «Καθημερινῆς» ἀναγινώσκῃ τὸ «Βήμα», ὁ δ᾿ ἀντὶ διαμερίσματος ἀγοράσῃ μονοκατοικία… κλπ, κλπ. Θὰ εἶχον ἄρα γε ὑποχρέωσιν οἱ Χριστιανοὶ οὖτοι νὰ ὑπακούσωσιν εἰς τὰς τοιαύτας ἐντολάς; Θεὸς φυλάξαι!» Ἐπιφανίου Θεοδωρόπουλου: ΑΡΘΡΑ ΜΕΛΕΤΑΙ-ΕΠΙΣΤΟΛΑΙ Τόμος Α΄ Ἀθηναι 1981 σελ.351

Πολὺ περισσότερο δὲν ἔχουν ὑποχρέωσι νὰ ὑπακούουν, ἀλλ᾿ἀντιθέτως ἔχουν ὑποχρέωσι νὰ διαμαρτυρηθοῦν ὅταν οἱ ἐνέργειες τῶν κληρικῶν εἶναι προφανῶς ἀντίθετες στὴν διδασκαλία τῶν πατέρων τῆς ἐκκλησίας καὶ στοὺς ἐκκλησιαστικοὺς κανόνες ἀλλὰ καὶ στὴν κοινὴ λογική.

Ἀναφέρεται ὁ Σεβασμιώτατος στὸν λεγόμενο κορωνοϊό (διατηρῶ τὸν ἀτονισμὸ τοῦ κειμένου- δείγμα καὶ αὐτὸ τοῦ ξεπεσμοῦ μας, τῆς ἀδυναμίας ἀντιστάσεως στὰ κελεύσματα τῆς ἐξουσίας, ποὺ ὅπως διαλύει τὰ πάντα, ἀπογύμνωσε καὶ τὶς λέξεις. Τὸ ἐπ᾿ ἐμοὶ, ἄν καὶ ἀνορθόγραφος, προσπαθῶ νὰ γράφω πολυτονικῶς -τὴν μόνη ὀρθὴ γραφὴ τοῦ ἑλληνικοῦ λόγου, ὡς δείγμα ἀντιστάσεως καὶ σεβασμοῦ σ᾿αὐτοὺς ποὺ ἐφηύραν τὸ τονικὸ σύστημα):

Αυτό λοιπόν το αόρατο είδος (σημ: ὁ ἰὸς) ταπείνωσε και ευτέλισε τους ισχυρούς της γής, την ανθρώπινη παντοδυναμία. Χαστούκισε και απογύμνωσε την ανθρώπινη έπαρση και αλαζονεία. Καθήλωσε ένα ολόκληρο κόσμο! Διέσπειρε τον φόβο, τον τρόμο και τον πανικό! Εις ότι αφορά δε τα καθ΄ ημάς, τα εκκλησιαστικά: Ταπείνωσε όχι μόνο την Ορθόδοξη Εκκλησία, αλλά και κάθε είδους Θρησκεία. Σε Ανατολή και Δύση, Βορά και Νότο. Δίχασε.Οδήγησε σε προφητολογίες, συνωμοσίες. Γίναμε όλοι τιμητές των άλλων. Κριτές των πάντων.Κάποιοι, εκ του ασφαλούς, δικάσαμε και καταδικάσαμε τους άλλους. Σαν να βαλθήκαμε να διαρρήξουμε τον άραφο χιτώνα του Κύριου. Μέσα δε σε όλα αυτά, εμπαίχθηκε η πίστη. Λοιδορήθηκε. Όχι μόνο απαξιώθηκε ακόμα και αυτό το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, αλλά θεωρήθηκε αιτία του κακού! «Καθίστε ήσυχα» https://www.romfea.gr/katigories/10-apopseis/36857-kisamou-amfiloxios-kathiste-isuxa

Ὁ κορωνοϊὸς ταπείνωσε καὶ εὐτέλισε τοὺς ἰσχυροὺς τῆς γῆς; Γιατὶ δὲν τοὺς ταπείνωσε καὶ δὲν τοὺς εὐτέλισε τὸ ΕΙΤΖ, ὁ ἔμπολα, οἱ ἄλλοι ἱοὶ, ὁ καρκίνος, οἱ καρδιοπάθειες, οἱ ἀσθένειες ποὺ μαστίζουν τὶς φτωχὲς χῶρες τῆς Ἀφρικῆς; Τὰ θύματά τους εἶναι ἀπείρως πολλαπλάσια τῶν θυμάτων τοῦ κορωνοϊοῦ. Ἐξ ἄλλου καθαρὰ θύματα τοῦ κορωνοϊοῦ ἐλάχιστα ὑπάρχουν, ἐξ ὅσων λέγονται ἀπὸ «εἰδικοὺς». Ἀπὸ ποὺ προκύπτει ἡ ταπείνωσις καὶ ὁ εὐτελισμός; Μήπως ἀναφέρεται ὁ Σεβ. στὴν διάστασι ποὺ ἔχει πάρει τὸ θέμα καὶ στὸν φόβο καὶ πανικὸ ποὺ ἔχει καλλιεργηθεῖ; Μὰ αὐτὸ δὲν εἶναι ταπείνωσις τῶν ἰσχυρῶν τῆς γῆς. Αὐτὸ εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς ἐπιβολῆς ποὺ ἐπιχειρείται μὲ πρόσχημα τὸν ἱό ἀπὸ τοὺς ἰσχυροὺς τῆς γῆς. Πῶς ὅλοι ξαφνικὰ συντονίστηκαν στὴν συχνότητα τοῦ πανικοῦ καὶ στὴν προσπάθεια ἐπιβολῆς τοῦ φόβου; Κανάλια, ἐφημερῖδες, ραδιόφωνα, τράπεζες, πολυεθνικὲς, ὀργανώσεις, κόμματα, δεξιοὶ, ἀριστεροί, παγκοσμιοποιητὲς, ΟΗΕδες, ἀρχηγοὶ Θρησκειῶν ὅλοι μὰ ὅλοι χωρὶς καλὰ καλὰ νὰ ξέρουν ἀποδεδειγμένα τί συμβαίνει ἔτρεξαν «νὰ προστατέψουν τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὴν φοβερή ἀπειλή». Τὸ μέγεθος τοῦ πανικοῦ καὶ τοῦ φόβου δὲν δικαιολογεῖται. Προσοχὴ ναί, ἀλλὰ σὲ πλαίσια λογικῆς. Μὰ ὑπάρχουν καὶ ἐπιστήμονες ποὺ λένε ἄλλα. Τὰ γεγονότα δείχνουν ἄλλα. Συζητήσεις γιὰ συμφωνίες δισεκατομυρίων γιὰ ἐμβόλια. Προτάσεις γιὰ παγκόσμια διακυβέρνησι καὶ περιορισμὸ τῶν ἐλευθεριῶν τοῦ προσώπου. Ἀπόλυτος ἔλεγχος τοῦ ἀνθρώπου. Τοποθέτησις βιομετρικοῦ τσίπ ποὺ θὰ ἐλέγχει τὴν λειτουργία τῶν ὀργάνων (καὶ ὅτι ἄλλο θέλουν) καὶ θὰ παρουσιάζει τὴν κατάστασι τοῦ κάθε ἐνὸς καὶ θὰ ἐπιτρέπει τὴν μετακίνησι ἀπὸ χώρα σὲ χώρα. Ὅλα αὐτὰ δὲν δείχνουν ταπείνωσι καὶ ἐξευτελισμό τῶν ἰσχυρῶν τῆς γῆς. Μᾶλλον τὴν ἐπικράτησί τους δείχνουν. Δὲν μπορεῖ νὰ ἀγνοεῖ ὁ ὁποιοσδήποτε ὅτι οἱ κυβερνήσεις τῶν κρατῶν καὶ οἱ ἀρχηγοὶ τους δὲν εἶναι οἱ ἰσχυροὶ τῆς γῆς, ἀλλὰ τὰ πιόνια τους. Αὐτοὶ πράγματι μπορεῖ κάπως σὲ κάποιες περιπτώσεις νὰ χαμηλοφτερούγιασαν, ἀλλὰ αὐτὸς εἶναι καὶ ὁ ρόλος τους. Εἶναι προσωρινοί. Πρόσταγμα ἐπιτελοῦν. Δημάρχους ἱστᾶ ἐπιτελεῖν τὸ πρόσταγμα, κατὰ τὸν Ἅγιο Ἐφραίμ τὸν Σῦρο, ὁ ἀρχηγὸς τῶν ἰσχυρῶν τῆς γῆς.

Ἀρα οὔτε ταπεινώθηκαν οἱ ἰσχυροὶ τῆς γῆς, οὔτε ἐξευτελίσθηκαν, οὔτε ἡ ἀνθρώπινη ἔπαρσις καὶ ἀλαζονεία δέχτηκε χαστούκι. Ποιὸ ἦταν τὸ χαστούκι; Ὁ ἐπηρμένος ἄνθρωπος ἔγινε πιὸ ἐπηρμένος. Ἔστρεψε ὅλη τὴν προσοχὴ καὶ ὅλες του τὶς ἐλπίδες πάλι στὸν ἄνθρωπο καὶ τὴν ἐπιστήμη του. Βλέπει τοὺς «εἰδικοὺς» ὡς νέους ἠμιθέους καὶ περιμένει ἐμβόλια γιὰ νὰ ξανανοιώσει τὴν ἀσφάλεια ποὺ εἶχε καὶ νὰ ἐπανέλθει στὴν «κανονικότητα» τοῦ ξεσαλώματος μὲ μεγαλύτερη ὁρμὴ λόγῳ τῆς στέρησης ποὺ ὑπέστη. Εἶδε κανεὶς πουθενὰ καμμιὰ Νινευϊτικὴ μετάνοια; Εἴδατε κανένα νὰ παραδεχτεῖ ὅτι εἴμαστε ἀδύναμοι μπροστὰ στὴν ἀσθένεια καὶ νὰ στραφῇ εἰλικρινῶς στὸν Θεό ζητῶντας τὴν βοήθειά του; Τὸ ἀντίθετο ἔγινε. Κατηγόρησαν τὴν ἐκκλησία ὅτι φταίει, καὶ τὰ μυστήριά της. Πόση ἀλαζονεία καὶ ἔπαρσι χρειάζεται γιὰ κάτι τέτοιο; Καὶ κυνήγησαν νὰ τιμωρήσουν ὅσους προσπάθησαν νὰ κρατήσουν αὐτὴ τὴν πόρτα ἀνοιχτή, ἐνῷ ὅλοι οἱ ἄλλοι ἀτιμώρητοι ἔκαναν ὅτι ἤθελαν -ὅμως γι᾿ αὐτὰ θὰ ποῦμε παρακάτω.

Καθήλωσε ἕνα ὁλόκληρο κόσμο. Δὲν τὸ ἔκαμε αὐτὸ ὁ μικρούλης, ὅσον ἀφορᾶ τὸ μέγεθος, ἱός. Τὸν κόσμο τὸν καθήλωσαν τὰ κελεύσματα τῶν ἰσχυρῶν τῆς γῆς γιὰ νὰ ἐπιτύχουν τοὺς στόχους τους. Καὶ ἀφοὺ πέτυχε τὸ πείραμα σίγουρα θὰ ἐπαναληφθῇ μὲ κάποια ἄλλη ἀφορμὴ, πάντοτε γιὰ καλὸ τῆς ἀνθρωπότητος.

Βεβαίως ἐκτιμήσεις εἶναι αὐτὲς καὶ τὰ ἀποτελέσματά τους καὶ ἡ ὀρθότητά τους πάντοτε ἐλέγχεται διότι καὶ τὰ δεδομένα ποικίλουν, ἀλλὰ ἡ πραγματικότης εἶναι μία ὁ φόβος καὶ ἡ φιλαυτία (διότι αὐτὴ εἶναι ποὺ καλλιεργεῖται καὶ ὄχι ἡ δῆθεν ἀλληλεγύη καὶ τὸ ἐνδιαφέρον γιὰ τὸν συνάνθρωπο).

Ἄς πᾶμε ὅμως στὰ καθ᾿ ἡμᾶς ὅπου ἔχωμε καὶ σταθερὰ κριτήρια καὶ βάσεις αἰώνιες.

Εις ότι αφορά δε τα καθ΄ ημάς, τα εκκλησιαστικά: Ταπείνωσε όχι μόνο την Ορθόδοξη Εκκλησία, αλλά και κάθε είδους Θρησκεία. Σε Ανατολή και Δύση, Βορά και Νότο.

Αὐτὰ ὅλα τὰ ἔκανε ὁ ἱὸς, κατὰ τὸν Σεβασμιώτατο. Ταπείνωσε κάθε εἴδους θρησκεία, σ᾿ Ἀνατολὴ καὶ Δύση, σὲ Νότο καὶ Βορρᾶ. Ἐπειδὴ δὲν μὲ ἐνδιαφέρουν τόσο οἱ κάθε εἴδους θρησκεῖες σ᾿ Ἀνατολὴ καὶ Δύση καὶ Νότο καὶ Βορρᾶ (δὲν ἀναφέρομαι στοὺς ἀνθρώπους), μὲ πονάει ὅμως πολὺ ἡ πίστις τῶν Πατέρων μας, ἡ ὀρθόδοξος πίστις καὶ Ἐκκλησία θὰ μείνω σ᾿ αὐτήν. Λέγει λοιπὸν ὁ Σεβασμιώτατος ὅτι ὁ ἱὸς «Ταπείνωσε τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία». Ὁ ἱὸς. «Ένα αόρατο είδος μήκους 90 έως 100 δισεκατομμυριοστών του μέτρου, κατά τους επιστήμονες. Δηλαδή, για να γίνει πιο κατανοητό, χρειάζονται από 30.000 έως 75.000 κορωνοϊοί στην σειρά για να φτάσουν το 1 εκατοστό (cm) του μέτρου!» (ὁ Σεβασμιώτατος τὰ γράφει αὐτά). Αὐτὸς ὁ ἱὸς ταπείνωσε τὴν ὁρθόδοξη Ἐκκλησία!!! Τὴν Ἐκκλησία ποὺ εἶναι τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ!!!.

Αὐτὸς «ἑαυτὸν παρέδωκεν ὑπὲρ αὐτῆς» (Ἑφ.5,25,26)· παρέδωσε ὁλόκληρο τὸν ἑαυτό Του γι᾿ αὐτήν. Ἄφησε ὁλόκληρο τὸν ἑαυτό Του σ᾿ αὐτὴν, τὴν θεμελίωσε ὁλόκληρη πάνω στὸν ἴδιο τὸν ἑαυτό Του. Ὅλη ἡ ζωὴ τοῦ Θεανθρώπου δὲν εἶναι τίποτα ἄλλο παρὰ ἕνας ἀγώνας διασώσεως τοῦ κόσμου ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, τὸν θάνατο καὶ τὸν διάβολο, διὰ τῆς ἱδρύσεως καὶ συντηρήσεως τῆς Ἐκκλησίας στὸν κόσμο. Αὐτὸς ἐπλήρωσε τὸ εἶναι τῆς Ἐκκλησίας μὲ τὸν ἑαυτό Του, μὲ τὶς ἅγιες θεῖες δυνάμεις Του, καὶ ἔτσι τὴν ἁγίασε ὁλοτελῶς, ὥστε αὐτὴ τώρα νὰ σώζῃ τοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, τὸν θάνατο καὶ τὸν διάβολο, διὰ τῶν ἁγίων μυστηρίων καὶ τῶν ἁγίων ἀρετῶν» Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς: Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καὶ οἱκουμενισμὸς. Ἐκδ. Ὀρθοδόξου Κυψέλης. Θες/κη 1974. Σελ.67 (λίγο ἀπλοποίησα τὴν καθαρεύουσα τοῦ κειμένου)

Πῶς νὰ τὸ πῶ τώρα; Αὐτὴν τὴν Ἑκκλησία, κατὰ τὸν Σεβασμιώτατο, τὴν ταπείνωσε ὁ κορωνοϊός!!! Ἑδὼ σιγᾶ κάθε γλώσσα, γιατὶ ἄν μιλήσει θὰ πεῖ λέξεις ποὺ θὰ χαρακτηριστοῦν ἱεροκατηγορίες καὶ τὰ λοιπά τῶν «ταπεινῶν καὶ ὑπάκουων». Ὁ κορωνοϊὸς ταπείνωσε τὸν Ἰησοῦ Χριστό!!! Τὸ κτίσμα ταπείνωσε τὸν κτίστη!!! Αὐτὴ ἡ Ἐκκλησία ποὺ σώζει τὸν κόσμο ὁλόκληρο, αὐτὴ καὶ μόνον αὐτή -καὶ ὅχι οἱ «κάθε εἴδους θρησκεῖες, σ᾿ Ἀνατολὴ καὶ Δύση, σὲ Νότο καὶ Βορρᾶ»- ποὺ σώζει τοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, τὸν θάνατο καὶ τὸν διάβολο, διὰ τῶν ἁγίων μυστηρίων καὶ τῶν ἁγίων ἀρετῶν ταπεινώθηκε ἀπὸ τὸν κορωνοϊό!!! Ὄχι, Σεβασμιώτατε. Δὲν ταπεινώθηκε ἡ Ἐκκλησία ἀπὸ τὸν κορωνοϊό. Ἀπὸ ἐσᾶς ταπεινώθηκε. Οἱ ἀποφάσεις σας ὡς ἱεραρχῶν τῆς ἐν Ἐλλάδι καὶ ἐν Κρήτῃ Ἐκκλησίας ἔδωσαν τὸ δικαίωμα στὸν καίσαρα νὰ ταπεινώσῃ καὶ ἐξευτελίσῃ τὴν Ἐκκλησία. Ἀλλὰ καὶ ἐσεῖς κατ᾿ ἀνάγκην καὶ λογικὴ συνέπεια εὐτελισθήκατε ὡς ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας. Διότι ἐσεῖς, ὡς ἰεράρχες, ὄχι μόνον σταθήκατε ἀνάξιοι νὰ ὑπερασπισθῆτε τὴν Ἐκκλησία ἀπὸ τὴν ἐπίθεσι τοῦ ἄρχοντος τῶν ἰσχυρῶν τῆς γῆς, διὰ τῶν ὀργάνων του, ἀλλὰ τὴν παραδώσατε μόνοι σας καὶ ἀμαχητί. Ἐσεῖς δεχθήκατε νὰ σταματήσει τὸ ἁγιαστικὸ ἔργο τῆς ἐκκλησίας καὶ ἀφήσατε τοὺς ἀνθρώπους ἀπροστάτευτους ἀπὸ τὸν θάνατο καὶ τὸν διάβολο.

Ὅλη ἡ κτίσι, ἀπὸ τὸ ἐλαχιστότατο μέχρι τὸ μεγιστο κτίσμα ἐνώπιον τοῦ κτίστου ὑπακούουν καὶ ὑποκλίνονται. Τὸ βλέπουμε στὴν στάσι κάθε πλάσματος ἐνώπιον τῶν ἁγίων τοῦ Θεοῦ. Πόσα τέτοια θαυμαστά εἴδαμε στὴν βιωτὴ τοῦ ἁγίου Παϊσίου καὶ τοῦ ἁγίου Πορφυρίου; Μόνον ὁ ἄνθρωπος, ὁ αὐτεξούσιος μπορεῖ ἐκουσίως νὰ παραβαίνει τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ εἴτε ἐν ἐπιγνώσει εἴτε ἄνευ συναισθήσεως, ἀλλὰ πάντως ὑπ᾿ εὐθύνῃ του. Φαίνεται ὅτι τώρα γίνεται προσπάθεια νὰ μεταφερθοῦν οἱ εὐθύνες ἀπὸ τοὺς ὑπευθύνους ἀνθρώπους στὸ ἱό. Νομίζω ὅτι δὲν μεταφέρονται.

Ἐξ ἄλλου μόνος σας παραδεχθήκατε ὅτι κάνατε λάθος. Ζητήσατε γραπτῶς συγνώμη ἀπὸ Θεὸ καὶ ἀνθρώπους γιὰ ὅσα κάνατε, δηλαδὴ ἀπὸ τὶς λανθασμένες ἀποφάσεις ποὺ πήρατε καὶ ὁδηγήσατε τὴν Ἐκκλησία σὲ ἐπίπεδο λίγο πιὸ κάτω ἀπὸ τὰ μπακάλικα, τὶς τράπεζες καὶ τὰ λεωφορεία. («Συχώρεσέ με θεέ μου» http://www.imks.gr/index.php/el/events/2662-forgive-me-god-and-you-people-fr-gr-2020). Καὶ νομίζω ὅτι, ὅσον ἀφορᾶ ὅσους ἔχουν στοιχειώδη πίστι καὶ συναίσθησι τῆς πραγματικότητος, ὅλοι εἶναι πρόθυμοι ὄχι μόνον νὰ συγχωρέσουν ἀλλὰ παντὶ τρόπῳ νὰ συμπαρασταθοῦν σὲ ὅσους ἔχουν ἀναλάβει τὴν εὐθύνη νὰ ποιμάνουν τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ἕνα σῶμα εἶναι ἡ Ἐκκλησία. Δὲν ὑπάρχει λάθος, δὲν ὑπάρχει πτῶσις ποὺ νὰ μένει ἀσυγχώρητη ἀπὸ τὸν ἀναμάρτητο Θεό, πολὺ δὲ περισσότερο ἀπὸ συναμαρτωλούς ἀνθρώπους. Ἀρκεῖ ἡ παραδοχὴ τοῦ λάθους νὰ εἶναι εἰλικρινὴς καὶ τὰ ἔργα νὰ τὸ δείχνουν. Πολλοὶ θὰ γνωρίζουν τὴν περίπτωσι τοῦ ἀρχιερέως ποὺ ἀναφέρει τὸ Γεροντικὸ, ὁ ὁποῖος ἔπεσε σὲ μεγάλο σαρκικὸ ἁμάρτημα. Ὁμολόγησε στὸ ποίμνιο τὸ ἁμάρτημά του καὶ δήλωσε ὅτι παραιτεῖται τῆς ἱερωσύνης ὡς ἀνάξιος. Ὁ λαὸς ποὺ τὸν ὑπεραγαποῦσε, γιατὶ ἦτο πράγματι ὑπόδειγμα ἀρετῆς, δὲν δεχόταν τὴν παραίτησί του. Ἔλεγε «ἐμεῖς σὲ θέλουμε ἀρχιερέα μας». Ὁ ἀρχιερεύς ἔλεγε ὅτι «δὲν εἶμαι ἄξιος, δὲν μπορῶ νὰ σταθῶ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ μετὰ τὴν πτώσι μου». Μπροστὰ στὴν ἐπιμονὴ τοῦ πιστοῦ λαοῦ δέχτηκε νὰ παραμείνει ἐπίσκοπος μὲ τὴν προϋπόθεσι νὰ ξαπλώση στὴν θύρα τῆς ἐκκλησίας καὶ ὅλος ὁ λαὸς νὰ μπεῖ μέσα πατῶντας πάνω στὸ κορμί του. Ὅπερ καὶ ἐγένετο.

Ἀναφέρω τὸ γεγονὸς ὄχι γιὰ νὰ ζητήσω ἀπὸ τοὺς ἐπισκόπους μας παρόμοιες ἐνέργειες, διότι οὔτε αὐτοὶ, οὔτε ἐμεῖς, ὁ λαὸς, εὑρισκόμεθα σὲ τέτοια μέτρα πίστεως καὶ συναισθήσεως, ἀλλὰ τουλάχιστον νὰ μπορέσουμε νὰ συγ-χωρέσουμε καὶ νὰ συμπορευτοῦμε στοὺς ἀποκαλυπτικοὺς καιροὺς ποὺ ζοῦμε. Ἀπαραίτητη προϋπόθεσις νὰ ἀντιληφθοῦμε ὁ καθένας τὶς εὐθῦνες του καὶ νὰ τὶς παραδεχτοῦμε καὶ νὰ ἀκολουθήσουμε ὅσα οἱ Πατέρες προβλέπουν καὶ ὄχι ὅσα ἐκ συναρπαγῆς λόγῳ καιροῦ, ἤ ἀνθρωπίνων παθῶν ἤ ἐλλείψεων θεωροῦμε σωστά.