Πολλή αγάπη κλείνει στο στήθος του ο λαός μας!Φώτης Κόντογλου
Ένα τόσο επίκαιρο Άρθρο του Κόντογλου στην Ελευθερία που γράφτηκε στις 9/2/1964, με αφορμή την αγάπη που εισέπραξε από τον κόσμο μετά το ατύχημα που είχε με την αγαπημένη του γυναίκα Μαρία. Συγκεκριμένα 5 μήνες μετά το αυτοκινητικό ατύχημα που είχαν με τη γυναίκα του τον Σεπτέμβριο του 1963 και κυριολεκτικά ευλογούσε τον Θεό που δεν την πήρε από κοντά του! Και είναι επίκαιρο για πολλούς λόγους, όπως θα διαπιστώσετε. Τόσο για την αγάπη του προς την αγαπημένη του σύζυγο όσο και για την αγάπη που μπορούν να επιδείξουν οι Έλληνες … (Από την Σελίδα “Αρχείο Φώτη Κόντογλου”)
“Πολλή αγάπη υπάρχει στον βλογημένο λαό μας. Αυτό το είχα καταλάβει και πριν, αλλά τώρα, με τη συμφορά που έπαθα, είδα ένα πράγμα που μ’ έκανε να δακρύζω από χαρά κι από ευγνωμοσύνη. Ναι. Πολλή αγάπη κλείνει στο στήθος του ο λαός μας. Σας βεβαιώνω πως δε λογαριάζω αν τη φανερώνει για το πρόσωπό μου ή για άλλον. Τι σημασία έχουνε τα πρόσωπα; Σημασία έχει ότι υπάρχει γύρω μας αυτός ο ατίμητος θησαυρός, η αγάπη, η πόνεση, η φροντίδα για τον άλλον, αδιάφορα ποιον βρίσκει κάθε φορά για να φανερωθεί. Σαν ποτάμι δροσερό τούτη η αγάπη δροσολογά τον πυρωμένο ξέρακα της ζωής μας. Δένει τους ανθρώπους μεταξύ τους και τους δυναμώνει, για τούτο ο μακάριος Παύλος λέγει πως είναι «ο σύνδεσμος της τελειότητος». Σύνδεσμος αγιασμένος, αγκάλιασμα αδελφικό, περίπτυξη με δάκρυα ανακούφισης. Διώχνει μακριά τον εγωισμό, το κακό δηλητήριο, που χωρίζει τους ανθρώπους, ξορκίζει το σατανά τον ανθρωποκτόνο.
Δεν πιστεύω κανένας άλλος λαός να νιώθει τόση αγάπη και συμπόνια. Τώρα κατάλαβα καλά, πως όλοι οι Έλληνες έχουνε μέσα τους τούτο το τίμιο ξύλο, κι ας μη φαίνεται, ας το κρύβει ο χαρακτήρας τους. Κακοί, αληθινά κακοί κι αμετακίνητοι πολύ λίγοι υπάρχουνε ανάμεσά μας. Ξέρω πως έχουνε φυτρώσει στον τόπο μας κάποια αγκαθερά και φαρμακερά τέρατα, που κάνουνε τον άνθρωπο ν’ ανατριχιάζει. Μα είναι λίγα, σαν τις δράκαινες, που φυτρώνουνε εδώ κι εκεί απάνω στα καλοκάγαθα βουνά μας. Οι άλλοι, όσοι φαίνουνται κακοί, γίνονται από αδυναμία και ανάγκη. Τα πάθη θολώνουνε τα μάτια τους, η ζήλεια, η ματαιοδοξία, το κακό φιλότιμο, το πολιτικό πείσμα. Σε ώρες που αυτά τα πάθη είναι μουδιασμένα, αναπηδά αναπάντεχα η καλοσύνη, σαν το καθαρό νερό, που τινάζεται από το βράχο. Θεληματικά κακές ψυχές δεν έχουμε στον τόπο μας. Γι αυτό έλεγε ο Σωκράτης «Ουδείς εκών κακός». Γιατί σε άλλους τόπους, απ’ όσο ξέρω, βρίσκουνται κακοί άνθρωποι, που είναι κακοί χωρίς ανάγκη. Κι όσοι δεν είναι κακοί είναι αδιάφοροι στον πόνο τ’ αλλουνού. Εκεί υπάρχει και η σατανική αρρώστια της ψυχής που την λένε σαδισμό. Να χαίρεται ο άνθρωπος σαν βασανίζεται ο άλλος. Τέτοια αποτρόπαια πλάσματα δεν υπάρχουνε σε μας. Η μονάχη ιστορία που δεν έχει να δείξει τέτοια αρρωστιάρικα τέρατα είναι η ελληνική.
Λοιπόν ας μη φανεί παράξενο αυτό που λέγω για την αγάπη που έχει ο λαός μας. Και δεν μιλώ έτσι επειδή κολακεύτηκα από τη μεγάλη συμπάθεια αυτού του λαού προς εμένα. Εγώ μπορεί να μην την αξίζω. Συχνά βλέπουμε αυτή η αγάπη να ρίχνεται επάνω σε πρόσωπα που δεν είναι άξια ν’ αγαπηθούνε. Γι αυτό έχω την ιδέα, πως ο λαός μας νιώθει την ανάγκη ν’ αγαπήσει, να δώσει τη συμπάθειά του σε κάποιον. Και μη βρίσκοντας πάνα έναν άξιο, πέφτει σε μας, τους ανάξιους. Όπως λέγω στους θεολόγους, πως λαός μας διψά την αγιότητα και δε θέλει θεολογίες κούφιες. Και γι αυτό φτάνει να είναι λίγο ηθικός ένας παπάς ή ένας καλόγερος και τον λέγει άγιο.
Καλή φυλή, βλογημένη φυλή, μ’ όλα τα κουσούρια που της φορτώνουμε.
Πόσα ξεπετάγματα καλής καρδιάς, συγνώμης και ενθουσιασμού βλέπουμε κάθε τόσο! Που βρίσκει αυτό το κέφι τούτος ο βασανισμένος κόσμος, που’ ναι φορτωμένος με όλες τις συμφορές, ο λαός μας που ξαγοράζει κάθε μέρα και ώρα της ζωής του με πόνο και με αγώνα, όσο κανένας στον κόσμο; Ποιος θα πίστευε πως μέσα σε τούτη την άγρια μηχανοκρατία, πνιγμένος από τις μπενζίνες και τα πετρέλαια, ακούγοντας όλες αυτές τις διδασκαλίες της κάθε λογής παλιανθρωπιάς και του συμφέροντος, αδικημένος, περιπαιγμένος, ποιος θα πίστευε πως θα διατηρούσε αυτή την πατρογονική ευαισθησία του;
Κάθουμαι ξαπλωμένος στο κρεβάτι μου και κοιμίζω τον πόνο μου σιγοψέλνοντας και φέρνοντας στο νου μου ένα πλήθος ανθρώπων που πονέσανε και κλάψανε για μας. Πλούσιους, φτωχούς, νιούς, ηλικιωμένους, καλόγερους, παιδάκια, ψυχές και πνοές. Και λέγω στον εαυτό μου : «Τι έκανες εσύ που ν’ αξίζεις να πληρωθείς με τόση αφοσίωση»; Αυτά τα παλιόχαρτα, που τα γέμισα με τους δικούς μου τους καημούς, τόσο καλό κάνανε σε ένα σωρό ψυχές και δεν το ήξερα; Τι τους έδωσα; Φαίνεται πως εκείνο που τους έδωσα άξιζε πολύ μ’ όλο που φαινότανε τιποτένιο. Με πονέσανε γιατί πόνεσα μαζί τους και προσπάθησα να τους ανακουφίσω. Μ’ όλη τη δύναμη της ψυχής μου και τους παρηγόρησα με την ελπίδα του Θεού, που στηρίζει κι εμένα τον ίδιον. Αν τους έδινα να φάνε και να πιούνε και να ντυθούνε, ίσως και να μην το γνωρίζανε τόσο βαθιά. Το ξέρω γιατί σε τούτη την περίσταση μέσα στο πλήθος που ήρθε κοντά μου δακρύζοντας, οι περισσότεροι από κείνους που βοήθησα στην φτώχια τους, θυσιάζοντας γι αυτούς τα πάντα, ήρθανε δίχως δάκρυα, με ψεύτικη συμπόνια, σαν από χρέος, που τους πείραζε πως το χρωστούσανε. Φαίνεται πως ό,τι έχει σχέση με το κορμί κι ό,τι γίνεται γι αυτό είναι χοντρό και βαρύ, μπροστά στο ό,τι γίνεται για την ψυχή.
Λοιπόν κατάλαβα τώρα, σε τούτη τη θέση που βρίσκουμαι και που το κεφάλι μου είναι ζαλισμένο κι η καρδιά μου κουρασμένη, πως παρεκτός από τα άλλα η αγάπη είναι τάξη κι η κακία ακαταστασία, ταραχή, καταστροφή. Αγάπη και Ειρήνη. Κακία και Πόλεμος και Θάνατος. Από δω που σας βλέπω αδέλφια μου, σε μια πιθαμή από το Χάρο, πόσο απορώ για την τρέλα που μας ρίχνουνε τα πάθη μας. Άνθρωπε βλογημένε φάγε και πιες με μέτρο, δίχως ν’ αρπάχνεις τ’ αλλουνού το μερίδιο, ζήσε με τη χρειαζούμενη ανάπαυση, φχαρίστησε τον Κύριο, βγάλε από άνω σου την ψώρα της περφάνιας και θα δεις πως η ζωή μας θα χάσει τη αγριότητά της.
Τι μαλώνετε για τα πολιτικά, για τα λεφτά, για τα αξιώματα, για τις εξουσίες και φαρμακώνετε τη ζωή σας. Όλοι είμαστε μελλοθάνατοι, για κανέναν δεν υπάρχει έλεος. Ο καθένα μας ας είναι αγαπητός στα μάτια του άλλου γιατί είναι και κείνος μελλοθάνατος σαν κι αυτόν. Το κορμί η «πολύμοχθος σάρξ» που γι αυτή κάναμε τον κόσμο κόλαση, πόσο θα βαστάξει; Δώστε προσοχή στην ψυχή, σ αυτόν τον αθάνατο θησαυρό και τότε και το σώμα σας θ’ ανακουφισθεί και θα γεμίσει από ευφροσύνη. Σηκώστε τα χέρια σας, που τα κουνάτε περήφανα και παρακαλέστε τον Κύριο, γιατί άλλη σωτηρία δεν υπάρχει από αυτόν. Παρατήστε τις ψευτιές, τα ξεγελάσματα και τις ψευτοπαρηγοριές. Ο μοναχός αληθινός παρηγορητής είναι το Πνεύμα το Άγιον, ο Παράκλητος γιατί είναι ό ίδιος και η Πηγή της Ζωής, «Αγίω Πνεύματι πάσα ψυχή ζωούται και καθάρσει υψούται, λαμπρύνεται». Παρηγοριά αληθινή κι ελπίδα δεν υπάρχει σε ό,τι πεθαίνει.
«Επικάλεσαί με εν ημέρα θλίψεως σου και εξελούμαι σε και δοξάσεις με»
Επιστολή Ζαπορόζιε Λουκά σε Λόβετς Γαβριήλ για την κατάσταση στην Ουκρανία
Επιστολή του Μητροπολίτη Ζαπορόζιε κ. Λουκά προς τον Μητροπολίτης Λόβετς κ. Γαβριήλ, αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Λόβετς (Εκκλησία της Βουλγαρίας).
Η επιστολή του Σεβασμιωτάτου έχει ως εξής:
«Σεβασμιώτατε, αγαπητέ Δέσποτα, πεφιλημένε εν Κυρίω αδελφέ και συμπροσευχητή ενώπιον του θρόνου του Βασιλέως της Δόξης,
Γνωρίζοντας την ακλόνητη θέση Σας ως προς τη διαφύλαξη των ιερών κανόνων της Εκκλησίας και το αδιάλλακτό Σας προς την επιρροή των εξωτερικών προς την Εκκλησία δυνάμεων στη ζωή της Εκκλησίας, επιτρέψτε μου να επιστήσω την προσοχή Σας και να ενημερώσω για τα γεγονότα, τα οποία εξελίσσονται αυτή τη στιγμή γύρω από την καθ΄ημάς Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Τώρα, η Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία ευρίσκεται στα πρόθυρα νέων, πιο φοβερών δοκιμασιών από την εποχή της καταρρεύσεως της Σοβιετικής Ενώσεως.
Πρόκειται περί των προσπαθειών, που κατέβαλε η κυβέρνηση, για να τη διαλύσει, προκειμένου να απορροφηθεί βιαίως από την οργάνωση, που ονομάσθηκε «Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας» με επικεφαλής τον Επιφάνιο Ντουμένκο.
Στο πλαίσιο επιτεύξεως αυτού του σκοπού η Εκκλησία δέχεται την άνευ προηγουμένου πίεση σε όλα τα επίπεδα.
Μια πρωτοφανής προπαγανδιστική αντιεκκλησιαστική εκστρατεία έχει ξεκινήσει στη χώρα, που αφήνει πολύ πίσω ακόμη την αντίστοιχη εκστρατεία, που διενήργησαν οι άθεες κομουνιστικές Αρχές.
Με νέα δύναμη συνεχίζονται οι αρπαγές ναών. Π.χ. μόνον το 2022 είτε με βίαιες μεθόδους, είτε συνεπεία των παρανόμων ενεργειών καταχώρησης εκ μέρους των δημοσίων υπαλλήλων οι σχισματικοί άρπαξαν 250 ναούς της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας (τώρα ετοιμάζονται να αρπάξουν βιαίως άλλους 100 ναούς).
Στο Κοινοβούλιο έχουν ήδη καταχωρηθεί μερικά νομοσχέδια, τα οποία προβλέπουν την απαγόρευση ή τον ουσιαστικό περιορισμό δικαιωμάτων της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Οι συντάκτες αυτών είναι βουλευτές, οι οποίοι έχουν σχέση με τους ουνίτες.
Παραλλήλως, σε όλη τη χώρα περιφερειακά και δημοτικά συμβούλια εκδίδουν αποφάσεις περί παύσεως της λειτουργίας των ενοριών της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας στις περιοχές.
Ο ουνίτης κατά το θρήσκευμα Νικόλαος Κνιαζίτσκι κάλεσε να προχωρήσουν ακόμη πιο πέρα ως προς την παραβίαση του νόμου, προτείνοντας την απαγόρευση της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας χωρίς πρώτα να διεξαχθούν κάποιες προκαταρκτικές εμπειρογνωμοσύνες των καταστατικών της.
Η κατάσταση περιπλέκεται με την πρόσφατη απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου, η οποία αναγνωρίζει τη νομιμότητα του αντιεκκλησιαστικού νόμου, που επεξεργάσθηκε ακόμη επί προεδρίας του Πέτρου Ποροσένκο, ο οποίος είχε ως σκοπό να αφαιρέσει από την Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία την ονομασία της, κάτι που θα διευκόλυνε την βίαιη αρπαγή της περιουσίας της από την «Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας».
Ετοιμάζεται νομικό πλαίσιο για την αφαίρεση από την καθ’ημάς Εκκλησία των κύριων ορθόδοξων ιερών σεβασμάτων της Ουκρανίας – της Λαύρας του Ποτσάγεφ και της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου (ορισμένοι ναοί της τελευταίας είχαν ήδη παραχωρηθεί στην οργάνωση με επικεφαλής τον Επιφάνιο Ντουμένκο).
Επλήγη και η διοίκηση της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας. Ειδικότερα, αποφασίσθηκε η αφαίρεση της ιθαγένειας από δώδεκα επισκόπους της Μητρός μας Εκκλησίας, που συνιστά βάση για την περαιτέρω απέλασή τους εκτός της Ουκρανίας.
Σε σειρά ιεραρχών επιβλήθηκαν προσωπικές ειδικές οικονομικές και άλλου είδους κυρώσεις. Η λήψη των παρόμοιων μέτρων προγραμματίζεται και έναντι άλλων δεκάδων ιεραρχών.
Όχι λιγότερα ενδεικτική η θέση του επικεφαλής της Κρατικής Υπηρεσίας επί θεμάτων εθνικής πολιτικής και ελευθερίας της συνειδήσεως Βίκτωρα Ελένσκι (είναι προσκείμενος στην Ουκρανική ουνιτική εκκλησία), ο οποίος καλεί να διενεργηθούν οι θρησκειολογικές εμπειρογνωμοσύνες με σκοπό τον εντοπισμό της εκκλησιαστικής κανονικής σχέσεων της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας με τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία (εάν «εντοπισθεί» ο υπάλληλος προγραμματίζει τη διάλυση των 9000 κοινοτήτων της καθ΄ημάς Εκκλησίας).
Τα μέλη της επιτροπής εμπειρογνωμοσύνης, που είχε προτείνει, δήλωσαν κατ’ επανάληψη την άκρως εχθρική τους στάση έναντι της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Πολλοί εκ των μετεχόντων στις αντιεκκλησιαστικές πράξεις δεν κρύβουν ήδη τις προθεσμίες ολοκληρώσεως όλων αυτών των πρωτοβουλιών. Σχεδιάζουν την τελική εξαφάνιση της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας μέχρι το Πάσχα του 2023, ενώ εκείνο το κατάλοιπο, που θα μείνει, με την πάροδο του χρόνου θα απορροφηθεί από τον Ντουμένκο.
Υπό το φως των ως αν είναι πολύ σημαντική για την Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία η υποστήριξη των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών.
Η συλλογική τους φωνή μπορεί να γίνει ένα πολύτιμο εργαλείο για την αντίσταση στην καταστροφή της Μητρός μας Εκκλησίας.
Κατά τη γνώμη μας, αυτή τη στιγμή διεξάγεται στην Ουκρανία ο αγώνας όχι για τη δημιουργία μιας «ορθόδοξης» δομής ή την αντικατάσταση της εκκλησιαστικής δικαιοδοσίας. Τα πράγματα είναι πολύ βαθύτερα και ευρύτερα.
Πρόκειται για την ολοκληρωτική εξαφάνιση της γνήσιας, κανονικής Ορθοδοξίας και τη δημιουργία των συνθηκών για την ανακήρυξη στην ουκρανική γη μιας νέας ουνίας με τους ουνίτες, για το οποίο είχαν κατ’ επανάληψη πει ο Επιφάνιος Ντουμένκο και ο επικεφαλής της Ουκρανικής Ουνιτικής εκκλησίας Σβιατοσλάφ Σεβτσούκ.
Κατ΄αυτόν τον τρόπο θα έχει ολοκληρωθεί το πρώτο στάδιο για την καθιέρωση του ρωμαιοκαθολικισμού στην Ουκρανία και ξεκινήσει το δεύτερο, δηλαδή την ένταξη της σχισματικής δομής του Ντουμένκο στο σύστημα της ουνιτικής οργανώσεως.
Λαμβάνοντας υπόψη τα ως άνω, τολμώ να ζητήσω την προσευχητική Σας υποστήριξη για να υψώσετε τη φωνή Σας υπέρ της κανονικής Ορθοδοξίας στην Ουκρανία.
Επίσης, θα είμαι ευγνώμων εάν ενημερώσετε τον Προκαθήμενο, τους συνοδικούς και τους αδελφούς συλλειτουργούς τα Εκκλησίας σας για τα τεκταινόμενα στον θρησκευτικό τομέα στην Ουκρανία.
Με αισθήματα του αναλλοιώτου σεβασμού ενθέρμως δέομαι του Κυρίου και της Παναχράντου Αυτού Μητέρας να Σας καταπέμψει άνωθεν την αγία Αυτού ευλογία και η Δέσποινα των ουρανών και της γης να Σας διαφυλάσσει υπό την ευλογημένη σκέπη Ττης.
Προσβλέποντας στη θεία σοφία Σας και την αδελφική βοήθεια,
Ο Μητροπολίτης Ζαπορόζιε και Μελιτουπόλεως Λουκάς»
[…] Που είναι λοιπόν εκείνοι που μιλούν, ότι ο Θεός είναι μόνον αγάπη και όχι και δικαιοσύνη; Είναι και τα δυό! Είναι και τα δυό! Νομίζω ότι πρόκειται περί ψευδοπροφητών! Τέτοιοι θεολόγοι θέση ψευδοπροφήτου παίρνουν, που αποκοιμίζουν τον λαό με «αγαπολογίες» του Θεού και δεν αφήνουν να αναπτυχθεί στις ψυχές των ανθρώπων ο φόβος του Θεού και το αίσθημα της διακιοσύνης του Θεού. Πρέπει και να φοβούμεθα και να αγαπούμε τον Θεόν! Είναι δύο στοιχεία βασικά της πνευματικής ζωής. Ποτέ δεν αφαιρείται ο φόβος! […]
Aν δεν μας νοιάζει ο πλησίον μας που αγνοεί και δεν τον ενημερώσουμε και τον αφήσουμε να πέσει θύμα αυτού του συστήματος, τι αγάπη έχουμε;
Από μία παλιά συνέντευξη του πατρός Ιουστίνου Πίρβου, σε μέσο της Ρουμανίας, πίσω στο 2009.
Η αγάπη είναι θυσία και αν φοβόμαστε να ομολογήσουμε την αλήθεια, τι θυσία έχουμε; Ή αν δεν μας νοιάζει ο πλησίον μας που αγνοεί και δεν τον ενημερώσουμε και τον αφήσουμε να πέσει θύμα αυτού του συστήματος, τι αγάπη έχουμε; Αυτοί που αγωνίζονται και σήμερα για να ξυπνήσουν τον αδελφό τους, που δεν έχουν μείνει αδιάφοροι για το μέλλον ενός έθνους και μιας Εκκλησίας, αυτοί είναι γιοι της αγάπης του Θεού, που δίνουν τη ζωή τους για τους αδελφούς τους.
Αυτοί που δεν είναι καλά πνευματικά, είναι μερικοί Ιερωμένοι που σπουδάζουν ψυχολογία, για να βοηθήσουν τις ψυχές (με ανθρώπινες τέχνες). Και το παράξενο είναι που οι δάσκαλοι τους οι ψυχολόγοι δεν πιστεύουν στον Θεό και δεν παραδέχονται ούτε ψυχή ή την παραδέχονται με ένα δικό τους τρόπο (σχεδόν όλοι).
Από αυτήν την πράξη τους οι Κληρικοί αυτοί φανερώνουν ότι πνευματικά είναι άρρωστοι και έχουν ανάγκη από Αγιοπατερικές εξετάσεις και, αφού θεραπευθούν, τότε θα διακρίνουν και μόνοι τους το άρρωστο αυτό πνεύμα και θα γνωρίσουν παράλληλα και την θεία Χάρη, για να χρησιμοποιούν στο εξής στις ψυχές που πάσχουν την θεία ενέργεια και όχι τις ανθρώπινες τέχνες.
Όταν ο άνθρωπος βοηθηθή να πιστέψη στον Θεό και στην μέλλουσα ζωή, την αιώνιο, – συλλάβη δηλαδή το βαθύτερο νόημα της ζωής – και μετανοήση, αλλάξη ζωή, έρχεται αμέσως η θεία παρηγοριά με την Χάρη του Θεού, η οποία αλλοιώνει τον άνθρωπο, διώχνοντας και όλα τα κληρονομικά του. Έτσι έγινε σε πολλούς ανθρώπους που μετανόησαν, αγωνίσθηκαν με φιλότιμο ταπεινά, χαριτώθηκαν, έγιναν και Άγιοι, και τους προσκυνάμε τώρα με ευλάβεια και ζητάμε και τις πρεσβείες τους ενώ πριν είχαν πολλά πάθη και κληρονομικά.
Επί παραδείγματι, ο Όσιος Μωυσής ο Αιθίοψ, ενώ πριν ήταν ο πιο αιμοβόρος ληστής, με κληρονομική κακία, μόλις όμως πίστεψε στον Θεό, μετανόησε, ασκήθηκε, έφυγαν όλα τα πάθη, τον επισκέφθηκε η Χάρη του Θεού, και αξιώθηκε να λάβη ακόμη και το προφητικό χάρισμα. Πέρασε δε στην ευαισθησία ακόμη και τον Μέγα Αρσένιο, ο οποίος ήταν από την μεγαλύτερη αρχοντική οικογένεια της Ρώμης, με κληρονομικές αρετές και με επιστημονική μεγάλη μόρφωση.
Επομένως, το παν είναι η Χάρη του Θεού, και την ψυχή μπορεί να την βοηθήση μόνο χαριτωμένος Πνευματικός, με πίστη, που αγαπάει την ψυχή και την πονάει, γιατί γνωρίζει την μεγάλη της αξία, την βοηθάει στην μετάνοια, την ξαλαφρώνει με την εξομολόγηση, την ελευθερώνει από το άγχος και την οδηγεί στον Παράδεισο ή πετάει τον λογισμό με τον οποίο βασανίζει την ευαίσθητη ψυχή ο πονηρός, και θεραπεύεται. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αρρώστια στον κόσμο από τον λογισμό, όταν δηλαδή πείση ο διάβολος τον άνθρωπο με λογισμούς ότι δεν είναι καλά. Όπως δεν υπάρχει και ανώτερος γιατρός σ’ αυτές τις περιπτώσεις από τον έμπειρο Πνευματικό, που εμπνέει εμπιστοσύνη με την αγιότητα του και πετάει αυτούς τους λογισμούς από τα ευαίσθητα πλάσματα του Θεού και θεραπεύει ψυχές και σώματα δίχως φάρμακα, με την Χάρη του Θεού, και τις εξασφαλίζει και τον Παράδεισο.
Πηγή: Επιστολές γέροντος Παϊσίου (Από την ηλεκτρονική έκδοση – σελ. 49-50)
Νέα στοιχεία για το Κελλί που παραχωρείται στους Ουκρανούς σχισματο-αιρετικούς από την Μονή Παντοκράτορος. (βίντεο)
Τον Δεκέμβριο του 2021με απόφαση της Γεροντίας της Μονής Παντοκράτορος το Κελλί των Αγίων Αρχαγγέλων (Φαλακρού) παραχωρήθηκε στους σχισματο-αιρετικούς και συγκεκριμένα στον «ιερομόναχο» Παΐσιο (Κριλ) για κατοίκηση και ανοικοδόμηση.
Τον Δεκέμβριο του 2022 ξεκίνησαν οι εργασίες.
Η Μονή Παντοκράτορος έχει ανοίξει και τραπεζικό λογαριασμό! για την ανέγερση του οικήματος, το οποίο σύμφωνα με τους αχειροτόνητους σχισματο-αιρετικούς φιλοουνίτες θα χρηματοδοτηθεί από ιδιωτικές δωρεές και όχι από κρατικές χορηγίες.
Μονή Παντοκράτορος Λογαριασμός Τράπεζας Πειραιώς GR01722000005200015448609 Κωδικός Swift – BIC: PIRBGRAA Υποκατάστημα: Αγίας Σοφίας Θεσσαλονίκης Τηλέφωνο: 00302310254880
Μέσα στο 2023 οι σχισματικοί ευελπιστούν να τελέσουν την πρώτη «θεία λειτουργία»!
Οι σχισματικοί εύχονται να ολοκληρωθεί σύντομα το έργο με τις προσευχές των μεγάλων ασκητών που έζησαν εκεί και με την προστασία της Παναγίας!
Το ερώτημα παραμένει. Ποιός ο ρόλος της Ιεράς Επιστασίας σε όλο αυτό; Πώς το επέτρεψε; Μέχρι πού φθάνουν τα όρια του αυτοδιοίκητου της κάθε Μονής; Θα μπορούσε για παράδειγμα μία Μονή να παραχωρήσει Κελλί σε μωαμεθανούς, παπικούς, προτεστάντες, ουνίτες, ινδουιστές κ.α; Ποιά διαφορά υπάρχει εδώ; Δεν θίγει η παρουσία των σιχσματο-αιρετικών τον χαρακτήρα ολοκλήρου του Αγίου Όρους; Δεν έχουν λόγο σε αυτό και οι άλλες Μονές; Ας μας απαντήσει κάποιος.
Υπενθυμίζω παλαιότερο δημοσίευμα στο οποίο οι ηγούμενοι Παντοκράτορος και Ξενοφώντος, Γαβριήλ και Αλέξιος αντιστοίχως, καλούσαν τον ΨευδοΚιέβου Ντουμένκο να έλθει στο Άγιον Όρος για να συλλειτουργήσουν. Ε λοιπόν, να πως θα γίνει. Θα έλθει να επισκεφθεί το Κελλί των Αγίων Αρχαγγέλων! Δείτε τους αξιολύπητους ηγούμενους να καλούν τον αχειροτόνητο Σέργιο Ντουμένκο να λειτουργήσει μαζί τους! ΚΑΤΑΝΤΙΑ!
Εν τω μεταξύ, τρέξτε όλοι στην Μονή Παντοκράτορος (αφήνουμε έξω Κελλιά και Σκήτες που ενδεχομένως διαφοροποιούνται αλλά που χρειάζεται να πάρουν σθεναρή στάση) για να καταθέσετε τον όβολόν σας και να τους ευχαριστήσετε για άλλο ένα ύπουλο μαχαίρωμα που κατάφεραν στην καρδιά της Ορθοδοξίας.
Πληροφορίες από:
*Vasil Rudnitsky, γραμματέα Τύπου της «επισκοπής» Ρίβνε της OCUΕΔΩ και ΕΔΩ
*Ειδική ιστοσελίδα των σχισματο-αιρετικών (ουκρανικά) για το Κελλί τον Αγίων Αρχαγγέλων (Φαλακρού) στο Άγιον Όρος https://uathos.com/
Οι αχειροτόνητοι σχισματικοί βρήκαν κελλί στο Άγιον Όρος!
σχόλιο από “ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ”:Ένας υπαρκτός δούρειος ίππος μέσα στο Άγιον Όρος. Το εφαλτήριο της Ουνίας μέσα στο κάστρο της Ορθοδοξίας. Μην ξεχάστε να πηγαίνετε στους Παντοκρατορινούς, να τους αφήνετε χρήματα και να τους ενισχύετε στο «θεάρεστο» έργο τους. Το ίδιο και με τις άλλες Μονές που έχουν ταχθεί ξεκάθαρα υπέρ των καμουφλαρισμένων Σταυροφόρων της Δύσης που διώκουν την Εκκλησία στην Ουκρανία. Ειλικρινά με όλα αυτά τα φρικτά που βλέπουμε να γίνονται στο Περιβόλι της Παναγίας, ένα ερώτημα πλανάται στο νου για τους ηγούμενους αυτών των Μονών: είστε μασόνοι πατέρες;
Η Μονή Παντοκράτορος, η πρώτη από τις 20 Κυρίαρχες Μονές του Αγίου Όρους που άνοιξε τις πόρτες της στους σχισματικούς της «Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας», τους παραχώρησε τώρα ένα ερειπωμένο κελλί για δική τους χρήση.
Οι σχισματικοί πραγματοποίησαν «προσκύνημα» μόλις έναν μήνα αφότου ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος τους παρέδωσε έναν «τόμο αυτοκεφαλίας» (Ιανουάριο του 2019). Στο «προσκύνημα» αυτό ο «Επίσκοπος» Οδησσού Παύλος της σχισματικής OCUτέλεσε «Θεία Λειτουργία» στην Παντοκράτορος.
Το 2020, ένας μοναχός της Παντοκράτορος έγραψε ένα ευρέως διανεμημένο φυλλάδιο κατηγορώντας την Ρωσική Εκκλησία ότι το 1992 προκάλεσε σχίσμα, όταν ο Φιλάρετος Ντενισένκο επέλεξε να εγκαταλείψει το Πατριαρχείο Μόσχας σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την μη εκλογή του σε Πατριάρχη Μόσχας.
Και τώρα, σύμφωνα με τον Vasil Rudnitsky, γραμματέα Τύπου της «Επισκοπής» Ρίβνε της OCU, η Παντοκράτορος παραχώρησε στην σχισματική OCU το εγκαταλελειμμένο κελλί των Αγίων Αρχαγγέλων και ο «ιερομόναχος» Παΐσιος Κριλ [Paisy Kril] διορίστηκε ηγούμενος.
«Σε τέτοιες δύσκολες στιγμές, ο Κύριος δίνει στους Ουκρανούς δύναμη να ξεκινήσουνε μια μεγάλη καλή πράξη —να αναστηλώσουν ένα ουκρανικό σπίτι στο Άγιο Όρος», γράφει ο γραμματέας Τύπου.
Η OCU σκοπεύει να αποκαταστήσει το κελλί, το οποίο μετά θα αρχίσει να δέχεται προσκυνητές.
«Ουκρανοί πολίτες, Ουκρανοί στρατιώτες, εθελοντές και προσκυνητές από όλον τον κόσμο θα έρθουν σε αυτό το κελλί για πνευματική κάθαρση και ενίσχυση», γράφει ο Rudnitsky.
Τον Φεβρουάριο του 2019, η Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους αποφάσισε ότι κάθε Μονή μπορεί να αποφασίσει μόνη της αν θα αναγνωρίσει τους σχισματικούς ή όχι. Οι σχισματικοί έχουν λειτουργήσει τώρα σε πολλά μοναστήρια, αν και εξίσου αρκετά συνεχίζουν να τηρούν την Ορθόδοξη εκκλησιολογία.
Η Θεία Κοινωνία ξανά στο στόχαστρο! Ο Χριστός ως κοινός εχθρός δεξιάς και αριστεράς και τα ...non papers!
Λίγο πολύ, για τους υποψιασμένους, η επίθεση...