Ποιο «ιερό αντάρτικο»;

του Νεκτάριου Δαπέργολα, Διδάκτορος Ιστορίας

Με έκπληξη διάβασα στο διαδίκτυο κάποια σχόλια φίλων, που έκαναν λόγο για «ιερό αντάρτικο» και για «ανάνηψη της ιεραρχίας μας» μετά την τελευταία απόφαση και ανακοίνωση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου (4-1-2020). Αν και ίσως δεν θα έπρεπε να εκπλαγώ τόσο, γιατί είναι γνωστό πόση ζημιά μπορεί να κάνει μέσα στη σκέψη όλων μας η συνήθεια. Υπενθυμίζω άλλωστε ότι όλοι μας ανεξαιρέτως, μετά από τόσα χρόνια μεθοδικού και κατευθυνόμενου εθισμού στη νεοταξική και νεοεποχίτικη ατζέντα, έχουμε υποστεί ξεκάθαρη μιθριδατική άμβλυνση των κριτηρίων και των αισθητηρίων μας, με αποτέλεσμα πράγματα που κάποτε μας σόκαραν, να μη μας κάνουν πολλή αίσθηση πια, και άλλα που μας ενοχλούσαν, να τα θεωρούμε πλέον φυσιολογικά και δεδομένα.

Κάτι ανάλογο παρατηρώ δυστυχώς τώρα και εδώ: τόσο μάλλον συνηθίσαμε στον κατήφορο, που όταν – μετά από δέκα καθοδικά σκαλοπάτια προδοσίας του ρόλου και του ποιμνίου τους – κάποιοι αρχιερείς μας δίστασαν να κατέβουν ένα ακόμη (λίγο το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, λίγο η οργή που καθημερινά εδώ και καιρό εισπράττουν από χιλιάδες πιστούς, καθώς και κληρικούς) αλλά αποφάσισαν να εμμείνουν στα δέκα, κάποιοι αυτό το είπανε αντίσταση και έφτασαν στο σημείο να βγάζουν μέχρι και επιφωνήματα ανακούφισης και δοξολογίας. Επηρεασμένοι σαφώς βέβαια και από τις προηγηθείσες κυριακάτικες δηλώσεις επισκόπων σαν τον Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμο ή τον Μεσογαίας Νικόλαο, σε σύγκριση με τις οποίες η ανακοίνωση της Δ.Ι.Σ. δείχνει όντως πιο…αντιστασιακή. Και έχοντας προφανώς στο μυαλό τους και όλες τις προηγούμενες ανακοινώσεις του ίδιου αρχιερατικού σώματος που ήταν τόσο εξόφθαλμα φιλοκαθεστωτικές και γλοιωδώς δουλικές, που τους εξέπληξε θετικά αυτό το τελευταίο μικρό δείγμα αντίδρασης

Ας μην αυταπατώμεθα όμως. Η νέα ανακοίνωση, όσον κι αν φαινομενικά δείχνει κάπως πιο αγωνιστική από τις προηγούμενες, θυμίζω ότι και αυτή μάχεται απλώς υπέρ του ονείδους των 25 ατόμων ανά ναό και αποκλειστικά μάλιστα για την ημέρα των Θεοφανείων, άρα συνεχίζει να αποδέχεται τις κλειστές ουσιαστικά εκκλησίες, και περιέχει επίσης και την ανεκδιήγητη εκείνη επείγουσα έκκληση προς Ε.Ε. και κυβέρνηση να φροντίσει άμεσα για τον μαζικό εμβολιασμό των πιστών. Άρα και αυτή ένα κατάπτυστο κουρελόχαρτο είναι. Για ποια ανάνηψη συνεπώς και για ποιο αντάρτικο μπορούμε να μιλάμε; Ανάνηψη θα ήταν όχι απλώς αν σταματούσε λίγο πριν το ενδέκατο βήμα του κατήφορου η ιεραρχία μας, αλλά αν ερχόταν εις εαυτόν και αναιρούσε και τα προηγούμενα δέκα. Και αντάρτικο θα ήταν αν έβγαινε ρητά και έλεγε ότι εμείς στα θέματα της πίστης και της λατρείας του Θεού υπακούμε στον Θεό και όχι στον εκκλησιομάχο Καίσαρα και γι’ αυτό καλούμε τον κόσμο και στις εκκλησίες και οργανώνουμε και λιτανείες και οτιδήποτε άλλο υπαγορεύει η Εκκλησία μας προς σωτηρίαν ψυχών και σωμάτων. Δεν είμαστε ούτε κατά των νόμων ούτε κατά της επιστήμης, αλλά ακόμη κι αν είχαμε να κάνουμε με πραγματικούς νόμους και γνήσια επιστημονικά επιτεύγματα (και όχι για αλλοπρόσαλλα φασιστικά διατάγματα και αμφιλεγόμενα «πορίσματα», όπως τώρα) και πάλι όλα αυτά θα είχαν ένα όριο, το οποίο δεν θα υπερβούμε. Αυτά θα ήταν πραγματική αντίσταση. Και πραγματικά τεκμήρια ότι η ιεραρχία μας έχει συνέλθει και ανανήψει.

Αντ’ αυτού όμως εμείς συνεχίζουμε να βλέπουμε ένα χαρτοπόλεμο μίζερων προσθαφαιρέσεων σε αιτήματα και υποχωρήσεις της κακιάς ώρας, παίζοντας εν ου παικτοίς. Και ένα χαρτοπόλεμο μάλιστα που κανείς δεν μπορεί να μας βγάλει από το μυαλό ότι μπορεί να είναι και στημένος, για λόγους επικοινωνιακούς. Ότι μπορεί να είναι και σπέκουλα, για να μπορέσει ο αρχιεπίσκοπος και οι συν αυτώ να ανασάνουν λίγο από την πίεση και τις καθημερινές εκδηλώσεις οργής και αγανάκτησης εναντίον τους, δίνοντας αυτό το (επί της ουσίας ασήμαντο και ανώδυνο) δήθεν αντιστασιακό στίγμα, έχοντας όμως από την άλλη επιβεβαιώσει για μια ακόμη φορά την αθλιότητα των κλειστών και απολυμασμένων ναών (κανένα ουσιαστικό κέρδος δηλαδή) και έχοντας δώσει και το επιπλέον «αντάλλαγμα» της…κατεπείγουσας έκκλησης για να επισπευστούν οι εμβολιασμοί των πιστών, παίζοντας σαφώς το παιχνίδι του καθεστώτος.

Αν πάντως δεν είναι έτσι και ο χαρτοπόλεμος δεν ήταν τελικά στημένος ή υπαγορευμένος μόνο από ύποπτες υστεροβουλίες, αυτό πολύ απλά μένει να αποδειχθεί. Δεν φταίμε πάντως όσοι εξ ημών είμαστε εξαιρετικά δύσπιστοι με τα πάντα πλέον. Και ο μέχρι τώρα βίος και πολιτεία των πλείστων επισκόπων μας δεν μας αφήνει δυστυχώς να πιστέψουμε ούτε στην καλή τους προαίρεση, ούτε και στην αγωνιστική τους διάθεση.

Για να το αποδείξουν εκείνοι (και κυρίως για να το πιστέψουμε κι εμείς), οφείλουν να γνωρίζουν οι αρχιερείς μας ότι έχουν μπροστά τους να διανύσουν πολύ μεγάλο δρόμο ακόμη…

το είδαμε: ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ

Οι Τούρκοι επέτρεψαν τον καθαγιασμό των υδάτων και οι “Έλληνες” τον απαγόρευσαν!

Γ. Μπαμπινιώτης: Οποιος μιλάει για Ορθοδοξία ερήμην του Ελληνισμού νομίζω ότι ματαιοπονεί· όποιος όμως μιλάει για Ελληνισμό ερήμην της Ορθοδοξίας κάνει κάτι χειρότερο· ασχημονεί.

Και ενώ λύσσαξαν κυβερνήτες, εκπρόσωποι της εκκλησίας της Ελλάδος και ΜΜΕ, για τον καθαγιασμό των υδάτων (μιλάμε για ένα “αποτρόπαιο έγκλημα”) της χώρας μας, οι Τούρκοι επέτρεψαν κανονικά την πράξη αυτή.

Που κατήντησε αυτό το Έθνος…. Την μία απαγόρευση του Εθνικού Ύμνου και την άλλη απαγόρευση του καθαγιασμού των υδάτων.

Τουρκία 06/01/2020

Ελλάδα, την ίδια μέρα…

Προς ἀρχιερεῖς τοῦ σήμερον Ἐπιφανέντος!

Γράφει ο Γεώργιος Τζανάκης

Ἀκρωτήρι Χανίων 6/1/2021 Τῶν Φώτων

Σεβασμιώτατοι,

 Θεωρεῖτε ὅτι ἀντιστέκεστε στὸν καίσαρα στέλνωντας ἐπιστολὲς καὶ ἐκφράζοντας την δυσαρέσκειά σας καὶ ζητῶντας νὰ ἐφαρμοστῇ ἡ προηγούμενη ἀπόφασις τῶν κυβερνώντων γιὰ 25 ἄτομα κατὰ τὴν λειτουργία τῶν Θεοφανείων, καὶ μετὰ ὅλα πάλι κλειστά;

Ἐνῷ ἔχετε σκλαβώσει καὶ φυλακίσει τὴν ἐκκλησία νομίζετε ὅτι εἶναι ἀντίστασι νὰ ζητᾶτε πιὸ εὐρύχωρο κελί ἀπὸ τοὺς δεσμῶτες της ,τώρα ποὺ σᾶς ἔβαλαν σὲ στενώτερο; «Ἀφῆστε μας γιὰ μιὰ μέρα νὰ λειτουργήσουμε μὲ 25 πιστοὺς» δηλαδὴ νὰ παίξουμε ἄλλη μία μέρα τὸ θέατρό μας;

Αὐτὸ καὶ μόνον ἀποδεικνύει καὶ τὴν συνεργασία σας μὲ τοὺς διῶκτες, καὶ τὴν προδοσία τῆς ἀποστολῆς σας, καὶ πόσο σᾶς λογαριάζουν αὐτοὶ ποὺ σᾶς χρησιμοποιοῦν.

Ποτέ, κανεὶς, πουθενὰ δὲν ἐκτίμησε τοὺς δειλοὺς καὶ τοὺς προδότες.

Τοὺς λέτε ὅτι σᾶς κατηγοροῦν οἱ πιστοὶ ὅτι «μειδοτήσατε σὲ ζητήματα ποὺ ἀφοροῦν στὴν Λατρεία καὶ τὴν ζωή τῆς ἐκκλησίας» (Ἐκκλ Ἑλλάδος 15/12/2020) καὶ ὅτι «ἀρνηθήκατε τὴν εὐθύνη σας καὶ τὴν ἀποστολή σας κάνωντας ὑπερβολικὲς παραχωρήσεις» (Ἐκκλ Κρήτης 4/1/2021)

Ἀληθὴ εἶναι αὐτά. Γιατὶ δὲν ἀπαντᾶτε στὶς κατηγορίες;

Καὶ τί περιμένετε; Νὰ σᾶς λυπηθοῦν; Ὅταν ὁλοκληρώσουν τὸ ἔργο τους καὶ δὲν θὰ τοὺς εἶστε πλέρον χρήσιμοι, θὰ σᾶς πετάξουν στὰ σκουπίδια σὰν στυμένες λεμονόκουπες. Θὰ πάρετε τὴν ἴδια ἀπάντησι ποὺ πῆρε ὁ Ἰούδας ἀπὸ τοὺς Ἀρχιερεῖς, πρὶν πετάξει τὰ 30 ἀργύρια τῆς προδοσίας: «Τί μᾶς νοιάζει ἐμᾶς; Τί πρὸς ἡμᾶς; Σύ ὅψει».

Εἶναι ἔτοιμοι, ὅταν δὲν θὰ σᾶς ἔχουν ἀνάγκη πλέον,  νὰ ἐξαπολύσουν τὰ ὄργανα τῆς προπαγάνδας τους μὲ μεγαλύτερη ἔντασι κατηγορῶντας σας ὡς αἰτίους κάθε κακοῦ. Τὸ λέτε καὶ οἱ ἵδιοι μιξοκλαίγοντας: «ἡ Ἐκκλησία ὑπομένει καί τίς ἐμμονικές ἐπιθέσεις δημοσίων προσώπων καί μέσων, τά ὁποῖα ἐπιχειροῦν νά μετατρέψουν τήν μάχη κατά τοῦ κορωνοϊοῦ σέ πόλεμο κατά τοῦ «ἀνορθολογισμοῦ τῆς θρησκείας», ἄν καί δέν ἔχει ἐπισημανθεῖ συρροή κρουσμάτων τοῦ κορωνοϊοῦ ἐντός τῶν Ἱερῶν Ναῶν». (Ἐκκλ Ἑλλάδος 15/12/2020) Καὶ τότε τί θὰ κάνετε; Ποὺ θὰ προστρέξετε; 

Ὁ πιστὸς λαὸς, ποὺ ἀγαπάει τὴν ἐκκλησία του καὶ τὴν πατρίδα του,  τό βλέπετε -γιατὶ δὲν νομίζω νὰ εἶστε τόσο τυφλωμένοι- σὲ λίγο δὲν θὰ θέλει κἄν νὰ σᾶς βλέπει καὶ νὰ σᾶς ἀκούῃ. Ἐσεῖς ἀκολουθῶντας τὴν μέθοδο τῶν προπαγανδιστῶν κυβερνώντων, πὲραν τοῦ ὅτι τὸν περιφρονήσατε καὶ τὸν προδώσατε, τὸν κατηγορεῖτε ὡς ψεκασμένο, φανατικὸ, ζηλωτή, καὶ ὅσα ἄλλα ἔχετε ἐκστομίσει.

Ἄλλὰ ἐκκλησία χωρὶς πιστὸ λαὸ δὲν ὑπάρχει. Ἐπίσης ἐκκλησία χωρὶς τὴν δύναμι τῆς πίστεως δὲν ὑπάρχει. Ἐσεῖς ἀποδεικνύετε μὲ τὶς πράξεις σας ὅτι δὲν πιστεύετε στὸν Θεό. Ἄντὶ νὰ παρηγορήσετε τὸν τρομοκρατημένο λαὸ ἀπὸ τὶς ἐπιθέσεις τῶν δαιμονοκίνητων κυβερνώντων , ἀντὶ νὰ τὸν ἐμψυχώσετε, τὸν τρομοκρατεῖτε, τὸν ὑβρίζετε καὶ τὸν ἀπογοητεύετε. Νομίζετε ὅτι αὐτὰ θὰ μείνουν ἀτιμώρητα; Νομίζετε ὅτι παίζετε θέατρο καὶ ὅταν τελειώσει ἡ παράστασι θὰ ἀκούσετε μπράβο καὶ παλαμάκια; 

Εἴδατε σήμερα τί ἔγινε στὶς ἐκκλησίες; Εἴδατε τὸν κόσμο; Γιατί νομίζετε πῆγε; Ἐπειδὴ κάνατε τὸ ἀντάρτικό σας ὅτι δὲν ὑπακοῦτε στὴν κυβέρνησι γιὰ τὸ πλῆρες κλείσιμο τῶν ἐκκλησίῶν; Ἐσεῖς κάνατε δῆθεν ὅτι ἀντιστέκεστε, σὲ συνενόησι μὲ τὴν κυβέρνησι, ἀκριβῶς ἐπειδὴ γνωρίζατε ὅτι θὰ πάῃ ὁ κόσμος. Γιὰ νὰ καρπωθεῖτε κάτι ἀπὸ τὴν προσέλευσι τοῦ κόσμου καὶ νὰ μπορέσετε νὰ χειραγωγήσετε τὸν λαό λέγοντας ὅτι «εἴδατε ὅταν χρειαστεῖ ἀντιστεκόμαστε». Καὶ αὐτὸ γιὰ νὰ μπορέσετε νὰ σπρώξετε τοὺς ἀνθρώπους μὲ μεγαλύτερη εὐκολία στὸ ἐπόμενο βῆμα προδοσίας καὶ δουλείας ποὺ εἶναι τὰ ἐμβόλια. Ἑξ ἄλλου τὸ λέτε καὶ στὶς ἀνακοινώσεις σας.

Ἄν ὁ λαὸς ἤξερε τὴν δύναμί του ὅλο τὸ σκηνικὸ τῆς προδοσίας καὶ τῆς ὑποτέλειας θὰ εἶχε πρὸ πολλοῦ καταρεύσει. Ἄν πήγαιναν ὅλοι στοὺς ναοὺς λέγοντας ὅτι πᾶμε στὴν ἐκκλησία γιατὶ εἴμαστε χριστιανοὶ τί θὰ ἔκαναν οἱ κρατοῦντες; Πόσους χωροῦν οἱ φυλακές τους; Πολὺ λίγους. Γι᾿ αὐτὸ θέλουν νὰ κάμουν φυλακὴ ὅλη τὴν γῆ , τοὺς ἀνθρώπους ἐκουσίως φυλακισμένους καὶ ἐσᾶς δεσμοφύλακες τῶν ψυχῶν, ὅπως αὐτοί τῶν σωμάτων.

Συνέλθετε. Ἀναλογιστεῖτε τί ἐπαγγέλεστε, ἀναλογιστεῖτε ποιὸν ὑποσχεθήκατε νὰ ὑπηρετῇτε. Τό νὰ σᾶς πετάξουν οἱ δαιμονάνθρωποι τοὺς ὁποίους ὑπηρετεῖτε στὰ σκουπίδια τοῦ κόσμου τούτου δὲν εἶναι καὶ τόσο κακό, οὔτε γιὰ τὴν ἐκκλησία οὔτε γιὰ σᾶς τοὺς ἰδίους. Μὴν σᾶς πετάξει στὰ αἰώνια σκουπίδια τῆς κολάσεως ὁ Δίκαιος Κριτής, ὁ Παλαιὸς τῶν ἡμερῶν, ὁ Τρισάγιος καὶ μαζί σας ὅσους σᾶς ἀκολουθοῦν. Αὐτὸ θὰ εἶναι φοβερό. 

Ἕνας ψεκασμένος ἀπὸ τὸν ἁγιασμό τοῦ παπά.

Tήν Ἁγία ἡμέρα τῶν Φώτων 
Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ

Χθὲς συνεκκλησιάζοντας καὶ συνεορτάζοντας μὲ σᾶς ποὺ προεωρτάζατε τὴν ἡμέρα τῶν Φώτων σᾶς ἀνέπτυξα τὰ ἀπαραίτητα λέγοντας πρὸς τὴν ἀγάπη σας τὰ σχετικὰ μὲ τὸ βάπτισμα κατὰ Χριστόν, τὸ ὁποῖο ἀξιωθήκαμε ἐμεῖς· ὅτι δηλαδὴ εἶναι ἐπίγνωσις τοῦ Θεοῦ καὶ ὑπόσχεσις πρὸς τὸν Θεό· πίστις μὲν καὶ ἐπίγνωσις τῆς ἐν Θεῷ ἀλήθειας, συμφωνία δὲ καὶ ὑπόσχεσις ἔργων καὶ λόγων καὶ τρόπων ἀρεστῶν στὸν Θεὸ ποὺ τελοῦνται διὰ τῶν ἱερῶν συμβόλων. Ἀλλά διδάσκοντας προσθέσαμε καὶ τοῦτο, ὅτι ἂν δὲν μετατρέψωμε σὲ ἔργο τὶς ὑποσχέσεις ἐκεῖνες, τὰ ἱερὰ ἐκεῖνα σύμβολα καὶ οἱ δι’ αὐτῶν καὶ μαζὶ μὲ αὐτά διὰ λόγου ὑποσχέσεις πρὸς τὸν Θεό, ὄχι μόνο δὲν ὠφελοῦν τὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ καί δικαίως τὸν ὑποβάλλουν σὲ καταδίκη.

Ἔπειτα ἐξηγήσαμε τὴν πρὸς τοὺς ὄχλους διδασκαλία Ἰωάννη τοῦ Προφήτη καὶ Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ, ἡ ὁποία διαλαμβάνει καί αὐτή περὶ τοῦ ἰδίου βαπτίσματος· διότι τό μὲν βάπτισμα εἶναι ἐπίγνωσις τοῦ Θεοῦ, ὅπως εἴπαμε, ὁ δὲ πρόδρομος καὶ βαπτιστὴς τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καί Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ μᾶς ὁδηγεῖ διὰ τῆς διδασκαλίας του στὴν ἐπίγνωσι αὐτοῦ, ἀποδεικνύοντας τὸν προαιώνιο καὶ δεσπότη τοῦ παντός, κριτὴ ζωντανῶν καὶ νεκρῶν, ποὺ κατὰ τὴν ἐξουσία του τοὺς μὲν ἄξιους εἰσάγει στὶς ἀΐδιες μονές, τοὺς δὲ κατακρίτους ρίπτει στὴ γέεννα τοῦ πυρός· ἐνῶ μαρτυρεῖ ὅτι αὐτός εἶναι κύριος καί τῶν ἀγγέλων, τὸν ἑαυτό του τὸν συντάσσει στοὺς ἔσχατους δούλους.

Ἐπειδὴ δὲ τὸ βάπτισμα ὄχι μόνο ἐπίγνωσις τοῦ Θεοῦ εἶναι, ἀλλὰ καὶ ὑπόσχεσις ἐπιστροφῆς καί θεαρέστων ἔργων, γι’ αὐτό ὁ πρόδρομος τοῦ Χριστοῦ καί βαπτιστής, ὄχι μόνο ὁδηγοῦσε στὴν ἐπίγνωσι τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ καὶ ἐκήρυττε μετάνοια κι’ ἐπιζητοῦσε καρποὺς ἀξίους τῆς μετανοίας, τὴν δικαιοσύνη, τὴν ἐλεημοσύνη, τὴν μετριοφροσύνη, τὴν ἀγὰπη, τὴν ἀλήθεια. Δεικνύοντας δὲ καὶ τοῦτο, ὅτι χωρὶς ἔργα δὲν ὠφελεῖ καθόλου ἡ πρὸς τὸν Θεὸ ὑπόσχεσις, ἀλλὰ καὶ καταδικάζει τὸν ἄνθρωπο, ἐπέσειε ἀξίνα κι’ ἐπεδείκνυε πυρκαϊά ἄσβεστη κι’ ἔλεγε ὅτι «κάθε δένδρο ποὺ δὲν κάμει καλὸ καρπὸ ἀποκόπτεται καί ρίπτεται στὴ φωτιὰ» .

Ἐκτός ἀπὸ αὐτά ἐξηγήσαμε πρὸς τὴν ἀγάπη σας καὶ τοὺς πρὸς τὸν ἴδιο τὸν Κύριο ποὺ ἦλθε νὰ βαπτισθῆ λόγους τοῦ Βαπτιστοῦ, ποὺ ἐδίσταζε καί ὑποχωροῦσε καὶ παραιτεῖτο ἀπὸ τὸ ἔργο, κι’ ζητοῦσε μᾶλλον αὐτός νὰ λάβη ἀπὸ ἐκεῖνον τὸ βάπτισμα. Ἀλλ’ ἐπίσης ἐξηγήσαμε καὶ τοῦ Κυρίου τοὺς λόγους πρὸς ἐκεῖνον, ὡς δεσπότη ποὺ προστάσσει δοῦλον, συγχρόνως δὲ καὶ φανερώνει τὸ μυστήριο σὰν σὲ φίλο καὶ συγγενῆ κατὰ σάρκα καὶ προβάλλει τὶς εὔλογες δικαιολογίες. Καὶ φθάσαμε τότε ὁμιλώντας πρὸς σᾶς ἕως τὸ σημεῖο ὅπου ὁ Ἰωάννης πεισθείς ἄφησε τὸν Κύριο νὰ βαπτισθῆ. Ἀπέμεινε δὲ ἀπὸ τὸ εὐαγγέλιο αὐτό ποὺ ἀναγνώσθηκε τώρα, ὅτι, «ἀφοῦ βαπτίσθηκε ὁ Ἰησοῦς, ἀνέβηκε ἀμέσως ἀπὸ τὸ ὕδωρ· καὶ ἰδοὺ τοῦ ἀνοίχθηκαν οἱ οὐρανοί καὶ εἶδε ὁ Ἰωάννης τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ νὰ κατεβαίνη σὰν περιστερὰ καὶ νὰ ἔρχεται ἐπάνω του. Καὶ ἀμέσως ἦλθε φωνὴ ἀπὸ τὸν οὐρανό ποὺ ἔλεγε, τοῦτος εἶναι ὁ ἀγαπητὸς Υἱός μου, ποὺ τὸν ἐξέλεξα».

Μέγα καὶ ὑψηλό, ἀδελφοί, εἶναι τὸ μυστήριο τοῦ βαπτίσματος τοῦ Χριστοῦ ποὺ συμπεριλαμβάνεται στὰ λίγα τοῦτα λόγια, δυσθεώρητο καὶ δυσερμήνευτο καὶ ὄχι λιγώτερο δυσκατάληπτο· ἀλλ’ ἐπειδὴ εἶναι ἐξαιρετικὰ σωτήριο, γι’ αὐτό, ἀφοῦ πεισθοῦμε καὶ ἐλπίσωμε σ’ αὐτόν ποὺ προέτρεψε νὰ ἐρευνοῦμε τὶς Γραφές, ἂς ἀνιχνεύσωμε ὅσο εἶναι ἐφικτό τὴ δύναμι τοῦ μυστηρίου. Ὅπως λοιπὸν κατὰ τὴ ἀρχὴ μετὰ τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, «ἂς κατασκευάσωμε ἄνθρωπο κατ’ εἰκόνα καὶ ὁμοίωσί μας», ἀφοῦ ἐπλάσθηκε ἡ φύσιςμας στὸν Ἀδάμ, τὸ ζωαρχικό Πνεῦμα, ἀφοῦ φανερώθηκε κι’ ἐδόθηκε μὲ τὸ ἐμφύσημα πρὸς αὐτόν, συνεφανέρωσε καὶ τὸ τριαδικὸ τῶν ὑποστάσεων τῆς δημιουργοῦ θεότητος ἐπάνω στὰ ἀλλὰ κτίσματα, τὰ ὁποῖα παράγονταν μὲ μόνο τὸ ρῆμα τοῦ Λόγου καὶ τοῦ λέγοντος Πατρός· ἔτσι τώρα, ποὺ ἀναπλασσόταν στὸν Χριστὸ ἡ φύσις μας, τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο, φανερωθὲν διὰ τῆς πρὸς αὐτόν καθόδου ἀπὸ τὰ ὑπερουράνια, καθὼς βαπτιζόταν στὸν Ἰορδάνη, φανέρωσε τὸ μυστήριο τῆς ὕψιστης καὶ παντουργοῦ Τριάδος, τὸ σωστικὸ γιὰ τὰ λογικὰ κτίσματα.

Γιὰ ποιὸ λόγο φανερώνεται τὸ μυστήριο τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὅταν πλάσσεται καὶ ἀναπλάσσετα ὁ ἄνθρωπος; Ὄχι μόνο διότι εἶναι μόνος ἐπίγειος μύστης καὶ προσκυνητής της, ἀλλὰ καὶ διότι εἶναι ὁ μόνος κατὰ τὴν εἰκόνα της. Πραγματικὰ τὰ μὲν αἰσθητικὰ καὶ ἄλογα ζῶα ἔχουν μόνο πνεῦμα ζωϊκό, ἀλλὰ κι’ αὐτό μὴ δυνάμενο νὰ ὑφίσταται καθ’ ἑαυτό, στεροῦνται ὅμως τελείως νοῦ καὶ λόγου· τὰ δὲ ἐντελῶς ὑπὲρ τὴν αἴσθησι, ἄγγελοι καὶ ἀρχάγγελοι, ὡς νοεροί καὶ λογικοί, ἔχουν νοῦ καὶ λόγο, ἀλλὰ ὄχι καὶ πνεῦμα ζωοποιό, ἐπειδὴ δὲν ἔχουν οὔτε σῶμα ποὺ νὰ ζωοποιῆται ἀπὸ αὐτό. Ὁ δὲ ἄνθρωπος εἶναι ὁ μόνος ποὺ κατ’ εἰκόνα τῆς τρισυπόστατης φύσεως ἔχει νοῦ καὶ λόγο καὶ πνεῦμα ζωοποιὸ τοῦ σώματος, ἐπειδὴ ἔχει καὶ τὸ ζωοποιούμενο σώμα.

Ὅπως λοιπόν, ἀφοῦ φανερώθηκε ἡ ὕψιστη καὶ παντουργὸς Τριὰς τὴ στιγμὴ ποὺ ἀναπλασσόταν ἡ φύσις μας στὸν Ἰορδάνη, σὰν εἶδος ἀρχετύπου τῆς κατὰ τὴν ψυχὴ μας εἰκόνος, οἱ μὲν βαπτίζοντες κατὰ Χριστὸν μετὰ τὸν Χριστὸ βαπτίζουν μὲ τρεῖς καταδύσεις, ἐνῶ ὁ Ἰωάννης βάπτιζε μὲ μία κατάδυσι. Κι’ αὐτό ἐπισημαίνοντας ὁ εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος λέγει «ἀφοῦ βαπτίσθηκε ὁ Ἰησοῦς, ἀνέβηκε ἀμέσως ἀπὸ τὸ ὕδωρ.

«Καὶ ἰδού», λέγει, δηλαδὴ χωρὶς νὰ βγῆ ἀπὸ τὸ ὕδωρ ἀλλὰ μὲ τὸ νὰ ἀναδυθῆ μόνο, «τοῦ ἀνοίχθηκαν οἱ οὐρανοί». Συγκεντρώσατε λοιπὸν τὴ διάνοιά σας, παρακαλῶ ἀδελφοί, καὶ προσέχετε μὲ ἀκρίβεια τοῦ νοῦ, ὥστε νὰ κατανοήσετε τήν δύναμι τοῦ μυστηρίου τοῦ κατὰ Χριστὸν βαπτίσματος. Διότι ἡ κατάδυσις τοῦ Χριστοῦ στὸ ὕδωρ καί ἡ κάτω ἀπὸ αὐτό τοποθέτησίς του, ὅταν βαπτιζόταν, προϋπεδείκνυε τὴν κατὰβασί του στὸν ἅδη.

Εὐλόγως καὶ συνεπῶς λοιπόν, ὅταν ἀνέβηκε ἀπὸ τὸ ὕδωρ, ἀμέσως τοῦ ἀνοίχθηκαν οἱ οὐρανοί· ἐπειδὴ καὶ κατὰ τὴν κάθοδο στὸν ἅδη, ὅπου ἔγινε γιὰ χάρι μας ὑπόγειος, καθὼς ἐπανερχόταν ἀπὸ ἐκεῖ, ἄνοιξε ἀπὸ ἐκεῖ τὰ πάντα γιὰ τὸν ἑαυτό του, ὄχι μόνο τὰ ἔγγεια καὶ τὰ περίγεια, ἀλλὰ καὶ τὸν ἴδιο τὸν ἀνώτατο οὐρανό, στὸν ὁποῖο ἔπειτα, ὅταν ἀναλήφθηκε σωματικῶς, «εἰσῆλθε πρόδρομος ὑπὲρ ἡμῶν». Ὅπως δηλαδὴ διὰ τοῦ μυστικοῦ ἄρτου καὶ τοῦ ποτηρίου προϋπέδειξε τὸ σωτήριο πάθος του καὶ ἔπειτα παρέδωκε τὸ μυστήριο τοῦτο στοὺς πιστοὺς νὰ τὸ τελοῦν γιὰ τὴ σωτηρία, ἔτσι προϋπέδειξε καὶ τὴν κάθοδό του στὸν ἅδη καὶ τὴν ἀνὰβασί του ἀπὸ ἐκεῖ μυστικῶς διὰ τοῦ βαπτίσματός του τούτου, καὶ ἔπειτα τὸ παρέδωσε στοὺς πιστοὺς νὰ τὸ τελοῦν γιὰ τὴ σωτηρία. Στὸν ἑαυτὸ του μὲν παρεῖχε ἔτσι τὰ ἐπώδυνα καὶ δύσκολα, σ’ ἐμᾶς δὲ ἐχάριζε τὴν κοινωνία τῶν παθημάτων του εὐθὺς ἀπὸ τὴν ἀρχὴ διὰ τῶν ἀνώδυνων τούτων μέσων καὶ μᾶς καθιστοῦσε κατὰ τὸν ἀπόστολο συμφύτους μὲ τὸ ὁμοίωμα τοῦ θανάτου του, ὥστε στὸν καιρὸ νὰ μᾶς καταξιώση καὶ τῆς ὑπεσχημένης ἀναστάσεως .

Ἔχοντας δηλαδὴ σὰν ἐμᾶς ψυχὴ καὶ σῶμα, ποὺ ἀνέλαβε ἀπὸ ἐμᾶς γιὰ χάρι μας, διὰ μὲν τοῦ σώματος ὑπέστη τὸ θάνατο καὶ τὴν ταφὴ ὑπὲρ ἡμῶν, κι’ ἀνέδειξε τὴν ἔγερσι ἀπὸ τὸν τάφο σὰν δύναμι ἀθανασίας καὶ τοῦ ἰδίου τοῦ σώματος, καὶ μᾶς παρέδωσε νὰ τελοῦμε τὴν ἀναίμακτη θυσία σὲ ἀνάμνησι τούτων καὶ δι’ αὐτῆς νὰ καρπωνώμαστε τὴ σωτηρία· διὰ δὲ τῆς ψυχῆς κατῆλθε στὸν ἅδη καὶ ἐπανῆλθε ἀπὸ αὐτόν, μεταδίδοντας σὲ ὅλους φῶς ἀΐδιο καὶ ζωὴ καὶ γιὰ δεῖγμα τούτου μᾶς παρέδωσε νὰ τελοῦμε τὸ θεῖο βάπτισμα καὶ διὰ μέσου αὐτοῦ νὰ καρπωνώμαστε τὴ σωτηρία· καὶ μάλιστα νὰ τὴν καρπωνώμαστε μὲ τὸ καθένα ἀπὸ τὰ δύο μυστήρια καὶ μὲ τὰ δύο στοιχεῖα, τὴν ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα, μυούμενα καὶ δεχόμενα σπέρματα ἀκήρατης ζωῆς. Πραγματικὰ ἀπὸ τὰ δύο αὐτά ἐξαρτᾶται ὅλη ἡ σωτηρία μας, ἀφοῦ ὅλη ἡ θεανδρικὴ οἰκονομία στὰ δύο αὐτά συγκεφαλαιώνεται.

«Τοῦ ἀνοίχθηκαν οἱ οὐρανοί». Δὲν εἶπε ὁ οὐρανός, ἀλλὰ «τοῦ ἀνοίχθηκαν οἱ οὐρανοί», δηλαδὴ ὅλοι, ὅλα τὰ ἐπάνω, γιὰ νὰ μὴ νομίσης, βλέποντας τὰ ἄνω κι’ ἐπάνω ἀπὸ ἐμᾶς ἐπικείμενα, ὅτι ὑπάρχει κάτι ποὺ εἶναι ὑπερκείμενο καὶ ἀνώτερο. Πρέπει λοιπὸν νὰ ἐννοήσης καὶ ἐπιγνώσης ὅτι ὑπάρχει μία μόνο φύσις καὶ δεσποτεία ποὺ ἀπὸ τὴν ὑπὲρ τὸν οὐρανό γύρω ἀπειρία φθάνει μέχρι καὶ τῶν μέσων τοῦ σύμπαντος καὶ τῶν ἰδικῶν μας ὁρίων, δηλαδὴ γεμίζει τὰ πάντα καὶ δὲν ἀφήνει τίποτε ἔξω ἀπὸ ἑαυτὴν καὶ συγκρατεῖ καὶ περιέχει τὰ πάντα σωτηρίως καὶ ὑπερεκτείνεται πέρα ἀπὸ τὰ πάντα, ἀναγνωρίζεται ὅμως ἀπορρήτως σὲ τρεῖς συναφεῖς χαρακτῆρες.

«Τοῦ ἀνοίχθηκαν λοιπὸν οἱ οὐρανοί», γιὰ νὰ δειχθῆ φανερώτατα ὅτι αὐτός εἶναι ποὺ καὶ πρὸ τῶν οὐρανῶν ὑπάρχει, μᾶλλον δὲ ποὺ εἶναι καὶ πρὶν ἀπὸ ὅλα τὰ ὄντα καὶ εἶναι πρὸς τὸν Θεὸ καὶ εἶναι Θεὸς καὶ εἶναι Θεοῦ Λόγος καὶ Υἱός καὶ οὔτε τὸν Πατέρα ἔχει προγενέστερό του καὶ ἔχει μαζὶ μὲ τὸν Πατέρα ὄνομα τὸ ἐπάνω ἀπὸ κάθε ὄνομα καὶ ἀπὸ κάθε λόγο. Διότι, ὅταν ὅλα τὰ φαινόμενα μεταξὺ αὐτοῦ καὶ τοῦ Πατρὸς στὸν οὐρανό, ἐγκόσμια καὶ ὑπερκόσμια, ἐσχίσθηκαν καὶ ἦσαν πεταμένα τὰ πρῶτα δίπλα στὰ ἄλλα, μόνο αὐτός παρουσιαζόταν συνημμένος μαζὶ μὲ τὸν Πατέρα καὶ τὸ Πνεῦμα, ἀφοῦ καὶ πρὶν ἀπὸ τὴ σύστασι τῶν ὄντων ὑπῆρχε μαζὶ μὲ αὐτούς.

«Τοῦ ἀνοίχθηκαν οἱ οὐρανοί», ὅπως δὲ λέγει ὁ Μάρκος, ἐσχίσθηκαν. Διότι λέγει, «ἀνεβαίνοντας ἀπὸ τὸ ὕδωρ, εἶδε τοὺς οὐρανούς νά σχίζωνται». Πῶς λοιπόν ὁ μὲν ἕνας εἶπε, ἀνοίχθηκαν, ὁ δὲ ἄλλος, ἐσχίσθηκαν; Γιὰ νὰ μὴ διαφύγη τὴν προσοχὴ τῶν συνετῶν ἀκροατῶν ὅτι ἡ ἔννοια τοῦ μυστηρίου εἶναι διπλή. Πραγματικὰ μὲ τὴν ἔκφρασι ὅτι ἀνοίχθηκαν μᾶς ἔδειξε ὅτι οἱ οὐρανοί ἦσαν κλειστοὶ προηγουμένως λόγω τῆς ἁμαρτίας καὶ τῆς παρακοῆς μας πρὸς τὸ Θεό. Διότι ἔχει γραφῆ ὅτι ὁ οὐρανός ἀποκλείσθηκε γιὰ τὸν Ἀδάμ, ὅταν παρήκουσε στὸ Θεὸ καὶ ἄκουσε ἀπὸ αὐτόν ὅτι «γῆ εἶσαι καὶ στὴ γῆ θὰ μεταβῆς». Εὐλόγως λοιπὸν ἀνοίχθηκαν οἱ οὐρανοί στὸν Χριστό, ποὺ παρουσιάσθηκε σὲ ὅλα ὑπήκοος καί, ὅπως ὁ ἴδιος εἶπε στὸν Ἴωαννη, ἐξεπλήρωσε ὅλη τὴ δικαιοσύνη καὶ προσφάτως διὰ τοῦ βαπτίσματος. Ἐπειδή δέ, ὅπως λέγει ὁ ἴδιος ὁ πρόδρομος τοῦ Κυρίου, «δὲν δίδει μὲ μέτρο τὸ Πνεῦμα ὁ Θεός, ἀλλὰ ὁ Πατὴρ ἀγαπᾶ τὸν Υἱό καὶ δίδει τὰ πάντα στὸ χέρι του, φαίνεται ὅτι ὁ Χριστὸς κατὰ σάρκα ἔλαβε ὅλη τὴν ἀμέτρητη καὶ ἄπειρη δὺ-ναμι καὶ ἐνέργεια τοῦ Πνεύματος. Οἱ οὐρανοί ἔδειξαν ἐμπρά κτως ὅτι ὅλη αὐτή ἡ δύναμις καὶ ἐνέργεια τοῦ θείου Πνεύματος εἶναι ἀχώρητος σὲ ὅλα τὰ κτιστά.

Γι’ αὐτό καὶ ὅταν τούτη ἡ δύναμις φαινόταν καὶ ἦταν σὰν νὰ διάβαινε πρὸς τὴν θεοϋπόστατη ἐκείνη σάρκα, αὐτοί μὴ χωρώντας ἐσχίσθηκαν. Καλῶς λοιπὸν διεκήρυξε αὐτός ποὺ εἶπε πρὸς τὸν Θεό, «οὔτε ὁ οὐρανός δὲν εἶναι καθαρὸς ἐνώπιόν σου», ὡς οὐρανὸ ἐννoώντας τούς ἀγγέλους, τοὺς ἀρχαγγέλους, τὰ πολυόμματα Χερουβίμ, τὰ ἑξαπτέρυγα Σεραφίμ, ὅλη τὴν ἄλλη ὑπερκόσμια φύσι. Εὐλόγως λοιπὸν οὔτε οἱ οὐρανοί, δηλαδὴ οἱ ἄγγελοι σ’ αὐτόν, εἶναι καθαροὶ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ τῶν οὐρανῶν, ἐπειδή, ἂν καὶ φωτίζεται διαπαντὸς ἀπὸ τὴν ὑψίστη καὶ δεσποτικὴ ἱεραρχία, ὑστεροῦν ὡς πρὸς τὴν ὑπερτέλεια καθαρότητα αὐτῆς. Μόνη δὲ ἡ δική μας ἐν Χριστῷ φύσις ὡς θεοϋπόστατη καὶ ὁμόθεη διαθέτει καθαρότητα ὑπερτελεία καὶ εἶναι, θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε, χωρητική κάθε λαμπρότητος καὶ ἀγλαΐας καὶ δυνάμεως καὶ ἐνέργειας τοῦ Θείου Πνεύματος. Ἑπομένως ὄχι μόνο οἱ οὐρανοί ἀνοίχθηκαν, ἀλλὰ καὶ οἱ ἴδιοι οἱ ἄγγελοι ὑποχώρησαν ἐμπρὸς στὴν τοιαύτη κάθοδο τοῦ Θείου Πνεύματος σ’ αὐτόν.

«Ἄφοῦ βαπτίσθηκε ὁ Ἰησοῦς, ἀνέβηκε ἀμέσως ἀπὸ τὸ ὕδωρ· καὶ ἰδού, τοῦ ἀνοίχθηκαν οἱ οὐρανοί»· ὁ δὲ Λουκᾶς λέγει ὅτι εἶχε ἀνοιχθῆ ὁ οὐρανός, ὅταν ἀκόμη προσευχόταν ὁ Χριστός· διότι, λέγει, «ὅταν βαπτίσθηκε καὶ προσευχόταν ὁ Ἰησοῦς, ἀνοίχθηκε ὁ οὐρανός». Πραγματικὰ καὶ βαπτιζόμενος καὶ κατεβαίνοντας καὶ ἀνεβαίνοντας ἀπὸ τὸ ὕδωρ προσευχόταν, διδάσκοντας ἐμπράκτως ὅτι, ὄχι μόνο ὁ ἱερεὺς καὶ λειτουργός τῶν μυστηρίων πρέπει νὰ προσεύχεται, ἀλλὰ καὶ αὐτός πού δέχεται τό μυστήριο πρέπει νὰ κάμη τοῦτο σὲ κάθε θεία τελετὴ· καὶ ἂν μὲν ὁ λειτουργός εἶναι τελειότερος κατὰ τὴν ἀρετὴ καὶ ἀναπέμπει ἐκτενέστερη εὐχή, δι’ αὐτοῦ ἀνεβαίνει ἡ χάρις πρὸς τὸν ἀποδέκτη τοῦ Μυστηρίου, ἂν δὲ ὁ ἀποδέκτης εἶναι ἀξιώτερος καὶ προσεύχεται ἐκτενέστερα, ὁ θελητής τοῦ ἐλέους (τί ἄφατη χρηστότης κι’ αὐτή!) δὲν ἀρνεῖται νὰ μεταδώση δι’ αὐτοῦ ἀπὸ τὴ χάρι καὶ στὸν λειτουργό· ὅπως καὶ τώρα ἔγινε φανερὰ στὴν περίπτωσι τοῦ Ἰωάννη, πράγμα ποὺ καὶ αὐτός μαρτυρεῖ ὕστερα δημόσια, λέγοντας, «ὅλοι ἐμεῖς ἐλάβαμε ἀπὸ τὸ πλήρωμά του».

Γιατί ὅμως μόνο στὸν Ἰησοῦ ἀνοίχθηκε ὁ οὐρανός, ὅταν προσευχόταν, σὲ κανένα δὲ ἀπό τούς πρὸ αὐτοῦ; Τί λέγεις; αὐτός ποὺ ἀντιλήφθηκε τή θεανδρικὴ οἰκονομία τοῦ ἐνυποστάτου Λόγου τοῦ Θεοῦ, ἐνῶ ἦταν ἀκόμη ἔμβρυο, καὶ ὄχι μόνο ἐπήδησε μαζί του μὲ ἀγαλλίασι θείου Πνεύματος ἀπὸ τὴν μητρικὴ κοιλιά, ἀλλὰ μετέδιδε χάρι καὶ στὴν κυοφοροῦσα μητέρα του, αὐτός ποὺ μόλις λύθηκε ἀπὸ ἐκεῖ ἔλυσε τὸ πατρικὸ στόμα ποὺ εἶχε δεθῆ γι’ αὐτόν μὲ ἀφωνία κατόπιν προσταγῆς τοῦ ἀγγέλου, τὸ θρέμμα τῆς ἐρήμου, ὁ ὑψηλότερος ἀνάμεσα στὰ γεννήματα τῶν γυναικῶν καὶ ἀξιώτερος τῶν ἀπὸ ἀνέκαθεν προφητῶν, δὲν εἶναι ἱκανός νὰ λύση τὸν ἱμάντα τοῦ ὑποδήματος (ὁ,τιδήποτε καὶ ἂν εἶναι αὐτός ὁ ἱμάς), καὶ θὰ ἦταν ἱκανός ν’ ἀνοίξη τὸν οὐρανό, μᾶλλον δὲ τὰ ὑπερουράνια, κάποιος ἀπό τούς ὑστεροῦντας ἀπέναντι στὴν ἀξία του;

Γιὰ νὰ κατανοήσης δὲ τὸ ὕψος τῆς ὑπεροχῆς τοῦ τώρα βαπτιζομένου κατὰ σάρκα ἀπέναντι σὲ ὅλους, πρόσεξε κι’ ἐκεῖνο· ὅτι «τοῦ ἀνοίχθηκαν οἱ οὐρανοί», ἔχει γραφῆ, δείχθηκε δὲ σ’ ἐμᾶς μὲ ἔργα ὅτι ὄχι μόνο οἱ οὐρανοί, ἀλλὰ ὁ ἴδιος ὁ κόλπος τοῦ Ὑψίστου Πατρὸς τοῦ ἀνοίχθηκε· διότι ἀπὸ ἐκεῖ ἦλθε τὸ Πνεῦμα καὶ ἡ φωνὴ ποὺ μαρτυροῦσε τὴν γνησιότητα τῆς υἱότητος . Οἱ δὲ οὐρανοί εἶναι κήρυκες τούτου, ἀφοῦ ἀνοίχθηκαν σὰν παγκόσμια στόματα, καὶ διατρανώνοντας ὄχι μόνο πρὸς τοὺς ἀγγέλους τῶν οὐρανῶν, ἀλλὰ καὶ πρὸς τοὺς ἐπάνω στὴ γῆ ἀνθρώπους τὴν ὁμοτιμία τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν οὐράνιο Πατέρα καὶ πρὸς τὸ ἀπὸ αὐτόν προελθόν ἐκπορευτῶς Πνεῦμα, κατὰ τὴν οὐσία καὶ δύναμι καὶ δεσποτεία πρὸς τὸ σύμπαν.

Εὐλόγως λοιπὸν μόνο γι’ αὐτόν ἀνοίχθηκαν οἱ οὐρανοί ὅταν προσευχόταν ἐπειδὴ καὶ τὸ σφραγισμένο βιβλίο, τὸ ὁποῖο πιθανῶς ὑπαινίσσεται τὸν κλεισμένο προηγουμένως γιὰ μᾶς οὐρανό τοῦτον, κατὰ τὴν Ἀποκάλυψι τοῦ Ἰωάννη, κανένας καὶ κάτω ἀπὸ τὴ γῆ δὲν μποροῦσε νὰ τὸ ἀνοίξη καὶ νὰ τὸ διαβάση· «κατώρθωσε δέ, λέγει, νὰ τὸ ἀνοίξη καὶ νὰ τὸ διαβάση μόνο ὁ Λέων ἀπὸ τὴ φυλὴ τοῦ Ἰούδα». Ποιὸς δὲ εἶναι ὁ Λέων ἀπὸ τὴ φυλὴ τοῦ Ἰούδα μᾶς τὸ ἐδίδαξε ὁ πατριάρχης Ἰακώβ, ποὺ λέγει, «ἀνέβηκες ἀπὸ τὴ φυλή, υἱέ μου, σκύμνος τοῦ λέοντος Ἰούδα· ἀφοῦ ἐξάπλωσες, κοιμήθηκες σὰν λέων καὶ σὰν σκύμνος. Ποιὸς θὰ τὸν ξυπνήση; Δὲν θὰ λείψη ἄρχοντας ἀπὸ τὸν Ἰούδα καί ἡγεμὼν ἀπό τοὺς μηρούς του, ἕως ὅτου ἔλθη αὐτός στὸν ὁποῖο ἀπόκειται ἡ ἀποστολή· καὶ αὐτός θὰ εἶναι προσδοκία τῶν ἐθνῶν», δηλαδὴ αὐτός ποὺ τώρα ἄνοιξε φανερὰ καὶ ὅλα τὰ ὑπερουράνια, ποὺ μόνος ἀνέγνωσε τούς ἀπό τούς αἰῶνες καὶ στοὺς αἰῶνες λόγους τῆς προνοίας, τοὺς ἀπόκρυφους στὸν πατρικὸ κόλπο θησαυροὺς τῆς σοφίας, τὰ ἀνεξερεύνητα βάθη καὶ τὰ μυστήρια τοῦ Πνεύματος.

«Ἀφοῦ βαπτίσθηκε ὁ Ἰησοῦς, ἀμέσως ἀνέβηκε ἀπὸ τὸ ὕδωρ καὶ ἰδοὺ ἀνοίχθηκαν γι’ αὐτόν οἱ οὐρανοί». Βλέπετε ὅτι τὸ ἅγιο βάπτισμα εἶναι πύλη τῶν οὐρανῶν πού εἰσάγει ἐκεῖ τούς βαπτιζομένους; Διότι δὲν εἶπε ἁπλῶς «ἀνοίχθηκαν», ἀλλὰ «ἀνοίχθηκαν γι’ αὐτόν οἱ οὐρανοί»· ὅλα δὲ ὅσα ἔγιναν σ’ αὐτόν, γιὰ μᾶς ἔγιναν. Γιὰ μᾶς λοιπὸν ἀνοίχθηκαν δι’ αὐτοῦ οἱ οὐρανοί, ποὺ ἔχοντας ἀνοικτὲς τὶς πύλες προσμένουν τὴν εἴσοδό μας. Καὶ πρὶν ἀπό τούς ἄλλους μαρτυρεῖ τοῦτο ὁ πρωταγωνιστὴς ἀνάμεσα στοὺς μάρτυρες Στέφανος. Ἀφοῦ γονάτισε, προσευχόταν καί ἀτενίζοντας εἶδε ὅ,τι κανεὶς δὲν εἶδε πρὶν ἀπὸ τὸ βάπτισμα τοῦ Χριστοῦ· «διότι ἀτενίζοντας εἶδε τοὺς οὐρανούς ἀνοιγμένους καὶ τὸν Ἰησοῦ στὴ δόξα τοῦ Πατρός», εἶδε ὄχι μόνο ἄρρητη δόξα καὶ τόπο ὑπερουράνιο, ἀλλὰ κι’ αὐτόν τόν ποθούμενο μέσα στὴ δόξα τοῦ Πατρός, διὰ τῆς ὁποίας πρῶτος αὐτός ἀπό τούς μετὰ Χριστὸν εἶδε μακαρίως ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα δὲν εἶδε κανεὶς ἀπό τούς πρὸ Χριστοῦ, στὰ ὁποῖα κι’ αὐτά ἀκόμη τὰ τάγματα τῶν ἀγγέλων φοβοῦνται νὰ παρακύψουν. Διότι τὸν εἵλκυσε ὁ ποθούμενος Ἰησοῦς ποθώντας νὰ εἶναι τοῦτος πρῶτος διάκονος στοὺς οὐρανούς καὶ πολὺ προτιμότερος ἀπὸ τὰ λειτουργικὰ πνεύματα, καθὼς καὶ πρῶτος μάρτυρας τῆς ἀθλήσεως. Γιὰ μᾶς λοιπὸν ἀνοίχθηκαν δι’ αὐτοῦ οἱ οὐρανοί κι’ ἐμᾶς καθάρισε διὰ τοῦ Ἑαυτοῦ του διότι δὲν χρειαζόταν ὁ ἴδιος κάθαρσι ἡ ἄνοιγμα.

Καὶ εἶδε ὁ Ἰωάννης, γιὰ νὰ μπορῆ νὰ λέγη ὕστερα πρὸς τοὺς ἐρωτῶντες, «κι’ ἐγώ εἶδα κι’ ἐμαρτύρησα, ὅτι αὐτός εἶναι ὁ Χριστὸς ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ»· εἶδε λοιπὸν ὁ Ἰωάννης τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ νὰ κατεβαίνη σὰν περιστερὰ καί νά ἔρχεται σ’ αὐτόν . Μαρτυρεῖ δὲ καὶ τῆς περιστερᾶς τὸ εἶδος τὴν καθαρότητα αὐτοῦ πρὸς τὸν ὁποῖο κατέβηκε· διότι τοῦτο τὸ ζῶο δὲν πετᾶ ἐπάνω ἀπὸ ἀκαθάρτους καὶ δυσώδεις τόπους· συνεπιβεβαιώνει δὲ καὶ μὲ τὴ φωνὴ τοῦ Πατρὸς ἀπὸ ἄνω· «καὶ ἰδού», λέγει, δηλαδὴ μαζί μὲ τὸ εἶδος τῆς περιστερᾶς, καὶ «φωνὴ ἀκούεται ἀπό τούς οὐρανούς ποὺ λέγει, τοῦτος εἶναι ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, τὸν ὁποῖο ἐξέλεξα» , τοῦτος ποὺ τώρα δεικνύει τὸ Πνεῦμα μου ποὺ κατῆλθε καὶ μένει ἐπάνω του σὰν στὸν συναΐδιον Υἱό μου. Πραγματικὰ ὁ Πατήρ, χρησιμοποιώντας σὰν δάκτυλο τὸ συναΐδιο καὶ ὁμοούσιο καὶ ὑπερουράνιο Πνεῦμα του, φωνάζοντας καὶ δακτυλοδεικτώντας μαζί, ἀπέδειξε δημόσια καὶ ἐκήρυξε σὲ ὅλους ὅτι ὁ βαπτιζόμενος τότε ἀπὸ τὸν Ἰωάννη στὸν Ἰορδάνη εἶναι ὁ ἀγαπητὸς του Υἱός.

Τὸ Πνεῦμα δὲν ἐφάνηκε μόνο σὰν πατρικὸς δάκτυλος μὲ τὸν ὁποῖο δακτυλοδεικτοῦσε, ἀλλὰ κατέβηκε καὶ ἕως αὐτόν τὸν δεικνυόμενο μὲ τὸν πατρικὸ δάκτυλο σὰν γιὰ νὰ τὸν ψεύση, καὶ ὄχι μόνο αὐτό, ἀλλὰ καὶ διέμεινε ἐπάνω σ’ αὐτὸν διότι, λέγει, «ἐμαρτύρησε ὁ Ἰωάννης ὅτι, εἶδα τὸ Πνεῦμα νὰ κατεβαίνη σὰν περιστερὰ ἀπὸ τὸν οὐρανό καὶ ἔμεινε ἐπάνω σ’ αὐτόν». Καὶ δὲν ἔμεινε μόνο ἐπάνω σ’ αὐτόν (καὶ μάρτυς εἶναι πάλι ὁ ἴδιος ποὺ λέγει, «ἀπὸ τὸ πλήρωμά του ἐλάβαμε ὅλοι ἐμεῖς»), ἀλλὰ καὶ πρὶν ἀπὸ τὴ φανερὰ κάθοδο ἦταν μέσα σ’ αὐτόν ἀφανῶς· τοῦτο ἄλλωστε μαρτυρεῖται καὶ ἀπό τούς ἀσώματους καὶ οὐράνιους ἀγγέλους, ἀπό τούς ὁποίους ὁ μὲν ἕνας λέγει πρὸς τὴν γυναῖκα ποὺ τὸν συνελάμβανε μὲ παρθενία «ὅτι τὸ ἅγιο Πνεῦμα θὰ ἐπέλθη σὲ σένα», ὁ δὲ ἄλλος πρὸς τὸν Ἰωσήφ γι’ αὐτήν, «ὅτι τὸ παιδὶ ποὺ ἔχει γεννηθῆ μέσα της προέρχεται ἀπὸ ἅγιο Πνεῦμα».

Ἐπειδὴ λοιπὸν αὐτά δὲν κηρύττονται ὡς ἁπλῆ συνάφεια, ἀλλὰ εἶναι καὶ κάποια ἀλληλουχία ὑπερφυὴς καὶ διηνεκὴς συγχρόνως, τελεία καὶ ἀσύγχυτη, ἔτσι καὶ αὐτός ἀναδεικνύεται γιὰ μᾶς ἕνας Θεὸς μὲ τρισυπόστατη καὶ παντοδύναμη θεότητα, ποὺ φανερώνεται ὅποτε καὶ ὅπως εὐδόκησε μόνος του, Πατὴρ ὑπερουράνιος, Υἱός ὁμοούσιος, Πνεῦμα ἅγιο ἐκπορευόμενο ἀπὸ τὸν Πατέρα καί ἀναπαυόμενο στὸν Υἱό, ποὺ καὶ τὴν ἕνωσι ἔχει ἀσύγχυτη καὶ τὴ διαίρεσι ἀμέριστη. Διότι δύο εἶναι αὐτοί ποὺ μαρτυροῦν, ὁ δὲ μαρτυρούμενος ἕνας· μαρτυροῦν δὲ καὶ τὴν θεότητά τους καὶ τὴν συμφυΐα μεταξύ τους καὶ τὴ διακρισι· τὴν μὲν θεότητα ἀπὸ τὴν ὑπερβατικὴ δεσποτεία, ἀπὸ τὴν ὁποία ἐσχίσθηκαν ὅλοι οἱ οὐρανοί συγχρόνως, τὴν δὲ συμφυΐα ἀπὸ τὴν ἄκρα καὶ διηνεκῆ συνάφεια καὶ τὴν συμφωνία, τὴν δὲ διάκρισι διὰ τῆς διαφοροποιήσεως καὶ τῆς σχέσεως τῶν ὑποστατικῶν ὀνομάτων.

Ἀνεβάζεται μάλιστα καὶ τὸ ἀπό μᾶς πρόσλημμα πρὸς ἐκεῖνο τὸ ἀξίωμα, ἀφοῦ ὑπάρχει ἀχωρίστως μαζὶ μὲ τὸν Υἱό τοῦ Θεοῦ, ὥστε καὶ μετὰ τὴν ἐνανθρώπησί του οἱ προσκυνητὲς καὶ φωτιστικὲς ὑποστάσεις νὰ εἶναι τρεῖς, στὶς ὁποῖες ἐμεῖς πιστεύουμε καὶ βαπτιζόμαστε, τὸν μὲν παλαιὸ ἄνθρωπο ἐκδυόμενοι μὲ τὸ θεῖο βάπτισμα, ἐνδυόμενοι δὲ τὸν Χριστό, τὸν νέο Ἀδάμ, ὁ Ὁποῖος κατέστησε νέα τὴν ἔνοχη φύσι μας, ἀφοῦ τὴν παρέλαβε ἀπὸ παρθενικὰ αἵματα ὅπως εὐδόκησε, καὶ τὴν ἐδικαίωσε δι’ Ἑαυτοῦ καὶ ἔπειτα ὅλους ὅσοι προῆλθαν κατὰ πνεῦμα ἀπὸ αὐτόν τούς ἐλευθέρωσε ἀπὸ ἐκείνη τὴν προγονικὴ κατάρα καὶ καταδίκη.

Τί λοιπόν; Ἐπειδὴ βέβαια ὁ μονογενὴς Υἱός τοῦ Θεοῦ δὲν ἔλαβε ἀπὸ ἐμᾶς ὑπόστασι, ἀλλὰ τὴν φύσι μας τὴν ὁποία ἀνεκαίνισε, ἀφοῦ ἑνώθηκε μὲ αὐτήν κατὰ τὴν ἰδικὴ του ὑπόστασι, δὲν μεταδίδει ἀπὸ τὴ χάρι του καὶ στὴν καθεμία ἀπό τίς ὑποστάσεις μας καὶ δὲν λαμβάνει ἀπὸ αὐτόν ὁ καθένας τὴν ἄφεσι τῶν ἁμαρτημάτων του; Πῶς εἶναι δυνατὸ νὰ κάμη ἀλλοιῶς αὐτός ποὺ «θέλει νὰ σωθοῦμε ὅλοι», αὐτός ποὺ «ἀφοῦ ἔκλινε τοὺς οὐρανούς κατῆλθε» ὑπὲρ ὅλων, καὶ πού, ἀφοῦ μὲ ἔργα καὶ λόγια καὶ παθήματα μᾶς ὑπέδειξε ὁδό σωτηρίας, ἀνῆλθε στοὺς οὐρανούς ἀπὸ ὅπου ἕλκει τοὺς πιστούς του; Ἀλλὰ τὴν μὲν φύσι, ποὺ τὴν ἀνακαίνισε ἀφοῦ τὴν προσέλαβε γιὰ μᾶς ἀπό μᾶς, τὴν ἔδειξε ἁγιασμένη καὶ δικαιωμένη, καὶ ὑπήκοο καθ’ ὅλα στὸν Πατέρα, μὲ ὅσα αὐτός ἔπραξε κι’ ἔπαθε κατὰ τὸ θέλημά του ἑνωμένος πρὸς αὐτήν κατὰ τὴν ὑπόστασι· ἀνακαίνισε δὲ τοῦ καθενὸς ἀπό μᾶς ποὺ πιστεύουμε σ’Αὐτόν, ὄχι μόνο τὴ φύσι, ἀλλὰ καὶ τὴν ὑπόστασι, καὶ μᾶς ἐχάρισε τὴν ἄφεσι τῶν ἁμαρτημάτων διὰ τοῦ θείου βαπτίσματος, διὰ τῆς τηρήσεως τῶν ἐντολῶν του, διὰ τῆς μετανοίας ποὺ ἐχάρισε στοὺς πταῖστες, καὶ διὰ τῆς μεταδόσεως τοῦ σώματος καὶ τοῦ αἵματός του.

Μὲ τὸ νὰ εἴπη δὲ ὁ Πατὴρ ἀπὸ ἄνω περὶ τοῦ βαπτισθὲντος κατὰ σάρκα «αὐτός εἶναι ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, στὸν ὁποῖο εὐαρεστοῦμαι», ἔδειξε ὅτι ὅλα ἐκεῖνα τὰ ἀλλὰ ποὺ ἐλέχθηκαν πρωτύτερα διὰ τῶν προφητῶν, οἱ νομοθεσίες, οἱ ἐπαγγελίες, οἱ υἱοθεσίες, ἦσαν ἀτελῆ καὶ δὲν ἐλέχθηκαν οὔτε ἐτελέσθηκαν σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τούτου, ἀλλὰ ἀπέβλεπαν πρὸς τὸν τωρινὸ σκοπὸ καὶ διὰ τοῦ τελεσθέντος τώρα ἐτελειώθηκαν κι’ ἐκεῖνα. Καὶ τί περιορίζομαι στὶς διὰ τῶν προφητῶν νομοθεσίες, τὶς ἐπαγγελίες, τὶς υἱοθεσίες; Διότι καὶ ἡ κατὰ τὴν ἀρχὴ θεμελίωσις τοῦ κόσμου πρὸς τοῦτον ἔβλεπε, τὸν κάτω μὲν βαπτιζόμενο ὡς υἱό ἀνθρώπου, ἀπὸ ἐπάνω δὲ μαρτυρούμενο ἀπὸ τὸ Θεὸ ὡς μόνο ἀγαπητὸ Υἱό, γιὰ τὸν ὁποῖο ἔγιναν τὰ πάντα καὶ διὰ τοῦ ὁποίου ἔγιναν τὰ πάντα, ὅπως λέγει ὁ ἀπόστολος.

Ἑπομένως καὶ ἡ ἐξ ἀρχῆς δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου γι’ αὐτόν ἔγινε, ἀφοῦ ἐπλάσθηκε κατὰ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ μπορέση κάποτε νὰ χωρέση τὸ ἀρχέτυπο· καὶ ὁ νόμος στὸν παράδεισο γι’ αὐτόν ἐδόθηκε ἀπὸ τὸν Θεὸ· διότι δὲν θά τὸν ἔθετε ὁ νομοθέτης, ἂν ἐπρόκειτο νὰ μείνη ἀπραγματοποίητος διαπαντός. Καὶ τὰ ἔπειτα ἀπὸ αὐτόν λεχθέντα καὶ τελεσθέντα ὅλα σχεδὸν γι’ αὐτόν ἔγιναν, ἂν δὲν εἴπη κανεὶς καλῶς ὅτι καὶ ὅλα τὰ ὑπερκόσμια, οἱ ἀγγελικὲς φύσεις καὶ τάξεις δηλαδὴ καὶ οἱ ἐκεῖ θεσμοθεσίες, πρὸς τοῦτον τὸ σκοπὸ τείνουν ἀπὸ τὴν ἀρχή, δηλαδὴ πρὸς τὴν θεανδρική οἰκονομία, τὴν ὁποία καὶ ὑπηρέτησαν, ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ἕως τὸ τέλος. Διότι εὐδοκία εἶναι τὸ κυριαρχικὸ καὶ ἀγαθὸ καὶ τέλειο θέλημα τοῦ Θεοῦ· αὐτός δὲ εἶναι ὁ μόνος, στὸν ὁποῖο εὐδοκεῖ καὶ ἐπαναπαύεται καὶ ἀρέσκεται τελείως ὁ Πατήρ, «ὁ θαυμαστός του σύμβουλος, ὁ ἄγγελος τῆς μεγάλης βουλῆς του», αὐτός ποὺ ἀκούει καὶ ὁμιλεῖ ἀπὸ τὸν Πατέρα του καὶ παρέχει στοὺς εὐπειθεῖς ζωὴ αἰώνια.

Αὐτήν εἴθε νὰ ἐπιτύχωμε ὅλοι ἐμεῖς μέσα σ’ αὐτόν τὸν βασιλέα τῶν αἰώνων Χριστό, στὸν Ὁποῖο πρέπει κάθε δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνησις μαζί μὲ τὸν ἄναρχο Πατέρα του καὶ τὸ πανάγιο καὶ ἀγαθὸ καὶ ζωοποιὸ Πνεῦμα, τώρα καὶ πάντοτε καὶ στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων. Γένοιτο.

Πηγή : Μητρόπολη Μόρφου

Ο Ιερός Θίασος

Γράφει ο Γεώργιος Τζανάκης

Λέει ὁ ἅγιος Βαρσανούφιος: «Ποιοί εἶναι οἱ πνευματικοὶ καρποὶ παρὰ τὸ νὰ ἀγωνιστῇς γιὰ τὴν πίστι τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ στερεώσῃς τὸν Χριστιανισμό; Βέβαια κυρίως διὰ τοῦ Χριστοῦ στερεώνεται, ἀλλὰ θέλει ὁ Θεὸς νὰ δοκιμάσῃ τὶς προαιρέσεις τῶν ἀνθρώπων, ὥστε νὰ φανῇ καθαρὰ ποὺ ρέπουσι».

«Ποῖοι δὲ εἰσὶν οἱ πνευματικοὶ καρποὶ, ἤ τὸ ἀγωνίσασθαι περὶ τῆς πίστεως τοῦ Χριστοῦ καὶ στῆναι τὸν Χριστιανισμόν; Εἰ γὰρ καὶ τὰ μάλιστα διὰ τοῦ Χριστοῦ στήκει, ἀλλὰ θέλει ὁ Θεὸς δοκιμάσαι τὰς προαιρέσεις τῶν ἀνθρώπων, εἰς ἐπίδειξιν πάντως ποὺ ρέπουσι»·  ΑΓ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ:ΒΙΒΛΟΣ ΒΑΡΣΑΝΟΥΦΙΟΥ ΚΑΙ ΙΩΑΝΝΟΥ. Ἐκδ. Β. Ρηγοπούλου. Θεσ/κη 1974 σελ.358

Καὶ στὸν συγκεκριμένο διωγμὸ τῆς πίστεως καὶ τῶν πιστῶν αὐτὸ ποὺ πλέον ξεκαθαρίζει καὶ γιὰ τοὺς πλέον δυσκινήτους πνευματικῶς καὶ διανοητικῶς εἶναι οἱ προαιρέσεις τῶν ἀνθρώπων.

 Εἴδαμε ξακάθαρα τὴν ἐνδοτικὴ στάσι τῆς ἱεραρχίας ἔναντι τῆς ἄτιμης πολιτείας καὶ τὴν πλήρη ἀπεμπόλησι ἀκόμη καὶ τῶν συνταγματικῶς κατοχυρωμένων δικαιωμάτων τῆς Ἐκκλησίας, πλὴν ἐλαχίστων ἀρχιερέων ποὺ τιμοῦν, ὅσο μποροῦν μέσα στὸν χαμό, τὸ σχῆμα τους καὶ τὸν ὄρκο τους.

 Εἴδαμε τὴν θλιβερὴ στάσι πολλῶν  ἱερέων καὶ  πνευματικῶν οἱ ὁποῖοι ἀδιαμαρτύρητα δέχτηκαν νὰ κλείσουν τοὺς ναοὺς καὶ νὰ λειτουργοῦν χωρὶς τὸν λαό τοῦ Θεοῦ ἤ μετατρέποντας ἐνίοτε τὸν ναὸ σὲ καρναβάλι τρομοκρατημένων μασκοφόρων.

 Εἴδαμε καὶ τοὺς εὐβλαβεῖς πιστοὺς θρησκευόμενους, σὰν τὰ σκυλάκια τοῦ Παβλώφ νὰ ὑπακούουν στὰ ἐντελῶς παράλογα κελεύσματα ἱεραρχῶν καὶ παπάδων.

 Εἴδαμε νὰ ὑβρίζονται καὶ νὰ διαβάλλονται, ἀπὸ  ἐπισκόπους ἤ ἱερεῖς, ὅσοι προσπαθοῦν νὰ κρατήσουν τὰ στοιχειώδη τῆς πίστεως δηλαδὴ τὸ νὰ πᾶς καὶ νὰ λειτουργηθῆς καὶ νὰ μεταλάβῃς,. Εἴδαμε –καὶ βλέπουμε- πολλά , καὶ εἶναι μόνον ἡ προθέρμανσις στὸ νεοεποχίτικο καζάνι ποὺ σιγοβράζει…

Ἔφτασε ἐπίσκοπος νὰ λέῃ: 

«Και εκείνος που απαιτεί ετσιθελικά να λειτουργηθεί ή να κοινωνήσει, δουλεύει στον διάβολο και η Θεία Κοινωνία γίνεται εις κρίμα και εις κατάκριμα». (Ἀργολίδος Νεκτάρ-ιος: Ποιμαντικὲς συστάσεις γιὰ τὸ Ἅγιο Δωδεκαήμερο. 21 Δεκεμβρίου 2020)(1)

Ὅποιος ἀπαιτεῖ ἐτσιθελικά νὰ λειτουργηθῇ καὶ νὰ κοινωνήσῃ δουλέυει στὸν διάβολο!!!  Προσέξτε τὶς λέξεις: Ἀπαιτεῖ. Τί  ἀπαιτεῖ; Νὰ λειτουργηθῇ. Ποὺ εἶναι τὸ πρόβλημα; Ἁπαιτῶ σημαίνει «ἔχω τὴν ἀξίωσι εἰς τί ἤ διὰ τί, ζητῶ τι ὀφειλόμενον» (ΛΕΞΙΚΟ Δ. ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΥ τομ2 σελ705) Ἁπὸ ποιόν τὸ ἀπαιτεῖ; Προφανῶς ἀπὸ τὸν ἱερέα τοῦ ναοῦ στὸν ὁποῖο συνήθως ἐκκλησιάζεται, ἄν εἶναι ἀνοικτὸς, διαφορετικὰ ψάχνει ἀνοικτό ναό. Ὁφείλει ὁ ἱερέας νὰ ἱκανοποιήσῃ μιὰ τέτοια ἀπαίτησι; Μὰ γι’ αὐτὸ ὑπάρχει ὁ ἱερεῦς. Γιὰ νὰ λειτουργῇ. Δηλαδὴ νὰ συγκεντρώνῃ τὸν λαό ὥστε νὰ ἐπιτελεσθῇ τὸ ἔργο τοῦ λαοῦ.(Λαὸς –λεός. Λεοῦ τὸ ἔργον=λειτουργία). Αὐτὴ εἶναι ἡ δουλειά τοῦ παπά. Καὶ αὐτὴ ἡ διαδικασία ὁλοκληρώνεται μὲ τὴν Θεία Κοινωνία. (Μὲ συγχωρεῖτε ποὺ γράφω τὰ πασίγνωστα καὶ αὐτονόητα, ἀλλὰ μὲ αὐτοὺς ποὺ μπλέξαμε σὲ λίγο θὰ πρέπει νὰ ἀπολογούμαστε γιατὶ θέλουμε νὰ ἀναπνέουμε ἀέρα ἀπο τὴν μύτη καὶ ὄχι νὰ φορᾶμε τοὺς φερετζέδες τους). Ἡ Λειτουργία γίνεται γιὰ νὰ κοινωνήσῃ ὁ λαός. Καὶ γι᾿ αὐτὸ φωνάζῃ ὁ Ἱερέας: «μετὰ φόβου Θεοῦ, πίστεως καὶ ἀγάπης προσέλθετε». Γιατί; Διότι ἔχει πεῖ ὁ Κύριος ὅτι «ὁ τρώγων μου τῆν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἐν ἐμοὶ μένει κἄγω ἐν αὐτῷ». (Κατὰ Ἰωάννην στ΄56) Ἐπίσης ἔχει πεῖ «εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι» (Ματθ. ιστ΄ 24).  Δηλαδὴ κατ᾿ ἀρχὴν ὁ μὲν Ἰησοῦς Χριστὸς λέγει ὅτι «ὅποιος τρώγει τὴν σάρκα μου καὶ πίνει τὸ αἷμα μου μένει μέσα μου καὶ ἐγὼ μέσα του». Καὶ ποιὸς τὸ κάνει αὐτὸ; Ὅποιος θέλει. Ὅστις θέλει. Εἰ τὶς θέλει. Ἐτσιθελικὰ, σεβασμιώτατε. Τὸ ἀντιλαμβάνεστε; Ὅποιος θέλει. Φυσικὰ μὲ τὶς προϋποθέσεις ποὺ ἔχει θεσπίσει ἡ Ἐκκλησία διὰ τῶν ἁγίων πατέρων, τὴν ἐξομολόγησι καὶ τὶς ὁδηγίες τοῦ πνευματικοῦ. Τὸ δικαίωμα αὐτὸ τοῦ τὸ δίνῃ ὁ ἵδιος ὁ Χριστός. Καὶ δὲν τοῦ δίνει μόνον τὸ δικαίωμα. Τοῦ ἐπισημαίνει ὅτι σὲ ἀντίθετη περίπτωσι, ἐὰν δηλαδὴ δὲν φάει τὴν σάρκα καὶ δὲν πιεῖ τὸ αἷμα του δὲν ἔχει ζωή μέσα του: «ἀμήν ἀμήν λέγω ὑμῖν, ἐάν μὴ φάγητε τὴν σάρκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καὶ πίητε αὐτοῦ τὸ αἷμα, οὐκ ἔχετε ζωήν ἐν ἑαυτοῖς».(κατὰ Ἰωάννην στ΄ 53) Καὶ δὲν ξεχνοῦν, ὅσοι κάνουν τὸ ἔγκλημα νὰ πιστεύουν στὸν Χριστὸ, ὅτι ἔχει ἐπίσης πεῖ: «Ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσονται, οἱ δὲ λόγοι μου οὐ μὴ παρέλθωσιν».(κατὰ Λουκάν κα΄ 33)

Αὐτὰ λέγει ὁ Χριστός.  Γι᾿ αὐτὸ ὑπάρχει ἡ Ἐκκλησία, γι᾿ αὐτὸ ὑπάρχουν οἱ παπάδες καὶ σεῖς οἱ Ἑπίσκοποι, γι᾿ αὐτὸ γίνονται οἱ λειτουργίες γιὰ νὰ μπορέσουν αὐτοὶ ποὺ θέλουν νὰ λειτουργηθοῦν καὶ νὰ κοινωνήσουν. Τί νὰ κάμῃ, δηλαδὴ, ὅποιος τὰ παίρνει αὐτὰ στὰ σοβαρά; Νὰ μὴν ἐκκλησιάζεται καὶ νὰ μὴν κοινωνῇ; Μὰ ἔτσι δὲν θὰ ἔχει ζωή μέσα του, ἄν φυσικὰ πιστεύει τέτοιες ὑποσχέσεις καὶ τέτοιες διαβεβαιώσεις. Ἔτσι γινόταν πάντα ἀπὸ συστάσεως τῆς Ἐκκλησίας. Δὲν μπορεῖ νὰ μὴν τὰ ἔχετε ἀκούσῃ αὐτά. Ἴσως καὶ ὁ Καμὺ κάπου κάτι νὰ ἀναφέρῃ. 

Καὶ τώρα ἔρχεστε ἐσεῖς , εἰς τόπον Χριστοῦ καθήμενος καὶ λέτε ὅτι ὅποιος θέλει νὰ λειτουργηθῇ καὶ νὰ κοινωνήσῃ δουλεύει στὸν διάβολο. Δηλαδὴ κάνοντας αὐτὸ ποὺ λέγει ὁ Χριστὸς στὸ ἅγιο εὐαγγέλιο, δουλεύει στὸν διάβολο. Ἐνῷ ἄν κάνει αὐτὸ ποὺ λέτε ἐσεῖς δουλεύετε σὲ ποιόν; Ἀφοὺ ὁ Χριστὸς λέει νὰ λειτουργῇται καὶ νὰ κοινωνῇ, ὅποιος θέλει, γιὰ νὰ ἔχει ζωή αἰώνιο καὶ ἐσεῖς λέτε ὅτι ἄν τὸ κάνῃ αὐτὸ δουλεύει στὸν διάβολο σημαίνει ὅτι ὁ Χριστὸς μὲ τὰ λόγια του ὑπηρετεῖ τὸν διάβολο. Ἐσεῖς ποιόν ὑπηρετεῖτε μὲ τὰ δικά  σας λόγια καὶ τὶς προτροπές σας; Μήπως κάπου ἔχετε μπερδευτεῖ; 

Λέτε συνεχίζοντας:

 «Ακόμη και ο ιερέας, που παρά την γνώμη του επισκόπου λειτουργεί κρυφά και κοινωνεί κρυφά κάποιους λεγόμενους «πιστούς», «τῷ διαβόλῳ δουλεύει».(1)  

Ἡ ὑποχρέωσις τοῦ ἱερέως εἶναι ὑποχρέωσις ἐναντι τοῦ Χριστοῦ ὡς κεφαλῆς τῆς ἐκκλησίας. «Ἱερεὺς τοῦ Ὑψίστου» λέμε. «Ὁ ποιῶν τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ πνεύματα καὶ τοὺς λειτουργοὺς αὐτοῦ πυρός φλόγα». Στὸν Ὕψιστο ἀνήκουν. Αὐτὸν ὑπηρετοῦν. Τὸν λαό Του διακονοῦν. Ἐσεῖς , ὡς ἀρχιερεῖς, χειροτονεῖτε τοὺς ἀνθρώπους, τοὺς δίνετε τὸ δικαίωμα νὰ ἐπιτελοῦν τὰ θεία μυστήρια ποὺ ἀναλογοῦν στὸν βαθμὸ τῆς ἱερωσύνης τους, ἀλλὰ δὲν τοὺς δίνετε κάτι δικό σας. Μὲ τὴν τελετουργία τῆς χειροτονίας μεσολαβεῖτε ὥστε νὰ λάβουν τὴν Χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Μέχρι ἐκεῖ. Οὔτε ὑπάλληλοί σας εἶναι, οὔτε ἐνεργούμενά σας εἶναι, οὔτε τίποτα ἀπὸ ὅσα ἐσεῖς παρουσιάζετε στὰ γραφτά σας.  Ἄν ὑπάρχουν λόγοι μπορεῖ νὰ τοῦ ἀπαγορευτεῖ ἡ τέλεσις τῶν μυστηρίων ἤ καὶ νὰ ἐκπέσῃ τῆς ἱερωσύνης. Ἀλλὰ αὐτὰ προβλέπονται ἀπὸ τοὺς κανόνες τῆς ἐκκλησίας. Δὲν σχετίζονται μὲ τὴν «γνώμη τοῦ ἐπισκόπου» αὐθαιρέτως καὶ γενικῶς, ὅπως συνηθίζεται στὶς μέρες μας.

 Στὸ τελευταῖο δράμα ποὺ ζοῦμε τώρα καὶ σχεδὸν ἕναν χρόνο ἐσεῖς ὡς ἐπίσκοποι αὐθαιρέτως καὶ ἀντικανονικῶς καὶ προδοτικῶς ἔχετε συμμαχήσει μὲ τὴν ἄθεη καὶ ἄτιμη ἐξουσία καὶ καταπατῶντας τοὺς ὄρκους τῆς ἀρχιερωσύνης σας ἐξευτελίζετε τὴν πίστι, διώκετε τοὺς πιστοὺς καὶ τοὺς ἱερεῖς καὶ λέτε αὐτὰ τὰ ἀσυμβίβαστα λόγια, γιὰ ἀρχιερεῖς ποὺ ὑποτίθεται ὑπηρετοῦν  Θεό καὶ ἀνθρώπους. Γιατί νὰ ὑπακούσουν σὲ σᾶς ποὺ δὲν ὑπακούετε στὸν Χριστό καὶ στὴν Ἐκκλησία, ὅταν μάλιστα αὐτὰ ποὺ τοὺς ζητᾶτε εἶναι ἐνάντια στὸν ὄρκο τους καὶ στὶς ὑποσχέσεις τους ἐνώπιον τοῦ Κυρίου; Γιατὶ «δουλεύουν τῷ διαβόλῳ» ὅταν ἐπιτελοῦν τὸ χρέος τους; Ἐπειδὴ τὸ λέτε ἐσεῖς, ποὺ δὲν ἐπιτελεῖτε τὸ δικό σας χρέος; Μήπως ἐσεῖς δουλέυετε τῷ διαβόλῳ, νομίζοντας ὅτι δουλέυετε τῷ συστήματι καὶ τοῖς πολιτικοῖς, προκειμένου νὰ ἐπιτύχετε ὅσα ἔχετε ὡς στόχο;

Ἐσεῖς ἀπαγορεύσατε τὶς λειτουργίες , βάζετε τοὺς ἀνθρώπους νὰ εἶναι μὲ μουρίδες σὰν πρόβατα μέσα στὶς ἐκκλησίες, ὁ ἴδιος δίνετε αὐτὸ τὸ παράδειγμα, καὶ δὲν ντρέπεστε νὰ φωτογραφίζεστε μὲ τέτοια ἐμφάνισι, ἐσεῖς ἀρχιερεύς τοῦ Ὑψίστου. Ἀπειλεῖτε τοὺς ἱερεῖς καὶ τὸν λαό, καὶ ὅποιον λειτουργεῖ, λέτε ὅτι «λειτουργεῖ κρυφά καὶ κοινωνεῖ κρυφά». Στοὺς διωγμοὺς πολλὰ γίνονται κρυφὰ ἀπὸ τοὺς διῶκτες, τὶς κατακόμβες τὶς γνωρίζετε ὑποθέτω. Καὶ μόνον ἀπὸ αὐτὸ δὲν ἀντιλαμβάνεστε ὅτι σᾶς ἀντιλαμβάνονται ὡς διώκτην,  ὥστε νὰ προβληματιστῇτε; Καὶ μάλιστα ποιούς κοινωνεῖ ὁ ἱερεῦς; «Κάποιους λεγόμενους «πιστούς», λέτε. Γιατί λεγόμενους πιστούς, καὶ γιατί ἐντὸς παρενθέσεων; Τοὺς γνωρίζετε ἐσεῖς; Ὁ ἱερεῦς σίγουρα τοὺς γνωρίζει. Εἶναι τὸ ποίμνιό του. Εἶναι ἡ εὐθύνη του ἔναντι τοῦ Κυρίου. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ἀψηφᾶ τὶς ἀπειλὲς καὶ τὰ πρόστιμα ὑπακούοντας στὴν ἱερατική του συνείδησι. Γι᾿ αὐτὸν δὲν εἶναι «λεγόμενοι», εἶναι πιστοί. Ἔχετε τρόπο νὰ ἀποδείξετε ὅτι εἶναι «λεγόμενοι», ὅσοι θέλουν νὰ λειτουργηθοῦν καὶ νὰ κοινωνήσουν;

Θεωρῶ ὅτι γιὰ σᾶς εἶναι πολὺ εὔκολο νὰ χρησιμοποιήσῃ κανεὶς τὸν ἵδιο χαρακτηρισμό, τοὺς «λεγομένους ἐπισκόπους», διότι βρίθει ἡ πατερικὴ γραμματεία καὶ τὰ παραδείγματα ἀπὸ ἐπισκόπους ποὺ μετέτρεψαν τὴν ἐπισκοπικὴ διακονία σὲ τυρρανία καὶ αὐθαιρεσία, ὅπως ἐσεῖς, προδίδοντας τὴν πίστι.

Καλὸν θὰ εἶναι νὰ τὸ ψάξετε μὴπως διαπιστώσετε ὅτι βρισκόσαστε  στὴν θέσι τῶν ἐβραίων, γιὰ τὴν ἱεροσύνη τῶν ὁποίων ἔλεγε ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: «Ἄν θέλεις νὰ σοῦ πῶ γιὰ τοὺς νόμους τῆς ἱερωσύνης πῶς γινόταν παληά, γιὰ νὰ μάθῃς ὅτι αὐτοὶ οἱ λεγόμενοι ἀπὸ σᾶς πατριάρχες οὔτε ἱερεῖς εἶναι, ἀλλὰ ὑποκρίνονται τοὺς ἱερεῖς καὶ δίνουν παραστάσεις ὅπως στὸ θέατρο. Μάλλον δὲν μποροῦν οὔτε τοὺς θεατρίνους νὰ παραστήσουν. Τόσο πολὺ ἀπομακρύνθηκαν ὄχι μόνο ἀπὸ τὴν ἀλήθεια ἀλλὰ ἀκόμη ἀπὸ τὴν ὑπόκρισι».   

«βούλει σοι τοὺς περὶ τῆς ἱερωσύνης λαλήσω νόμους, πῶς τὸ παλαιὸν ἐγίνοντο, ἵνα μάθῃς ὅτι οὗτοι οἱ νῦν πατριάρχαι παρ’ ὑμῖν λεγόμενοι οὐχ ἱερεῖς εἰσιν, ἀλλὰ ἱερεῖς ὑποκρίνονται, καὶ παίζουσι καθάπερ ἐν τῇ σκηνῇ, μᾶλλον δὲ οὐδὲ ὑπόκρισιν διατηρῆσαι δύνανται· τοσοῦτον οὐχὶ τῆς ἀληθείας μόνον, ἀλλὰ καὶ τῆς ὑποκρίσεως αὐτῆς ἐξηκοντίσθησαν». ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ PG48 911

Μήπως κάτι τέτοιο συμβαίνει μὲ τὴν περίπτωσί σας; Ὅλοι βέβαια αὐτὸ τὸ βλέπουν ἐκτὸς ἀπὸ σᾶς. (Ὁ πληθυντικὸς ἐννοεῖται ἀφορᾶ ὅλους τοὺς ὁμόφρονες καὶ ὁμοίως πράττοντες κρατικοδίαιτους δεσπότες) Ἡ ἐκκλησία διώκεται καὶ ἐσεῖς ἀντὶ νὰ ἀντισταθεῖτε στοὺς διῶκτες συνεργάζεστε μαζί τους καὶ κυνηγάτε τοὺς πιστοὺς. Δίνετε ἄλλοθι στοὺς ἀντιχρίστους καὶ ἀφορισμένους καὶ ἀ-Χρίστους καὶ ἀχρήστους κυβερνῆτες ὥστε ὁ διωγμὸς νὰ μὴν φαίνεται ὅτι εἶναι διωγμός. Ἀντὶ νὰ θυσιάζεστε γιὰ τὰ πρόβατα, θυσιάζετε τὰ πρόβατα τῆς ποίμνης τοῦ Χριστοῦ. Ἄρα δὲν εἶστε ποιμένες, εἶστε λυκοποιμένες. Ἄρα παριστάνετε τοὺς ἐπισκόπους. Παίζετε θέατρο.

Θεατρίζετε καὶ τὴν πίστι καὶ τὴν λατρεία. Καὶ ἐνῷ συνεργάζεστε μὲ τοὺς διῶκτες, ἐνῷ ὅλα τὰ ἔχετε προσυμφωνημένα παίζετε καὶ θέατρο καὶ παριστάνετε ὅτι ἀντιδρᾶτε καὶ ἀγωνίζεστε. Καὶ ποιὰ τὰ κατορθώματα τῶν ἀγώνων σας; Νὰ ἀνοίξουν οἱ ἐκκλησίες γιὰ τρεῖς μέρες ὅλο τὸ Δωδεκαήμερο καὶ νὰ μποῦν μέσα 25 πιστοί ἀντὶ γιὰ 9 ποὺ ἔλεγαν οἱ πολιτικοί!!! Εὔγε!!! Μέγα κατόρθωμα!!!  Ἄς πουλούσατε μέσα λαχανικὰ καὶ μπρίκια, νὰ τὶς δηλώσετε ὡς μανάβικα καὶ σούπερ μάρκετ ὥστε νὰ μπαίνουνε ἐκατοντάδες καὶ νὰ κοινωνοῦνε λάθρα. Πῶς δὲν τὸ σκεφτήκατε, ἐσεῖς οἱ τόσο πολυμήχανοι; 

Τώρα ἀποφασίζει ὁ καίσαρ καὶ τὰ καισαρόπουλα ὅτι δὲν πρέπει νὰ ἑορταστοῦν τὰ Θεία Θεοφάνεια. Ἔτσι τοὺς συμβούλεψε τὸ ἀφεντικό τους. Καὶ ἐσεῖς, ἡ ΔΙΣ γιὰ τὴν ἀκρίβεια, παίζει τὸν ρόλο τοῦ ἀντάρτη καὶ ζητεῖ νὰ ἐφαρμοστῇ ἡ ΚΥΑ 80588/15.12.2020 δηλαδὴ νὰ ἀνοίξουν οἱ ναοὶ μόνον γιὰ τὴν ἡμέρα τῶν Θεοφανείων γιὰ νὰ μποῦν μέσα 25 ἄτομα!!! Καὶ στὸ ἴδιο ἀνακοινωθὲν οὐσιαστικὰ ἀβαντάρουν τοὺς ἐμβολιασμοὺς ἐνῷ δὲν εἶναι δουλειά τους: «Κάνει έκκληση (ἡ Ἰεραρχία) τόσο προς την ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ενώσεως όσο και προς την Ελληνική Κυβέρνηση να προβούν στις απαραίτητες ενέργειες ούτως ώστε να εξασφαλιστεί άμεσα ο ικανός αριθμός εγκεκριμένων εμβολίων για τους πολίτες».(2) Δὲν καταλαβαίνετε ὅτι, ὅπως λέγει καὶ ὁ ἅγιος Ἰωάννης, οὔτε αὐτὸν τὸν θεατρικὸ ρόλο δὲν μπορεῖτε πλέον νὰ τὸν παίζετε πειστικά; 

Ὅπως καὶ νἄχει, ἐπειδὴ μακραίνει τὸ γραφτὸ, ἕνα εἶναι σίγουρο. Ὅτι μὲ ὄσα συμβαίνουν ἀποκαλύπτονται πλέον οἱ προαιρέσεις τῶν ἀνθρώπων δημοσίως εἰς ἐπιδειξιν πρὸς τὰ ποῦ ρέπουσιν, ὁπως λέγει ὁ ἅγιος Βαρσανούφιος. Εἶναι πασιφανὴς πλέον ὁ ρόλος τῆς πουλημένης καὶ ἀνίκανης ἱεραρχίας, ἀλλὰ καὶ τοῦ ναρκωμένου βολεμένου καὶ ἀποχαυνωμένου θρησκευόμενου λαοῦ, ἐμᾶς δηλάδὴ, τῶν ἐπίσης ἀχρείων καὶ ἀχρήστων. Ἀλλὰ συνεργοὶ στὸ ξεφτίλισμα καὶ τὴν κοροϊδία δὲν θὰ γίνουμε. Γνωρίζουμε καλά ὅτι πλησιάζει ἡ ὥρα ποὺ ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Παναγία καὶ οἱ ἅγιοι καὶ οἱ πατέρες μας ποὺ ἔχυσαν τὸ αἷμα τοὺς γιὰ τὴν Πίστι καὶ τὴν πατρίδα θὰ πάρουν τὴν σκούπα καὶ θὰ ξεβρωμίσῃ ὁ οἶκος τοῦ Κυρίου καὶ ἡ πατρίδα ἀπὸ τοὺς λυκοποιμένες καὶ χριστοκαπήλους καὶ πατριδοκαπήλους  προδότες καὶ θὰ ἔρθῃ καινούργιο πλήρωμα στὸ καράβι τοῦ Θεοῦ. Ὅ,τι  ἐπιτρέψει ὁ Θεὸς νὰ περάσουμε μέχρι τότε θὰ τὸ δεχτοῦμε καὶ μακάρι νὰ  μᾶς δώσῃ δύναμι καὶ ὑπομονή. Μακάρι καὶ ἐσεῖς νὰ ἀντιληφθεῖτε τὴν εὐθύνη τῆς θέσεώς σας καὶ νὰ μετανοήσετε γιὰ τὶς προδοσίες σας καὶ τὴν ζημιὰ ποὺ ἔχετε προκαλέσει στὴν ἐκκλησία.

 Ὅσοι ἀντιλαμβάνονται τὸ χρέος καὶ τὴν θέσι τους, ἱερεῖς καὶ λαϊκοί, ἄς συνεχίσουν ὅπως πρέπει, τηρώντας τὶς ἐντολὲς τοῦ Κυρίου καὶ ὄχι τῶν συμβιβασμένων καὶ βολεμένων ποιμένων. Οἱ ἐκκλησίες ἀνοιχτὲς καὶ ἡ λειτουργικὴ ζωή νὰ συνεχίζεται κανονικά. Ἡ μόνο ἀπάντησι στοὺς διῶκτες ἄς εἶναι «εἴμαστε χριστιανοί», ὅτι καὶ ἄν κοστίσει. Μιὰ φόρὰ ζοῦμε καὶ μιὰ φορὰ πεθαίνουμε. Ἀφοὺ δὲν μποροῦμε νὰ ζήσουμε σὰν χριστιανοὶ ἄς ὑποφέρουμε τουλάχιστον ὅσο ἐπιτρέψει ὁ Θεὸς, ὡς τέτοιοι, ἄν παραστεῖ ἀνάγκη καὶ ἄν μᾶς γίνει τέτοια τιμή.

(Αὐτὰ τὰ ἐπιφανειακὰ καὶ προφανὴ καὶ παρακαλῶ τοὺς κληρικοὺς καὶ τοὺς ἐν ζωῇ ἀνθρώπους τοῦ Θεοῦ νὰ βγοῦν νὰ μιλᾶνε ὅσο μποροῦν. «Παρακαλέσατε τὸν λαό μου, παρακαλέσατε». Εἶναι ἀβάσταχτο διάφοροι ἀγανακτισμένοι καὶ ἀηδιασμένοι πλέον λαϊκοὶ νὰ προσπαθοῦν μόνοι τους  νὰ μιλήσουν στὸ ζαλισμένο καὶ φοβισμένο πλῆθος τῶν συνανθρώπων μας, οἱ ὁποῖοι ἐνίοτε τοὺς βλέπουν, καὶ δικαίως, ἐπιφυλακτικά. Οἱ πολλοὶ σέβονται τὸ σχῆμα, σέβονται τὴν ἱερωσύνη, σέβονται τὸν μοναχισμὸ παρὰ τὸν ξεπεσμὸ καὶ τὴν προδοσία  πολλῶν. Αὐτὸ τὸ ἐκμεταλεύεται ὁ διάβολος μὲ τοὺς  ἐν σχήματι μασκαρεμένους ἐχθρούς τῆς πίστεως. Δεῖξτε μὲ τὴν στάσι σας ὅτι ἀξίζει καὶ σήμερα στὸ σχῆμα αὐτὸς ὁ σεβασμὸς…) 

Γεώργιος Κ. Τζανάκης  Ἀκρωτήρι Χανίων. 4.1.2021

Πηγές

(1)https://imargolidos.gr/%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%bc%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ad%cf%82-%cf%83%cf%85%cf%83%cf%84%ce%ac%cf%83%ce%b5%ce%b9%cf%82-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf-%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf-%ce%b4%cf%89%ce%b4/

(2) Ἀνακοινωθεν ΔΙΣ 4/1/2021https://www.romfea.gr/epikairotita-xronika/41405-i-iera-sunodos-den-sunainei-sta-nea-kubernitika-metra-kai-emmenei-stin-arxiki-kua