Για την επιμονή στην τήρηση των λογισμών (Αββά Κασσιανού)

Συνομιλίες με τους πατέρες της ερήμου, συνομιλία με τον Αββά Σερηνο

Η προσωπική μας πείρα μας έχει διδάξει ότι έχουμε καθήκον αλλά και δυνατότητα, να παραμείνουμε στενά ενωμένοι με τον Κύριο, εάν βέβαια νεκρώσουμε το θέλημά μας και περικόψουμε τις γήινες επιθυμίες μας. Αυτό επίσης θα το διδαχθούμε και από τη μαρτυρία εκείνων πού Του λένε με εμπιστοσύνη: «Η ψυχή μου είναι προσκολλημένη σε Σένα» (Ψαλμ. 62, 9).

«Είμαι προσκολλημένος στις εντολές Σου, Κύριε» (Ψαλμ. 118, 31). «Για μένα το πολυτιμότερο αγαθό είναι το να είμαι προσκολλημένος στόν Θεό μου» (Ψαλμ. 72, 28). Και ο Απόστολος λέει: «Αυτός που προσκολλάται στόν Κύριο είναι ένα πνεύμα με Αυτόν» (Α’ Κορ. 6, 17),

“Έτσι, τα παραστρατήματα της ψυχής και η κόπωση που αυτά γεννούν, δέν μάς κάνουν να εγκαταλείπουμε αυτή την άγια άσκηση, γιατί «όποιος καλλιεργεί τα χωράφια του, θα χορτάσει ψωμί: ενώ αυτός που επιδιώκει την αργία, θα χορτάσει φτώχεια» (Παροιμ. 28, 19). Δεν πρέπει όμως η ολέθρια απελπισία να μας αναχαιτίσει το δρόμο της άσκησης. Γιατί, «όποιος κοπιάζει θα αποκτήσει άφθονα αγαθά, ενώ ο φιλήδονος και ο αναίσθητος θα είναι πάντοτε γυμνός» (Παροιμ. 14, 23). Και «ο φιλόπονος άνθρωπος κοπιάζει για τον εαυτό του και διώχνει μακριά το θάνατο πού προέρχεται από την πείνα» (Παροιμ. 16, 26).

Τέλος, «η Βασιλεία του Θεού κερδίζεται με βία και την αρπάζουν αυτοί που αγωνίζονται» (Ματθ. 11, 12). Χωρίς κόπο, καμιά αρετή δεν φθάνει στην τελείωσή της. Δεν μπορεί κανείς να υψωθεί στη σταθερότητα του νου, την οποία εσείς μου λέτε πώς επιθυμείτε, χωρίς τη συντριβή της καρδιάς. «Ο άνθρωπος γεννιέται για να κοπιάζει» (Ιώβ 5, 7), γιά νά φθάσει στην κατάσταση «του τέλειου ανθρώπου και να αποκτήσει το μέτρο της τέλειας πνευματικής ωριμότητας του Χριστου» (Εφεσ. 4, 13). Πρέπει να επαγρυπνεί κανείς πάντα με υπερβολική επιμέλεια και να καταθέτει αδιάκοπα στον αγώνα όλες του τις δυνάμεις. Στη μέλλουσα ζωή, σ’ αυτό το τέλειο μέτρο της καθαρότητας, θα φθάσει μόνο εκείνος ο οποίος από αυτήν εδώ τη ζωή θα έχει πάρει κάποια πρόγευση της καθαρότητας. Μόνο δηλαδή αυτός πού θα έχει δεχθεί τη σφραγίδα του Χριστού και θα είναι σφραγισμένος ως πολύτιμο μέλος Του. Αυτός μόνο θα αποκτήσει, όντας ακόμα και σ’ αυτή τη θνητή σάρκα, τις προϋποθέσεις της ενώσεώς του με το σωμα του Χριστού.

“Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν θα έχει πλέον παρά μιά μονάχα επιθυμία και μιά δίψα. Αυτός θα κατευθύνει όλες τις πράξεις του, και όλες τις σκέψεις του σ’ ένα και μοναδικό σκοπό: Να κρατήσει από αυτή τη ζωή ως εγγύηση, αυτό που έχει ειπωθεί ότι θα μας χαρισθεί στην αιωνιότητα και στη μακάρια ζωή των Αγίων. Τότε που θα πραγματοποηθεί ο λόγος του Αποστόλου που λέει: «Ο Θεός θα βασιλεύσει πλήρως πάνω σε όλα» (Α’ Κορ. 15, 28).

ΑΒΒΑ ΚΑΣΣΙΑΝΟΥ -Συνομιλίες με τους πατέρες της ερήμου, συνομιλία με τον ΑΒΒΑ Σερηνο

ΤΟΜΟΣ Α΄, σ. 211, Εκδόσεις «ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ» ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΚΑΡΕΑΣ 2004

Παραλειπόμενα Μεγαλοσαββατιάτικου ἑορτασμοῦ τῆς Ἀνάστασης τοῦ Κυρίου!

Πρωτοπρεσβύτερος Ἀναστάσιος Κ. Γκοτσόπουλος
Ἐφημέριος Ἱ. Ν. Ἁγ. Νικολάου Πατρῶν
Πάτρα, 12.5.2021

Τὸ φετινό Πάσχα στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος θὰ μείνει ἀναμφίβολα στὴν ἱστορία. Εἶναι πραγματικὰ σταθμὸς γιὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴ μας ζωή. Στὸ μέλλον σὲ αὐτὸ τὸ Πάσχα 2021 θὰ κάνουν ἀναφορὰ ὅσοι ὡς ἀληθινὰ παιδιὰ καὶ μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ πονοῦν γιὰ τὴν ἔκπτωση ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστικὴ λειτουργικὴ τάξη, τὴν κανονικὴ παράδοση, τὸ Ὀρθόδοξο ἦθος ποὺ ἐπισυνέβη.

Σὲ αὐτὸ τὸ Πάσχα θὰ ἀναφέρονται πολὺ συχνὰ καὶ ὅσοι προσπαθοῦν νὰ καταστήσουν τὴν Ὀρθόδοξη τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία μία παπο-προτεσταντική σύναξη ποὺ θὰ διασώζει ὡς φολκλορικὰ τὰ ἐξωτερικὰ λατρευτικὰ στοιχεῖα ἀπαλλαγμένη ὅμως ἀπὸ τὴν οὐσία τῆς Ὀρθόδοξης Θεολογίας καὶ ζωῆς, ὥστε νὰ μπορεῖ νὰ ὑπηρετεῖ ὡς θεραπαινὶς ἀλλότρια συμφέροντα.

Γιατὶ ὄχι; Αὐτὸ δὲν ἔγινε; Ἡ ΔΙΣ χωρὶς ἐξουσιοδότηση τοῦ Σώματος τῆς Ἱεραρχίας ὑλοποίησε ἀσεβεῖς κυβερνητικὲς ἐντολὲς ποὺ πρώτιστο σκοπὸ εἶχαν καί ἐπέτυχαν τὴν ταπείνωση τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Κατόπιν αὐτῶν κάποιοι θριαμβολογοῦν ὅτι οἱ ἱερεῖς ὑπάκουσαν, ὁ λαὸς συμμορφώθηκε μὲ τὴν ἀπόφαση καὶ κατέκλεισε τοὺς ναοὺς μὲ προεξάρχοντα τὸν “εὐλαβέστατο” κατὰ πάντα Πρωθυπουργό, ὁ ὁποῖος ἐνθουσιασμένος γιὰ τὸ μοναδικὸ στὴν ἱστορία κατόρθωμά του παρέστη στὴν Ἀνάσταση φορώντας τὴ μάσκα -ἀκριβέστερα τὸν κημό, τὸ μουρόπανο1- γιὰ νὰ γιορτάσει ὄχι τὴν τριήμερη ἀλλὰ τὴ διήμερη Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ!

Ὁ ταλαίπωρος λαός, ἀκατήχητος ὤν, ὑπάκουσε καὶ συμμορφώθηκε σὲ «ἀκατανόητες καὶ ἀσεβέστατες ἀποφάσεις, ποὺ ἀφοροῦσαν τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας», ὅπως πολὺ εὔστοχα τὶς χαρακτήρισε ὁ Μητροπολίτης Ἱερισσοῦ κ. Θεόκλητος. Ἀντί, λοιπόν, νὰ κλαῖμε καὶ νὰ ἀναλογιστοῦμε τὶς εὐθῦνες μας ὡς ποιμαίνουσα Ἐκκλησία γιατὶ ὁ λαὸς μας ὑπάκουσε στὴν περιφρόνηση τῆς ἐκκλησιαστικῆς παραδόσεως, πανηγυρίζουμε!

Τί καὶ ἂν ἑορτάστηκε ἡ Ἀνάσταση τὸ Μ. Σάββατο καὶ ὄχι τὴν Κυριακή;
Τί καὶ ἂν σχεδὸν ὅλοι ὅσοι κοινώνησαν εἶχαν φάει τὸ Μ. Σάββατο;
Τί καὶ ἂν κάποιοι εἶχαν κοινωνήσει καὶ τὸ πρωὶ τοῦ Μ. Σαββάτου;
Τί καὶ ἂν καὶ οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ ἱερεῖς δὲν ἦσαν ὅλο τὸ Μ. Σάββατο νηστικοὶ γιὰ νὰ λειτουργήσουν;
Τί καὶ ἂν καὶ οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ ἱερεῖς εἶχαν λειτουργήσει καὶ κοινωνήσει πάλι τὸ πρωὶ τοῦ Μ. Σαββάτου;
Τί καὶ ἂν ἡ ἑορτὴ τῆς Ἀναστάσεως συμπίπτει μὲ τὸν κανονικὸ ἑορτασμὸ τοῦ Νομικοῦ Πάσχα;
Τί καὶ ἂν καταλύθηκε ἡ πρώτη καὶ μοναδικὴ σὲ αὐστηρότητα νηστεία τοῦ Μ. Σαββάτου;
Τί καὶ ἂν εἴχαμε συνοδικῇ ἐγκυκλίῳ κακοποίηση καὶ κατάργηση τοῦ Ἀναστάσιμου Ὄρθρου;

Εἰλικρινὰ διερωτῶμαι πῶς τακτοποίησαν τὴ συνείδησή τους ἀρχιερεῖς καὶ ἱερεῖς οἱ ὁποῖοι ἀναμφισβήτητα σέβονται τὴν (ἀρχ)ἱερωσύνη τους μὲ αὐτὴ τὴν τόσο ὠμὴ ἀνατροπὴ τῆς ἐκκλησιαστικῆς παράδοσης;

Ἡ σοβαρότητα τῆς πνευματικῆς κρίσης ποὺ διέρχεται ἡ τοπικὴ μας ἐν Ἑλλάδι Ἐκκλησία δὲν ἐντοπίζεται μόνο σὲ αὐτὴ καθ’ ἑαυτή τὴν Συνοδικὴ Ἀπόφαση τῆς 20.4.21 καὶ στὴ σχετικὴ ὑπ’ ἀριθμ. 3041/21.4.21 Συνοδικὴ Ἐγκύκλιο, ἀλλὰ καὶ στὸ γεγονὸς ὅτι ἐνῶ σὲ καμία σχεδὸν Μητρόπολη δὲν ἐφαρμόστηκαν ὅσα κελεύει ἡ Συνοδικὴ Ἀπόφαση καὶ Ἐγκύκλιος, ἐλάχιστες ἦταν οἱ Μητροπόλεις ποὺ στάθηκαν ἀντρίκια νὰ καταδείξουν πόσο «ἀκατανόητες καὶ ἀσεβέστατες (ἦταν οἱ) ἀποφάσεις, ποὺ ἀφοροῦσαν τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας». Πιὸ θλιβερὸ εἶναι ὅτι βρέθηκαν σοβαροὶ ἐπίσκοποι ποὺ προσπάθησαν ἀνεπιτυχῶς νὰ συνηγορήσουν θεολογικὰ ὑπὲρ τῶν ἀποφάσεων αὐτῶν.

Ὑπῆρξαν καὶ ἄλλοι ποὺ εἴθισται νὰ προσεγγίζουν τὰ σοβαρὰ ζητήματα τῆς πνευματικῆς καὶ ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς μὲ σοβαρότητα ἀντίστοιχη τῆς δικῆς τους παρουσίας καὶ διακονίας, καὶ ἀπεφάνθησαν: εἶναι «σχισματικοὶ καὶ πλανεμένοι ὅσοι ἀντιδροῦν στὴ συνοδικὴ ἀπόφαση»2! Ἒασον αὐτοὺς χαίρειν…

Βέβαια τὴν πιὸ σοβαρὴ συνέπεια ἀπὸ τὶς «ἀκατανόητες καὶ ἀσεβέστατες ἀποφάσεις» ὑπέστη ὁ συνοδικὸς θεσμὸς. Κλονίστηκε ἔτι πλέον ὁ σεβασμὸς τοῦ Λαοῦ τοῦ Θεοῦ στὶς Συνοδικὲς Ἀποφάσεις! Νομίζω ὅτι δὲν ὑπάρχει ἄλλη ἀπόφαση τῆς Ἱ. Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος σὲ καθαρὰ ἐκκλησιαστικό-λειτουργικό ζήτημα ποὺ νὰ ἀπαξιώθηκε καὶ νὰ περιφρονήθηκε de facto ἀπὸ σύνολη σχεδὸν τὴν Ἱεραρχία, ἀκόμα καὶ ἀπὸ τοὺς Ἱεράρχες ποὺ τὴν ἐφάρμοσαν, ὅσο τὴν ἐφάρμοσαν… Ὅμως οὐδὲν κακὸ ἀμιγὲς καλοῦ, διότι ἔγινε πλέον σὲ ὅλους ἀντιληπτὸ ὅτι ὁ συνοδικὸς θεσμός, ὅπως ὅλα τὰ πράγματα στὴν Ἐκκλησία λειτουργοῦν σωστὰ καὶ ἀξίζουν τὸ μεγάλο σεβασμὸ μας μόνο ὑπὸ προϋποθέσεις. Δὲν εἶναι παπικῷ τῷ τρόπω ex sesse θεόπνευστος καὶ ἀλάθητος ὁ συνοδικὸς θεσμὸς καὶ οἱ ἀποφάσεις του, ἀλλὰ μόνο ὑπὸ τὴν προϋπόθεση ὅτι ἐκφράζουν τὴν ἐκκλησιαστικὴ συνείδηση-παράδοση. Σὲ ἀντίθετη περίπτωση ὅταν δὲν ὑπάρχει ἔκφραση τῆς ἐκκλησιαστικῆς συνείδησης δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἐφαρμοστεῖ ἀκόμα καὶ ὁμόφωνη συνοδικὴ ἀπόφαση. Αὐτὸ ἔχει διδάξει ἡ ἐκκλησιαστικὴ μας παράδοση. Μόνο ὁ παπικὸς θεσμὸς ἀπαιτεῖ ἀπόλυτη ὑπακοὴ σὲ ὅλες τὶς ex cathedra ἀποφάσεις του διότι θεωρεῖ ὅτι εἶναι ἀλάθητος ex sese non ex consensu ecclesiae.

Ὅμως εἶναι ἐξαιρετικὰ τραγικὸ και τραγελαφικό συνάμα κάποιοι, ἐλάχιστοι, εὐτυχῶς, Ἱεράρχες, ποὺ ἐνῶ οὒτε οἱ ἴδιοι οὒτε οἱ περισσότεροι συνεπίσκοποί τους τήρησαν τὴ Συνοδικὴ Ἀπόφαση καὶ τὰ κελεύσματα τῆς Συνοδικῆς Ἐγκυκλίου ἐγκαλοῦν καὶ τιμωροῦν τοὺς ἱερεῖς ποὺ δὲν τὴν ἐφάρμοσαν… Ἡ ἀπόλυτη παράκρουση… Νὰ περιμένουμε μήπως τὴν στοιχειώδη συνέπεια νὰ προβοῦν καὶ σὲ μηνυτήρια ἀναφορὰ ἐνώπιον τῆς Ἱ. Συνόδου ἐναντίον ὃλων τῶν συνεπισκόπων τους ποὺ δὲν τήρησαν τὴ Συνοδικὴ Ἀπόφαση; Μᾶλλον ἀπίθανο…

Εἴθε ὁ Θεὸς νὰ μᾶς δώσει μετάνοια γιατὶ εἶναι σίγουρο πὼς τὰ χειρότερα δὲν ἔχουν ἔρθει, ἀφοῦ τόσο εὔκολα καὶ ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ μὲ μία ἀπόφαση ἀνατρέπεται ἡ δισχιλιετής ἐκκλησιαστικὴ παράδοση, θεμελιώδεις ἀποφάσεις καὶ κανόνες Οἰκουμενικῶν Συνόδων ποὺ μέχρι χθές δὲν φανταζόταν κανεὶς ὅτι θὰ περιφρονηθοῦν τόσο εὔκολα.

Κάποιοι εἶπαν ὅτι μία φορὰ ἔγινε τὸ λάθος καὶ δὲν πρόκειται νὰ ἐπαναληφθεῖ. ἂς μὴν ἀσχολούμαστε πλέον μὲ αὐτό. Δυστυχῶς δὲν συμμερίζομαι τὴν προσέγγιση αὐτή, διότι μὲ τὴν ἴδια εὐκολία ποὺ μετατέθηκε ἡ ἑορτὴ τῆς Ἀναστάσεως ἀπὸ τὴν Κυριακὴ στὸ Σάββατο ἔτσι καὶ στὸ μέλλον εὔκολα θὰ ἀνατραποῦν καὶ ἄλλες θεμελιώδεις στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας ἀρχὲς καὶ παραδόσεις. Μήπως δὲν ζήσαμε παρόμοιο “σεβασμὸ” στὴν Ἀποστολικὴ Διαδοχὴ τῆς ἀρχιερωσύνης μὲ τὴν ἀναγνώριση ὡς κανονικῶν καὶ ἐγκύρων τῶν “χειροτονιῶν” ποὺ τέλεσε ἕνας ἀπατεῶνας καὶ τσαρλατᾶνος στὴν Οὐκρανία;!

Ἐπιπλέον δὲ ἡ προσπάθεια νὰ δικαιολογηθοῦν οἱ «ἀκατανόητες καὶ ἀσεβέστατες ἀποφάσεις, ποὺ ἀφοροῦσαν τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας» ἄφησαν ἀρνητικὴ παρακαταθήκη σὲ ὅσους χρόνια τώρα προσπαθοῦν νὰ ἐξισώσουν τὴν ἐκκλησιαστικὴ μας ζωὴ καὶ παράδοση μὲ τὰ ὅποια ἀποκυήματα τῆς θεολογούσης διανοίας τους.

Σὲ κείμενό μου μὲ τίτλο «Καὶ ἀναστάντα τῇ δευτέρᾳ ἡμέρᾳ κατὰ τὰς κυβερνητικὰς ἐντολὰς» (27.4.21)3 προσπάθησα νὰ καταδείξω μὲ στοιχεῖα πόσο ἀπαράδεκτη ἀπὸ κανονικῆς ἀπόψεως εἶναι ἡ ἀπόφαση γιὰ μετάθεση τῆς ἑορτῆς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου τὸ Μ. Σάββατο. Ἂς ἐπιτραπεῖ νὰ σημειώσω ὅτι τὰ προσαχθέντα ἀπό τό ἀνωτέρω ἄρθρο στοιχεῖα (πατερικὲς καὶ ἱστορικὲς μαρτυρίες, κανονικὲς ἀποφάσεις Οἰκουμενικῶν καὶ Τοπικῶν Συνόδων, σχόλια ἐγκρίτων κανονολόγων) δὲν ἔτυχαν ἀμφισβήτησης ἀπὸ κανέναν. Σὲ συνέχεια τοῦ ἀνωτέρω κειμένου μου προσθέσω συμπληρωματικά.

Κάποιοι πρόβαλλαν τὸ ἐπιχείρημα ὅτι δὲν ὑπάρχει κανένα πρόβλημα νὰ τελεστοῦν δύο Θ. Λειτουργίες τὸ Μ. Σάββατο, διότι, α) ἡ ἡμέρα ἀλλάζει τὸ ἀπόγευμα στὸν Ἑσπερινό, δηλαδὴ μετὰ τὸν Ἑσπερινὸ τοῦ Μ. Σαββάτου ἔχουμε ἄλλη ἡμέρα, Κυριακὴ τοῦ Πάσχα, καὶ β) βάσει τοῦ Τυπικοῦ ἐξαιροῦνται ἀπὸ τὸν κανόνα ἀπαγόρευσης τέλεσης δύο Θ. Λειτουργιῶν τὴν ἴδια ἡμέρα οἱ τρεῖς Δεσποτικὲς ἑορτὲς: παραμονὴ Χριστουγέννων καὶ Θεοφανίων, καὶ Μ. Σάββατο, λόγῳ τῆς ἰδιαίτερης σπουδαιότητας τῶν ἑορτῶν4.

Ἡ προσεκτική, ὅμως ἀνάγνωση τῶν τυπικῶν διατάξεων ὁδηγεῖ σὲ ἐντελῶς ἀντίθετα συμπεράσματα καί ἐπιβεβαιώνει ὅτι ἀπαγορεύεται κατηγορηματικῶς ἡ τέλεση δύο Θ. Λειτουργιῶν ἀκόμα καὶ αὐτὲς τὶς ἡμέρες (ἀπὸ τὸ πρωὶ μέχρι τὸ βράδυ).

Ἂς δοῦμε τί προβλέπει τὸ Τυπικὸ:

1. Ὅταν ἡ ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων καὶ τῶν Θεοφανίων τυγχάνει ἡμέρα Τρίτη ἕως Σάββατο, τὴν παραμονὴ τῶν ἑορτῶν (Δευτέρα ἕως Παρασκευὴ) τελεῖται ὁ πανηγυρικὸς Ἑσπερινὸς τῆς ἑορτῆς μετά Θ. Λειτουργίας Μ. Βασιλείου καὶ ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τελεῖται Θ. Λ. Ἰω. Χρυσοστόμου.

2. Ὅμως ὅταν ἡ ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων καὶ τῶν Θεοφανίων τυχαίνει ἡμέρες Κυριακὴ ἢ Δευτέρα, τὴν παραμονὴ τῶν ἑορτῶν (Σάββατο ἢ Κυριακὴ) τελεῖται μόνο ὁ πανηγυρικὸς Ἑσπερινὸς τῆς ἑορτῆς χωρὶς Θ. Λειτουργία, καὶ ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς ἡ Θ. Λειτουργία Μ. Βασιλείου.

Γιὰ ποιὸ λόγο τὸ τυπικὸ ἀπαγορεύει ρητῶς νὰ τελεστεῖ τὸ ἀπόγευμα Ἑσπερινὸς μαζὶ μὲ Θ. Λειτουργία καὶ ἐπιτάσσει μόνο πανηγυρικὸ Ἑσπερινὸ ὅταν ἡ παραμονὴ τῶν Χριστουγέννων καὶ Θεοφανίων πέφτει Σάββατο ἢ Κυριακή;

Διότι ἁπλούστατα γιὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴ παράδοση καὶ τάξη: 1. Εἶναι ἀδιανόητη ἡ τέλεση δύο Θ. Λειτουργιῶν τὴν ἴδια μέρα (ἀπὸ τὸ πρωὶ μέχρι τὸ βράδυ), καὶ 2. Ἀπαγορεύεται ἡ τέλεση Θ. Λειτουργίας ὅταν ὁ ἱερουργῶν ἱερέας δὲν εἶναι ἀπολύτως νηστικὸς ὅλη τὴν ἡμέρα μέχρι νὰ λειτουργήσει, καθὼς καὶ οἱ πιστοὶ δὲν μποροῦν νὰ κοινωνήσουν ἂν ἔχουν φάει πρὶν (κανόνες Στ-29, Καρθ-41 (-48), Καρθ-47 (-50), Νικηφ-9)!

Γιὰ νὰ κατανοήσουμε καλύτερα τὴ λειτουργικὴ πράξη πρέπει νὰ θυμηθοῦμε ὅτι:

1. Οἱ κατ’ ἐξοχὴν βαπτισματικές ἡμέρες τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας ἦταν τὸ Πάσχα καὶ ἡ 6η Ἰανουαρίου (ἑορτὴ τῆς Θ. Ἐπιφανείας (Χριστούγεννα καὶ Θεοφάνια μαζὶ – ἀργότερα διαχωρίστηκαν τὰ Χριστούγεννα στὶς 25 Δεκεμβρίου). Οἱ πανηγυρικὲς αὐτὲς ἑορτὲς τῆς Ἀναστάσεως καὶ Θ. Ἐπιφανείας (Γέννηση καὶ Βάπτιση Κυρίου) ἦταν οἱ καταλληλότερες γιὰ τὴν ὑποδοχὴ διὰ τοῦ Βαπτίσματος τῶν νέων μελῶν τῆς Ἐκκλησίας. Τὸ ἀπόγευμα, λοιπόν, τῆς παραμονῆς τῶν μεγάλων αὐτῶν ἑορτῶν κατὰ τὴν ὥρα τοῦ Ἑσπερινοῦ ὅπου ἔχουμε τὴν προετοιμασία-ἒναρξη τῆς πανηγύρεως τῆς ἑορτῆς, τελοῦνταν οἱ ὁμαδικὲς βαπτίσεις τῶν Κατηχουμένων5, καί, ἀσφαλῶς, μετὰ τὴ βάπτιση ἀκολουθοῦσε ἡ πανηγυρικὴ Θ. Λειτουργία. Στὴ συνέχεια, πιστοὶ καὶ νεοφώτιστοι παρέμεναν σὲ ὅλη τὴν παννυχίδα μέχρι τὰ ξημερώματα τῆς κυριωνύμου ἡμέρας ὁπότε ἐτελεῖτο ἡ Θ. Λειτουργία καὶ μετὰ ἀπονήστευαν (Στ-89, Διονυσ-1). Συνεπῶς ἡ Θ. Λειτουργία τοῦ Μ. Βασιλείου ποὺ τελεῖται τὴν παραμονὴ μαζὶ μὲ τὸν Ἑσπερινὸ τῆς ἑορτῆς ἔχει νὰ κάνει κυρίως μὲ τὴ Βάπτιση καὶ ὄχι μὲ τὴ σπουδαιότητα τῆς ἑορτῆς. Ἂν δὲν ὑπῆρχαν οἱ ὁμαδικὲς Βαπτίσεις δὲν θὰ ἐτελεῖτο ἡ Θ. Λειτουργία μαζὶ μὲ τὸν Ἑσπερινὸ τὴν παραμονὴ (ὅπως δὲν τελεῖται τὴν μεγάλη ἑορτὴ τῆς Πεντηκοστῆς καὶ τὴ Δευτέρα τοῦ Ἁγ. Πνεύματος).

2. Ἀσφαλῶς, ἡ Βάπτιση καὶ ἡ Θ. Λειτουργία-Θ. Κοινωνία προϋπέθετε αὐστηρὴ νηστεία [«προνηστευσάτω ὁ βαπτίζων καὶ ὁ βαπτιζόμενος»6 καὶ κανόνες Στ-29, Καρθ-41 (-48), Καρθ-47 (-50), Νικηφ-9]. Ἡ παραμονὴ λοιπὸν τῆς Θ. Ἐπιφανείας (5 Ἰανουαρίου) καὶ ἡ παραμονὴ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου (Μ. Σάββατο) εἶναι μέρες αὐστηρότατης νηστείας, λόγῳ τῆς Βαπτίσεως7 καὶ συνακόλουθα τῆς τελέσεως Θ. Λειτουργίας τό ἀπόγευμα μέ τόν Ἑσπερινό. Ἐπιπλέον, τὸ Μ. Σάββατο ἡ αὐστηρότατη νηστεία ὡς ἔχουσα Κυριακὴ θεμελίωση λόγῳ τῆς Τριημέρου Ταφῆς τοῦ Κυρίου («ὅταν ἀπαρθῇ ἀπ᾿ αὐτῶν ὁ νυμφίος, καὶ τότε νηστεύσουσιν», Ματθ. 9, 14-15) ἐκτείνεται καὶ μετὰ τὸν Ἑσπερινό-Θ. Λειτουργία καθ’ ὅλη τὴ διάρκεια τῆς ἡμέρας τοῦ Μ. Σαββάτου μέχρι τὴν ὁλοκλήρωση τῆς ἀναστάσιμης Θ. Λειτουργίας τὰ ξημερώματα τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα, ὁπότε καί ἀπονηστεύουμε (Στ-89, Διονυσ-1).

3. Ὅμως, ὅταν Χριστούγεννα-Θεοφάνια πέφτουν Κυριακὴ ἢ Δευτέρα, τὴν παραμονὴ τῶν ἑορτῶν, δηλαδὴ τὸ Σάββατο ἢ τὴν Κυριακή, δὲν μπορεῖ νὰ τελεστεῖ ὁ Ἑσπερινὸς μαζὶ μὲ Θ. Λειτουργία καὶ τελεῖται μόνο Ἑσπερινὸς διότι:

α. Ἀπαγορεύεται αὐστηρὰ ἡ νηστεία τὸ Σάββατο καὶ τὴν Κυριακὴ (κανόνες Ἀποστ-64, Στ-55), συνεπῶς δὲν μποροῦν οἱ ἱερεῖς νὰ ἱερουργήσουν καὶ νὰ κοινωνήσουν καὶ οἱ πιστοὶ νὰ κοινωνήσουν, ἄρα δὲν ἐπιτρεπόταν τέλεση Θ. Λ. καὶ

β. Ἐπειδὴ κάθε Σάββατο καὶ Κυριακὴ πρωὶ ὅλο τὸ χρόνο προβλέπεται τέλεση πλήρους Θ. Λειτουργίας (κανόνες: Στ-528, Λαοδ-499, Λαοδ-5110) δὲν θὰ ἦταν δυνατὸν τὸ ἀπόγευμα μαζὶ ἢ μετὰ τὸν Ἑσπερινὸ νὰ τελεστεῖ καὶ πάλι γιὰ δεύτερη φορὰ μέσα στὴν ἴδια μέρα Θ. Λειτουργία καὶ νὰ κοινωνήσουν οἱ πιστοὶ δύο φορὲς τὴν ἴδια μέρα! Κάτι τέτοιο ἀπαγορεύεται αὐστηρὰ σὲ ὅλη τὴν ἐκκλησιαστικὴ μᾶς παράδοση!

Τὸ Μ. Σάββατο ὅμως δὲν ὑπάρχει τέτοιο πρόβλημα διότι τὸ Μ. Σάββατο τὸ πρωὶ τελεῖται μόνο ὁ Ὄρθρος τοῦ Μ. Σαββάτου (δηλ. ὁ Ἐπιτάφιος – στὶς ἐνορίες τελεῖται Μ. Παρασκευὴ βράδυ) καὶ ποτὲ Θ. Λειτουργία. Ἡ Θ. Λειτουργία (τοῦ Μ. Βασιλείου) ἐτελεῖτο κανονικὰ τὸ ἀπόγευμα, στὸν Ἑσπερινὸ τοῦ Μ. Σαββάτου (Α΄Ἀνάσταση), ὁπότε οἱ πιστοὶ νηστικοὶ ὅλη τὴν ἡμέρα κοινωνοῦσαν τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων καὶ ἀργότερα τὸ βραδάκι τοῦ Μ. Σαββάτου ἄρχιζε ἡ Παννυχίδα, μετὰ τὸ μεσονύκτιο ψαλλόταν τὸ «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!» καὶ ἀκολουθοῦσε ἡ Θ. Λειτουργία τὰ ξημερώματα τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα (περὶ τὴν ἀλεκτροφωνία, σύμφωνα μὲ τὸν Διον-1)!

Γιὰ περισσότερα στοιχεῖα καὶ πιὸ ἀναλυτικὰ στὸ κείμενο «Καὶ ἀναστάντα τῇ δευτέρᾳ ἡμέρᾳ κατὰ τὰς κυβερνητικὰς ἐντολὰς» (27.4.21)11. Ἐπικαλοῦμαι μόνο τὴν ἄποψη τοῦ μεγάλου κανονολόγου τῆς οἰκουμενικῆς Ὀρθοδοξίας Ἁγ. Νικοδήμου, ὁ ὁποῖος γνώριζε πολὺ καλὰ ‒καὶ πολὺ καλύτερα ἀπὸ ὅλους μας‒ καὶ τὴ λειτουργικὴ τάξη καί ζωὴ καὶ τὸ πολιτικὸ καὶ τὸ βυζαντινὸ τρόπο μετρήσεως τῆς ἡμέρας, καὶ συγκεφαλαίωσε τὴν ἐκκλησιαστικὴ παράδοση στὸ κρίσιμο ζήτημα τοῦ καθορισμοῦ τῆς ἀρχῆς τῆς ἡμέρας σημειώνοντας ἐπιγραμματικὰ: «ἡ ἡμέρα ἀρχινᾷ… ἀπὸ τῆς ζ΄ ὥρας τῆς νυκτὸς (ὥρα 1:00 πμ) καὶ τελειώνει ἕως τῆς στ΄ ὥρας τῆς ἀκολούθου νυκτὸς καὶ ὅ,τι πρᾶγμα γένη ἀναμεταξὺ εἰς τὰς εἰκοσιτέσσαρας ὥρας τοῦ ἡμερονυκτίου τούτου, φαίνεται καὶ λέγεται ὅτι ἐν ἡμέρα (ἴσως μιὰ) ἐγένετο»12. Τὰ ἀντίθετα εἶναι διανοητικὰ ἐπινοήσεις ἀλλότριες τῆς ἐκκλησιαστικῆς παράδοσης καὶ ἐμπειρίας…

Συμπερασματικὰ:

1. Ἡ μακραίωνη παράδοση τῆς Ἐκκλησίας δὲν μπορεῖ μὲ κανένα τρόπο νὰ ἀνεχθεῖ τήν τέλεση δύο Θ. Λειτουργιῶν τὴν ἴδια μέρα (ἀπὸ τὸ πρωὶ μέχρι τὸ βράδυ). Ποτὲ δὲν διανοήθηκαν οἱ Ἅγιοι ὅτι μὲ τὸν Ἑσπερινὸ ἀλλάζει ἡ ἡμέρα καὶ ἔτσι ἐπιτρέπεται ἡ τέλεση θ. Λειτουργίας τὸ πρωὶ καὶ στὴ συνέχεια τὸ βραδάκι ἄλλη Θ. Λειτουργία μετὰ τὸν Ἑσπερινό!

2. Μὲ κανένα τρόπο δὲν ἐπιτρέπεται ἡ τέλεση Θ. Λειτουργίας ἀπὸ ἱερεῖς ποὺ ἔχουν φάει οὔτε ἐπιτρέπεται νὰ κοινωνήσουν οἱ πιστοὶ ποὺ εἶναι φαγωμένοι καὶ δὲν εἶναι ἀπολύτως νηστικοί. Μοναδικὴ δυνατότητα ἄσκησης οἰκονομίας ἔχουμε ὅταν κάποιος εἶναι ἑτοιμοθάνατος, τότε μπορεῖ νὰ κοινωνήσει καὶ ἂς μὴν εἶναι νηστικὸς (Νικηφ-913).

Ἦταν τόσο αὐστηρὴ ἡ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας ποὺ δὲν παρεῖχε τέτοια κατ’ οἰκονομία ἐξαίρεση οὔτε στὶς μεγάλες ἑορτὲς τῆς Θ. Ἐπιφανείας (Χριστούγεννα καὶ Φῶτα). Προτιμᾶ νὰ ἀλλάξει τὸ Τυπικὸ τῆς τέλεσης πανηγυρικοῦ Ἑσπερινοῦ καὶ Θ. Λειτουργίας τήν παραμονή καὶ νὰ μὴν τελέσει Θ. Λειτουργία παρὰ μόνο Ἑσπερινὸ προκειμένου νὰ μὴν παραβεῖ τὶς θεμελιώδεις αὐτὲς λειτουργικὲς καὶ κανονικὲς ἀρχὲς ποὺ ἔχουν διαποτίσει ὅλη τὴν ἐκκλησιαστικὴ μας παράδοση.

π. Ἀναστάσιος Γκοτσόπουλος

1 Κατὰ τὴν εὔστοχη ἐπισήμανση το. Γ. Τζανάκη, «Ἐν κημῷ καὶ χαλινῷ. Σὰν τὰ ζῶα στὴ σειρὰ» (1.4.21), στὸ Ἐν κημῷ καὶ χαλινῷ. Σὰν τὰ ζῶα στὴ σειρά. | ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ (wordpress.com)

2 Βλ. τὸν αὐτοπροβαλλόμενο ὡς «Γέροντα Νεκτάριο» (Μουλατσιώτης), στὸ https://www.youtube.com/watch?v=EQoCT2742-w&t=111s

3 https://www.romfea.gr/katigories/10-apopseis/43268-peri-tis-synodikis-egkykliou-gia-tin-metathesi-tis-anastasis, «Καὶ ἀναστάντα τῇ δευτέρα ἡμέρα κατὰ τὰς κυβερνητικὰς ἐντολάς»! | ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ (wordpress.com), http://anastasiosk.blogspot.com/2021/04/blog-post_734.html,

4 Ἱ. Μ. Ἐδέσσης, «Γιὰ τὸν χρόνο ἑορτασμοῦ τῆς Ἀναστάσεως» (26.4.21), στὸ http://istographos.blogspot.com/2021/04/blog-post_26.html

5 Κατάλοιπα αὐτῆς τῆς λειτουργικῆς πρακτικῆς τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας διατηροῦνται μέχρι σήμερα στὴ λειτουργικὴ μας πράξη (πολλὰ παλαιοδιαθηκικά ἀναγνώσματα, ἀποστολικό-εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα)

6 Διδαχὴ Ἁγ. Ἀποστόλων 7, 4, ΒΕΠΕΣ 2, 217: «Πρὸ δὲ τοῦ βαπτίσματος προνηστευσάτω ὁ βαπτίζων καὶ ὁ βαπτιζόμενος καὶ εἴ τινὲς ἄλλοι δύνανται· κελεύσεις δὲ νηστεῦσαι τὸν βαπτιζόμενον πρὸ μιᾶς ἢ δύο», βλ. Π. Σκαλτσῆ, «Ἡ προβαπτισματική νηστεία» στὸ Λειτουργικὲς Μελέτες Ι, ἐκδ. Πουρναρᾶ, Θεσσαλονίκη 2010, σσ. 87-88.

7 Βλ. Νικόδημος (Βαλληνδρᾶς), Μητροπολίτης Πατρῶν, «Περὶ τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ καὶ τῆς χρήσεως αὐτοῦ», στὸ https://www.pentapostagma.gr/arheio/19066_peri-toy-megaloy-agiasmoy-kai-tis-hriseos-aytoy.

8 «Ἐν πάσαις ταῖς τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς τῶν νηστειῶν ἡμέραις, παρεκτὸς Σαββάτου, καὶ Κυριακῆς, καὶ τῆς ἁγίας τοῦ Εὐαγγελισμοῦ ἡμέρας, γινέσθω ἡ τῶν προηγιασμένων ἱερὰ λειτουργία». Σύμφωνα δὲ μὲ τὸν Ἃγ. Συμεών Θεσσαλονίκης: «Ἐπεί γὰρ ἀναγκαιοτάτη πρὸ παντὸς ἡ φρικτοτάτη καὶ ἱερὰ τελετή, καὶ τοῦ κόσμου παντὸς σωτήριον, οὐκ ἒδοξεν δίκαιον εἶναι καθόλου πεπαῦσθαι ταύτην οὐδὲ κατ’ αὐτὴν τὴν μεγάλην ὀνομαζομένην καὶ οὖσαν Τεσσαρακοστήν. Διὸ καὶ ἐν αὐτῇ κατὰ Σάββατον μὲν οἱ Πατέρες διετυπώσαντο καὶ Κυριακήν, τὴν ἱερὰν ἐπιτελεῖν ἡμᾶς θυσίαν, ἐκπληροῦντες τὸ τοῦ Κυρίου παράγγελμα… Ἐν ταῖς πέντε δὲ ἡμέραις λειτουργεῖν προηγιασμένα, καὶ οὐδ’ ἐν ἄλλῃ τινὶ ἡμέρᾳ τὴν ἀναίμακτον καὶ ζωόθυτον θυσίαν τελεῖσθαι οὐ νενομοθετήκασι» (PG 155, 904B).

9 Λαοδ-49: Ὅτι οὐ δεῖ ἐν τῇ Τεσσαρακοστῇ ἄρτον προσφέρειν, εἰ μὴ ἐν Σαββάτῳ καὶ Κυριακῇ μόνον», βλ. σχόλια Ζωναρᾶ καὶ Βαλσαμῶνος στὸν Στ-52, στὸ Γ. Ράλλη-Μ.Ποτλή, Σύνταγμα τῶν θείων καὶ ἱερῶν κανόνων, ἐκδ. Β. Ρηγόπουλου, Θεσσαλονίκη 2002, τ. Β΄, σ. 427-428.

10 Λαοδ-51: «Ὅτι οὐ δεῖ ἐν τῇ Τεσσαρακοστῇ μαρτύρων γενέθλια ἐπιτελεῖν, ἀλλὰ τῶν ἁγίων μαρτύρων μνήμας ποιεῖν ἐν τοῖς Σαββάτοις καὶ ταῖς Κυριακαῖς».

11 http://anastasiosk.blogspot.com/2021/04/blog-post_734.html, «Καὶ ἀναστάντα τῇ δευτέρα ἡμέρα κατὰ τὰς κυβερνητικὰς ἐντολάς»! | ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ (wordpress.com)

12 Σχόλιο στὸν Στ-89, Πηδάλιον, ἐκδ. Ρηγόπουλου, Θεσσαλονίκη 1991, σ. 297-298.

13 Νικηφ-9: «Δεῖ μεταδιδόναι τῆς θείας Κοινωνίας τῷ ἀσθενούντι ἀποθανεῖν κινδυνεύοντι, καὶ μετὰ τὸ γεύσασθαι βρώσεως».

Κολλυβαδικό μνημόσυνο

Εὐδοξία Αὐγουστίνου, Φιλόλογος – Θεολόγος

«Γέγηθε ὑμῖν ὁ Ἄθως, Κολλυβάδες, Νύμφη δὲ Χριστοῦ νῦν Ἐκκλησία χαί­ρει», διαβάζουμε στήν Ἀκολουθία τῶν ὁ­σί­ων Κολλυβάδων πατέρων τό Σάβ­βα­το τῆς Δια­­­καινησίμου, καθώς μέσα στήν ἀνα­στά­σιμη ἀτμόσφαιρα ἑορτά­ζε­ται ἡ μνή­μη τους.

  Στήν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας μας τό ἅ­γιο Πνεῦμα ἀναδεικνύει πνευματικούς ὁ­δηγούς, οἱ ὁποῖοι ὄχι μόνο χαρακτηρίζουν τήν ἐποχή τους, ἀλλά καί γίνονται ὁδοδεῖ­κτες καί ἰχνηλάτες τόσο γιά τούς συγχρόνους τους ὅσο καί γιά τίς μελλοντικές γενιές. Τέτοιοι ἦταν καί οἱ ἅγιοι Κολλυβάδες Πατέρες.

  Τό φιλοκαλικό κίνημα τῶν Κολλυβάδων τόν 18ο μ.Χ. αἰώνα στόν ἁγιο­ρει­τικό καί εὐρύτερα στόν ἑλλαδικό χῶ­ρο εἶναι ἀπό τά πιό ἀξιόλογα πνευματικά φαινόμενα καί ἀπό τίς πιό γόνιμες πνευματικές κινήσεις μέσα στούς κόλπους τῆς Ὀρθοδοξίας. Κυριότεροι ἐκπρόσωποί του ὑ­πῆρ­ξαν οἱ Νεόφυτος Καυσοκαλυβίτης, Μακάριος Νο­ταρᾶς, Νικόδημος Ἁγιο­ρεί­της, Ἀ­θα­­­νά­­­σιος Πάριος, Ἱερόθεος Ὕ­δρας, Διο­νύ­σιος Σιατιστέας κ.ἄ.

  Δύσκολη ἡ ἐποχή τους βεβαίως γιά ὁλόκληρο τόν Ἑλληνισμό, καθώς ἡ Γαλλική Ἐπανάσταση καί ὁ Διαφωτισμός τῆς Δύσης ἀπειλοῦσαν νά ἀλλοτριώσουν τό ὀρθόδοξο ἦθος στόν ἑλλαδικό χῶρο.

  Τό κίνημά τους ἐκφράζει τήν ἀντίσταση τοῦ λαοῦ σέ ὅλες τίς ξενοκίνητες μεταρρυθμίσεις, κηρύσσοντας τήν ἐπιστροφή στήν ὀρθόδοξη παράδοση πού κινδύνευε ἀπό τήν ἀθρόα εἰσβολή ἀθεϊστικῶν ἀντιλήψεων.

  Ὀνομάσθηκαν σκωπτικά ἀπό τούς ἀντιπάλους τους στό Ἅγιο Ὅρος Κολλυβάδες, ἐπειδή ἀντέδρασαν στή μεταφορά τῆς τέλεσης τῶν Μνημοσύνων ἀπό τό Σάββατο στήν Κυριακή· καί τοῦτο, γιατί ἐκτιμοῦσαν ὅτι προσβάλλεται ἔτσι ὁ ἀναστάσιμος καί πανηγυρικός χαρακτήρας τῆς ἡμέρας. «Δέν ἦ­­σαν», ὅμως «στενοκέφαλοι καλόγε­ροι μεθυσμένοι ἀπό ἕναν ἀρρωστημέ­νο οἶ­στρο Ὀρθοδοξίας», παρατηρεῖ ὁ π. Ἠ­λίας Μαστρογιαννόπουλος.

  Ἡ τέλεση τῶν Μνημοσύνων ἦταν μία μικρή λεπτομέρεια μέσα στό ὅλο ἀνακαινιστικό καί παραδοσιακό ἔρ­­γο τους. Τονίσθηκε καί διογκώθηκε ἐ­σκεμμένα ἀπό τούς ἀντιπάλους τους, τούς λεγόμενους Ἀντικολλυβάδες ἤ Φιλελευθέρους, ὥστε ὄχι μόνο νά ἀποδομηθεῖ ἡ προσφορά τους, ἀλλά καί νά συ­κοφαντηθοῦν οἱ ἴδιοι, γιατί τάχα ἀ­σχο­λοῦνταν μέ μικρά καί ἀσήμαντα πρά­γμα­τα, ὅπως εἶναι δῆθεν τά μνημόσυνα καί τά κόλλυβα. Ὡστόσο, ὁ ὁμολογιακός χαρακτήρας τῆς ὀρθόδοξης πίστης μας ἐκ­φράζεται ὄχι μόνο στό δογματικό ἐπί­πεδο, ἀλλά καί στό ἠθικό καί γενικότερα στό παραδοσιακό.

  Ἄλλη ἀφορμή σύγκρουσης δόθηκε, ὅταν τό 1783 ἐκδόθηκε ἀπό τόν κύκλο τους τό «Βιβλίον ψυχωφελέστατον περὶ τῆς συν­εχοῦς θείας Μεταλήψεως τῶν Ἀ­χράντων Μυστηρίων». Καταδικάσθη­­κε ἀ­πό τό Πατριαρχεῖο τό 1785, γιατί δῆ­θεν δημιουργοῦσε σκάνδαλα καί διχόνοιες. Ἀργότερα ὅμως τό ἴδιο τό Οἰκου­μενικό Πατριαρχεῖο πρόβαλε τό βιβλίο αὐτό ὡς ψυχωφελές καί σωτήριο καί μέ Πατριαρχικό καί συνοδικό γράμ­μα ἀθώω­σε τούς συγγραφεῖς του.

  Ὅσον ἀφορᾶ στό θέμα τῶν Μνημοσύνων συν­ῆλθαν δύο Σύνοδοι, τό 1774 καί τό 1776. Ἡ πρώτη ἀναθεμάτισε τούς Κολ­λυβάδες. Ἡ δεύτερη ἀφόρισε τούς ἀρ­χηγούς τους. Ἡ ἔριδα διατηρήθηκε μέ­χρι τίς ἀρχές τοῦ 19ου αἰώνα. Τό χρονίζον ζήτημα λύθηκε ἀπό τόν Οἰ­κουμε­νικό Πατριάρχη Γρηγόριο Ε´ -εἶχε πνευ­ματικό τόν Διονύσιο Σιατιστέα- μέ τήν περίφημη ἐγκύκλιό του τόν Αὔγουστο τοῦ 1819, ἡ ὁποία ἔλε­γε: «Τὰ μνημόσυνα τῶν εὐ­σε­βῶς κοιμηθέντων ἐπι­τε­λῶνται ἀπαραιτήτως καὶ ἐν Κυριακῇ καὶ ἐν Σάββασιν, ὡς καὶ ταῖς λοιπαῖς ἡμέραις τῆς ἑβδομάδος πρὸς τελείαν ἐξάλειψιν τῆς πάλαι ἀναφυείσης ἐκείνης διενέξεως». Καί γιά τό θέμα τῆς θείας Κοινωνίας: «Χρέος ἔ­χου­σιν οἱ εὐσεβεῖς ἐν ἑκάστῃ ἱερᾷ μυσταγωγίᾳ νά προσέρχωνται καὶ νὰ μεταλαμ­βάνωσι τοῦ ζωοποιοῦ Σώματος, διὰ τοῦ­το καὶ προσκαλοῦνται ὑπὸ τοῦ ἱερέως ἐν τῷ “Μετὰ φόβου Θεοῦ, πίστε­ως καὶ ἀγάπης προσέλθετε”». Ἀν­τικρούει μάλιστα τίς ἀντίθετες ἀπόψεις περί θείας Μετα­λή­ψεως δύο ἤ τρεῖς φο­ρές τόν χρό­νο ἤ «ἐν διαστήματι τεσσαράκοντα ἡμε­ρῶν».

  Οἱ Κολλυβάδες ἦταν ἀκόμη οἱ πνευ­μα­τικοί καθοδηγητές, οἱ ἀλεῖπτες τῶν νεομαρτύρων. Αὐτοί προετοίμασαν πολ­λούς γιά τόν δρόμο τοῦ μαρτυρίου, ἰδιαίτερα ἐκείνους πού εἶχαν προηγου­­μένως ἀρνηθεῖ τήν πίστη τους. Τό αἷμα τῶν νεομαρτύρων ἀποτέλεσε τό εὐῶδες θυμί­α­μα μπροστά στόν θρό­νο τοῦ Θεοῦ, πού ἔφερε τή λύτρωση στό ὑπόδουλο Γένος.

  Οἱ ἐκσυγχρονιστές Ἀντικολλυβάδες -Φιλελεύθεροι χρησιμοποίησαν ὅλα τά ἀ­θέμιτα μέσα κατά τῶν Κολλυβάδων: δι­α­βολές, κατηγορίες, συκοφαντίες· ἔ­φθα­σαν μέχρι καί στή διάπραξη φόνων. Τε­λι­κά οἱ Κολλυβάδες μετά τή μεγάλη ἀ­να­ταραχή καί ἔκταση πού ἔλαβε τό ὅλο θέ­μα ἐκδιώχθηκαν ἀπό τό Ἅγιον Ὄ­ρος. Ὁ διασκορπισμός τους στήν Ἑλλάδα ὅ­μως ὑπῆρξε εὐεργετικός, ἀ­φοῦ συνέβαλαν στήν πνευματική ἀφύπνιση τοῦ λαοῦ καί τό πνεῦμα τους λειτούργησε τόν 19ο αἰ­ώνα ὡς ἀντίσω­μα κατά τῆς ἀλλοίωσης τοῦ ὀρθόδοξου φρονήματος. Κατέβηκαν ἀπό τόν Ἄ­θω, γιά νά ἀνάψουν τή φωτιά τῆς ἀναγέννησης καί τῆς ἐπιστροφῆς στήν ἀρχαία παράδοση τῆς Ἐκ­κλησίας καί ὡς πρόδρομοι τῆς πνευματικῆς ἐξανάστασης προετοίμασαν τό Γένος γιά τή μεγάλη ἡμέρα.

  Ὁμολογουμένως, ἡ διδασκαλία τῶν Κολλυβάδων ἦταν ἀκραιφνῶς πατερική. Κύριο μέλημά τους ἦταν νά ἐμ­πνεύσουν μέ τόν λόγο καί μέ τό ὅλο βίωμά τους, ὥστε νά ζοῦν οἱ πιστοί τήν ἐν Χριστῷ ἐ­σωτερική ζωή καί νά βιώνουν τή θεία λατρεία. Φιλακόλουθοι οἱ ἴδιοι, συνιστοῦσαν τήν τακτική ἱερά Ἐξομολόγηση, τή συχνή συμμετοχή τῶν πιστῶν στό μυστήριο τῆς θείας Εὐ­χαριστίας μετά ἀπό συνεχῆ πνευ­ματικό ἀγώνα καί προετοιμασία. Ἐ­πίσης συνιστοῦσαν τή μελέτη πατερικῶν κειμένων, ἡ ὁποία βο­ηθᾶ τόν πιστό στή διαμόρφωση γνήσιου πατερικοῦ φρονήματος. Εὔστοχα ὁ καθηγητής Ἰω­άννης Φουν­τού­λης ἐπισημαίνει: «Στό σκό­τος τῆς Τουρ­κοκρατίας ἔλαμ­ψε τό καθαρά παραδο­σιακό πνευματικό “κί­νημα” τῶν Κολλυβάδων… Σ’ αὐτό ὀ­φεί­λεται ἡ προ­βο­λή τοῦ λησμονημένου αἰ­­τήματος τῆς συχνῆς προσελεύσεως στή θ. Κοινωνία, ἡ ἔξαρση τοῦ νοήματος τοῦ ἑβ­δομα­δι­αί­ου Πάσχα, ἡ συναφής προσπάθεια ἀ­παλ­λαγῆς τῆς ἀνα­στάσιμης Κυριακῆς ἀ­πό τά νεκρώσιμα στοιχεῖα…».

  Ἐγκρατέστατοι καί πεπαιδευμένοι ἀ­γωνίστηκαν, δίδαξαν, νουθέτησαν τόν λα­ό, κρά­­τησαν τήν ὀρθόδοξη πίστη καί ὑ­πῆρ­ξαν πολυ­γραφότατοι. Δικαίως ὁ καθηγητής τῆς Πατρολογίας Παν. Χρήστου ση­μειώνει: «Ἀπό τό σύνολον τῶν λογίων τῆς ἐποχῆς οἱ Κολλυβάδες εἶ­χον, δυνάμεθα νά εἴπωμεν, τήν πλουσιωτέραν μερίδα».

  Σήμερα, πού προβάλλεται ἕνα πα­ρακμια­κό μοντέλο ζωῆς καί ὁ λίβας τῆς πα­γκοσμιοποίησης ἀπειλεῖ νά κατακαύσει τά χρυσο­μεστωμένα ὄνειρα τοῦ Γένους μας, ἀποδομώντας τή φυλετική μας ταυτότητα, οἱ Κολλυβάδες πατέρες ἐπαναπροσδιορίζουν τήν πορεία μας: Ἐπι­στροφή στίς ρίζες μας καί ἄρ­ρηκτη σύν­- δεση μέ τήν ἑλληνορθόδοξη παράδοση, πού καταγεγραμμένη στήν κυτταρική μας μνήμη κράτησε τό Ἔ­θνος μας σφριγηλό ἀκόμη καί τότε πού «ὅλα τά ’σκιαζε ἡ φοβέρα καί τά πλάκωνε ἡ σκλαβιά».

Τό Ἅγιο Φῶς καί τά νέα σύμβολα μιᾶς ἀντεστραμμένης «θρησκείας»…

τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα, Διδάκτορος Ἱστορίας

      Διάβαζα πρό ἡμερῶν κάποια σχόλια ἐκνευρισμένων φίλων γιά τήν καθεστωτική ἀλητεία νά παραπεταχτεῖ λάθρα τό Ἅγιο Φῶς χωρίς καμία τιμητική ἐκδήλωση ὑποδοχῆς, τοῦ αἴσχους ἐνδεδυμένου μάλιστα καί μέ ἀνεκδιήγητης γελοιότητας σοφίσματα περί…προσηκούσης ταπεινότητος (στό γνωστό πάντοτε πλαίσιο τῆς διαστροφῆς τῶν ἐννοιῶν καί τῶν λέξεων, ἀκριβῶς ὅπως τό ἔγραφε κάποτε καί ὁ μέγας Θουκυδίδης). Καί φυσικά δέν ἀντιλέγω ὅτι εἶναι ὄντως ἐκνευριστικά (ἤ μᾶλλον ἐξοργιστικά) ὅλα αὐτά: καί ἡ πράξη καθ’ αὐτήν καί ἡ γελοία «αἰτιολόγηση». Πουθενά ὅμως πλέον τό περίεργο, μετά ἀπό ὅσα μάλιστα ἔχουμε ζήσει ἐδῶ καί ἕνα χρόνο. Ἄλλωστε οἱ ἄνθρωποι μέσα σέ αὐτόν τόν χρόνο ὑπονόμευσαν καί δίωξαν χυδαία ὅλη τήν πίστη καί τή λατρεία μας, ἔκλεισαν καί βεβήλωσαν τίς ἐκκλησιές μας, πρόσφατα τίναξαν στόν αέρα τήν ἴδια τήν Ἀνάσταση (ἐνῶ, ἄν τούς ἔπαιρνε, θά τήν ἀπαγόρευαν καί ἐντελῶς) καί καραδοκοῦν πάντοτε μέχρι νά βροῦν τήν εὐκαιρία γιά τόν μεγάλο τους στόχο: τή Θεία Κοινωνία. Στήν ὑποδοχή τοῦ Ἁγίου Φωτός δηλαδή θά κολλοῦσαν;

      Τίς τιμές ἀρχηγοῦ κράτους ἐξάλλου ἅπαντες θυμόμαστε καλά ὅτι τίς εἶχαν ἤδη ἀποδώσει πρό ὁλίγων μηνῶν. Διοργανώνοντας μετά βαΐων καί κλάδων μεσσιανικές παράτες, κατά τήν ὑποδοχή μερικῶν…κιβωτίων μέ ἐμβόλια. Τώρα ἀπλῶς τό συνέχισαν, μέ ὅσα ἀπίστευτα ζήσαμε αὐτό τό Πάσχα. Ἵνα πληρωθῇ διά μίαν εἰσέτι φοράν τό ρηθέν ὅσων τό λέγαμε ἤδη ἀπό τό περασμένο ἀκόμη καλοκαίρι ὅτι ἐδῶ μιλᾶμε πλέον γιά ἕνα εἶδος μιᾶς νέας, ἰδιόμορφης θρησκείας. Μέ τά δικά της καινούργια δόγματα (δηλαδή ὅλο τό ἀφήγημα, ὅπως διαμορφώνεται μέσα ἀπό συνεχεῖς βέβαια τροποποιήσεις, προσθαφαιρέσεις, παλινωδίες καί ἀντιφάσεις, ἀπό τόν περσινό Φεβρουάριο ἕως καί σήμερα), τους δικούς της Ἱερούς Κανόνες (ἤτοι τά μέτρα ὑγειονομικῆς ὑστερίας), τόν δικό της Σωτήρα (δηλαδή τήν ἀποθεωμένη «Ἐπιστήμη» – μέ τόν ὅρο φυσικά ἐντός πολλῶν εἰσαγωγικῶν), τά δικά της ἱερά ἀντικείμενα (μάσκες, κόβιντ τεστ, ἀπολυμαντικά), τό δικό της Ἅγιο Δισκοπότηρο (προφανέστατα τό ἐμβόλιο), τό δικό της τελετουργικό μέ τήν πολύωρη καθημερινή της τηλεοπτική (τρομο)λατρεία, τό δικό της ἱερατεῖο (ὅλους δηλαδή τούς φερομένους ὡς «εἰδικούς») καί φυσικά τούς δικούς της πιστούς (οἱ ὁποῖοι ξεκινοῦν ἀπό τή φάση τοῦ πανικοῦ καί τοῦ τρόμου καί – μέσω διαδοχικῶν σταδίων ἐσωτερικής…ἐξέλιξης – φτάνουν ἕως τό σημεῖο νά ὑπολείπονται ἐλάχιστα σέ φανατισμό ἀπό βασιβουζούκους τζιχαντιστές). Μέ τήν τεράστια συνεισφορά φυσικά σέ ὅλα αὐτά καί ἕνός πλήθους ἀπό ἀποστάτες ἱερεῖς καί ἀρχιερεῖς, πού κάνουν ἐδῶ καί 14 μῆνες κυριολεκτικά ὅ,τι μποροῦν γιά νά παράσχουν στήν καινούργια «θρησκεία» ὄχι μόνο πρόθυμα στελέχη καί πανικόβλητους πιστούς (πού σύντομα μεταλλάσσονται ἐπίσης σέ φανατικά στίφη), ἀλλά καί τήν ἀπαιτούμενη «θεολογική» κάλυψη (μέσω τῆς τερατώδους ψευτοθεολογίας τῶν ἀπολυμασμένων ναῶν, τῆς «εὐλογημένης» μασκοφορίας, τῶν ἐμβολίων ὡς λυτρωτικῶν «δώρων τοῦ Θεοῦ», ἐσχάτως δέ καί τῆς…διημέρου Ἀναστάσεως).

      Πάντως, ἡ νέα «θρησκεία» τῶν ἀφιονισμένων κοβιντάκηδων ἐννοεῖται ὅτι ἦρθε ἐξ ἀρχῆς γιά νά μείνει. Καί νά συνεχίσει νά μᾶς βασανίζει μέ τήν ἐπιστημοφανῆ βλακεία της καί τή βέβηλη λατρεία τῶν ἀνεκδιήγητων εἰδώλων της. Ἀπλῶς θά μεταλλάσσεται καί αὐτή, σύμφωνα μέ τίς μεταλλάξεις τοῦ ἰοῦ (ἤ ἀκριβέστερα, μέ τίς ἐμφανίσεις καινούργιων, πού θά «ἐξαπλώνονται» καί κατά καιρούς ἴσως καί νά «συρρικνώνονται» λίγο, ἀνάλογα μέ τούς στόχους καί τίς ἀνάγκες τοῦ καθεστωτικού διευθυντηρίου). Καί βέβαια, ὡς παραληρηματικό κράμα σεχταριστικοῦ παγανισμοῦ καί μανιχαϊστικοῦ νεοπουριτανισμοῦ πού εἶναι, θά γίνεται ὅλο καί πιό ἀκραία ζηλωτική, ἀσφυκτικά πιεστική καί φασιστικά ἐξουθενωτική ἐναντίον τῶν «ἀντιφρονούντων». Ἀπαραίτητος δηλαδή συνοδοιπόρος τοῦ καθεστωτικού φασισμοῦ, πού δύσκολα μπορεῖ νά λειτουργήσει ἀπό μόνος του (ἄν δέν ἔχει δηλαδή καί τά παραισθησιογόνα ὄπιά του).

      Θά παραμείνει λοιπόν αὐτή ἡ ἀκατονόμαστη ψευτοθρησκεία καί θά συνεχίσει νά μᾶς ταλαιπωρεῖ. Γιά κάποιο τουλάχιστον ἀκόμη χρονικό διάστημα. Μέχρι νά τή σκορπίσει δηλαδή ὁ πραγματικός Νικητής καί τοῦ θανάτου καί ὅλων τῶν ψευτοθρησκειών (ἀλλά καί τῶν ψεμάτων γενικότερα).

      Χριστός ἀνέστη – καί πεπτώκασι δαίμονες. Εἴθε σύντομα νά τούς ἀκολουθήσουν ἐκεῖ κάτω καί ὅλα τά νοσηρά ἀποκυήματά τους…

Ελπιδοφόρος Σωτηριάδης – Νεαπόλεως Βαρνάβας. Κάποιος απ’ τους δυο ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΛΕΕΙ.

«Δρ. ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟΣ ΣΩΤΗΡΙΑΔΗΣ: Η αλήθεια είναι ότι ο αριθμός των παρενεργειών που καταγράφονται τόσο στην Αγγλία όσο και στην Αμερική, αλλά βεβαίως και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, αρχίζει να γίνεται ανησυχητικός, ταυτόχρονα βεβαίως και με τον αριθμό των θανάτων που παρατηρούνται.
Απλά να αναφέρω ότι με βάση τις τελευταίες καταγραφές που έχουν γίνει στην Αμερική, αν δεν κάνω λάθος έχουνε καταγραφεί περισσότεροι από 4 χιλιάδες θάνατοι οι οποίοι σχετίζονται με αυτά τα καινούρια εμβόλια για τον κορωνοϊό, και μάλιστα…

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: 4 χιλιάδες θάνατοι! Συγνώμη, να τα κρατάμε γιατί δεν ακούγονται αυτά τα στοιχεία κ. Σωτηριάδη. Μας τα λέγατε και την προηγούμενη βδομάδα, ότι στην Αγγλία είναι 400 χιλιάδες συνολικά μέχρι στιγμής, ήτανε μάλλον, οι παρενέργειες! Τώρα μας λέτε ότι στην Αμερική έχουμε 4 χιλιάδες θανάτους!

Δρ. ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟΣ ΣΩΤΗΡΙΑΔΗΣ: Και το ανησυχητικό θα έλεγε κανείς είναι ότι βλέπουμε αυτούς τους αριθμούς, τόσο των θανάτων όσο και των παρενεργειών, να αυξάνονται μέρα με τη μέρα. Για να αποκτήσουμε μέτρο σύγκρισης απλά να σας πώ ότι ο αριθμός αυτός των τεσσάρων χιλιάδων θανάτων που έχουν καταγραφεί στην Αμερική τους τελευταίους 4 μήνες που έχουν αρχίσει να χορηγούνται τα εμβόλια για τον κορωνοϊό, ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΘΑΝΑΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙ ΑΠ’ ΟΛΑ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΕΜΒΟΛΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 15 ΧΡΟΝΙΑ!»

***

«ΝΕΑΠΟΛΕΩΣ και ΣΤΑΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΒΑΡΝΑΒΑΣ: … Η αγωνία του θανάτου, ο πειρασμός της ασθένειας ταλαιπωρεί την πόλη μας, την πατρίδα μας, αλλά και ολάκαιρο τον κόσμο. Γι’ αυτό λοιπόν αυτή η γιορτή γίνεται αντίσταση. Αντίσταση ελπίδας, χαράς και ανάστασης. Ευλογώ τα πρόσωπά σας. Χαίρομαι την παρουσία σας, μια και ο ένας πεθύμησε το πρόσωπο του άλλου και προτρέπω και παρακαλώ. Δεν έχει λήξει ακόμα αν και οι γιατροί μας ομολογούν ότι βρισκόμαστε στο τέλος. Παρακαλώ να προσέχετε… τα μέτρα που οι ιατροί… Δεν είναι εκκλησιαστικό αυτό το γεγονός. Είναι ι-α-τρι-κό! Και αυτή τη στιγμή οι αποστάσεις, οι μάσκες και το εμβόλιο είναι αυτό που μπορεί να προστατεύσει τις ζωές μας. Τις ζωές σας που είναι πολύτιμες, μοναδικές, δώρο του Δημιουργού μας. Γι’ αυτό προτρέπω και παρακαλώ, δεν θέλω να σας τρομοκρατήσω, αλλά ήδη θα έχετε ακούσει… σε λίγο θα τελέσω την Εξόδιο Ακολουθία του πατρός Κωνσταντίνου. Από τον Μητροπολιτικό Ναό. 55 ετών κύριε δήμαρχε. Διασωληνωμένη και η σύζυγός του η Πρεσβυτέρα η Πολύμνια, την οποία εμνημόνευσα. Η αγωνία μου γίνεται προσευχή για όλους τους ασθενούντας. Για όλους τους γιατρούς, για όλους εσάς. Προσέχετε, προσέχετε, προσέχετε. Και μέσα στα πολλά και περίιιιιιιιιεργα που ακούγονται, από περίιιιιιιιιιιιεργα πρόσωπα 🙄ακόμα και για τον χρόνο έχουν λόγο. Πότε γιορτάσαμε το μαρτύριο των Αγίων; Την Λαμπροτρίτη όποτε αυτή πέσει. Καταλάβατε; Η Εκκλησία μας οικονομώντας τα πράγματα περιστασιακά για αυτόν τον χρόνο όρισε αυτό το πράγμα. Δεν είναι δογματικό. Αφήστε να έχουμε εμείς την αμαρτία. Εγώ, των παιδιών μου τις αμαρτίες παίρνω, κι εσείς την ενότητα της Πίστης και στην Κοινωνία του Αγίου Πνεύματος, Η κύρια δουλειά μου είναι να διαφυλάττω την ενότητα του ποιμνίου και όσοι προσπαθούν να την διασπάσουν είναι έξω του Νυμφώνος Χριστού. Είναι αλαζονεία και εγωισμός. Εγώ θα δώσω λόγο στο Θεό και για τις δικές μου αμαρτίες, και γιατί δεν μπόρεσα της Ανάστασης το μήνυμα να φτάσει όπως θα έπρεπε στην καρδιά σας. Γι’ αυτό να μένετε στην υπομονή και στην αγάπη του Χριστού. Είδατε του Αγίου Μάρκου του Ευαγγελιστού μετεφέρθη και το γιορτάζουμε σήμερα. Δεν παρεξηγιέται ο Άγιος Ευαγγελιστής Μάρκος που είναι και το βαπτιστικό μου όνομα. Χαίρεται μαζί με τους Αγίους μας. ….. »

***

ΣΧΟΛΙΟ

Ο Σεβασμιώτατος οφείλει να εξασφαλίσει την ενότητα των πιστών στην μία Ορθόδοξη Πίστη. Όταν όμως πάει και προσεύχεται στα μουσουλμανικά νεκροταφεία δε νομίζω ότι εξασφαλίζει την ενότητα της Πίστεως. Ούτε εξασφαλίζει την ενότητα της Πίστεως όταν δεν βγάζει κιχ για τις αιρέσεις που ονομάστηκαν «εκκλησίες». Ούτε όταν έχει σχέσεις με τους σχισματικούς της Ουκρανίας μέσα στην ίδια την Μητρόπολή του φάτσα κάρτα στο ποίμνιό του και αδιαφορώντας για το τι θα σκεφτούν. Αλλά θα μου πείτε εδώ μας λένε να μην γράφουμε για το Ουκρανικό για να μην ενημερώνεται το ποίμνιο, διότι δεν το θέλουν να σκέφτεται. Γι’ αυτό και ανενόχλητος ο Νεαπόλεως κάλεσε τους σχισματικούς στην έδρα του. Διότι το ποίμνιό του το έχει και κοιμάται τον ύπνο τον βαθύ. Ούτε εξασφαλίζει την ενότητα της Πίστεως όταν θεωρεί ότι δεν έχει λόγο στα θέματα εκείνα που οι Θεοφόροι Πατέρες της Εκκλησίας θεώρησαν τόσο σημαντικά που έκαναν και Οικουμενικές Συνόδους για να τα ξεκαθαρίσουν. Όταν ο ίδιος δηλώνει αναρμόδιος (δεν είναι εκκλησιαστικό / δογματικό θέμα μας λέει, είναι ιατρικό!) τότε από μόνος του ξεχωρίζει τον εαυτό του από τους Πατέρες και βγάζει τον εαυτό του εκτός Εκκλησίας. Οι περίιιιιιιιιιιιιιιεργοι φταίνε για αυτό ή ο ίδιος που φαίνεται να μην ξέρει για ποιον λόγο βρίσκεται εκεί που βρίσκεται; Δεν έχει λόγο για την προσκύνηση των Ιερών Εικόνων, για την όλη τάξη μέσα στους Ι. Ναούς που έχει διαταραχθεί, για το ποίμνιο που περνάει από 40 κύματα για να λειτουργηθεί, για αυτήν την νεοφερμένη βλάσφημη αίρεση της αόρατης μολύνσεως, για την επιστροφή του βαρλααμισμού, του ορθολογισμού στην Εκκλησία, για το προσβεβλημένο «αναστάντα την τρίτη ημέρα κατά τας Γραφάς» στο Σύμβολο της Πίστεως, για τον διαχωρισμό του ποιμνίου σε μασκοφόρους και μη μασκοφόρους… Αλήθεια; Για τί πράγμα έχει τελικά λόγο; Υπάρχει κάτι για το οποίο θεωρεί τον εαυτό του υπεύθυνο; Ή μήπως τα φόρτωσε από τώρα όλα στον κόκορα και θα δώσει λόγο για αυτά στον Κύριο την ώρα της Κρίσεως; Ενότητα της Πίστεως έχουμε όταν πιστεύουμε τα ίδια με τους Πατέρες της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, όχι να πιστεύουμε άλλα ντ’ άλλων επειδή έτσι βολεύει τον δεσπότη! Κι εμείς θα δώσουμε λόγο για αυτό διότι το ερευνάτε τας Γραφάς δεν είναι μόνο για τους δεσποτάδες, είναι για όλα τα μέλη της Εκκλησίας. Εάν λοιπόν ακολουθήσουμε την συμβουλή του δεσπότη ! να μείνουμε «στην υπομονή και στην αγάπη του Χριστού», τότε θα εκφράζουμε δυνατά την αντίρρησή μας και θα αντιστεκόμαστε με κάθε δύναμη στο εκτεταμένο ξήλωμα της Παραδόσεως που λαμβάνει χώρα. Και επειδή ο Μητροπολίτης μας είπε ότι «Η Εκκλησία μας οικονομώντας τα πράγματα περιστασιακά για αυτόν τον χρόνο όρισε αυτό το πράγμα.» (τον εορτασμό του Πάσχα) αναρωτιέμαι πόσο «περιστασιακά» για έναν χρόνο ήταν τα άλλα αντικανονικά και βλάσφημα που όρισε «η Εκκλησία μας»: το ουκρανικό από το 2018, την ψευδοσύνοδο από το 2016. Δεν ακούσαμε τον Σεβασμιώτατο να επανατοποθετείται σε αυτά τα «περιστασιακά» που όρισε «η Εκκλησία μας» εδώ και κάτι χρόνια.

Αγαπητοί Σεβασμιώτατοι. Κατεβάστε ταχύτητα γιατί δεν ξέρετε τι λέτε….το καλό σενάριο είναι αυτό, το κακό είναι να έχετε μάθει πολύ καλά από τις μασονικές στοές τί συμβαίνει και να παίζετε θέατρο με συναισθηματισμούς για να παρασύρετε το ποίμνιό σας. Τα νέας τεχνολογίας πειραματικά «εμβόλια», εκτός των ήδη καταγεγραμμένων παρενεργειών, στέλνουν κόσμο στον τάφο! Και δεν γνωρίζουμε ακόμη τις μακροχρόνιες θανατηφόρες παρενέργειες. Όλοι μας θα πεθάνουμε μια ημέρα, αλλά όχι για τον Μπιλ Γκέιτς, και όχι όταν δεν έχουμε προλάβει να μετανοήσουμε. Σε λίγο καιρό, όταν θα σκάσουνε περισσότερο τα νούμερα και θα βγούνε στο φως τα στοιχεία, θα πρέπει να δώσετε εξηγήσεις. Τι θα πείτε; Δεν ξέραμε; Ή μήπως νομίζετε ότι επειδή μια ζωή δεν δίνατε ποτέ λογαριασμό στο ποίμνιό σας, θα κάνετε και τώρα το ίδιο; Η δίκη της Νυρεμβέργης θα ωχριά μπροστά σε αυτό που έρχεται. Και πρέπει να έλθει, διότι εάν δεν έλθει η ανθρωπότητα όπως την γνωρίζουμε τελείωσε. Ο άνθρωπος τέλειωσε. Κι εσείς είστε καταγεγραμμένοι να συνεργάζεστε παντοιοτρόπως με τους δωσίλογους των φαρμακευτικών της νέας τάξης που θέλουν να μετατρέψουν τον άνθρωπο σε ζόμπι. Κατεβάστε ταχύτητα, κόψτε την (κατη)φόρα που πήρατε διότι σας πήρανε χαμπάρι και οι πέτρες. Διότι φοράτε αυτό το ράσο και η Εκκλησία δεν φταίει σε τίποτα να Την δυσφημίζετε. Δεν θα το ανεχτεί αυτό ο Τριαδικός Θεός, να συνεργάζεστε με τους αντίχριστους τόσο παθιασμένα και να τους στέλνετε για «πελάτες» το ανυποψίαστο και τρομοκρατημένο ποίμνιό Του που σας εμπιστεύθηκε. Το πρωτόκολλο των «επιδοτούμενων» νοσοκομείων έχει σχεδιαστεί να οδηγεί στα τρία πράγματα που ακούμε και βλέπουμε όπου κι αν στρέψουμε τα αυτιά μας και τα μάτια μας : 1. κρούσματα, 2. διασωληνώσεις, 3. θάνατοι. Διότι μόνο με μία εικόνα καταστροφής μπορείς να αναγκάσεις τον άλλον να κάνει ένα πειραματικό «εμβόλιο». Ξέρετε τί σημαίνει αυτό; Μπορείτε να το διανοηθείτε; Αν αγαπάτε το ποίμνιό σας και δεν είστε της στοάς, δεν θα παίζετε πάνω σε αυτό το δόλιο και επικίνδυνο τρίπτυχο. Δεν θα κάνετε την τρίχα τριχιά για έναν ιό που έχει τα ίδια ποσοστά θνησιμότητας με την γρίπη. Δεν θα προμοτάρετε το μούφα τρίπτυχο μάσκες, αποστάσεις, «εμβόλια». Δεν θα πανικοβάλλετε το ποίμνιό σας όπως κάνουν τα ΜΜΕ. Δεν θα προκαλείτε ΦΟΒΟ στο ποίμνιό σας για να τρέξει απερίσκεπτα να κάνει το πειραματικό «εμβόλιο». Από πότε οι εις τύπον και εις τόπον Χριστού ποιμένες διασπείρουν φόβο; Δεν θα σκούζετε την ώρα του κηρύγματος για τους μαλλιοτραβηγμένους θανάτους από/με/ό,τι να ‘ναι κορωνοϊό. Θα λέτε στο ποίμνιό σας να παραμείνει στο σπίτι του εάν παρουσιάσει κάποια συμπτώματα και σε συνεργασία με έναν καλό παθολόγο να ακολουθήσει την ενδεδειγμένη θεραπεία. Αν δεν μπορείτε να το πείτε αυτό, μην λέτε τίποτα.

***

Πηγή: ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ

Ούτε ένα εκατοστό πίσω ρε…

Μέχρι τώρα, όλοι στην άνεση μας ήμασταν. Έτσι όπως πάνε τα πράγματα όμως, οι κατευθύνσεις θα είναι δύο και θα είναι απόλυτες. Ή θα είσαι με την άνεση και την «καλοπέραση» ή θα είσαι με τον Χριστό – όπως άλλωστε ορίζουν και οι Πατέρες της Εκκλησίας μας. Οι Πατέρες, όχι αυτοί οι ψευδοδιδάσκαλοι που θέλουν να λένε «εγώ είμαι ο πατέρας σας, ο επίσκοπος σας, όχι οι καλόγεροι».

Πα-τέρας μπορεί να είναι ένας τέτοιος, πατέρας όχι.

Όλα τα βλέπουμε μπροστά μας να εξελίσσονται με αστραπιαία ταχύτητα. Από την μία οι άνετοι, τα καλά παιδιά των δεσποτάδων και των ψευδοπνευματικών και από την άλλοι οι λίγοι. Αυτοί που δεν θα φοράνε μάσκες στις εκκλησίες και θα είναι οι «ταραξίες», οι «ανυπάκουοι», οι διασπώντες την ενότητα (της πλάνης), που θα θεωρούνται «σχισματικοί», οι αρνητές των εμβολίων που θα θεωρούνται αρνητές της «αγάπης» επειδή δεν έκαναν ένα εμβόλιο που πατάει πάνω στο αίμα αθώων αγέννητων παιδιών. Αυτοί που δεν είπαν ο θάνατος σου η ζωή μου. Αυτοί που δεν κοίμισαν την συνείδηση τους, σταυρώνοντας (!!!) το εμβόλιο της προδοσίας με την «ευλογία» του πνευματικού τους…

Και ενώ, ειδικά το τελευταίο, θυμίζει τα σημεία των Καιρών, του αγίου Παϊσίου….

…κάποιοι Χριστιανοί επικαλούνται ακριβώς αυτή την δικαιολογία! Το σταύρωμα του εμβολίου με ευλογία του πνευματικού τους… Απίστευτο… Ας είναι…. Και ας δούμε εμείς τι θα κάνουμε… Εκείνοι ας ζούνε υπό την υπακοή της …απωλείας. Μιας υπακοής που ουδεμία σχέση έχει με το Ευαγγέλιο.

Τόσα χρόνια καλομάθαμε, δεν ζήσαμε σαν Χριστιανοί, δεν είχαμε τις αρετές των παλαιών πιστών. Πλέον, μένει να δείξουμε ένα ομολογιακό φρόνημα. Και αυτό ισχύει κυρίως για εμάς τους λαϊκούς. Γιατί κάποιοι ιερείς με ψυχή και γνήσια αγάπη, ήδη ομολογούν και το πληρώνουν ακριβά (Βλέπετε τι κάνουν τις τελευταίες μέρες οι Δεσποτάδες στους Ορθόδοξους Ιερείς – Δεν θα μείνουν εκεί, θα πάνε και πιο πέρα).

Εμάς μας μένει να μείνουμε σταθεροί στην πίστη των προγόνων μας. Τι εξορίες, τι φυλακίσεις, τι μαρτύρια πέρασαν εκείνοι οι ουράνιοι άνθρωποι για να έχουμε εμείς το προνόμιο να μπορούμε να σώσουμε τις ψυχές μας.. Και εμείς, χωρίς πίεση να προδίδουμε την πίστη μας. Γιατί, ναι, και η μικρότερη υποχώρηση είναι ένα ακόμα καρφί στα χέρια του Χριστού μας….

Ούτε ένα εκατοστό πίσω ρε. Κι ας το πληρώσουμε και με την ζωή μας.

Αλλά που τέτοια ευλογία…

Χρήστος Βλαμάκης, για το orthopraxia.gr

Οι οπαδοί του Αντιχρίστου θα κάνουν το σταυρό τους, θα μπαίνουν στις εκκλησίες, θα κηρύττουν τις εντολές του Ευαγγελίου.

   – Θα έρθουν οι καιροί που ο Χριστιανός θα δυσκολευτεί να σωθεί. Τότε τι θα γίνει ο άπιστος;

Έπειτα αναφέρθηκε στις έσχατες μέρες, στις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσουμε οι χριστιανοί, αλλά και στους πνευματικούς πατέρες, που αντί να σώζουν τις ψυχές θα τις καταστρέφουν.

– Τότε με ποιο κριτήριο πρέπει να διαλέξουμε τον πνευματικό μας πατέρα, Γέροντα;

-Από τα έργα του.   (213)

   Ο αμαρτωλός ιερέας μοιάζει με κάποιον που βγάζει από το πηγάδι το αθάνατο νερό με χρυσό κουβά. Το νερό δεν παθαίνει τίποτα από τις αμαρτίες του. Γι’ αυτό και ο σοφός άνθρωπος θα χρησιμοποιήσει τη χάρη εκείνη που κατέρχεται μέσα του από τη Θεία Λειτουργία. Όμως, αν ο ιερέας κηρύττει λανθασμένα σε δογματικά θέματα, τότε απομακρυνθείτε απ’ αυτόν. Είναι εχθρός και προδότης. Μέχρι να τον αποσχηματίσουν, με απόφαση της Ιεράς Συνόδου, δεν θα λείψει η θεία χάρις απ’ όσους τον πλησιάζουν για πρώτη φορά και δεν τον γνωρίζουν. Οι άγιοι πατέρες διδάσκουν: Ένας ιερέας με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος έχει τόση δύναμη όση δεν έχουν όλοι οι λαϊκοί μαζί!   (289)

Ζ.2. …Ο π. Γαβριήλ, όταν μιλούσε για αιρετικούς ή πιστούς άλλων θρησκευμάτων, τόνιζε πάντοτε ότι πρέπει να επιδεικνύουμε την ίδια αγάπη σε όλους. Μια μοναχή του είπε κάποια φορά:

– Μίλησα με έναν αιρετικό. Οργίστηκα τόσο πολύ όταν με έβρισε, που νομίζω πως αμάρτησα.

Ο π. Γαβριήλ τότε της απάντησε γλυκά:

– Δεν είναι πέτρινη η καρδιά σου για ν’ ακούς αδιάφορα να σε βρίζουν για την πίστη σου. Αν δεν είσαι αγνός και άκακος σαν μικρό παιδί, δεν θα μπεις στη Βασιλεία των Ουρανών. Όχι όμως να έχεις και το μυαλό ενός μικρού παιδιού!

Ενώ σε άλλη μοναχή είχε πει:

– Θα έρθει εποχή που θα σας οδηγούν κοσμικοί άνθρωποι.

Μακάρι να μου έρθει κάποιος αιρετικός ή Βαπτιστής ή Μάρτυρας του Ιεχωβά. Θα τους βάλω να καθίσουν, θα τους ταϊσω και θα τους διδάξω τον καλό λόγο. Αλλά εγώ δεν θα φάω μαζί τους. Δεν θα καθίσω με απίστους. Κι αν έρθει κάποιος, εσύ μη σηκώνεσαι. Μη δώσεις τη θέση σου. Αφησέ τον να καθίσει με τον εαυτό του. Δεν πήγες εσύ, αυτός ήρθε και κάθισε δίπλα στους πιστούς. Γι’ αυτόν θα σηκωθούν όλοι;  (326)

  Ζ.6. – Ο Αντίχριστος έχει για τον άνθρωπο 666 παγίδες. Δηλαδή στα χρόνια του Αντιχρίστου οι άνθρωποι θα περιμένουν τη σωτηρία από το Διάστημα. Αυτό θα είναι το μεγαλύτερο τέχνασμα του Διαβόλου. Η ανθρωπότητα θα ζητάει βοήθεια από τους εξωγήινους, χωρίς να γνωρίζει ότι αυτοί στην πραγματικότητα είναι δαίμονες! (330-1)

     Ι.1. Τώρα είναι οι έσχατες μέρες. Και όπως το έτοιμο φαγητό χρειάζεται λίγη μόνον ώρα για να το ζεστάνεις, έτσι κι αυτές είναι τόσο κοντά. Ο Αντίχριστος είναι σαν ένα νεογέννητο που μεγαλώνει και που μερικοί θα το προσκυνήσουν. Και τι δεν έκανα, αλλά με τίποτα δεν μπορούσα να μάθω το όνομά του. Με τη βοήθεια του Θεού, μου εμφανίστηκε ο άγγελος Κυρίου και μου ανακοίνωσε: «Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να λύσει αυτό το μυστήριο. Έλα, Γαβριήλ, να σου γράψω εγώ τ’ όνομά του».

     Κι έτσι μου το αποκάλυψε. Όμως αυτό δεν σας αφορά. Για τους ανθρώπους παραμένει ακόμη κρυμμένο. Έρχεται (ο Αντίχριστος) γι’ αυτούς που τον περιμένουν. Για να πάρουν νούμερο δεν θα χρειαστεί να χρησιμοποιηθούν δυνάμεις (βία). Όλα θα γίνουν θεληματικά. Και η εξομολόγηση δεν θα βοηθήσει. Προσέξτε.

  Έρχονται μέρες που θα τρώτε χώμα…! (Το λέει και η αγία Ματρώνα η τυφλή – λινκ). Οι αγώνες των αγίων προφητών, του Ενώχ και του Ηλία, με τον Αντίχριστο θα μεταδίδονται από την τηλεόραση. Εξαιτίας των αμαρτιών μας θα γίνουν φοβεροί σεισμοί.

    Στη Γεωργία θα μπουν πρώτα τα τανκς των Ρώσων για να μας αφυπνίσουν. (Μπήκαν ήδη στις 8-8-2008). Θα πουληθούν και θα χαθούν περιοχές της Γεωργίας. Η Παναγία δεν θα το συγχωρήσει. Όλοι θα τιμωρηθούν. Πάνω από την Τιφλίδα είδα να τριγυρνούν δυο γκρίζα πουλιά. Μην πλησιάσετε στην κεντρική λεωφόρο Ρουσταβέλι. Θα γίνει μεγάλος χαλασμός. Στο λόφο του Φουνικουλιόρι με το εστιατόριο έχουν χρησιμοποιήσει τις πέτρες του ναού, ο οποίος βρισκόταν εκεί που τώρα βρίσκεται η Βουλή. Αν δεν επιστραφούν αυτές οι πέτρες στη θέση τους, τα πράγματα δεν θα ηρεμήσουν, και θα γίνονται πάντοτε φασαρίες.

    Εκείνοι που θα βρίσκονται μέσα σ’ αυτό το πολεμικό χάος θα είναι για καλό. Θα σώσουν τις ψυχές τους. Μην ανησυχείτε! Ο Θεός είναι παντού. Να καθαρίζετε τις καρδιές σας και να προσεύχεστε. Ο Κύριος θα σας προστατεύει. Τους αδύναμους όμως θα τους πάρει νωρίς. Τους δυνατούς θα τους αφήσει για να πολεμήσουν τις έσχατες μέρες με τις παγίδες του Αντιχρίστου. Κι όταν πουν πως δεν υπάρχει πια η Γεωργία, τότε η Παναγία θα ελεήσει τη χώρα μας και θα συμβεί ένα τέτοιο μεγάλο θαύμα, που πολύ γρήγορα η Γεωργία θα εκτείνεται από τη Νικοψία μέχρι το Δαρουμπάντ.

       Όταν η ΠΑΝΑΓΙΑ αφήσει το ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ, θα χτυπάνε οι καμπάνες. Ο Γαβριήλ θα «αναστηθεί». (Παρόμοια μιλούσε ο άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ για την επανεμφάνισή του το 1991). Οι ναοί θα σκύψουν για να χαιρετήσουν την εικόνα της Παναγίας. Θα προσκυνήσουν τη Βασίλισσα του Ουρανού και της Γης. Και όλα αυτά θα μεταδίδονται από την τηλεόραση. Αυτό θα είναι το έλεος του Θεού για τις ψυχές που πρέπει να σωθούν και να έρθουν στη Γεωργία! (355) (χάρτης)

Πάντοτε ο Γέροντας μας έλεγε πως τον εχθρό πρέπει να τον αντιμετωπίζουμε οπλισμένοι με γνώση. Όταν μια κοπέλα είδε κάπου τυχαία να πουλάνε το βιβλίο με τίτλο Αντίχριστος – 666, φοβήθηκε και ούτε που το άγγιξε. Όταν επισκέφτηκε τον π. Γαβριήλ, της είπε:

– Αδελφή, μήπως έχεις κάποιο βιβλίο για τον Αντίχριστο ή μήπως το έχεις δει κάπου;

– Γέροντα, είδα ένα τέτοιο στο δρόμο, αλλά φοβήθηκα και το προσπέρασα, απάντησε εκείνη.

– Τι λες, γυναίκα! Αυτό το βιβλίο να τ’ αγοράσεις και να το μοιράσεις όπως μπορείς. Ούτε εσύ καταλαβαίνεις τι καιροί έρχονται.  (356)

Ι.4. – Στα χρόνια του Αντιχρίστου θα υπάρχουν δυσκολίες. Αν κλέψεις τρόφιμα, παραβιάζεις μία από τις δέκα εντολές, κι όποιος το κάνει αυτό θα πάρει το νούμερο, την ταυτότητα δηλαδή του Avτιχρίστου. Οι πιστοί θα ελπίζουν στον Θεό και στις έσχατες μέρες ο Κύριος θα ενεργεί τέτοια θαύματα στους δικούς Του ανθρώπους, που θα τρώνε ένα φύλλο και αυτό θα τους είναι αρκετό για να συντηρηθούν ένα μήνα. Όπως και το χώμα: θα το σταυρώνουν και θα τους ωφελεί όπως το ψωμί.

– Αν αρνούμαστε να πάρουμε το νούμερο του Αντιχρίστου και με το ζόρι μας σφραγίζουν, τότε τι θα γίνει;

-Αν βιάσουν μια παρθένα παρά τη θέλησή της, ενώπιον του Κυρίου παραμένει παρθένα. Και με τη σφραγίδα του Αντιχρίστου έτσι θα γίνει.

 Ο Αντίχριστος δεν θα μπορέσει να εγκαταστήσει το θρόνο του στη Γεωργία. Θα υπάρξουν μικροί, σε σύγκριση με αλλού, διωγμοί. Στο Ευαγγέλιο γράφει ότι παντού θα υπάρξουν διωγμοί και αλλοίμονο σ’ αυτούς που θα ισχυριστούν το αντίθετο. Θα έρθει καιρός που θα χρειαστεί να καταφύγετε στα βουνά, όμως μην πάτε μόνοι σας, γιατί ο πονηρός μπορεί να σας σκοτώσει με κανένα βράχο! Πρέπει να πάρετε τα βουνά και τα δάση κατά ομάδες.

–  Πότε πρέπει να το κάνουμε αυτό;

– Δεν χρειάζεται να σκέφτεστε το πότε. Η Αγία Τριάδα θα σας οδηγήσει. Για τους χριστιανούς όμως το μεγαλύτερο βάσανο θα είναι πως όταν εκείνοι θα φεύγουν στα βουνά, οι κοντινοί τους άνθρωποι θα μένουν πίσω, αποδεχόμενοι τη σφραγίδα του Αντιχρίστου. Σύντομα και οι οπαδοί του Αντιχρίστου θα κάνουν το σταυρό τους, θα μπαίνουν στις εκκλησίες, θα κηρύττουν τις εντολές του Ευαγγελίου, αλλά αν δεν κάνουν και καλές πράξεις μην τους πιστεύετε. Τους ανθρώπους του Θεού θα τους αναγνωρίζετε από τις πράξεις τους.  (356-7)

Να το θυμάσαι: Θα ακολουθήσουν τον Αντίχριστο εκείνοι που έχουν πίστη μόνο με το μυαλό τους. Όμως όποιος πιστεύει με την καρδιά του θα τον υποψιαστεί. Θα τον γνωρίσει. Στις έσχατες μέρες θα κυκλοφορούν οι γυναίκες στους δρόμους γυμνές και δεν θα νοιώθουν ντροπή. Οι Χριστιανές θα είναι ντυμένες σεμνά. Απ’ αυτό θα τις αναγνωρίζουν και θα τις διώκουν.  (357-8)

Επιλογές από τις σημειώσεις του μοναχού Λεοντίου πάνω στο παρακάτω βιβλίο.

 ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΑΛΧΑΖΙ ΤΖΙΝΟΡΙΑ:

«Ο ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ».

(1929-1995)

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΝΑΝΑ ΜΕΡΚΒΙΛΑΤΖΕ – ΑΘΗΝΑ 2013