Ἠ σύμφωνη μὲ τίς ἐντολές Του ζωὴ ὁδηγεῖ στὴν ἔντονη ὼς καὶ ὀφθαλμοφανῆ αἴσθηση τῆς ἀθανασίας ~ Αγίου Σωφρονίου του Έσσεξ

Πηγή: Το μυστήριο της Χριστιανικής Ζωής, Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου (σ. 278-279), Ιερά μονή Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας, Δεύτερη έκδοση (2011) Αντιγραφή orthopraxia.gr

Ἡ αἰωνιότητα εἶναι ὁ Ἴδιος ὁ Θεὸς στὸ Εἶναι Του. Ξεφεύγει ἀπὸ κάθε λογικὸ ὁρισμὸ δὲν ἔχει διάρκεια στὴ φύσῃ της, περιβάλλει τὴ διάρκεια ὅλων τῶν αἰώνων. Ἔμπειρία αὐτῆς τῆς αἰωνιότητος μᾶς δίνεται, ὅταν παραμένουμε ἐξ ὁλοκλήρου στὸν Θεὸ μὲ καθαρὸ νού. Εἴμαστε αἰώνιοι κατα τὸ μέτρο ποὺ παραμένουμε στὸν Θεὸ καὶ ὁ Θεὸς παραμένει σὲ μᾶς. Σὲ ὅσους πίστεψαν στὸν Χριστὸ δόθηκε ἡ ἐπαγγελία ὅτι ὁ Θεὸς θὰ εἶναι «τὰ πάντα ἐν πᾶσιν». Ὅταν αὐτὸ συντελεστεῖ, τότε μόνο θὰ φανοῦμε κάτοχοι τῆς αἰωνιότητος στὴν πληρότητα. Στὰ ὅρια ὅμως τῆς γῆς, ζῶντας ἀκόμη ἐν σαρκί, μετέχουμε στὴν αἰωνιότητα μόνο ἐν μέρει, κατὰ τὸ μέτρο ποὺ μένουμε ἐμεῖς στὸν Θεὸ καὶ ὁ Θεός σε μᾶς.

Τὸ αἴσθημα τῆς αἰωνιότητος κάποτε ἐντείνεται μέσα μας καὶ κάποτε ἐξασθενεῖ, ἀνάλογα μὲ τὸ μέτρο τῆς χάριτος ποὺ ἐκχύνεται ἐπάνω μας. Κατὰ καιροὺς τὸ αἴσθημα αὐτὸ φθάνει σὲ τέτοια ἔνταση, ποὺ ὸ πρόσκαιρος κόσμος λησμονεῖται καὶ ἀποχωρεῖ κάπου πρὸς τὰ πίσω. Μερικὲς ὅμως φορὲς ἐνεργεῖται μὲ λιγότερη δύναμη, ἀλλὰ ὡστόσο φανερώνεται ἐναργῶς στὴν ψυχή. Ἡ πιὸ συνηθισμένη κατάσταση τῶν ἀνθρώπων εἶναι ἐκείνη, κατὰ τὴν ὁποία ἢ γήινη πραγματικότητα ἐπικρατεῖ καὶ ἡ αἰωνιότητα δὲν γίνεται αἰσθητή. Παρατηρεῖται ὅμως καὶ ἄλλη κατάσταση: κατ’ αὐτὴν ὁ ἄνθρωπος ὄχι μόνο δὲν συνειδητοποιεῖ τὴν ἀθανασία του, ἀλλὰ καὶ δύσκολα πιστεύει σὲ αὐτὴν ἢ δὲν τὴν ἀποδέχεται κἂν ὼς δυνατότητα.

Συχνὰ ἐπαναλαμβάνω τίς λέξεις αἴσθημα καὶ αἴσθῃσή. Πρέπει νὰ ἐννοοῦμε τίς λέξεις αὐτὲς ὡς πνευματικὴ κατάσταση καὶ ὄχι ὡς κατάσταση τῶν αἰσθήσεων. Όλόκληρη ἡ στροφὴ μᾶς πρὸς τὴ γῆ, πρὸς τίς σαρκικὲς ἐμπειρίες, φονεύει μέσα μας ὄχι μόνο τὴν αἴσθηση τῆς αἰωνιότητος, ἀλλὰ καὶ τὴν πίστη στὸν Θεό. Ἡ πίστη ὅμως στὴ Θεότητα τοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ τὴν ἀρχὴ τῆς γεννήσεως Ἀνωθεν ἀπὸ τὸ Πνεῦμα. Καὶ ἡ σύμφωνη μὲ τίς ἐντολές Του ζωὴ ὁδηγεῖ στὴν ἔντονη ὼς καὶ ὀφθαλμοφανῆ αἴσθηση τῆς ἀθανασίας.

Οὐκρανία, Κράϊνες καὶ τῆς σύγχρονης χαλιμᾶς τὰ παραμύθια.

Γράφει ο Γεώργιος Τζανάκης

Ὅποιος πρὶν καμμιὰ τριανταριὰ χρόνια ἔζησε, σὲ κάποιο βαθμό, τὰ πραγματικὰ γεγονότα στὴν τότε Γιουγκοσλαβία, δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ ἀνατριχιάσῃ μὲ ὅσα γίνονται σήμερα στὴν Οὑκρανία. Ξαναγίνονται τὰ ἴδια πράγματα, ἀπὸ τοὺς ἴδιους ἀνθρώπους, γιὰ τὸν ἴδιο σκοπό.

Ἀπὸ τὴν Κράϊνα τότε ξεκίνησαν (συνέχεια τῶν σφαγῶν τοῦ Β΄ παγκοσμίου πολέμου). Στὴν Οὑκρανία σήμερα. Στὰ ἀκρινά μέρη, στὶς ἀκρινὲς περιοχές, στὶς ἐσχατιές, ἐκεὶ ποὺ τελειώνει ὁ ὀρθόδοξος κόσμος καὶ ἀρχίζει ἡ φραγκοπαπιστική, ἡ εὐρωμασωνική, ἡ σατανιστικὴ εὐρωσιωνιστικὴ ἐπικράτεια ποὺ θέλει νὰ διαλύσῃ τὸν ὀρθόδοξο κόσμο.

Δύο φορὲς βρέθηκα στὴν τότε Γιουγκοσλαβία καὶ εἶδα μὲ τὰ μάτια μου καὶ ἔζησα -ἔστω καὶ λίγο- καὶ κατάλαβα, ὅσο μποροῦσα νὰ καταλάβω, τὸ τί διαδραματιζόταν καὶ ποιὰ ἦταν ἡ στόχευσις. Ἄκουγα τὸ 1992 τὸν στρατηγὸ Μλάντις νὰ μᾶς λέει: «Μοῦ λένε οἱ Εὑρωπαῖοι -Γιατί πολεμᾶς; Μπορεῖς νὰ νικήσῃς; Δὲν γίνεται. Ἄστα καὶ φῦγε. –Μὰ ἐδὼ εἶναι οἱ τάφοι τῶν προγόνων μου. Δὲν μπορῶ νὰ μὴν τοὺς ὑπερασπιστῶ. –Δὲν μπορεῖς νὰ ἀντέξῃς. Θὰ σὲ διαλύσουμε. -Ἰδού ἡ Ρόδος, ἰδού καὶ τὸ πήδημα. Ἐλάτε νὰ τὰ πάρετε. –Θὰ τὰ πάρουμε καὶ ἐσυ θὰ καταδικαστῇς ὡς ἐγκληματίας πολέμου»

Αὑτὰ μᾶς τὰ ἔλεγε ὁ στρατηγὸς Μλάντιτς τὸ 1992!!! ( Ἴσως κάπου ὑπάρχουν ἀκόμη οἱ ἠχογραφήσεις αὐτές). Προκαταβολικὰ «ἐγκλήματίας πολέμου». Ἀπὸ τότε εἶχε προδιαγραφεῖ αὐτὸ ποὺ ἔγινε πολὺ ἀργότερα. Ἔστησαν τὸ «Σεράγιεβο» καὶ ὅντως κατέληξε στὸ δικαστήριο ὡς ἐγκληματίας πολέμου, γιατὶ ὑπερασπίστηκε τὴν πατρίδα του. Αὑτὸ τὸ τέλος περιμένει ὅσους ὑπερασπίζονται τὴν πίστι τους καὶ τὴν πατρίδα τους ἀπὸ τὴν διαλυτικὴ ἐπιβουλή τῶν σατανιστῶν νεοεποχητῶν.

Τὸ 1994, δεύτερη ἀποστολή, ἐβίωσα τὴν δημοσιογραφικὴ ἀγυρτεία, ὄχι ἀπὸ τὶς τηλεοράσεις καὶ τὶς ἐφημερῖδες, ἀλλὰ μέσα στὸ ἴδιο λεωφορεῖο καὶ στὸ ἴδιο ξενοδοχεῖο μὲ 35 ἔλληνες δημοσιογράφους ποὺ πηγαιναν νὰ καλύψουν τὰ γεγονότα. Δὲν χρειάζονται λεπτομέρειες… Σήμερα πάντως ἔχουν τερματίσει τὴν προπαγάνδα.

 Ἡ οὐσία εἶναι ὅτι τότε φασίστες, φανατικοὶ μουσουλμάνοι, μισθοφόροι καὶ κάθε σατανιστικὸ ἀπόβρασμα μὲ τὶς εὐλογίες τῶν παπιστῶν ἐπετέθησαν καὶ πολέμησαν  μιὰ ὀρθόδοξη χώρα. Τὸ ἔργο τὸ ὁλοκλήρωσαν οἱ ἀμερικανοὶ καὶ τὸ ΝΑΤΟ μὲ τὸν τρόπο ποὺ ὅλοι γνωρίζουν. Βομβάρδιζαν ἐπὶ μῆνες τὰ πάντα. Αὐτοὶ ποὺ τώρα μιξοκλαῖνε γιὰ εἰσβολὴ καὶ  ἀγριότητες στὴν Οὐκρανία.

 Ἀποτέλεσμα νὰ δοθῇ τὸ λίκνο τοῦ Σερβικοῦ ἔθνους, τὸ Κοσυφοπέδιο καὶ τὰ Μετόχια, στοὺς ἀλβανοὺς ἐθνικοφασίστες, στοὺς καλύτερους συμμάχους τῶν ναζὶ μὲ τὴν μεγαλύτερη ἐθελοντικὴ παρουσία στὸν στρατὸ ποὺ ἐξεστράτευσε ἐναντίον τῆς πρώην συμμάχου των ΕΣΣΔ, καὶ νὰ ἀποκόπῇ ἡ Βοσνία ἀπὸ τὴν ἐναπομείνασα Σερβία.

Ἦταν ἡ Σερβία τὸ σύνορο τῶν δύο κόσμων. Ἠ ἄκρη τῆς Ρωμιοσύνης, τῆς  ὀρθοδόξου ὁμολογίας, τῶν ἐχθρῶν τοῦ σατανά, τὸ ἀκρινό μέρος, ἡ Κράϊνα. Καὶ τώρα εἶναι ἡ Οὑκρανία. Ἴδιες λέξεις, ἴδια οὐσία. Πάλι τὸ ἴδιο. Οὐκρανία, Κίεβο. Τὸ λίκνο τῆς ὀρθοδόξου Ρωσίας. Καὶ ἔρχονται πάλι οἱ ἴδιοι. Μὲ σχεδιασμούς  ποὺ πάνε πολὺ πίσω χρονικῶς. Μὲ πολυχρόνιες ὀργανωμένες προσπάθειες ἀπὸ τὰ παπιστικὰ ἄντρα μέχρι τὰ μασωνοσιωνιστικὰ ἐργαστήρια. Ὅποιος δὲν ἐθελοτυφλεῖ, δὲν ἔχει λοβωτομηθῇ ἤ δὲν ἔχει τηλεοπτικῶς ἐκμαλακισθῇ μπορεῖ (καὶ πρέπει) νὰ ἐλέγξῃ τὰ παραπάνω.

Αὑτὸ ποὺ κάνει πιὸ πικρὸ αὐτὸ τὸ ποτήρι εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι τότε πηγαίναμε βοήθεια μὲ τὴν κάλυψι τῆς ἐκκλησίας (ἁπὸ τὴν Ἐλλάδα) καὶ βοηθῶντας τὴν ἐκκλησία (στὴν Σερβία). Σήμερα ἡ ἐλεγχόμενη ἀπὸ τὰ ἴδια παπιστικομασωνικὰ κέντρα ἐκκλησιαστικὴ ἱεραρχία ὄχι μόνο ἔσχισε τὴν ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἀναγνωρίζοντας ὡς ἐκκλησία ἀχειροτόνητους καὶ ἀφορισμένους, ἀλλὰ κάνει καὶ ἐράνους γιὰ νὰ βοηθήσῃ  τὴν «ἐκκλησία» τῶν φασιστῶν τοῦ Ἐπιφανίου, τοῦ ψευδεπισκόπου ποὺ κατεσκεύασε ὁ Βαρθολομαῖος γιὰ νὰ βοηθήσῃ τὶς μεθοδεύσεις τῶν ἐβραιοσιωνιστῶν (κατὰ τὰ σχέδια τοῦ Μπιελίνσκι). 

Δὲν μᾶς φτάνει ὁ σατανιΚούλης ποὺ στελνει ὄπλα στοὺς φασιστες γιὰ νὰ σκοτώνουν τοὺς ὀρθοδόξους ὣστε νὰ αὐξηθῇ τὸ μίσος ἀνάμεσα στοὺς ὀρθοδόξους λαοὺς, ποὺ χρόνια μεθοδευμένα καλλιεργοῦν οἱ σατανιστὲς τοῦ Βατικανοῦ· ἔχουμε καὶ τὴν ἄλλη  ἡγεσία, τὴν ἐκκλησιαστικὴ,  ποὺ συμμετέχει ἐνεργῶς στὶς προσπάθειες. Μετέρχονται κάθε τρόπο ὥστε νὰ τρέξῃ ὅσο τὸ δυνατὸν περισσότερο αἷμα καὶ νὰ αὐξηθῇ τὸ μίσος μεταξὺ ὀρθοδόξων ποὺ τόσο μεθοδικὰ καλλιεργοῦν οἱ ἐγχώριοι καὶ οἱ ἐκ Φαναρίου οἰκουμενιστές.

Καὶ κάποιοι προσπαθοῦμε νὰ ποῦμε καὶ νὰ ἐξηγησουμε γιὰ τοὺς διαφόρους ἐπισκόπους καὶ ἀρχιεπισκόπους ποὺ φυτεύουν στὸ σῶμα τῆς ἐκκλησίας τὰ διάφορα κέντρα καὶ τὰ παράκεντρα ὥστε νὰ ἐλέγξουν ἀπὸ μέσα τὴν ἐκκλησία… 

Γνωρίζω ὅτι μέσα στὸν καταιγισμὸ πρώτα τῆς χρεοκοπίας καὶ τῶν μνημονίων, κατόπιν τῆς φασιστικοποιήσεως τῶν πάντων, μὲ ἀφορμὴ τὴν μεθόδευσι τοῦ κορωνοϊοῦ, καὶ τώρα μὲ ἀφορμὴ τὸν πόλεμο δὲν ὑπάρχει πλέον δυνατότης σκέψεως. Ἡ ἀνελέητη συνεχὴς προπαγάνδα τὴν μιὰ γιὰ τὰ ἐμβόλια, τώρα μὲ τὰ τοῦ πολέμου δὲν ἀφήνει περιθώρια ψύχραιμης καὶ στοιχειωδῶς λογικῆς προσεγγίσεως. Ἄνθρωποι ὑλόφρονες, ἐκμαυλισμένοι, ἠθικῶς διαλυμένοι, τρομοκρατημένοι, οὐσιαστικῶς ὑπηρέτες τῶν δαιμονίων -ὅπως ἔχουμε καταντήσει- δὲν μποροῦμε κἄν νὰ ἀντιληφθοῦμε τί γίνεται. Ὁ νοῦς ἔγινε χῶμα. «Τὸν νοῦν χοῦν ἀπετέλεσα» ποὺ λέει τὶς μέρες αὐτὲς ὁ ἅγιος Ἀνδρέας Κρήτης. Χρόνια τώρα, σὲ αὐτὸ τὸ χῶμα φυτεύουν οἱ προδότες τῆς πίστεως τοὺς οἰκουμενιστικοὺς σπόρους τους καὶ καλλιεργοῦν τοὺς γενιτσάρους ποὺ βλέπουμε γύρω μας νὰ στελεχώνουν τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἡγεσία καὶ νὰ διαβρώνουν τὸ σῶμα τῆς ἐκκλησίας. Καὶ μεῖς βυθισμένοι στὴν ἀπιστία, τὴν ἁμαρτία, στὸν δαιμονισμὸ, μὲ λογισμοὺς, μὲ ἔργα, μὲ ἀνοχὴ στὸ ὄργιο ποὺ ἐξελίσεται γύρω μας δὲν δίνουμε περιθώρια στὸν Θεό νὰ ἐπέμβῃ καὶ νὰ κολοβώσῃ τὶς ἡμέρες τὶς μαῦρες. 

Καὶ ἀρχίζει ἡ σαρακοστή γιὰ νὰ φτάσουμε στὸ Πάσχα. (σημ: αὐτὰ εἶχαν γραφτεῖ πρὶν τὴν σαρακοστὴ, ἀλλὰ δὲν τὰ δημοσίευσα μιὰ ποὺ ἀφ᾿ ἑνὸς εἶναι γνωστὰ σὲ ὅσους θέλουν νὰ βλέπουν καὶ βδελυρὰ σὲ ὅσους δὲν θέλουν νὰ σκέπτονται, ἀλλὰ πάντως κουραστικὰ γιὰ τοὺς ζαλισμένους ἀδελφούς). Τί θὰ σκεφτοῦν ἄραγε ὁ σατανιΚούλης καὶ τὰ ἐπιτελεία του γιὰ νὰ ἐκτελέσουν τὶς ἐντολὲς τῶν ἀφεντικῶν τους καὶ νὰ μαγαρίσουν καὶ αὐτὸ τὸ Πάσχα; Τὴν πρώτη χρονιὰ ἔκλεισαν τὶς ἐκκλησίες, τὴν ἐπομένη ἔκαναν τὸ Πάσχα τὸ Μεγάλο Σάββατο, φέτος τί θὰ σκεφτοῦν μαζὶ μὲ τὴν προδοτικὴ ἱεραρχία; Ἴσως ὁ ἀλληλοσκοτωμὸς καὶ τὸ μίσος μεταξὺ ὀρθοδόξων νὰ εἶναι ἡ προσφορά τους πρὸς τὸν σατανά.

Πρέπει νὰ ἀντέξουμε στὴν δαιμονικὴ προπαγάνδα. Νὰ κλείσουμε τὶς ὀθόνες τοῦ ψεύδους καὶ μὴν ἀκοῦμε τὰ ἀπύλωτα στόματα τῶν προδοτῶν ἱεραρχῶν καὶ ἱερέων. Γιὰ τὴν πολιτικὴ καὶ δημοσιογραφικὴ ἀγυρτεία δὲν χρειάζεται συζήτησις. Βλέπουμε ποιοὶ ἔχουν τοποθετηθῇ σὲ θέσεις εὐθύνης καὶ τί πράττουν.  

Στὶς ἀκολουθίες τῆς Μεγάλης Τεσαρακοστῆς ὅλα ἔχουν λεχθῇ. Ὅποιοι μποροῦν νὰ καταλαβαίνουν τὰ λόγια ἄς τὰ προσέξουν. Ὅποιοι ξέρουν νὰ προσεύχονται ἄς αὐξήσουν τὶς προσευχές τους. Καὶ ἕνα κύριε ἐλέησον, ἄν εἶναι ἐκ καρδίας, βοηθᾶ, ὅπως λὲν αὐτοὶ ποὺ ξέρουν. Καὶ κυρίως ἄς σταματήσει ἡ πολυδιάσπασι καὶ ἡ καχυποψία πρὸς ὅλους. Στραπατσαρισμένες ψυχὲς καὶ μπαλωμένα μυαλὰ εἴμαστε ὅλοι. Ἄς μὴν ψάχνουμε γιὰ ἄσπιλους καὶ ἀμόλυντους. 

Καὶ ὁσον ἀφορᾶ τοὺς ἱεράρχες, στοὺς ὁποίους ὀνομαστικῶς ἀναφέρομαι τακτικά, δὲν γίνονται ἀναφορὲς ἐπειδὴ δὲν εἶναι ἄσπιλοι, ἐπειδὴ σὲ κάτι ὑστεροῦν. Γίνεται κριτικὴ διότι ἔχουν ἐντελῶς ἀπομακρυνθῇ ἀπὸ τὴν ὀρθόδοξο πίστι. Οἱ πράξεις τους δείχνουν ἀνθρώπους ποὺ δὲν πιστεύουν κἄν στὸν Θεό, πολὺ δὲ περισσότερο ὀρθοδόξως. Ὄχι μόνον λειτουργοῦν ὡς κακοὶ πολιτικοὶ μὲ ράσα, πολιτικὰ πιόνια ἐννοεῖται, ἀλλὰ γίνονται φορεῖς καὶ μεταδότες μιᾶς ἐκκλησιαστικῆς καὶ κοινωνικῆς σαπίλας ποὺ ἀναπόφευκτα θὰ μολύνῃ ἔτι περαιτέρω τὸ ὀρθόδοξο ποίμνιο καὶ θὰ τὸ μετατρέψῃ σὲ ἕνα οἰκουμενιστικὸ πολτό κατάλληλο μόνο γιὰ τὰ νεοεποχήτικα καλούπια. Δὲν μπορεῖ νὰ συνεχιστῇ αὐτὸ. Ἄν δὲν τὸ σταματήσουν οἱ ἄνθρωποι, μάλλον θὰ τὸ σταματήσει ὁ Θεός καὶ μαζί μ᾿ αὐτὸ καὶ μᾶς γιὰ νὰ μὴν συνεχίσουμε νὰ μαγαρίζουμε τὸ χῶμα ποὺ πατοῦμε καὶ νὰ ἐξευτελίζουμε τὴν πίστι τῶν πατέρων μας.

Γεώργιος Κ. Τζανάκης. Ἀκρωτήρι Χανίων. 10 Μαρτίου 2022 

Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης: Προφητεία για την Πόλη και τα πυρηνικά!

Έζησε κοντά στον γέροντα ο παππούλης, είδε όσα είδε και τα μεταφέρει. Δεν μπορεί όλοι οι άγιοι να έβλεπαν λάθος. Και ο άγιος Γεώργιος δεν ήταν πρόσωπο τυχαίο. Ήταν από τους μεγαλύτερους αγίους των τελευταίων τριών αιώνων. 

Απομ/φώνηση:

Έλεγε, θα γίνει πόλεμος. Η Τουρκία θα σβήσει έλεγε, η Κωνσταντινούπολη θα γίνει ελληνικιά, αλλά….να φοβάστε τα πυρηνικά, να έχετε αμπριά.

Εδώ, το ύψωμα απέναντι… λένε προφήτη Ηλία το ύψωμα, να έχετε αμπριά γιατί… Θα πέσουν πυρηνικά.

Και να έχετε ράδιο: θα πούνε όλοι να βγείτε έξω, για τα πυρηνικά, να είστε έτοιμοι. Γιατί τα χρόνια δεν πάνε καλά.


Ολόκληρο το βίντεο:

ΟΡΘΟΠΡΑΞΙΑ

Ἐκκλησία Κρήτης: Νέος Ἀρχιεπίσκοπος. Μπορεῖ νὰ ἀλλάξῃ κάτι; Γ΄

Γράφει ο Γεώργιος Τζανάκης

Ἐνθρονιστήριος λόγος (ΕΛ)[1]

«Οἱ ὑποθῆκες τοῦ ἀποστόλου Παῦλου διὰ τῆς πρὸς αὐτὸν ἐπιστολῆς του ἀποτελοῦν ὑποθῆκες καὶ γιὰ τὴν δική μου ἀναξιότητα.» Ὁ Κρήτης Εὐγένιος (ΕΛ).

Λέγοντας ὁ νέος ἀρχιεπίσκοπος ὅτι οἱ ὑποθῆκες τοῦ ἀποστόλου Παύλου ἀποτελοῦν καὶ ὑποθῆκες γι᾿ αὐτὸν τὸν ἴδιο μᾶς χαροποιεῖ ἀφ᾿ ἑνὸς, ἀλλὰ μᾶς δίνει τὸ δικαίωμα -καὶ μᾶς ὑποχρεώνει ταυτοχρόνως- νὰ συγκρίνουμε τὰ ὅσα λέγει καὶ πράττει μὲ ὅσα διδάσκει ὁ ἀπόστολος Παῦλος. 

Μπορεῖ νὰ πῇ κανεὶς ὅτι μιλοῦμε σκληρὰ, ἀκόμη καὶ ὅτι λοιδωροῦμε ἐννίοτε, ἀλλὰ δὲν γίνεται γιὰ προσωπικοὺς λόγους. Δὲν γίνεται γιὰ τὸν ἑαυτό μας. Ὅποιος σκέφτεται ἔτσι ἄς ἀναλογιστεῖ τὴν ζημιὰ ποὺ προκαλοῦν οἱ σύγχρονοι ποιμένες μὲ τοὺς λόγους καὶ τὶς ἐνέργειές τους, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ χάνονται οἱ ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων.  Καὶ ὁ Χριστὸς ἔλουζε τοὺς γραμματεῖς καὶ τοὺς φαρισαίους μὲ μύρια ὅσα, ἀλλὰ ὄχι γιὰ τὸν ἑαυτό του, ἀλλὰ ἐπειδὴ ὁδηγοῦσαν στὴν ἀπώλεια ὅλους τοὺς ἄλλους.

«Καὶ ὁ Χριστὸς δὲ μυρία ἐλοιδορεῖτο τοῖς γραμματεῦσι καὶ Φαρισαίοις, ἀλλ’ οὐχ ἑαυτοῦ ἕνεκεν, ἀλλ’ ὅτι τοὺς ἄλλους ἅπαντας ἀπώλλυον». ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ PG62.664

(Τὰ ἀποσπάσματα τοῦ ἀγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου εἶναι σκοπίμως ἀπὸ τὴν ἐρμηνεία στὴν πρὸς Τϊτον ἐπιστολὴν τοῦ ἀποστόλου Παύλου ἡ ὁποία , ὡς γνωστόν, ἐγγράφη ἀπὸ τὸν ἅγιο Ἰωάννη, τῇ ὑπαγορεύσει καὶ φωτισμῷ τοῦ ἰδίου τοῦ ἀποστόλου Παύλου, μιὰ ποὺ τὸν σέβεται ὁ νέος ἀρχιεπίσκοπος, ὅπως λέει, καὶ τὰ θεωρεῖ ὑποθῆκες καὶ γιὰ τὸν ἴδιο)

Κατ᾿ ἀρχὴν πρέπει οἱ ἐπίσκοποι νὰ εἶναι πολὺ προσεκτικοὶ καὶ νὰ μὴν σκανδαλίζουν τοὺς ἀνθρώπους. Ἄν ὅποιος σκανδαλίσει μιὰ ψυχὴ, τὸν συμφέρει νὰ δέσῃ μιὰ μυλόπετρα στὸ λαιμό του καὶ νὰ πέσῃ στὴ θάλασσα, αὐτὸς ποὺ σκανδαλίζει τόσες ψυχὲς, πόλεις ὁλόκληρες, ἄνδρες γυναῖκες καὶ παιδιά κλπ τί πρέπει νὰ πάθῃ; (γιὰ ἐπισκόπους λέγει, πολὺ συγκεκριμένα)

«Εἰ δὲ ὁ μίαν ψυχὴν σκανδαλίζων, συμφέρει αὐτῷ ἵνα μύλος ὀνικὸς κρεμασθῇ εἰς τὸν τράχηλον αὐτοῦ, καὶ καταποντισθῇ ἐν τῷ πελάγει τῆς θαλάσσης, ὁ τὰς τοσαύτας ψυχὰς σκανδαλίζων, πόλεις ὁλοκλήρους καὶ δήμους καὶ μυρίας ψυχὰς, ἄνδρας, γυναῖκας, παῖδας, πολίτας, γεωργοὺς, τοὺς ἐν αὐτῇ τῇ πόλει, τοὺς ἐν ἑτέραις ταῖς ὑπ’ ἐκείνην τὴν πόλιν, τί ὑποστήσεται;» ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ PG62.667

Σκανδαλίζει ὁ νέος ἀρχιεπίσκοπος; Καὶ ὡς Ρεθύμνης συμπορεύτηκε ἀπολύτως μὲ τὶς ἐπιταγὲς τῶν τυράννων ποὺ κυβερνοῦν καὶ δήλωσε καὶ τὴν μελλοντικὴ συμπόρευσί του σὲ ὅτι ἀποφασίσουν (τὰ ἔχουμε ἀναφέρει στὰ προηγούμενα). Συνήργησε ἐξ ἀρχῆς στὴν ἀπομάκρυνσι τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τοὺς ναούς, ἔκλεισε τὶς πόρτες τῶν ἐκκλησιῶν (τὶς σφάλισε, ὅπως λένε στὴν Κρήτη) , ἀλλὰ τὸ ἔκανε ἀπὸ ἀγάπη!!! Δὲν τὸ ἤθελε, οὔτε ἦταν προδότης. Ὄχι, βέβαια. Ἀπὸ ἀγάπη τὸ ἔκανε, ὅπως καὶ ὅλα τὰ ὑπόλοιπα. 

«Σφαλίζω ἀπὸ ἀγάπη ὅμως. Δὲν σφαλίσαμε γιατὶ θέλαμε νὰ σφαλίσουμε, οὔτε γιατὶ, ὅπως βιάστηκαν κάποιοι νὰ μᾶς κατηγορήσουν, εἴμαστε προδότες , ἐπιλήσμονες καὶ ἐπίορκοι.». Συνέντευξις τοῦ Ρεθύμνης στὸν ΤΕΑΜ ΦΜ [2]

Καὶ τί ἔγινε ποὺ δὲν γιόρτασαν Πάσχα οἱ Χριστιανοί; Τί ἔγινε ποὺ δὲν πῆγαν στὶς ἐκκλησίες; Ἔγινε τίποτα; Τὸ ἔκαναν (τὸ Πάσχα) στὶς καρδιές τους.  Ἀπλά πράγματα. Χάνεις τίποτα ἄν δὲν πᾶς τὸ Πάσχα στὴν Ἐκκλησία; Ὄχι βέβαια. Τὸ κάνεις στὴν καρδιά σου. 

«Δεν χάνουμε τίποτα αν δεν κάνουμε Πάσχα στις Εκκλησίες μας και κάνουμε Πάσχα στις καρδιές μας, και ίσως θα πρέπει να επανατοποθετηθούμε όλοι μας και στον τρόπο που γιορτάζαμε το Πάσχα» Συνέντευξις τοῦ Ρεθύμνης στὸν ΤΕΑΜ ΦΜ[2]

Λαμπρές ἐπισκοπικὲς ὑποθῆκες. Ἀφοὺ δὲν σημαίνει τίποτα γιὰ τὸν ἐπίσκοπο αὐτὸν τὸ νὰ μὴν πᾶς καθόλου στὴν ἐκκλησία τὸ Πάσχα, θὰ ὑπάρχει κανένα πρόβλημα νὰ τὸ γιορτάσῃς ἀντί τὴν Κυριακὴ τὸ Σάββατο βράδυ; Ὄχι βέβαια. Γι᾿ αὐτὸ μὲ τόση εὐκολία τὸ ἐπόμενο Πάσχα ἀνέστησαν διήμερο τὸν Κύριο. Ἄν αὔριο χρειαστεῖ νὰ συνεορτάσουν μὲ τοὺς παπιστὲς ἤ τοὺς ἐβραίους, θὰ ὑπάρχῃ κανένα πρόβλημα; Δὲν νομίζω. Οἱ ἄνθρωποι τέτοιας νοοτροπίας ἔχουν τὴν ἄνεσι νὰ «ἐπανατοποθετοῦνται», ὅπως οἱ ἴδιοι λένε, ὄχι μόνον στὸν ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα ἀλλὰ σὲ ὅλα τὰ τῆς πίστεως. 

Καὶ ὅμως δηλώνει ὅτι εἶναι διάδοχος τῶν ἀποστολικῶν θρόνων καὶ γνωρίζει ὅτι πρέπει νὰ γίνῃ καὶ μέτοχος τῶν ἀποστολικῶν τρόπων.

«Οἱ ἐπίσκοποι γινόμαστε μὲν θρόνων διάδοχοι τῶν ἁγίων ἀποστόλων, ἀλλὰ καθημερινὸς ἀγῶνας μας εἶναι νὰ γίνωμε καὶ τρόπων μέτοχοι ἐκείνων.» Ὁ Κρήτης Εὐγένιος ΕΛ

Πολὺ σωστὰ, πῶς ὅμως μπορεῖ νὰ συμβῇ αὐτὸ ὅταν λένε , οἱ σημερινοὶ ἐπίσκοποι, ὅτι ἐπιβάλλουν οἱ καιροὶ καὶ τὰ συμφέροντα καὶ ὄχι ὅσα παρέλαβαν χωρὶς νὰ προσθέτουν ἤ νὰ ἀφαιροῦν τὸ παραμικρὸν; Εἷναι κήρυκες τῆς ἀληθείας, ὅπως λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, καὶ «καθὼς ὁ κῆρυξ μέσα στὸ θέατρο μπροστὰ σὲ ὅλους κηρύττει ἔτσι καὶ μεῖς κηρύττουμε χωρὶς νὰ προσθέτουμε τίποτα, ἀλλὰ λέμε αὐτὰ ποὺ ἀκούσαμε. Ἡ ἀρετὴ τοῦ κήρυκος πέραν τοῦ ὅτι πρέπει σὲ ὅλους νὰ κηρύξῃ  εἶναι ὅτι δὲν πρέπει νὰ προσθέσῃ ἤ νὰ ἀφαιρέσῃ τίποτα». 

«Ὥσπερ γὰρ ὁ κήρυξ πάντων παρόντων ἐν τῷ θεάτρῳ κηρύττει, οὕτω καὶ ἡμεῖς κηρύττομεν, ὥστε μηδὲν προσθεῖναι, ἀλλ’ αὐτὰ ἃ ἠκούσαμεν εἰπεῖν. Ἡ γὰρ τοῦ κήρυκος ἀρετὴ ἐν τῷ πᾶσιν εἰπεῖν ἐστι τὸ γεγονὸς, οὐκ ἐν τῷ προσθεῖναί τινα καὶ ἀφελεῖν.» ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ PG62.666

Πού εἶπαν οἱ πατέρες νὰ κλείνουμε τὶς ἐκκλησίες ἤ νὰ μπαίνουν μέσα μόνο «ὑγιεὶς» σωματικῶς; Ποὺ εἶπαν νὰ καλοῦμε ἀστυνόμους καὶ νὰ ἐλέγχουμε τοὺς ἀνθρώπους ἐν ὥρα λειτουργίας ἄν εἶναι ἐμβολιασμένοι; Πότε εἶπαν νὰ ἐκβιάζουν τοὺς ἱερεῖς νὰ ἐμβολιαστοῦν ἀλλοιῶς να μὴν λειτουργοῦν καὶ νὰ μὴν ἐξομολογοῦν; Πότε εἶπαν ὅτι οἱ δεσπότες ἀποφασίζουν καὶ διατάζουν ὅτι τοὺς ἔρθει στὸ κεφάλι; Τὸ ἀκριβῶς ἀντίθετο λένε. Τὸ ἀκριβῶς ἀντίθετο. Νὰ μὴν προσθέτουν καὶ νὰ μὴν ἀφαιροῦν τὸ παραμικρό.

Ξεχνοῦν φαίνεται, ὅτι ἄρχουν αὐτεξουσίων ἀνθρώπων. Ξεχνοῦν ὅτι «ἐπ᾿ ἐλευθερία ἐκλήθησαν» οἱ χριστιανοί. Μὲ τὴν ἐξουσιομανία ποὺ τοὺς ἔχει κυριεύσει καὶ μὲ τὸν συμφυρμό τους μὲ τοὺς πολιτικοὺς ἄρχοντες ἔχουν ξεχάσει ὅτι ὑπάρχουν γιὰ τὴν ἐπιστασία καὶ ὄχι γιὰ τὴν τυραννία τοῦ λαοῦ. Αὑτὸς ποὺ ἐξουσιάζει ἐξωτερικῶς, μὲ τὸν νόμο καὶ τὴν ἀνάγκη, συνήθως δὲν ἐνδιαφέρεται γιὰ τὴν γνώμη τῶν ἀρχομένων. Θέλουν δὲν θέλουν ἀναγκάζονται νὰ ὑπακούσουν στὸν νόμο καὶ τὴν βία. Αὑτὸς ὅμως ποὺ καλεῖται νὰ ἄρχῃ σὲ ἀνθρώπους ποὺ ἐκουσίως τοῦ δίδουν αὐτὴν τὴν ἐξουσία, ἄν ὁδηγήσῃ τὰ πράγματα ὥστε νὰ πράττῃ τὰ πάντα στηριζόμενος μόνο στὴν γνώμη του, στὴ θέλησί του καὶ σὲ κανέναν νὰ μὴν λογοδοτῇ, τότε τὴν ἐπιστασία ποὺ τοῦ ἀνετέθη γιὰ τὸ καλὸ τοῦ λαοῦ τὴν ἔχει μετατρέψει σὲ τυραννία.

«Ὁ μὲν γὰρ ἔξωθεν ἄρχων, ἐπειδὴ νόμῳ κρατεῖ καὶ ἀνάγκῃ, εἰκότως οὐ πολλαχοῦ τῆς τῶν ἀρχομένων γνώμης κοινωνεῖ· ὁ μέντοι ἑκόντων ὀφείλων ἄρχειν, καὶ χάριν αὐτῷ τῆς ἀρχῆς εἰδότων, ἂν οὕτω τὸ πρᾶγμα καταστήσῃ, ὡς ἀπὸ τῆς οἰκείας γνώμης μόνον πάντα ποιεῖν, καὶ μηδενὶ μεταδιδῷ λόγου, τυραννικώτερον μᾶλλον ἢ δημοτικώτερον τὴν ἐπιστασίαν πεποίηται» ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ PG62.672

Θὰ μοῦ πῇ ὁ νέος ἀρχιεπίσκοπος ὅτι ἀδίκως κοπιῶ, διότι αὐτὰ ποὺ παραθέτω ἀπὸ τὸν ἄγιο Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο καὶ τὰ γνωρίζει καὶ τὰ λέει καὶ ὁ ἴδιος στὸν ἐνθρονηστήριο λόγο του:

«Ἡ ἑκκλησία δὲν κυριεύει, ἀλλὰ συμμετέχει , δὲν καταπιέζει, ἀλλὰ παρακαλεῖ· δὲν ἐπιβάλλει , ἀλλὰ προσκαλεῖ· δὲν εἶναι αὐθεντία , ἀλλὰ ἀλήθεια· δὲν εἶναι ἐξουσία, ἀλλὰ εὐθύνη· δὲν εἶναι βία, ἀλλὰ ἐλευθερία» Ὁ Κρήτης Εὐγένιος ΕΛ

Τϊ κάνουμε τώρα; Στὰ λόγια ὅλα καλά. «Ἡ ἐκκλησία δὲν ἐπιβάλλει , ἀλλὰ προσκαλεῖ. Δὲν καταπιέζει, ἀλλὰ παρακαλεῖ. Δὲν εἶναι βία , ἀλλὰ ἐλευθερία». Ναὶ, ἀλλὰ δὲν μὲ ἀφήνουν νὰ μπῶ στὸν ναό. Ἀπαιτοῦν νὰ φορῶ μουρόπανα. Ἀπειλοῦν τοὺς ἱερεῖς καὶ μάλιστα μὲ ἐγκυκλίους. Τοὺς κόβουν τὸν μισθὸ, τοὺς ἀπαγορεύουν νὰ ἱερουργοῦν καὶ νὰ ἐξομολογοῦν. Τϊ νὰ πιστέψουμε; Τὰ λόγια ἤ τὶς πράξεις;

Ἀπαντᾶ ὁ ἴδιος ὁ ἀρχιεπίσκοπος: Τὶς πράξεις νὰ πιστέψουμε. 

«Νὰ δοῦμε πῶς θὰ πείθῃ ὄχι ἡ γλῶσσα μας ὅσο ἡ ζωή μας, ἀφοὺ δὲν πείθεις ὅταν δὲν ζῇς. «Ὁ γὰρ μὴ ποιῶν καὶ διδάσκων ἀναξιόπιστος ἐστὶν εἰς ὡφέλειαν», κατὰ τὸν Βασίλειο». Ὁ Κρήτης Εὐγένιος (ΕΛ)  

Οἱ πράξεις, λοιπὸν, τῆς ἱεραρχίας ἀποδεικνύουν τὴν τυραννία ποὺ ἔχει ἐπιβληθῇ. Αὑτὴ ἡ τυραννία εἶναι πασίδηλη στὴν συμπεριφορὰ τῶν σημερινῶν ποιμένων ὅσο καὶ ἄν προσπαθοῦν λεκτικῶς νὰ τὴν ὡραιοποιήσουν.  Ἕνα παράδειγμα ἡ Συνοδικότης στὴν ὁποία ἀναφέρεται ὁ ἀρχιεπίσκοπος στὸν ἐνθρονιστήριο λόγο του. 

« Ἡ συνοδικότητα δὲν ἀρκεῖται στὸ ἐπίπεδο τῶν ἐπισκόπων τῆς ἐκκλησίας, ἀλλὰ ξεκινᾶ ἀπὸ τὴ βάσι, ἀπὸ τὴν ἐνορία, τὸ μικρότερο κύταρο, ποὺ λειτουργεῖ μὲ συνοδικοὺς καὶ δημοκρατικοὺς θεσμούς, καὶ ἀνέρχεται ὡς τὸ ὑψηλότερο ἐπίπεδο». Ὁ Κρήτης Εὐγένιος (ΕΛ)

Τώρα ἄς μὴν ἀναλύσουμε γιὰ ποιὰ συνοδικότητα μιλοῦν οἱ ἐπίσκοποί μας… Καὶ μάλιστα ὑπὸ καθεστῶς φαναριώτικου ἐλέγχου καὶ δικῆς τους ἐθελοδουλείας. Ἡ Κολυμπάριος Σύνοδος βοᾶ… Καὶ ὅμως στὰ λόγια βλέπουν «συνοδικοὺς καὶ δημοκρατικοὺς θεσμούς». Ὅταν κλείνετε τὶς ἐκκλησίες, ὅταν περιορίζετε τοὺς εἰσερχομένους, ὅταν τοὺς ἀναγκάζετε νὰ φοροῦν μουρόπανα, νὰ μὴν προσκυνοῦν τὶς ἅγιες εἰκόνες, νὰ δείχνουν ἐμβολιόχαρτα γιὰ νὰ μποῦν στὸν ναό, ἔχουν προηγηθῇ δημοκρατικὲς διαδικασίες; Ὅταν ἀπαγορεύετε στοὺς ἱερεῖς νὰ ἱερουργοῦν καὶ νὰ ἐξομολογοῦν καὶ τοὺς θέλετε καθοδηγητὲς καὶ προαγωγοὺς τῶν κυβερνητικῶν ἀποφάσεων ἔχουν ληφθῇ ἀποφάσεις δημοκρατικῶς  στὸ μικρότερο κύταρο, στὴν ἐνορία; Καλὰ νὰ τὰ λέῃ κανεὶς, ὡραῖα ἀκούγονται, ἀλλὰ μερικοὶ καταλαβαίνουν καὶ τί λέτε. Ἡ κοροϊδία φαίνεται παρακάτω:

«Μέλημά μας ἡ καλλιέργεια αὐτῆς τῆς συνοδικότητος στὴν καρδιὰ τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς , ὅπου ὅλες οἱ σκέψεις οἱ ἀπόψεις, οἱ προβληματισμοί , οἱ ἀντιρήσεις καὶ οἱ διαφωνίες ἀκόμη κατατίθενται καὶ μὲ ὀρθόδοξο ἐκκλησιαστικὸ φρόνημα ἐκφράζονται καὶ ἀξιολογοῦνται.» Ὁ Κρήτης Εὐγένιος (ΕΛ)

Τϊ μεγαλόπνοες διακηρύξεις!!! Τί  ἀνωτερότης!!! Προσέξτε διότι θὰ γεμίσουν οἱ ναοὶ ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ θὰ τρέχουν νὰ καταθέσουν τὶς σκέψεις, τὶς ἀπόψεις, καὶ τοὺς προβληματισμούς τους, μήπως κολλήσετε κανέναν κορωνοϊό ἀπὸ τὸ συνωστισμένο πλῆθος.  «Ὅλες οἱ σκέψεις, ὅλες οἱ ἀπόψεις, ὅλοι οἱ προβληματισμοί, ὅλες οἱ ἀντιρρήσεις καὶ οἱ διαφωνίες ἀκόμη κατατίθενται». Ἀκριβῶς, αὐτὸ ποὺ ὅλοι ζοῦμε πάντα στὴν ἐκκλησία, ἀλλὰ  ἰδιαιτέρως τὰ τελευταῖα χρόνια ἔχει ἐνταθῇ. Περιμένουν οἱ ἱερεῖς καὶ οἱ δεσπότες νὰ ἀκούσουν τὶς σκέψεις, τοὺς προβληματισμοὺς καὶ τὶς ἀντιρήσεις τοῦ κάθε ἀνθρώπου. Ὄλοι θὰ τὸ ἔχετε ζήσει φαντάζομε. (Ζητῶ συγνώμη ἀπὸ τοὺς πραγματικοὺς ἱερεῖς τοῦ ὑψίστου ποὺ πράγματι προσπαθοῦν νὰ ἀκούσουν τὴν ψυχὴ τοῦ κάθε ἀνθρώπου γιὰ νὰ δοῦν πῶς θὰ τὴν βοηθήσουν νὰ ἐλευθερωθῇ ἀπὸ τὰ δίκτυα τοῦ διαβόλου. Δὲν τοὺς ἀφοροῦν προφανῶς τὰ γραφόμενα, ἀν καὶ τοὺς θλίβουν ). Μόλις πᾶς στὴν ἐκκλησία ὅλοι παρακαλοῦν γιὰ τὴν γνώμη σου, ἐκλιπαροῦν γιὰ τοὺς προβληματισμούς σου, ζητοῦν ἐναγωνίως τὶς ἀπόψεις σου, ὥστε ἡ ὅποια ἀπόφασι νὰ εἶναι δημοκρατική, ἀποτέλεσμα τῶν σκέψεων καὶ τῶν προβληματισμῶν ὅλων. Ἔτσι δὲν ἔκλεισαν οἱ ναοί; Ἔτσι δὲν γιορτάσαμε Πάσχα τὸ μεγάλο Σάββατο;  Ἔτσι δὲν ἔγιναν καρναβάλι οἱ ἐκκλησίες καὶ κλόουν οἱ πιστοί; Ἔτσι ἀκριβῶς. Μετὰ ἀπὸ δημοκρατικὲς διαδικασίες. Καὶ ἔρχεται ὁ νέος ἀρχιεπίσκοπος καὶ λέει αὐτὰ τὰ λόγια. Καὶ ὅλοι ποὺ τὸν ἄκουγαν, ὑποθέτω, πίσω ἀπὸ τὰ φίμωτρα τους θὰ ἔνοιωθαν ὅπως οἱ ὀπαδοὶ τῶν κομμάτων ὅταν οἱ ἀρχηγοί τους ἐξυμνοῦν τὶς ὑψηλὲς ἀρχὲς ποὺ τὰ κόμματά τους ὑπηρετοῦν καὶ τὶς δημοκρατικὲς διαδικασίες ποὺ ἀκολουθοῦνται…

Γιὰ νὰ μὴν ὑπάρξουν ὅμως παρεξηγήσεις συμπληρώνει ὁ ἀρχιεπίσκοπος:

«Κάθε φωνὴ εἶναι ἀποδεκτὴ καὶ ἀπαραίτητη καὶ ὑπακούοντες στοὺς κανόνες ἐντάσεται στὴν συμφωνία, διαφορετικὰ κινδυνεύει νὰ γίνῃ παραφωνία ἤ ἀπλὰ φωνασκία». Ὁ Κρήτης Εὐγένιος (ΕΛ)

Ὅλα εἶναι ἀποδεκτά ἀρκεῖ στὸ τέλος νὰ ὑπακούουν στοὺς κανόνες καὶ νὰ ἐντάσονται στὴν συμφωνία. Ὑπάρχουν κανόνες ἐδώ, ἀγαπητοί μου. Δὲν εἶναι βεβαίως οἱ κανόνες τῶν Πατέρων καὶ τῶν Συνόδων, αὑτοὶ. Ὅταν δὲν ἐξυπηρετοῦν προνόμια καὶ ἐξουσίες εἶναι τείχη τοῦ αἴσχους, ὅπως λέγει ὁ Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖος. Ἄλλοι κανόνες ὑπάρχουν ἐδώ. Καὶ ὑπάρχει καὶ συμφωνία. Ἡ ὀρχήστρα εἶναι συμφωνική καὶ διευθυντὴς εἶναι ὁ Κωνσταντινουπόλεως, ἐξ οὖ καὶ πατέρας πάντων τῶν μουσικῶν. Διευθύνει τὴν ὀρχήστρα καὶ ὅλα τὰ ὄργανα συντονίζονται. Διαφορετικὰ θὰ γίνῃ παραφωνία ἤ θὰ καταλήξουμε σὲ φωνασκία. Ἀντιλαμβάνεστε. Πάντως τὰ λέει πιὸ ραφιναρισμένα ἀπὸ τὸν συνεπίσκοπό του στὰ Χανιά. Αὐτὸς στὴν Ἐγκύκλιό του ἀπαγόρευε τελείως καὶ τὴν συζήτησι ἀκόμη ἐπὶ ποινῇ τιμωρίας.

Γνωρίζω ὅτι θὰ ποῦν ὅτι ὅλα αὐτὰ ποὺ συμπαιραίνω εἶναι ὑβριστικὰ καὶ ἀνήκεια καὶ ἀπάδοντα πρὸς τὸ ἐκλησιαστικὸ ἦθος (αὐτὸ ποὺ ἔχουν οἱ ἴδιοι καὶ τὸ βλέπουμε στὴν πράξι…) Ὅπως εἶπα ξεκινῶντας εἶναι ἀναγκαία διότι χάνονται ψυχές, ἀλλὰ εἶναι καὶ ἀποτέλεσμα ἀγάπης. Πῶς αὐτοὶ ἀπὸ ἀγάπη κλείνουν τὶς ἐκκλησίες; Ἔτσι καὶ ἐμεῖς, ὑπακούοντας στὶς πατρικὲς ὑποδείξεις ἀπὸ ἀγάπη τοὺς λέμε καὶ καμμιὰ ἀνήκεια -κατ᾿ αὐτοὺς- λεξούλα, καὶ ταράττουμε τοὺς μακαρίους κύκλους τους. Τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὕβριζε ὅλους τοὺς Κρῆτες ἀποκαλῶντας τους ψεῦτες, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος δὲν τὸ βρίσκει ὑβριστικὸ, ἀλλὰ ἐρωτικό. Ὄχι ἀπλὴ ἀγάπη, ἔρως. Γιατί; Διότι ἦταν πυρπολημένος καὶ ζέων γιὰ τὸ κήρυγμα, γιὰ τὴν πίστι, γιὰ τὴν σωτηρία τῶν ἀδελφῶν καὶ ὄχι γιὰ τὸ ξεγέλασμά τους ὥστε νὰ τοὺς ἐξουσιάζει καὶ νὰ τοὺς ἐκμεταλεύεται, ὅπως κάνουν οἱ σημερινοὶ ποιμένες:

«Εἰ δὲ καὶ ὁλόκληρον τὸ ἔθνος ὑβρίζει (ἐννοεῖ τῶν Κρητῶν), μὴ θαυμάσῃς· καὶ ἐπὶ Γαλατῶν γὰρ αὐτὸ ποιεῖ, λέγων· « Ὢ ἀνόητοι Γαλάται». Οὐχ ὑβριστικοῦ δὲ τοῦτο ἤθους, ἀλλ’ ἐρωτικοῦ. Εἰ μὲν γὰρ τῶν αὑτοῦ ἕνεκεν ταῦτα ἐποίει, εἰκότως τις αὐτῷ ἐπεμέμψατο· εἰ δὲ πεπυρωμένος καὶ ζέων ὑπὲρ τοῦ κηρύγματος, οὐχ ὑβριστικῶς αὐτὸ ἐποίει».  ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ PG62.664

Δυστυχῶς ἡ πολυλογία μακραίνει τὰ γραφόμενα καὶ πρέπει νὰ ἐπανέλθουμε, πρώτα ὁ Θεὸς,  γιὰ νὰ ποῦμε τί λέει ὁ νέος ἀρχιεπίσκοπος γιὰ τὸν Πατριάρχη καὶ τὸ Πατριαρχεπιο, γιὰ τὸ φυσικὸ περιβἀλλον καὶ τὴν κλιματικὴ ἀλλαγή, γιὰ τὴν πανδημία, γιὰ τὴν σύνοδο τοῦ Κολυμβαρίου, τὸν ἐθνοφυλετισμό, τὸν συγκρητισμό καὶ τέλος στὴν αὐτοκριτική του.

Γεώργιος Κ. Τζανάκης. Ἀκρωτήρι Χανίων. 24 Φεβρουαρίου 2022 

[1] Ἐνθρονηστήριος λόγος Ἀρχιεπισκόπου Κρήτης Εὐγενίου https://www.youtube.com/watch?v=QlCdKHvpfxM

[2] Ἀπομαγνητοφωνημένη συνέντευξις στὸν ραδιοσταθμὸ TEAM FM 102. http://www.imra.gr/ta-nea-tis-mitropoleos/articles/synenteyxeis-toy-seb-mitropolitoy-rethymnis-kai-aylopotamoy-k-eygenioy-en-meso-tis-pandimias-toy-covid-19.html ἤ στὸ https://www.youtube.com/watch?v=NnjKNJRmW_k&t=11s

Περὶ τῆς ἀληθινῆς ἠθικῆς ἐλευθερίας καὶ περὶ τῆς ἐπιφανειακῆς ἢ ψευδοῦς  ἐλευθερίας.

Ἁγίου Νεκταρίου, ἐπισκόπου Πενταπόλεως (ἀπὸ τὸ «Γνῶθι σαυτόν»)

«Οὐ γὰρ ὁ θέλω ποιῶ ἀγαθόν, ἀλλ’ ὁ οὐ θέλω κακὸν τοῦτο πράσσω». (Ρωμ ζ΄ 9).

Στὸν ἄνθρωπο ὡς ὑλικὴ καὶ πνευματικὴ ὀντότητα, ἐμφανίζονται δύο ἐνδόμυχες θελήσεις ἑνὸς μὲν προσώπου, ποὺ σὰν νὰ ἔχει ὅμως δύο ὑποστάσεις, τὴ θέληση τοῦ πνεύματος καί τὴ θέληση τῆς σάρκας, δηλαδὴ ἡ θέληση τῆς πνευματικῆς φύσης καί ἡ θέληση τῶν αἰσθήσεων. Οἱ δυὸ αὐτὲς θελήσεις, ποὺ εἶναι θελήσεις ἑνὸς καὶ τοῦ αὐτοῦ προσώπου, ἐμφανίζονται σὰν ἐλεύθερη ἔκφραση τοῦ προσώπου ποὺ ἐπιθυμεῖ καί ἔχουν κάποια ὁμοιότητα. Ἀλλὰ ἡ ἐξωτερικὴ αὐτὴ ὁμοιότητα παύει νὰ ὑπάρχει ἀμέσως μόλις διακρίνουμε τὸν χαρακτήρα καθεμιᾶς θέλησης. Ἡ διαφορὰ τους ἔγκειται στὴν ἴδια τὴ φύση καθεμιᾶς ὑπόστασης, ἀπὸ τὴν ὁποία λαμβάνουν καὶ τὴν ὕπαρξη. Διότι τὸ μὲν πνεῦμα ἐπιθυμεῖ τὰ πνευματικά, ἡ δὲ σὰρξ τὰ σαρκικά. Ἡ ἀντίθεση αὐτὴ γεννᾶ ἀμοιβαῖα ἀντίσταση καὶ σφοδρὴ διαμάχη, κατὰ τὴν ὁποία ἡ καθεμιὰ ζητάει νὰ ὑπερισχύσει καὶ νὰ ἐπιβάλλει τὴ δύναμὴ της. Στὸν ἀγώνα αὐτό, ὁ μὲν πνευματικὸς ἄνθρωπος ἐπιθυμεῖ τὴ νίκη τοῦ πνεύματος, διότι ἀπό τὴ φύση του κλίνει πρὸς τὸ φρόνημα τοῦ πνεύματος καί ἔχοντας διαπιστώσει ὅτι αὐτὸ εἶναι ζωὴ καὶ εἰρήνη. Ἀλλὰ ὁ ὑλικὸς ἄνθρωπος, ἐπιθυμεῖ τὴ νίκη τοῦ φρονήματος τῶν
αἰσθήσεων, τὸ ὁποῖο εἶναι τελικὰ θάνατος.

Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ λέει καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «τὸ γὰρ φρόνημα τῆς σαρκὸς θάνατος, τὸ δὲ φρόνημα τοῦ πνεύματος ζωὴ καὶ εἰρήνη» (Ρωμ. η’ 6). Βλέπουμε λοιπὸν, ὅτι σάρκα καὶ πνεῦμα, πολεμοῦν τὸ ἕνα τὸ ἄλλο. Γιὰ τοῦτο καὶ ὁ Παῦλος λέει: «ἡ γὰρ σὰρξ ἐπιθυμεῖ κατὰ τοῦ Πνεύματος, τὸ δὲ Πνεῦμα κατὰ τῆς σαρκὸς»(Γαλ. ε’ 17).

Εἶναι δὲ τὸ μὲν «φρόνημα τῆς σαρκὸς, ἔχθρα εἰς τὸν Θεὸν, τῷ γὰρ νόμῳ τοῦ Θεοῦ οὐχ ὑποτάσσεται, οὐδὲ γὰρ δύναται, τὸ δὲ φρόνημα τοῦ Πνεύματος, κατὰ Θεὸν ἐντυγχάνει ὑπὲρ ἁγίων» (Ρωμ. η’ 7, 27).

Γι’ αὐτὴν τὴ συνύπαρξη τῶν δυὸ φρονημάτων καί τὴ φυσικὴ συμπάθεια τοῦ ἀνθρώπου στὸ φρόνημα τοῦ πνεύματος, νὰ τὶ λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Διότι εὐχαριστιέμαι στὸν νόμο τοῦ Θεοῦ μὲ ὅλη μου τὴν ψυχή, τὴν καρδιά καὶ τὸν νοῦ. Βλέπω ὅμως νὰ κυριαρχεῖ στὰ μέλη μου ἄλλος νόμος, ἡ δύναμη τῆς ἁμαρτίας, ποὺ ἀντιστρατεύεται καὶ μάχεται ὅσα ὁ νοῦς μου καὶ ἡ συνείδηση μου μοῦ ὑποδεικνύουν ὡς σωστὰ καὶ μὲ ὑποδουλώνει στὸν νόμο τῆς ἁμαρτίας, ὁ ὁποῖος κυριαρχεῖ στὴν ἁμαρτωλὴ φύση μου» (Ρωμ. ζ’ 22-23).

Ἄρα ὁ ἄνθρωπος δέχεται μὲ φυσικὸ τρόπο τὸν νόμο τοῦ Θεοῦ, διότι εὐφραίνεται μὲ τὸν νόμο μέσα του, σὰν νὰ εἶναι δικὸς του νόμος, σὰν νὰ εἶναι νόμος τοῦ νοῦ του. Καὶ ἡ θέληση ποὺ ἐκφράζει
τὸ φρόνημα τοῦ πνεύματος, εἶναι ἡ γνήσια θέληση τοῦ ἀνθρώπου ποὺ συμφωνεῖ μὲ τὸν νόμο αὐτὸ καί συμβαδίζει μὲ τὸν νομὸ τοῦ Θεοῦ, μὲ τὸν ὁποῖο εὐχαριστιέται ἡ καρδιά του.

Πάνω σ’ αὐτὸ λέει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς: «Τὸ ἀγαθό ἀπὸ τὴ φύση του εἶναι ἐπιθυμητὸ καὶ ἀρεστὸ καί τὸ ὁποῖο πάντοτε ποθείται μὲ φυσικὸ τρόπο.
Ὡστόσο, ἡ παρὰ φύση ἐπιθυμία εἶναι κάτι κακό, ὅταν δηλαδὴ ποθοῦμε κάτι διαφορετικὸ καὶ πέρα ἀπὸ τὴ φύση».

Ἀλλὰ παρότι ἡ γνήσια θέληση εἶναι ἡ θέληση τοῦ πνεύματος, δηλαδὴ ἡ ἐπιθυμία τοῦ ἀγαθοῦ, τοῦ φύσει ποθητοῦ, πολλὲς φορὲς ἀδυνατεῖ νὰ ὑπερισχύσει στὴν ἀντὶσταση ποὺ προβάλλει ἡ θέληση τῆς σάρκας, γιὰ τὸν λόγο ποὺ ἀνέφερε λίγο πρὶν ὁ Ἀπόστολος Παῦλος «ἐξαιτίας τοῦ νόμου τῆς ἁμαρτίας ποὺ κυριαρχεῖ στὴν
ὕπαρξη μου καὶ μὲ κρατᾶ αἰχμάλωτὸ της» (Ρωμ. ζ’ 23). Γιὰ τὴν ἐπὶδραση αὐτὴ ἀπὸ τὸν νόμο τῆς σάρκας λέει ὁ Ἀπόστολος : «Διότι ἐγὼ θέλω νὰ κάνω τὸ καλό, δὲν ἔχω ὅμως τὴ δύναμη νὰ τὸ πραγματοποιήσω. Ἔτσι δὲν κάνω τὸ καλὸ ποὺ θὰ ἤθελα,
ἀλλὰ ὑπηρετῶ τὸ κακό ποὺ δὲν τὸ θέλω» (Ρωμ. ζ’ 18-19). Διότι ὁ ἔσω ἄνθρωπος, θέλει μὲν καὶ ἐπιθυμεῖ τὸ ἀγαθὸ σὰν γνώριμη ἐπιθυμία, σὰν ἔμφυτο ἀγαθό, σὰν δικὸ του νόμο, ἀλλὰ ὁ νόμος τῆς σάρκας, ὁ νομὸς τῆς ἁμαρτίας, ἀντιμάχεται τὶς ἐνέργειες τῆς ἀληθινῆς μας ἐλευθερίας καὶ ἐμποδίζει τὴν ἐπικράτηση τοῦ ἀγαθοῦ,
ὑπαγορεύοντας μας τὴν ἐργασία τοῦ κακοῦ. Γι’ αὐτὸ λέει πάλι ὁ Ἀποστολος: «Ἐὰν ὅμως πράττω τὸ κακὸ ποὺ στὴν πραγματικότητα δὲν τὸ θέλω, αὐτὸ σημαίνει ὅτι δὲν τὸ πραγματοποιῶ πλέον ἐγὼ, ἀλλὰ ἡ ἁμαρτία ποὺ κατοικεῖ μέσα μου» (Ρωμ. ζ’ 20)

Ὥστε πραγματικὰ τὸ μὲν ἀγαθὸ εἶναι ἔμφυτος νόμος καὶ ἀληθινὴ θέληση τοῦ ἀνθρώπου, τὸ κακὸ ὅμως προέρχεται ἀπ’ ἔξω, εἶναι νόμος ἑτεροφυής, εἶναι κάτι μὴ δημιουργημένο ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ στρέφεται ἐναντίον τῆς θέλησης τοῦ ἀνθρώπου.

Ἔτσι λοιπόν ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἐργάζεται πάνω στὸ ἀγαθό, ἐργάζεται ἐλεύθερα καὶ σύμφωνα μὲ τὴν ἐσωτερικὴ του θέληση καὶ εἶναι ἀληθινὰ ἐλεύθερος. Ὁταν ὅμως ἐργάζεται τὸ κακό, δὲν τὸ κάνει ἐλεύθερα ἀφοῦ ἔχει ὑποταχθεῖ στὸν νόμο τῆς ἁμαρτίας, εἶναι ἀνελεύθερος καὶ δοῦλος τῆς ἁμαρτίας. Σύμφωνα μ’ αὐτά,
ἐλεύθερος εἶναι αὐτὸς ποὺ πράττει τὸ ἀγαθό καὶ δοῦλος αὐτὸς ποὺ πράττει τὸ κακό. Ὡς ἐκ τούτου ἀληθινὴ ἐλευθερία εἶναι ἡ κυριαρχία τοῦ φρονήματος τοῦ πνεύματος, ποὺ ἀκολουθεῖ τὸ ἀγαθὸ καί ψευδὴς ἐλευθερία εἶναι ἡ ἐπικράτηση τοῦ φρονήματος τῆς σάρκας, ποὺ ἔργο της ἔχει τὰ πονηρά.

Ἡ διάκριση στοὺς χαρακτῆρες τῆς γνήσιας καὶ τῆς ψευδώνυμης ἐλευθερίας, εἶναι τόσο πολὺ ἀναγκαία, ὅσο σπουδαία εἶναι καὶ ἡ μεταξὺ τους διαφορά. Αὐτὴ ἡ διαφορὰ συνεπάγεται καὶ τὴ διαφορὰ τῆς ἠθικῆς κατάστασης, τὴ διαφορὰ τοῦ ἤθους, τῶν τρόπων, τοῦ εἴδους ζωῆς, τῶν πράξεων καὶ τῶν ἐνεργειῶν καί ἐν γένει
ὅλων ὅσα συμβαδίζουν μὲ τὸν χαρακτήρα τῆς καθεμιᾶς, ἀκόμη δὲ καὶ αὐτὲς οἱ σκέψεις, τὰ διανοήματα, τὰ ἐνθυμήματα, οἱ ἐπιθυμίες καὶ τὰ αἰσθηματία. Ἔτσι λοιπόν οἱ πράξεις τοῦ ἀληθινὰ ἐλεύθερου ἀνθρώπου, γίνονται κατὰ μὲν τὸν χαρακτήρα τῆς ἀληθινῆς ἐλευθερίας, ἐλεύθερες, ἀνεξάρτητες καὶ ἀγαθές, κατὰ δὲ
τὸν χαρακτήρα τῆς ψευδοῦς ἐλευθερίας, ἀνελεύθερες, ἐξαρτημένες καὶ κακές.

Ἐπειδὴ οἱ μὲν ἀγαθὲς πράξεις εἶναι σύμφωνες μὲ τὸν Θεῖο νόμο καὶ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, οἱ δὲ κακὲς Τὸν ἀντιμάχονται, συνεπάγεται ὅτι ὅσοι γνήσια ἐλεύθεροι ἐργάζονται τὸ ἀγαθό, προσεγγίζουν τὸν Θεὸ ποὺ εἶναι τὸ ὑπέρτατο ἐπιθυμητό, ἡ μακαριότητα καὶ ἡ εὐδαιμονία. Ἀλλὰ ὅσοι ἔχουν τὴν ψευδώνυμη ἐλευθερία, ὅσοι
πράττουν τὰ πονηρά, ἀπομακρύνονται ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ τὸ ποθητὸ ὑπέρτατο ἀγαθό τῆς μακαριότητας καί της εὐδαιμονίας ποὺ θὰ ζοῦσαν κοντὰ Του καί καταλήγουν δυστυχεῖς, ἐλεεινοὶ καὶ κακοδαίμονες. Γιὰ τὸν λόγο ὅτι φῶς καὶ ζωὴ καὶ ἀλήθεια
εἶναι ὁ Θεός, ἕπεται ὅτι ὅσοι εἶναι μακριὰ Του βρίσκονται στὸ σκοτάδι, στὸν θάνατο καὶ τὸ ψέμα δηλαδὴ στὸ κράτος τοῦ Διαβόλου, τοῦ πατέρα τοῦ σκότους τοῦ θανάτου καὶ τοῦ ψεύδους. Κατὰ συνέπεια οἱ ἀληθινὰ ἐλεύθεροι βρίσκονται μέσα στὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ οἱ ψευδελεύθεροι στὴ βασιλεία τοῦ Διαβόλου. Οἱ μὲν
ἐλεύθεροι λοιπόν ἀκολουθοῦν πράξεις ποὺ τοὺς ὁδηγοῦν στὴ θεοποίηση, οἱ δὲ ἀνελεύθεροι ἐπιλέγουν πράξεις ποὺ τοὺς κατολισθαίνουν στὴν ἀποκτήνωση. Αὐτὸ ἀκριβῶς ζητοῦν οἱ δαίμονες, γιατὶ δὲν ἀνέχονται τὴ δόξα τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ μὲν μία
ἀνεβάζει τὸν ἄνθρωπος στὴν πιὸ ὑψηλὴ θέση τῆς δόξας καὶ τῆς τιμῆς καί ἡ ἄλλη τὸν κατεβάζει στὴν ἔσχατη ἀδοξία καὶ ἀτιμία. Παρόμοια ἡ μία τὸν μεταφέρει στὴν αἰώνια ζωή, ἡ ἄλλη τὸν ὁδηγεῖ στὸν αἰώνιο Θάνατο. Ἡ μὲν στὸ παντοτινὸ φῶς τῆς
ἀλήθειας, ἡ δὲ στὸ αἰώνιο σκοτάδι τοῦ ψεύδους. Ἀποβαίνει ἀναγκαία λοιπὸν ἡ διάκριση καὶ ὁ διαχωρισμὸς τῆς μιᾶς κατάστασης, ἀπὸ τὴν ἄλλη, γιατὶ ἡ συνταύτιση καὶ ἡ σύγχυση τόσο ἀνόμοιων θελήσεων εἶναι πολὺ ἐπικίνδυνη. Πολὺ περισσότερο
ποὺ ἡ ψευδὴς ἐλεύθερη θέληση ἔχει τὴ δύναμη νὰ ἐξαπατήσει καὶ νὰ παραπλανήσει πολλοὺς ἐπιπόλαιους ἀναζητητὲς καὶ νὰ τοὺς φέρει στὴν ἀπώλεια, ἀφοῦ τοὺς πείσει νὰ δέχονται μέσα τους παροτρύνσεις καὶ ἐπιθυμίες ποὺ ἀπορρέουν ἀπὸ διάφορα πάθη καὶ ἐπιθυμίες τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος, σὰν δῆθεν ὑπαγορεύσεις τῆς ἀληθινῆς ἐλεύθερης θέλησης τους καὶ σὰν ἐκφράσεις τοῦ ἐσωτερικοῦ ἀνθρώπου, δηλαδὴ τῆς πνευματικῆς φύσης.

Τέτοιου εἴδους ἀποπλάνηση τῶν ἀνθρώπων, ἐξαιτίας τῆς ἀγάπης τους γιὰ τὴν ὕλη καί τῆς ἐξασθένησης τῶν ψυχικῶν τους δυνάμεων ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, εἶναι πολὺ συχνή. Διότι ἡ μὲν ἀγάπη τους πρὸς τὴν ὕλη, τοὺς καθιστᾶ εὐκολόπιστους στὶς
παροτρύνσεις τῆς ψευδοῦς θέλησης τους καὶ περισσότερο εὐάλωτους, ἡ δὲ ἐξασθένηση τῶν ψυχικῶν τους δυνάμεων, ἀνίκανους νὰ ἀναγνωρίσουν ἐπακριβῶς τὸν γνήσιο χαρακτῆρα τῶν πραγμάτων καὶ τὴ σημασία τους, γιὰ νὰ μπορέσουν νὰ ἀγαπήσουν μὲ βαθιὰ συναίσθηση τὸ ἀγαθό, ὥστε νὰ θυσιάσουν τὰ πάντα γιὰ νὰ τὸ κατακτήσουν καί νὰ ἀκολουθήσουν τὴ φωνὴ τῆς πραγματικῆς θέλησης, ἀντιστεκὸμενοι σὲ ὁτιδήποτε δὲν προέρχεται καὶ δὲν ὑπαγορεύεται ἀπ’ αὐτὴν καὶ ζώντας ὡς ὑπάρξεις ἀληθινὰ ἐλεύθερες καὶ αὐτεξούσιες.

Ἰδιότητα τῆς ἀληθινῆς ἠθικῆς ἐλευθερίας, δηλαδὴ τῆς ἀληθινῆς ἐλεύθερης θέλησης μας, εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ ἀγαθοῦ, τοῦ καλοῦ, τοῦ ἀληθινοῦ καὶ ἡ προσήλωση σ’ αὐτὴ τὴν ἀγάπη. Ὁ ἔρωτας στὸ ἀγαθὸ εἶναι ἔκφραση τῆς καρδιᾶς τοῦ ἀνθρώπου, τοῦ πνευματικοῦ ἀνθρώπου καὶ ἐξωτερίκευση τοῦ αἰσθήματος αὐτοῦ ποὺ τὸν
πλημμυρίζει. Ὁ ἔρωτας αὐτὸς γεννιέται ἀπὸ τὴν ταυτότητα τῶν ὑπαγορεύσεων τῆς καρδιᾶς καὶ τοῦ Θείου νόμου ποὺ εἶναι χαραγμένος μέσα της. Αὐτὸ ὑπαινίσσεται καὶ ἡ Ἅγια Γραφὴ ὅταν λέει, ὅτι ὁ Θεῖος νόμος δόθηκε γραπτὸς στήν καρδιά τοῦ
ἀνθρώπου, διότι ὁ Θεὸς ἔπλασε τὴν καρδιά του, ὡς ἕδρα τῆς ἀγάπης τοῦ ἀγαθοῦ, γι’ αὐτὸ καὶ ἀπὸ τὴ φύση της ἀγαπᾶ, ποθεῖ καὶ ἀναζητᾶ τὸ ἀγαθό. Καὶ πῶς θὰ ἦταν δυνατὸν νὰ γίνει ἀλλιῶς, ἀφοῦ ἡ πρώτη ἐντύπωση ποὺ τοῦ δόθηκε ἦταν ν ἡ ὄψη τοῦ
ἀγαθοῦ, τοῦ ἀπόλυτου ἀγαθοῦ; Ναί! Ἦταν ἀδύνατον νὰ γίνει ἀλλιῶς, διότι τὸ ἀγαθὸ ἀποτύπωσε στὴν καρδιά του τὶς πρῶτες ἐντυπώσεις, τὶς ὁποῖες συγκράτησε στὰ βάθη τοῦ εἶναι του, γι’ αὐτὸ καὶ εἶναι πλέον αἰώνιες. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀποκαλεῖ τὸν γραπτὸ νόμο τῆς καρδιᾶς, νόμο τοῦ νοῦ του καί τὸν ταυτίζει μὲ τὸν
νόμο τοῦ Θεοῦ.

Ἡ γνώση αὐτὴ τοῦ χαρακτήρα τῆς ἀληθινῆς μας θέλησης, μᾶς καθιστᾶ ἱκανοὺς νὰ διαφυλάξουμε ἀνεπηρέαστη τὴν ἠθικὴ μας ἐλευθερία καὶ νὰ ζήσουμε ἀληθινὰ ἐλεύθεροι, διότι ὁ ἠθικὰ ἐλεύθερος εἶναι καὶ πραγματικὰ ἐλεύθερος.

Ἔτσι, ἠθικὰ ἐλεύθερος εἶναι ἐκεῖνος ποὺ δρᾶ σύμφωνα μὲ τὶς ὑπαγορεύσεις τῆς ἀληθινῆς καὶ ἐλεύθερης θέλησης του.

Κατὰ τὰ παραπάνω ἠθικὴ ἐλευθερία εἶναι τὸ νὰ πράττεις πάντοτε καὶ νὰ ἐπιδιώκεις τὸ ἀγαθό, γιατὶ αὐτὸ εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἐπιθυμία, τὸ ἀπὸ καρδιᾶς ποθούμενο καὶ ἐπιδιωκόμενο τῆς ἐσωτερικῆς ὕπαρξης τοῦ ἀνθρώπου.

Αντιγραφή ΟΡΘΟΠΡΑΞΙΑ

Γερ. Δοσίθεος: Αν πας όπως σε θέλει ο Θεός και εκκλησία θα βρεις, και Ιερέα θα βρεις. Δεν είναι μόνο η μάσκα που παίζει ρόλο.