Τελευταία

Ορθοδοξία

Αρχική Ορθοδοξία Σελίδα 3

Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τήν ἀγγελική ζωή τῶν μοναχῶν

Ορθοδοξία

Από

Author

08/09/2020

Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τήν ἀγγελική ζωή τῶν μοναχῶν

Τίποτα δεν προκαλεί τόση παραφροσύνη και δεν οδηγεί στον γκρεμό, τίποτε δεν συντελεί τόσο στην απώλεια των μελλοντικών αγαθών, όσο η προσήλωση σε αυτά τα φθαρτά. Τίποτε δεν συντελεί στο να απολαμβάνει κανείς και τα εδώ αγαθά και τα εκεί, όσο η προτίμηση των ουρανίων από οτιδήποτε άλλο στην επίγεια ζωή μας. Διότι τι λέγει ο ίδιος ο Χριστός; : «Ζητεῖτε πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν(:Ζητείτε, πρώτα από όλα και πάνω από όλα, την βασιλεία του Θεού και την αρετή που θέλει από σας ο Θεός, και όλα αυτά τα επίγεια αγαθά θα σας δοθούν μαζί με τα ανεκτίμητα αγαθά της βασιλείας των ουρανών)»[Ματθ.6,33]. Καθόσον βέβαια εάν δεν υπήρχε δυνατότητα αποκτήσεως των ουρανίων αγαθών, δεν έπρεπε τότε ούτε τα επίγεια να επιθυμεί κανείς. Τώρα όμως, εάν λάβει εκείνα, είναι δυνατόν να αποκτήσει και τα επίγεια· και όμως ορισμένοι ούτε και έτσι πείθονται, αλλά ομοιάζουν με αναίσθητους λίθους και επιδιώκουν τις σκιές της ηδονής.

Αλλά ποιο είναι το ευχάριστο στην παρούσα ζωή; Ποιο το τερπνό; Διότι θέλω σήμερα να σας μιλήσω με μεγαλύτερη παρρησία. Θα ανεχτείτε, όμως, να μάθετε ότι η ζωή εκείνη που θεωρείται δύσκολη και φορτική, δηλαδή η ζωή των μοναχών και των αφοσιωμένων στον Θεό ανθρώπων, είναι κατά πολύ γλυκύτερη και ποθητή από τη ζωή αυτήν που νομίζουμε εύκολη και ελαφριά. Και μάρτυρες της υπεροχής αυτής είστε εσείς, που πολλές φορές ζητήσατε τον θάνατο ως λυτρωτή από τις δυσκολίες και τις στενοχώριες σας και μακαρίσατε εκείνους που ζουν στα όρη, στα σπήλαια, που δεν ήλθαν σε γάμο και ζουν την χωρίς κοσμικές φροντίδες ζωή, ενώ εσείς που είστε τεχνίτες ή στρατιώτες ή ζείτε απλώς έτσι χωρίς κανένα σκοπό και περνάτε την ημέρα σας στις σκηνές του θεάτρου και της ορχήστρας, είστε γεμάτοι από τυραννικές φροντίδες και προβλήματα· καθόσον από τα θέατρα και τις ορχήστρες, αν και υπάρχει η αντίληψη ότι αναβλύζουν από εκεί αμέτρητες ηδονές και πηγές ευφροσύνης, εντούτοις από εκεί προέρχονται κατά τρόπο ανυπολόγιστο τα πιο φαρμακερά βέλη. Διότι, εάν κάποιος αιχμαλωτιστεί από τον έρωτα κάποιας από τις γυναίκες της ορχήστρας, θα βασανιστεί περισσότερο από όσο θα βασανιζόταν σε μύριες εκστρατείες και σε μύριες αποδημίες και θα ζει σε αθλιότερη κατάσταση από μία πόλη πολιορκούμενη.

Αλλά όμως για να μην εξετάσουμε τώρα εκείνα, αφού τα αφήσουμε στη συνείδηση αυτών που έχουν γίνει αιχμάλωτοι αυτού του πάθους, εμπρός να ομιλήσουμε για τη ζωή των πολλών εν γένει, και θα βρούμε ότι υπάρχει τόση διαφορά μεταξύ των δύο αυτών τρόπων ζωής, όση διαφορά υπάρχει μεταξύ λιμένος και πελάγους, που συνεχώς σαρώνεται από τους ανέμους. Πρόσεχε λοιπόν από τον τόπο διαμονής τα προοίμια της ευημερίας· διότι οι μοναχοί, αφού απέφυγαν τις αγορές και τις πόλεις και τους κοσμικούς θορύβους, προτίμησαν τη ζωή στα όρη, η οποία δεν έχει τίποτε το κοινό προς τα παρόντα πράγματα, ούτε βιοτική λύπη, ούτε οδύνη, ούτε τόσο μεγάλη φροντίδα, ούτε κινδύνους, ούτε επιβουλές, ούτε φθόνο, ούτε ζηλοτυπία, ούτε παράλογους έρωτες, ούτε τίποτε άλλο παρόμοιο.

Από την εδώ ζωή ήδη μελετούν τα της ουρανίου βασιλείας, μιλώντας με τις κοιλάδες, τα όρη, τις πηγές, την ησυχία και την ηρεμία και πριν από όλα αυτά με τον Θεό. Και το δωμάτιό τους είναι καθαρό από κάθε θόρυβο, ενώ η ψυχή τους είναι ελεύθερη από κάθε πάθος και ασθένεια, λεπτή και ελαφριά και πιο καθαρή από αυτόν τον λεπτότατο αέρα. Το έργο τους όμως είναι όμοιο με το έργο που είχε ο Αδάμ στην αρχή και πριν από την αμαρτία, όταν φορούσε ως ένδυμα τη δόξα και μιλούσε με τον Θεό με παρρησία και κατοικούσε στον τόπο εκείνο που ήταν γεμάτος από μακαριότητα. Πράγματι, ως προς τι αυτοί είναι κατώτεροι από τον Αδάμ, όταν, πριν από την παρακοή, τοποθετήθηκε να καλλιεργεί τον παράδεισο; Δεν είχε καμία βιοτική φροντίδα· όμως ούτε και αυτοί έχουν. Μιλούσε με τον Θεό με καθαρή συνείδηση· το ίδιο κάνουν και αυτοί· ή μάλλον έχουν μεγαλύτερη παρρησία από εκείνον, τόσο μεγαλύτερη, όσο μεγαλύτερη χάρη έχουν απολαύσει με τη χορηγία του αγίου Πνεύματος.

Έπρεπε λοιπόν να τα βλέπετε αυτά οι ίδιοι με τα μάτια σας, επειδή όμως δεν θέλετε, αλλά περνάτε τον καιρό σας μέσα στους θορύβους και τις αγορές, θα σας τα παρουσιάσω έστω και δια του λόγου, για να γνωρίσετε ένα μόνο μέρος από τον τρόπο ζωής τους, διότι δεν είναι δυνατόν να εξετάσουμε ολόκληρο τον βίο εκείνων. Αυτοί οι φωστήρες της οικουμένης, όταν ανατείλει ο ήλιος, μάλλον δε πολύ πριν από την ανατολή, αφού σηκωθούν από το κρεβάτι τους, υγιείς, γεμάτοι πνευματική διαύγεια και νηφαλιότητα- διότι ούτε καμία λύπη και φροντίδα δεν τους ενοχλεί, ούτε βάρος στο κεφάλι τους και πόνος και στενοχώρια, ούτε τίποτε άλλο παρόμοιο από αυτά, αλλά ζουν σαν άγγελοι στον ουρανό-· αφού λοιπόν σηκωθούν από το κρεβάτι τους πολύ νωρίς το πρωί γεμάτοι από χαρά και ευχαρίστηση και αφού στήσουν ένα χορό όλοι μαζί , με χαρούμενη συνείδηση και με ένα στόμα όλοι μαζί, ψάλλουν ύμνους στον Θεό των όλων και Τον δοξολογούν και Τον ευχαριστούν για όλες τις ευεργεσίες Του, τις ατομικές και τις κοινές. Ώστε λοιπόν εάν θέλετε, αφού αφήσουμε τον Αδάμ, ας ρωτήσουμε ως προς τι διαφέρει των αγγέλων ο χορός αυτός που ψάλλει στη γη κα λέγει: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία»[Λουκ.2,4].

Ακόμη μάλιστα και η ενδυμασία τους είναι αντάξια της αρετής τους· διότι βέβαια δεν είναι στολισμένοι σαν εκείνους που περιφέρονται με τους χιτώνες τους στις οδούς, τους μαλθακούς και χαυνωμένους, αλλά σαν τους μακαρίους εκείνους αγγέλους, τον Ηλία, τον Ελισαίο, τον Ιωάννη και τους αποστόλους, των οποίων τα ενδύματα ήσαν κατασκευασμένα, άλλων από τρίχες αιγών, άλλων από τρίχες καμήλων, για ορισμένους μάλιστα από αυτούς υπήρξαν αρκετά και μόνο τα δέρματα των ζώων και αυτά πολύ πεπαλαιωμένα.

Έπειτα, αφού ψάλουν τους ύμνους εκείνους και κάμψουν τα γόνατα, παρακαλούν τον Θεό που εξύμνησαν, για πράγματα τα οποία ορισμένοι ούτε και να τα σκεφτούν μπορούν με ευκολία. Διότι τίποτε από τα παρόντα δεν ζητούν και κανένα λόγο δεν κάνουν για αυτά, αλλά ζητούν να μπορέσουν να σταθούν με παρρησία προ του φοβερού βήματος, όταν θα έλθει ο μονογενής Υιός του Θεού να κρίνει ζώντες και νεκρούς, και κανένας να μην ακούσει τη φοβερή εκείνη φωνή, που λέει: «ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐκ οἶδα ὑμᾶς(:“αληθινά σας λέγω δεν σας γνωρίζω”)»[Ματθ.25,12], και ακόμη να διανύσουν τον επίπονο αυτόν βίο με καθαρή συνείδηση και πολλή προκοπή σε έργα αρετής και να πλεύσουν με γαλήνη το φοβερό πέλαγος. Προΐσταται μάλιστα αυτών κατά την προσευχή αυτήν ο πατέρας, ο ηγούμενός τους. Στη συνέχεια, αφού σηκωθούν και τελειώσουν τις αγίες εκείνες και συνεχείς προσευχές, με την ανατολή του ηλίου μεταβαίνει ο καθένας στην εργασία του, συγκεντρώνοντας με τον τρόπο αυτόν πολλά έσοδα για αυτούς που έχουν ανάγκη.

Πού είναι τώρα εκείνοι που παραδίδουν τους εαυτούς τους στους διαβολικούς χορούς και τα πορνικά τραγούδια και συχνάζουν στα θέατρα; Και βέβαια ντρέπομαι να τους φέρω στη μνήμη μου, αλλά όμως χάριν της δικής σας ασθένειας είναι ανάγκη να το κάνω και αυτό. Καθόσον και ο Παύλος λέγει: «ἀνθρώπινον λέγω διὰ τὴν ἀσθένειαν τῆς σαρκὸς ὑμῶν. ὥσπερ γὰρ παρεστήσατε τὰ μέλη ὑμῶν δοῦλα τῇ ἀκαθαρσίᾳ καὶ τῇ ἀνομίᾳ εἰς τὴν ἀνομίαν, οὕτω νῦν παραστήσατε τὰ μέλη ὑμῶν δοῦλα τῇ δικαιοσύνῃ εἰς ἁγιασμόν(:Χρησιμοποιώ ανθρώπινες εικόνες και εκφράσεις εξαιτίας της αδυναμίας της ανθρώπινης φύσεώς σας, η οποία ακόμη είναι σαρκική και για αυτό η άσκηση της αρετής σάς φαίνεται δουλεία. Όπως δηλαδή προσφέρατε τα μέλη σας να υπηρετούν ως δούλοι την αμαρτία, που κάνει τον άνθρωπο ακάθαρτο και παραβάτη του νόμου, για να διαπράττετε την ανομία, έτσι τώρα να προσφέρετε τα μέλη σας να υπηρετούν την ενάρετη ζωή, για να προοδεύετε σε αγιότητα)»[Ρωμ.6,19].

Και εμείς λοιπόν εμπρός ας εξετάσουμε παράλληλα και τον χορό που απαρτίζουν στη σκηνή του θεάτρου οι πορνευόμενες γυναίκες και οι θηλυπρεπείς νέοι και τον χορό των μακαρίων αυτών μοναχών από πλευράς ηδονής, εξαιτίας της οποίας μάλιστα πολλοί από τους ράθυμους νέους συλλαμβάνονται στις παγίδες αυτών. Και θα βρούμε πράγματι να υπάρχει τόση διαφορά μεταξύ των δύο αυτών χορών, όση θα υπήρχε εάν κάποιος είχε ακούσει αγγέλους να ψάλλουν στον ουρανό την παναρμόνια εκείνη μελωδία, και σκύλους και χοίρους να ουρλιάζουν και να μουγκρίζουν επάνω στην κοπριά. Διότι με τα μεν στόματα των μοναχών δοξάζεται ο Χριστός, με τη γλώσσα όμως εκείνων υμνείται ο διάβολος. Μήπως όμως εκεί ηχούν αυλοί μαζί με τη χωρίς καμία αξία φωνή τους και την απαίσια όψη τους, καθώς φουσκώνουν οι σιαγόνες τους και τεντώνουν τα νεύρα τους; Αλλά και στην περίπτωση των μοναχών ενηχεί η χάρις του αγίου Πνεύματος, η οποία χρησιμοποιεί τα στόματα των αγίων αντί αυλού, κιθάρας και φλογέρας. Μάλλον δε όσα και να πω, δεν θα μπορέσω να παρουσιάσω την πνευματική ηδονή, γι΄αυτούς που δεν είναι προσκολλημένοι στη λάσπη και το χώμα. Για τον λόγο αυτόν και θα ήθελα να πάρω κάποιον από αυτούς τους μανιακούς και να τον οδηγήσω εκεί και να του δείξω τον χορό αυτών των αγίων και δε θα χρειαζόταν στο εξής κανένας λόγος μου. Αλλά όμως έστω και αν ομιλώ προς ανθρώπους με γήινα φρονήματα, θα προσπαθήσω με τον λόγο, έστω και κατά ελάχιστον από τη να τους αποσύρω λάσπη και τον βούρκο.

Λοιπόν από μεν τα θέατρα ο ακροατής δέχεται κατευθείαν το πυρ του παράλογου έρωτος. Διότι, σαν να μην αρκούσε η παρουσία της πόρνης για του ανάψει τη σκέψη, του προστίθεται και η καταστροφή από τη φωνή της, ενώ στην περίπτωση των μοναχών και αν ακόμη η ψυχή πάσχει από κάτι παρόμοιο, το αποβάλλει αμέσως. Όχι μόνο μάλιστα η φωνή, ούτε και η όψη, αλλά και η ενδυμασία ερεθίζει ακόμη περισσότερο τους θεατές. Και αν ο προσηλωμένος στην ύλη και αδιάφορος θεατής συμβεί να είναι κάποιος πτωχός, από το θέαμα θα αγανακτήσει πολλές φορές και θα πει στον εαυτό του ότι ‘’η μεν πόρνη και ο θηλυπρεπής νέος, αν και είναι παιδιά μαγείρων και υποδηματοποιών, πολλές φορές δε και δούλων ακόμα, ζουν μέσα σε τόση τρυφή, ενώ εγώ, αν και είμαι ελεύθερος, και κατάγομαι από ελεύθερους γονείς, προτιμώντας τους δικαίους τόπους, δεν μπορώ ούτε στον ύπνο μου να τα φανταστώ αυτά’’, αλλά αφού κατακυριευτεί με τον τρόπο αυτόν από τη στενοχώρια θα φύγει. Στην περίπτωση των μοναχών όμως δεν συμβαίνει τίποτε το παρόμοιο, αλλά το εντελώς αντίθετο. Διότι, όταν δει τα παιδιά των πλουσίων και τους απογόνους των ενδόξων προγόνων να φορούν τέτοιου είδους ενδύματα, που δεν τα φορούν ούτε οι τελευταίοι από τους πτωχούς, και να χαίρονται εξαιτίας αυτού, σκεφτείτε πόση παρηγορία της πτωχείας παίρνει και φεύγει. Και αν συμβεί να είναι πλούσιος, αναχωρεί, αφού σωφρονιστεί, γενόμενος καλύτερος.

Επίσης, στο μεν θέατρο, όταν δουν την πόρνη να στολίζεται με χρυσά κοσμήματα, ο μεν πρώτος θα στενοχωρηθεί κα θα θρηνήσει βλέποντας τη γυναίκα του να μην έχει τίποτε παρόμοιο, ενώ οι πλούσιοι θα περιφρονήσουν και θα εγκαταλείψουν τις συζύγους τους εξαιτίας αυτού του θεάματος. Διότι όταν η πόρνη προβάλλει στους θεατές κατά τρόπο προκλητικό και την ενδυμασία και το βλέμμα, και τη φωνή και το βάδισμα και τα πάντα, φεύγουν εκείνοι από εκεί κατακυριευμένοι από τη φλόγα εκείνη και μεταβαίνουν έτσι αιχμάλωτοι στα σπίτια τους. Από εδώ προέρχονται οι ύβρεις και οι ατιμώσεις, από εδώ οι περιφρονήσεις, οι διαμάχες και ο καθημερινοί θάνατοι. Από εδώ γίνεται ανυπόφορη η ζωή για αυτούς που αιχμαλωτίζονται από την πόρνη και η νόμιμη σύζυγος προκαλεί στο εξής αηδία, και τα παιδιά δεν είναι αγαπητά όπως πρώτα, και γίνονται όλα άνω κάτω στο σπίτι, και φαίνεται ότι ενοχλείται και από αυτήν ακόμη την ηλιακή ακτίνα. Όμως δεν προκαλείται καμία παρόμοια αποστροφή προς τη σύζυγό του από τους χορούς των μοναχών, αλλά θα δεχτεί η σύζυγος τον άντρα της που τους έχει επισκεφτεί ήμερο και πράο, απαλλαγμένο από κάθε παράλογη ηδονή και θα είναι η συμπεριφορά του περισσότερο ευχάριστη τώρα, παρά προηγουμένως. Ο μεν χορός λοιπόν των θεάτρων γεννά κακά, των δε μοναχών αγαθά. Και ο μεν ένας από πρόβατα δημιουργεί λύκους, ενώ ο άλλος από λύκους δημιουργεί αρνιά.

Ωστόσο, φαίνεται πως δεν είπαμε τίποτε ακόμη για την ηδονή. Και τι θα μπορούσε να υπάρξει πιο ευχάριστο από το να μην ταράσσεται, ούτε να υποφέρει η ψυχή του ανθρώπου, ούτε να στενοχωριέται και να αναστενάζει; Πλην όμως πρέπει να συνεχίσουμε ακόμη τον λόγο και ας εξετάσουμε την απόλαυση που χαρίζει κάθε ένα από αυτά τα άσματα και τα θεάματα· και θα δούμε ότι η μεν μία διαρκεί μόνο μέχρι την εσπέρα, όσο χρόνο δηλαδή ο θεατής βρίσκεται στο θέατρο, ενώ ύστερα τον κάνει να υποφέρει φοβερότερα από ό,τι εάν του είχε καρφωθεί ένα πάρα πολύ αιχμηρό αντικείμενο μέσα του, ενώ αυτή που προέρχεται από τους μοναχούς αυξάνει συνεχώς μέσα στις ψυχές των θεατών και προκαλεί αγαθές σκέψεις και συνεχή ευφορία. Καθόσον και τον τύπο των αντρών αυτών-των μοναχών- και το ευχάριστο του τόπου και τη γλυκύτητα της συμπεριφοράς και την καθαρότητα του τρόπου ζωής τους και τη χάρη του ωραιότατου και πνευματικού αυτού άσματος να διατηρούν σταθερά μέσα τους σε όλη τη ζωή τους. Αυτοί λοιπόν που απολαμβάνουν διαρκώς αυτά τα λιμάνια, αποφεύγουν στο εξής τους θορύβους του κόσμου σαν κάποια κακοκαιρία.

Και αποτελούν ευχάριστο θέαμα οι μοναχοί για αυτούς που τους επισκέπτονται και τους βλέπουν, όχι μόνο όταν ψάλλουν και προσεύχονται, αλλά και όταν είναι προσηλωμένοι στις ιερές Γραφές. Διότι μόλις τελειώσουν την προσευχή, άλλος μεν παίρνει το βιβλίο του Ησαΐα και συνομιλεί με αυτόν, άλλος συνομιλεί με τους αποστόλους μέσα από τη διδασκαλία τους που μελετά και άλλος μελετά τα συγγράμματα άλλων αγίων και φιλοσοφεί περί του Θεού, περί του σύμπαντος, περί των ορατών, περί των αοράτων, περί των αισθητών, περί των πνευματικών περί της ευτελείας της παρούσης ζωής και περί του μεγαλείου της μελλούσης.

Ακόμη τρέφονται με άριστη τροφή θέτοντας στην τράπεζά τους όχι ψημένες σάρκες άλογων ζώων, αλλά τρέφονται με τα λόγια του Θεού, που είναι γλυκύτερα από μέλι και την κηρήθρα, που είναι μέλι θαυμάσιο και πολύ καλύτερο από εκείνο με το οποίο ο Ιωάννης ο Βαπτιστής τρεφόταν την παλαιά εποχή στην έρημο. Διότι αυτό το μέλι δεν το συγκεντρώνουν ορισμένες άγριες μέλισσες, που κάθονται επάνω στα λουλούδια, ούτε καθιστούν γλυκιά τη δροσιά και την εναποθέτουν στις κυψέλες, αλλά το κατασκευάζει η χάρη του αγίου Πνεύματος και το εναποθέτει, αντί των κηρηθρών, των κυψελών, και των σπηλαίων, στις ψυχές των πιστών, ώστε, εκείνος που θέλει, να μπορεί να τρώει συνεχώς χωρίς φόβο. Αυτές λοιπόν τις μέλισσες μιμούμενοι και αυτοί, πετούν γύρω από τις κηρήθρες των αγίων βιβλίων, αποκομίζοντας από αυτά μεγάλη ηδονή.

Και εάν θέλεις να γνωρίσεις την τράπεζα εκείνων, πλησίασε και θα ακούσεις να λένε τέτοια λόγια, που είναι όλα ευχάριστα και γλυκά και γεμάτα από πνευματική ευωδία. Κανέναν αισχρό λόγο δεν μπορούν να πουν τα στόματα εκείνα, ούτε ευτράπελο, ούτε σκληρό, αλλά όλα όσα λένε είναι αντάξια των ουρανών. Και δεν θα αποτύγχανε κανείς εάν παρομοίαζε τα μεν στόματα των πολλών ανθρώπων, που περιφέρονται στην αγορά και κάνουν σαν λυσσασμένοι για τα βιοτικά πράγματα, με οχετούς κάποιου βούρκου, τα δε στόματα των μοναχών με πηγές που ρέουν μέλι και αναβλύζουν νάματα καθαρά. Και εάν κάποιος δυσανασχέτησε επειδή ονόμασα τα στόματα των πολλών ανθρώπων «οχετούς κάποιου βούρκου», ας γνωρίζει ότι το είπα αυτό από πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Διότι η αγία Γραφή δεν ακολουθεί αυτό το μέτρο, αλλά χρησιμοποιεί άλλο πολύ χειρότερο παράδειγμα. Διότι λέγει ο Ψαλμωδός: «ἰὸς ἀσπίδων ὑπὸ τὰ χείλη αὐτῶν(:Δηλητήριο οχιάς υπάρχει κάτω από τα χείλη τους)»[Ψαλμ.139,4] και «τάφος ἀνεῳγμένος ὁ λάρυγξ αὐτῶν(:ο λάρυγγάς τους είναι τάφος ανοικτός, από τον οποίο εξέρχονται δυσωδίες)»[ Ψαλμ. 5,10]. Όμως δεν είναι παρόμοια τα στόματα των μοναχών, αλλά είναι γεμάτα από πολλή ευωδία.

Και έτσι μεν έχουν τα των μοναχών, ποιος όμως ανθρώπινος λόγος θα παραστήσει τα όσα συμβαίνουν στον ουρανό; Ποιος νους μπορεί να τα συλλάβει; Το αγγελικό τέλος τους, την ανέκφραστη μακαριότητα, τα απόρρητα αγαθά; Ίσως σε πολλούς τώρα να άναψε η φλόγα και να κυριευτείτε από την επιθυμία να μιμηθείτε αυτόν τον ενάρετο τρόπο ζωής· ποιο όμως το κέρδος, όταν έχετε την φλόγα αυτήν μόνο όσο βρίσκεστε εδώ που μιλάμε, και όταν φύγετε, θα σβήσετε αυτήν και θα μαραθεί ο πόθος σας αυτός;

Τι πρέπει λοιπόν να κάνουμε για να μη συμβεί αυτό; Όσο ακόμη ο πόθος σου αυτός είναι θερμός, πήγαινε προς εκείνους τους αγγέλους [:τους μοναχούς] και κάνε να αυξηθεί η φλόγα του περισσότερο· διότι ο δικός μου λόγος δε θα μπορέσει να τον ανάψει τόσο, όσο η ίδια η θέα των πραγμάτων που σας περιγράφω με τα λόγια μου. Μην πεις: «Θα συζητήσω με τη σύζυγό μου και θα τακτοποιήσω πρώτα τα προβλήματά μου». Η αναβολή αυτή είναι αρχή της ραθυμίας. Άκουσε ότι κάποιος θέλησε να αποχαιρετήσει τους ανθρώπους της οικίας του και δεν τον άφησε ο προφήτης: «Καὶ κατέλιπεν Ἑλισαιὲ τὰς βόας καὶ κατέδραμεν ὀπίσω Ἠλιοὺ καὶ εἶπε· καταφιλήσω τὸν πατέρα μου καὶ ἀκολουθήσω ὀπίσω σου· καὶ εἶπεν Ἠλιού· ἀνάστρεφε, ὅτι πεποίηκά σοι(:ο Ελισαίος εννόησε την συμβολική αυτή πράξη του Ηλία, εγκατέλειπε τα βόδια του και έτρεξε όπισθεν του Ηλία και του είπε: “επίτρεψέ μου να μεταβώ, για να αποχαιρετήσω και να καταφιλήσω τον πατέρα μου, και έπειτα θα σε ακολουθήσω”. Ο δε Ηλίας του είπε: “Γύρνα πίσω και μην πας εκεί, διότι σε έχω καταστήσει προφήτη”)»[Γ΄Βασ.19,20].

Και γιατί λέγω ‘’να αποχαιρετήσει’’; Να θάψει τον πατέρα του θέλησε ο μαθητής, και ούτε αυτό του επέτρεψε ο Χριστός[ βλ. Λουκ.9.59-60: «Εἶπε δὲ πρὸς ἕτερον· ἀκολούθει μοι· ὁ δὲ εἶπε· Κύριε, ἐπίτρεψόν μοι ἀπελθόντι πρῶτον θάψαι τὸν πατέρα μου. εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· ἄφες τοὺς νεκροὺς θάψαι τοὺς ἑαυτῶν νεκρούς· σὺ δὲ ἀπελθὼν διάγγελε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ(:Και είπε ο Ιησούς προς κάποιον άλλο μαθητή: “Έλα μαζί μου”. Και εκείνος είπε· “Κύριε, δώσε μου την άδεια να πάω πρώτα να θάψω τον πατέρα μου και έπειτα να σε ακολουθήσω”. Ο Ιησούς, όμως,(διότι ήθελε να τον προφυλάξει από τις συνήθεις κληρονομικές διαφορές που επακολουθούν τον θάνατο του πατέρα) του είπε: “Άφησε τους πνευματικώς νεκρούς, τους ανθρώπους που δεν πιστεύουν σε Εμένα, να θάψουν τους νεκρούς τους. Εσύ όμως μαζί με τους άλλους μαθητές μου, πήγαινε και κήρυττε στους ανθρώπους τη βασιλεία του Θεού”)»]. Αν και βέβαια ποιο πράγμα σου φαίνεται τόσο αναγκαίο, όσο η κηδεία του πατέρα σου; Όμως ούτε αυτό το επέτρεψε ο Κύριος.

Για ποιον λόγο λοιπόν; Διότι ο διάβολος παραμονεύει με αλύγιστη την ορμή του για να μπορέσει να επιτύχει κάποια διείσδυση· και εάν συμβεί να βρει μικρή βιοτική φροντίδα και αναβολή, δημιουργεί μεγάλη αδιαφορία. Για τούτο και κάποιος συμβουλεύει: «Μὴ ἀναβάλλου ἡμέραν ἐξ ἡμέρας(:μην αναβάλλεις από τη μία στην άλλη ημέρα)»[Σοφ. Σειράχ, 5,7]. Διότι έτσι θα μπορέσεις να επιτύχεις περισσότερα πράγματα, έτσι και οι υποθέσεις του σπιτιού σου θα ρυθμιστούν καλύτερα. Διότι λέγει: «Ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν»[Ματθ.6,33]. Γιατί εάν εμείς απαλλάσσουμε από κάθε φροντίδα εκείνους που αδιαφορούν για τις δικές τους υποθέσεις και επιφορτίζονται τις δικές μας, πολύ περισσότερο θα το κάνει αυτό ο Θεός, ο οποίος επιδεικνύει και χωρίς αυτά τη φροντίδα Του και την πρόνοιά Του.

Δεν πρέπει λοιπόν να επιδεικνύεις μεγάλη φροντίδα για τα δικά σου θέματα, αλλά να τα εμπιστεύεσαι στον Θεό. Διότι, εάν φροντίσεις εσύ, φροντίζεις ως άνθρωπος, αν όμως δείξει πρόνοια ο Θεός, προνοεί ως Θεός. Μην φροντίσεις γι’ αυτά, αδιαφορώντας για τα σπουδαιότερα, διότι ο Θεός δε θα δείξει πολύ ενδιαφέρον γι ‘αυτά. Για να προνοεί λοιπόν σε μεγάλο βαθμό γι’ αυτά ο Θεός, εμπιστεύσου όλα αυτά σε Αυτόν. Διότι εάν εσύ ο ίδιος ασχοληθείς με αυτά αφήνοντας τα πνευματικά, δεν θα δείξει μεγάλη πρόνοια γι’ αυτά ο Θεός. Επομένως, για να έχουν καλή εξέλιξη τα θέματά σου και να απαλλαγείς από κάθε φροντίδα, φρόντισε για τα πνευματικά και περιφρόνησε τα υλικά· διότι έτσι και τη γη θα επιτύχεις μαζί με τον ουρανό και τα μελλοντικά αγαθά θα επιτύχεις, με τη χάρη και την φιλανθρωπία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, στον Οποίον ανήκει η δόξα και η δύναμη στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

————————————————————————-

ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ,

επιμέλεια κειμένου: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος

——————————————————————

ΠΗΓΕΣ:

· https://greekdownloads3.files.wordpress.com/2014/08/in-matthaeum.pdf

· Αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου Άπαντα τα έργα, πατερικές εκδόσεις «Γρηγόριος ο Παλαμάς»(ΕΠΕ),εκδ. οίκος «Το Βυζάντιον», Θεσσαλονίκη 1990, τόμος 11Α, Υπόμνημα στον Ευαγγελιστή Ματθαίο, επιλογές από την ομιλία ΞΗ΄, σελίδες 381-399.

· Βιβλιοθήκη των Ελλήνων, Άπαντα των αγίων Πατέρων, Ιωάννου Χρυσοστόμου έργα, τόμος 68, σελ. 80- 91 .

· Π. Τρεμπέλα, Η Καινή Διαθήκη με σύντομη ερμηνεία (απόδοση στην κοινή νεοελληνική), εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Ο Σωτήρ», έκδοση τέταρτη, Αθήνα 2014.

· Η Καινή Διαθήκη, Κείμενον και ερμηνευτική απόδοσις υπό Ιωάννου Κολιτσάρα, εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Η Ζωή», έκδοση τριακοστή τρίτη, Αθήνα 2009.

· http://users.sch.gr/aiasgr/Palaia_Diathikh/Biblia/Palaia_Diathikh.htm

· http://users.sch.gr/aiasgr/Kainh_Diathikh/Biblia/Kainh_Diathikh.htm

· Liddell & Scott, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας(Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος 2007),

http://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/tools/liddell-scott/index.html

ΧΡΙΣΤΟΣ ΠΑΝΑΓΙΑ

Ἡ αἰσθητὴ εὐλάβεια καὶ ἡ ψυχρότητα καὶ ξηρασία τῆς εὐλάβειας αὐτῆς – Αγ. Νικόδημος Αγιορείτης

Ορθοδοξία

Από

ΟΡΘΟΠΡΑΞΙΑ

05/09/2020

Ἡ αἰσθητὴ εὐλάβεια καὶ ἡ ψυχρότητα καὶ ξηρασία τῆς εὐλάβειας αὐτῆς – Αγ. Νικόδημος Αγιορείτης

Αόρατος Πόλεμος – Μέρος 2ον / Αγ. Νικόδημος Αγιορείτης

Ἡ αἰσθητικὴ εὐλάβεια, δηλαδὴ τὸ νὰ αἰσθάνεσαι ἐσωτερικὰ τὸν ἑαυτό σου, ἀδελφέ, ὅτι εἶναι πρόθυμος στὰ θεῖα, ὅτι ἔχει ἀγάπη, ὅτι ἔχει κατάνυξι καὶ εὐλάβεια, αὐτὸ προέρχεται ἄλλοτε ἀπὸ τὴν φύσι ⁽¹⁾ καὶ ἄλλοτε ἀπὸ τὸν διάβολο ⁽²⁾ καὶ ἄλλοτε ἀπὸ τὴν χάρι. Ἀπὸ τοὺς καρπούς της μπορεῖς νὰ καταλάβῃς ἀπὸ ποὺ προέρχεται. Γιατὶ ἂν δὲν ἀκολουθήσῃ ἡ βελτίωσι τῆς ζωῆς σου, μπορεῖς νὰ ὑποψιάζεσαι μήπως προέρχεται ἀπὸ τὸν διάβολο ἢ ἀπὸ τὴν φύσι καὶ τόσο περισότερο, ὅσο ἡ εὐλάβεια αὐτὴ ἀκολουθεῖται ἀπὸ ὄρεξι, γλυκύτητα καὶ ἐξάρτησι _{(προσκόλλημα)}καὶ ἀπὸ κάποια φαντασία_(ἰδέα)γιὰ τὸν ἑαυτό σου. Ὅταν λοιπὸν ἀντιληφθῇς πὼς αἰσθάνεται ὁ νοῦς σου κάποια γλυκύτητα ἀπὸ πνευματικὲς γεύσεις, μὴ κάθεσαι νὰ σκέπτεσαι ἀπὸ ποιὸ μέρος σοῦ ἔρχονται, οὔτε νὰ στηρίζεσαι σ᾿ αὐτές, οὔτε ν᾿ ἀφήνῃς τὸν νοῦ σου νὰ βγαίνῃ ἀπὸ τὴν ταπεινὴ γνῶσι τοῦ ἑαυτοῦ σου, ἀλλὰ μὲ περισσότερη φροντίδα καὶ μὲ περισσότερο μῖσος τοῦ ἑαυτοῦ σου φρόντισε νὰ κρατᾷς ἐλεύθερη τὴν καρδιά σου ἀπὸ κάθε προσκόλλησι καὶ ἀπὸ πνευματικὴ ἀκόμη. Καὶ νὰ ἐπιθυμῇς μόνο τὸν Θεὸ καὶ ὅ,τι τοῦ ἀρέσει.

Παρόμοια καὶ ἡ ψυχρότητα καὶ ἡ ξηρασία τῆς εὐλάβειας προέρχεται ἀπὸ τὶς τρεῖς αἰτίες ποὺ εἴπαμε προηγουμένως: Ἀπὸ τὸν διάβολο, γιὰ νὰ ἐμποδίζῃ τὸν νοῦ καὶ νὰ τὸν κατευθύνῃ ἀπὸ τὰ πνευματικὰ ἔργα σὲ ἔργα ματαιότητος καὶ ἡδονὲς τοῦ κόσμου. Ἀπὸ ἐμᾶς, ἀπὸ τὶς ἐπιθυμίες μας καὶ τὶς ἐξαρτήσεις ποὺ ἔχουμε ἀπὸ τὰ γήινα πράγματα καὶ ἀπὸ τὴν ἀδιαφορία μας, καὶ ἀπὸ τὴν χάρι γιὰ τὰ ἑξῆς αἴτια: δηλαδὴ ἢ γιὰ νὰ μᾶς κάνῃ αὐτὴ νὰ μάθουμε νὰ εἴμαστε πιὸ ἐπιμελεῖς καὶ νὰ ἐγκαταλείψουμε κάθε προσκόλλημα καὶ ἀσχολία ποὺ δὲν εἶναι τοῦ Θεοῦ, οὔτε τελειώνει στὸν Θεὸ ἢ γιὰ νὰ γνωρίσουμε στὴν πρᾶξι ὅτι κάθε μας καλὸ προέρχεται ἀπὸ αὐτὸν μόνον ἢ γιὰ νὰ τιμῶμεν στὸ ἑξῆς περισσότερο τὰ χαρίσματά του καὶ νὰ εἴμαστε περισσότερο ταπεινοὶ καὶ νὰ προσέχουμε νὰ τὰ φυλάττουμε, ἢ γιὰ νὰ ἐνωνώμαστε ἀκόμη πιὸ δυνατὰ μὲ τὴν θεϊκή του μεγαλειότητα μὲ τὴν ὁλοκληρωτικὴ ἀπάρνησι τοῦ ἑαυτοῦ μας, ἀκόμη καὶ σὲ αὐτὲς τὶς πνευματικὲς τρυφές, ὥστε νὰ μὴ χωρίσουμε στὰ δυὸ τὴν καρδιά μας ἔχοντας τὴν προσκολημμένη σὲ αὐτές, διότι τὴν θέλει ὁ Θεὸς ὅλη δική του ἢ καὶ διότι καὶ ὁ ἴδιος χαίρεται νὰ μᾶς βλέπῃ νὰ πολεμοῦμε μὲ ὅλες μας τὶς δυνάμεις χρησιμοποιώντας καὶ αὐτὴν τὴν ἴδια τὴν χάρι του.

Λοιπόν, ἂν καταλάβης ὅτι εἶσαι ψυχρὸς καὶ ξηρὸς καὶ δὲν ἔχεις τὴν εὐλάβεια καὶ τὴν ἀγάπη καὶ τὴν κατάνυξι ποὺ πρέπει στὰ θεῖα, ἐξέτασε τὸν ἑαυτό σου καὶ δὲς γιὰ ποιό σου ἐλάττωμα σοῦ ἀφαιρέθηκε ἡ παρόμοια εὐλάβεια, καὶ πολέμησε ἐναντίον ἐκείνου ὄχι γιὰ νὰ δεχθῇς πάλι τὴν αἴσθησι τῆς χάριτος, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἀφαιρέσῃς ἀπὸ τὸν ἑαυτό σου ἐκεῖνο ποὺ δὲν ἀρέσει στὸν Θεό. Ἂν ὅμως δὲν βρῇς τὴν αἰτία καὶ τὸ ἐλάττωμα, ἡ αἰσθητή σου εὐλάβεια, ἂς εἶναι ἡ ἀληθινὴ εὐλάβεια, δηλαδὴ ἡ πρόθυμη ὑποταγὴ στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Γι᾿ αὐτὸ φρόντισε νὰ μὴν ἐγκαταλείψης γιὰ κανένα λόγο τὰ πνευματικά σου γυμνάσματα, ἀλλὰ νὰ τὰ ἀκολουθῇς μὲ ὅλη σου τὴν δύναμι, κι ἂν σοῦ φαίνωνται χωρὶς καρπὸ καὶ χωρὶς ὄφελος πίνοντας μὲ τὴν θέλησί σου τὸ ποτήριο τῆς πικρίας, τὸ ὁποῖο σοῦ δίνει μὲ τὴν ψυχρότητα τῆς εὐλάβειας καὶ τὴν στέρησι τῆς πνευματικῆς γλυκύτητας τὸ ἀγαπητὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.

Καὶ μὴ θέλῃς νὰ ἀκολουθῇς τὸν Ἰησοῦ μόνον ὅταν πηγαίνῃ στὸ ὄρος τὸ Θαβώριο, ἀλλὰ νὰ τὸν ἀκολουθῇς καὶ ὅταν πηγαίνῃ στὸ ὄρος τοῦ Γολγοθᾶ. Δηλαδὴ μὴ θέλῃς μόνο νὰ αἰσθάνεσαι μέσα σου τὸ θεϊκὸ φῶς καὶ τὶς πνευματικὲς χαρὲς καὶ γλυκύτητες, ἀλλὰ νὰ θέλῃς καὶ τοὺς σκοτισμοὺς καὶ τὶς λῦπες καὶ τὶς στενοχώριες καὶ τὰ πικρὰ φάρμακα ποὺ γεύεται ἡ ψυχὴ ἀπὸ τοὺς πειρασμοὺς τῶν δαιμόνων, ἐσωτερικοὺς καὶ ἐξωτερικούς. Καὶ ἂν καμμιὰ φορὰ ἡ παρόμοια ψυχρότητα καὶ ξηρασία συνοδεύεται ἀπὸ τόσες πολλὲς σκοτώσεις τοῦ νοῦ, ὥστε νὰ μὴ γνωρίζῃς οὔτε τί νὰ κάνῃς, οὔτε ποὺ νὰ ρίξης τὸ βλέμμα σου ⁽³⁾· παρ᾿ ὅλα αὐτὰ μὴ φοβηθῇς, ἀλλὰ νὰ παραμείνης σταθερὸς στὸν σταυρό, μακρυὰ ἀπὸ κάθε κοσμικὴ ἡδονή, τὴν ὁποία μπορεῖ νὰ σοῦ προσφέρῃ ὁ κόσμος ἢ τὰ κτίσματα. Νὰ κρύβῃς ἀκόμη καὶ τὸ πάθος σου αὐτὸ ἀπὸ κάθε πρόσωπο καὶ φανέρωσε τὸ μόνο στὸν πνευματικό σου πατέρα: ἀλλὰ καὶ σ᾿ αὐτὸν νὰ τὸ φανερώσῃς ὄχι γιὰ νὰ ἐλευθερωθῇς ἀπὸ τὴν δοκιμασία, ἀλλὰ γιὰ νὰ σοῦ ἑρμηνεύσῃ τὸν τρόπο γιὰ νὰ μπορέσῃς νὰ τὴν ὑποφέρῃς ὅπως ἀρέσει στὸν Θεό ⁽⁴⁾.

Ἀκόμη τὶς προσευχές, τὶς θεῖες μεταλήψεις καὶ τὰ ἄλλα σου γυμνάσματα καὶ τοὺς ἀγῶνες νὰ μὴν τὰ μεταχειρίζεσαι γιὰ τὶς θεϊκὲς γλυκύτητες καὶ γιὰ νὰ κατεβαίνῃς ἀπὸ τὸ σταυρὸ καὶ γιὰ τὴν ἐκκοπὴ τοῦ θελήματός σου: ἀλλὰ γιὰ νὰ παίρνῃς δύναμι καὶ νὰ μπορῇς νὰ ἀνυψώνῃς τὸ σταυρὸ γιὰ μεγαλύτερη δόξα τοῦ Ἐσταυρωμένου, ὄντας εὐχαριστημένος σὲ ὅ,τι θέλει αὐτός. Καὶ ὅταν καμιὰ φορὰ ἀπὸ τὴν σύγχυσι τοῦ νοῦ σου δὲν μπορῇς νὰ προσεύχεσαι καὶ νὰ μελετᾶς ὅπως συνηθίζεις, μελέτα μὲ τὸν καλύτερο τρόπο ποὺ μπορεῖς, καὶ ἐκεῖνο ποὺ δὲν μπορεῖς νὰ τὸ κάνῃς μὲ τὸ νοῦ, προσπάθησε νὰ τὸ κάνῃς μὲ τὴν θέλησί σου καὶ μὲ τὰ λόγια, μιλώντας μὲ τὸν ἑαυτό σου καὶ μὲ τὸν Θεό, καὶ θὰ ἰδῆς θαυμάσια ἀποτελέσματα καὶ θὰ πάρη ἡ καρδιά σου κουράγιο καὶ δύναμι.

Λοιπὸν στὸν καιρὸ τοῦ σκοτασμοῦ τοῦ νοῦ σου μπορεῖς νὰ λές: «Ψυχή μου, γιατὶ λυπᾶσαι καὶ μὲ ἀναστατώνεις; Ἔλπισε στὸν Θεό: πάλι θὰ ὑμνήσω τὸν Σωτῆρα τῆς ὑπάρξεώς μου καὶ Θεό μου» ^{(Ψαλμ. 42,6)}. Καὶ πάλι: «Γιατὶ Κύριε στέκεσαι ἀπὸ μακρυά; Ἀπουσιάζεις στοὺς δύσκολους καιροὺς καὶ στὶς θλίψεις;» ^{(Ψαλμ. 9,2)}. «Μὴ μὲ ἐγκαταλίπης ὁ Κύριος καὶ ὁ Θεός μου, μὴν ἀπομακρύνεσαι ἀπὸ ἐμένα» ^{(Ψαλμ. 37,22)}. Καὶ θυμούμενος τὴν ἱερὴ διδασκαλία ποὺ ἐνέπνευσε ὁ Θεὸς τῶν θλίψεων στὴ Σάρρα, τὴν ἀγαπημένη γυναῖκα τοῦ Τωβίτ, νὰ τὴν μεταχειρισθῇς καὶ σὺ καὶ νὰ λὲς μὲ δυνατὴ φωνή: «Αὐτὸ θὰ συμβῇ σὲ ὅποιον σὲ λατρεύει: ἡ ζωὴ αὐτή, ἂν εἶναι γιὰ δοκιμασία, θὰ στεφανωθῆ αὐτὸς ποὺ ὑπομένει: ἐὰν βρίσκεται σὲ θλῖψι, θὰ ἐλευθερωθῆ ἀπὸ τὴν θλῖψι. Κι ἂν πρόκειται νὰ καταστραφῆ _{(ἐν διαφθορᾷ ἔσται)}, δὲν μπορεῖ αὐτὸ νὰ γίνῃ χωρὶς τὸ ἔλεός σου, διότι δὲν χαίρεσαι γιὰ τὴν καταστροφή μας, διότι μετὰ τὴν θαλασσοταραχὴ προκαλεῖς γαλήνη, καὶ μετὰ ἀπὸ τοὺς θρήνους καὶ τοὺς κλαυθμούς, σκορπίζεις τὴν χαρά. Ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ, ἂς εἶναι τὸ ὄνομά σου εὐλογημένο στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων» _(Τωβίτ).

Ἀκόμη νὰ θυμηθῇς τὸ Χριστὸ ποὺ ὅταν βρισκόταν στὸν κῆπο καὶ στὸ σταυρὸ γιὰ μεγαλύτερη δοκιμασία, κατὰ τὸ αἰσθητὸ μέρος ἦταν ἐγκαταλειμμένος ἀπὸ τὸν Οὐράνιο Πατέρα του. Ἔτσι καὶ σὺ μὲ τὴν ἐνθύμησι αὐτὴ ὑποφέροντας τὸ σταυρό, θὰ πῇς μὲ ὅλη σου τὴν καρδιά: «Κύριε, ἂς μὴ γίνῃ τὸ δικό μου θέλημα, ἀλλὰ τὸ δικό σου» ^{(Ματθ. 26,39)}. Καὶ ἐνεργώντας ἔτσι ἡ ὑπομονή σου καὶ ἡ προσευχή σου θὰ ἀνυψώσουν τὶς φλόγες τῆς θυσίας τῆς καρδιᾶς σου καὶ θὰ φθάσουν μέχρι τὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ, καὶ θὰ παραμείνης πραγματικὰ εὐλαβής, διότι ἡ ἀληθινὴ εὐλάβεια εἶναι μία ζωντανὴ προθυμία τῆς θελήσεως καὶ μία σταθερὴ ἀγάπη νὰ ἀκολουθῇ κανεὶς τὸ Χριστὸ μὲ τὸ σταυρὸ στοὺς ὥμους σὲ κάθε δρόμο ποὺ ὁ ἴδιος μᾶς προσκαλεῖ πρὸς τὸν ἑαυτό του, καὶ τὸ νὰ θέλουμε τὸν Θεὸ γιὰ τὸν ἴδιο τὸν Θεό, δηλαδή, γιατὶ ἔτσι θέλει ὁ Θεός. Γι᾿ αὐτὸ ἂν ἤθελαν οἱ ἄνθρωποι νὰ μετροῦν τὴν προκοπή τους ἀπὸ τὴν ἀληθινὴ αὐτὴν εὐλάβεια καὶ ὄχι ἀπὸ αὐτὴν ποὺ φαίνεται μὲ τὶς αἰσθήσεις, δηλαδὴ ἀπὸ τὸ νὰ αἰσθάνωνται μόνο στὴν καρδιά τους τὴν πνευματικὴ γλυκύτητα τῆς χάριτος, δὲν θὰ ἔπεφταν στὴν πλάνη οὔτε ἀπὸ τὸν ἑαυτό τους οὔτε ἀπὸ τὸν διάβολο οὔτε θὰ θλίβονταν χωρὶς ὠφέλεια. Μάλιστα θὰ εὐχαριστοῦσαν τὸν Θεὸ γιὰ ἕνα τέτοιο καλὸ ποὺ τοὺς κάνει καὶ θὰ πρόσεχαν στὸ ἑξῆς νὰ ἐργάζωνται μὲ μεγαλύτερο ζῆλο στὴν θεϊκὴ μεγαλειότητα ποὺ κυβερνᾷ τὸ σύμπαν καὶ ἐπιτρέπει τὰ παρόμοια πολλὲς φορές, γιὰ δική του δόξα καὶ δική μας ὠφέλεια.

Γι᾿ αὐτὸ πλανῶνται μερικοὶ ποὺ μὲ φόβο καὶ φρόνησι ἀποφεύγουν βέβαια τὶς ἀφορμὲς τῶν ἁμαρτιῶν, ὅταν ὅμως ἐνοχλοῦνται πότε ἀπὸ φρικτοὺς καὶ ἄσχημους λογισμούς, πότε πάλι ἀπὸ ὄνειρα φοβερὰ καὶ αἰσχρά, συγχύζονται καὶ δειλιάζουν καὶ νομίζουν ὅτι ἐγκαταλείφθηκαν ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ ἔτσι ἀπομακρύνθηκαν ἐντελῶς ἀπὸ τὸν Θεό. Καὶ ἔτσι μένουν πολὺ μαραμένοι καὶ σχεδὸν κοντεύουν νὰ ἀπελπισθοῦν, καὶ ἐγκαταλείποντας κάθε καλὴ ἄσκησι τῶν ἀρετῶν ἐπιστρέφουν στὴν Αἴγυπτο τῶν παθῶν καὶ δὲν ἀντιλαμβάνονται καλὰ τὴν χάρι ποὺ τοὺς κάνει ὁ Θεός, ἀφήνοντάς τους νὰ ἐνοχλοῦνται ἀπὸ τὰ πνεύματα αὐτὰ τοῦ πειρασμοῦ, γιὰ νὰ καταλάβουν τὴν ταπείνωσί τους καὶ νὰ τὸν πλησιάσουν ὡς ἀσθενεῖς καὶ ὡς ἄνθρωποι ποὺ ἔχουν ἀνάγκη ἀπὸ βοήθεια. Γι᾿ αὐτὸ ἀχάριστα παραπονοῦνται γιὰ ἐκεῖνο γιὰ τὸ ὁποῖο θὰ ἔπρεπε νὰ εὐχαριστοῦν τὴν ἀμέτρητη ἀγαθότητά Του.

Ὅταν λοιπὸν συμβαίνουν παρόμοια, ἐσὺ ἐκεῖνο ποὺ ἔχεις νὰ κάνῃς εἶναι τὸ ἑξῆς: νὰ σκεφθῇς καλὰ καὶ νὰ συλλογισθῇς τὴν διεστραμμένη σου κλίσι, τὴν ὁποία ὁ Θεὸς θέλει νὰ γνωρίσῃς ποιὰ εἶναι γιὰ τὸ δικό σου καλό: νὰ γνωρίσῃς ὅτι εἶσαι ἕτοιμος νὰ πέφτῃς σὲ ὁποιοδήποτε μεγάλο κακὸ καὶ ὅτι χωρὶς τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, θὰ εἶχες πάθει τὴν μεγαλύτερη καταστροφή. Ἔπειτα νὰ ἐλπίσῃς καὶ νὰ εἶσαι σίγουρος ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι ἕτοιμος νὰ σὲ βοηθήσῃ, ἐπειδὴ σὲ κάνει νὰ βλέπῃς τὸν κίνδυνο καὶ θέλει νὰ σὲ ἑλκύσῃ πιὸ κοντά του παρακινώντας σε νὰ προσεύχεσαι καὶ νὰ τρέχῃς κοντά του. Καὶ γι᾿ αὐτὸ τοῦ ὀφείλεις νὰ τοῦ ἀποδίδῃς ταπεινὲς εὐχαριστίες. Καὶ ἂς εἶσαι σίγουρος ὅτι οἱ παρόμοιοι πειρασμοὶ ἢ βλάσφημοι εἶναι ἢ πονηροὶ ἢ αἰσχροὶ λογισμοὶ ποὺ σὲ πειράζουν, καλύτερα ἐκδιώκονται μὲ μία καρτερία ὑπομονετικὴ καὶ μὲ μία ἐπιδέξια ἀποστροφὴ καὶ τέλεια καταφρόνησι, καὶ ὄχι μὲ μία ἀντίστασι ἐπιδέξια καὶ μὲ ἀντιρρητικὸ πόλεμο.

^1.Γιὰ παράδειγμα: ὅπως εἶναι μερικοὶ εὐλαβεῖς καὶ ποὺ κατανύσσονται εὔκολα, ὅπως οἱ γυναῖκες, καὶ ὅσοι ἔτυχε ἀπὸ τὴν φύσι της νὰ ἔχουν ἰδιοσυγκρασία ἁπαλή.

^2.Λέγεται ὅτι κατανύγονται ἀπὸ τὸν διάβολο ὅσοι κάνουν αὐτὰ ἀπὸ κενοδοξία καὶ ἀνθρωπαρέσκεια ἢ ἀπὸ μέθη ἢ ἀπὸ διάφορα ἄλλα παρόμοια πάθη.

^3.Μελέτησε τὸν λόγο τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαὰκ καὶ ἰδῆς τὴν ἀλλοίωσι ποὺ δέχεται ἡ ψυχὴ καὶ τὸν σκοτισμὸ καὶ τὴν ἀπόγνωσι καὶ τὸν δισταγμὸ γιὰ τὴν πίστι καὶ τὶς βλασφημίες καὶ πῶς καὶ γιατί καὶ ποιοὶ τὰ παθαίνουν αὐτὰ καὶ πῶς θεραπεύονται.

^4.Καὶ ὁ ἅγιος Ἰσαὰκ λέγει στὸν ἴδιο λόγο ὅτι ὁ ἄνθρωπος ποὺ πάσχει αὐτὰ χρειάζεται φωτισμένον ἄνθρωπο καὶ ποὺ νὰ ἔχῃ πεῖρα στὰ παρόμοια θέματα γιὰ νὰ φωτισθῆ ἀπὸ αὐτὸν καὶ δυναμωθῆ.

Το είδαμε: ORTHODOX FATHERS

Γ. Τζανάκης – Μην ομιλείτε στον οδηγό! – Ὁ Μεγαλουπόλεως Ἰερεμίας ντύνει τοὺς πιστοὺς μὲ ζακετάκια εὐσέβειας.

Ορθοδοξία

Από

ΟΡΘΟΠΡΑΞΙΑ

04/09/2020

ΜΗΝ ΟΜΙΛΕΙΤΕ ΣΤΟΝ ΟΔΗΓΟ

Ὁ Μεγαλουπόλεως Ἰερεμίας ντύνει τοὺς πιστοὺς μὲ ζακετάκια εὐσέβειας.

«Σ᾽ αὐτούς πού ἐπιμένουν ἀκόμη ὅτι εἶναι ἁμαρτία τό νά φορᾶμε τήν μάσκα στόν Ναό, γιά νά προφυλαχθοῦμε ἀπό τόν κορωνοϊό, παρακαλῶ νά μοῦ ἀπαντήσουν στό ἁπλό ἐρώτημά μου πού εἶπα: Γιατί αὐτό εἶναι ἁμαρτία καί δέν εἶναι ἁμαρτία καί τό νά φορέσουμε μία ζακέτα στήν Ἐκκλησία, γιά νά προφυλαχθοῦμε ἀπό τό κρύο;»

Δὲν τὸ λέει βαθυστόχαστος δημοσιογράφος ἤ τηλεπαρουσιαστὴς γιὰ νὰ δικαιολογήσει τὸν μισθό του οὔτε ζηλωτὴς ἄθεος γιὰ νὰ ἀποστωμώσῃ τοὺς βλαμένους μὲν, ἀλλὰ ἐπικίνδυνους γιὰ τὴν ὑγεία του πιστούς. Ὄχι. Τὸ λέει, μαζὶ μὲ πολλὰ ἄλλα ἄξια ἐπισκοπικοῦ ὕψους καὶ βάθους ρήματα, ὁ σεβασμιώτατος Γόρτυνος καὶ Μεγαλουπόλεως Ἰερεμίας.

Ὅσοι ἄκουσαν ἔφριξαν. Οἱ πολλοὶ ἀγανάκτησαν, οἱ ἀνεμοδοῦρες τῶν νεοεποχίτικων ἐπισκοπικῶν ἀνεμοστροβίλων ἀγαλίασαν καὶ βρῆκαν ἄλλο ἕνα ζακετάκι γιὰ τὴν δειλία τους, καὶ μεῖς, ποὺ καταντήσαμε προβολεῖς καὶ σχολιαστὲς κάθε ἀσχήμιας στὸν κακό μας ἐτοῦτο τὸν καιρό, βρήκαμε ἐργόχειρο, γιὰ νὰ δικαιώνονται καὶ ὅσοι μᾶς θεωροῦν βλαμμένους καὶ ψεκασμένους.

Ἀλλὰ ἐμεῖς μάθαμε ὅτι τὴν ὕβρι πρέπει νὰ μὴν τὴν ἀφήνεις νὰ ἀπλώσῃ. Εἶναι πιὸ ἐπικίνδυνη ἀπὸ τὴν πυρκαγιά. «Ὕβριν χρὴ σβενῆναι ἤ πυρκαϊην». (Ἠράκλειτος)

Τό κρύο, καὶ ἡ ζέστη, καὶ οἱ καταιγίδες καὶ οἱ ἄνεμοι καὶ οἱ πλημύρες καὶ οἱ φουρτοῦνες καὶ τόσα ἄλλα εἶναι κατ᾿ ἀρχὴν (καὶ λέγονται) φυσικά φαινόμενα. Ὁ Θεὸς ἔχει δώσει στὸν ἄνθρωπο καὶ τὸ ἔνστικτο καὶ τὸν νοῦ γιὰ νὰ προστατευτῇ ἀπὸ αὐτά. Συνήθως οἱ ἄνθρωποι, ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, κάθε φυλῆς καὶ γλώσσας καὶ μορφώσεως καὶ ἐποχῆς καὶ πολιτισμοῦ προσπαθοῦν νὰ προστατευτοῦν ἀπὸ αὐτὰ μὲ ὅσα μέσα διαθέτουν. Οἱ χριστιανοὶ, συνήθως, δὲν ἐξαιροῦνται. Καὶ ὄχι μόνο ζακέττα, ἀλλὰ καὶ παλτὸ θὰ φορέσουν καὶ κασκόλ καὶ σκουφάκι καὶ μέσα στὴν ἐκκλησία καὶ ἔξω. Καὶ θέρμανσι θὰ ἀνάψουν ἄν διαθέτουν. Ἄν πάλι κάνει ζέστη, καὶ τὰ παράθυρα τῆς ἐκκλησίας θὰ ἀνοίξουν καὶ κλιματισμὸ θὰ χρησιμοποιήσουν, ὅπου ὑπάρχει. Καὶ στὸ ἀποχωρητήριο ἄν παραστῇ ἀνάγκη θὰ πάνε. Κανεὶς δὲν θὰ καθίσῃ νὰ κατουρηθῇ πάνω του, ἄν παρουσιαστῇ ἀνάγκη, ὅταν βρίσκεται μέσα στὸν ναό. Δὲν νομίζω νὰ ἀναρωτήθηκε κανεὶς ἄν εἶναι ἁμαρτία νὰ φορέσει ζακέτα ἤ μπουφάν ἤ νὰ βάλει τὴν θέρμανσι ἤ νὰ ἀνοίξει τὰ παράθυρα. Αὐτὰ ὅμως εἶναι τὰ αὐτονόητα. Τὰ κοινῶς ἀποδεκτά. Τὰ μὴ χρήζοντα ἐρεύνης καὶ ἀποδείξεως. Τὸ θέμα τῶν φιμώτρων-μασκῶν εἶναι τέτοιας φύσεως; Εὶναι φυσικὸ φαινόμενο;

Ὁ ἐπίσκοπος ὅμως προφανῶς τὸ θεωρεῖ ὡς τέτοιο. Ἔχει πειστεῖ ἀπὸ τοὺς «εἰδικοὺς», ὅπως ὁ ἴδιος λέει:

«Γιά τήν προφύλαξή μας ἀπό τό κακό τοῦ κορωνοϊοῦ, ὅλοι οἱ εἰδικοί μᾶς συνιστοῦν τίς ἀποστάσεις μεταξύ μας καί νά φορᾶμε μάσκα, γιά νά μήν εἰσπνέουμε τυχόν κακό μικρόβιο τοῦ ἄλλου ἤ καί τῆς ἀτμόσφαιρας ἀκόμη τά μικρόβια. Ἰδιαίτερα αὐτό σέ συναντήσεις καί συγκεντρώσεις εἶναι ἀναγκαῖο».

Εἶναι ὅμως ἔτσι; Κατ᾿ ἀρχὴν ὑποθέτω ὅτι θὰ σύμφωνήσῃ ὁ σεβασμιώτατος ὅτι δὲν εἶναι φυσικὸ φαινόμενο ἤ φυσικὴ ἀνάγκη. Ἀσθένεια εἶναι, ὁπωσδήποτε, καὶ παληά. Τὸ ὑγειονομικὸ μέρος αὐτοῦ τοῦ ζητήματος (ἐπικινδυνότης-διασπορά-μέτρα) ἀπὸ καθαρῶς ἐπιστημονικῆς ἀπόψεως, πῶς εἶναι τόσο ξεκάθαρο γιὰ τὸν σεβασμιώτατο;

Παρά ταῦτα μιλάει σὰν νὰ βρίσκεται σὲ κάποιο κελὶ τῆς βαθειᾶς ἐρήμου, χωρὶς ρεύμα καὶ τηλέφωνο φυσικά, καὶ τοῦ εἶπαν ὅτι ἔπεσε θανατικὸ στὴ γῆ, κακιὰ ἁρρώsστια, καὶ ὅτι γιὰ νὰ γλυτώσῃ ὁ κόσμος πλὴν τῶν ἄλλων πρέπει νὰ βάλουν μάσκες-φίμωτρα καὶ βιάστηκε νὰ συμφωνήσῃ, φανταζόμενος τὸ πλῆθος τῶν νεκρῶν, τὸν κλαυθμὸ καὶ ὀδυρμὸ τοῦ πλήθους καὶ τοὺς ἀπεγνωσμένους ἀνθρώπους, ποὺ δὲν ξέρουν τί νὰ κάνουν, καὶ πανικόβλητοι προσπαθοῦν ἀπὸ κάπου νὰ πιαστοῦν. Καὶ σὰν καλὸς πατέρας πιάνει ἀπὸ τὸ χέρι τὸν ἀπελπισμένο, προσπαθεῖ νὰ τὸν χαϊδέψει καὶ νὰ τὸν ἠρεμήσῃ, ξέρει ὅτι στὸν πανικὸ καὶ στὴν ἀπελπισία τὰ πολλὰ λόγια δὲν ὡφελοῦν καὶ τοὺς λέει ὅτι γιὰ νὰ γλυτώσουν ἀπὸ τὸ «κακὸ μικρόβιο» πρέπει νὰ βάλουν μάσκα, γιατὶ ἔτσι ἄκουσε ὅτι λένε οἱ «εἰδικοί» …

Ὅμως στὸν κόσμο ἐτοῦτο ζεῖ. Δὲν ἔχει ἀντιληφθεῖ ὅτι τίποτε δὲν εἶναι ξεκάθαρο ἐπιστημονικῶς; Δὲν ἔχει διαβάσει τὶς ἀντικρουόμενες έπιστημονικές ἀπόψεις; Χρειάζεται νὰ τοῦ τὶς ἀναφέρουμε μία πρὸς μία; Δὲν γνωρίζει ὅτι ἔνα ὁλόκληρο σύστημα τῶν μέσων ἐνημερώσεως ἔναντι ἀδρᾶς ἀμοιβῆς ἔχει ἀναλάβει νὰ προπαγανδίσῃ στὸν λαὸ τὴν παγκοσμίως κυρίαρχη ἄποψι ποὺ υἱοθετεῖ καὶ ἡ κυβέρνησις;

Ἒσεῖς δηλαδὴ σεβασμιώτατε συστήνετε στοὺς γονεῖς νὰ βάζουν μάσκα στὰ ἀνήλικα παιδιά τους καὶ ἐγγυᾶστε ὅτι δὲν θὰ προκληθοῦν ἀναπνευστικὰ προβλήματα στὸ ἀδιαμόρφωτο ἀναπνευστικὸ τους σύστημα ἀπὸ τὶς τεράστιες, πέραν τῶν θεωρητικῶς ἀνεκτῶν ὁρίων, ποσότητες διοξειδίου τοῦ ἄνθρακος ποὺ θὰ ἀναπνέουν; Ἔχετε δεῖ τὰ βίντεο μὲ τὶς σχετικὲς μετρήσεις ποὺ ὑπάρχουν; Σὲ 1,5 λεπτὸ ἔχει μετρηθῇ κάτω ἀπὸ τὴν μάσκα ποσότης διοξειδίου τοῦ ἄνθρακος μεγαλύτερο ἀπὸ 3000 μικρογραμμάρια μὲ ὅριο τὰ 1000. Σκεφτεῖτε τὶ ἀναπνέει κάποιος ὅταν ἔχει συνέχεια αὐτὸ τὸ πράγμα, αὐτὴ τὴν καλαθίνα, στὴ μούρη του, ὧρες ὁλόκληρες καὶ κινεῖται καὶ ἐργάζεται…

Δὲν ἀντιλαμβάνεστε ὅτι τὸ ζήτημα ἔχει περισσότερο πολιτικὲς διαστάσεις παρὰ ὑγειονομικές; Δὲν ἀντιλαμβάνεστε ὅτι ὑπάρχει διάθεσι ἐπιβολῆς; Ὁ κ. Χρυσοχοϊδης δὲν ἔχει δώσει τὴν δυνατότητα στοὺς εἰσαγγελεῖς νὰ ἐπεμβαίνουν ἐναντίον ὅσων ἔχουν διαφορετικὴ ἄποψι; Δὲν γνωρίζετε ὅτι ὅποιος ἀνεβάσει στὸ διαδίκτυο μιὰ διαφορετικὴ ἄποψι, εἰδικὰ σὲ βίντεο, εἵτε δὲν δημοσιεύεται, λόγῳ φόβου, εἴτε «κατεβαίνει» ἀπὸ κάποιες πλατφόρμες; Δὲν διαβάσατε τὸν ΝΟΜΟ 4862/20 γιὰ τὰ ὑπόλοιπα μέτρα;

Τί νὰ πῶ; Ἕνας ἐπίσκοπος θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι μπροστὰ ἀπὸ τὸ ποίμνιο καὶ στὴν ἐνημέρωσι καὶ, κυρίως, στὴν ἐμβάθυνσι τῶν πραγμάτων. Μιὰ Μητρόπολις (ἔπρεπε νὰ) εἶναι ἕνας ὁλόκληρος μηχανισμὸς μιὰ κυψέλη ἕνα μεγάλο σῶμα. Δὲν μπορεῖ νὰ μὴν ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ νὰ ξέρουν τί συμβαίνει γιὰ νὰ σᾶς ἐνημερώσουν.

Σεβασμιώτατε.

Προηγήθηκαν τόσα τοὺς προηγούμενους μῆνες. Δὲν ἀντιληφθήκατε ὅτι ἡ παρούσα κατάστασις εἶναι συνέχεια τῆς προηγουμένης καὶ πρόδρομος τῆς ἐπομένης; Πῶς ἀξιολογήσατε τὰ προηγηθέντα γεγονότα; Δὲν ἔκλεισαν οἱ ναοὶ μεγαλοβδομαδιάτικα; Δὲν ἐμποδίστηκε ὁ ἑορτασμὸς τοῦ Πάσχα; Δὲν σύρθηκαν συνεπίσκοποι σας καὶ ἱερεῖς στὰ δικαστήρια ἐπειδὴ κοινώνησαν ἀνθρώπους ἤ λιτάνευσαν εἰκόνες; Δὲν ἀπαγορεύτηκαν ἀκόμη καὶ οἱ καμπάνες καὶ τὰ μεγάφωνα τῶν ἐκκλησιῶν; Αὐτὰ δὲν τὰ ἀντιληφθήκατε; Ταυτοχρόνως ὅποιος ἤθελε ἔκανε διαδηλώσεις, τὰ τζαμιά λειτουργοῦσαν κανονικὰ καὶ τὰ μεγάφωνα ἀκουγόταν παντοῦ, οἱ τραγουδίστριες τραγουδοῦσαν μπροστὰ στὸ Μαξίμου καὶ ὁ πρωθυπουργὸς χειροκροτοῦσε, ὁ δήμαρχος ἀθηναίων ἔκανε φιέστες στὴν Ὁμόνοια . Δὲν σᾶς ἐνημέρωσαν ὅτι συνέβαιναν τέτοια γεγονότα;

Δὲν ὑποψιαστήκατε ὅτι κάτι κακὸ γίνεται ἐναντίον τῆς ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ; Πόλεμος δημόσιος καὶ συνεχὴς καὶ ἀμειώτως συνεχιζόμενος κατὰ τῆς Θείας Κοινωνίας, κατὰ τῆς προσκυνήσεως τῶν εἰκόνων. Κατάργησις καὶ γελοιοποίησις τῆς Θείας Λειτουργίας, λειτουργίες χωρὶς τὸ πλήρωμα… Αὐτὰ δὲν συνέβησαν στὴν ἐπαρχία σας; Πῶς τὰ ἀξιολογεῖτε; Δὲν σᾶς θυμίζουν διωγμὸ τῆς πίστεως; Ἤ σᾶς καθυσύχασε ὁ παναγιώτατος Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ὅταν εἶπε ὅτι «δὲν κινδυνεῦει ἡ πίστις, ἀλλὰ οἱ πιστοί» καὶ ὁ γείτονάς σας, ὁ Ἀργολίδος, ὁ ὁποῖος δήλωσε ὅτι ἡ κυβέρνησις ποτὲ δὲν σᾶς εἶπε ὅτι «διώκει» τὴν ἐκκλησία;

Ὅλα αὐτὰ τί εἶναι λογικὰ ἤ συνομωσιο-λογικά; Συνέβησαν τέτοια γεγονότα ἤ τὰ ἔπλασαν νοσηροὶ ἐγκέφαλοι περιέργων ὑποκειμένων προκειμένου νὰ ταράξουν τοὺς μακαρίους κύκλους τῆς ἱεραρχίας καὶ νὰ διακόψουν τὴν προσευχητικὴ νιρβάνα τῶν πιστῶν ποὺ ἀκολουθοῦν τὶς προτροπές της;

Μόνος σας ἀποδεικνύετε ἀπὸ ὅσα λέτε ὅτι ἀκολουθεῖτε ἀνεξέταστα ὅτι λέει καὶ διατάζει ἡ πολιτεία:«Ἔτσι γίνεται στά σχολεῖα, στά «σοῦπερ μάρκετ», στίς συγκεντρώσεις, στίς ἀγορές κ.λπ.Τό ἴδιο βεβαίως καί γιά τόν ἴδιο λόγο πρέπει νά γίνεται καί στούς ἱερούς Ναούς κατά τήν θεία λατρεία».Παραδέχεστε δηλαδὴ καὶ ἐγγράφως ὅτι θεωρεῖτε τοὺς ναοὺς στὸ ἴδιο ἐπίπεδο μὲ τὰ «σοῦπερ μάρκετ» καὶ τὶς «ἀγορές» καὶ μάλιστα κατὰ τὴν θεία λατρεία. Ὅντως λαμπρὴ στάσις ἐπισκόπου.

Ἐσεῖς σεβασμιώτατε, δὲν εἶστε τῶν σπηλαίων ἀγράμματον ἀποφώλειον πλάσμα, γράμματα ξέρετε, καὶ βιβλία γράφετε καὶ διδάσκετε καὶ στὸ πανεπιστήμιο. Δικαιολογείται τέτοια ἄγνοια, ἀφέλεια καὶ μωροπιστία; Στὶς μελέτες σας στὴν Παλαιὰ Διαθήκη αὐτὴ τὴν στάσι διαπιστώσατε; Ἔκαναν οἱ τότε πιστοὶ ὅτι ἔλεγαν οἱ ἄρχοντες; Οἱ τρεῖς παίδες γιατὶ δὲν προσκύνησαν τὴν εἰκόνα τὴν χρυσή τοῦ Ναβουχοδονόσωρος; Γιατὶ ἐξέθεσαν τὸν ἑαυτό τους σὲ κίνδυνο; Γιατὶ δὲν ἔκαμαν ὅτι ἔκαναν καὶ ὅλοι οἱ ἄλλοι; Ἡ πράξις τους, σύμφωνα μὲ αὐτὰ ποὺ λέτε, ἦταν ἐκπείρασις τοῦ Θεοῦ; Καὶ ὅλων τῶν ἁγίων μαρτύρων καὶ νεομαρτύρων ἡ ἀπαρέκλιτη ἀπὸ τὴν πίστι τοῦ Χριστοῦ στάσις, μὲ συνέπεια ὄχι μιὰ πιθανὴ ἀσθένεια, ἀλλὰ τὸν σίγουρο θάνατο, θεωρεῖτε ὅτι ἐμπίπτει στὸ «μὴ ἐκπειράσεις κύριον τὸν Θεόν σου;» Τότε ὁ Θεὸς γιατὶ τοὺς ἁγίασε ὁλοφάνερα καὶ τὰ ἄγια σώματά τους τους ἀκτινοβολοῦσαν μέρες ἀπὸ τὴν θεία χάρι καὶ τὸ ἔβλεπαν πιστοὶ καὶ ἄπιστοι, πρὸς στηριγμὸ τῶν μὲν καὶ καταισχύνη τῶν δέ;

Αὐτὸ ποὺ λέει ὁ Δαϋίδ στοὺς ψαλμούς, ἔχει κανένα πρακτικὸ νόημα καὶ καμμιὰ οὐσιαστικὴ ἀξία γιὰ σᾶς; «Εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν κύριον … τὸν ἰώμενον πάσας τὰς νόσους σου· τὸν λυτρούμενον ἐκ φθορᾶς τὴν ζωήν σου» (Ψαλμός 102) Θεραπεύει ὅλες τὶς νόσους ὁ Κύριος; Λυτρώνει τὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὴν φθορά; Αὐτὰ εἶναι ἀλήθεια ἤ εἶναι ἀπλῶς κουβέντες τοῦ ἀέρα; Τί εἶναι γιὰ σᾶς;

Εἶναι ὁ ναὸς ὁ οἷκος τοῦ Θεοῦ ἤ δὲν εἶναι; Καὶ αὐτοὺς ποὺ θεωροῦν ὅτι μέσα στὴν ἐκκλησία εἶναι σὰν νὰ βρίσκονται στὸν οὐρανὀ πῶς τοὺς βλέπετε ἐσεῖς; «Ἐν τῷ Ναῷ ἑστῶτες τῆς δόξης Σου ἐν Οὐρανῷ ἑστᾶναι νομίζομεν». Τί εἶναι αὐτοὶ τώρα γιὰ σᾶς; Βλαμμένοι ἤ ἐκπειράζοντες τὸν Θεό, ἤ ἐπικίνδυνοι γιὰ τὴν ὑγεία τοῦ λαοῦ;

Θέτετε ἐρωτήματα λανθασμένα καὶ δίνετε ἀπαντήσεις σὲ αὐτά. Ἀξία ἔχει νὰ τεθοῦν τὰ σωστὰ ἐρωτήματα καὶ νὰ ἀπαντηθοῦν σωστά, κατὰ τὴν ἐμπειρία τῆς Ὀρθοδόξου ἐκκλησίας. Μπορεῖ ἕνας ἐπίσκοπος ὁ ὁποῖος ἀκόμη καὶ ἄν δὲν βρίσκεται σὲ κατάστασι θεώσεως, τουλάχιστον ὀφείλει νὰ ἀκολουθεῖ τὴν διδασκαλία τῶν ἁγίων, νὰ θέτει τὸ ἐρώτημα: «Ὁ Θεός τῆς ἀγάπης μόνο στόν Ναό φυλάγει τά παιδιά Του ἀπό ἀρρώστια καί δέν δείχνει τήν ἀγάπη Του ἔξω ἀπό τόν Ναό;» Θέλετε ἀπάντησι σὲ αὐτό; Ζητάτε ἀπάντησι; Ἐσεῖς ἔπρεπε νὰ δίνετε ἀπαντήσεις ἀλλὰ ὄχι στὰ ἤδη ἀπαντημένα ἐρωτήματα, ὅπως τὸ παραπάνω, ἀλλὰ στὰ δύσκολα καὶ μὴ προφανή. Ἤ μάλλον στὰ φαινομενικῶς καλὰ, ἀλλὰ κατὰ βάθος ὕπουλα καὶ δαιμονικά , ὅπως εἶναι ἡ περίπτωσις τῶν φιμώτρων.

Λέτε μὲ σιγουριά: «Ἐκεῖ πού ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά ἐνεργήσει μέ τήν λογική του καί τήν δύναμή του, δέν ἐπεμβαίνει ὁ Θεός». Ἀλήθεια; Αὐτὸ ποὺ τὸ εἴδατε; Καὶ αὐτὸ ποὺ λέει ὁ Κύριος «Ἄνευ ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδὲν» δὲν τὸ ἀκούσατε ποτέ; Οὐδὲν θὰ πῇ τίποτα, τίποτα ἀπολύτως. Οὔτε θέμα λογικῆς τοῦ ἀνθρώπου, οὔτε τῆς δυνάμεως του –ποιάς δυνάμεώς του; Ὅλα γίνονται «ὅπως ὁ Θεὸς προεῖδε καὶ προόρισε». Μπορεῖ νὰ μὴν ἦταν ἐπίσκοπος ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ ὁμολογητὴς, ἀλλὰ ἦταν καὶ ἅγιος καὶ ὁμολογητὴς καὶ τὸν τυράννησαν καὶ τὸν βασάνισαν Πατριάρχες καὶ ἐπίσκοποι καὶ ἄρχοντες καὶ βασιληάδες καὶ τὸν σκότωσαν μὲ κομμένη γλώσσα καὶ χέρι γιατὶ δὲν ἀκολουθοῦσε τὴν αἱρετικὴ ψευτοδιδασκαλία τῆς τότε διοικούσης ἐκκλησίας, καλή ὥρα σὰν καὶ σήμερα. Αὐτὸς λέει ὅτι ὅλα γίνονται ὅπως ὁ Θεὸς προεῖδε καὶ προόρισε, ὅπως καλά γνωρίζετε. Ἡ πρόγνωσις ἀφορᾶ τὰ ἐφ᾿ ἡμῖν, ὅσα ἐξαρτῶνται ἀπὸ μᾶς, τοὺς συλλογισμοὺς καὶ τοὺς λόγους καὶ τὰ ἔργα μας. Ὁ προορισμὸς ἀφορᾶ αὐτὰ ποὺ μᾶς συμβαίνουν καὶ δὲν ἐξαρτῶνται ἀπὸ μᾶς.

Ἡ πρόγνωσις τῶν ἐφ’ ἡμῖν ἐννοιῶν καὶ λόγων καὶ ἔργων ἔστιν· ὁ προορισμός δε τῶν οὐκ ἐφ’ ἡμῖν συμβαινόντων ἔστι. ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ PG90 137

Ἐξαρτώμενα ἀπὸ μᾶς (ἐφ᾿ ἥμῖν) εἶναι τὰ ἐκούσια δηλαδὴ οἱ ἀρετὲς καὶ οἱ κακίες. Μὴ ἐξαρτώμενα ἀπὸ μᾶς (οὐκ ἐφ΄ ἡμῖν) ὅσα μᾶς συμβαίνουν ἄσχημα ἤ τὰ ἀντίθετά τους. Δὲν εἶναι σ᾿ ἐκείνα ποὺ ἐξαρτώνται ἀπὸ μᾶς οὔτε ἡ τιμωρητικὴ νόσος , οὔτε ἡ ὑγεία ποὺ μᾶς εὐχαριστεῖ.

Ἐφ’ ἡμῑν ἐστὶ τὰ ἐκούσια πάντα, τουτέστιν ἀρεταὶ καὶ κακίαι· οὐκ ἐφ’ ἡμῖν δε, αἱ ἐπιφοραὶ τῶν συμβαινόντων ἡμῖν κολαστικῶν τρόπων, ἤ τῶν ἐναντίων. Οὔτε γὰρ ἐφ’ ἡμῖν ἔστιν ἡ κολάζουσα νοσος, οὔτε ἡ εὐφραίνουσα ὑγεία· ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ PG90 137

Ὁπότε ὅσο καὶ νὰ θέλῃς νἄσαι ὑγιὴς, ὅσα μέτρα καὶ νὰ πάρῃς δὲν ἐξαρτᾶται ἀπολύτως ἀπὸ σένα ἡ ὑγεία καὶ ἡ ζωή. Φυσικὰ θὰ πρέπει νὰ φροντίσῃς ὅσο μπορεῖς, ἀλλὰ ὁ Θεὸς μπορεῖ νὰ χαλάσῃ τὰ σχέδιά σου, ὅσο καὶ ἄν δὲν εἶναι αὐτὸ εὐχάριστο στοὺς σημερινοὺς ἀνθρωποκεντρικοὺς ἀλλαζόνες. Ἡ ζωὴ ὅμως ἄλλα δείχνει, σὲ ὅσους θέλουν νὰ δοῦν.

Τὰ παραπάνω μᾶς ξεπερνάνε καὶ δὲν τὰ πολυκαταλαβαίνουμε, ἀλλὰ πάντως ὁ Θεὸς δὲν ἐπεμβαίνει ἐκεὶ ποὺ ὁ ἄνθρωπος κάνει πεισματικὰ τὸ θέλημά του – καὶ ὄχι τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ- ἀσχέτως ἄν σᾶς ψιττακὸς ἐπαναλαμβάνει τὸ «γενηθήτω τὸ θέλημά σου». Καὶ στὴν περίπτωσί μας μόνο τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ δὲν γίνεται. Γίνεται τὸ θέλημα τοῦ ἄρχοντος τοῦ κόσμου τούτου, τῶν ὀργάνων του, τῶν «εἰδικῶν» του, ἂλλὰ ὄχι τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Ὁ Θεὸς δὲν στερεῖ τὴν ἐλευθερία κανενὸς. Ἤ ὄχι; «Ὅστις θέλει ὁπίσω μου ἐλθεῖν». Δὲν βάζει πρόστιμο οὔτε 150 οὔτε 5000 εὐρά. Δὲν στέλνει ἀστυνόμους, οὔτε χρειάζεται ρουφιάνους. Δὲν τρομοκρατεῖ, δὲν ἐκφοβίζει. Ὅπου συμβάινουν τέτοια εἶναι προφανὲς ὅτι δὲν γίνεται τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὅπου ὑπάρχει φόβος, ὁποιοσδήποτε φόβος, εἴτε τῶν μικροβίων, εἴτε τῶν ἀσθενειῶν, εἲτε τιμωριῶν, εἴτε τοῦ θανάτου τοῦ ἰδίου ἐκεὶ δὲν ὑπάρχει ὁ Θεός καὶ ἡ ἀγάπη του. Γιατὶ «ἡ ἀγάπη ἔξω βάλλει τὸν φόβο». Ἐννοοῦμε, ὅπως ἀντιλαμβάνεστε, ὄχι τὴν ἀνυπαρξία τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ τὴν ἀδυναμία τῆς ψυχῆς ποὺ ἔχει κυριευθεῖ ἀπὸ τὸν φόβο νὰ νοιώσῃ τὴν παρουσία καὶ προστασία τοῦ πανταχοῦ παρόντος Θεοῦ. Ἤ δὲν εἶναι ἐτσι; Καὶ δὲν κακίζουμε ἤ κατακρίνουμε τὸν κάθε ἕνα ἄπὸ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἀπὸ τὴν πλύσι ἐγκεφάλου ποὺ γίνεται ἔχει φοβηθεῖ ἤ γιὰ τὴν ὑγεία του ἤ γιὰ τὰ πρόστιμα. Ἐσεῖς, οἱ ἐπίσκοποι, ἔχετε τὴν μεγάλη εὐθύνη ποὺ ἀντί νὰ διδάξετε τοὺς ἀνθρώπους νὰ πάρουν θάρρος καὶ κουράγιο καὶ ἐλπίδα ὥστε νὰ περιφρονήσουν τὶς ἀπειλὲς καὶ τὸν φόβο, τοὺς ἐπιτείνεται τὸν φόβο καὶ προσπαθῆτε νὰ παρουσιάσεται τὴν κατάστασι αὐτὴ σὰν θέλημα Θεοῦ καὶ ἐπιδίωξι τοῦ καλοῦ, καὶ τὴν ὑποταγὴ στὸν φόβο σὰν ἐκδήλωσι ὑπακοῆς καὶ ἀρετῆς.

Καὶ ἡ μάσκα-φίμωτρο τί εἶναι; Ἡ ἀπόδειξις τοῦ φόβου καὶ τῆς ὑποταγῆς. Τὸ σῆμα τοῦ φόβου. Ἡ ἐξωτερίκευσις τοῦ φόβου ποὺ ἔχει φωλιάσει στὴν ψυχὴ εἴτε γιὰ τὴν ἁρρώστια εἴτε γιὰ τὰ πρόστιμα. Δείχνει ὅτι ὅποιος τὴν φορεῖ ἔχει φοβηθῇ καὶ ἔχει ὑποταχθῇ στὸν σπορέα τοῦ φόβου. Στὴν ψυχή του ἔχει ἐγκατασταθεῖ ὁ φόβος, καὶ ἡ ἐλπίδα του καὶ προστασία του εἶναι τὸ φίμωτρο αὐτό. Πῶς θὰ μπεῖ στὸν ναὸ τοῦ Κυρίου νὰ ζητήσει τὸ ἔλεος καὶ τὴν προστασία του, ὅταν φέρει τὸ σύμβολο τοῦ φόβου καὶ τῆς ὑποταγῆς σὲ ἄλλον; Καὶ σὲ ποιὸν ἄλλον; Σὲ αὐτὸν ποὺ ἐχθρεύεται τὸν Κύριο. Τὸ ἀντιλαμβάνεστε σεβασμιώτατε αὐτό; Δὲν εἶναι τὸ θέμα καὶ ἐρώτημα ἄν στὸν ναὸ κυκλοφοροῦν μικρόβια ἤ ἄν μεταδίδονται, ἤ ἂν θὰ φορᾶμε ζακέτες ἤ μπουφάν καὶ ἄν κλείνουμε ἤ ἀνοίγουμε τὰ παράθυρα τοῦ ναοῦ καὶ κρυολογήσουμε καὶ πῶς θὰ χτενιζόμαστε. Ἀπὸ ὅλα κυκλοφοράνε, ἀλλὰ ταυτόχρόνως παρίσταται καὶ λατρεύεται ἐκεὶ ὁ ἴδιος ὁ Δημιουργὸς τῶν πάντων.Τὸ θέμα εἶναι δικό μας. Εἶναι ἄν μπαίνουμε μέσα μὲ συναίσθησι ὅτι εἰσερχόμεθα ἐν οἴκῳ Κυρίου, ἐν οἴκῳ Θεοῦ ἡμῶν καὶ ἄν πᾶσαν τὴν βιωτικὴν ἀποθώμεθα μέριμνα ὡς τὸν Βασιλέα τῶν ὅλων ὑποδεξόμενοι. Καὶ ἄν προσερχόμεθα στὰ ἅγια μυστήρια προετοιμασμένοι ὅπως πρέπει, ὥστε νὰ κοινωνήσουμε σῶμα καὶ αἷμα Χριστοῦ τοῦ ἀναστάντος ἐκ νεκρῶν καὶ καταργήσαντος τὸ κράτος τοῦ θανάτου. Ὅταν ἔτσι πηγαίνουμε στὸν ναὸ δὲν ἀσχολούμεθα μὲ φίμωτρα καὶ ἀντισηπτικά καὶ ἱοὺς γιατὶ εἶναι ντροπὴ νὰ λέμε καὶ πᾶσαν τὴν ζωὴ ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα καὶ νὰ ἐλπίζουμε σὲ προστασία ἀπὸ χαρτιὰ καὶ πατσαβούρια στὴ μούρη μας καὶ οἰνοπνεύματα. Χρήσιμα εἶναι καὶ αὐτὰ, ἀλλὰ ἀλλοῦ, ὄχι σὲ αὐτὸν τὸν χῶρο.

Ἡ φροντίδα γιὰ τὰ φαινόμενα -γιὰ τὰ πράγματα τοῦ κόσμου δηλαδὴ, κορωνοϊούς καὶ ζακέτες καὶ φίμωτρα- εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅσων δὲν ἔχουν καμμιὰ ἐλπίδα τοῦ μέλλοντος αἰῶνος, κανένα φόβο γιὰ τὴν κρίσι, καμμιὰ ἔγνοια γιὰ τὴν ἀπειλὴ τῆς γεένης, καμμιὰ προσδοκία τῶν μελλόντων ἀγαθῶν, τίποτα ἀπὸ ὅσα ἐλπίζομε κατὰ τὴν ἀνάστασι, ἀλλὰ σὰν τὰ ζῶα κοιτοῦν τὸν παρόντα βίο:

«Τὸ γὰρ περὶ τὰ φαινόμενα τὴν σπουδὴν ἔχειν ἴδιόν ἐστι τῶν μηδεμίαν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος ἑαυτοῖς ὑποτιθεμένων ἐλπίδα, μὴ κρίσεως φόβον, μὴ γεέννης ἀπειλὴν, μὴ ἀγαθῶν προσδοκίαν, μὴ ἄλλο τι τῶν κατὰ τὴν ἀνάστασιν ἐλπιζομένων, οἳ βοσκημάτων δίκην πρὸς τὸν παρόντα ὁρῶντες βίον» ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΝΥΣΣΗΣ PG44,1136 Περὶ προσευχῆς. Λόγος α΄

Στόν Ναό πηγαίνουμε γιά νά δηλώσουμε τήν ἀγάπη μας στόν Θεό μας καί νά πάρουμε τήν Χάρη Του γιά τόν ἀγώνα τῆς ζωῆς μας, καί ὄχι γιά νά Τόν ἐκπειράζουμε νά μᾶς σώσει ἀπό ἕνα κακό, χωρίς ἐμεῖς νά λάβουμε τά μέτρα νά διαφυλαχθοῦμε ἀπό αὐτό, ὅπως έσεῖς λέτε.

Καὶ ποιὸς εἶπε καὶ διαβεβαίωσε ὅτι μὲ τὴν μάσκα σώζεται κανεὶς ἀπὸ ἕνα κακό; Οἱ εἰδικοὶ καὶ ἡ κυβέρνησι ποὺ ἐπιβάλλει τὰ μέτρα; Καὶ ἕνας ἐπίσκοπος ὀρθόδοξος τοὺς πιστεύει καὶ τοὺς ἀκολουθεῖ τόσο εὔκολα;

Μὰ αὐτὴ ἡ κυβέρνησι, ὅπως καὶ ὅλες οἱ προηγούμενες, ψηφίζει νόμους γιὰ νὰ παντρεύονται μεταξύ τους ἄνθρωποι τοῦ ἰδίου φύλου. Τὰ μέλη της συμμετέχουν στὶς γιορτὲς περηφάνειας τῶν κιναίδων καὶ παντὸς διεστραμένου. Διέλυσαν καὶ ἀχρήστευσαν, μὲ τὴν συνεργασία καὶ ἐσᾶς τῶν ἐπισκόπων, τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν. Διέλυσαν τὴν κανονικὴ οἰκογένεια καὶ θεωροῦν οἰκογένεια κάθε συνδυασμὸ ἀτόμων ἰδίου ἤ ἄλλου φύλου. Διδάσκουν ἀκόμη καὶ τὰ τεράχρονα νήπια τὸν αὐνανισμὸ καὶ τὰ ὁδηγοῦν σὲ πλήρη σεξουαλικὴ ἀνισοροπία καὶ ὅλα αὐτὰ μέσα στὸ σχολεῖο. Προτείνουν τὴν ἀλλαγὴ φύλου. Θὰ ἔπρεπε νὰ τὰ γνωρίζετε αὐτά. Ἀλλὰ καὶ αὐτὰ ἄν δὲν τὰ γνωρίζετε, τουλάχιστον ὅτι ἐξανάγκασαν σὲ φυγὴ τοὺς νέους ἕλληνες ἐπιστήμονες, ὅτι ἀφησαν ξέφραγο ἀμπέλι τὴν χώρα καὶ ἐποικίζεται μεθοδικὰ ἀπὸ ἀλλόφυλους καὶ ἀλλοδόξους, ἴσως τὰ ἔχετε ἀντιληφθεῖ.Ὅτι ξεπουλοῦν τὸν πλοῦτο τῆς χώρας, ὑπονομεύουν τοὺς θεσμοὺς, ναρκοθετοῦν κάθε διαδικασία καὶ ἐτοιμάζουν τὸ πλῆρες ξεπούλημα, δὲν τὸ ἔχετε καταλάβει; Ὅταν τέτοιοι λένε ὅτι μὲ τὴ μάσκα-φίμωτρο σωζόμεθα ἀπὸ ἔνα κακὸ ἐσεῖς τοὺς πιστεύετε καὶ ἀφαρμόζετυε δουλικὰ τὶς ἐντολὲς τους μέσα στὸν ναό; Αὐτὸ εἶναι τὸ ἀποτέλεσμα τῆς ἐπισκοπικῆς μέριμνας, τοῦ πνευματικοῦ βάθους καὶ τοῦ θείου φωτισμοῦ; Εὔγε. Ἄξιος ὁ μισθός σας, ἀλλὰ μικρὸς γιὰ νὰ προδίδῃ κανεὶς Θεὸ καὶ ἀνθρώπους καὶ Πατρίδα.

Θὰ μοῦ πεῖτε καὶ ὁ λαὸς ξεπουλάει τὴν ἐλευθερία του γιὰ 150 εὐρά. Τόση ἀξία ἔχει ἡ ἐλευθερία του. 150 εὐρά. Φτηνοδουλειά γιὰ τοὺς ἄρχοντες καὶ τοὺς κεφαλαιοκράτες. Γιὰ 150 ἐυρὰ πουλοῦμε ψυχὴ καὶ Χριστὸ καὶ Πατρίδα. Ἄχ! ἅγιε Κοσμά Αἰτωλέ. Ἐσὺ ἔλεγες: καὶ νὰ σᾶς τηγανίσουνε καὶ νὰ σᾶς κάψουν μὴν δώσετε ψυχή καὶ Χριστό: «Τό κορμί σας ἄς σᾶς τό καύσουν, ἄς σᾶς τό τηγανίσουν, τά πράγματά σας ἄς σᾶς τά πάρουν, μή σᾶς μέλει, δῶστε τα, δέν εἶναι ἐδικά σας. Ψυχή καί Χριστός σᾶς χρειάζεται. Ἐτοῦτα τά δύο ὅλος ὁ κόσμος νά πέση, δέν ἠμπορεῖ νά σᾶς τά πάρη, ἔξω ἄν τύχη καί τά δώσετε μέ τό θέλημά σας. Αὐτά τά δύο νά τά φυλάγετε νά μήν τύχη καί τά χάσετε».

Καὶ βγαίνουν τώρα οἱ ποιμένες, οἱ δεσπότες, καὶ λένε στοὺς ἀνθρώπους «δῶστε τα ὅλα». Καὶ ψυχὴ καὶ χριστὸ καὶ μυαλὸ καὶ ἐλευθερία καὶ πατρίδα. Δὲν πειράζει ποὺ κλείνουν τὶς ἐκκλησίες. Τὸ ἴδιο κάνει νὰ προσεύχεστε στὸ σπίτι σας. Δὲν πειράζει ποὺ δὲν κοινωνοῦνε οἱ ἄνθρωποι. Δὲν πειράζει ποὺ θὰ παρουσιάζεστε μέ φίμωτρα στὸν ναὸ, πῶς δὲν θὰ φιλάτε τὶς ἅγιες εἰκόνες οὔτε τὸ χέρι τοῦ λειτουργοῦ. Δὲν πειράζει ποὺ θὰ κοινωνάτε μὲ πλαστικὰ κουτάλια. Τίποτα δὲν πειράζει πλέον. Στὸ ζαχαροπλαστεῖο τοῦ διαβόλου «θὰ γλυκαινόμαστε μὲ τὴν προσευχή» καὶ θὰ «εἴμαστε ἀγαπημένοι μὲ ὅλους» ὅπως συμβουλεύει ὁ Γόρτυνος. Πιστεύω νὰ γνωρίζει ποὺ ἀπευθύνεται αὐτὴ ἡ προσευχή, ὅταν ξεπουλᾶς τὴν πίστι καὶ μετὰ δῆθεν προσεύχεσαι. Καὶ ὅταν λὲς τὸ «Πάτερ ἡμῶν» μὲ τέτοιες προϋποθέσεις σὲ ποιὸν ἀπευθύνεται ἡ προσευχή;

Ὅποιος ἔχει σφραγίσει τὴν ψυχή του μὲ τέτοιες κηλίδες, ἄν καλέσει τὸν πατέρα, ποιὸς πατέρας θὰ τὸν ἀκούσῃ; Προφανῶς αὐτὸς ποὺ συγγενεύει μὲ αὐτὸν ποὺ καλεῖ. Αὐτὸς ὅμως δὲν εἶναι ὁ οὐράνιος ἀλλὰ ὁ καταχθόνιος. Αὐτοῦ ποὺ φέρνει πάνω του τὰ σημάδια τῆς συγγένειας, αὐτὸς θὰ ἀνταποκριθῇ στὸν συγγενή του.

«Ὁ τοίνυν ταῖς τοιαύταις κηλῖσι τὴν ψυχὴν ἐγκεκαυμένος ἐὰν πατέρα καλέσῃ, ποῖος αὐτῷ πατὴρ ἐπακούσεται; Δηλαδὴ ὁ συγγενῶς πρὸς τὸν κεκληκότα ἔχων.Οὗτος δέ ἐστιν οὐχ ὁ οὐράνιος, ἀλλ’ ὁ καταχθόνιος· οὗ γὰρ τὰ σημεῖα φέρει τῆς ἀγχιστείας, ἐκεῖνος πάντως τὴν ἰδίαν συγγένειαν ἐπιγνώσεται». ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΝΥΣΣΗΣ PG44,1148 Περὶ προσευχῆς Λόγος β΄

Γνωρίζοντας ὅλα αὐτὰ, διότι δὲν δικαιολογεῖσθε νὰ μὴν τὰ γνωρίζετε, πῶς λέτε αὐτὰ ποὺ λέτε; Καὶ ἐμᾶς ποὺ λέμε αὐτὰ τί μᾶς θεωρεῖτε; «Ἀνθρώπους που έχουν μεσάνυχτα από θεολογία και όμως αποφαίνονται σα να᾽ναι Μεγάλοι Αθανάσιοι και έχουν την απαίτηση να υποκύψει η εκκλησία στις αξιώσεις και απαιτήσεις τους;» ὅπως λέει ὁ γείτονάς σας, τὸ νέκταρ τῆς ἀρχιερωσύνης;

Ἄν εἶσαι σὲ ἕνα λεωφορεῖο καὶ ξαφνικὰ ἀντιληφθεῖς ὅτι ὁ ὁδηγὸς δὲν πάει καλά καὶ χτυπᾶ δεξιά καὶ ἀριστερά καὶ φρενάρει καὶ χοροπηδάει τὸ λεωφορεῖο καὶ ξερνᾶ ὁ κόσμος καὶ ἀρχίζει νὰ φωνάζει καὶ φοβάται ὅτι θὰ καταλήξουν ὅλοι μαζί στὸ γκρεμό, θεωρεῖτε σεβασμιώτατε ὅτι εἶναι ἀνεπίτρεπτο νὰ μιλήσῃ κάποιος στὸν ὁδηγὸ, ἐπειδὴ ἡ πινακίδα γράφει: «Μήν ὁμιλεῖτε στὸν ὁδηγό»;

Ἀπαντῆστε μας, παρακαλῶ, καὶ σεῖς σὲ αὐτὸ τὸ ἐρώτημα. Στὸ ἴδιο λεωφορεῖο εἴμαστε. Στὴ θέσι τοῦ ὁδηγοῦ εἶστε ἐσεῖς. Δὲν εἴμαστε καλύτεροι σας ἤ ἐξυπνότεροι, οὔτε ἁγιώτεροι –τὸ ἀντίθετο θὰ ἔλεγα- οὔτε ἐποφθαλμιοῦμε τὴν θέσι σας. Δὲν ἀντέχουμε ὅμως ἄλλο. Ναυτιοῦμε καὶ ξερνοῦμε. Λυπηθῆτε μας παρακαλῶ καὶ τουλάχιστον σταματῆστε γιὰ λίγο καὶ συνέλθετε. Καὶ τὸ βάραθρο εἶναι γιὰ ὅλους μας. Μαζὶ θὰ πᾶμε. Στὰ δυστυχήματα ὅμως οἱ ὁδηγοὶ ἔχουν μὲν τὴν εὐθύνη… ἀλλὰ ὅλοι σκοτώνονται. Οἱ «εἰδικοί» τότε θὰ νίπτουν τὰς χείρας τους… καὶ ὁ μέγας ἀρχιτέκτων θὰ ἐπιχαίρει γιὰ τὴν ἐπιτυχία του.

Γεώργιος Κ. Τζανάκης. Ἀκρωτήρι Χανίων. 3 Σεπτεμβρίου 2020

«Πῶς ἐπιδείξῃ διὰ τῶν ἔργων τὴν πίστιν; Ἐὰν καταφρονῇς θανάτου.» (Ι. Λίτινας)

Ορθοδοξία

Από

ΟΡΘΟΠΡΑΞΙΑ

02/09/2020

«Πῶς ἐπιδείξῃ διὰ τῶν ἔργων τὴν πίστιν; Ἐὰν καταφρονῇς θανάτου.»

Εσχάτως τέθηκε το ερώτημα:

«Γιατί είναι αμαρτία το να φοράμε μάσκα μέσα στο ναό και δεν είναι αμαρτία το να φορέσουμε μία ζακέτα στην Εκκλησία, για να προφυλαχθούμε από το κρύο;»

Πάνω σε αυτό το προβληματισμό θα θέλαμε να καταθέσουμε κάποιες ταπεινές σκέψεις.

Η χρήση μάσκας μέσα στο ναό και μάλιστα κατά την τέλεση και συμμετοχή στην κοινή λατρεία, με πρόσχημα την προφύλαξη από τον κορονοϊό, ως πρωτοφανής στη δισχιλιετή ιστορία της Εκκλησίας με πείρα πολύ φονικότερων ιών, συνιστά σαφέστατη εισαγωγή καινοτομίας που αθετεί την εκκλησιαστική παράδοση κατά την οποία η προσευχή και η λατρεία τελείται με ακάλυπτο πρόσωπο.

Κάθε καινοτομία όμως και αθέτηση της Ι.Παραδόσεως καταδικάζεται από την Z’ Οικουμενική Σύνοδο με βαρύτατες τιμωρίες στους επινοούντας και εφαρμόζοντας αυτές κληρικούς με καθαίρεση, στους λαϊκούς και μοναχούς δε με αφορισμό.[1]

Η ζακέτα και το πανωφόρι ως ενδύματα για την προφύλαξη από το ψύχος και την κάλυψη της γύμνιας μέσα στο ναό, δεν συνιστά καμία καινοτομία. Δεν εμποδίζει τον ασπασμό των αγίων εικόνων, των ιερών λειψάνων και της χειρός του ιερέως όπως συμβαίνει με τη χρήση μάσκας, δεν παραβιάζει κάποια εντολή, δεν καθιστά τον χρήστη τους ασεβή και δεν αθετεί καμία παράδοση. Δεν αντιβαίνει επίσης σε καμία θεολογική αναφορά, συμβολισμό και διδασκαλία όπως δυστυχώς συμβαίνει με τη χρήση μάσκας. Θα λέγαμε μάλιστα ότι η χρήση πανωφορίου προτρέπεται και ευαγγελικώς, όταν διδάσκεται η ολιγάρκεια : «ἔχοντες δὲ διατροφὰς καὶ σκεπάσματα, τούτοις ἀρκεσθησόμεθα» (Τιμ.Α’ 6,8).

Η προφύλαξη από το ψύχος δεν έχει καμία απολύτως ομοιότητα με τη προφύλαξη από τον κορωνοϊό στο ναό ένεκεν φόβου θανάτου ή φιλοζωΐας ή πειθαρχίας σε ανθρώπινα προστάγματα «ειδικών», αιτίες που ο Χριστός και οι Πατέρες καταδικάζουν απερίφραστα.

Λέει ο ιερός Χρυσόστομος:

«Ζῶντες μὲν γὰρ, καὶ ψύχους ἕνεκεν καὶ εὐσχημοσύνης, δεόμεθα τῆς τῶν ἱματίων περιβολῆς» (PG 59,466).

Εφ’ όσον ζούμε χρειαζόμαστε τα ρούχα λόγω του ψύχους και για λόγους ευσχημοσύνης.

Για το φόβο του θανάτου όμως, (βλ.κορωνοϊού), ο ίδιος Άγιος μας νουθετεί να τον καταφρονούμε καθώς αυτό αποτελεί έμπρακτη ένδειξη απέναντι στο Χριστό ότι είμαστε αληθινοί χριστιανοί και πιστεύουμε σ’ Εκείνον. Αυτή η καταφρόνηση του θανάτου μας ξεχωρίζει από τους απίστους. Ποία συγχώρεση θα έχουμε, αν φοβόμαστε το θάνατο όπως οι άπιστοι, ενώ έχουμε λάβει την ελπίδα της αναστάσεως;

«Εἰ Χριστιανὸς εἶ, πίστευε τῷ Χριστῷ· εἰ πιστεύεις τῷ

Χριστῷ, διὰ τῶν ἔργων ἐπίδειξόν μοι τὴν πίστιν.

Πῶς δὲ ἐπιδείξῃ διὰ τῶν ἔργων τὴν πίστιν; Ἐὰν καταφρονῇς θανάτου.

Καὶ γὰρ καὶ ταύτῃ διεστήκαμεν τῶν ἀπίστων.

Ἐκεῖνοι μὲν γὰρ καλῶς φοβοῦνται τὸν θάνατον,

ἀναστάσεως γὰρ ἐλπίδα οὐκ ἔχουσι· σὺ δὲ ὁ πρὸς βελτίονα

ὁδεύων ὁδὸν, καὶ περὶ τῆς ἐλπίδος τῆς ἐκεῖ φιλοσοφεῖν

ἔχων, ποίαν ἂν ἔχοις συγγνώμην, περὶ ἀναστάσεως μὲν θαῤῥῶν,

ὁμοίως δὲ τοῖς ἀπιστοῦσι τῇ ἀναστάσει τὸν θάνατον δεδοικώς;» (PG 49,71)

Ποία καταφρόνηση του θανάτου επιδεικνύεται άραγε ενώπιον του Χριστού, όταν μέσα στο χώρο που κατοικεί και μας προσφέρεται Αυτός, η όντως Ζωή, εμείς φοράμε μάσκα από φόβο μην μολυνθούμε; Είναι δυνατόν να βλέπαμε ποτέ με τα σωματικά μας μάτια τον Χριστό μέσα στον Οίκο Του, να στεκόμαστε δίπλα Του και εμείς να φοράμε μάσκα δήθεν για προφύλαξη από τον κορωνοϊό; Ταπεινώς φρονούμε ότι και ένας άπιστος ακόμα, μπροστά σε ένα τέτοιο θέαμα με τις μυριάδες αγγέλων , Αγίων, την Παναγία και το Χριστό ενώπιόν του και γύρω του μέσα στη Θεία Λειτουργία, θα πέταγε τη μάσκα και θα γινόταν θερμός πιστός. Φαίνεται όμως πως έχουμε τυφλωθεί και δεν βλέπουμε παρά μόνο με τα σωματικά μάτια. Τον Χριστό παρόντα δεν Τον βλέπουμε για να σταθούμε μετά δέους μπροστά Του, «πάσαν την βιωτικήν αποθέμενοι μέριμναν», ενώ τον επίσης αόρατο κορωνοϊό τον «βλέπουμε» μέσα στο ναό, τον τρέμουμε, θεωρούμε σχεδόν βεβαία την παρουσία του και λαμβάνουμε κάθε προστατευτικό μέτρο! Γι’ αυτό λέγει ο Κύριος:

«εἰς κρῖμα ἐγὼ εἰς τὸν κόσμον τοῦτον ἦλθον, ἵνα οἱ μὴ βλέποντες βλέπωσι καὶ οἱ βλέποντες τυφλοὶ γένωνται» (Ιω.9,39)

Και πάλι διδάσκει ο χρυσορρήμων Άγιος, πως ο Θεός θέλει να μη λυπούμεθα το σώμα μας. Ό,τι κακό κι αν μας κάνουν. Διότι αυτό σημαίνει το «απαρνησάσθω εαυτόν». Να εκδίδουμε εαυτούς σε κινδύνους , σε αγώνες για τον Χριστό και σαν εκεί που πάσχει κάποιος άλλος. Και δεν είπε «αρνησάσθω» αλλά «απαρνησάσθω» για να φανερώσει την υπερβολή του πράγματος. Και αράτω τον σταυρόν αυτού. Είδες πως εξόπλισε ο Βασιλεύς των Ουρανών τον ακόλουθο στρατιώτη Του; Δεν μας έδωσε -συνεχίζει- ούτε θυρεό, ούτε κράνος, (ούτε μάσκα θα προσθέταμε), ούτε τόξο, ούτε ασπίδα για το σώμα, και τις κνήμες, αλλά αυτό που είναι πολύ ισχυρότερο: Την ασφάλεια που δίδει ο σταυρός! Το σύμβολο της νίκης κατά των δαιμόνων . Αυτό το σύμβολο είναι μάχαιρα, ασπίδα, θώρακας που προστατεύει το σώμα, κράνος, κνημίδα που προστατεύει τα πόδια , φρούριο ασφαλὲς, λιμάνι, καταφυγὴ, στεφάνι νίκης, ἔπαθλο, ο θησαυρὸς πάντων των αγαθών των τωρινών και των μελλοντικών:

«Οὕτω τοίνυν βούλεται τοῦ σώματος ἀφειδεῖν τοῦ ἡμετέρου ὁ Θεὸς, ἵνα κἂν μαστίζωσιν ἡμᾶς δι’ αὐτόν τινες, κἂν κολάζωσι, κἂν ἐλαύνωσι, κἂν ἄλλο τι ποιῶσι, μὴ φειδώμεθα. Τοῦτο γάρ ἐστιν ἀρνήσασθαι· τουτέστι, μηδὲν ἐχέτω πρὸς ἑαυτὸν, ἀλλ’ ἐκδιδότω ἑαυτὸν τοῖς κινδύνοις, τοῖς ἀγῶσι, καὶ ὡς ἑτέρου πάσχοντος, οὕτω διακείσθω. Καὶ οὐκ εἶπεν, ἀρνησάσθω ἑαυτὸν, ἀλλ’, Ἀπαρνησάσθω, μικρᾷ ταύτῃ προσθήκῃ πολλὴν ἐμφαίνων τὴν ὑπερβολήν. Καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ. Εἶδες πῶς καθώπλισε τὸν ἑπόμενον αὐτῷ στρατιώτην ὁ τῶν οὐρανῶν βασιλεύς; Οὐ θυρεὸν ἔδωκεν, οὐ κράνος, οὐ τόξον, οὐ θώρακα, οὐ κνημῖδα, οὐκ ἄλλο τι τῶν τοιούτων οὐδὲν, ἀλλ’ ὃ πάντων τούτων ἐστὶν ἰσχυρότερον, τὴν ἀσφάλειαν τὴν ἀπὸ τοῦ σταυροῦ, τὸ σύμβολον τῆς κατὰ τῶν δαιμόνων νίκης. Τοῦτο μάχαιρα, τοῦτο ἀσπὶς, τοῦτο θώραξ, τοῦτο κράνος, τοῦτο κνημὶς, τοῦτο φρούριον ἀσφαλὲς, τοῦτο λιμὴν, τοῦτο καταφυγὴ, τοῦτο στέφανος, τοῦτο ἔπαθλον, τοῦτο τῶν ἀγαθῶν ἁπάντων θησαυρὸς, καὶ τῶν νῦν καὶ τῶν ἐσομένων ποτέ.» (PG 52,837-8)

Ποιος φόβος λοιπόν και ποιος κίνδυνος μπορεί να σταθεί κάνοντας το σημείο του σταυρού που μας χάρισε ο Κύριός μας;

«Δείτε πόσα κατόρθωσε ο Σταυρός Μου», μας λέει ο Χριστός, «κάνετε τα ίδια και θα κατορθώσετε αυτά που επιθυμείτε.» Και τι σημαίνει το «αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι;» Μήπως το να βαστάζουμε ο καθένας μας το ξύλο; Οχι, σε καμία περίπτωση. Ἀλλά πρὸς τοὺς κινδύνους να είμαστε παρατεταγμένοι, ἕτοιμοι καθημερινώς προς σφαγὴν καὶ θάνατον , μη προσδοκώντας ότι η ζωή μας θα διαρκέσει μέχρι το εσπέρας:

«Καθάπερ γάρ τις ὅπλον ἰσχυρὸν λαβὼν, καὶ τοῖς αὑτοῦ δίδωσι στρατιώταις,

οὕτω καὶ ὁ Χριστός. Ἴδετε, φησὶ, τὸν ἐμὸν σταυρὸν ὅσα ἤνυσε·

ποιήσατε καὶ ὑμεῖς τοιαῦτα, καὶ ἀνύσατε τοιαῦτα ὅσα βούλεσθε.

Καίτοι γε καὶ ἀλλαχοῦ καὶ μείζονα τούτων ἐπηγγείλατο λέγων·

Ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ, τὰ ἔργα ἃ ἐγὼ ποιῶ, κἀκεῖνος ποιήσει, καὶ

μείζονα τούτων ποιήσει. Τί δέ ἐστιν αὐτὸ τὸ ῥητὸν,

τὸ, Ἀράτω τὸν σταυρὸν αὑτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω

μοι; Ἆρα ἵνα τὸ ξύλον βαστάζωμεν ἕκαστος; Οὐδαμῶς· ποία γὰρ ἀρετὴ τοῦτο;

Ἀλλ’ ἵνα πρὸς τοὺς κινδύνους ὦμεν παρατεταγμένοι, τὸ αἷμα ἡμῶν ἐν

ταῖς ψυχαῖς περιφέροντες, πρὸς σφαγὴν καὶ θάνατον

ἕτοιμοι καθημερινὸν, οὕτως ἅπαντα πράττοντες, ὡς

μηδέπω προσδοκᾷν μέχρι τῆς ἑσπέρας τὴν ἡμετέραν

διαρκέσαι ζωὴν, ὡς ἀποθανούμενοι πάντως.» (PG 52,838)

Και τι θέλει να σου πει με την προσταγή «Αράτω» ; Ότι έτσι πρέπει να είσαι πρόθυμος ακόμα και να σε σφάξουν και σταυρώσουν, λέγει ο Άγιος, όπως εκείνος που βαστάζει τον σταυρό του επὶ των ώμων· τόσο κοντά πρέπει να θεωρείς ότι βρίσκεσαι στο θάνατο. Μπροστά σε έναν τέτοιο πιστό άπαντες καταπλήττονται· κανένας άλλος δεν προκαλεί τόσο φόβο, ούτε και οι εξοπλισμένοι με μύρια όπλα ανθρώπινα, όσον αυτός που είναι ελεύθερος από το φόβο του θανάτου. Τίποτα άλλο δεν καταφέρνει να διώξει το θάνατο, όσο το να τον καταφρονείς. Και αυτό βεβαίως όταν ακολουθώντας τον Χριστό, ασκείς την αρετή, είσαι επιεικής, σώφρων και ταπεινός. Είδες του σταυρού τη βοήθεια και πόσα πολλά έχει τη δύναμη να πραγματοποιήσει ακόμα και σε μας τους δούλους; Αυτό το φρόνημα έκανε τον Πέτρο κορυφαίο και τον Παύλο τόσο μεγάλο λέγοντα: «Τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ; θλίψις, ἢ στενοχωρία, ἢ κίνδυνος, ἢ μάχαιρα;» Αυτό το φρόνημα και τους νηστεύοντας όχι μόνο έναντι των τροφών κατέστησε ανδρείους, αλλά και έναντι των παθών»:

«Τί δέ ἐστιν, Ἀράτω; Οὕτως ἔστω

πρόθυμος εἰς τὸ σφαγιασθῆναι καὶ σταυρωθῆναι, φη-

σὶν, ὡς ἐκεῖνος ὁ βαστάζων ἐπὶ τῶν ὤμων· οὕτως ἐγ-

γὺς εἶναι νομιζέτω τοῦ θανάτου. Τὸν τοιοῦτον ἅπαν-

τες καταπλήττονται· οὐ γὰρ οὕτω δεδοίκαμεν τοὺς

μυρίοις πεφραγμένους ὅπλοις ἀνθρωπίνοις, καὶ ἐπὶ

ἀνδρείᾳ τοσαύτῃ τετειχισμένους, ὡς τοῦτον ἐπ’ ἐλευ-

θερίᾳ. Οὐδὲν γὰρ οὕτω ποιεῖ θάνατον ἐκφυγεῖν, ὡς τὸ

καταφρονεῖν θανάτου. Ἵνα δὲ μηδεὶς νομίσῃ τοῦτο

μόνον ἀρκεῖν, τὸ πρὸς θάνατον ἑτοίμους εἶναι (εἰσὶ

γὰρ καὶ λῃσταὶ καὶ γόητες τοιοῦτοι καὶ μιαιφόνοι

πάντες), διὰ τοῦτο προσέθηκε· Καὶ ἀκολουθείτω μοι.

Οὐ τὸν ἀνδρεῖον ζητῶ, φησὶ, μόνον, οὐδὲ τὸν ἀκα-

τάπληκτον πρὸς τὴν τελευτὴν τοῦ βίου, ἀλλὰ τὸν

ἐπιεικῆ καὶ σώφρονα καὶ μέτριον, καὶ πάσης γέμοντα

ἀρετῆς. Εἶδες σταυροῦ διακονίαν οὐκ ἐπὶ τοῦ Δεσπό-

του μόνου, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τῶν δούλων τοσαῦτα ἰσχύου-

σαν; Τοῦτο Πέτρον κορυφαῖον εἰργάσατο· τοῦτο

Παῦλον τοσοῦτον ἐποίησε. Διὸ καὶ ἔλεγε·

Τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ;

θλίψις, ἢ στενοχωρία, ἢ κίνδυνος, ἢ μάχαιρα; Τοῦτο καὶ

τοὺς νηστεύοντας οὐχὶ βρωμάτων μόνον, ἀλλὰ καὶ

παθῶν ἀνδρείους ἀπειργάσατο». (PG 52,838

Η μάσκα επιπλέον, ως άθεσμη καινοτομία, αντιτίθεται στην προσδοκία του πιστού να δέχεται, αντικατοπτρίζει και ακτινοβολεί τη δόξα του Κυρίου κατά τη λατρεία και που συμβολικώς εφαρμόζει μέσα στο ναό έχοντας ακάλυπτο το πρόσωπο, υπήκοος στο ευαγγελικό πρόσταγμα :

» ἡμεῖς δὲ πάντες ἀνακεκαλυμμένῳ προσώπῳ τὴν δόξαν Κυρίου κατοπτριζόμενοι τὴν αὐτὴν εἰκόνα μεταμορφούμεθα ἀπὸ δόξης εἰς δόξαν, καθάπερ ἀπὸ Κυρίου Πνεύματος.» (Κορ.Β’ 3,18).

«Αντιλαμβάνεσαι ότι έτσι, με υγιές βλέμμα και ακάλυπτο πρόσωπο αντικατοπτρίζουμε τη δόξα του Θεού;» ρωτά ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας:

«Συνίης ὅτι καλοῖς ὀφθαλμοῖς καὶ ἀνακεκαλυμμένῳ προσώπῳ τὴν δόξαν Κυρίου κατοπτριζόμεθα;» (PG 69,233)

Ο Μωυσής όταν διελέγετο προς τους Ιουδαίους εκάλυπτε το πρόσωπό του. Όταν όμως έστρεφε προς το Θεό το αφαιρούσε, ερμηνεύει ο ιερός Χρυσόστομος. Αυτό ήταν τύπος του μέλλοντος που δήλωνε πως επιστρέφοντας στο Θεό θα δούμε γυμνό το πρόσωπό Του:

«Καὶ γὰρ ὅτε Ἰουδαίοις διελέγετο Μωϋσῆς, ἐκάλυπτεν αὐτοῦ τὸ πρόσωπον.

ὅτε δὲ πρὸς τὸν Θεὸν ἐπέστρεφεν, ἀποκεκαλυμμένον ἦν.

Τοῦτο δὲ τύπος ἦν τοῦ μέλλοντος ἔσεσθαι, ὅτι ὅταν

ἐπιστρέψωμεν πρὸς Κύριον, τότε ὀψόμεθα τὴν δόξαν

τοῦ νόμου, καὶ γυμνὸν τὸ πρόσωπον τοῦ νομοθέτου» (PG 61,447).

Στην προσδοκία του πιστού να υπαντήσει τον Νικητή του θανάτου Χριστό, να του ανοιχτεί ο Νυμφώνας, και να γευθεί την ωραιότητα Του, ο Άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός συγκαταλέγει και την θέα της δόξης του Κυρίου με ακάλυπτο πρόσωπο:

«φαιδραῖς ταῖς λαμπάσι τῷ νικητῇ τοῦ θανάτου, τῷ ἀθανάτῳ

νυμφίῳ λαμπρῶς ὑπαντήσομεν, καὶ ὁ νυμφὼν

ἡμᾶς ὁ ἄχραντος ὑποδέξεται, καὶ ἀνακεκαλυμμένῳ

προσώπῳ τὴν δόξαν Κυρίου κατοπτισόμεθα, καὶ τῆς

αὐτοῦ κατατρυφήσομεν ὡραιότητος» (PG 96,644).

Γι’ αυτό το θεολογικό λόγο οι Άγιοι εικονίζονται καλυμμένοι σε όλο το σώμα, εκτός απ’το πρόσωπο. Γι’ αυτό το λόγο και δε φόρεσαν ποτέ κάλυμμα επί προσώπου εν ώρα λατρείας. Έτσι δηλώνεται ο εσχατολογικός προορισμός των πιστών:

«Βλέπομεν ἄρτι δι’ ἐσόπτρου ὡς ἐν αἰνίγματι, τότε δὲ πρόσωπον πρὸς πρόσωπον.» (Κορ.Α’ 13,12)

Οι άγιοι, φορούσαν τα απαραίτητα ενδύματα για προφύλαξη από το κρύο. Δεν εφόρεσαν ποτέ όμως μάσκα μέσα στους ιερούς ναούς δήθεν για να προφυλαχθούν από επιδημία.

Ποτέ και κανένας δεν εδίδαξε είτε με λόγο, είτε με πράξη να πράττουμε κάτι τέτοιο όταν υπάρχει τέτοιος κίνδυνος. Και όχι μόνο οι Άγιοι Πατέρες δεν εδίδαξαν έτσι, αλλά ούτε κι αυτοί οι ευλαβείς παππούδες και γιαγιάδες μας, που προσέτρεχαν έτι περισσότερο στους ναούς «ἀνακεκαλυμμένῳ προσώπῳ» εν μέσω πανδημιών για να παρακαλέσουν την Παναγία και τους Αγίους να φέρουν τη λύτρωση, τελώντας πυκνές ακολουθίες και λιτανείες. Και η λύτρωση ερχόταν. Σήμερα όμως καταφεύγουμε περισσότερο στις μάσκες και στο εμβόλιο παρά στο ναό και στις μεσιτείες των Αγίων.

Εντούτοις έχουμε διδασκαλίες Πατέρων που μας νουθετούν να μην αντιμετωπίζουμε τους ιερούς ναούς όπως τους άλλους χώρους. Που μας υπενθυμίζουν τη θαυματουργική τους ιδιότητα ακόμα κι αυτών των αψύχων στοιχείων τους όπως οι κίονες, τα ξύλα και οι πέτρες και αυτής ακόμα της σκόνης τους. Που μας λένε ότι είναι ουρανός και κατοικεί ο Θεός. Που μας υποδεικνύουν ότι η όσφρηση και η πνοή μας καθαίρονται μέσα στο ναό από αυτό και μόνο το θυμίαμα[2]. Και οπωσδήποτε δεν αφήνουν ούτε το παραμικρό περιθώριο να θεωρηθεί ότι οι ναοί είναι όπως οι κοινοί χώροι όπου οι άνθρωποι μολύνονται από ιούς, αλλά αντιθέτως επεσήμαναν τη θαυματουργική τους ιδιότητα να θεραπεύουν.

Και συνεπώς, όπως ακριβώς συμβαίνει με τη Θεία Κοινωνία να πεθάνει και αρρωστήσει κάποιος αν τη λάβει με ασέβεια, βλασφημία και αγνωσία, έτσι συμβαίνει και με τους ιερούς ναούς: Εάν εισέλθει κανείς μετά φόβου Θεού (και όχι ιού), όπως οι πατέρες διδάσκουν, θα λάβει χάρη και προστασία. Αν όμως εισέλθει ασεβώς, θεωρώντας κοινό το χώρο όπως όλοι οι άλλοι και προφυλασσόμενος με μάσκα, είναι επόμενο να έχει μόνο την αμφίβολη προστασία από τη μάσκα και όχι του Θεού που απέρριψε. Και αυτό είναι η μία παράμετρος. Μήπως μαζί με αυτή γίνεται και υπόδικος βλασφημίας του ενοικούντος εν τω ναώ Αγίου Πνεύματος; Κύριος οίδε.

Αλλά κι αν όλα τα ανωτέρω εξέλιπαν, έχουμε τη συνείδησή μας που κράζει για το ασεβές της χρήσης μάσκας μέσα στον Οίκο του Θεού.

«οὐ γὰρ ἐλάβετε Πνεῦμα δουλείας πάλιν εἰς φόβον, ἀλλ᾿ ἐλάβετε Πνεῦμα υἱοθεσίας, ἐν ᾧ κράζομεν· ἀββᾶ ὁ πατήρ». Και κράζομεν στο Θεό χωρίς τίποτα να μας φράσσει το στόμα.

Περαίνουμε τις σκέψεις αυτές με τα αθάνατα λόγια του ιερού Χρυσοστόμου. Μας καλεί να περιφράξομε τους εαυτούς μας με τη δύναμη του Σταυρού. Έτσι καθοπλισμένοι θα καταφρονήσουμε όλα τα τερπνά του βίου, τα οποία μας είναι ευχάριστα διότι έχουμε αγαπήσει και προσηλωθεί σε τούτη τη ζωή. Καλή η παρούσα ζωή. Καλή και ευχάριστη. Είναι δώρο Θεού άλλωστε. Όμως, όταν φανεί η μέλλουσα ζωή, δικαίως καταφρονείται αυτή.

«Περιφράσσωμεν ἑαυτοὺς, ἀγαπητοὶ, τῇ δυνάμει τοῦ σταυροῦ, καὶ καθωπλισμένοι πρὸς τὸ ἑξῆς, προθυμότεροι τῇ νηστείᾳ προσβῶμεν, καὶ πάντων τῶν τοῦ βίου τερπνῶν καταφρονήσωμεν. Καὶ γὰρ πλοῦτος, καὶ δόξα, καὶ δυναστεία, καὶ ἔρως, καὶ ὅσα τοιαῦτα, διὰ τοῦτο ἡδέα, διότι φιλοψυχοῦμεν, καὶ τῇ παρούσῃ προσηλώθημεν (10) ζωῇ. Ταύτης δὲ καταφρονηθείσης, οὐδεὶς ἐκείνων ἡμῖν λόγος. Καλὴ γὰρ ἡ παροῦσα ζωὴ, καλὴ καὶ ἡδεῖα· δῶρον γάρ ἐστι Θεοῦ· ἀλλ’ ὅταν ἡ μέλλουσα φανῇ, τότε καταφρονεῖται δικαίως αὐτή.» PG 52,838

Ιωάννης Λίτινας

Πηγές:

[1] Καρμίρη, Ι. Τα Δογματικὰ καὶ Συμβολικὰ Μνημεία της Ορθοδόξου
Καθολικής Εκκλησίας. Ζ’ Οικουμενική Σύνοδος, Απόσπασμα εκ των
Πρακτικών της ζ’ και η’ συνεδρίας. (σελ.241) Αθήνα

[2] Συμεών Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης. Περὶ τοῦ ἁγίου ναοῦ καὶ τῆς τούτου καθιερώσεως. PG 155,312-361.

Η Θεία Κοινωνία ξανά στο στόχαστρο! Ο Χριστός ως κοινός εχθρός δεξιάς και αριστεράς και τα …non papers! (30-08)

Ορθοδοξία

Από

ΟΡΘΟΠΡΑΞΙΑ

30/08/2020

Η Θεία Κοινωνία ξανά στο στόχαστρο! Ο Χριστός ως κοινός εχθρός δεξιάς και αριστεράς και τα …non papers!

Λίγο πολύ, για τους υποψιασμένους, η επίθεση κατά της πίστεως μας, είναι τουλάχιστον αναμενόμενη. Τον ρόλο της αριστεράς τον γνωρίζουμε, όπως και της δεξιάς, αν και πολλοί Χριστιανοί την πατάνε την μπανανόφλουδα, όταν βλέπουν μερικούς να κάνουν τον σταυρό τους (όπως κι αν τον κάνουν).

Πριν λίγες μέρες, αιφνιδίως, ο πρωτοσύγκελος της Μητροπόλεως Τρίκκης και Σταγών, ευρέθη θετικός σε τεστ για τον κορονοϊό. Η εξέταση έγινε στις 25.08, τα αποτελέσματα βγήκαν στις 27.08 και ο ιστότοπος Ρομφαία, αναπαρήγαγε την είδηση στις 28.08. Όπως φαίνεται, ήταν και ο μοναδικός κληρικός της Μητροπόλεως ο οποίος βρέθηκε θετικός (ώ του παραδόξου θαύματος, άλλος ένας τελείως ασυμπτωματικός), ενώ ο ίδιος ο Μητροπολίτης αρνητικός.

Βρήκαν βέβαια την ευκαιρία, με αφορμή την “πανδημία” και το κρούσμα(;), να μας υπενθυμίσουν τα εξής, μέσω ανακοινώσεως του ίδιου του πρωτοσυγκέλου:

—-

Οφείλω να Σας ενημερώσω ότι ήδη από την Δευτέρα 24/08/2020 βρίσκομαι αφ εαυτού μου σε αυτοπεριορισμό, δεν έχω εκδηλώσει κανένα σύμπτωμα, και ως εκ τούτου η υγεία μου είναι ακλόνητη.

Από αυτή την θέση Σας παροτρύνω να ακολουθείτε απαρέγκλιτα τις οδηγίες των ειδικών επιστημόνων και της Ιατρικης Κοινότητας για τα μέτρα προφύλαξης από τον covid-19 (μάσκες, αποστάσεις, συχνά πλύσιμο των χεριών, αποφυγή συνοστισμών κλπ), Μην Σας ενοχλέι η μάσκα!

Οφείλουμε να προστατεύουμε με αγάπη το πρόσωπο που βρίσκεται πίσω από την μάσκα!!

Στεκόμαστε με Αλήθεια απέναντι στον Θεό και με υπευθυνότητα απέναντι στον συνάνθρωπο!!

«Ο Θεός είναι πνεύμα, και εκείνοι που τον λατρεύουν, πρέπει να τον λατρεύουν πνευματικά και αληθινά» (Ιωάν. 4:21-24)

Με ειλικρινή αισθήματα υπευθυνότητας και αγάπης.

Αρχιμ. Αλέξιος Κανίνας.

Πρωτοσύγκελλος ΙΜΤΣ

—-

Το πρόβλημα είναι και αυτό, αλλά κυρίως το πάτημα το οποίο βρίσκουν οι μεγάλοι εχθροί της εκκλησίας, ώστε να χτυπήσουν την ορθοδοξία στον πυρήνα της. Την Θεία Κοινωνία. Και φυσικά, τα γνωστά φερέφωνα και παπαγαλάκια, τα φέραν από δώ – τα φέραν από ‘κει, και που λέτε να κατέληξαν;

TA NON – PAPERS*

Και ενώ έχουν περάσει ήδη δυο μέρες που το θέμα της ασθενείας του Πρωτοσυγκέλου έχει γίνει γνωστό, σήμερα – εντελώς ξαφνικά- μέσα σε λίγες ώρες, πολλά από τα μεγάλα κυβερνητικά και αντιπολιτευτικά μέσα, μετέδωσαν την ίδια είδηση με σχεδόν τον ίδιο τίτλο! Φοβερή σύμπτωση. Ένα θαύμα!

Πρώτο Θέμα, ΕΘΝΟΣ, iEFIMERIDA, Reader.gr, Avgi.gr, Documento.gr , έκαναν το κομμάτι τους, ως άλλωστε όφειλαν στα αφεντικά τους.

Ίδιος τίτλος παντού !!! / Θετικός στον κορωνοϊό αρχιμανδρίτης που δήλωνε «από τη Θεία Κοινωνία δεν υπάρχει κίνδυνος μετάδοσης»

Δείτε και τα λεγόμενα Print Screen, για του λόγου το αληθές, καθώς σήμερα οι ειδήσεις αλλάζουν ή “κατεβαίνουν”.

ΑΥΓΗ

Documento (Βαξεβάνης)

iefimerida

Reader.gr

Protothema.gr

ΕΘΝΟΣ

Και φυσικά… Πρώτο #hashtag στο twitter το Θέμα “Θεία Κοινωνία”. Αυτό που τους καίει.

Ας μην μας κάνει εντύπωση αν ξεκινήσει νέος γύρος συζητήσεων γύρω από την Θεία Κοινωνία. Η προειδοποίηση έρχεται πάντα μέσω “τιτιβίσματος”.

Την ίδια ώρα, ο Τούρκος …παραμονεύει.

*non-paper: ορισμός εδώ

Για το orthopraxia.gr – Χρήστος Βλαμάκης

ΟΙ ΧΟΡΟΙ ΤΗΣ ΣΑΛΩΜΗΣ «Ὅπου χορός, ἐκεῖ ὁ Διάβολος». (Ἱ. Χρυσόστομος) + Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυουστίνος / Το ελληνικό σχολείο του 2020 θα κάνει τα παιδιά μας τσιρλίντερς!!!

Ορθοδοξία

Από

ΟΡΘΟΠΡΑΞΙΑ

29/08/2020

ΟΙ ΧΟΡΟΙ ΤΗΣ ΣΑΛΩΜΗΣ

«Ὅπου χορός, ἐκεῖ ὁ Διάβολος». (Ἱ. Χρυσόστομος) +Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυουστίνος

31 ἤ 32 μ.Χ. Ὁ Ἡρώδης, ὁ υἱὸς τοῦ Ἠρώδου ἐκείνου, ὅστις ἐφόνευσε τὰ ἀθῶα νήπια της Βηθλεέμ, ἑορτάζει τὰ γενέθλιά του. Φωταψίαι εἰς τὰ ἀνάκτορα. Ὁ ἡγεμὼν «δεῖπνον ἑποίει τοῖς μεγιστᾶσιν αὐτοῦ καὶ τοῖς χιλιάρχοις καὶ τοῖς πρώτοις τῆς Γαλιλαίας». Ἡρώδη! Ὁ λαός σου πάσχει, ἀποθνήσκει ἐκ πείνης, ρακένδυτος περιφέρεται καὶ σὺ σπαταλᾶς τοὺς θησαυροὺς τοῦ Δημοσίου εἰς συμπόσια, εἰς τὰ ὁποῖα πίνουν καὶ τρώγουν καὶ μεθοῦν καὶ κραιπαλοῦν τὰ ἀνθρώπινα κτήνη μὲ τὰς χρυσᾶς των ζώνας καὶ τὰς πολυτελεῖς ἐσθῆτας;

Ὁ λαὸς πεινᾶ, οἱ μεγιστάνες διασκεδάζουν. Εἰς τὰς αἰθούσας τῶν ἀνακτόρων θόρυβος χιλίων δαιμόνων. Ὄργανα παίζουν, ἄσματα ἀκούονται, γύναια χορεύουν, ἡ νὺξ προχωρεῖ, τὸ μεσονύκτιον πλησιάζει, ἡ ἁμαρτία κορυφοῦται, καὶ ἰδοὶ μία διαβόητος διὰ τὴν σκανδαλώδη ζωήν της γυνὴ ἡ Ἠρωδιάς, ἐξ αἰτίας τῆς ὁποίας ἐρρίφθη εἰς τὰς φυλακὰς τῆς Μαχαιροῦντος ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος, παρακινεῖ τὴν θυγατέραν της Σαλώμην νὰ λάβει μέρος εἰς τὸν χορόν.

Καὶ ἡ Σαλώμη ἐκτελεῖ τὸ θέλημα τῆς «μαμᾶς» χορεύει μὲ ὅλην της τὴν καρδίαν, χορεύει μὲ ἔξαψιν ὅλων τῶν αἰσθήσεων, χορεύει μὲ σατανικὴν τέχνην, ἐξαπλώνει τὰ δίκτυα, ἀνοίγει ὅλα τὰ πτερὰ τῆς ἠδονῆς, νικᾶ ὅλας τὰς χορευτρίας, ἔρχεται πρώτη εἰς τὸν ἀνακτορικὸν χορὸν καὶ προκαλεῖ τὸν θαυμασμὸν ὅλων, ἰδιαιτέρως τοῦ σαρκολάτρου, τοῦ ἐκφύλου ἐκείνου ἡγεμόνος, ὅστις μὲ ἀνοικτὸν τὸ στόμα παρακολουθεῖ τοὺς στροβιλισμοὺς τῆς ἀναιδεστάτης κόρης, κόρης ἀνταξίας τῆς μητρός.

Εἰς τὴν Σαλώμην τώρα ὁ Διάβολος πρέπει νὰ δώση τὸ πρῶτον βραβεῖον. Ποῖον βραβεῖον; «Ζήτησέ μου – λέγει μὲ ὅρκον ὁ ἔκφρων Ἡρώδης πρὸς τὴν Σαλώμην – ζήτησέ μου ὅ,τι θέλεις καὶ θὰ σοῦ δώσω ἕως τὸ ἥμισυ τῆς βασιλείας μου». Καὶ ἡ Σαλώμη συσκέπτεται μετὰ τῆς μητρός. Πόσα θὰ ἠδύναντο νὰ ζητήσουν αἱ δύο γυναῖκες! Καὶ ὅμως ἀντὶ παντὸς ἄλλου ζητοῦν τὴν κεφαλὴν τοῦ Ἰωάννου. Ἔφριξαν οἱ ἄγγελοι. Τὶ φοβερώτερον τῆς κακῆς γυναικὸς; Ὑπερβαίνει τὴν τίγριν. Εἶνε ἱκανὴ ἡ γυναῖκα νὰ διαπράξη τὸ δτυγερώτερον τῶν ἐγκλημάτων ἀρκεῖ νὰ ἱκανοποιήση τὸ πάθος τῆς ἐκδικήσεως. Ἰδοὺ δύο γυναῖκες ζητοῦν τὴν κεφαλὴν τοῦ ἁγιωτέρου τῶν ἀνδρῶν τῆς Π. Διαθήκης.

Ὁ Ἡρώδης ἀνάνδρως ὑποχωρεῖ καὶ ἡ ἐπιθυμία τῶν γυναικῶν ἐκτελεῖται. Κατὰ τὰς πρωϊνὰς ὥρας πρὶν ἀνατείλη ὁ Ἤλιος, ὁ Ἰωάννης ἀποκεφαλίζεται. Καὶ ἡ κεφαλὴ ἐδόθη ἐπὶ πίνακι εἰς τὸ κοράσιον καὶ «τὸ κοράσιον ἔδωκεν αὐτὴν τῆ μητρὶ αὐτῆς». Ἰδοὺ τὸ τέλος τῆς χοροεσπερίδος ἐκείνης. «Ὤ συμπόσιον διαμονικόν! – φωνάζει ὁ Ἱ. Χρυσόστομος. – Ὤ θέατρον σατανικόν. Ὤ παράνομος ὄρχησις, (χορὸς) καὶ μισθὸς ὀρχήσεως παρανομώματος».

Πόσον θὰ ἐπεθύμουν ἡ περικοπὴ τοῦ Ἱ. Εὐαγγελίου (Ματθ. 14, 1-12), ἡ διʼ ὀλίγων λέξεων, μεστῶν βαθυτάτης ἐννοίας, περιγράφουσα τὴν τραγωδίαν νὰ ἐτυποῦτο μὲ μεγάλα τυπογραφικὰ στοιχεῖα καὶ ὑπὸ ζηλωτῶν χριστιανῶν νʼ ἀνηρτᾶτο ὡς πινακὶς εἰς τὰς αἰθούσας ἐκείνας, εἰς τὰς ὁποίας πρόκειται νὰ γίνουν οἱ σημερινοὶ χοροί, χοροὶ Σαλώμης.

* * *

1951 μ. Χ. Τὸ ἀνθρώπινον κτῆνος, τὸ ὁποῖον ὡργίασε τὴν νύκτα ἐκείνην εἰς τὰ ἀνάκτορα τοῦ Ἡρώδου δὲν ἀπέθανεν. Ζῆ. Ὁ Ἡρώδης, ἡ Ἡρωδιὰς καὶ ἡ Σαλώμη ὑπάρχουν καὶ σήμερον, μὲ ἄλλα ὀνόματα μὲ ἄλλας ἐμφανίσεις.

Ὑπάρχουν καὶ σήμερον ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι ἐν μέσω πεινῶντας καὶ δεινῶς ὑποφέροντος λαοῦ παραθέτουν δεῖπνα – ροταριανὰ δεῖπνα! – ἄλλοι δὲ διοργανώνουν κοσμικὰς συγκεντρώσεις, χοροεσπερίδας καὶ καλοῦν κυρίας καὶ δεσποινίδας διὰ νὰ ἐπιδείξουν τὰς χορευτικάς των ἱκανότητας. Καὶ ὑπὸ τὸ φῶς ἠλεκτρικῶν λαμπτήρων καὶ πολυελαίων, ὑπὸ τοὺς ἤχους ἀλλόφρονος μουσικῆς, εἰς πολυτελεστάτας αἰθούσας λεσχῶν, μεγάρων καὶ σχολείων ἀκόμη, χορεύουν μέχρι τῶν πτωϊνῶν ὡρῶν τὸν χορὸν τῆς Σαλώμης. Τὶ εἴπον, τὸν χορὸν τῆς Σαλώμης; Κάτι χειρότερον τοῦ χοροῦ ἐκείνου.

Ἡ Σαλώμη θὰ ἐκοκκίνιζεν ἀπὸ ἐντροπήν, ἐὰν ἔβλεπε τὰς συγχρόνους γυναῖκας νὰ χορεύουν τοὺς νεωτέρους χοροὺς μὲ τὰ τὀσα παράξενα ὀνόματά των ποὺ εἶνε παρμένα ἀπὸ ξένας γλώσσας καὶ ἀπὸ τὰ λεξιλόγια ἀκόμη τῶν ἀγρίων φυλῶν τῆς Ἀφρικῆς. Ποὺ κατήντησεν ὁ ἄνθρωπος, ὁ Ἕλλην καὶ ἡ Ἑλληνίς! Μόνον οἱ καμῆλες, τὰ καγκουρῶ, αἱ ἀρκούδες καὶ οἱ πίθηκοι τῶν δασῶν θὰ ἠδύναντο νὰ κάμουν τὰς κινήσεις, τὰς ἀηδεῖς κινήσεις ποῦ κάμνουν οἱ ἄνθρωποι εἰς τοὺς σημερινοὺς χοροὺς τῆς ἐκφυλισθείσης ἠπείρου μας.

– Οἱ σημερινοὶ χοροί! Δὲν ἔχουν τίποτε ἀπὸ τὴν σεμνότητα τῶν Ἑλληνικῶν χορῶν. Οἱ ἄνδρες καὶ αἱ γυναῖκες χορεύουσαι δὲν χωρίζονται πλέον μὲ μακρὰν τινα ἀπόστασιν, ἀλλὰ ὑπὸ τοὺς ἥχους πλακῶν γραμμοφώνου καὶ παρουσία γονέων, συζύγων καὶ ἀδελφῶν πλησιάζουν, ἔρχονται εἰς ἐπαφὴν σῶμα μὲ σῶμα, ἐναγκαλίζονται ἀναιδῶς καὶ κατὰ ζεύγη στροβιλίζονται δαιμονιωδῶς.

Μὴ τολμήσης νὰ τοὺς ἐλέγξης διὰ τοὺς ἀπρεπεῖς, ἁμαρτωλοὺς αὐτοὺς χορούς. Διότι οἱ σημερινοὶ ἄνθρωποι πίνουν τὴν ἁμαρτίαν ὡς ποτήριον ψυχροῦ ὕδατος. Οὐδεμία τύψις! «Χορεύομεν, ἀλλὰ δὲν ἁμαρτάνομεν» ἀπαντοῦν οἱ νέοι εἰς τὰς διαμαρτυρίας τοῦ ἄμβωνος. Ἀλλά, νέοι μου, πόσον ἀπατάσθε. Ζῆτε μέσα εἰς μίαν μολυσμένην ἀτμόσφαιραν καὶ διʼ αὐτὸ δὲν αἰσθάνεσθε τὴν ἠθικὴν δυσοσμίαν τῶν χορευτικῶν κέντρων. Δὲν ἁμαρτάνετε; Ἀλλὰ δὲν εἶσθε οὔτε ἄγγελοι, οὔτε τὸ σῶμα σας εἶνε κατεσκευασμένον ἐκ μαρμάρου. Ἄνθρωποι εἶσθε, τὴν γῆν οἰκοῦντες καὶ σάρκας φέροντες, μὲ αἵμα νεανικόν ποὺ καίει εἰς τὰς φλέβας σας. Ἕνας σπινθὴρ ἀρκεῖ διὰ νὰ ἐκραγῆ ἡ πυρκαϊά. Εἶνε δυνατὸν ἡ πυρίτις νὰ πλησιάζη τὸ πῦρ καὶ νὰ μὴ ἀναφλέγεται; Ἄλλο τόσον εἶνε δυνατὸν καὶ σεῖς νὰ μὴ ἀναφλεχθῆτε ἀνασκαλεύοντες τὸ πῦρ.

Ἀλλὰ ἐπιμένετε λέγοντες ὅτι εἶσθε τόσον δυνατοί, ὥστε νὰ μὴ ἐπηρεάζεσθε ἀπὸ τὰς χορευτικὰς περιπτύξεις; Τότε ἐπιτρέψτε μας νὰ σᾶς ἐρωτήσωμεν: Τὶ σκέπτεσθε, καλοί μου νέοι, ὄταν χορεύετε; Τὸν οὐρανόν, τὰ ἄστρα, τοὺς ἀγγέλους καὶ ἀρχαγγέλους; Ὄχι. Ἀλλὰ τί; Ἐντρέπεσθε ἀσφαλῶς νὰ τὸ εἴπητε, διότι αἱ σκέψεις σας, ὅλος ὁ ψυχικὸς σας κόσμος κατὰ τὴν διάρκειαν τοῦ χοροῦ κατακρημνίζεται μέσα εἰς τὰ νοσογόνα ἕλη τῆς ἁμαρτίας.

Ὀρθῶς κοινωνιολόγος τις παρετήρησεν, ὅτι ἐὰν διὰ κάθε ἁμαρτίαν ποὺ γίνεται εἰς τὰς αἰθούσας τῶν χορῶν, ἔπιπτε καὶ ἕνα ἄστρον, δὲν γνωρίζω πόσα ἄστρα θὰ ἔμενον εἰς τὸν οὐρανόν. Καὶ δὲν εἶνε ὑπερβολικὴ ἡ εἰκὼν αὐτή, ἀρκεῖ νὰ ἐνθυμηθῶμεν τὶ εἴπεν ὁ Κύριος διʼ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ἐξακοντίζουν πονηρὰ βλέμματα εἰς τὰς ὅψεις τῶν γυναικῶν. Τοὺς ὠνόμασε μοιχούς. Ἰδοῦ οἱ ἀθάνατοί Του λόγοι: «Πᾶς ὁ βλέπων γυναῖκα πρὸς τὸ ἐπιθυμῆσαι αὐτὴν ἥδη ἐμοίχευσεν ἀυτὴν ἐν τῆ καρδία αὐτοῦ» (Ματθ. 5, 28). Καὶ δὲν εἶνε μόνον τὰ βλέμματα τῶν χορευτῶν φλόγες πυρὸς σατανικοῦ. Ἀλλὰ καὶ αἱ χεῖρες καὶ οἱ πόδες καὶ ὅλη ἡ σωματική των ὕπαρξις ἐγγίζει τὸ πῦρ καὶ καίονται οἱ δυστυχεῖς. Ὤ! καὶ ἐὰν τὸ ἠννόουν καὶ τὸ ἠσθάνοντο θὰ ἔφευγον μακρὰν ὡς ἀπὸ προσώπου ὄφεως.

Ἀπευθύνω πρὸς τοῦτο μίαν ἐρώτησιν πρὸς τοὺς ἄνδρας: Σὺ σύζυγε, ὅστις ἀπαθῶς βλέπεις τὴν γυναῖκα σου εἰς τὰς ἀγκάλας τοῦ ἄλλου νὰ χορεύη, σὲ ἐρωτῶ ἐὰν τὴν ἴδης εἰς τὴν ἰδίαν στάσιν εἰς ἄλλον τόπον καὶ χρόνον τὶ θὰ αἰσθανθῆς; Θʼ ἀνεχθῆς τὸ θέαμα; Θέλεις νὰ τὴν σταματᾶ ἕνας ξένος εἰς τοὺς δρόμους καὶ τὰς πλατείας καὶ νὰ τὴν ἐναγκαλίζεται ὅπως τὴν ἐναγκαλίζονται είς τὰ χορευτικὰ κέντρα; Ἀσφαλῶς ὄχι. Θὰ θεωρήσης τοῦτο τόσον βαρύ, ὥστε ἤ θὰ ἐγκληματίσης ἤ θὰ ζητήσης διαζύγιον. Ἀλλὰ πῶς, ἄνθρωπέ μου, ἡ ἰδία πράξις γενομένη εἰς τὴν αἴθουσαν τοῦ χοροῦ πῶς ἀμνηστεύεται ἐντελῶς ἀπὸ σὲ καὶ τοὺς ὁμοίους σου ἠλιθίους καὶ θεωρεῖται ἕνα ἀθῶον παίγνιον; Ἀλλὰ μὴ περιμένετε λογικὴν ἀπὸ ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι κατήργησαν τὸν κώδικα τῆς ἠθικῆς τοῦ Εὐαγγελίου καὶ ἀνύψωσαν εἰς τὴν θέσιν τοῦ Εὐαγγελίου ἄλλους κώδικας, τὴν ἐθιμοτυπίαν τῆς αἰσχρᾶς κοινωνίας.

Εἰς τὰς εἰσόδους τῶν χορῶν ὀργιάζει σήμερον ὁ Σατανᾶς. Κατὰ τὰς πρωϊνὰς ὥρας ἐξέρχονται ναυάγια ἠθικά, ἄνδρες καὶ γυναῖκες, χορευταὶ καὶ χορεύτριαι. Κόλασιν ἔχουν εἰς τὴν ψυχήν. Ὁ Μέγας Βασίλειος καυτηριάζων μίαν χοροεσπερίδα τῆς ἐποχῆς του λέγει περὶ τῶν γυνσικῶν, αἱ ὁποῖαι ἔλαβον μέρος εἰς αὐτὴν τὰ ἐξῆς: «Ποῖας νὰ κλαύσω; τὰς παρθένας κόρας ἤ τὰς ἐγκάμους γυναῖκας; Αἱ μὲν ἐπέστρεψον ἐκ τοῦ χοροῦ χωρὶς πλέον νὰ ἔχουν τὴν παρθενίαν, αἱ δὲ χωρὶς νὰ φέρουν πλέον εἰς τοὺς ἄνδρας των τὴν σωφροσύνην». Καὶ ἐὰν ταῦτα ἔλεγεν ὁ Μ. Βασίλειος διὰ τοὺς χοροὺς τῆς ἐποχῆς του, τὶ νὰ εἴπωμεν ἡμεῖς διὰ τοὺς χοροὺς τῆς ἰδικῆς μας ἐποχῆς;

Εἰς τὰ χοροδιδασκαλεῖα, αἰθούσας τῶν χορῶν ρίπτονται τὰ πρῶτα σπέρματα τῶν αἰσχρῶν ἐρώτων, τῶν συζυγικῶν διενέξεων, τῶν διαζυγίων, τῶν διαφόρων οἰκογενειακῶν δραμάμων, τὰ ὁποῖα συνταράσσουν τὰς σημερινὰς κοινωνίας μας. Χιλιάδες ψυχαὶ καταστρέφονται καὶ ἡ ἠθικὴ ἀποκεφαλίζεται, μέλη Χριστοῦ διασπαράσονται, καὶ ἐπὶ πίνακι προσφέρεται ἡ αἰδὼς καὶ ἡ παρθενικὴ τιμὴ εἰς τὸν Ἑωσφόρον. Βραβεῖς ἀπονέμονται. Ἐσχάτως ἐγράφη, ὅτι ἔκφυλοι ἀριστοκράται τῶν Ἀθηνῶν προσφέρουν ὡς ἔπαθλα εἰς τὰς δεινὰς χορευτρίαςτῶν νεωτέρων χορῶν… μεταξωτὰς περισκελίδας!!

* * *

Μὲ τοὺς σημερινοὺς χοροὺς ποὺ κατακλύζουν τὴν Πατρίδα μας δὲν θὰ μείνη Ἑλληνὶς κόρη ἀμόλυντος. Οὐδεμία δὲ δυστυχῶς συστηματικὴ ἀντίδρασις κατὰ τοῦ κακοῦ παρατηρεῖται. Καὶ τὸ μὲν Κράτος ἀδιαφορεῖ, περὶ τὰ οἰκονομικὰ καὶ μόνον ἀσχολούμενον, ἀλλὰ ἡ Ἐκκλησία, ἡ Ἱεραρχία, ὁ φρουρὸς οὗτος τῆς ἠθικῆς τοῦ Εὐαγγελίου, τῶν Κανόνων, οἱ ὁποῖοι ἀπαγορεύουν αὐστηρῶς τοὺς χοροὺς (Ἴδε Κανόνας ξβ΄. – ΣΤ΄ Οἰκουμ. Συνόδου, κβ΄ – Ζ΄ Συνόδου, Θ΄. Καρθαγένης) τὶ πράττει; Διεφώτισε τὸν λαὸν τῆς Ἑλλάδος; Ἐξέδωκεν ἐγκύκλιον; Ἔλαβε φραγγέλιον; Ὕψωσε φωνὴν διαμαρτυρίας ἐνώπιον τῶν ἰσχυρῶν τῆς ἡμέρας, οἱ ὁποῖοι ἀναλαμβάνουν ὑπὸ τὴν προστασίαν των τοιούτους ἀνηθίκους χορούς; Δυστυχῶς ὄχι.

Ἡ Ἱεραρχία μας, θὰ τὸ εἴπωμεν, κατατρίβεται εἰς ἄχαριν, ἀψυχολόγητον καὶ ἀνελεύθερον ἀγῶνα κατὰ τῆς παρατάξεως τῶν Παλαιοημερολογητῶν, τῶν ἐν Χριστῶ τοῦτων ὀρθοδόξων ἀδελφῶν μας, ἐνῶ τεράστια ἡθικὰ προβλήματα ἀναμένουν ἐπὶ ἔτη καὶ δεκαετηρίδας ὁλοκλήρους τὴν λύσιν των. Ἀδελφοὶ καὶ Πατέρες! Σαπίζει ἡ κοινωνία μας καὶ ἡμεῖς ἀντὶ νὰ κρατῶμεν καηυτήριον ρίπτομεν ἄνθη ἐπὶ τῶν πληγῶν, ἀντὶ νὰ ἐλέγχωμεν, κολακεύομεν, αἰσχρῶς καὶ ἐπικροτοῦμεν τὴν ἀθλιότητα τῶν ἡμερῶν μας.

Ποῖον λόγον θὰ δώσωμεν εἰς τὸν Ἑλληνικὸν λαὸν καὶ εἰς τὸν Θεόν; – Ἱεράρχαι τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, δὲν γνωρίζω τὶ παθόντες, συγκοινωνοῦν τοῖς ἔργοις τοῖς ἀκάρποις τοῦ αἰῶνος τούτου καὶ διὰ τοῦ ὀνόματός των, ἄν μὴ καὶ διὰ τῆς παρουσίας των, ἐνισχύουν τοιαύτας ἁμαρτωλὰς χοροεσπερίδας. Ἀναγνῶστα τῆς Σπίθας, μᾶς ἀπέστειλαν ἔκ τινος νήσου τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἀρχιπελάγους ἔντυπον εἰδοποίησιν, κυκλοφορήσασαν κατὰ χιλιάδας, εἰς τὴν ὁποίαν κατάπληκτοι ἀνεγνώσαμεν τὰ ἐξῆς: «Τὴν προσεχῆ Παρασκευὴ 9 Ἰουνίου 1950 ἡ θεατρικὴ παράστασις τοῦ α΄. συστήματος προσκόπων ὑπὸ τὴν προστασίαν τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου κ.κ. …. μὲ τὴν ξεκαρδιστικὴ κωμωδία Παβουγάδας, μουσική, τραγούδια – ΧΟΡΟΙ – ποὺ θʼ ἀφήσουν ἐποχὴ». Ἀλλοι δὲ φίλοι ἀναγνῶσται ἐκ μεγάλης πόλεως τῆς Πελοποννήσου μᾶς ἀπέστειλαν μόλις ἐχθὲς τοπικὴν ἐφημερίδα, εἰς τὴν ὁποίαν ἀνεγνώσαμεν ὅτι πρὸς ἐνίσχυσιν πόρων φιλανθρωπικοῦ ἱδρύματος τὸ συμβούλιον προεδρευόμενον ὑπὸ τοῦ Μητροπολίτου …. ἀπεφάσισε μεταξὺ τῶν ἄλλων, ὅπως δοθῆ ἕνας χορὸς ἐπʼ εὐκαιρία τῶν Ἀπόκρεω.

Τὶ νὰ εἴπωμεν; – Ἀποφεύγομεν νʼ ἀναφέρωμεν τὰ ὀνόματα τῶν Μητροπολιτῶν, διότι ὁ σκοπὸς τῶν ἄρθρων μας δὲν εἶνε ἡ διαπόμπευσις τῆς Ἱεραρχίας – αὐτὴ διαπομπεύει ἑαυὴν μὲ τοιαύτας ἐμφανίσεις – ἀλλὰ ὁ ἔλεγχος τῶν τεραστίων σφαλμάτων τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας. Πονοῦμεν καὶ θρηνοῦμεν διὰ τὴν κατάπτωσιν αὐτῆν. Τὸ ἅλας ἐμωράνθη. Τὸ φῶς ἐσβέσθη. Οἱ ἀστέρες πίπτουν. Οἱ ὀδηγοὶ τῆς ἀρετῆς, προαγωγοὶ τῆς ἁμαρτίας κατήνητησαν. Ποῖος νὰ μὴ κλαύση; Ἐὰν ἔζη σήμερον ἕνας Μ. Βασίλειος θὰ ἐκάλει Ἱερὰν Σύνοδον καὶ θὰ τοὺς ἐκαθήσει ἐκ τῶν θρόνων ὡς προδότας τῆς ἠθικῆς τοῦ Εὐαγγελίου. Ἐνῶ τώρα; Ὑπάρχει φόβος ὄχι αὐτοὶ νὰ κληθοῦν εἰς ἀπολογίαν, ἀλλὰ ὁ μὲ πόνον καὶ δάκρυα γράφων τὸ παρὸν ἐλάχιστος ἱερομόναχος τῆς Ἑλληνικῆς Πατρίδος…

Ὑπὸ τὴν προστασίαν ἀρχιερέων τοῦ 20ου αἰῶνος οἱ χοροί! Βουνὰ καὶ νάπαι τῆς Ἑλλάδος κλαύσατε διὰ τὸ φαινόμενον τοῦτο καὶ σὺ Ἱερὲ Χρυσόστομε ἐκ τῆς ὑψηλῆς σου σκοπιᾶς βόησον «ὅπου χορὸς ἐκεῖ ὁ Διάβολος».

* * *

Ἀγαπητοὶ ἀδελφοὶ Ἕλληνες! Ὁ Ἄδης ἐπλάτυνε τὸ στόμα αὐτοῦ καὶ καταπίνει ψυχάς. Τὰ σχολεία τοῦ Σατανᾶ ηὐξήθησαν καταπληκτικῶς εἰς τὴν χώραν μας. Παρθενικοὶ θησαυροὶ καταστρέφονται. Σκοτειναὶ δυνάμεις ἐργάζονται διὰ τὸν ἐκφυλισμὸν τῆς ἀνθρωπότητος. Πρὸ πολλῶν δεκαετηρίδων ἐδημοσιεύθη βιβλίον πολύκροτον «Τὰ πρωτόκολλα τῶν σοφῶν τῆς Σιών», εἰς τὸ ὁποῖον ἀποκαλύπτεται ἡ κατὰ τῆς ἀνθρωπότητος συνωμοσία. «Μὲ τὰ ἰσχυρὰ ποτὰ – λέγουν οἱ ἄνθρωποι τοῦ σκότους – μὲ τὰ πορνικὰ ἄσματα, μὲ τὴν αἰσχρὰν φιλολογίαν, μὲ τὰ χοροδιδασκαλεῖα θʼ ἀποκτηνώσωμεν τοὺς χριστιανικοὺς λαούς, θὰ ἐκμηδενἰσωμεν τὴν χριστιανικὴν ἠθικήν, θʼ ἀποβλακώσωμεν διὰ «προώρου ἀκολασίας» τὴν νεολαίαν καὶ ὁ χριστιανικὸς πολιτισμὸς θὰ πέση εἰς ἐρείπια». Ταῦτα φθέγγεται ὁ Διάβολος. Ἀλλὰ εἰς τὸ ἔθνος μας ὑπάρχουν καὶ δυνάμεις θεϊκαί, ποὺ κρύπτονται εἰς τὰ στήθη τῶν πιστῶν Ἑλλήνων, καὶ εἶναι ἰκανοὶ νὰ συντρίψουν λεγεῶνες δαιμονίων.Ἔργον τῆς Ἱεραρχίας εἶνε ἡ ἀφύπνισις τῶν κεκρυμμένων τούτων δυνάμεων τῆς Πίστεως.

Μὲ τὴν Ἱεραρχίαν μας ἐπὶ κεφαλῆς, μετανοοῦσαν καὶ κλαίουσαν διὰ τὰ σφάλματά της, ἡ Ἑλλάς, ἡ Χριστιανικὴ Ἑλλάς θὰ ὀργανωθῆ εἰς τάγματα Γεδεών, εἰς παράταξιν Κυρίου, εἰς στρατὸν Ὀρθοδοξίας, διὰ νὰ σώση ὡς εἰς ἄνθρωπος τὴν πνευματικὴν μάχην καὶ ἡ Ἑλλὰς μὲ τὸν Τίμιον Σταυρὸν θὰ νικήση ἐπὶ τοῦ ἠθικοῦ καὶ πνευματικοῦ πεδίου, θὰ πατήση ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτῆς τὸν δαίμονα τῆς ἀκολασίας, θὰ κλείση τὰ χοροδιδασκαλεῖα, τὰς αἰθούσας τῶν αἰσχρῶν χορῶν καὶ θὰ μετατρέψη ταύτας εἰς κέντρα χριστιανικῆς διαπαιδαγωγήσεως καὶ ψυχαγωγίας τῆς Ἑλληνικῆς Νεολαίας.

Εἰς τὴν Ἑλλάδα μας ὁ Χριστὸς θὰ νικήση τὸν Διάβολον, ἀρκεῖ ἔκαστος τῶν πιστῶν νὰ εὐρεθῆ εἰς τὴν θέσιν του, καὶ ὑπὲρ τοῦ Χριστοῦ νὰ θυσιάση τὸ πᾶν. Διότι ἄνευ θυσιῶν καὶ ἀγώνων οὐδὲν κατωρθοῦται.

πηγη

το είδαμε εδώ

Σχόλιο για το orthopraxia.gr

Και εκεί που λες, έχουμε πιάσει πάτο, το ελληνικό σχολείο, λες και θέλει να τιμήσει την Σάλωμη, αποφασίζει να κάνει τα παιδιά μας Τσιρλίντερς! Κι όλα αυτά στην παραμονή της εορτής του Τιμίου Προδρόμου.

Φρίξον Ήλιε, Στέναξον η Γή! Δεν τους έφτανε που τα κοριτσάκια του Δημοτικού κυκλοφοράνε με κολάν και σορτσάκια, τώρα τα θέλουνε και πόρνες κανονικές. Γιατί από τσιρλίντερς, αύριο θα σου πούνε ότι θα τις κάνουν και “γκρούπις”. Έπειτα, ίσως τους βγάλουν τις μάσκες και τους κρεμάσουν τίποτα φαλούς από τον λαιμό, μαζί με κόκκινα φωτάκια.

Παραθέτουμε το σχετικό ρεπορτάζ από το Πρώτο Θέμα.

Υπουργείο Παιδείας: Έρχονται οι τσιρλίντερς στα σχολεία.

Εγκρίνεται η άδεια εισόδου επιλεγμένων εκπροσώπων της Ελληνικής Ομοσπονδίας Τσίρλιντινγκ – Αθλητικού Ομαδικού Χορού σε Δημοτικά, Γυμνάσια και Λύκεια

Τσιρλίντερς και στα σχολεία, με στόχο όσοι μαθητές θέλουν να γνωρίσουν αυτό το είδος αθλητικού χορού. Με απόφαση του προϊστάμενου της γενικής διεύθυνσης σπουδών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, Κωνσταντίνου Τσαχαλά, εγκρίνεται η άδεια εισόδου επιλεγμένων εκπροσώπων της Ελληνικής Ομοσπονδίας Τσίρλιντινγκ – Αθλητικού Ομαδικού Χορού σε Δημοτικά, Γυμνάσια και Λύκεια.

Η Ελληνική Ομοσπονδία Τσίρλιντινγκ – Αθλητικού Ομαδικού Χορού ζήτησε από το υπουργείο Παιδείας άδεια για να μπορούν εκπρόσωποί της να επισκεφτούν τα σχολεία και την άδεια αυτή ενέκρινε το υπουργείο «στο πλαίσιο διάδοσης του αθλητικού πνεύματος και της ενασχόλησης των νέων παιδιών με τον αθλητισμό».

Η Ομοσπονδία έστειλε και κατάλογο στο υπουργείο με τους προτεινόμενους εκπροσώπους της, στους οποίους και εγκρίθηκε η άδεια υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις οι οποίες είναι:

α) Οι επισκέψεις των επιλεγμένων εκπροσώπων θα υλοποιούνται χωρίς καμία οικονομική επιβάρυνση, μετά από συνεννόηση με τους εκάστοτε Διευθυντές των σχολικών μονάδων, με απόφαση των αντίστοιχων Συλλόγων Διδασκόντων και ενημέρωση του Συντονιστή Εκπαιδευτικού Έργου κλάδου ΠΕ11, Φυσικής Αγωγής.

β) Κατά τη διάρκεια των ενημερώσεων/δραστηριοτήτων είναι υποχρεωτικό να παρίσταται εκπαιδευτικός Φυσικής Αγωγής, ορισμένος από τον Διευθυντή της σχολικής μονάδας.

γ) Σε περίπτωση συμμετοχής των μαθητών/τριών σε αθλητικές πρακτικές δραστηριότητες απαιτείται: Έγκυρο Ατομικό Δελτίο Υγείας Μαθητή (ΑΔΥΜ) και Ενυπόγραφη υπεύθυνη δήλωση των γονέων/κηδεμόνων με ευθύνη των οποίων θα εξασφαλιστεί η δυνατότητα συμμετοχής σε αυτές.

δ) Κατά τη διάρκεια των ενημερώσεων δεν επιτρέπεται η προώθηση, προβολή, διάθεση ή διανομή υλικού που αφορά στην άμεση ή έμμεση διαφήμιση εμπορικού προϊόντος ή προϊόντος παροχής υπηρεσιών, καθώς και η λήψη στιγμιότυπων (βιντεοσκόπηση -φωτογράφιση-ηχογράφηση)των μαθητών/τριών.

—

Δείτε ακόμα

10 χρόνια χωρις τον π. Αυγουστίνο Καντιώτη. Ο άγιος Παΐσιος τον αποκαλούσε νέο Χρυσόστομο.

Ορθοδοξία

Από

ΟΡΘΟΠΡΑΞΙΑ

28/08/2020

10 χρόνια χωρις τον π. Αυγουστίνο Καντιώτη. Ο άγιος Παΐσιος τον αποκαλούσε νέο Χρυσόστομο.

——-

Ποιος άγιος των ημερών μας δεν αγάπησε αυτόν τον γίγαντα της Ορθοδοξίας; Μίλησαν όλοι και (υπο)στήριξαν εκείνον σε δύσκολες μέρες για τον ίδιο και την πίστη μας.

Τα έβαλαν μαζί του και βασιλείς και δικτάτορες, δεξιοί και αριστεροί, Ιταλοί και Γερμανοί, Μασόνοι και Πατριαρχικοί. Όμως, έζησε και η μνήμη του σε λίγα χρόνια θα τιμάται επισήμως από την εκκλησία.

Μίλησαν για εκείνον ο άγιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής, ο άγιος Πορφύριος, ο άγιος Γεώργιος Καρσλίδης, ο άγιος Ιάκωβος της Ευβοίας και φυσικά ο Άγιος Παΐσιος. Ο Βασίλειος Κερμενιώτης είχε φέρει στην επιφάνεια τις παρακάτω επιστολές του αγίου Παϊσιου τις οποίες και αναδημοσιεύουμε, μαζί με τον σχολιασμό του συντάκτη.

orthopraxia.gr

Εγκωμιαστικοί λόγοι του Αγίου Παϊσίου

γιά τον Πατέρα Αυγουστίνο Καντιώτη!

Ο Πατήρ Αυγουστίνος Καντιώτης υπήρξε, αναμφίβολα, «σημείον αντιλεγόμενον». Αγαπήθηκε πολύ αλλά και μισήθηκε πολύ. Άλλοι τον θεωρούσαν εφάμιλλο των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας και άλλοι ―ακόμη και επίσκοποι― τρελό, ακραίο και φανατικό. Αυτό που μετράει όμως δεν είναι η γνώμη η δική μας αλλά η γνώμη του Θεού.

Γι’ αυτόν τον άνθρωπο μίλησαν με θερμά λόγια σύγχρονοι πνευματοφόροι άγιοι: ο Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης και ο Γέροντας Παΐσιος ο αγιορείτης. Ο πρώτος εκ των δύο, ο προορατικός άγιος της Δράμας, τον θεωρούσε «Μάρτυρα του Χριστού».Τα μεγαλύτερα εγκώμια, όμως, απέναντι στον Πατέρα Αυγουστίνο να αναπέμπει ο μεγάλος σύγχρονος άγιος της Εκκλησίας μας: Ο Άγιος Παΐσιος ο αγιορείτης! Μέσα από ανέκδοτες, ιδιόχειρες επιστολές του που θα διαβάσουμε σήμερα:

Εκφράζει τον μεγάλο του σεβασμό προς τον Πατέρα Αυγουστίνο Καντιώτη και τον αποκαλεί«Νέο Χρυσόστομο» της Εκκλησίας!
Δηλώνει ότιστηρίζει πάνω σ’ αυτόν τις ελπίδες του για την ανόρθωση της Εκκλησίας από την άθλια κατάσταση στην οποία βρίσκεται!
Γράφει ότιεπιτελεί «θεάρεστο έργο» και δηλώνει πρόθυμος να τον υπηρετήσει κι ο ίδιος!
Ζητάει τη βοήθειά του για να αντιμετωπίσει αιρετικούς!
Τον αποκαλεί«Πατέρα» με κεφαλαίο πι.
Μοιράζει και διαφημίζει τα βιβλία του!

Βασίλειος Κερμενιώτης – Δημοσιεύτηκε στις Ακτίνες

Γιώργος Τζανάκης – Μοντέρνος Διωγμός, με αρχαία συνταγή! (27.08)

Ορθοδοξία

Από

ΟΡΘΟΠΡΑΞΙΑ

27/08/2020

Μοντέρνος Διωγμός, με αρχαία συνταγή

Ὁ διωγμὸς… ποὺ δὲν ὑπάρχει

Πρὶν λίγο καιρὸ οἱ ἐκκλησίες ἔκλεισαν. Ἡ Θεία Λειτουργία, ὡς ἔργο τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ -τοῦ ὁποίου ὁ ἁγιασμὸς εἶναι ὁ μόνος σκοπός της- διεκόπη καὶ ἔγινε ἕνα παράξενο δαιμονικὸ κατασκεύασμα-θέαμα ὅπου ὁ ἱερεὺς μὲ τοὺς ψάλτες «λειτουργοῦσαν» σὲ ἄδειους ναούς χωρὶς τὸν λαό. Στὸν λαὸ δὲν ἐπετρέπετο νὰ μπῇ. Ἀστυνομία φρουροῦσε τοὺς ναούς, συνελάμβανε τοὺς ἀπειθοῦντες, τρομοκρατοῦσε καὶ ἔβαζε πρόστιμα. Ἒπειδὴ ὁ διωγμὸς τῆς πίστεως καὶ τῶν πιστῶν ἦταν φανερὸ πλέον γεγονός, πολλοὶ ἱεράρχες διατυμπάνιζαν ὅτι δὲν ὑπάρχει διωγμός. Προσπαθοῦσαν δηλαδὴ νὰ πείσουν τοὺς ἀνθρώπους ποὺ μεγαλοβδομαδιάτικα προσπαθοῦσαν νὰ πάνε στὴν ἐκκλησία καὶ ἀντιμετώπιζαν τὴν βία τῆς ἀστυνομίας, τὰ πρόστιμα καὶ τὶς συλλήψεις ὅτι δὲν ὑπάρχει κανένας διωγμός, ἀλλὰ ὅλα βαίνουν καλῶς. Μερικοὶ μάλιστα ἐξ αὐτῶν ἔφτασαν σὲ τετοιο σημεῖο παραλογισμοῦ καὶ ἐμφανοῦς «σοφίας» ποὺ ἕνας ἔγραψε τὸ ἀπίθανο:

«Το να θεωρείται η απόφαση αυτή της πολιτείας ως έναρξη διωγμού, και πρόβα τζενεράλε για την επιβολή της πανθρησκείας, είναι αφελές και να το συζητάμε.

Η Σύνοδος και το σώμα των επισκόπων το ξεκαθαρίσαμε. Κανείς δε μας ζήτησε να αρνηθούμε την πίστη μας. Ως χριστιανοί θα έπρεπε να τηρήσουμε μια υπεύθυνη στάση και να συμβάλλουμε στην αντιμετώπιση της πανδημίας, μένοντας στα σπίτια μας.Τα κίνητρα του Νέρωνα και όλων των διωκτών ήταν να διαλύσουν την εκκλησία. Τα κίνητρα της πολιτείας ήταν η διαφύλαξη της δημόσιας υγείας». (Αργολίδος Νεκτάριος: ”Η γη είναι τετράγωνη!’‘)

Πολλοὶ θεωροῦν περιττὸ νὰ ἀσχολεῖται κανεὶς μὲ τέτοιες δηλώσεις, ἀλλὰ ὅταν αὐτὰ τὰ ἔχει ἐκστομίσει ἱεράρχης καὶ τὸν βλέπεις νὰ φωτογραφίζεται βαθυγένειος μὲ φίμωτρο δίπλα στὸν κ. Χαρδαλιά, ποὺ ἐμπράκτως ἀποδεικνύει ὅτι ἔχει τὴν ἴδια ἄποψι γιὰ τὴν τωρινὴ συνέχισι τοῦ διωγμοῦ μὲ τὰ φίμωτρα, ἄρα θὰ ἔχει τὴν ἴδια καὶ γιὰ ὅσα πρόκειται νὰ ἀκολουθήσουν, ἀναγκάζεσαι νὰ σταθῇς λίγο στὰ λεχθέντα καὶ νὰ τὰ σχολιάσῃς λεπτομερέστερα, ὥστε νὰ γίνουν πιὸ εὔληπτα.

Προσέξτε τὴν φράσι: «Κανένας δὲν μᾶς ζήτησε νὰ ἀρνηθοῦμε τὴν πίστι μας». «Ἄρα, συμπεραίνει, δὲν ὑπάρχει διωγμός». Φαντάζεται δηλαδὴ ὁ βαθύνους αὐτὸς, ὅτι ὁ διάβολος θὰ ἔβαζε τὰ ὀργανά του νὰ πάνε στὴν Ἱεραρχία καὶ νὰ ποῦνε: «Καλημέρά σας, Σεβασμιώτατοι. Σήμερα ξεκινάει διωγμὸς κατὰ τῆς πίστεως τῶν χριστιανῶν καὶ σᾶς παρακαλοῦμε νὰ συμμετάσχετε γιὰ τὴν ἐπιτυχία του. Πρέπει νὰ ἀρνηθῆτε τὴν πιστι σας καὶ μαζί σας καὶ τὸ ποίμνιόν σας».

Ἔτσι μᾶλλον θὰ περίμενε ὅτι θὰ γινόταν τὰ πράγματα, ὁ καλὸς αὐτός ποιμήν. Ὅμως, ὅπως λέει, δὲν συνέβη κάτι τέτοιο. Δὲν τοὺς εἶπαν ὅτι πρόκειται περί διωγμοῦ. Δὲν τοὺς ζήτησαν νὰ ἀρνηθοῦνε τὴν πίστι τους. Καὶ πολὺ χαρούμενοι καὶ εὐτυχείς, ἀφοὺ δὲν τοὺς εἶπαν ὅτι πρόκειται περὶ διωγμοῦ, ἀλλὰ περὶ ἀγαθοεργίας, δέχτηκαν νὰ κάμουν ὅτι τοὺς ζητοῦσαν. Τί τοὺς ζήτησαν; Τοὺς ζήτησαν «νὰ εἶναι ὑπεύθυνοι». Νὰ βοηθήσουν «νὰ συμβάλλουν γιὰ τὴν ἀντιμετώπισι τῆς πανδημίας». Κάτι καλό τοὺς ζήτησαν. Ὄχι κάτι κακό. Καλὸ γιὰ τοὺς ἴδιους καὶ γιὰ ὅλους.

Τί ζήτησε ὁ ὅφις ἀπὸ τὴν Εὔα στὸν Παράδεισο; Νὰ κάνει κάτι κακό; Ὄχι βέβαια. Νὰ φάει ἕνα μηλαράκι τῆς ζήτησε. Γιὰ τὸ καλό της ἀσφαλῶς. «Θὰ γίνεις ὅπως τὸν Θεό». Τῆς ὑποσχέθηκε θέωσι, ὁ ὅφις. Καὶ ποιὸ ἦταν τὸ κίνητρό του; Ἡ φιλανθρωπία του, φάνηκε ἐξ ἄλλου ἀπὸ τὰ ἀποτελέσματα.

Ἐδὼ δὲν μιλάμε γιὰ μιὰ γυναίκα μοναχή καὶ ἄπειρη στὶς μεθοδίες τοῦ ἀρχεκάκου. Ἐδὼ, ὅπως μᾶς λέει ἀρχιερέως στόμα, «ἡ Σύνοδος καὶ τὸ σῶμα τῶν ἐπισκόπων τὸ ξεκαθαρίσαμε». Ἡ Σύνοδος καὶ τὸ σῶμα τῶν ἐπισκόπων!!! Τί ξεκαθαρίσανε; Ὅ,τι «Τὰ κίνητρα τῆς πολιτείας ἦταν ἡ διαφύλαξι τῆς δημόσιας ὑγείας». Ἄρα κάτι πολὺ καλό. Τὸ σῶμα τῶν ἐπισκόπων συνεσκέφθη καὶ ἀποφάσισε αὐτό.

Ἄς ἀφήσουμε τὶ πραγματικὰ ἔγινε καὶ ἄς δεχτοῦμε, ὡς ὑπάκουα καὶ εὔπιστα δίποδα, ὅσα λέει ὁ διάδοχος τοῦ ἁγίου Πέτρου Ἄργους καὶ οἱ ὑπόλοιποι ἱεράρχες. Ἄς δεχτοῦμε ὅτι οἱ ἐπισκοποι «ξεκαθαρίσανε» τὸ θέμα, τὸ ἔψαξαν καὶ ἀποφάσισαν. Μὲ τί κριτήρια ἐξέτασαν; Μὲ τὶ κριτήρια ἔπρεπε νὰ ἐξετάσουν; Τὰ λένε οἱ ἅγιοι πατέρες: Πρέπει πρώτα νὰ ἐξετασθῇ τὸ θέμα τῆς πίστεως. Τί συνέπειες θὰ ἔχει γιὰ τὴν πίστι ἡ κάθε ἐνέργεια. Ἀφοὺ ἐξετασθῇ αὐτὸ τότε θὰ πρέπει νὰ γίνει ἐξέτασις τῶν πραγμάτων, τῶν γεγονότων. Ὅπως ὅταν συζητᾶ τὸ πλῆθος τῶν ἐπισκόπων πρέπει πρώτα νὰ ἐξασφαλίζεται ἡ συμφωνία τῆς πίστεως καὶ μετὰ νὰ ἀντιμετωπίζονται τὰ προβλήματα –δηλαδὴ τὸ ἀντίθετο ἀπὸ ὅσα ἔγιναν στὸ Κολυμπάρι ὅπου παραμερίστηκε ἡ πίστις καὶ οἱ κανόνες καὶ οἱ ἀποφάσεις τῶν Συνόδων καὶ πῆραν ἀποφάσεις ἐνάντιες, ἐπιζήμιες καὶ διαλυτικὲς τῆς Ἐκκλησίας:

«…οὐδὲ πρέπει προκρίνεσθαι πράγματος ἐξέτασιν τῆς περὶ πίστεως ἐξετάσεως. Χρὴ γὰρ πρῶτον πᾶσαν περὶ τῆς πίστεως διαφωνίαν ἐκκόπτεσθαι καὶ τότε τὴν περὶ τῶν πραγμάτων ἔρευναν ποιεῖσθαι». (Μέγας Ἀθανάσιος: PG25, 736)

Ἔπρεπε δηλαδὴ πρώτα νὰ ἐξετάσουν τὴν πίστι τῶν ἀρχόντων, ἀπὸ τὰ ἔργα τους ἐννοεῖται, μετὰ νὰ ἐξετάσουν τὶς συνέπειες γιὰ τὸ σῶμα τῆς ἐκκλησίας μακροπρόθεσμα καὶ εἰς βάθος καὶ κατόπιν νὰ προχωρήσουν στὶς ἐνέργειες ποὺ θὰ ὡφελοῦσαν τοὺς ἀνθρώπους χωρὶς νὰ βλάψουν τὴν Ἐκκλησία. Φυσικὰ δὲν ἐξέτασαν τίποτα ἀπὸ ὅλα αὐτά. Συμπεριφέρθηκαν ὡς μισθωτοὶ τῆς πολιτείας, τοῦ Καίσαρος. Ὄχι μόνο ἀδιαφόρησαν ἀλλὰ συμπεριφέρθηκαν ὡς δοῦλοι καὶ συνεργάτες τῆς πολιτείας στὸν διωγμό τῆς πίστεως.

Ὁ παρῶν διωγμὸς εἶναι πολὺ χειρότερος ἀπὸ τοὺς παλαιοὺς διωγμούς, ἐπειδὴ ἐνῷ εἶναι διωγμὸς παρουσιάζεται καὶ διατυμπανίζεται ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν Ἱεραρχία ὅτι δὲν εἶναι.

Στὸν διωγμὸ τῆς ἐκκλησίας ἀπὸ τὸν Κωνστάντιο κατὰ τὴν Ἀρειανικὴ αἴρεσι, ὁ αὐτοκράτορας καὶ ὁ κρατικὸς μηχανισμὸς σὲ συνεργασία μὲ τοὺς αἱρετικοὺς ἐπισκόπους ἐδίωκαν τοὺς ὀρθοδόξους ἐπισκόπους, ἱερεῖς καὶ πιστούς. Ὅμως ὑπῆρχαν καὶ οἱ ὀρθοδοξοι ἐπίσκοποι σὲ ὅλη τὴν τότε ὑφήλιο, (μέχρι τὴν Ἱσπανία , τὴν Λιβύη , τὴν Καρχηδόνα –πολλὰ ἀπὸ αὐτὰ τὰ μέρη ποὺ σήμερα ξέχασαν οἱ πολιτικοί μας καὶ οἱ συνεργάτες τους ἱεράρχες ὅτι ἦταν τόποι μὲ ἑλληνικὸ καὶ ὀρθόδοξο πολιτισμό) ποὺ ὁμολογοῦσαν τὴν πίστι καὶ ὑφίσταντο μαρτύρια καὶ διωγμοὺς. Σήμερα σύσσωμη (σχεδὸν) ἡ ἱεραρχία (ἐλάχιστες ἀλλὰ ὑπαρκτές οἱ ἐξαιρέσεις) σὲ ὅλη τὴν ὑφήλιο ἔχει γίνει συνεργάτις τοῦ Καίσαρος στὸ διωγμὀ ἐναντίον τῆς πίστεως. Ἐκεῖ ἔγκειται ἡ μεγάλη διαφορά.

Τότε ἔβλεπαν ὅλοι τὶς λεηλασίες, τοὺς ἐξευτελισμοὺς, τὶς ἐξορίες, τὶς δολοφονίες τὶς δηώσεις τῶν ἐκκλησιῶν ἀπὸ τοὺς ἀρειανοὺς ἐπισκόπους καὶ ὁπαδούς καὶ τὸν κρατικό μηχανισμό. Καὶ τότε, ὅπως καὶ τώρα, εἶχε δημιουργηθῇ κλίμα τρομοκρατίας καὶ ἐκφοβισμοῦ. Ἀπλῶς τότε ἡ ζωή σου ἐκινδύνευε ἄμεσα νὰ ἀφαιρεθῇ, σὲ σκότωναν, σήμερα σὲ ἀπειλοῦν μὲ τὸν φόβο τῆς ἁρρώστιας. Καὶ τότε , ὅπως καὶ σήμερα ὑπῆρχαν οἱ ἀπειλὲς τῶν προστίμων (ζημία χρημάτων) πρὸς ὅλους καὶ μάλιστα πρὸς τοὺς τοπικούς ἄρχοντες ὥστε νὰ ἀναγκάζουν τοὺς ὀρθοδόξους ἐπισκόπους νὰ προσυπογράφουν καὶ νὰ δηλώνουν ὑποταγὴ στὸν αὐτοκράτορα καὶ στοὺς αἱρετικούς (ἀποκηρύσσοντας τὸν μέγα Ἀθανάσιο):

Καὶ γὰρ καὶ πολιτευταῖς ἐγράφετο, καὶ ἦν ἀπειλή, ζημία χρημάτων, εἰ μὴ ἀναγκάζοι ἕκαστος τὸν τῆς ἰδίας πόλεως ἐπίσκοπον ὑπογράφειν. Καὶ ὅλως πᾶς τόπος καὶ πᾶσα πόλις ἐπεπλήρωτο φόβου καὶ ταραχῆς τῶν μὲν ἐπισκόπων ἑλκομένων, τῶν δὲ δικαστῶν ὁρώντων τοὺς ὀδυρμοὺς καὶ στεναγμοὺς τῶν λαῶν. (Μέγας Ἀθανάσιος: PG25,729)

Σήμερα μιὰ μικρή μειψηφία ἱεραρχῶν, ὅπως καὶ στὴν περίπτωσι τοῦ Κολυμπαρίου καὶ τῆς εἰσπηδήσεως στὴν Οὑκρανία, σὲ συνεργασία μὲ τοὺς κρατοῦντες μὲ τὶς ἀπειλὲς τῆς ἀστυνομίας καὶ τὶς ἐπαγγελίες πρὸς τοὺς προθύμους κατάφεραν νὰ ἐκφοβήσουν τοὺς πολλοὺς καὶ νὰ ξεχάσουν τὴν εὐσέβεια καὶ τὴν ὀρθότητα τῆς πίστεως:

Οἱ δὲ τοὺς ἀποσταλέντας καὶ τὰς ἀπειλὰς τῆς ἐκ προφάσεως συκοφαντίας φοβηθέντες μεταθῶνται τῆς ἑαυτῶν ὀρθῆς καὶ εὐσεβοῦς μνήμης. Οὕτω γοῦν ἐβιάσατο βασιλεὺς τὸ τοσοῦτον τῶν ἐπισκόπων πλῆθος, τὰ μὲν ἀπειλῶν, τὰ δὲ ἐπαγγελλόμενος … καὶ ἠνάγκασε τοὺς τοσούτους τοῖς ὀλίγοις συναριθμηθῆναι. (Μέγας Ἀθανάσιος: PG25,729)

Ὁ φόβος προηγεῖται ἀπὸ ὅτιδήποτε ἄλλο. Αὐτὸς ἦταν τότε -καὶ εἶναι καὶ σήμερα- ὁ βοηθὸς ( ἔφεδρος) γιὰ τὴν ἐπιβουλή. Βέβαια οἱ ἄφρονες αὐτοὶ -καὶ τότε καὶ σήμερα- δὲν καταλαβαίνουν ὅτι μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ ἀποδεικνύουν τὸν βίαιο τρόπο τους καὶ ὄχι τὴν ἐκ προαιρέσεως ὑποταγὴ τοῦ κλήρου καὶ τοῦ λαοῦ;

Προλαμβάνοντες τὰ πανταχοῦ πεπληρώκασι φόβου. Καὶ τοῦτον ἔφεδρον εἰς τὴν ἐπιβουλὴν ἐτήρησαν οὐκ εἰδότες οἱ ἄφρονες ὅτι οὐ προαίρεσιν ἐπισκόπων, ἀλλὰ τὴν παρ’ αὐτῶν γενομένην βίαν ἐπεδείκνυντο (Μέγας Ἀθανάσιος: PG25,752)

Καὶ βλέπουμε σήμερα μέσα στὶς ἐκκλησίες ἱερεῖς καὶ πιστοὺς με φίμωτρα, νὰ φέρνουν οἱ «χριστιανοί» τὰ παιδάκια τους καλυμένα μέχρι τὰ μάτια, νὰ μὴ φιλοῦν τὶς εἰκόνες, νὰ ὑποκλίνονται, ἀλλοῦ νὰ κοινωνοῦν μὲ πλαστικὰ ἀτομικὰ κουταλάκια· καὶ ὅλα αὐτὰ γιατί; Γιατὶ οἱ Ἱεράρχες ἔδωκαν τὸ δικαίωμα στὸν καίσαρα νὰ κανονίζῃ τί θὰ γίνεται μέσα στὶς ἐκκλησίες. Ποὺ ξανάγιναν αὐτά; Ποιοὶ κανόνες τῆς ἐκκλησίας προβλέπουν τέτοια πράγματα;

Ποῖος κανὼν στρατιώτας ἐπιβαίνειν ἐκκλησίαις; ἢ τίς παραδέδωκε κόμητας καὶ τοὺς ἀλογίστους σπάδοντας κατάρχειν τῶν ἐκκλησιαστικῶν καὶ διατάγματι τὴν κρίσιν τῶν λεγομένων ἐπισκόπων δηλοῦσθαι; (Μέγας Ἀθανάσιος: PG25,752)

Τώρα δὲν μπαίνουν στρατιῶτες ἀλλὰ ἀστυνόμοι καὶ ἀσφαλῖτες καὶ ρουφιάνοι καὶ δὲν γνωρίζω ἄν κατάρχουν τῶν ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων σπάδοντες, δηλαδή μουνουχισμένοι, ἄνθρωποι ποὺ τοὺς ἔχουν κόψει τοὺς ὄρχεις -ὅπως γινόταν τότε. Ἀλλὰ τὰ γεγονότα μαρτυροῦν ὅτι ἐξουσιάζουν τὴν ἐκκλησία –ἀντί νὰ διακονοῦν- σὲ ὅλες τὶς βαθμῖδες ἄνθρωποι ποὺ δὲν συμπεριφέρονται σὰν ἄνδρες ποὺ διαθέτουν τέτοια μόρια καὶ ἔχουν ἀνδρεία.

Καὶ μὴν νομίσετε ὅτι εἶναι σχήμα λόγου ὅτι τὰ διατάγματα τοῦ καίσαρος παρουσιάζονται ὡς ἡ κρίσις, ἡ γνώμη δηλαδή, τῶν λεγομένων ἐπισκόπων (κατὰ τὸν ἅγιο Ἀθανάσιο, πάντα). Θαυμᾶστε ἐκκλησιαστική πρακτική καὶ ὑπευθυνότητα:

«Σεβασμιώτατοι,

Σεπτῇ ἐντολῇ τοῦ Σεβ. Ἀρχιεπισκόπου Κρήτης κ.κ. Εἰρηναίου, Προέδρου τῆς Ἱερᾶς Ἐπαρχιακῆς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας Κρήτης, ἀποστέλλω συνημμένως τὸ ἀπὸ 3ης Αὐγούστου 2020 ἔγγραφον τῆς Διευθύνσεως Θρησκευτικῆς Διοικήσεως τῆς Γενικῆς Γραμματείας Θρησκευμάτων τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων, μετὰ συννημένης τῆς ὑπ᾿ ἀριθμ. Δ1α/Γ.Π.οικ. 48967/31-7-2020 Κ.Υ.Α. (Β΄ 3162) μὲ θέμα: «Ἐφαρμογή τοῦ μέτρου τῆς ὑποχρεωτικῆς χρήσης μάσκας σὲ κλειστοὺς χώρους στὸ σύνολο τῆς Ἐπικράτειας, πρὸς περιορισμὸ τῆς διασπορᾶς τοῦ κορωνοϊοῦ COVID-19», ἵνα λάβητε γνῶσιν καὶ διὰ τὰς Ὑμετέρας περαιτέρω ἐνεργείας.

Ἐπὶ τούτοις διατελῶ … ὁ Κνωσοῦ Πρόδρομος»

Καὶ φανταστεῖτε τί ἀκριβῶς συμβαίνει μὲ δεδομένο ὅτι ὁ γηραιὸς Ἀρχιεπίσκοπος Κρήτης Εἰρηναῖος δηλώνει ἀπὸ τοῦ ἄμβωνος ἐπενειλημένως ὅτι δὲν πρέπει νὰ φοροῦν μάσκες οἱ πιστοὶ ἐντὸς τοῦ ναοῦ!!!

Ἠ ἐντολὴ τοῦ καίσαρος ἀπλῶς διαβιβάζεται (ὄχι στὴ «Σύνοδο καὶ τὸ σῶμα τῶν ἐπισκόπων» ὅπως φαντάζεται ὁ προϊστάμενος τῆς ἐν Ἄργει ἐκκλησίας ὥστε νὰ «ξεκαθαρίσῃ» τί πρέπει νὰ πράξῃ) ἀλλὰ στὸν κάθε ἐπίσκοπο ξεχωριστᾶ ἀπλῶς γιὰ νὰ τὴν ἐφαρμόση. Ἀπλοὶ ὑπάκουοι ἐκτελεστὲς τῶν ἐντολῶν τῆς ἐξουσίας.

Πῶς ἱεραρχία καὶ διῶκτες συνεργάζονται καὶ ἀλληλοκαλύπτονται ἐναντίον τῆς πίστεως καὶ τοῦ λαοῦ.

Ἡ συνεργασία τῶν ἀρχιερέων μὲ τὴν πολιτεία ἔγινε ἀκριβῶς γιὰ νὰ μπορεῖ ὁ καίσαρας, στὴν περίπτωσί μας ἡ κυβέρνησι, νὰ κάνει ὅτι θέλει μὲ πρόφασι τὴν συμφωνία τῶν ἐπισκόπων, οἱ δὲ ἐπίσκοποι μὲ τὶς πλάτες τῆς ἐξουσιας, τοῦ καίσαρος νὰ πιέζουν καὶ ἐπιβουλεύονται ὅποιον θέλουν. Ἔτσι ἔχοντας ὁ καίσαρας τὴν πρόφασι τῆς συγκατανεύσεως τῶν ἐπισκόπων νὰ κάνῃ ὅτι θέλει καὶ ἐνῷ διώκει τὴν ἐκκλησία νὰ μὴν λέγεται διώκτης:

Συνῆλθον γὰρ αἱρετικοὶ καὶ βασιλεὺς Κωνστάντιος, ἵνα κἀκεῖνος τὴν ἐπισκόπων ἔχων πρόφασιν τῇ ἐξουσίᾳ καθ’ ὧν ἂν ἐθέλοι πράττῃ καὶ διώκων μὴ λέγηται διώκτης, καὶ οὗτοι δὲ τὴν βασιλέως ἔχοντες δυναστείαν ἐπιβουλεύωσιν οἷς ἂν ἐθέλωσι· (Μέγας Ἀθανάσιος: PG25,757)

Καὶ ποιὸ εἶναι τὸ θέλημα τῶν ἐπισκόπων καὶ τῶν ποιμένων μας πλέον; Θέλουν αὐτοὶ ποὺ δὲν ἀσεβοῦν νὰ γίνουν ὅπως αὐτοί, δηλαδὴ ἀσεβεῖς:

«Θέλουσι δὲ τοῖς μὴ ἀσεβοῦσιν ὡς αὐτοί»(Μ. Ἀθανασιος PG25,757)

Γιὰ αὐτὸ θέλουν καὶ ἐπιμένουν ὅλοι νὰ φορέσουν τὰ φίμωτρα τῆς ἀσεβείας (πρὸς τὸ παρὸν· ἀναμένονται τὰ πλαστικὰ κουταλάκια, τὰ ὑποχρεωτικὰ ἐμβόλια, τὰ σφραγίσματα). Γιὰ νὰ εἶναι ὅλοι ζωντανὲς περιφερόμενες ἀποδείξεις ὅτι ὑπερίσχυσε ἡ δική τους γραμμή, δηλαδὴ ἡ γραμμὴ τοῦ καίσαρα, δηλαδὴ τοῦ διαβόλου.

Καὶ ἔτσι ζοῦμε καὶ βλέπουμε τὴν παροῦσα κωμωδία, σὰν νὰ παίζουν θέατρο, ὁ καίσαρας νὰ ὑποκρίνεται ὅτι κάνει ὅσα λέγουν οἱ λεγόμενοι ἐπίσκοποι· αὐτοὶ πάλι χορεύοντας σὰν τὴν Ἡρωδιάδα νὰ τοῦ ζητοῦν νὰ «ἐξορίσῃ καὶ νὰ θανατώσῃ» ὅσους κρατοῦν τὴν πίστι στὸν Κύριο.

Τοῦτο δὲ ὡς ἐπὶ σκηνῆς ἄν τις ἴδοι κωμῳδούμενον παρ’ αὐτοῖς, καὶ τοὺς μὲν λεγομένους ἐπισκόπους ὑποκρινομένους, τὸν δὲ Κωνστάντιον τὰ ἐκείνων ἐνεργοῦντα καὶ πάλιν ἐπαγγελλόμενον μὲν τοῦτον, ὡς Ἡρώδης τῇ Ἡρωδιάδι, τούτους δὲ πάλιν ὀρχουμένους τὰς διαβολὰς ἐπὶ ἐξορισμῷ καὶ θανάτῳ τῶν εἰς τὸν κύριον εὐσεβούντων. (Μέγας Ἀθανάσιος: PG25,757)

Ὅμως ὅτι καὶ νὰ λένε, ὅσο καὶ νὰ κοροϊδεύουν, ὅσο καὶ νὰ ἐπικαλοῦνται τὴν ὑπακοή, ὅσο καὶ νὰ μιλοῦν γιὰ οἰκοδομὴ τῶν πιστῶν καὶ σοβαρότητα, δὲν μποροῦν νὰ ἀποκρύψουν ὅτι λείπει ἀπὸ τὴν ἐκκλησία πλέον ἡ ἐλευθερία. Ὅποιος εἶναι εὐσεβὴς, ὅποιος κρατάει φανερά τὴν πίστι κινδυνεύει. Ὅποιος πάλι ὑποκρίνεται καὶ φοράει τὴν «μασκούλα του», ὅπως τοῦ ζητοῦν οἱ καλοὶ ποιμένες, φοβᾶται. Ὅλα πλημμυρισαν ἀπὸ ὑποκρισία καὶ ἀσέβεια.

Ποία ἐκκλησία νῦν μετ’ ἐλευθερίας τὸν Χριστὸν προσκυνεῖ; ἄν τε γὰρ εὐσεβὴς ᾖ, κινδυνεύει, ἄν τε ὑποκρίνηται, φοβεῖται. πάντα ὑποκρίσεως καὶ ἀσεβείας, ὅσον εἰς αὐτὸν ἧκε, πεπλήρωκεν. (Μέγας Ἀθανάσιος: PG25,757)

Ὅπου ὑπάρχει βία καὶ ἐπιβολὴ καὶ ἀνελευθερία ἐκεὶ ἐργάζεται ὁ διάβολος ἀσχέτως ἄν τὸ πρόσχημα εἶναι ἡ ὑπακοή στὰ ἐκκλησιαστικά πρόσωπα. Καὶ εἶναι φρικτὸ νὰ βλέπει κανεὶς αὐτοὺς ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι νυμφαγωγοὶ τῶν ψυχῶν πρὸς τὸν Χριστό, νὰ γίνονται προαγωγοὶ τους πρὸς τὸν διάβολο. Ὁ διάβολος ἐπιτίθεται καὶ γκρεμίζει τὶς πόρτες τῆς ἐλευθερίας ὅσων δὲν τὸν θέλουν, γιατὶ τίποτε ἀληθινὸ δὲν ἔχει. Ἔχει μόνο τὸ ψεῦδος καὶ θέλει νὰ τὸ ἐπιβάλλει μὲ τὴν βία:

Οὕτως ὁ μὲν διάβολος ἐπεὶ μηδὲν ἀληθὲς ἔχει «ἐν πελέκει καὶ λαξευτηρίῳ» ἐπιβαίνων κατεάσσει τὰς θύρας τῶν μὴ δεχομένων αὐτόν. (Μέγας Ἀθανάσιος: PG25, 732)

Ἀντιθέτως ὁ Χριστὸς εἶναι τόσο πρᾶος ὥστε διδάσκει μὲν ὅτι «ὅποιος θέλει ἄς μὲ ἀκολουθήσει» καὶ «ὅποιος θέλει ἄς εἶναι μαθητής μου», ὅταν δὲ ἔρχεται στὴν ψυχὴ τοῦ καθενὸς δὲν τὴν βιάζει ἀλλὰ μᾶλλον χτυπᾶ καὶ λέει «ἄνοιξέ μου ἀδερφή μου νύμφη». Καὶ σὲ ὅσους ἐλεύθερα ἀνοίγουν εἰσέρχεται, ὅταν ὅμως ὀκνοῦν καὶ δὲν θέλουν φεῦγει:

Ὁ δὲ Σωτὴρ οὕτως ἐστὶ πρᾶος, ὡς διδάσκειν μὲν «εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν» καὶ «ὁ θέλων εἶναί μου μαθητής», ἐρχόμενον δὲ πρὸς ἕκαστον μὴ βιάζεσθαι, ἀλλὰ μᾶλλον κρούειν τε καὶ λέγειν· «ἄνοιξόν μοι, ἀδελφή μου νύμφη», καὶ ἀνοιγόντων μὲν εἰσέρχεται, ὀκνούντων δὲ καὶ μὴ θελόντων ἐκείνων ἀναχωρεῖ. Μέγας Ἀθανάσιος: PG25, 732

Στὴν ἐκκλησία ποτὲ δὲν ὑπῆρχε ἐξωτερικὸς φόβος, οὔτε ἀρχόντων, οὔτε ἀστυνόμων, οὔτε μικροβίων, οὔτε κορωνοϊῶν, οὔτε ἄλλης νόσου. Ποτὲ δὲν κατήντησε ὁ ναὸς θέατρο μασκοφορεμένων ὑστερικῶν καὶ τρομοκρατημένων ὑπάρξεων. Μόνο ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ ὑπάρχει ἐκεὶ καὶ ὁ καθένας μπαίνει μὲ ἐλευθέρα προαίρεσι:

Ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ, ἔνθα φόβος μὲν ἔξωθεν οὐκ ἦν, μόνος δὲ ὁ τοῦ Θεοῦ φόβος ἐστὶ καὶ ἐλευθέραν ἕκαστος ἔχει τὴν προαίρεσιν (Μέγας Ἀθανάσιος: PG25, 725)

Ἡ ἀλήθεια δὲν ἀνακοινώνεται μὲ ξίφη καὶ μὲ βέλη οὔτε μὲ στρατιῶτες καὶ ἀστυνόμους καὶ ἀπειλὲς καὶ ἐκβιασμοὺς. (Ἄν δὲ βάλεις μάσκα δὲν μπαίνεις στὴν ἐκκλησία, θὰ μπεῖτε 9 ἤ 15 οἱ ἄλλοι ἔξω). Ἡ ἀλήθεια καταγγέλεται μὲ πειθῶ καὶ συναπόφασι. Ἀλλὰ ποιὰ πειθῶ ὑπάρχει ὅταν ὑπάρχει ἡ ἀπειλὴ τῆς ἐξουσίας καὶ ὁ φόβος τῶν ἀρχόντων; Ποιὰ συναπόφασι μπορεῖ νὰ ὑπάρξει ὅταν ἡ Ἰεραρχία οὔτε κἄν συνέρχεται γιὰ νὰ συναποφασίσῃ, ὅποιος δὲ ἀντιμιλήσει θὰ ὑποστῇ τὶς συνέπειες εἶτε τὶς ἐκκλησιαστικὲς (διοικητικὲς καὶ ὑπηρεσιακὲς ἄν εἶναι κληρικὸς, ἐπιβολὴ κατὰ τὴν ἐξομολόγησι, ἀποσυνάγωγος, ἀπειθὴς, ἀνυπάκουος, ἀπόβλητος ἄν εἶναι λαϊκός;) εἶτε τὶς πολιτικὲς; (πρόστιμα, συλλήψεις, φυλακίσεις πρὸς τὸ παρόν· σὲ ἐξορίες καὶ θανατώσεις δὲν ἔχει ἀκόμη φτάσει ἡ δημοκρατικότητά τους· στὰ προσεχῶς):

Οὐ γὰρ ξίφεσιν ἢ βέλεσιν οὐδὲ διὰ στρατιωτῶν ἡ ἀλήθεια καταγγέλλεται, ἀλλὰ πειθοῖ καὶ συμβουλίᾳ. Ποία οὖν πειθώ, ἔνθα βασιλέως φόβος; Ἤ ποία συμβουλία, ἐν ᾗ ὁ ἀντιλέγων τὸ τέλος ἐξορισμὸν ἔχει καὶ θάνατον; (Μέγας Ἀθανάσιος: PG25, 732)

Εἶναι ἀπολύτως βέβαιο ὅτι τὰ πράγματα θὰ χειροτερέψουν. Οἱ φοβισμένοι καὶ φιμωμένοι θὰ αὐξηθοῦν. Οἱ ἐμμένοντες στὴν πίστι θὰ χλευαστοῦν καὶ θὰ διωχθοῦν καὶ ἀπὸ τοὺς ὑποκρινόμενους τοὺς ἐπισκόπους (ἤ πνευματικοὺς) καὶ ἀπὸ τὸν καίσαρα. Θὰ ἐπιδιωχθῇ πνευματικὴ ἀσφυξία διὰ τῶν πνευματικῶν. Οἱ νεώτεροι δὲν θὰ μπορέσουν νὰ ἀντιληφθοῦν τὶ συμβαίνει, μὴν ξεχνᾶτε ὅτι πολλάκις μαθαίνουν τὴν πίστι καὶ γαλουχοῦνται σ᾿ αὐτὴν ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ τὸ ράσο τὸ ἔχουν γιὰ ἀξεσουάρ καὶ ὅποτε θέλουν τὸ βγάζουν καὶ τὸ πετοῦν ἤ καὶ ἄν τὸ φοροῦν τὸ βλέπουν γιὰ ἐμπόδιο.

Ἄς μὴν ἐλπίζουμε πλέον σὲ ἀνθρώπους. Ἄν μᾶς ἐγκαταλείψουν οἱ ἀδελφοί, ἄν οἱ φίλοι καὶ οἱ γνωστοὶ ἀπομακρυνθοῦν καὶ δὲν βρεθεῖ κανένας νὰ συλλυπᾶται καὶ νὰ παρηγορεῖ, φτάνει -καὶ εἶναι πάνω ἀπὸ ὅλα- ἡ καταφυγή στὸ Θεό.

Κἂν ἀδελφοὶ καταλείψωσι, κἂν φίλοι καὶ γνώριμοι μακρὰν ἀποστῶσι καὶ μηδεὶς εὑρεθῇ συλλυπούμενος καὶ παρακαλῶν, ἀλλ’ ὑπὲρ πάντα μᾶλλον ἡ πρὸς θεὸν ἐξαρκεῖ καταφυγή. (Μέγας Ἀθανάσιος: PG25, 752)

Μοναχὸς εἶχε ἀπομείνει καὶ ὁ προφήτης Ἠλίας καὶ τὸν κατεδίωκαν καὶ τὸ μόνο ποὺ τοῦ εἶχε ἀπομείνει ἦταν ὁ Θεός, καὶ αὐτὸν μᾶς ἔδωσε ὑπόδειγμα ὁ Θεὸς, ὥστε ἄν διωκόμενοι ἐγκαταλειφθοῦμε ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους νὰ μὴν χάνουμε τὸ θᾶρρος μας, ἀλλὰ νὰ ἐλπίζουμε σ᾿ αὐτὸν καὶ νὰ μὴν προδίδουμε τὴν ἀλήθεια γιατὶ ἀκόμη καὶ ἄν στὴν ἀρχὴ φαίνεται ὅτι τσακίζεται στὸ τέλος καὶ οἱ διῶκτες θὰ τὴν παραδεχτοῦν:

Μόνος γὰρ ἦν καὶ Ἠλίας διωκόμενος καὶ πάντα καὶ ἐν πᾶσιν ἦν ὁ Θεὸς τῷ ἁγίῳ. Καὶ τοῦτον δὲ τύπον δέδωκεν ἡμῖν ὁ Σωτὴρ καὶ μόνος καταλειφθεὶς ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν ἐπεβουλεύετο, ἵνα, κἂν ἡμεῖς διωκόμενοι καταλειφθῶμεν ὑπὸ ἀνθρώπων, μὴ ἐκκακῶμεν ἄλλ’ ἔχωμεν εἰς αὐτὸν τὴν ἐλπίδα καὶ μὴ προδίδωμεν τὴν ἀλήθειαν, ἥτις, κἂν κατὰ τὴν ἀρχὴν θλίβεσθαι δόξῃ, ἀλλ’ ὕστερον καὶ οἱ διώκοντες αὐτὴν ἐπιγνώσονται. (Μέγας Ἀθανάσιος: PG25, 752)

Τί θὰ μᾶς κάνουν πιά; Τὸ πολὺ -πολὺ νὰ μᾶς τυρρανήσουν μὲ παντοίους τρόπους καὶ στὸ τέλος νὰ μᾶς σκοτώσουν. Τὸ ἔχει πεῖ καὶ τὸ ἀψευδὲς στόμα τοῦ Χριστοῦ:

Μὴ φοβεῖσθε ἀπὸ τῶν ἀποκτενόντων τὸ σῶμα, τὴν δὲ ψυχὴν μὴ δυναμένων ἀποκτεῖναι· φοβήθητε δὲ μᾶλλον τὸν δυνάμενον καὶ ψυχὴν καὶ σῶμα ἀπολέσαι ἐν γεέννῃ. (κατὰ Ματθ. 10, 28)

Αὐτὸ άκολουθοῦσαν οἱ ἅγιοι ὅταν προτιμοῦσαν νὰ πεθάνουν παρὰ νὰ γίνουν προδότες τῆς ἀληθείας:

Θάνατον μᾶλλον ὑπομένειν ἢ προδότας γίγνεσθαι τῆς ἀληθείας (Μέγας Ἀθανάσιος: PG25, 748)

Ἔχωμε χιλιάδες παραδείγματα. Αὐτὸ ἔκαναν καὶ οἱ σημερινοὶ ἅγιοί μας, ἄς τοὺς συκοφαντοῦν καὶ τοὺς παρουσιάζουν σύμφωνους μὲ τὴν δική τους προδοσία, γιὰ τὸν Παΐσιο καὶ τὸν Πορφύριο καὶ τοὺς ἄλλους μιλῶ. Ἀλλὰ αὐτὸ εἶναι μιὰ ἄλλη κουβέντα.

Τὸ ἐφ᾿ἡμῖν ἐλευθερία ἔν Χριστῷ ἤ θάνατος μέσα στὸ φόβο καὶ στὴν προδοσία τῆς πίστεως καὶ τοῦ ἀνθρώπου ὡς εἰκόνας τοῦ Θεοῦ.

Ὅστις θέλει. Μαζί μας θὰ εἶναι οἱ ἀπ᾿ αἰῶνος ἅγιοι πατέρες καὶ αὐτοὶ ποὺ μᾶς ἀξίωσε ὁ Θεὸς, ἄν καὶ ἀνάξιοι, νὰ γνωρίσουμε. Ἄς πρεσβεύουν νὰ μᾶς δοθῇ ἐκ Θεοῦ ὑπομονὴ καὶ δύναμι νὰ μὴν ξεφτιλιστοῦμε καὶ νὰ μὴν τοὺς λυπήσουμε παραπάνω ἀπ᾿ ὅτι μέχρι τώρα.

Γεώργιος Κ. Τζανάκης. Ἀκρωτήρι Χανίων. 27.8.2020

Για περισότερα άρθρα του Γ. Τζανάκη πατήστε σε αυτόν τον σύνδεσμο.

Σχετικῶς μὲ τὴν ἀνακοίνωσι τοῦ γραφείου τύπου τῆς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας Κρήτης τῆς 26ης Αὐγούστου.

Ορθοδοξία

Από

ΟΡΘΟΠΡΑΞΙΑ

27/08/2020

Σχετικῶς μὲ τὴν ἀνακοίνωσι τοῦ γραφείου τύπου τῆς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας Κρήτης τῆς 26^ης Αὐγούστου.

Εἶναι γνωστὸ ὅτι κάθε ΚΥΑ τῆς κυβερνήσεως σχετικὴ μὲ τὶς ἀποφάσεις της καὶ τὰ ἐκτακτα μέτρα γιὰ τὸν κορωνοϊὸ διαβιβάζεται ἀπροϋπόθετα «γιὰ τὴν ἄμεση ἐφαρμογή της» στὶς ἐπισκοπές. Δὲν χρειάζεται νὰ τὸ ἐπαναλαμβάνουν συνεχῶς καὶ δυστυχῶς ἀποδεικνύει τὴν ἐκ μέρους τῶν ἐπισκόπων ἄκριτη ἀποδοχὴ κάθε μέτρου.

Ἐκεὶ ὅπου δουλικὰ καὶ ἄκριτα ἐφαρμόζεται κάθε κυβερνητικὴ ἐντολή δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρχει σύνεσι, καὶ ὅταν τὰ μέτρα εἶναι ἀπὸ μόνα τους ἀκατανόητα καὶ σπασμωδικὰ δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρχει κατανόησι. Καμμιὰ «ἀποδοχὴ καὶ συνεργασία» δὲν ὑπάρχει ἀπὸ τοὺς πιστοὺς. Ὑπάρχει πειθαναγκασμὸς ἀπὸ τὸν φόβο τῆς ἐξουσίας καὶ τῶν προστίμων καὶ ἀπὸ τὸν φόβο τῆς ἀρρώστιας λόγῳ τῆς κατατρομοκρατήσεως τοῦ κόσμου ἀπὸ τὴν συνεχὴ προπαγάνδα, διὰ τῶν μέσων ἐνημερώσεως καὶ τῶν ἴδιων τῶν ἱερέων.

Ὅμως χρήσιμο θὰ ἦταν νὰ ἀπαντήσῃ ἡ ἱεραρχία γιὰ τὰ συγκεκριμένα γεγονότα: Εἶπε ἤ δὲν εἶπε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κρήτης Εἰρηναῖος στὸν ναὸ τοῦ Ἁγίου Τίτου στὶς 25 Φεβρ. ὅτι «Στοὺς ναοὺς δὲν πρέπει νὰ φοράει ὁ λαὸς μάσκες γιατὶ εἴμαστε ἐλεύθεροι καὶ εἶναι προσβολή πρὸς τὴν Παναγία»; Τὰ εἶπε καὶ στὴν μονὴ Ἀγκαράθου καὶ στὴν μονὴ Ἀγίας Τριάδος; Εἶναι ἀλήθεια ἤ ψέμματα; Εἶναι ἀλήθεια γιατὶ ὑπάρχει ἀκόμη καὶ βίντεο. Αὐτὸ ποὺ εἶπε εἶναι ὀρθό ἤ λάθος ἐκκλησιαστικῶς κρινόμενο;

Τὸ ὅτι βγαίνει πρώτα ὁ πρωτοσύγγελος καὶ τὸ «διαψεύδει», εἶναι θλιβερὸ γιὰ ἱερωμένο πρόσωπο, τὸ ὅτι βγαίνει ἀνακοίνωσι τῆς Συνόδου καὶ προσπαθεῖ νὰ μεταφέρῃ ἀλλοὺ τὴ συζήτησι εἶναι θλιβερώτερο. Δὲν ἀντιλαμβάνονται ὅτι ἐξευτελίζουν τὸν γηραιὸ Ἀρχιεπίσκοπο; Ὅλοι γνωρίζουν τί συμβαίνει. Ἡ ἠλικία ὅμως τοῦ Ἀρχιεπισκοπου τοῦ δίνει τὸ δικαίωμα νὰ λέῃ τὴν ἀλήθεια ποὺ οἱ ὑπόλοιποι δὲν μποροῦν. Γιὰ τὴν ἀκρίβεια οἱ συνοδικοὶ ἐξευτελίζονται ἐμφανιζόμενοι ὡς ἄκριτοι ὑποστηρικτὲς τῶν κυβερνητικῶν ἐπιλογῶν καὶ ὡς τροφοδότες τῆς προπαγάνδας τῶν μέσων ἐνημερώσεως.

Τὸ ὅτι προσπαθοῦν ὅλες αὐτὲς τὶς ἐνέργειές σας νὰ τὶς στηρίξουν στὰ λόγια τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου «Αυτό που κινδυνεύει δεν είναι η πίστη, αλλά οι πιστοί, δεν είναι ο Χριστός, αλλά οι Χριστιανοί μας, δεν είναι ο Θεάνθρωπος, αλλά εμείς οι άνθρωποι» εἶναι ἐπίσης θλιβερὸ διότι δὲν ἰσχύουν τὰ ὅσα λέει ὁ Πατριάρχης-καὶ ἔχει ἐπαρκῶς ἀναλυθεῖ θεολογικῶς, ἐκτὸς καὶ ἀν δὲν θέλουν νὰ τὸ δοῦν.

Ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν κοινὴ λογικὴ ὅταν στὸν ναὸ κατὰ τὴν διάρκεια τῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν φοβᾶται κάποιος τὰ μικρόβια εἴτε στὶς εἰκόνες, εἴτε στὴν θεία κοινωνία, εἴτε στὸ χέρι τοῦ λειτουργοῦ ἱερέως σημαίνει ὅτι δὲν ἔχει ἐμπιστοσύνη, δηλαδὴ πίστι, στὰ τελούμενα καὶ στὴν ἄκτιστο θεία χάρι. Ἄρα ἡ πίστις τῶν πιστῶν ὄχι ἀπλῶς κινδυνεῦει ἀλλὰ σιγά σιγά χάνεται. Ὅταν χάνεται ἡ πίστις εἴτε χάνονται οἱ πιστοί, σταματοῦν νὰ ἔρχονται στὴν ἐκκλησία, εἴτε παρουσιάζουν τὴν οἰκτρὴ εἰκόνα μὲ τὰ φίμωτρα μέχρι τὰ μάτια. Ὁ περιορισμὸς τῆς προσελέυσεως πιστῶν καὶ στὶς συνήθεις ἀκολουθίες καὶ στὶς πανηγύρεις δὲν ἔγινε ἀντιληπτὸς ἀπὸ τοὺς ἀρχιερεῖς; Ἤ τοὺς εὐχαριστεῖ ἡ τραγελαφικὴ εἰκόνα πιστῶν καὶ κληρικῶν μὲ τὰ φίμωτρα στὴ μούρη;

Μήπως δὲν χάσαμε μόνο τὴν μπάλλα, ἀλλὰ καί τὸ γήπεδο;

Γεώργιος Κ. Τζανάκης. Ἀκρωτήρι Χανίων 27.8.2020

Αρχιεπίσκοπος Κρήτης: Μη φοράτε μάσκα στην εκκλησία. (Γ. Τζανάκης-25.08)

Ορθοδοξία

Από

ΟΡΘΟΠΡΑΞΙΑ

26/08/2020

Αρχιεπίσκοπος Κρήτης: Μη φοράτε μάσκα στην εκκλησία.

ἄς ποῦμε καὶ μιὰ ἀλήθεια

καὶ ἄς πέσει στὸ γιαλό.

Εἶπε καὶ μιὰ ἀλήθεια ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κρήτης Εἰρηναῖος, εἶπε τὸ ἐκκλησιαστικῶς αὐτονόητο ἀλλὰ … δὲν ἔπεσε στὸ γιαλό, κόντεψαν νὰ τὸν ρίξουν στὸν γιαλό. Θὰ τὸ ἔκαναν ἄν μποροῦσαν, ἀλλὰ ὡς προοδευτικοὶ ἄνθρωποι -ποὺ ἀκόμα δὲν ἔχουν ξεκινήσει τοὺς ἐν θαλάσσει πνιγμοὺς τῶν «ἀντιπάλων» τους- περιορίστηκαν νὰ τὸν πνίξουν στοὺς χαρακτηρισμούς: «Απίστευτη προτροπή» «Απαράδεκτη προτροπή» «Βαθύ σκοτάδι από τον αρχιεπίσκοπο Κρήτης» «απαράδεκτες και επικίνδυνες για τη δημόσια υγεία προτροπές» καὶ ὅλα αὐτὰ … ἀπὸ τὸν γηραιό Ἀρχιεπίσκοπο Κρήτης.

Καὶ τί εἶχε πεῖ; «Μη φοράτε μάσκα, φυλακίζει την πίστη»! ἤ κατὰ ἄλλους: «Όσοι βρίσκεστε μέσα στην εκκλησία βγάλτε τις μάσκες. Η πίστη μας δεν φυλακίζεται, η Παναγία μας ελευθερώνει». (Δυστυχῶς δὲν ὑπάρχει τὸ βίντεο γιὰ ἐπαλήθευσι-ὅποιος τὸ ἔχει ἄς τὸ στείλει).Τὰ ἴδια εἶχε πεῖ καὶ τὸν δεκαπενταύγουστο στὴν μονὴ Ἀγκαράθου καὶ πιὸ πρὶν εἶχε προτρέψει μιὰ μασκοφοροῦσα νὰ μὴν φοράῃ μάσκα ἐντὸς τοῦ ναοῦ στὴν μονὴ Ἁγίας Τριάδος.

Ἐπειδὴ ἡ τελευταῖα αὐτὴ προτροπὴ τοῦ ἀρχιεπισκόπου δημοσιοποιήθηκε, οἱ ἔμμισθοι τῆς ἐνημέρωσης θορυβήθηκαν καὶ ἀγανάκτησαν. Ἀναμενόμενο. Ἀρχιεπίσκοπος εἶναι. Τοὺς χαλάει τὴ δουλειά μὲ τέτοιες δηλώσεις. Πῶς γίνεται; Ἄνθρωπος τῆς ἱεραρχίας, τοῦ ἐξ ὁρισμοῦ ἀπολύτως δουλικοῦ ὁργανισμοῦ ἔναντι τῆς πολιτείας νὰ λέῃ κάτι ἀντίθετο πρὸς τὸ ὑπαγορευμένο, τὸ πολιτικῶς ὀρθὸν; Ἀγανάκτησαν οἱ ἄνθρωποι καὶ ἔσπευσαν νὰ δικαιολογήσουν τὰ 20 ἐκατομύρια κατακεραυνώνοντάς τον.

Καὶ ὅταν οἱ οἰμωγὲς καὶ οἱ κατάρες καὶ οἱ κραυγὲς τῶν ἐργολάβων τοῦ πειθαναγκασμοῦ τῶν μαζῶν ἔγιναν χειμαρώδεις ἔσπευσαν οἱ καθὼς πρέπει ρασοφόροι νὰ ἐπαναφέρουν τὰ πράγματα στὴν πρέπουσα κατάστασι:

«Λίγες ώρες αργότερα, με δηλωσή του ο πρωτοσύγκελος της Αρχιεπισκοπής Μεθόδιος Βερνιδάκης έκανε λόγο για αήθη επίθεση και ανηθικότητες διαψεύδοντας τα δημοσιεύματα.

Όπως υποστήριξε: «Ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης απαντώντας σε ερώτηση για τις μάσκες και όσους αντιδρούν με τη χρήση τους, επισήμανε ότι όποιος θέλει μπορεί να την αφαιρέσει. Δεν προέτρεψε τους πιστούς να αφαιρέσουν τις μάσκες, όλα αυτά δεν ισχύουν. Ούτε έκανε λόγο για φυλακισμένη πίστη, αυτή η δήλωση είναι ανύπαρκτη. Εξάλλου οι δηλώσεις έγιναν μετά τη θεία λειτουργία όπου το 98% των πιστών φορούσε μάσκα».

Όπως τόνισε ο Πρωτοσύγγελος η Εκκλησία της Κρήτης παραμένει σταθερή στη θέση που έχει μέχρι σήμερα για τις μάσκες και την τήρηση των μέτρων προστασίας». https://www.efsyn.gr/efkriti/koinonia/256951_bathy-skotadi-apo-ton-arhiepiskopo-kritis-min-forate-maskes-stis-ekklisies

Πρωτοσύγγελος ὁ δηλῶν. Μὲ φιλοδοξίες, ὑποθέτω, κατὰ τὰ συνήθη γιὰ καριέρα ὡς ἐπίσκοπος κανονικὸς ἤ τιτουλάριος, ἐντὸς ἤ ἐκτὸς Ἑλλάδος. Μιλάει, ὡς κυβερνητικὸς ἐκπρόσωπος, τὴν γλώσσα τῆς «ἀληθείας»: «Δεν προέτρεψε τους πιστούς να αφαιρέσουν τις μάσκες, όλα αυτά δεν ισχύουν . Ούτε έκανε λόγο για φυλακισμένη πίστη, αυτή η δήλωση είναι ανύπαρκτη».

Καὶ βγαίνουν οἱ δημοσιογράφοι καὶ ξαναρωτοῦν τὸν Ἀρχιεπίσκοπο:

Δημοσιογράφος: «Ἀναφερθήκατε στὶς μάσκες καὶ καλέσατε τοὺς πιστοὺς νὰ μὴν τὶς φοροῦν. Αὐτὸ τὸ εἴπατε; Καὶ γιατί;»

Ἀρχιεπίσκοπος: « Εἴμαστε ἐλεύθεροι στὴν Ἐκκλησία, δὲν εἴμαστε σκλαβωμένοι. Τουλάχιστον μέσα στὸν ναὸ νὰ μὴ φοροῦμε. Ἔξω ἀπὸ τὸν ναό, ἐντάξει». (ἀπομαγνητοφωνημένη συνομιλία)

Καὶ ὁ πρωτοσύγγελος, δὲν πῆγε μόνος του νὰ πέσῃ στὸν… γιαλό. Καὶ εἶναι καὶ ἱερεὺς τοῦ Ὑψίστου… Τέτοιοι εἶναι σήμερα οἱ ἱερεῖς τοῦ Ὑψίστου καὶ ὑπηρέτες τῆς Ἀληθείας ἡ ὁποία ἐλευθερώνει ὅσους τὴν γνωρίζουν.

Καὶ τὰ «πνευματικοπαίδια» τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, τουμπεκὶ ψιλοκομμένο, λαϊκιστί. Βολεύτηκαν γάρ.

Τουλάχιστον ὁ Ἀρχιεπίσκοπος στὴν δύσι τοῦ βίου του, ἀπαλλαγμένος ἀπὸ τὴν μέγγενη τῆς φιλοδοξίας καὶ ἔχοντας τὴν «ἐλευθερία» τῆς ἡλικίας μπορεῖ νὰ ἀφήνῃ κάτι ἀληθὲς νὰ βγῇ ἀπὸ τὴν ψυχή του, καὶ μακάρι ὁ Θεὸς αὐτὰ νὰ τοῦ μετρήσῃ καὶ νὰ παραβλέψῃ ὅσα ἔγιναν ἀπὸ τὶς πιέσεις καὶ τοὺς ἐξαναγκασμούς ὑπὸ τὸ ἀμυδρὸν φῶς τοῦ φαναρίου…

Οἱ μοντέρνοι πιστοὶ θὰ νανουρίζονται μὲ τὶς διαψεύσεις τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἐκπροσώπων, ὅπως νανουρίζονται καὶ μὲ τὶς ἀντίστοιχες τῶν κυβερνητικῶν καὶ κομματικῶν ἐκπροσώπων, καθὼς τὸ τραίνο τῆς φυλῆς ἐκτροχιασμένο συνεχίζει τὴν ἐλεύθερη πτώσι του στὸ βάραθρο τοῦ νεοταξικοῦ φασισμοῦ.

Γεώργιος Κ. Τζανάκης. Ἀκρωτήρι Χανίων. 25.8.2020

1 234...12 Σελίδα 3 από 12

Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τήν ἀγγελική ζωή τῶν μοναχῶν

Ἡ αἰσθητὴ εὐλάβεια καὶ ἡ ψυχρότητα καὶ ξηρασία τῆς εὐλάβειας αὐτῆς – Αγ. Νικόδημος Αγιορείτης

Αόρατος Πόλεμος – Μέρος 2ον / Αγ. Νικόδημος Αγιορείτης

ΜΗΝ ΟΜΙΛΕΙΤΕ ΣΤΟΝ ΟΔΗΓΟ

Ὁ Μεγαλουπόλεως Ἰερεμίας ντύνει τοὺς πιστοὺς μὲ ζακετάκια εὐσέβειας.

Η Θεία Κοινωνία ξανά στο στόχαστρο! Ο Χριστός ως κοινός εχθρός δεξιάς και αριστεράς και τα …non papers!

TA NON – PAPERS*

Ίδιος τίτλος παντού !!! / Θετικός στον κορωνοϊό αρχιμανδρίτης που δήλωνε «από τη Θεία Κοινωνία δεν υπάρχει κίνδυνος μετάδοσης»

ΟΙ ΧΟΡΟΙ ΤΗΣ ΣΑΛΩΜΗΣ

«Ὅπου χορός, ἐκεῖ ὁ Διάβολος». (Ἱ. Χρυσόστομος) +Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυουστίνος

Υπουργείο Παιδείας: Έρχονται οι τσιρλίντερς στα σχολεία.

Εγκρίνεται η άδεια εισόδου επιλεγμένων εκπροσώπων της Ελληνικής Ομοσπονδίας Τσίρλιντινγκ – Αθλητικού Ομαδικού Χορού σε Δημοτικά, Γυμνάσια και Λύκεια

10 χρόνια χωρις τον π. Αυγουστίνο Καντιώτη. Ο άγιος Παΐσιος τον αποκαλούσε νέο Χρυσόστομο.

Μοντέρνος Διωγμός, με αρχαία συνταγή

Σχετικῶς μὲ τὴν ἀνακοίνωσι τοῦ γραφείου τύπου τῆς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας Κρήτης τῆς 26ης Αὐγούστου.

Αρχιεπίσκοπος Κρήτης: Μη φοράτε μάσκα στην εκκλησία.

Δημοφιλή Άρθρα

Τα αγαπημένα σας

Δημοφιλείς κατηγορίες

Σχετικῶς μὲ τὴν ἀνακοίνωσι τοῦ γραφείου τύπου τῆς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας Κρήτης τῆς 26^ης Αὐγούστου.