Ὁ ποιμὴν ὁ καλός…

Γράφει ο Γεώργιος Τζανάκης 

Εἶδα καὶ διάβασα (1) τὴν ἐπιστολή τοῦ Παϊσίου Ἀραβαντινοῦ, ἐπισκόπου Λέρου καὶ Καλύμνου, στὸν ἱερέα π. Μιχαὴλ Κουκουβᾶ, μὲ τὴν ὁποία τὸν μὲν ἱερέα θέτει σὲ δίμηνη  ἀργία τὸν δὲ ναὸ τὸν κλείνει ἐπ᾿ ἀόριστον.

Αὐτὰ βέβαια εἶναι τὰ ἀναμενόμενα ἐπακόλουθα τῆς πορείας τῶν ἀρχιερέων ποὺ ἐνεργοῦν ὡς μαριονέτες τῆς ἐξουσίας καὶ συνεργάτες τῶν ἀπεργαζομένων τὴν ἐξάλειψι κάθε ἐλευθερίας καὶ κάθε μορφῆς δημοκρατίας ἀπὸ τὸν κόσμο.

Τὴν ἐπιστολή του ὁ σεβ. τὴν κοινοποιεῖ στοὺς ἱερεῖς τοῦ νησιοῦ «πρὸς γνώσιν καὶ συμμόρφωσιν» ὥστε νὰ μὴν «ἀνθίστανται στοὺς νόμους τῆς πολιτείας»  ἐνέργεια τὴν ὁποία καὶ ὁ ἴδιος καὶ ὁ ἵδιος «ταπεινὰ ὑποδεικνύει». Αὶσθάνεται δηλαδὴ ὡς ἕνα ταπεινὸ ἐνεργούμενο τῆς πολιτείας, ὅπως ὁμολογεῖ, δηλαδὴ μιὰ μαριονέττα. Αὐτὰ βεβαίως εἶναι τὰ ὀφθαλμοφανὴ, ἀλλὰ μιὰ ποὺ τὰ ἐκφράζουν καὶ οἱ ἵδιοι οἱ ἱεράρχες, καὶ δημοσίως τὰ ὁμολογοῦν καὶ μάλιστα γραπτῶς, ἄς μὴν παραπονιοῦνται ὁρισμένοι ὅταν τοὺς τὰ προσάπτουν ὅσοι τὰ βλέπουν.

Αὐτὸ ποὺ μοῦ ἔκανε ἐντύπωσι εἶναι ὅτι τὴν ἐπιστολὴ τὴν κοινοποιεῖ στὸν κ.Ἔπαρχο Καλύμνου, στὸν κ. Δήμαρχο Καλύμνου, στὸν Διοικητὴ τοῦ Α.Τ. Καλύμνου, στὸν Λιμενάρχη Καλύμνου, στὸ γραφεῖο Πολιτικῆς Προστασίας Κῶ καὶ… στὰ ΜΜΕ. 

Καὶ ἡ «κοινοποίησις» ὑπάρχει ὡς ἀκροτελεύτιος παράγραφος τῆς ἐπιστολῆς!!! Κάτι ἐντελῶς παράδοξο καὶ ἀσύνηθες γιὰ ἐπιστολὴ πνευματικοῦ πατρὸς πρὸς πνευματικὸ τέκνο. Μεταξὺ ἐπισκόπου καὶ ἱερέως ἡ σχέσις (θὰ ἔπρεπε νὰ) εἶναι σχέσις πνευματικὴ, πατρὸς πρὸς τέκνο, ἄρα οἰκογενειακὴ. Καὶ μάλιστα σχέσις μελῶν τοῦ ἱδίου σώματος, τῆς Ἐκκλησίας. Μπορεῖ νὰ ὑπάρχουν ἀνθρωπίνως προβλήματα, τριβὲς καὶ διαμάχες ἀκόμη, ἀλλὰ δὲν παύουν νὰ εἶναι ἐνδοοικογενειακές. Τώρα πῶς μιὰ ἐνδοοικογενειακὴ «τριβὴ» κοινοποιεῖται σὲ ὅλους τοὺς φορεῖς ἐξουσίας καὶ ἀκόμη καὶ στὰ ΜΜΕ μοῦ ἔκαμε ἐντύπωσι. Τὸ «τὰ ἐν οἴκῳ μὴ ἐν δήμῳ» νομίζω ὅτι εἶναι τὸ στοιχειῶδες ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ τηρῇ ἕνας πατέρας, πολὺ περισσότερο ἕνας πνευματικὸς πατέρας. Βέβαια ὁ ἐπίσκοπος δὲν βλέπω νὰ αἰσθάνεται πνευματικὸς πατέρας διότι ὁ ἵδιος αὐτοπροσδιορίζεται ὡς «πνευματικὸς προϊστάμενος», γεγονὸς ποὺ ἀποδεικνύει ὅτι δὲν ἔχει αἴσθησι πατρότητος, ἀλλὰ ἐξουσίας, ὁπότε δηλαδὴ ἀποδεικνύει ὅτι ἀπέχει μακρὰν ἀπὸ τὴν ὀρθόδοξη ἀντίληψι τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ λειτουργήματος – ἀλλὰ δὲν εἶναι αὐτό ποὺ ἐξετάζεται τώρα. 

Ἐπειδὴ δὲν γνωρίζω τίποτα γιὰ τὰ παραπάνω πρόσωπα, -πλὴν τῶν ἐπισημάνσεων τοῦ σχολιαστοῦ στὸ ἱστολόγιο ὅπου εἶδα τὸ δημοσίευμα (1), ἀπὸ τὰ ὁποία συνάγεται ὅτι ὁ ἱερεῦς διώκεται διότι δὲν δέχεται νὰ κάνει τὸν κλόουν σὲ ἕνα τσίρκο ἐξαπατημένων, τρομοκρατημένων καὶ φιμωμένων «πιστῶν» ἐνώπιον τῆς Παναγίας καὶ τῶν ἁγίων- ἀπόρησα γιὰ τὴν κίνησι αὐτὴ τοῦ δεσπότη, τὴν κοινοποίησι ἐννοῶ. Ἕψαξα στὸ διαδίκτυο καὶ συνάντησα τὰ ἐξῆς:

Ὁ ἱερεὺς εἶναι ἕνας πολύτεκνος οἰκογενειάρχης, πολυτάλαντος ἄνθρωπος (μουσικὸς, ἀθλητής) μὲ ἔντονη δράσι καὶ δημόσια παρουσία. Βέβαια πολλὰ ἀπὸ ὅσα εἶδα καὶ ἀφοροῦν τὴν κοινωνικὴ δράσι εὔκολα μπορεῖ νὰ ὑποδειχτοῦν ἀπὸ κάποιους «ἔξυπνους εὐσεβεῖς» ὡς μεμπτὰ ἤ καὶ ἀσύμβατα μὲ τὴν ἰδιότητα τοῦ ἱερέως, ἀλλὰ ἐδὼ ποὺ ἔχωμε καταντήσει, ὡς πρόσωπα καὶ ὡς πολῖτες, πρέπει νὰ ξαναθυμηθοῦμε καὶ πολὺ στὰ σοβαρά σκεφτοῦμε τὰ λόγια τοῦ ἁγίου Παϊσίου: 

«Τὸ νὰ ἐνδιαφέρεται κανεὶς τώρα καὶ νὰ ἀνησυχῆ γιὰ τὴν κατάσταση στὴν ὁποία βρίσκεται τὸ ἔθνος μας εἶναι ὁμολογία, γιατὶ ἡ Πολιτεία τὰ βάζει μὲ τὸν θεῖο νόμο. Ψηφίζει νόμους ἐνάντιους στὸν νόμο τοῦ Θεοῦ». Ἁγίου Παϊσίου. ΛΟΓΟΙ Β΄. Ἐκδ. Ἱερὸν ἡσυχ. Εὐαγγ. Ἱωανν. Θεολ. Σουρωτή Θες/κης. 1999. σελ22

 «Ὑπάρχει ἕνα πνεῦμα χλιαρό, καθόλου ἀνδρισμός. Χαλάσαμε τελείως! Πῶς μᾶς ἀνέχεται ὁ Θεός!» ὅ.π.29

«Ἂν δὲν ἀντιδράσουμε, θὰ σηκωθοῦν οἱ πρόγονοί μας ἀπὸ τοὺς τάφους. Ἐκεῖνοι ὑπέφεραν τόσα γιὰ  τὴν πατρίδα καὶ ἐμεῖς τί κάνουμε γι᾿ αὐτήν; Ἡ Ἑλλάδα, ἡ Ὀρθοδοξία, μὲ τὴν παράδοσή της, τοὺς Ἁγίους καὶ τοὺς ἥρωές της, νὰ πολεμῆται ἀπὸ τοὺς ἴδιους τοὺς Ἕλληνες καὶ ἐμεῖς νὰ μὴ μιλᾶμε!» ὅ.π.36-37

 «Παλιά, ἂν ἕνας εὐλαβὴς ἀσχολεῖτο μὲ τὴν κατάσταση στὸν κόσμο, δὲν πρέπει νὰ ἦταν καλά· ἦταν γιὰ κλείσιμο στὸν Πύργο (Ψηλὸ ὀχυρωματικὸ οἰκοδόμημα τῶν μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ποὺ χρησίμευε γιὰ τὴν ἀπόκρουση τῶν πειρατῶν). Σήμερα ἀντίθετα, ἂν ἕνας εὐλαβὴς δὲν ἐνδιαφέρεται καὶ δὲν πονάη γιὰ τὴν κατάσταση ποὺ ἐπικρατεῖ στὸν κόσμο, εἶναι γιὰ κλείσιμο στὸν Πύργο. Γιατὶ τότε αὐτοὶ ποὺ κυβερνοῦσαν εἶχαν Θεὸ μέσα τους, ἐνῶ σήμερα πολλοὶ ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ κυβερνοῦν δὲν πιστεύουν. Εἶναι πολλοὶ τώρα ἐκεῖνοι ποὺ ἐπιδιώκουν νὰ τὰ διαλύσουν ὅλα, οἰκογένεια, νεολαία, Ἐκκλησία». ὅ.π. 22

Ὅποιος δεῖ τὶς πράξεις καὶ τὰ λόγια τοῦ ἱερέως θὰ διαπιστώσῃ ὅτι γίνονται μὲ πόνο, ἀπὸ ἐνδιαφέρον καὶ ἀγωνία γιὰ τὴν κατάστασι τοῦ λαοῦ μας καὶ τὴς πίστεως μας καὶ ἰδιαιτέρως γιὰ τὶς ἐξελίξεις ποὺ ἔχουν δρομολογηθῇ μὲ πρόσχημα τὸν κορωνοϊό, καὶ μὲ τὸν κίνδυνο τοῦ κόστους γιὰ τὸν ἵδιο καὶ τὴν οἰκογένειά του. (Δὲν εἶναι «τζάμπα μάγκας» ποὺ λέει ὁ ἀργεῖος)

Μιλάει, γιὰ τὴν ἀκρίβεια φωνάζει· δὲν φοβᾶται· ἐλέγχει· ξεσηκώνει τὸν λαό. Μιλάει γιὰ τὴν πολιτικὴ ἀπάτη, δὲν φοβᾶται τὶς ἀπειλές, ἐλέγχει τοὺς ἔχοντες ἐξουσία, ἀλλὰ ὑπακούοντες στὶς «ἐντολές», καὶ ὅλα αὐτὰ τὰ κάνει δημοσίως. 

Μερικά δείγματα:

«Φαρισαίοι, Παραφρονες, Ορθολογιστες, διασπορεις της απιστίας, ψευτοδιανοουμενοι... μπαινοβγαινετε χρόνια στις εκκλησίες, για το θεαθήναι, πλαισιωνετε αναλογια, αυλοκολακες,…. για τα καλά και συμφέροντα σας…. Πως τολμάτε αφρονες να λέτε ότι στους Ναούς μας κινδυνεύουν οι πιστοί από ασθένειες;;; Τυφλοί... Η πολύ κοσμική μόρφωση, σας παραμόρφωσε πνευματικά και δε θέλετε να δείτε τα θαύματα του Παναγίου Πνεύματος στους Ναούς μας…. 2000 χρόνια εμπειρίας θαυμάτων, δεν σας έπεισε;;; Δεν σας πείθει ο Αγιασμός που μένει αναλλοίωτος αιώνες;;; Οι άγιες εικόνες που θαυματουργούν;;;; Τα Αγια Λείψανα που ευωδιάζουν και θεραπεύουν;;;; Τα μυστήρια που αγιαζουν τους Πιστούς;;;; Δεν σας πείθει το Μεγα Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας, που είναι αληθώς Σώμα και Αίμα Χριστού και δίδεται εις τους Πιστούς εις αφεσιν αμαρτιών, εις ίαση ψυχών και σωμάτων και εις ζωήν αιώνιον ;;;; Είναι ποτέ δυνατόν στους Αγιασμενους Ναούς μας ο Χριστός να επιτρέψει να μολυνθουν οι Χριστιανοί από ασθένειες;;; Πολλά τα ψευδη σας, για ιερείς και Αρχιερείς που νοσησαν μέσα στους Ναούς… Εχετε καταντήσει παπαγαλάκια των Μέσων μαζικής εξαπάτησης !!!»  (Φέϊσμποῦκ) 27 Ἰανουρίου

«Σήμερα, ιδιώτης οδοντίατρος, ζήτησε από συμπολίτη μας βεβαίωση εμβολιασμού, για να κάνει εμφύτευση δοντιών. … Ιατρικές τακτικές, σαν και την προαναφερθεισα, παραπέμπουν σε ιατρική δικτατορία !!! Οι ενέργειες αυτές είναι απαράδεκτες, επικίνδυνες και ανεπίτρεπτες, αφού είναι αντίθετες με τον όρκο τους, με τον κώδικα ιατρικής δεοντολογίας». 27 Ἰανουρίου

«Η χρήση μάσκας στους Ιερούς Ναούς, είναι βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος !!! Αδερφοί ιερείς, που βαδίζουμε ;;;; Γιατί οδηγούμε το λογικό ποίμνιο που μας εμπιστεύτηκε ο Κύριος, σε μονοπάτια επικίνδυνης Απιστίας ;;; Τι απολογία θα δώσουμε στο Δεσπότη Χριστό για τις ψυχές που μας εμπιστεύτηκε ;;;;  Έχουμε εμπειρία της Θείας Χάριτος !!! Γιατί αρνούμαστε να την Ομολογήσουμε μπροστά στους ανθρώπους ;;;; Γιατί τόση δειλία και φόβος ;;; Πως θα σταθούμε μετά να κηρυξουμε, όταν εμείς οι ποιμένες χάσαμε το Θεμέλιο του οικοδομηματος της Ορθοδοξίας, που είναι η Πίστη ;;;» 30 Ἰανουαρίου.

Ἀντιλαμβάνεται κανεὶς ἀμέσως ὅτι ὁ ἱερεῦς αὐτὸς δὲν εἶναι τὸ καλὸ καὶ ὑπάκουο παιδάκι, ἕνας κρίκος  στὴν μεγάλη ἀλυσίδα τῶν ὑπάκουων πολιτῶν, πιστῶν , ἱερέων, ἐπισκόπων, πατριαρχῶν, πολιτικῶν, κυβερνητῶν, πεφωτισμένων κοσμοδικτατόρων μὲ ἀρχηγό τὸν ἀρχέκακο. Δὲν κάθεται σιωπηλὸς νὰ «ἀσχοληθῇ μὲ τὴν προσευχή», λέγοντας «ποιος εἶμαι ἐγώ;». Δὲν ὑπάκουσε στὶς προτροπὲς τοῦ Συνεδρίου:  μὴν σκέφτεστε, μὴν μιλᾶτε, βάλτε φίμωτρα, γίνετε κλόουν, κλεῖστε τοὺς ναούς, προσκυνῆστε τὸν σύγχρονο Βάαλ. Δὲν φοβήθηκε τὴν Σπείρα οὔτε ὅταν περικύκλωναν τὸν ναό του τὰ περιπολικά, οὔτε ὅταν ἔσερναν ἀθώους στὰ κρατητήρια. Καὶ φώναξε καὶ διαμαρτυρήθηκε: 

«ΘΑ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΝΤΡΈΠΕΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΆ ΣΑΣ.. ΖΟΥΜΕ .. ΔΙΚΤΑΤΟΡΊΑ ! 3 Αστυνομικοί, δημόσιοι υπάλληλοι μας, σταμάτησαν νεαρό ηλικίας 19 ετών και του ζήτησαν το δίπλωμα, το οποίο δεν είχε….. Οδηγήθηκε στο Αστυνομικό Τμήμα ο νέος όπου και του ζητήθηκε μπροστά στους 3 αστυνομικούς, με την συγκατάθεση του Διοικητή ή του υποδιοικητη, να βγάλει τα ρούχα του και να μείνει τελείως γυμνός !!!  Ο νεαρός αρνήθηκε…. Ασκήθηκε έντονη πίεση και απειλές και το παιδί ντροπιασμενος και με δάκρυα στα μάτια….εβγαλε τα ρούχα του…. Αφού λοιπόν τα όργανα της ανομίας, έθιξαν βαυνασα την αξιοπρέπεια του αδερφού μας, του είπαν “Σκύψε και βήξε….”. Ακατανόητο γεγονός, βάρβαρη συμπεριφορά, εγκληματική πράξη, που προσβάλλει βαυνασα την ανθρώπινη αξιοπρέπεια του Έλληνα πολίτη….» 2 Φεβρουαρίου

Ὅπως καταλαβαίνεται τέτοιες ἀντιδράσεις, καὶ μάλιστα ἀπὸ ἱερέα, δὲν μποροῦν νὰ γίνουν ἀνεκτές ἀπὸ τὸ σύστημα ἐπιβολῆς. Ἐνῷ προσπαθοῦν νὰ ἐξαπατήσουν τὸν λαὸ μὲ τὰ ἐξωνημένα ἐνεργούμενά τους (γιατροὺς- εἰδικοὺς- μέσα ἐνημερώσεως)· καὶ ὅσους ἀγαποῦν τὴν πατρίδα καὶ τὴν πίστι με τοὺς προσκυνήσαντες τὸν τύραννο κληρικοὺς, κάτι τέτοιοι τοὺς χαλάνε τὴν ψεύτικη εἰκόνα ποὺ προβάλλουν. 

Καὶ δὲν ἐμφανίζονται οἱ ἵδιοι, ὅτι διώκουν τὴν πίστι τὴν ὀρθόδοξη, γιατὶ θέλουν νὰ φαίνονται δημοκράτες,  ἀλλὰ βάζουν τοὺς ρασοφοροῦντες ἀχυρανθώπους τους νὰ ἐκτελέσουν τὶς ἐντολὲς. Ὅ,τι δηλαδὴ κάνει ὁ σατανᾶς μὲ τοὺς πολιτικοὺς, ὅπως λέγει ὁ ἅγιος Ἐφραίμ ὁ Σῦρος ὅ,τι «δημάρχους ἱστᾶ ἐπιτελεῖν τὸ πρόσταγμα» δηλ. τοποθετεῖ ἄρχοντες νὰ ἐκτελέσουν τὰ προστάγματά του –αὐτοὺς ποὺ ἔχωμε γύρω μας καὶ μεῖς καὶ τὰ ἄλλα ἔθνη- τὸ ἴδιο κάνει καὶ μὲ τοὺς ἀρχιερεῖς. Τοποθετεῖ ἀρχιερεῖς γιὰ νὰ ἐπιτελέσουν τὰ προστάγματά του. Αὐτοὶ εἶναι οἱ οἰκουμενιστὲς ἀρχιερεῖς, ἕνας ἐκ τῶν ὁποίων εἶναι καὶ σεβασμιώτατος Λέρου καὶ Καλύμνου, ὅπως συνάγεται ἀπὸ τὶς δραστηριότητες του μὲ τοὺς αἱρετικοὺς.(2) 

Αὐτὴ εἶναι ἀνέκαθεν ἡ τεχνικἠ τοῦ διαβόλου. Δὲν μποροῦσαν νὰ πιάσουν τὸν Χριστὸ οἱ Ἀρχιερεῖς τῶν Ἐβραίων ὅποτε ἤθελαν; Δὲν τὸν γνώριζαν; Ὅμως ἤθελαν ἀπὸ μέσα προδότη. Καὶ βρῆκαν τὸν Ἰούδα. 

Δὲν μποροῦσε ἡ πολιτεία νὰ κυνηγήσει τὸν ἱερέα; Τοὺς λέει εὐθέως δικτατορες. Τί περισσότερο νὰ πῇ κανείς; Δὲν ὑπάρχει κάτι περισσότερο. Καὶ απευθύνεται προσωπικὰ σὲ ὅλα τὰ ἐκτελεστικὰ ὄργανα τοῦ μηχανισμοῦ ἐπιβολῆς:

«Αστυνομε μιλήσαμε κατ’ ιδίαν…. άλλα μου έλεγες…. άλλα βλέπω…. με λύπη μου διαπιστώνω ότι το εθνόσημο σου δε το τιμάς ούτε εσύ, ούτε τα παιδάκια που μου έστειλες… 3 ώρες έξω από την Εκκλησία !!! … Δήμαρχε, με απογοήτευσες…;; Σε ποια σκοτεινά κέντρα εξουσίας υπακους;;; Τι ψυχή θα παραδώσεις;;; Δε τα βαλες με μένα, με το Χριστό τα ‘βαλες!!! Επαρχε… ,πήρες για πρώτη φορά καρέκλα εξουσίας… και συμπεριφερεσαι, λες και θα τη χάσεις αύριο…. Μεγάλωσες ή δε μεγάλωσες σε χριστιανική οικογένειά;;;; Έστειλες την Αστυνομία στο ξάδερφο σου….. Και τώρα αισθάνεσαι ήρωας της Καλύμνου;;; Δέσποτα, που είσαι;;; Έχεις σκανδαλήσει το λογικό ποίμνιο του Χριστού μας, με την απιστία που δείχνει η συμπεριφορά σου !!! Πότε θα πάρεις θέση υπέρ του λαού σου;;;  Ιερείς, αδέρφια μου τι πάθαμε ;;; Υπακοή τελικά που κάνουμε;;; Στο Θεό ή στις εξουσίες τού κόσμου;;; Απογοητευσαμε το πιστό λαό… Η σιωπή μας αποτελεί συναινεση στη ψυχοσωματικη γενοκτονία των αδερφών μας!!!» 1 Ἰανουαρίου.

Προσωπικὰ καὶ ἐνώπιον τοῦ λαοῦ, ἀπευθύνεται στὸν Ἀστυνόμο, στὸν Ἐπαρχο, στὸν Δεσπότη. Καὶ δὲν μιλάει τὴν διάλεκτο τῆς «πολιτικῆς ὀρθότητος» δηλ. τοῦ ψεύδους καὶ τῆς ὑποταγῆς, τοῦ κάθε Τσιόδρα ἤ Μεσογαίας, ἤ τῶν «συνετῶν» κληρικῶν κάθε βαθμῖδος, ἀλλὰ τὴν διάλεκτο αὐτῶν ποὺ κράτησαν καὶ ὁμολόγησαν τὴν πίστι καὶ πάλαιψαν γιὰ τὴν λευτεριὰ τῆς πατρίδας. Καὶ αὐτὲς οἱ φωνὲς πρέπει νὰ σταματήσουν γιατὶ κάποιες εὐαίσθητες χορδὲς ἀγγίζουν τῶν ναρκωμένων συνανθρώπων μας. Καὶ ὑπάρχει κίνδυνος νὰ ξυπνήσουν καὶ τότε θὰ διαλυθῇ τὸ σκηνικὸ τοῦ ψεύδους καὶ τοῦ φόβου ποὺ προσπαθοῦν νὰ στήσουν. Δὲν μποροῦσαν νὰ τὸν συλλάβουν, νὰ τοῦ βάλλουν πρόστιμο, νὰ τὸν μηνύσουν; Μποροῦσαν. Ὅμως δὲν θέλουν ἀκόμη νὰ βγάλουν τὸ προσωπεῖο τοῦ δημοκράτη καὶ νὰ δείξουν τὸ πρόσωπο τοῦ τυράννου. Δὲν ἦρθε ἡ ὥρα. Καὶ ἐπιστρατεύουν τὰ ὄργανα τους. Καὶ βάζουν τὸν πατέρα νὰ σκοτώσῃ τὸ παιδί (ἀσχέτως ἄν ποτὲ δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι πραγματικὸς πατέρας ὁ μισθωτός, ὅπως λέγει ὁ Κύριος). Ἔτσι θὰ φαίνεται ὅτι εἶναι ἕνα ἐνδοεκκλησιαστικὸ γεγονός. «Ἐμεῖς τί δουλειά ἔχουμε;» θὰ ἔλεγαν οἱ πολιτικοί. Ἐκκλησιαστικὸ θέμα. Ὅπως ἔλεγαν ὅτι «δὲν εἴπαμε ἐμεῖς νὰ μὴν χτυπᾶτε τὶς καμπάνες καὶ νὰ κλείσετε τὰ μεγάφωνα, οἱ ἐπίσκοποι μόνοι τους τὸ ἀποφάσισαν». (Θυμᾶστε; … ὑποθέτω.) Καὶ ἔτσι θὰ παρουσιαζόταν ἄν, ὅπως πάντα συμβαίνει, ὁ Κύριος δὲν ἐμώραινε τὸν ἀπωλεσθέντα ὑποτιθέμενο λειτουργό του, ἀλλὰ ἐν τοῖς πράγμασι ὄργανο τοῦ ἀλλοτρίου, ὅπως καὶ ὁ Ἰούδας.

Καὶ ἔτσι ἔβαλε μέσα στὴν ἐπιστολή του,  ἐπιστολὴ ἀπευθυνομένη προσωπικὰ πρὸς τὸν ἱερέα, τὴν ἐνημέρωση τοῦ .. Ἀστυνόμου, τοῦ Ἐπάρχου καὶ τῶν λοιπῶν ἀρχῶν μέχρι καὶ … τῶν ΜΜΕ!!! 

Σὰν νὰ τοῦ λέει καὶ ἐγγράφως: «κοίταξε, σὲ παραδίδω σ᾿ αὐτοὺς, μὲ …  λύπη καὶ πόνο ψυχῆς» ἀντί φιλήματος· καὶ ταυτόχρονα στοὺς διῶκτες: «νά! ἐξετέλεσα τὴν ὑπηρεσία μου», ὁπότε ἀναμένονται τὰ ὅποια ἀργύρια…

Τουλάχιστον ὁ Ἰούδας πῆγε αὐτοπροσώπως καὶ παρέδωσε τὸν Κύριο, ἐδὼ ὁ «πνευματικὸς προϊστάμενος» ἔστειλε τὴν ἐπιστολὴ του στὸ ἀστυνομικὸ τμῆμα μὲ τὴν ἐξῆς σημείωσι ἐπὶ τῆς ἐπιστολῆς:

«Παρακαλεῖται τὸ Ἀστυνομικὸ Τμήμα Καλύμνου, ὅπως ἐπιδώσει τὴν ἐπιστολὴ στὸν ἀνωτέρῳ κληρικό π. Μιχαἠλ Κουκουβᾶ». 

Οὔτε αὐτὰ τὰ γεγονότα ὑποψιάζουν τοὺς μακαρίους ἀδελφούς μας ὅτι ἡ πίστις καὶ οἱ πιστοὶ διώκονται;

Καληνύχτα, καὶ μὴν ξεχάσετε στὰ παραδείσια ὄνειρά σας, τὸν κακὸ ἱερέα καὶ τοὺς «ψεκασμένους» ἀδελφούς σας.

Γεώργιος Κ. Τζανάκης Ἀκρωτήρι Χανίων. 8/2/2021

 Υ.Γ.Θὰ φτιάξει εἰδικὸ ἐμβόλιο ὁ Βασιλάκης ὁ Γκαίητζ, ὅπου ὅποιος τὸ κάνει θὰ βλέπει παντοῦ ἀγγέλους, ὅλους –τοὺς πάντες- ἀδελφούς· καὶ θὰ προσεύχεται ἀδιαλείπτως μὲ τὴν προσευχή τοῦ Σωτηρίου Καναδά. Θὰ δίδεται δωρεὰν σὲ ὅσους φοροῦν νυχθημερὸν δύο μάσκες καὶ δὲν κοινωνοῦν μὲ τὴν λαβίδα, ἀλλὰ μέσῳ κούριερ ἤ -μετὰ τὴν καλὴ συνεργασία ἀστυνομίας καὶ ἐπισκόπων, ποὺ εἴδαμε παραπάνω- ἐξετάζεται τὸ ἐνδεχόμενο ἡ Κοινωνία νὰ μεταφέρεται καὶ παραδίδεται  ἀπὸ ἀστυνομικὰ ὄργανα. Τὸ ἐμβόλιο θὰ μοιράζεται ἀπὸ τὶς μητροπόλεις καὶ τοὺς πνευματικοὺς στοὺς ὄντως ὑπάκουους πιστούς.  Δὲν τὸ λένε γιὰ νὰ μὴν δημιουργηθῇ συνωστισμὸς στὰ ἐξομολογητήρια. Καθῆστε ἥσυχοι καὶ …περιμένετε. Μὴν ἀκοῦτε ἀνεύθυνα πρόσωπα.

(1) http://trelogiannis.blogspot.com/2021/02/blog-post_12.html

(2) https://www.youtube.com/watch?v=cPWp7Tk-9G0&feature=emb_logo&ab_channel=%CE%9C%CE%97%CE%A4%CE%A1%CE%9F%CE%A0%CE%9F%CE%9B%CE%97%CE%9B%CE%95%CE%A1%CE%9F%CE%A5

Επικίνδυνη η εξαγγελία του πρωθυπουργού για την σεξουαλική αγωγή στα σχολεία.

Γράφει ο Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης ~ Ὁμότιμος Καθηγητής Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ Η ΕΞΑΓΓΕΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

1. Τά σκουπίδια τῆς Ἀμερικῆς καί τῆς Εὐρώπης στήν Παιδεία

Τήν προπερασμένη ἑβδομάδα στήν πρό ἡμερησίας διατάξεως συζήτηση πού ἔγινε στήν Βουλή (25-2-2021), μέ ἀφορμή τά σκάνδαλα παιδεραστίας, ἐξήγγειλε ὁ πρωθυπουργός ὡς θεραπευτικό μέσο τῆς βρώμικης αὐτῆς διαστροφῆς τήν εἰσαγωγή στά σχολεῖα τοῦ μαθήματος τῆς σεξουαλικῆς ἀγωγῆς. Δέν εἶναι καινούργια αὐτή ἡ πρόταση. Εἶχε προγραμματισθῆ ἀπό τό Ὑπουργεῖο Παιδείας περί τό τέλος τῆς δεκαετίας τοῦ 1990 ἐπί πρωθυπουργίας Κώστα Σημίτη, ἀλλά οἱ ἑπόμενες κυβερνήσεις, ἀριστερές καί δεξιές, δέν τόλμησαν νά τήν ὑλοποιήσουν, προφανῶς γιατί ἔκριναν ὅτι ἡ ἀνώριμη κατ᾽ αὐτούς ἑλληνική κοινωνία θά ἀντιδροῦσε καί θά ὑπῆρχε ἔτσι ἀνάλογο πολιτικό κόστος. Δέν τό ἐτόλμησε οὔτε ὁ Ἀνδρέας Παπανδρέου, ἀπό τήν πολιτική ἐπικράτηση τοῦ ὁποίου ἄρχισε νά ξηλώνεται ὅ,τι παραδοσιακό καί ἑλληνορθόδοξο διασώθηκε στήν παιδεία καί στήν κοινωνία καί νά εἰσάγονται ὅλα τά σκουπίδια τῆς Ἀμερικῆς καί τῆς Εὐρώπης. Πλούσιοι κολλεγιόπαιδες ὀλίγων οἰκογενειῶν, οἱ ὁποῖες κυριαρχοῦν σταθερά στήν πολιτική ζωή τοῦ τόπου, στά ἀκριβά ξένα σχολεῖα πού ἐφοίτησαν, ἀλλά καί στό οἰκογενεικακό τους περιβάλλον, δέν εἶχαν τήν εὐκαιρία νά μάθουν καί νά ζήσουν τίς πολύτιμες καί διαχρονικά ὑγιεῖς παιδαγωγικές ἀρχές τοῦ Ἑλληνορθόδοξου πολιτισμοῦ, ἀρρώστησαν πνευματικά καί πολιτιστικά ἀπό ἐπικίνδυνους ἰούς καί μεταδίδουν ἀφύλακτοι, χωρίς τέστ καί ἰχνηλατήσεις, τήν πνευματική λοίμωξη τοῦ πανσεξουαλισμοῦ, ἰδιαίτερα στήν νεότητα, πού εἶναι εὐόλισθη καί ἐπιρρεπής στούς νεωτερισμούς καί στίς ἀνατροπές. Μέ φρίκη καί ἀηδία ἐνθυμούμαστε οἱ παλαιότεροι ὅτι, στίς ἀρχές τῆς δεκαετίας τοῦ 1980, ὅταν τό σφριγηλό καί πνευματικά καταστροφικό ΠΑΣΟΚ ἀνέλαβε τήν διακυβέρνηση τῆς χώρας, ἱδρύθηκε στό Ὑπουργεῖο Παιδείας ὑφυπουργεῖο «Νέας Γενιᾶς» μέ ὑφυπουργό τόν Κώστα Λαλιώτη, στά πλαίσια τοῦ ὁποίου ἱδρύθηκε καί τό «Ἐθνικό Ἵδρυμα Νεότητος». Τό ἵδρυμα αὐτό ἐξέδιδε μέ κρατικά κονδύλια τό περιοδικό «ΕΚΦΡΑΣΗ», ὅπου στό τεῦχος 1, τόν Μάρτιο τοῦ 1983, δημοσιευόταν ἄρθρο τοῦ Σπ. Χ. (φοβόταν νά γράψει ὁλόκληρο τό ὄνομά του), ὁ ὁποῖος ἀνάμεσα σέ ἄλα ἔγραφε, ἀπευθυνόμενος πρός τούς νέους: «Κάντε ἔρωτα ὅποτε θέλετε, ὅπου θέλετε καί μέ ὅποιον θέλετε, ἀκόμα καί μέ τούς γονεῖς σας ἤ τ᾽ ἀδέλφια σας»!!! Γιατί τώρα δεξιοί καί ἀριστεροί ἐξανίστανται γιά τό φούντωμα τῆς παιδεραστίας καί τῆς ἐρωτικῆς βίας καί ἀνωμαλίας;

2. Σέ ἀργία καί ἀνυποληψία τό Εὐαγγέλιο καί ἡ διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων

Ἀποδυναμώθηκε πρό παντός ὁ θεσμός τοῦ γάμου καί τῆς οἰκογένειας, ὄχι μόνο μέ τίς μεταρρυθμίσεις στό οἰκογενειακό δίκαιο, ἀλλά ἰδιαίτερα μέ τήν ἀχαλίνωτη ἐλευθεριότητα πού προβλήθηκε στίς σαρκικές ἐκτροπές καί ἀπολαύσεις ἀπό τά μέσα ἐνημέρωσης, ἔντυπα καί ἠλεκτρονικά, ἀλλά καί ἀπό τά παραδείγματα ζωῆς ἐπωνύμων προσώπων, ἀπό τόν πολιτικό καί τόν καλλιτεχνικό ἰδιαίτερα χῶρο, τοῦ ὁποίου τό βρώμικο ἀπόστημα ἔσπασε αὐτές τίς ἡμέρες καί ὀσφραινόμαστε ὅλοι τήν δυσοσμία του. Τό Εὐαγγέλιο καί ἡ διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων ξεχάσθηκαν καί τέθηκαν σέ ἀργία, ἀφοῦ ἀκόμη καί «ἐσκυγχρονιστής» ἀρχιερεύς ἐδήλωσε ὅτι σέ περίπτωση πού ὁ λαός διαφωνεῖ μέ τό Εὐαγγέλιο αὐτός θά ἀκολουθήσει τήν γνώμη τοῦ λαοῦ[1]. Ξεχάσθηκε ἡ θεόπνευστη, ἀλάθητη, διαχρονικά ἰσχυρή καί συμφέρουσα διδασκαλία τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ, ὅτι ὁ γάμος εἶναι ἡ ἀδιάλυτη ἕνωση ἑνός ἄνδρα καί μιᾶς γυναίκας, δύο ἑτεροφύλων προσώπων, ἀρσενικοῦ καί θηλυκοῦ, ἄρρενος καί θήλεως, οἱ σαρκικές σχέσεις καί ἐπιθυμίες τῶν ὁποίων περιορίζονται ἐντός τοῦ γάμου, ὁ ὁποῖος εἶναι ἀδιάλυτος[2]. Ὅλες οἱ σαρκικές σχέσεις πρό τοῦ γάμου καί ἐκτός τοῦ γάμου, οἱ προγαμιαῖες καί ἐξωγαμιαῖες σχέσεις, χαρακτηρίζονται ὡς πορνεῖες καί μοιχεῖες, ἐπιβάλλονται δέ ἀπό τούς Ἱερούς Κανόνες αὐστηρά ἐπιτίμια.

Θά γεμίζαμε πολλές σελίδες, ἄν ἐπιχειρούσαμε νά παρουσιάσουμε τήν Εὐαγγελική διδασκαλία καί τήν Ἱεροκανονική καί Πατερική Παράδοση. Ἁπλῶς γιά ὅσους ξιαφνιάζονται ἀπό αὐτές τίς θέσεις, ἀπό ἄγνοια ἤ ἀπό σκόπιμη λησμοσύνη, ὑπενθυμίζουμε αὐτό πού λέγει ὁ Θεάνθρωπος Χριστός, ὅτι ὄχι μόνο ἡ πρό τοῦ γάμου καί ἐκτός τοῦ γάμου σαρκική σχέση εἶναι ἐφάρμοστη, ἀλλά ἀκόμη καί ἕνα ἡδονικό βλέμμα πρός μία γυναίκα, μία σαρκική ἐπιθυμία γιά ξένη γυναίκα, συνιστᾶ τό βαρύ ἁμάρτημα τῆς μοιχείας: «Ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη τοῖς ἀρχαίοις, οὐ μοιχεύσεις. Ἐγώ δέ λέγω ὑμῖν ὅτι πᾶς ὁ βλέπων γυναῖκα πρός τό ἐπιθυμῆσαι αὐτήν ἤδη ἐμοίχευσεν αὐτήν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ»[3]. Τοποθετώντας δέ στήν κορυφή τῶν κακῶν τό ἁμάρτημα τῆς ὁμοφυλοφιλίας, ἐξ αἰτίας τοῦ ὁποίου ἔκαψε ὁ Θεός, μέ φωτιά καί θειάφι, τά Σόδομα καί τά Γόμορα, λέγει ὅτι κατά τήν Δευτέρα Παρουσία πού θά γίνει ἡ κρίση, ὅλοι αὐτοί πού ἀπορρίπτουν τό κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου θά βρεθοῦν σέ χειρότερη θέση ἀπό τά Σόδομα καί τά Γόμορα. «Ἀμήν λέγω ὑμῖν ἀνεκτότερον ἔσται γῇ Σοδόμων καί Γομόρρας ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως ἤ τῇ πόλει ἐκείνῃ»[4].

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος σέ πολλά σημεῖα τῶν ἐπιστολῶν του καραδικάζει αὐστηρά τίς ἐκτός τοῦ γάμου σαρκικές σχέσεις, αὐστηρότερα δέ τίς ἀφύσικες καί διεστραμμένες σχέσεις τῶν ὁμοφυλοφίλων. Μᾶς τό ἐθύμισε αὐτό ἡ Ἐκκλησία κατά τήν προηγούμενη Κυριακή τοῦ Ἀσώτου, κατά τήν ὁποία ὅρισε νά διαβάζεται στούς ναούς ἀποστολική περικοπή ἀπό τήν Α´ Πρός Κορινθίους Ἐπιστολή, στήν ὁποία ἐκφράζοντας τήν ἀνησυχία του γιά τό ὅτι οἱ Χριστιανοί τῆς πλούσιας ἀλλά διεφθαρμένης τότε μεγαλούπολης τῆς Κορίνθου δέν εἶχαν ἀπαλλαγῆ ἀκόμη ἀπό τίς ἀνήθικες συνήθειες τοῦ εἰδωλολατρικοῦ παρελθόντος, καί ὁρισμένοι ἀπό αὐτούς ἦσαν ἐπιρρεπεῖς στά σαρκικά ἁμαρτήματα, ἐξηγεῖ γιά ποιούς λόγους οἱ πορνικές σχέσεις καταδικάζονται ἀπό τόν Χριστιανισμό. Ὁ Θεός μᾶς ἐτίμησε μέ τό θεῖο δῶρο τῆς ἐλευθερίας, ἡ ὁποία μᾶς ἐπιτρέπει νά κάνουμε ὅ,τι θέλουμε, μᾶς ἐπιτρέπει καί νά ἁμαρτάνουμε. Αὐτό ὅμως δέν σημαίνει ὅτι εἶναι πρός τό συμφέρον μας, νά ἁμαρτάνουμε, διότι ὑπάρχει ὁ κίνδυνος νά ὑποδουλωθοῦμε στά πάθη μας καί νά χάσουμε τήν ἐλευθερία μας: «Πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾽ οὐ πάντα συμφέρει· πάντα μοι ἔξεστιν ἀλλ᾽ οὐκ ἐγώ ἐξουσιασθήσομαι ὑπό τινος»[5]. Τό σῶμα μᾶς δόθηκε ἀπό τόν Θεό ὄχι γιά τήν πορνεία, ἀλλά γιά τόν Κύριο, εἶναι μέλος τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι ἑπομένως ἀνεπίτρεπτο νά πάρουμε τό μέλος τοῦ Χριστοῦ καί νά τό καταστήσουμε μέλος τῆς πόρνης, ἀφοῦ κατά τήν σαρκική συνάφεια ἄνδρας καί γυναίκα γίνονται μία σάρκα. Ὅλα τά ἁμαρτήματα προκαλοῦν βλάβη ἔξω ἀπό ἐμᾶς, στούς συνανθρώπους μας· ὅποιος ὅμως πορνεύει βλάπτει τό ἴδιο του τό σῶμα. Δέν πρέπει οἱ Χριστιανοί νά ξεχνοῦμε ὅτι τό σῶμα μας εἶναι ναός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πού μᾶς ἐχάρισε ὁ Θεός, καί ἑπομένως ἡ ἐλευθερία μας πρέπει νά εὐθυγραμμίζεται πρός τό θέλημα τοῦ Θεοῦ· δέν ἀνήκουμε στόν ἑαυτό μας, ἀλλά στόν Θεό, καί γιά ἕνα ἐπί πλέον λόγο· γιά τό ὅτι μᾶς ἐξαγόρασε ὁ Θεός ἀπό τόν Διάβολο καταβάλλοντας μεγάλο τίμημα, τό τίμιο αἷμα Του ἐπάνω στόν Σταυρό. Μέ τήν σωματική καί πνευματική μας ἁγνότητα δοξάζουμε καί εὐαρεστοῦμε τόν Θεό[6]. Στήν ἴδια συνάφεια μᾶς προτρέπει νά μή πλανηθοῦμε πρός τήν ἄλλη κατεύθυνση τῶν σαρκικῶν ἁμαρτημάτων καί ἐκτροπῶν, διότι αὐτά, ὅπως καί ἄλλα ἁμαρτήματα, ὁδηγοῦν στήν ἀπώλεια τῆς σωτηρίας, τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ: «Μή πλανᾶσθε· οὔτε πόρνοι οὔτε εἰδωλολάτραι οὔτε μοιχοί οὔτε μαλακοί (=θηλυπρεπεῖς) οὔτε ἀρσενοκοῖται (=παιδεραστές) οὔτε πλεονέκται οὔτε κλέπται οὔτε μέθυσοι, οὐ λοίδοροι, οὐχ ἅρπαγες βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσιν»[7].

Ἰδιαίτερα μάλιστα γιά τήν ἀρσενοκοιτία, τήν μεταξύ ἀνδρῶν δηλαδή ἀφύσικη σαρκική μείξη, ἀλλά καί γιά τόν λεσβιασμό, τήν μεταξύ γυναικῶν ἀδιανόητη καί ἀφύσικη ἐπίσης σχέση, εἶναι καταιγιστικά αὐστηρός καί καταδικαστικός ὁ μέγας Ἀπόστολος, ὁ ὁποῖος ἐφώτισε καί ἐκπολίτισε τόν δυτικό κόσμο, «ἐφωταγώγησε τήν δυτικήν ἀμαυρότητα», τό δυτικό σκοτάδι, ὅπως ψάλλει ἡ Ἐκκλησία μας γιά τούς δύο πανευφήμους καί πρωτοκορυφαίους Ἀποστόλους Πέτρο καί Παῦλο κατά τόν Μικρό Ἑσπερινό τῆς ἐτήσαις μνήμης τους, στίς 29 Ἰουνίου κάθε χρόνο[8]. Ἀπευθυνόμενος πρός τούς Χριστιανούς τῆς Ρώμης, τῆς πρωτεύουσας τῆς Ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας, νιώθει τήν ἀνάγκη, λόγῳ τῆς σοβαρότητας τοῦ θέματος, στό πρῶτο κιόλας κεφάλαιο τῆς Πρός Ρωμαίους Ἐπιστολῆς νά δείξει ὅτι τά παρά φύσιν σαρκικά ἁμαρτήματα ὀφείλονται σέ σκοτισμό τοῦ νοῦ, ὁ ὁποῖος χαρακτηρίζει ὅσους δέν ἔχουν ἀληθινή θεογνωσία, καί ἀποτελοῦν ἀτιμία καί ἐξευτελισμό τῶν σωμάτων, αὐτῶν πού ὑποδουλώνονται στά πάθη αὐτά τῆς ἀτιμίας καί τῆς ντροπῆς. Θά παραθέσω τό σχετικό ἀπόσπασμα, γιά νά τό προσέξουν ὄχι μόνον οἱ συνειδητοί Χριστιανοί, ἀλλά καί οἱ κληρικοί καί οἱ θεολόγοι, μερικοί τῶν ὁποίων εἴτε ἀπό ἄγνοια, εἴτε ἐπειδή εἶναι οἱ ἴδιοι, αἰχμάλωτοι τοῦ χειρίστου αὐτοῦ πάθους, πού εἶναι ὁ «κολοφῶν τῶν κακῶν», κατά τόν Ἅγιο Ἰωάννη Χρυσόστομο, δηλαδή ἡ κορωνίδα, ἡ κορυφή τῶν κακῶν, ἐν τούτοις δέχονται καί διδάσκουν ὅτι ἡ Ἁγία Γραφή δέν ἀπαγορεύει τήν ὁμοφυλοφιλία. Ὑπάρχουν μάλιστα καί ἄλλοι, πολύ χειρότεροι, πού φθάνουν στά ὅρια τῆς βλασφημίας, τοῦ βιασμοῦ τῆς ἀλήθειας, οἱ ὁποῖοι προσπαθοῦν σέ ἀνόητα καί φανταστικά σατανοκίνητα μυθιστορήματα καί ἀηδιαστικά κινηματογραφικά καί τηλεοπτικά ἔργα νά παρουσιάζουν ἱερά πρόσωπα, τόν Χριστό καί τούς Ἀποστόλους, ὡς ὑποκείμενα στά πάθη αὐτά τῆς ἀτιμίας. Λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: Ἀποκαλύπτεται γάρ ὀργή Θεοῦ ἀπ᾽ οὐρανοῦ ἐπί πᾶσαν ἀσέβειαν καί ἀδικίαν ἀνθρώπων τῶν τήν ἀλήθειαν ἐν ἀδικίᾳ κατεχόντων, διότι τό γνωστόν τοῦ Θεοῦ φανερόν ἔστιν ἐν αὐτοῖς· ὁ γάρ Θεός αὐτοῖς ἐφανέρωσε. Τά γάρ ἀόρατα αὐτοῦ ἀπό κτίσεως κόσμου τοῖς ποιήμασι νοούμενα καθορᾶται, ἥ τε ἀΐδιος αὐτοῦ δύναμις καί θειότης, εἰς τό εἶναι αὐτούς ἀναπολογήτους, διότι γνόντες τόν Θεόν οὐχ ὡς Θεόν ἐδόξασαν ἤ εὐχαρίστησαν, ἀλλ᾽ ἐματαιώθησαν ἐν τοῖς διαλογισμοῖς αὐτῶν, καί ἐσκοτίσθη ἡ ἀσύνετος αὐτῶν καρδία· φάσκοντες εἶναι σοφοί ἐμωράνθησαν, καί ἤλλαξαν τήν δόξαν τοῦ ἀφθάρτου Θεοῦ ἐν ὁμοιώματι εἰκόνος φθαρτοῦ ἀνθρώπου καί πετεινῶν καί τετραπόδων καί ἑρπετῶν. Διό καί παρέδωκεν αὐτούς ὁ Θεός ἐν ταῖς ἐπιθυμίας τῶν καρδιῶν αὐτῶν εἰς ἀκαθαρσίαν τοῦ ἀτιμάζεσθαι τά σώματα αὐτῶν ἐν αὐτοῖς, οἵτινες μετήλλαξαν τήν ἀλήθειαν τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ ψεύδει, καί ἐσεβάσθησαν καί ἐλάτρευσαν τῇ κτίσει παρά τόν κτίσαντα, ὅς ἐστιν εὐλογητός εἰς τούς αἰῶνας· ἀμήν. Διά τοῦτο παρέδωκεν αὐτούς ὁ Θεός εἰς πάθη ἀτιμίας. Αἵ τε γάρ θήλειαι αὐτῶν μετήλλαξαν τήν φυσικήν χρῆσιν εἰς τήν παρά φύσιν, ὁμοίως τε καί οἱ ἄρσενες ἀφέντες τήν φυσικήν χρῆσιν τῆς θηλείας ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους, ἄρσενες ἐν ἄρσεσι τήν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι καί τήν ἀντιμισθίαν ἥν ἔδει τῆς πλάνης αὐτῶν ἐν ἑαυτοῖς ἀπολαμβάνοντες[9]. Δηλαδή μέ ἁπλά λόγια: Φανερώνεται ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ ἀπό τόν οὐρανό ἐναντίον κάθε ἀσεβείας καί κακίας τῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι ἀδικοῦν τήν ἀλήθεια, διότι ἡ γνώση τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ εἶναι ὁλοφάνερη, ἀφοῦ τούς τήν ἐφανέρωσε ὁ Θεός. Διότι ἀπό τότε πού δημιουργήθηκε ὁ κόσμος, οἱ ἀόρατες ἰδιότητες τοῦ Θεοῦ καί μαζί μέ αὐτές ἡ αἰώνια δύναμή Του καί ἡ θεϊκή Του μεγαλωσύνη, εἶναι ὁρατές μέσῳ τῶν δημιουργημάτων, ὥστε οἱ ἄθεοι νά μήν ἔχουν καμμία δικαιολογία, διότι ἐνῶ ἐγνώρισαν τόν Θεό μέσα στήν δημιουργία, δέν τόν ἐτίμησαν ὡς Θεός οὔτε τόν εὐχαρίστησαν. Ἀντίθετα οἱ σκέψεις τους φάνηκαν μάταιες καί ἀνόητες· σκοτίσθηκε ἡ ἀσύνετη καρδιά τους. Ἐνῶ καυχῶνται ὅτι εἶναι σοφοί, κατάντησαν ἀνόητοι. Ἀντάλλαξαν τήν δόξα τοῦ ἀφθάρτου Θεοῦ μέ τά εἴδωλα καί τά ὁμοιώματα· φθαρτῶν ἀνθρώπων καί πτηνῶν καί τετραπόδων. Γι᾽ αὐτό καί σύμφωνα μέ ὅ,τι ἐπιθυμοῦσαν οἱ καρδιές τους τούς παρέδωσε ὁ Θεός σέ βρωμερές, ἀκάθαρτες πράξεις, ὥστε οἱ ἴδιοι νά ἀτιμάζουν τά σώματά τους. Ἀντικατέστησαν τήν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ, μέ τό ψέμα καί προσκύνησαν καί λάτρευσαν τά κτίσματα ἀντί τοῦ Κτίστη καί Δημιουργοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι δοξασμένος αἰώνια. Γι᾽ αὐτό καί ἐπέτρεψε ὁ Θεός νά παραδοθοῦν σέ ἀτιμωτικά πάθη. Ἔτσι οἱ γυναῖκες τους ἀντικατέστησαν τίς φυσικές σχέσεις μέ ἀφύσικες. Τό ἴδιο καί οἱ ἄνδρες ἄφησαν τήν φυσική χρήση τῆς γυναίκας καί ἄναψαν ἀπό σφοδρή ὄρεξη ὁ ἕνας γιά τόν ἄλλο. Ἀρσενικοί μέ ἀρσενικούς διαπράττουν τήν ἀσχήμια, καί ἔτσι ἀπολαμβάνουν ὁ ἕνας ἀπό τόν ἄλλο τήν ἀνταμοιβή πού τούς ἄξιζε γιά τήν πλάνη τους.

Πρός ἐπιβεβαίωση τῶν γραφομένων γιά τήν ἀγνόηση καί τήν νόθευση τοῦ Εὐαγγελίου ἐνθυμεῖται ὁ γράφων τό ἑξῆς περιστατικό: Περί τά μέσα τῆς δεκαετίας τοῦ 1980 μέ ἐπισκέφθηκε στό γραφεῖο μου, στήν Θεολογική Σχολή τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, μεταπτυχιακός φοιτητής, ὁ ὁποῖος ὡς ἀναπληρωτής καθηγητής θεολόγος ἀντικατέστησε γυναίκα θεολόγο πού ἔλειπε μέ ἄδεια σέ γυμνάσιο τῆς Θεσσαλονίκης. Βρέθηκε, μοῦ εἶπε, σέ ἀμηχανία, διότι οἱ μαθητές κάποιου τμήματος τόν ἐρώτησαν ἄν ἡ Ἁγία Γραφή ἀπαγορεύει ἤ ἐπιτρέπει τήν ὁμοφυλοφιλία. Καί ὅταν αὐτονόητα τούς ἀπάντησε ὅτι καταδικάζεται αὐστηρά ἡ ὁμοφυλοφιλία, τοῦ εἶπαν ὅτι ἡ προηγούμενη γυναίκα θεολόγος τούς εἶπε ὅτι ἡ Ἁγία Γραφή δέν καταδικάζει τήν ὁμοφυλοφιλία. Ζητοῦσε λοιπόν ὁ μεταπτυχιακός φοιτητής ἁγιογραφικές μαρτυρίες γιά νά διδάξει στούς μαθηστές τήν ἀλήθεια. Τόν ἐπέπληξα μάλιστα, διότι μετά ἀπό τόσα χρόνια σπουδῶν δέν θυμήθηκε νά τούς πεῖ γιά τά Σόδομα καί τά Γόμορα, ἀλλά καί γιά ὅσα λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στό πρῶτο κεφάλαιο τῆς Πρός Ρωμαίους Ἐπιστολῆς, τό ὁποῖο μοῦ ὑποσχέθηκε ὅτι θά παρουσίαζε στούς μαθητές τήν ἀμέσως ἑπόμενη πρώτη ὥρα.

3. Τίποτε πιό βρωμερό καί ἀκάθαρτο

Ὅλα τά πάθη εἶναι ἄτιμα, λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος, πάνω ἀπ᾽ ὅλα ὅμως ἄτιμο, ἀτιμώτατο, εἶναι ἡ Ὁμοφυλοφιλία: «Πάντα μέν οὖν ἄτιμα τά πάθη, μάλιστα δέ ἡ κατά τῶν ἀρρένων μανία»[10]. Ὁποιοδήποτε ἁμάρτημα καί ἄν ἀναφέρεις, δέν εἶναι ἴσο μέ αὐτήν τήν παρανομία, ἡ ὁποία ἀνατρέπει ὄχι μόνο τούς θετούς ἀνθρώπινους νόμους ἀλλά καί τούς νόμους τῆς φύσεως: «Καί ὅπερ ἄν εἴποις ἁμάρτημα, οὐδέν ἴσον ἐρεῖς τῆς παρανομίας ταύτης. Οὐ γάρ οἱ θετοί μόνον, ἀλλά καί αὐτοί οἱ τῆς φύσεως ἀνατρέπονται νόμοι»[11]. Σέ ἄλλο σημεῖο ὀνομάζει τήν ὁμοφυλοφιλία «κολοφῶνα τῶν κακῶν καί κεφάλαιον τῆς συμφορᾶς».

Τίς ἀναφορές αὐτές τίς κάνει σέ δύο ἔργα του, ὅπου ἀναλύει σέ ἔκταση τό βλάσφημο καί βρώμικο αὐτό πάθος. Ἑρμηνεύοντας ἐν πρώτοις τό πρῶτο κεφάλαιο τῆς Πρός Ρωμαίους ἐπιστολῆς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ὅπου ὁ οὐρανοφάντωρ καί κορυφαῖος Ἀπόστολος καταδικάζει ἀπερίφραστα αὐτό τό «πάθος τῆς ἀτιμίας», αὐτήν τήν «ἀσχημοσύνη», ὡς συνέπεια τῆς ἐγκαταλείψεως τοῦ Θεοῦ· ἡ δεύτερη ἀναφορά του γίνεται στήν τρίτη πραγματεία του ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν τοῦ Μοναχισμοῦ, ὅπου, ἀφοῦ ἀπαριθμεῖ τίς κακίες καί τά πάθη, μέ τά ὁποῖα ἀνατρέφονται οἱ νέοι μέσα στίς πόλεις, παρουσιάζει στό τέλος ὡς τό χειρότερο κακό, ὡς «κολοφῶνα», ὡς ἀποκορύφωμα, τῶν κακῶν τήν ὁμοφυλοφιλία[12]. Συμφωνώντας δέ μέ αὐτή τήν ἐκτίμηση, πού δέν εἶναι ἀνθρώπινη ἀλλά τοῦ Θεοῦ, ὅπως προκύπτει μέσα ἀπό τά κείμενα τῆς Ἁγίας Γραφῆς, καί ἰδιαίτερα μέ τήν καταστροφή τῶν Σοδόμων, ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας γράφει ὅτι δέν ὑπάρχει τίποτε πιό βρωμερό καί ἀκάθαρτο ἀπό αὐτήν τήν ἁμαρτία: «Οὐδέν γάρ ἀληθῶς μυσαρώτερον ἤ ἀκαθαρτώτερον τῶν οὕτω πορνευομένων τε καί πορνευόντων»[13].

Ἡ ἀναφορά μας, αὐτή, ἡ ἐνδεικτική, σέ δύο ἀπό τούς κορυφαίους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ἐκ τῶν ὁποίων μάλιστα ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος θεωρεῖται μεγάλος ἀναμορφωτής τῶν ἠθῶν τῆς ἐποχῆς του, κατά τήν κρίσιμη περίοδο τοῦ 4ου αἰῶνος, ὅταν ἡ εἰδωλολατρία καί ἡ συμπαρομαρτοῦσα ἠθική ἔκλυση καί διαφθορά ἀντιστέκονταν στήν ἀνακαινιστική δύναμη τοῦ Εὐαγγελίου, ἔγινε γιά νά φανεῖ συγκριτικά καί ἱστορικά ἡ ἀδυναμία τῆς ποιμαίνουσας ἐκκλησίας νά σταθεῖ στό ὕψος τῶν περιστάσεων σήμερα, πού ὁ Σατανᾶς σηκώνει πάλι μέ αὐθάδεια τό κεφάλι καί ἀπειλεῖ νά καταστρέψει ὅ,τι ὡραῖο, ὑψηλό, ἠθικό, πνευματικό, χριστιανικό, εὐαγγελικό, ἀποστολικό, πατερικό, ἔχει κατορθωθῆ κατά τό δισχιλιετές διάστημα τῆς ζωῆς καί δράσεως τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀντιστάθηκε ἡ Ἐκκλησία μέ ἀξίους ποιμένες καί ἔθεσε τέρμα στήν ἡθική κατάπτωση καί παρακμή τοῦ ἀρχαίου κόσμου, ὁ ὁποῖος ἀνάμεσα στίς ἄλλες σκοτεινές πλευρές του κατατρυχόταν καί ἀπό τή σεξουαλική διαστροφή τῆς ὁμοφυλοφιλίας. Εἶναι ἀξιοσημείωτη ἡ παρατήρηση τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου στό «Πηδάλιο», ὅτι εἶναι τόσο φοβερό πρᾶγμα ἡ ἀρσενοκοιτία, ὥστε ὁ ἴδιος ὁ Θεός «ἠθέλησε νά καταβῇ προσωπικῶς, διά νά ἰδῇ ἄν τῇ ἀληθείᾳ ἐνεργῆται τοιαύτη ἁμαρτία, ὡσάν νά μή ἐπίστευε καλά, ἄν ἦτο δυνατόν νά εὑρεθῇ ἐπάνω εἰς τήν γῆν μία τοιαύτη τερατώδης κακία. Οὔτω γάρ ἔλεγε διά τούς ἀρσενοκοίτας Σοδομίτας “Καταβάς οὖν ὄψομαι εἰ κατά τήν κραυγήν αὐτῶν τήν ἐρχομένην πρός με συντελοῦνται, εἰ δέ μή ἵνα γνῶ”». (Γέν. 18, 13). Στό ἴδιο σχόλιο στόν 7ο κανόνα τοῦ Μ. Βασιλείου παραθέτει ὁ Ἁγιορείτης Ἅγιος γνώμη τοῦ Ἁγίου Ἱερωνύμου σύμφωνα μέ τήν ὁποία «διά μόνην τήν ἁμαρτίαν αὐτήν ἀργοπόρησεν εἰς τόσας χιλιάδας χρόνους νά γένη ἄνθρωπος ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ»[14].

4. Οἱ τρεῖς κακοί ἔρωτες κατά τόν Ἅγιο Ἰωάννη Χρυσόστομο: τοῦ πλούτου, τῆς δόξας καί τῆς σάρκας

Δέν πρόκειται βέβαια στό μικρό αὐτό ἄρθρο νά ἀναπτύξουμε ἐκτενῶς τά περί Ὁμοφυλοφιλίας κατά τήν Ἁγία Γραφή καί τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Ξεκινήσαμε μέ ὅσα περί σεξουαλικῆς ἀγωγῆς στά σχολεῖα, στούς μαθητές, σχεδιάζονται τίς τελευταῖες δεκαετίες, τά ὁποῖα ὑποσχέθηκε νά ὑλοποιήσει ὁ πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, παράτολμα καί ἐπικίνδυνα γιά τήν σωματική καί ψυχική ὑγεία τῶν νέων, ἀκόμη καί γιά τήν καλή ἐπίδοση καί ἀφοσίωση στίς σπουδές τους. Καί ἐνῶ ἐξακολουθοῦμε ἀκόμη νά θεωροῦμε ὡς πρότυπα παιδαγωγῶν καί διδασκάλων διαχρονικά τούς Τρεῖς Ἱεράρχες, ὀρθῶς πράττοντες, διότι συνεδύασαν διδασκαλία καί πράξη ἔργα καί λόγια, ἀλλά καί διότι ἁρμονικά συνταίριασαν τά ἀγαθά τῆς ἀρχαιοελληνικῆς παιδευτικῆς παράδοσης μέ τήν διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου καί ἀναδείχθηκαν ἔτσι μεγάλοι παιδαγωγοί, δυστυχῶς σήμερα, σκοτισμένοι καί ἐπηρεασμένοι ἀπό ἀμφίβολης ἀξίας ἤ μᾶλλον ἀπό ἐπικίνδυνες παιδαγωγικές ἀρχές περιφρονοῦμε ἀδαμάντινες, ἀποτελεσματικές καί δοκιμασμένες ἀξίες καί υἱοθετοῦμε συστάσεις καί σχεδιασμούς ἐμπαθῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι οὔτε τούς ἑαυτούς των μποροῦν νά βοηθήσουν καί πεθαίνουν μέσα στίς κακίες καί στά πάθη τους.

Ἐπειδή λοιπόν ἀνακινήθηκε καί πάλι τό θέμα τῆς σεξουαλικῆς ἀγωγῆς τῶν νέων σκέφθηκα νά ὑπενθυμίσω τί λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος σέ ἕνα εἰδικό παιδαγωγικό ἔργο του πού φέρει τόν τίτλο «Περί κενοδοξίας καί ἀνατροφῆς τῶν τέκνων». Εἰδικοί μελετητές χαρακτήρισαν τό ἔργο, ὡς τήν ἀρχαιότατη, πλήρη καί τέλεια διδασκαλία περί ἀγωγῆς, ὡς πλήρη καί συστηματική ἔκθεση γιά τήν χριστιανική διαπαιδαγώγηση τῶν νέων, ἐπί τῇ βάσει ὄχι μόνον τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ἀλλά καί τῶν ψυχολογικῶν καί παιδαγωγικῶν διδαγμάτων τῶν Ἀρχαίων Ἑλλήνων καί τῆς πείρας[15]. Ἦταν μεγάλο ἀτύχημα τό γεγονός ὅτι τό ἔργο αὐτό δέν περιελήφθη στήν μεγάλη ἔκδοση τοῦ Migne καί περέμεινε ἔτσι ἀχρησιμοποίητο καί ἀνεκμετάλλευτο, λόγῳ ὁρισμένων ἀμφιβολιῶν ὡς πρός τήν γνησιότητά του. Στίς ἀρχές ὅμως τοῦ περασμένου αἰῶνος ἀναγνωρίσθηκε πλήρως ἡ γνησιότητά του καί ἔγιναν καί ἐκδόσεις τοῦ ἔργου, μία ἀπό τίς ὁποῖες βρίσκεται στήν γνωστή σειρά ΕΠΕ (=Ἕλληνες Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας), τήν ὁποία ἐπί σειρά ἐτῶν ἐπόπτευε καί ὁ γράφων μαζί μέ τόν ἀείμνηστο καθηγητή Π. Χρήστου[16]. Τήν γνησιότητα τοῦ ἔργου ὑποστήριξε καί ὁ καθηγητής τῶν Παιδαγωγικῶν στήν Θεολογική Σχολή τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ἀείμνηστος Βασίλειος Ἔξαρχος[17], ὁ ὁποῖος προχώρησε καί σέ κριτική ἔκδοση τοῦ κειμένου ἀπό γερμανικό ἐκδοτικό οἶκο τό 1955[18], ἐνῶ ὁ γνωστός ἐκδοτικός ἑλληνικός οἶκος «Ἀστήρ» ἐξέδωσε νεοελληνική μετάφραση τοῦ ἔργου τό 1947, φιλοπονημένη ἀπό τόν Βασίλειο Ἔξαρχο, ὁ ὁποῖος στήν Εἰσαγωγή τῆς ἔκδοσης ἔγραψε τά ἑξῆς:

«Ἐπειδή, ὅπως θά ἴδῃ εὐθύς ἀμέσως ὁ προσεκτικός καί ἐνδιαφερόμενος ἀναγνώστης, τό βιβλίον αὐτό ἔχει ἀδαμαντίνης ἀξίας περιεχόμενον διά τήν ἀνατροφήν τῶν Ἑλλήνων Χριστιανοπαίδων, ἐκρίθη καλόν καί ὠφέλιμον νά ἀποσπασθῇ ἀπό τό ὅλον ἐπιστημονικόν ἔργον ἡ νεολληνική του μετάφρασις καί νά ἐκδοθῇ αὐτοτελῶς, ὥστε πᾶς Ἕλλην γονεύς, ὁ ὁποῖος θέλει νά ἀναθρέψῃ Ἑλληνοπρεπῶς καί Χριστιανοπρεπῶς τά τέκνα του, νά ἠμπορῇ νά ἐντρυφήσῃ καί νά διδαχθῇ ἀπό τό βιβλίον αὐτό τοῦ Μεγάλου Διδασκάλου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου. Ἔχει ἴσως τό ὅλον βιβλίον ὡς μυστικήν ἐμπειρίαν ὅ,τι ὁ ἴδιος ὡς ὀρφανός ἐδοκίμασεν κατά τήν ἀνατροφήν του ἐκ μέρους τῆς μητρός του Ἀνθούσης καί ἄρα τό βιβλίον ἀντικατοπτρίζει μίαν ζῶσαν πραγματικότητα, μίαν ἐπιτυχῆ δοκιμήν καί ἀπόδειξιν τῆς δυνάμεως τῆς ἐκτιθεμένης Χριστιανικῆς ἀνατροφῆς τῶν τέκνων. Ἐάν δέ ληφθῇ ὑπ᾽ ὄψιν, ὅτι ἡ ἐποχή μας εἶναι ἐποχή ἀνασυγκροτήσεως τῆς Ἑλληνικῆς μας Πατρίδος, τότε ἡ σπουδαιότης τῆς ἐκδόσεως τοῦ παρόντος βιβλίου παρουσιάζεται μεγαλυτέρα. Διότι οἱαδήποτε προσπάθεια κοινωνικῆς καί οἰκονομικῆς ἀνασυγκροτήσεως εἶναι καταδικασμένη εἰς ἀποτυχίαν, ἐάν δέν ἀρχίσῃ ἀπό τήν ἠθικήν πνευματικήν ἀνασύνταξιν καί ψυχικήν ῥύθμισιν τῆς νέας ἰδίᾳ γενεᾶς. Ὅσοι λοιπόν εἶναι γονεῖς καί διδάσκαλοι πρέπει νά ἀναλάβουν μέ πίστιν τό ἔργον τοῦτο καί νά ζητήσουν σπουδαίας συμβουλάς καί ὁδηγίας διά τήν ἐκτέλεσίν του. Ἀκριβῶς δέ αὐτό εἶναι καί τοῦ παρόντος βιβλίου τό περιεχόμενον καί διά τοῦτο ἀσφαλῶς θά γίνῃ εὐπρόσδεκτον ἀπό κάθε γνήσιον Ἕλληνα Χριστιανόν γονέα καί μορφωτήν τῆς νέας γενεᾶς μας, εἰς γλωσσικήν μορφήν ἁπλῆν κοινήν, ὥστε νά εἶναι περισσότερον εὐανάγνωστον καί διά τούς πολλούς».

Ἐπικρίνει ὁ Χρυσόστομος τήν ἐπικρατούσα καί κατά τήν ἐποχή του τάση τῶν γονέων νά εἰσάγουν ἀπό νωρίς στίς εὔπλαστες ψυχές τῶν παιδιῶν δύο μεγάλα κακά, δύο τυραννικούς ἔρωτες, τόν ἔρωτα τῶν χρημάτων, τοῦ πλούτου, καί τόν ἔρωτα τῆς κοσμικῆς δόξας, τῆς κοσμικῆς ἀνόδου θά λέγαμε σήμερα. Διαστρέφονται ἔτσι οἱ νέοι καί γίνουνται ὑλόφρονες καί ματαιόδοξοι. Ἡ δραστροφή τῶν νέων ὀφείλεται ἀποκλειστικά σ᾽ αὐτό, στή μανία γιά τά βιωτικά ἀγαθά: «Οὐδαμόθεν τήν διαστροφήν γίνεσθαι τῶν παίδων, ἀλλ᾽ ἐκ τῆς περί τά βιωτικά μανίας»[19]. Ὅλοι οἱ γονεῖς φρόντιζαν νά ἐξασφαλίσουν πλούτη καί ἐνδυμασία, ὑπηρέτες, οἰκόπεδα, συμφέροντες οἰκονομικά γάμους, ἀκριβά σχολεῖα. Τό μόνο γιά τό ὁποῖο δέν ἐφρόντιζαν ἦταν ἡ ψυχική καλλιέργεια, τό νά γίνει ὁ νέος ἐνάρετος καί εὐσεβής. Ἀντίθετα τίς ἀρετές τίς θεωροῦσαν ἐλαττώματα καί ἀδυναμίες. Ἐπικρατοῦσε πλήρης ἀντιστροφή τῶν ἀξιῶν. Οἱ κακίες πῆραν τά ὀνόματα τῶν ἀρετῶν καί οἱ ἀρετές τά ὀνόματα τῶν κακιῶν. Μέσα σ᾽ αὐτήν τήν πνευματική ἀναρχία καί σύγχυση τίποτε τό σαφές καί σταθερό δέν ὑπάρχει. Οὔτε δικαστήρια, οὔτε νόμοι οὔτε σχολεῖα μποροῦν νά βοηθήσουν. Τούς δικαστές τούς διαφθείρουν οἱ πλούσιοι μέ χρήματα, ἐνῶ οἱ διδάσκαλοι ἐνδιαφέρονται μόνον γιά τόν μισθό τους: «Οὐδέν ὄφελος δικαστηρίων, οὐδέ νόμων, οὐδέ παιδαγωγῶν, οὐ πατέρων, οὐκ ἀκολούθων, οὐ διδασκάλων· τούς μέν γάρ ἴσχυσαν διαφθεῖραι χρήμασιν, οἱ δ᾽ ὅπως αὐτοῖς μισθός γένοιτο ὁρῶσι»[20].

Δέν θά γράψουμε περισσότερα γι᾽ αὐτούς τούς δύο τυραννικούς ἔρωτες πού βάζουμε ἐνωρίς στίς ψυχές τῶν παιδιῶν, τοῦ πλούτου καί τῆς δόξας. Τό κάναμε σέ παλαιότερη μελέτη μας[21]. Θά ἐπιμείνουμε γιά λίγο στόν τρίτο κακό ἔρωτα τόν ἔρωτα τῶν σωμάτων, τῆς σάρκας, στόν ὁποῖο θέλει νά μυήσει τά παιδιά ἀπό τήν πρώτη παρουσία τους στό σχολεῖο ἡ ἀνεύθυνη καί ἐπικίνδυνη σεξουαλική ἀγωγή, πού διεγείρει τήν σαρκική ἐπιθυμία καί πρίν ἀπό τήν φυσική της ἐκδήλωση στήν ἐφηβική ἡλικία. Μεγάλη εὐθύνη γιά τόν ἠθικό ἐκτραχηλισμό ἀποδίδει ὁ Χρυσόστομος στό θέατρο, στό ὁποῖο καί ἡ συμπεριφορά τῶν ἠθοποιῶν καί τό θεματολόγιο στρέφονται γύρω ἀπό τά σαρκικά ἁμαρτήματα καί ἐνθαρρύνουν τήν διάπραξή τους, ὅπως γράφει σέ ἄλλο του ἔργο: «Καί γάρ καί ρήματα αἰσχρά αὐτόθι, καί σχήματα αἰσχρότερα, καί κουρά τοιαύτη, καί βάδισις καί στολή, καί φωνή, καί μελῶν διάκλασις, καί ὀφθαλμῶν ἐκστροφαί, καί σύριγγες, καί αὐλοί, καί δράματα καί ὑποθέσεις, καί πάντα ἁπλῶς τῆς ἐσχάτης ἀσελγείας ἀνάμεστα. Πότε οὖν ἀνανήψεις, εἰπέ μοι, τοσοῦτόν σοι πορνείας ἄκρατον ἐγχέοντος τοῦ Διαβόλου, τοσαύτας ἀκολασίας κύλικας κεραννύντος; Καί γάρ καί μοιχεῖαι, καί γάμων ἐκεῖ κλοπαί, καί γυναῖκες ἐκεῖ πορνευόμεναι, ἄνδρες ἠταιρηκότες, νέοι μαλακιζόμενοι, πάντα παρανομίας μεστά, πάντα τερατωδίας, πάντα αἰσχύνης. Οὐκ ἄρα γελᾷν ἐπί τούτοις τούς καθημίνους ἐχρῆν, ἀλλά δακρύειν καί στένειν πικρόν»[22].

Στό παρόν ἔργο πού ἀναλύουμε εἶναι πολύ ἐνδιαφέροντα ὅσα λέγει γιά τήν σεξουαλική διαπαιδαγώγηση τῶν νέων, τά ὁποῖα βεβαίως βρίσκονται σέ ἀντίθεση πρός ὅσα ἡ σημερινή ἐλευθεριάζουσα καί ἀχαλίνωτη βιοθεωρία καί ἡ διεστραμμένη παιδαγωγική ἐπιστήμη προβάλλει. Μᾶς λέγει ὅτι ἡ σαρκική ἐπιθυμία ἀπό τό δέκατο πέμπτο τῆς ἡλικίας ἐπιτίθεται μέ σφοδρότητα, ὅπως διαπιστώνουν οἱ γιατροί[23], καί οἱ χαλιναγώγησή της εἶναι δύσκολη, διότι συνδέεται μέ φυσική ἀνάγκη, ὄχι ὅμως καί ἀκατόρθωτη. Προτείνει ἐν πρώτοις ὅτι πρέπει οἱ γονεῖς καί οἱ παιδαγωγοί νά ἐλέγχουν τίς πέντε πύλες, τίς πέντε αἰσθήσεις, ἰδιαίτερα τήν ὅραση καί τήν ἀκοή ἀπό τίς ὁποῖες μπαίνει μέσα στίς ψυχές τῶν νέων ἀνεξέλεγκτα ποικίλο ὑλικό. Σέ ὅλη τήν Πατερική Γραμματεία βασικό ἠθικό θέμα καί δίδαγμα εἶναι ἡ «Φυλακή τῶν πέντε αἰσθήσεων». Ἰδιαίτερα δυσφύλακτη εἶναι ἡ ὅραση, ἐπειδή ὑπάρχει μυστική ἀνάγκη νά βλέπει κανείς τίς ὄμορφες γυναῖκες: «Δυσφύλακτος γάρ αὕτη ἡ πύλη, ἐπειδή τό πῦρ ἔνδον ἔχει κείμενον καί φυσικήν, ὡς ἄν τις εἴποι, τήν ἀνάγκην»[24]. Πρέπει λοιπόν νά ἀποφεύγονται τά αἰσχρά ἀκούσματα καί τά αἰσχρά θεάματα πού διεγείρουν τήν ἐπιθυμία. Ἐφ᾽ ὅσον πάντως ἡ ἐπιθυμία αὐτή ἐκδηλώνεται στήν ἐφηβική ἡλικία κατά κανόνα, τί νόημα ἔχει νά ἐνοχλοῦμε τά παιδιά μέ τήν σεξουαλική ἀγωγή καί κατά τήν προεφηβική ἡλικία; Ἀλλά καί γιά τούς ἐφήβους ὡς ἀντιστάθμιστα γιά τήν ἀπαγόρευση τῶν αἰσχρῶν ἀκουσμάτων καί θεαμάτων συνιστᾶ ἐκδομές στήν φύση, ἐπισκέψεις πόλεων καί μουσείων, συναναστροφές μέ ἐναρέτους ἀνθρώπους, ἱστορίες ἀπό τήν Ἁγία Γραφή καί ἄλλα: «Ἔπειτα ἑτέρας ἐπινοῶμεν αὐτῶ τέρψεις ἀβλαβεῖς. Πρός ἄνδρας ἁγίους ἀπάγωμεν, ἄνεσιν παρέχωμεν… Καί ἀντί τῶν θεαμάτων ἐκείνων τερπνά διηγήματα εἴσαγε, λειμῶνας καί λαμπρά οἰκοδομήματα»[25]. Καί σέ ἄλλο σημεῖο: «Ἀλλά δεῖξον αὐτῷ κάλλη ἕτερα, καί ἀπάξεις ἐκεῖθεν τούς ὀφθαλμούς, οἷον τόν οὐρανόν, τόν ἥλιον, τούς ἀστέρας, τῆς γῆς τά ἄνθη, τούς χειμῶνας, βιβλίων κάλλη· τούτοις τερπέσθω τάς ὄψεις. Καί πολλά ἐστιν ἕτερα βλάβην μή φέροντα»[26].

Στήν ἐποχή μας ἡ κατάσταση σχετικά μέ τό θέμα αὐτό εὑρίσκεται πλέον ἐκτός ἐλέγχου. Δέν ἀρκεῖ ὁ καταγισμός τῶν ἐντυπώσεων καί τῶν ἐρεθισμῶν πού δέχονται τά παιδιά ἀπό τήν ἀναίσχυντη ἐμφάνιση καί τήν προκλητική γύμνια ἀνδρῶν καί γυναικῶν, πού τείνει νά γίνει θεσμός, ὡς καί ἀπό τήν πορνογραφική ὑστερία ἰδαίτερα τῶν καναλιῶν τῆς τηλεοράσεως, οἱ ἄσοφοι παιδαγωγοί καί πολιτικοί τῶν καιρῶν μας, οὐσιαστικά ὅμως καταστροφεῖς τῆς νεολαίας, προγραμματίζουν τήν εἰσαγωγή στά σχολεῖα καί τή διδασκαλία τοῦ μαθήματος τῆς “σεξουαλικῆς διαπαιδαγώγησης”. Ἡ σοφή παιδαγωγική παράδοση τῶν Πατέρων μας στό θέμα αὐτό προσπαθεῖ νά ἐλέγξει τούς ἐρεθισμούς καί τίς ἐντυπώσεις, ὥστε οἱ νέοι κατά τό δυνατόν ἤρεμοι καί ἀπερίσπαστοι νά ἀσχοληθοῦν δημιουργικά μέ τήν παιδεία καί τήν μάθηση ἀφ᾽ ἑνός, καί ἀφ᾽ ἑτέρου νά γευθοῦν τίς χαρές αὐτῆς τῆς περιοχῆς μέσα στόν εὐλογημένο θεσμό τοῦ γάμου, ὁ ὁποῖος ἔτσι καί σέ φυσικό ἐπίπεδο παραμένει πηγή χαρᾶς καί εὐφροσύνης. Οἱ σημερινοί ἀπαίδευτοι παιδαγωγοί δέν ἀφήνουν ἥσυχους τούς νέους οὔτε μέσα στό σχολεῖο, ὅπου θά ἔπρεπε νά εἶχαν ἀποκλεισθῆ οἱ πειρασμοί καί οἱ ἐρεθισμοί, γιά νά λειτουργεῖ ἡ παιδεία ὡς εὐγενική διέξοδος καί κατάλληλος ἐργαστηριακός χῶρος γιά τή σπουδή καί τή μάθηση. Πόσοι ἀπό τούς ἐκπαιδευτικούς ἔπειτα εἶναι πρόσωπα ἠθικά καί πνευματικά καλλιεργημένα, ὥστε νά ἀναλάβουν μέ σοβαρότητα καί εὐθύνη τό ἔργο αὐτό; Καί πόσοι ἀπό τούς γονεῖς θά δέχονταν εὐχαρίστως, αὐτή ἡ κατ᾽ ἐξοχήν ἱερή καί προσωπική περιοχή τῶν παιδιῶν τους νά κακοποιηθεῖ καί νά διαστραφεῖ στά χείλη καί στή διδασκαλία τοῦ ὁποιουδήποτε δασκάλου, ὁ ὁποῖος μπορεῖ νά κουβαλάει στό θέμα αὐτό τίς δικές του κακές ἐμπειρίες καί γνῶμες, ἀκόμη καί διαστροφές; Καί τί θά ἀπομείνει νά μάθουν καί νά γευθοῦν οἱ νέοι μέσα στό γάμο, ὅταν τά μαθαίνουν καί τά γεύονται ἔξω ἀπό αὐτόν; Γι᾽ αὐτό ὁ γάμος καί ἡ οἰκογένεια ἔχουν χάσει στίς ἡμέρες μας κάθε γοητεία καί ἔλξη, ἐφοῦ τελικῶς αὐτός ὁ ἱερός καί μοναδικός καί προσωπικός δεσμός δύο ἀνθρώπων ἑτεροφύλων κατήντησε ἕνας ἀπό τούς πολλούς δεσμούς πού εἶχαν πρίν ἀπ᾽ αὐτόν ἄνδρας καί γυναίκα, συγκριτικά μάλιστα σέ χειρότερη θέση, ἀφοῦ συνδέεται μέ τά προβλήματα τῆς ἀναγκαστικῆς συμβίωσης καί τῶν ποικίλων δεσμεύσεων.

Δέν χρειάζεται διδασκαλία εἰς τά τοῦ γάμου. Εἶναι αὐτάρκης διδάσκαλος ἡ φύση. Ἀκριβῶς ὅπως δέν χρειάζεται νά μάθουμε πῶς θά φᾶμε, καί πῶς θά πιοῦμε, καί πῶς θά κοιμηθοῦμε. Ὅλα τά ἄλλα εἶναι ἐκ τοῦ πονηροῦ. Γενεές γενεῶν ἀνθρώπων ἔκαναν γάμους καί οἰκογένειες, καί μάλιστα εὐτυχισμένες καί σταθερές, χωρίς σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ μία ἀκόμη τορπίλη στά θεμέλια τῆς παιδείας καί τῆς οἰκογενείας.

Τά ἐπιβεβαιώνει αὐτά καί ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης, ὁ ἀδελφός τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, μέγας ἐπίσης Καππαδόκης θεολόγος, ὁ ὁποῖος λέγει ὅτι εἰς τά τοῦ γάμου δέν χρειάζεται σχολική παιδεία καί μαθητεία, διότι αὐτάρκης διδάσκαλος εἶναι ἡ κοινή φύση τῶν ἀνθρώπων: «Τούτου μέν αὐτάρκης συνήγορος καί ἡ κοινή τῶν ἀνθρώπων φύσις ἐστίν αὐτόματον τήν πρός τά τοιαῦτα ροπήν ἐντιθεῖσα πᾶσι τοῖς διά γάμου προϊοῦσιν εἰς γένεσιν»[27].

Ἐπίλογος. Χάθηκε ἡ ντροπή στό θέατρο

Θά ἐμάκρυνε τό ἄρθρο αὐτό, ἄν παρουσιάζαμε τό πῶς βλέπει τήν ἀγωγή τῶν νέων ἕνας ἄλλος μεγάλος παιδαγωγός, μέλος καί αὐτός τῆς Τριάδος τῶν Ἱεραρχῶν, ὁ Μ. Βασίλειος στό κλασικό καί μοναδικό ὄντως ἔργο του «Πρός τούς νέους, ὅπως ἄν ἐξ ἑλληνικῶν ὠφελοῖντο λόγων», δηλαδή, πῶς μποροῦν νά ὠφεληθοῦν οἱ νέοι ἀπό τά συγγράμματα τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων σοφῶν. Ἐπαινεῖ τά καλά στοιχεῖα πού εὑρίσκει κανείς στήν ἀρχαία γραμματεία, προσκομίζοντας πολλά παραδείγματα, μέχρι τοῦ σημείου νά μᾶς πεῖ ὅτι ἡ ποίηση τοῦ Ὁμήρου εἶναι ἔπαινος τῆς ἀρετῆς[28]. Τά ἐπιβλαβῆ ὅμως στοιχεῖα θά τά ἀπορρίπτουμε καί θά δεχόμαστε μόνον ἐκεῖνα πού ἐπαινοῦν τήν ἀρετή καί κατηγοροῦν τήν πονηρία: «Ἀλλ᾽ ἐκεῖνα αὐτῶν μᾶλλον ἀποδεξόμεθα, ἐν οἷς ἀρετήν ἐπῄνεσαν ἤ πονηρίαν διέβαλον»[29]. Μεταξύ ἐκείνων πού πρέπει νά ἀπορρίπτουμε εἶναι αὐτά πού παρουσιάζουν τούς ἔρωτες τῶν θεῶν, καί πρό παντός τοῦ κορυφαίου ἀνάμεσά τους, τοῦ Δία, διότι ἄν κάποιος τά ἔλεγε αὐτά ἀκόμη καί γιά τά ζῶα θά κοκκίνιζε ἀπό ντροπή. Αὐτά ταιριάζουν γιά τούς ἀνθρώπους τοῦ θεάτρου, τούς ἠθοποιούς: «Μοιχείας δέ θεῶν καί ἔρωτας καί μίξεις ἀναφαδόν, καί ταύτας γε μάλιστα τοῦ κορυφαίου πάντων καί ὑπάτου Διός, ὡς αὐτοί λέγουσιν, ἅ κἄν περί βοσκημάτων τις λέγων ἐρυθριάσειε, τοῖς ἐπί σκηνῆς καταλείψομεν»[30].

Ἡ κριτική πού ἀσκήθηκε ἀπό τούς μεγάλους Ἁγίους Πατέρες ἐναντίον τοῦ παρηκμασμένου εἰδωλολατρικοῦ θεάτρου τῆς ἐποχῆς των καί ἡ γενικώτερη ἐπίδραση τῆς χριστιανικῆς ἠθικῆς διδασκαλίας καί στό χῶρο τῶν τεχνῶν ἐπιτρέπει τώρα τήν διαπίστωση ὅτι ἠμπορεῖ κανείς νά ἐπιλέγει καί μεταξύ τῶν θεατρικῶν καί καλλιτεχνικῶν ἔργων ὅσα προβάλλουν τήν ἀρετή καί ἐπικρίνουν τήν κακία, κατά τήν σύσταση τοῦ Μεγάλου Βασιλείου. Ἐπειδή ὅμως ἡ χριστιανική βιοθεωρία καί Ἠθική χλευάζονται σήμερα καί λοιδοροῦνται, μᾶλλον ἐπιστρέφουμε σέ καταστάσεις παρακμῆς καί ἀναισχυντίας, ὅπως ἔδειξαν τά τελευταῖα σκάνδαλα παιδεραστίας καί ἡ καταφυγή τοῦ πρωθυπουργοῦ ὄχι στά θεραπευτικά μέσα τοῦ Εὐαγγελίου καί τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἀλλά στό δηλητήριο τῆς σεξουαλικῆς ἀγωγῆς. Ἡ ὑποτίμηση τῆς ἑορτῆς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν κρύβει τήν θεραπεία καί ἐπιτρέπει νά κυκλοφοροῦν οἱ ἰοί τῆς πορνείας, τῆς μοιχείας, τῆς ὁμοφυλοφιλίας καί τῶν ἄλλων σαρκικῶν ἐκτροπῶν.

[1]. Πρόκειται γιά τόν μητροπολίτη Ἀλεξανδρουπόλεως Ἄνθιμο.

[2]. Ματθ. 19, 4-6: «Οὐκ ἀνέγνωτε ὅτι ὁ ποιήσας ἀπ᾽ ἀρχῆς ἄρσεν καί θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς καί εἶπεν, ἕνεκεν τούτου καταλείψει ἄνθρωπος τόν πατέρα αὐτοῦ καί τήν μητέρα καί κολληθήσεται τῇ γυναικί αὐτοῦ καί ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν. Ὥστε οὐκέτι εἰσί δύο, ἀλλά σάρξ μία. Ὅ οὖν ὁ Θεός συνέζευξεν, ἄνθρωπος μή χωριζέτω».

[3]. Ματθ. 5, 27-28.

[4]. Ματθ. 10, 14-15.

[5]. Α´ Κορ. 6, 12.

[6]. Αὐτόθι 6, 13-20.

[7]. Αὐτόθι 6, 9-20.

[8]. Στιχηρό τοῦ Μικροῦ Ἑσπερινοῦ: «Ἔδωκας καυχήματα τῇ Ἐκκλησίᾳ φιλάνθρωπε τούς σεπτούς Ἀποστόλους σου, ἐν ἧ ὑπερλάμπουσι νοητοί φωστῆρες, Πέτρος τε καί Παῦλος, ὥσπερ ἀστέρες λογικοί, τήν οἰκουμένην περιαυγάζοντες, δι᾽ ὧν ἐφωταγώγησας τήν δυτικήν ἀμαυρότητα, Ἰησοῦ παντοδύναμε, ὁ Σωτήρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν».

[9]. Ρωμ. 1, 18-27.

[10]. Εἰς τήν Πρός Ρωμαίους Ὁμ. 4, 1, PG 60, 416-417.

[11]. Αὐτόθι 2, PG 60, 410.

[12]. Πρός τούς πλεμοῦντας τοῖς ἐπί τό μονάζειν ἐνάγουσιν 3, 8, PG 47, 360-361: «Ἀλλ᾽ οὔπω τόν κολοφῶνα τῶν κακῶν εἶπον, οὐδέ τό κεφάλαιον ἐξεκάλυψα τῆς συμφορᾶς, πολλάκις μέν ἐλθών εἰπεῖν καί ἐρυθριάσας πολλάκις δέ καί αἰσχυνθείς…Ἔρως καινός τις καί παράνομος εἰς τόν ἡμέτερον εἰσεκώμασε βίον· νόσημα ἐπέπεσε χαλεπόν καί ἀνίατον· λοιμός κατέσκηψε πάντων λοιμῶν χαλεπώτερος· καινή τις παρανομία ἐπενοήθη καί ἀφόρητος· οὐ γάρ οἱ θετοί μόνον, ἀλλά καί αὐτοί οἱ τῆς φύσεως ἀνατρέπονται νόμοι. Μικρόν εἰς ἀσελγείας λόγον πορνεία λοιπόν… καί κινδυνεύει λοιπόν περιττόν εἶναι τό τῶν γυναικῶν γένος, τῶν νέων ἀντ᾽ ἐκείνων πάντα τά ἐκείνων πρηρούντων».

[13]. Λόγος στηλιτευτικός κατά εὐνούχων PG 76, 1109.

[14]. Πηδάλιον, ἔκδ. «᾽Αστήρ», Ἀθῆναι 1990, σελ. 593-594. Βλ. περισσότερα εἰς Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδωρου Ζηση, «Ἡ ἐκκλησιαστική ἀντίδραση κατά τῆς Ὁμοφυλοφιλίας», Θεοδρομία 16 (2014) 163-170. Πολύ κατατοπιστικό καί ἐξαιρετικό εἶναι τό βιβλίο τοῦ Ἀρχιμ. Νεκταρίου Ζιόμπολα, Ὁμοφυλοφιλία, παρά φύση πράξη, Ἀθήνα 2008.

[15] Βλ. σχετικῶς Chr. Baur, Johannes Chrysostomus und seine Zeit, τόμ. 1, München 1929, σελ. 143. Δ. Μωραϊτου, Ἰωάννου Χρυσοστόμου Παιδαγωγικά, Βιβλιοθήκη Παπύρου 96, Ἀθῆναι 1940, σελ. 19.

[16] Ιωαννου Χρυσοστομου, Ἔργα, ΕΠΕ, τόμ. 30, σελ. 620-701, Θεσσαλονίκη 1987.

[17] Βασιλειου Εξαρχου, «Ἡ γνησιότης τῆς πραγματείας Ἰωάννου Χρυσοστόμου περί κενοδοξίας καί ἀνατροφῆς τῶν τέκνων», Θεολογία 19 (1941-1948) 153-170, 340-355, 559-571.

[18] B. Exarchos, John Chrysostomus, Über Hoffart und Kindererziehung, München 1955. Κριτική ἔκδοση βρίσκουμε καί στήν γνωστή πατρολογική σειρά Sources Chrètiennes, πού ἐξεπόνησε ἡ Α.-Μ. Malingrey, Jean Chrysostom, Sur la vaine gloire et l’ education des enfants, τόμ. 188, Paris 1972.

[19]. Πρός τούς πολεμοῦντας, ἔνθ᾽ ἀνωτ. 4, PG 47, 356.

[20] Aὐτόθι 8, PG 47, 361.

[21] Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδωρου Ζηση, Ἡ ἀνατροφή τῶν παιδιῶν κατά τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο, Σειρά «Καιρός», Θεσσαλονίκη 1998, καί στό βιβλίο μας: Ἠθικά Κεφάλαια, Θεσσαλονίκη 2002, σελ. 185-199.

[22] Εἰς Ματθ. Ὁμ. 38, 6, PG 57, 426-427.

[23] ΕΠΕ 30, 690: «Λέγουσι δέ ἰατρῶν παῖδες ταύτην τήν ἐπιθυμίαν μετά πεντεκαιδέκατον ἔτος σφόδρα ἐπιτίθεσθαι».

[24]. Αὐτόθι 676.

[25]. Αὐτόθι 690.

[26]. Αὐτόθι 674-676.

[27] Περί Παρθενίας, 7, ΕΠΕ 9, 60.

[28] Πρός τούς νέους 4, ΕΠΕ 7, 328: «Πᾶσα μέν ἡ ποίησις τῷ Ὁμήρῳ ἀρετῆς ἔστιν ἔπαινος».

[29] Αὐτόθι 3, ΕΠΕ 7, 326.

[30] Αὐτόθι 2, ΕΠΕ 7, 324.

είδαμε το κείμενο στις Ακτίνες

Ετοιμάζει κυρώσεις εναντίον του Μητροπολίτη Μόρφου, ο αρχιεπίσκοπος Κύπρου!

Φοβερό και τρομερό είναι το μένος των αντίχριστων δυνάμεων εναντίον του Μητροπολίτη Μόρφου. Ας προσευχόμαστε όλοι, ώστε ο Τριαδικός Θεός να τον ενισχύσει σε αυτή τη μεγάλη μάχη….

youtube

Εἶναι ἀναγκαίο νά διαβάζουμε τούς Πατέρες. Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριαντσιανίνωφ

Οἱ συναναστροφὲς καὶ ἡ κοινωνία ἔχουν μεγάλη ἐπίδραση ἐπάνω στοὺς ἀνθρώπους. Τὸ πλησίασμα καὶ ἡ σχέση μὲ ἕνα διδάσκαλο φέρνει πολλὴ ἐπιστήμη, ἡ συναναστροφὴ μὲ ἕνα ποιητὴ –φέρνει πολλὲς σκέψεις καὶ ὑψηλὰ αἰσθήματα, ὁ συγχρωτισμὸς μὲ ἕνα ταξιδιώτη φέρνει πολλὲς γνώσεις γιὰ τὶς ξένες χῶρες, γιὰ τὶς συνήθειες καὶ τὰ ἔθιμα ἄλλων λαῶν.

Εἶναι φανερὸ ὅτι τὸ πλησίασμα καὶ ἡ συναναστροφὴ μὲ ἕνα ἅγιο φέρνει ἁγιοσύνη. «Μετὰ ὁσίου ὅσιος ἔση καὶ μετὰ ἀνδρὸς ἀθώου ἀθῶος ἔση, καὶ μετὰ ἐκλεκτοῦ ἐκλεκτὸς ἔση» (Ψς 17, 26-27).

Γνώρισε λοιπὸν μὲ τοὺς ἁγίους ἤδη ἀπὸ τώρα, κατὰ τὴν περίοδο αὐτῆς τῆς ἐπίγειας ζωῆς, περίοδο τὴν ὁποία ἡ Ἁγία Γραφὴ δὲν τὴν ὀνομάζει καν «ζωή», ἀλλὰ «περιπλάνηση»… Θέλεις στὸν οὐρανὸ νὰ συγκαταλεχθεῖς στὴν συνοδεία τους, θέλεις νὰ συμμερίζεσαι τὴν μακαριότητά τους; Γίνε τότε ἀπὸ τώρα συμμέτοχός τους. Καὶ τότε, ὅταν θὰ βγεῖς ἀπὸ τὴν οἰκία τοῦ σώματός σου, αὐτοὶ θὰ σὲ ὑπαντήσουν ὡς κάποιο γνωστό, ὡς ἕναν φίλο (Λκ 16, 9).

Δὲν ὑπάρχει στενότερη φιλία, δὲν ὑπάρχει στενότερος σύνδεσμος ἀπὸ τὸ σύνδεσμο τῆς νοητικῆς ἑνώσεως, τῆς τῶν αἰσθημάτων ἑνώσεως, τῆς ἑνώσεως τῶν σκοπῶν (Ἃ΄ Κορ. 1, 10).

Ἀφομοίωσε μὲ τὴν ἀνάγνωση τῶν συγγραμμάτων τοὺς τὶς σκέψεις καὶ τὸ πνεῦμα τῶν Ἁγίων Πατέρων. Αὐτοὶ ἔφθασαν στὸν σκοπό τους: τὴν σωτηρία. Κι ἐσὺ θὰ φθάσεις στὸν σκοπὸ αὐτὸ κατὰ τὴν φυσικὴ πορεία τῶν πραγμάτων καὶ θὰ σωθεῖς ἐφ’ ὅσον εἶσαι ἑνωμένος μὲ τὸ φρόνημα καὶ στὴν ψυχὴ μὲ τοὺς Ἁγίους Πατέρες. Ὁ οὐρανὸς δέχθηκε τοὺς Ἁγίους Πατέρες στοὺς κόλπους του, στὶς «ἱερὲς μονές του». Καὶ μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ ὁ οὐρανὸς ἔδωσε πρὸς ὅλους μαρτυρία ὅτι τὰ φρονήματα, τὰ αἰσθήματα καὶ οἱ πράξεις τῶν Ἁγίων Πατέρων τοῦ εἶναι εὐάρεστα.

Οἱ δὲ ἅγιοι Πατέρες ἐξιστόρησαν τὰ φρονήματα, τὴν καρδιά, καὶ τὸ ἔργο τους στὰ συγγράμματά τους. Αὐτὸ δείχνει ὅτι κατὰ τὴν μαρτυρία τοῦ ἰδίου τοῦ οὐρανοῦ, τὰ συγγράμματα τῶν ἁγίων Πατέρων ἀποτελοῦν ἀσφαλεῖς ὁδηγίες γιὰ νὰ φτάσουμε στὸν οὐρανό.

Ὅλα τα συγγράμματα τῶν ἁγίων Πατέρων συνετάχθησαν ὑπὸ τὴν ἔμπνευση καὶ τὴν καθοδήγηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καὶ εἶναι ἀξιοθαύμαστη ἡ ὁμοφωνία τους, θαυμαστὴ ἡ ἐξ οὐρανοῦ ἐπιβεβαίωσή τους! Γι’ αὐτὸ ὅποιος καθοδηγεῖται ἀπὸ τὰ γραπτά τους ἔχει ἀναμφισβήτητα ὁδηγὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα.

Ὅλα τα νερὰ τῆς γῆς χύνονται στὸν ὠκεανὸ καὶ ὁ ὠκεανὸς ἀποτελεῖ τὴν πηγὴ ὅλων των ὑδάτων τῆς γῆς. Ὅλα τα συγγράμματα τῶν Πατέρων ἑρμηνεύουν τὸ Ἱερὸ Εὐαγγέλιο, ὅλα αὐτὸ μας ὑπενθυμίζουν γιὰ νὰ μᾶς διδάσκουν πὼς νὰ ἐργαστοῦμε ἐπακριβῶς τὶς ἐντολὲς τοῦ Κυρίου ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἡ πηγὴ λοιπὸν καὶ τὸ τέλος ὅλων των συγγραμμάτων αὐτῶν εἶναι τὸ Ἱερὸ Εὐαγγέλιο.

Οἱ ἅγιοι Πατέρες μᾶς διδάσκουν πὼς νὰ πλησιάζουμε τὰ Ἱερὰ Εὐαγγέλια, πὼς νὰ τὰ διαβάζουμε, νὰ τὰ κατανοήσουμε ὅπως πρέπει. Διδάσκουν ἐπίσης τί εἶναι ἐκεῖνο ποὺ βοηθάει καὶ τί εἶναι ἐκεῖνο ποὺ ἐμποδίζει τὴν σωστὴ κατανόησή τους. Διάβαζε, ἑπομένως, κατ’ ἀρχήν, περισσότερό τα συγγράμματα τῶν ἁγίων Πατέρων καὶ κατόπιν –ἀφοῦ μάθεις ἀπὸ αὐτὰ πὼς πρέπει νὰ διαβάζεις τὰ Ἱερὰ Εὐαγγέλια– πήγαινε καὶ διάβαζε μὲ τὴ σειρὰ τὰ ἴδια τὰ Ἱερὰ Εὐαγγέλια.

Νὰ μὴ θεωρεῖς ὅτι ἀρκεῖ τὸ διάβασμα τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου, χωρὶς τὴν ἀνάγνωση τῶν ἁγίων Πατέρων! Αὐτὸ ἀποτελεῖ μία ὑπερήφανη καὶ ἐπικίνδυνη σκέψη. Στὰ Ἱερὰ Εὐαγγέλια εἶναι προτιμότερο νὰ σὲ φέρουν οἱ ἅγιοι Πατέρες σὰν ἕναν ἀγαπητὸ υἱὸ ποὺ προετοιμάσθηκε κατάλληλα μὲ τὰ συγγράμματά τους.

Ὅλοι ἐκεῖνοι ποὺ ἀρνήθηκαν μὲ τρέλα καὶ μὲ ὑπερηφάνεια τοὺς ἁγίους Πατέρες, καὶ πλησίασαν χωρὶς μεσολάβηση, μὲ θρασύτητα, μὲ βρώμικο μυαλὸ καὶ ἀκάθαρτη καρδιὰ τὸ Ἱερὸ Εὐαγγέλιο, ἔπεσαν σὲ καταστρεπτικὲς πλάνες. Αὐτοὺς τὸ Εὐαγγέλιο τοὺς ἀπέβαλε, διότι δὲν ἀνέχεται κοντά του παρὰ μόνο τους ταπεινούς.

Ἡ ἀνάγνωση τῶν συγγραμμάτων τῶν ἁγίων Πατέρων εἶναι μητέρα καὶ βασίλισσα ὅλων των ἀρετῶν. Διότι μὲ τὴν ἀνάγνωση τῶν ἔργων τῶν ἁγίων Πατέρων ἀποκτοῦμε:

• πραγματικὴ κατανόηση τῶν Ἁγίων Γραφῶν,

• σωστὴ πίστη,

• βίωμα κατὰ τὸ δείκτη τῶν εὐαγγελικῶν ἐντολῶν,

• βαθιὰ ἐκτίμηση πρὸς τὶς ἐντολὲς αὐτὲς καί, μὲ μία λέξη,

• ἀποκτοῦμε τὴν σωτηρία καὶ τὴν χριστιανικὴ τελειότητα.

Τώρα ποὺ μειώθηκε ὁ ἀριθμὸς τῶν πνευματικῶν καθοδηγητῶν, ἡ ἀνάγνωση τῶν συγγραμμάτων τῶν ἁγίων Πατέρων ἔγινε κεφαλαιώδης ὁδηγὸς γιὰ ὅλους ἐκείνους ποὺ ἐπιθυμοῦν τὴν σωτηρία ἢ ἀκόμη τὴν χριστιανικὴ τελειότητα.

Τὰ συγγράμματα τῶν ἁγίων Πατέρων –ὅπως ἐπεσήμανε κάποιος ἀπὸ αὐτούς– μοιάζουν μὲ τὸ καθρέφτη διότι, κοιτάζοντας κανεὶς συχνὰ καὶ μὲ προσοχὴ σ’ αὐτά, μπορεῖ νὰ διακρίνει ὅλα τα ἐλαττώματα τῆς ψυχῆς του.

Τὰ συγγράμματα αὐτὰ μοιάζουν ἀκόμη μὲ ἕνα φαρμακεῖο γεμάτο φάρμακα, ὅπου ἡ ψυχὴ μπορεῖ νὰ βρεῖ τὸ σωτήριο φάρμακο γιὰ ὁποιαδήποτε ἀρρώστια. Γράφει κάπου ὁ ἅγιος Ἐπιφάνιος Κύπρου ὅτι «Ἀκόμη καὶ μόνη ἡ θέα τῶν χριστιανικῶν βιβλίων μᾶς θωρακίζει ἐνάντια στὴν ἁμαρτία καὶ μᾶς προτρέπει νὰ ἐπαινοῦμε τὴν δικαιοσύνη».

Πρέπει νὰ διαβάζουμε τοὺς ἁγίους Πατέρες μὲ προθυμία, μὲ προσοχὴ ἀλλὰ καὶ μὲ ἐμμονή, διότι ὁ ἀόρατος ἐχθρός μας, ὁ ὁποῖος «μισεῖ ἦχον ἀσφαλείας» (Παροιμ. 11,15), ἐχθρεύεται τὸν «ἦχο» αὐτό, κυρίως ὅταν ἔρχεται ἐκ μέρους τῶν ἁγίων Πατέρων. Διότι «ὁ ἦχος» –ἡ φωνὴ αὐτὴ τῶν ἁγίων Πατέρων– φανερώνει τὰ τεχνάσματα τοῦ ἐχθροῦ μας, τὴν πονηρία του καὶ μᾶς ἀποκαλύπτει τὶς παγίδες του καὶ ὅλες τὶς μεθόδους του. Ἀκριβῶς γιὰ τὸν λόγο αὐτό, ὁ ἐχθρός μας ὁπλίζεται ἐνάντια στὸ ἀνάγνωσμα τῶν ἁγίων Πατέρων μὲ διάφορες ἀλαζονικὲς καὶ συκοφαντικὲς σκέψεις. Προσπαθεῖ δὲ νὰ ρίξει τὸν ἀγωνιζόμενο στὴν δίνη τῶν ματαίων μεριμνῶν γιὰ νὰ τὸν ἀποτρέψει ἀπὸ τὸ σωτήριο ἀνάγνωσμα. Τὸν πολεμᾶ μὲ τὴν τεμπελιά, μὲ τὴν ἀνία, μὲ τὸ νὰ μὴ θυμᾶται αὐτὰ ποὺ διαβάζει. Ἀκριβῶς ἀπὸ τὸν πόλεμο αὐτὸ κατὰ τῆς ἀνάγνωσης τῶν συγγραμμάτων τῶν ἁγίων Πατέρων μποροῦμε νὰ καταλάβουμε πόσο μεγάλο ὅπλο εἶναι αὐτὰ γιὰ μᾶς καὶ πόσο πολύ τα μισεῖ ὁ ἐχθρός μας.

Ὁ καθένας, λοιπόν, ἃς διαβάζει ἀπὸ τοὺς ἁγίους Πατέρες ἐκεῖνα τὰ συγγράμματα ποὺ ταιριάζουν περισσότερο στὸν τρόπο ζωῆς του. Ὁ ἐρημίτης θὰ διαβάσει ἐκείνους τοὺς Πατέρες ποὺ ἔγραψαν γιὰ τὴν ἡσυχία, ὁ μοναχὸς ποὺ ζεῖ στὸ κοινόβιο ἐκείνους τοὺς Πατέρες ποὺ ἔγραψαν συμβουλὲς γιὰ τὴν κοινοβιακὴ ζωή, ὁ διαβιῶν ἐν τῷ κόσμω χριστιανός, ἐκείνους τοὺς Πατέρες ποὺ ἔγραψαν περισσότερες συμβουλὲς γιὰ τὴν χριστιανικὴ ζωή. Ὁ καθένας δηλαδή, ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸν κλάδο του, νὰ συλλέγει ἄφθονες συμβουλὲς ἀπὸ τὰ ἔργα τῶν ἁγίων Πατέρων.

Εἶναι ἀπόλυτη ἀνάγκη ἡ ἀνάγνωση αὐτὴ νὰ εἶναι σύμφωνη μὲ τὸν τρόπο ζωῆς τοῦ καθενός μας. Διαφορετικά, θὰ γεμίζουμε ἀπὸ ἁπλὲς σκέψεις, ἔστω καὶ ἅγιες, οἱ ὁποῖες ὅμως δὲν θὰ μετατραποῦν σὲ ἔργο, ἀλλὰ θὰ λειτουργήσουν μόνο στὴν φαντασία καὶ στὴν ἐπιθυμία μᾶς χωρὶς νὰ καρποφορήσουν. Τὰ δὲ εὐλαβικὰ ἔργα ποὺ πρέπει νὰ συμβαδίζουν μὲ τὸν τρόπο ζωῆς μας θὰ γλιστρήσουν μέσα ἀπ’ τὰ χέρια μας.
Ἐπιπλέον δὲ –ἐκτός του ὅτι μποροῦμε νὰ γίνουμε στεῖροι ὀνειροπόλοι– οἱ σκέψεις μας, ἀφοῦ βρίσκονται σὲ ἀπόλυτη ἀντίθεση μὲ τὰ ἔργα μας, θὰ δημιουργήσουν ἀναμφισβήτητα ταραχὴ στὸ μυαλό μας καὶ ἀναποφασιστικότητα στὴν συμπεριφορά μας. Καὶ μετά, ἡ ταραχὴ αὐτὴ καὶ ἡ ἀναποφασιστικότητα θὰ γίνουν καταπιεστικὲς καὶ ἐπιβλαβεῖς καὶ γιὰ ἐμᾶς καὶ γιὰ τοὺς τριγύρω μας.

Ὅταν δὲν διαβάζει κανεὶς μὲ τὴν καθορισμένη τάξη τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ τοὺς Ἁγίους Πατέρες, εὔκολα μπορεῖ νὰ λοξοδρομήσει ἀπὸ τὴν ὁδὸ τῆς σωτηρίας καὶ νὰ χαθεῖ σὲ ἀδιαπέραστες λόχμες ἢ σὲ κάποιο γκρεμό.

Ἁγίου Ιγνατιου Μπριαντσανινωφ

http://logia-tou-aera.blogspot.gr
Το είδαμε: Αγιορείτικα

Τρέχουν ἀφηνιασμένοι πιά, χωρίς προκαλύψεις καί προσχήματα…

τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα, Διδάκτορος Ιστορίας

    Ἀρκετό θόρυβο προκάλεσε ἡ δημόσια παραδοχή ἀπό τίς βατικανοφαναριώτικες σφηκοφωλιές τῆς οἰκουμενιστικῆς Παναίρεσης γιά τό σχέδιο τοῦ μελλοντικοῦ κοινοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα (καί συγκεκριμένα κατά τό ἔτος 2025, ὁπότε καί θά ἔχουν ὁλοκληρωθεῖ, ὅπως προφανῶς νομίζουν οἱ ταλαίπωροι, οἱ διαδικασίες γιά ὅσα ἐδῶ καί δεκαετίες μεθοδικά μᾶς ἐτοιμάζουν: τήν ἐκκλησιαστική ψευδοένωση καί τό Κοινό Ποτήριο). Μᾶλλον ἀπαρατήρητο ὅμως πέρασε ἕνα ἐξίσου σοβαρό συμβάν, το ὁποῖο ἀκόμη καί ἀνθρώπους πού γνωρίζουν πολλά σχετικά μέ τή λαίλαπα τῆς Νέας Τάξης και τῆς Νέας Ἐποχῆς ἴσως νά τούς ξένισε – κυρίως μέ τό ἐντελῶς ἀπροκάλυπτο πλέον τῆς σφοδρότητάς του.

       Ὁ λόγος για μία συνέντευξη τοῦ Πάπα Φραγκίσκου προ ὁλίγων ἡμερῶν, στήν ὁποία μᾶς ἐξέθεσε ὅλες τίς φιλοδοξίες καί τούς στόχους του (καί μαζί καί τῆς παγκόσμιας συμμορίας πού βρίσκεται ἀπό πίσω του, ἀλλά ὁλοένα καί λιγότερο κρύβεται πιά). Ὄχι φυσικά πώς δέν τά γνωρίζαμε, ὅμως ἄλλη ἀξία ἔχει νά τά ἀκοῦς ἀπό τά ἴδια του τά χείλη – καί δή μέ τέτοια ἀπροσχημάτιστη σπουδή. Στή συνέντευξη λοιπόν στό «Vatican News», μέ ἀφορμή τό νέο βιβλίο τοῦ Πάπα πού μόλις κυκλοφόρησε μέ τίτλο «God and the World to Come» (Ὁ Θεός καί ὁ Κόσμος πού πρόκειται νά Ἔρθει), περιέχονται μέ ἀπολύτως ἐξυμνητικό τρόπο βασικά σημεῖα τοῦ διαβόητου σχεδίου τῆς Παγκόσμιας Ἐπανεκκίνησης, πού μέ πρόσχημα τό ἀφήγημα τῆς δῆθεν πανδημίας ἐπιχειρεῖται ἐδῶ καί ἕνα χρόνο να ἐφαρμοστεῖ ἀπό τά καθάρματα πού ποδηγετοῦν τόν πλανήτη καί τυραννούν τούς λαούς. Τοῦ σχεδίου πού φυσικά τό εὐαγγελίζεται μέ ἐνθουσιασμό καί ὁ ἴδιος ὁ Πάπας.

      Σε πρῶτο πλάνο βεβαίως τῆς συνέντευξης (καί εἰκάζω καί τοῦ βιβλίου) δείχνει να κυριαρχεῖ ὅλη αὐτή ἡ γνωστή πλέον καί ἀπολύτως προβλέψιμη καί ἀναγνωρίσιμη κενοτιποτολογία περί τῆς παγκόσμιας συναδέλφωσης και συνεργασίας ἡ ὁποία χτίζεται κατά την ἐπόμενη μέρα «ἑνός κόσμου πού μετά τόν κορωνοϊό δέν θά ξαναείναι πιά ποτέ ὁ ἴδιος», μαζί μέ πολλές κορῶνες γιά τήν ἀνάγκη νά ἐξαλειφθεῖ ἡ παγκόσμια ἀδικία καί ἀνισότητα καί «νά οἰκοδομηθεῖ μιά Νέα Παγκόσμια Τάξη, πού θά βασίζεται στήν ἀλληλεγγύη, τήν πράσινη οἰκονομία, τίς νέες συνθῆκες τῆς κλιματικῆς ἀλλαγῆς καί τήν ἐξάλειψη τοῦ ἐκφοβισμοῦ, τῆς κερδοσκοπίας, τῆς φτώχειας καί τῆς διαφθορᾶς».

      Πίσω όμως ἀπό την ἀφόρητη αὐτή ἀγαπολογία (πού μόνο κλινικά κρετίνους ἤ παντελῶς ἄσχετους μέ τήν ἐμπεδωμένη ἐδῶ καί πολύ καιρό ὁρολογία τῆς νεοταξίτικης ἀτζέντας μπορεῖ νά ξεγελάει πιά) ἔρχεται καί τό πραγματικό κήρυγμα γιά τόν βασικό σκοπό τοῦ ὅλου ἐγχειρήματος. Τήν πορεία δηλαδή πρός τήν παγκόσμια πνευματική ἐνοποίηση μέσα ἀπό τήν ἔνωση τῶν θρησκειῶν στό πλαίσιο τῆς κυοφορούμενης Πανθρησκείας (αὐτός εἶναι ὁ περιβόητος «νέος ρόλος τοῦ Χριστιανισμοῦ», περί τοῦ ὁποίου γιά μία ἀκόμη φορά ἔκανε λόγο ὁ Πάπας) καί συγχρόνως τήν πορεία πρός τήν Παγκόσμια Κυβέρνηση μέσα ἀπό τήν ὑποχώρηση τῆς σημασίας τῶν ἐθνῶν. «Ἐνάντια σέ αὐτήν τήν πλανητική τραγωδία τῆς πανδημίας πού καταπνίγει τό μέλλον τῆς ανθρωπότητας ἐν τῇ γενέσει του, χρειαζόμαστε πολιτική δράση πού εἶναι ὁ καρπός τῆς διεθνοῦς ἀρμονίας», διακήρυξε ὁ Φραγκίσκος, προτρέποντας expressis verbis γιά τόν τερματισμό τοῦ «κοντόφθαλμου ἐθνικισμοῦ» καί ἄλλων μορφῶν «πολιτικῆς ἐγωισμοῦ», ὑπέρ τῶν πολυμερῶν λύσεων. Τόν τερματισμό δηλαδή τῆς πολιτικῆς τοῦ κάθε ἔθνους ξεχωριστά, ὥστε νά δράσουμε ἐφ’ ἑξῆς ὅλοι μαζί, ἔθνη καί κυβερνήσεις, γιά νά φέρουμε μία Παγκόσμια λύση, στό πλαίσιο τῆς Μεγάλης Ἐπανεκκίνησης, «πρός ἕνα πιό εὐοίωνο καί ἀδελφικό μέλλον».

     Προχτές μάλιστα ἀρκετά ἀπό αὐτά τά ἐπανέλαβε καί στό κήρυγμά του κατά τή διάρκεια τῆς «λειτουργίας» του Ρωμαιοκαθολικοῦ Πάσχα, ὅπου κυριάρχησε ἡ ἐπίμονη…διαβεβαίωση περί τῆς νέας ἀρχῆς πού δῆθεν καλεῖ ὁ Κύριος γιά νά κάνει ὅλος ὁ πλανήτης μετά ἀπό τήν καταστροφική ἐμπειρία τοῦ κορωνοϊοῦ.

     Πολλαπλασιάζονται λοιπόν οἱ ἐπίσημες φωνές ὅσων προαναγγέλλουν μία Νέα Τάξη Πραγμάτων πού θά ἀκολουθήσει τόν κορωνοϊό καί τή Μεγάλη Ἐπανεκκίνηση, γιά μία νέα παγκόσμια πραγματικότητα. Γιά ἕναν «γενναῖο νέο κόσμο» μέ…ἰσότητα, ὁμόνοια, ἀδελφότητα, θρησκευτική ἐνότητα καί (φυσικά) μία παγκόσμια ἡγεσία. Καί ὅταν αὐτά λέγονται ὄχι μόνο ἀπό τά φανερά ὄργανα τοῦ παγκόσμιου πολιτικοῦ διευθυντηρίου, ἀλλά καί ἀπό πρόσωπα πού παριστάνουν τούς χριστιανούς ταγούς (καί δέν ἀναφερόμαστε ἀσφαλῶς τώρα μόνο στό Βατικανό, ἀλλά καί στούς σύγχρονους νεοεποχίτικους ἐσμούς τῶν κατ’ ὄνομα τουλάχιστον Ὀρθοδόξων Πατριαρχείων), γίνεται για μία ἀκόμη φορά κατανοητό τό ὅτι κάποιοι ἔχουν κυριολεκτικά ἀφηνιάσει, ὅτι εἶναι πιά ἀπολύτως σίγουροι πώς ἦρθε ἐπιτέλους ἡ στιγμή τῆς ὁλοκληρωτικῆς ὑλοποίησης τοῦ σχεδίου τοῦ ζοφεροῦ Ἀφέντη τους και ὅτι στη βιασύνη τους δέν τηροῦν πιά οὔτε τά προσχήματα.

      Και μιλοῦν ἀπροκάλυπτα γιά Ἐπανεκκινήσεις καί γιά Παγκόσμιες Ἀλλαγές ἤδη ἀπό τήν πρώτη μέρα πού ἐμφανίστηκε ἡ δῆθεν πανδημία, ἐνῶ συνεχίζουν μέ ακόμη μεγαλύτερη εὐκολία νά μιλοῦν καί τώρα, μετά δηλαδή ὄχι ἀπό μία ὄντως μεγάλη παγκόσμια καταστροφή (που θα μποροῦσε ἐν πάση περιπτώσει να χρησιμοποιηθεῖ ὥς λογικοφανές ἄλλοθι), ἀλλά μετά ἀπό μία τουλάχιστον ἀμφιλεγόμενη ἀσθένεια, τήν ὁποία θρασύτατα ἐπιμένουν νά βαφτίζουν «παγκόσμια καταστροφή», ἔξω ἀπό κάθε λογική καί μέ κατάφωρη παραβίαση ὅλων τῶν γεγονότων καί δεδομένων. Προφανῶς ἐπειδή αἰσθάνονται πλέον τόσο ἰσχυροί, πού νομίζουν ὅτι δέν χρειάζονται πιά οὔτε ἄλλοθι οὔτε δικαιολογίες.

      Αὐτό ὅμως ἐμᾶς δέν μπορεῖ νά μᾶς πτοεῖ. Κι ἄς εἶναι ξεκάθαρο ὅτι ἐφ’ἑξῆς θά τό βιώνουμε ὁλοένα καί ἐντονότερα ὁλόγυρά μας ὅλο αὐτό τό δαιμονικό καί ἄκρως φασιστικό καί ὁλοκληρωτικό κλῖμα ὑπέρ τῆς παγκόσμιας πολιτικῆς καί θρησκευτικῆς «ἐνότητας». Μέσα στό ὁποῖο κλίμα, ὅποιοι ἀντιδροῦμε, θά ἐξουθενωνόμαστε ὡς συνωμοσιολόγοι, σκοταδιστές, ψεκασμένοι, κοινωνικά ἀπροσάρμοστοι καί ἀσυνείδητοι «ἐχθροί τοῦ λαοῦ». Καί θα δοκιμάζουμε ἀποκλεισμούς καί παντοειδεῖς διώξεις ἐπίσης ὅλο καί πιό ἐκτεταμένα καί ἀπροκάλυπτα.

     Ὄλοι αὐτοί θά κάνουν τή δουλειά τους, γιά ὅσο ἀκόμη θά τούς τό ἐπιτρέπει ὁ Θεός καί γιά τούς λόγους πού Ἐκεῖνος γνωρίζει. Καί ἐμεῖς ὅμως, πού δέν ἔχουμε αὐτοεγκλωβιστεῖ σέ κάποια γελοία ψευδαίσθηση ὅτι ζοῦμε σέ καιρούς…προόδου, δημοκρατίας καί πολυπολιτισμικῆς συναδέλφωσης ἤ ὅτι κυβερνιόμαστε ἀπό κοσμικές καί θρησκευτικές ἡγεσίες πού θέλουν τό…καλό μας, καιρός νά κάνουμε τή δική μας δουλειά. Νά ὁπλιστοῦμε δηλαδή – σύν Θεῷ και ἐν μετανοίᾳ – μέ πνεῦμα ἀντιστάσεως, μέ φρόνημα ἀγωνιστικό καί ὁμολογιακό καί κυρίως μέ ὅλα τα ἀπαραίτητα πνευματικά ἐφόδια, γιά νά σταθοῦμε ὄρθιοι στήν ἐπικείμενη λαίλαπα μπροστά μας.

      Ἐμεῖς τόν τελικό Νικητή τόν γνωρίζουμε πολύ καλά ἐξ ἄλλου…

Η παράβαση των εντολών του Ευαγγελίου απενεργοποιεί την Θεία Χάρη και φέρνει τους βαρβάρους στον τόπο μας

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης

Ὁμότιμος Καθηγητής Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

σ.σ: Εξαιρετικό! Να δίνει ο Θεός χρόνια στον πατέρα Θεόδωρο!

1. Ὅπως ζοῦμε, θά κληρονομήσουμε τήν αἰώνια ζωή;

Ἀκούσαμε στήν Εὐαγγελική περικοπή πρόσφατης Κυριακῆς[1] τό περιστατικό γιά ἕνα ἄρχοντα πλούσιο, νέο ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος, ἐνάρετος ὤν καί ἔχων ἀμφιβολία περί τοῦ ἄν οἱ ἀρετές τίς ὁποῖες εἶχε ἐκ τῆς νεότητός του θά τόν ὁδηγοῦσαν στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί στήν αἰώνια ζωή, προσῆλθε πρός τόν Χριστό, ὁ Ὁποῖος ἐδίδασκε, καί τόν ἐρώτησε: «Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωήν αἰώνιον κληρονομήσω»; Τί πρέπει νά κάνω γιά νά κληρονομήσω τήν αἰώνιο ζωή;

Εἶναι ἕνα ἐρώτημα τό ὁποῖο πρέπει ὅλους νά μᾶς ἀπασχολεῖ, ἀφοῦ γνωρίζουμε ὅτι αὐτή ἐδῶ ἡ ζωή εἶναι προσωρινή, εἶναι τίποτε, φεύγει πολύ γρήγορα· ἑπομένως ἡ σκέψη μας, ἡ καρδιά μας καί οἱ ἐπιθυμίες μας πρέπει νά εἶναι στραμμένες πρός τήν αἰώνια ζωή. Τό ἐρώτημα λοιπόν αὐτό ἑνός νέου ἀνθρώπου «τί ποιήσας ζωήν αἰώνιον κληρονομήσω», τί πρέπει νά κάνω γιά νά κληρονομήσω τήν αἰώνια ζωή, εἶναι ἕνα ἐρώτημα τό ὁποῖο θά πρέπει διαρκῶς νά εἶναι μέσα στό νοῦ καί μέσα στήν καρδιά μας καί νά φροντίζουμε νά βροῦμε τρόπο νά κληρονομήσουμε κι ἐμεῖς τήν αἰώνια ζωή.

Ὅπως, λοιπόν, ἀκούσαμε ἀπό τό Εὐαγγέλιο, αὐτός ὁ νεαρός ἄρχοντας εἶχε τηρήσει τίς ἐντολές τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τόν Δεκάλογο, διότι ὁ Χριστός τοῦ εἶπε: ἄν θέλεις νά κερδίσεις τήν αἰώνια ζωή, «τάς ἐντολάς οἶδας», τίς ἐντολές τίς ξέρεις· «μή μοιχεύσῃς, μή κλέψῃς, μή φονεύσῃς, μή ψευδομαρτυρήσῃς, τίμα τόν πατέρα σου καί τήν μητέρα σου». Κι ὁ νεαρός, εὐχαριστημένος ἀπό αὐτά πού ἄκουσε, ὅτι ἄν τηρήσει αὐτές τίς ἐντολές, θά κερδίσει τήν αἰώνια ζωή, εἶπε: Ἐγώ αὐτά τά ἐτήρησα, ἐγώ αὐτές τίς ἐντολές τίς ἐφήρμοσα, ἀπό τό νά νιᾶτα μου ἀκόμη.

Φάνηκε ὅμως, ὅτι δέν εἶναι μόνο οἱ ἐντολές τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, διότι ὁ Χριστός ἦρθε νά συμπληρώσει, νά ὁλοκληρώσει καί νά τελειοποιήσει τόν νόμο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης: πολλά ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη τά κατήργησε, πολλά τά συμπλήρωσε καί τά ὁλοκλήρωσε καί κοντά σ᾽ αὐτές τίς ἐντολές τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ὑπάρχουν πολλές ἄλλες ἐντολές μέσα στό Εὐαγγέλιο, μέσα στήν Καινή Διαθήκη, πού κι αὐτές πρέπει νά τίς ἐφαρμόζουμε. Μία ἐντολή, τήν ὁποία δέν εἶχε ἐφαρμόσει ὁ νεαρός αὐτός, ὁ ὁποῖος νόμιζε πώς θά σωθεῖ, διότι ἐκ νεότητος εἶχε τηρήσει τίς δέκα ἐντολές, ἦταν ὅτι δέν ἦταν ἐλεήμων. Ἦταν φιλοχρήματος, φιλόπλουτος. Γιατί, ὅταν ὁ Χριστός τοῦ εἶπε, ἀφοῦ λοιπόν τίς ἐφήρμοσες αὐτές τίς ἐντολές, πήγαινε νά πουλήσεις τά ὑπάρχοντά σου, νά τά διανείμεις στούς πτωχούς καί ἔλα νά μέ ἀκολουθήσεις, ὅταν τό ἄκουσε αὐτό ὁ νεαρός, ἔφυγε ἀπογοητευμένος καί στενοχωρημένος· «ἦν γάρ πλούσιος σφόδρα»: γιατί ἦταν πολύ πλούσιος. Καί τότε εἶπε ὁ Χριστός τό γνωστό· «εὐκοπώτερον γάρ ἐστι κάμηλον διά τρυμαλιᾶς ραφίδος εἰσελθεῖν ἤ πλούσιον εἰς τήν βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν εἰσελθεῖν» καί ὅτι «δυσκόλως οἱ τά χρήματα ἔχοντες εἰσελεύσανται εἰς τήνν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ». Ὄχι ἀδυνάτως, ἀλλά δυσκόλως. Δέν εἶναι ἀδύνατον καί οἱ πλούσιοι νά σωθοῦν, ἀλλά εἶναι δύσκολο νά σωθοῦν, διότι πρέπει νά μάθουν νά χρησιμοποιοῦν σωστά τόν πλοῦτο τους.

2. Χωρίς τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν δέν ἐνεργεῖ ἡ Θεία Χάρις

Δέν θά ἀσχοληθοῦμε ὅμως τώρα μέ τό θέμα αὐτό τοῦ πλούτου, καί πῶς πρέπει νά τόν χρησιμοποιήσουμε· θά ἀσχοληθοῦμε μέ ἕνα ἄλλο θέμα πού προκύπτει μέσα ἀπό τήν Εὐαγγελική περικοπή, μέ τό θέμα τῆς «τηρήσεως τῶν ἐντολῶν». «Τάς ἐντολάς οἶδας», εἶπε ὁ Χριστός. Τίς ἐντολές τίς ξέρεις. Νά ἐφαρμόσεις λοιπόν τίς ἐντολές, κι ἄν ἐφαρμόσεις τίς ἐντολές, θά σωθεῖς.

Οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι καί τό Εὐαγγέλιο ὁλόκληρο, ἀλλά καί οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, δίνουν πολύ μεγάλη σημασία σ᾽ αὐτήν τήν μεγάλη ἀρετή τῆς τηρήσεως τῶν ἐντολῶν. Ἤδη ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας, ὁ Ἰησοῦς Χριστός, στήν Ἐπί τοῦ Ὄρους Ὁμιλία, ἀλλά καί σέ ἄλλες περιόδους τῆς ἐπί γῆς δράσης Του, ἐδίδασκε καί ἔδινε μερικές ἐντολές περί τοῦ πῶς πρέπει νά ζοῦν οἱ ἄνθρωποι, ἰδιαίτερα στούς Μακαρισμούς: μακάριοι οἱ πτωχοί τῷ πνεύματι, μακάριοι οἱ πραεῖς, μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί, μακάριοι οἱ ἐλεήμονες, μακάριοι οἱ διψῶντες καί πεινῶντες τή δικαιοσύνη καί πολλά ἄλλα. Ἐδίδαξε ἐν πρώτοις τήν ἐντολή τῆς ἀγάπης, καί πρός τόν Θεό καί πρός τόν πλησίον, τίς ἐντολές τῆς πραότητος, τῆς εἰρήνης, τῆς ταπεινώσεως, τῆς νηστείας, τῆς ἀοργησίας, τῆς σωφροσύνης καί πλῆθος ἄλλων πολλῶν ἐντολῶν, πού ὑπάρχουν μέσα στό Εὐαγγέλιο, πολλές ἀπό τίς ὁποῖες ὁρισμένοι ἀπό μᾶς δέν τίς ξέρουμε. Καί νομίζουμε πώς, ἐπειδή βαπτιστήκαμε Χριστιανοί, ἀρκεῖ ἡ Χάρις τοῦ Βαπτίσματος· χωρίς τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν, χωρίς νά τηροῦμε τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἔχουμε τήν ἐντύπωση ὅτι μποροῦμε νά σωθοῦμε. Ὁ Χριστός ὅμως τό εἶπε σαφῶς ἀνάμεσα σέ πολλά ἄλλα πού εἶπε στήν Ἐπί τοῦ Ὄρους Ὁμιλία· «Ὅστις λύσει μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων», ὅποιος δέν τηρήσει ἀκόμη καί τήν πιό παραμικρή ἐντολή, «ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ Βασιλείᾳ τῶν Οὐρανῶν». Ὅταν δέ, πρός τό τέλος τῆς ζωῆς Του, λίγο πρίν ἀπό τό Πάθος ἀπευθύνθηκε μ᾽ ἐκείνους τούς λόγους τούς ἀγαπητικούς πρός τούς μαθητάς του καί πρός ὅλους μας, εἶπε: «Ἐάν ἀγαπᾶτε με, τάς ἐντολάς τάς ἐμάς τηρήσετε». Ἄν μέ ἀγαπᾶτε, κι ἄν ἀγαπᾶτε καί τούς ἑαυτούς σας, διότι οὐσιαστικῶς οἱ ἐντολές τοῦ Θεοῦ εἶναι εὐεργεσία πρός ἐμᾶς, εἶναι οἱ ὁδοδεῖκτες οἱ ὁποῖοι μᾶς δείχνουν πῶς θά κερδίσουμε τή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, τότε λοιπόν «τάς ἐντολάς τάς ἐμάς τηρήσετε. Ὁ ἔχων τάς ἐντολάς μου καί τηρῶν αὐτάς, ἐκεῖνός ἐστιν ὁ ἀγαπῶν με». Μέ ἀγαπᾶ ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος κρατάει τίς ἐντολές μου καί τίς τηρεῖ. Πόσοι ἀπό μᾶς μποροῦμε νά ἰσχυρισθοῦμε ὅτι τηροῦμε τόν λόγο τοῦ Εὐαγγελίου σέ ὅλες τίς λεπτομέρειές του; Ἑπομένως νά ἰσχυρισθοῦμε ὅτι ἀγαποῦμε τόν Χριστό κι ὅτι ἐν πάσῃ περιπτώσει αὐτή τή δωρεά τοῦ Θεοῦ, τίς ἐντολές, τούς ὁδοδεῖκτες, τούς ἔχουμε ἐγκολπωθῆ, ὥστε νά εἴμαστε βέβαιοι ὅτι βαδίζοντες αὐτόν τόν δρόμο τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ θά φθάσουμε στήν αἰωνιότητα, θά φθάσουμε στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, πού τόσο διακαῶς ἐπιθυμοῦσε ὁ πλούσιος νεανίσκος: «Ὁ μή ἀγαπῶν με, τούς λόγους μου οὐ τηρεῖ». Αὐτός ὁ ὁποῖος δέν μέ ἀγαπᾶ, δέν τηρεῖ τούς λόγους μου.

Σέ ἄλλο σημεῖο ἐπίσης, στό κατά Ἰωάννην ἅγιο Εὐαγγέλιο, λέγει τά ἑξῆς: «Ἐάν τάς ἐντολάς μου τηρήσετε, μενεῖτε ἐν τῇ ἀγάπῃ τῇ ἐμῇ». Ἄν τηρήσετε τίς ἐντολές μου, θά εἶστε μέσα στήν ἀγάπη μου, θά σᾶς ἀγαπῶ κι ἐγώ. «Καθώς ἐγώ τάς ἐντολάς τοῦ πατρός μου τετήρηκα καί μένω αὐτοῦ ἐν τῇ ἀγάπῃ». Ὅπως ἐγώ τηρῶ τίς ἐντολές τοῦ Πατρός μου, γι᾽ αὐτό καί μέ ἀγαπᾶ ὁ Πατέρας μου.

Εἶναι κατάσπαρτο τό Εὐαγγέλιο ἀπό αὐτήν τήν σύσταση, τῆς τηρήσεως τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ· νά συμπληρώσω ἁπλῶς ὅτι ὅταν ὁ Κύριός μας ἀνεστήθη, σέ μιά ἀπό τίς ἐμφανίσεις του στούς δώδεκα μαθητάς εἰς τό ὄρος τῆς Γαλιλαίας, τούς εἶπε: «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτούς εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αὐτούς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν»[2]. Βλέπετε, οἱ ἐξιτήριοι λόγοι, ἄς ποῦμε, τό συμβόλαιο πού ἔκανε ὁ Χριστός μέ τούς μαθητάς Του, φεύγοντας, λίγο πρίν ἀναληφθεῖ, περιλαμβάνει δύο πράγματα: Νά τούς βαπτίσετε καί νά τούς διδάξετε νά τηροῦν ὅλες τίς ἐντολές. Πρῶτα λοιπόν νά ἀναγεννηθοῦμε καί νά πάρουμε τήν Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέσα στήν κολυμβήθρα, ἡ ὁποία ὅπως εἴπαμε, εἶναι ἡ μήτρα μέσα στήν ὁποία ἀναγεννιόμαστε. Ἀλλά δέν φτάνει αὐτό: Πρέπει νά τηρήσουμε καί ὅλες τίς ἐντολές τοῦ Εὐαγγελίου.

3. Ἡ διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες, ἰδιαίτερα οἱ Νηπτικοί Πατέρες, μέσα στά Φιλοκαλικά κείμενα, μᾶς ἔχουν ἀναπτύξει σπουδαία διδασκαλία γιά τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν. Κι ἀνάμεσα στά ἄλλα μᾶς λένε ὅτι ἄς μή νομίζουν μερικοί πώς, ἐπειδή βαπτίστηκαν, θά σωθοῦν, καί πώς ἔχουν ἐνεργό τήν Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Στό Βάπτισμα ὁ Θεός ὄντως μᾶς δίνει τή Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀλλά αὐτή ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στή συνέχεια μέ τίς ἁμαρτίες μας, μέ τήν ἀδιαφορία μας, μέ τίς κακίες μας, μέ τά πάθη μας κρύπτεται, καλύπτεται καί δέν ἐνεργεῖ. Ἑπομένως τί μᾶς ὠφέλησε τό Βάπτισμα, ἄν ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τήν ὁποία πήραμε, εἶναι μέσα μας ἀνενεργός; Διδάσκουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες ὅτι πρίν ἀπό τήν ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πρέπει νά προϋπάρξει ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν. Ἄν δέν τηρήσουμε τίς ἐντολές, δέν ἐνεργεῖ ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Γι᾽ αὐτό ἐνεργεῖ ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ στούς Ἁγίους. Γι᾽ αὐτό βλέπετε μέχρι καί σήμερα ἁγίους ἀνθρώπους, ὁσίους γεροντάδες, νά ἔχουν ἔκδηλη τή Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, προορατικό, θαυματουργικό κ.τ.λ., διότι δέν ἀρκέστηκαν στό Βάπτισμα, ἀλλά ἐτήρησαν στή συνέχεια μέ ἀκρίβεια τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ.

Ἔχω σημειώσει πολλά πατερικά χωρία σχετικά μέ τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν. Θά σᾶς παρουσιάσω μερικά μόνον, γιά νά δεῖτε πόσο σοφή καί ἀπαραίτητη γιά μᾶς τούς ἀφώτιστους εἶναι ἡ διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων καί πόσο ἄδικο ἔχουν ὅσοι στίς ἡμέρες μας συνιστοῦν νά ἀφήσουμε, νά ἐγκαταλείψουμε τούς Ἁγίους Πατέρες, ὅπως ἔπραξαν οἱ Προτεστάντες. Ὁ Μ. Βασίλειος, μεταξύ πολλῶν ἄλλων, λέγει, ἀναφερόμενος στήν ἄλογη κτίση, πού τηρεῖ ἀπαρέγκλιτα τούς νόμους πού ἔθεσε ὁ Θεός, ὅτι οἱ ἄνθρωποι παραβαίνοντες καί ἀνθιστάμενοι στίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ εἴμαστε «ἀλογώτεροι» τῶν ἀλόγων κτισμάτων[3]. Ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν δέν εἶναι πάνω ἀπό τίς δυνάμεις μας, διότι μαζί μέ ὅλες τίς ἐντολές ὁ Θεός μᾶς ἔδωσε καί τίς ἀναγκαῖες δυνάμεις, ὥστε οὔτε νά δυσανασχετοῦμε νομίζοντας πώς ζητεῖ ἀκατόρθωτα πράγματα, οὔτε πάλι νά ὑπερηφανευόμεθα, γιατί συνεισφέραμε κάτι παραπάνω ἀπό αὐτό πού μᾶς ἔχει δοθῆ[4]. Ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Ἀσκητής λέγει αὐτό πού προηγουμένως εἶπα, ὅτι δέν πρέπει νά περιμένουμε νά ἐνεργήσει τό Ἅγιο Πνεῦμα «πρό τῆς ἐργασίας τῶν ἐντολῶν»[5], καί ὅτι μέσα στίς ἐντολές κρύβεται ὁ ἴδιος ὁ Χριστός· ἑπομένως ὅσο περισσότερο τηροῦμε τίς ἐντολές, τόσο ἐγγύτερα πρός τό Χριστό βρισκόμαστε: «Ὁ Κύριος εἰς τάς ἰδίας ἐγκέκρυπται ἐντολάς καί τοῖς ζητοῦσιν αὐτόν κατά ἀναλογίαν εὑρίσκεται»[6]. Ὁ ὅσιος Πέτρος ὁ Δαμασκηνός ἀναφέρεται συχνά στό θέμα τῆς τηρήσεως τῶν ἐντολῶν ἀναιρώντας θαυμάσια τήν σατανικῆς ἐμπνεύσεως ἄποψη ὅτι ἀρκεῖ γιά τή σωτηρία μας τό ὅτι πιστεύσαμε καί βαπτισθήκαμε, ἀφοῦ τό Εὐαγγέλιο λέγει «ὁ πιστεύσας καί βαπτισθείς σωθήσεται»[7]. Ἄν πεισθοῦμε σ᾽ αὐτήν τήν διδασκαλία, θά μείνουμε ἔρημοι ἀπό τή Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, «ἀγνοοῦντες ὅτι ὁ πιστεύσας καί βαπτισθείς ὀφείλει πάσας τάς ἐντολάς τηρεῖν καί ὅταν πάντα κατορθώσῃ, λέγειν, ἀχρεῖος δοῦλός εἰμι[8], ὡς ὁ Κύριος πρός τούς Ἀποστόλους ἔφη· διδάσκοντες αὐτούς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν»[9]. Ἐφ᾽ ὅσον ὁ βαπτιζόμενος ἀποτάσσεται τόν Σατανᾶ καί ὅλα τά ἔργα του καί συντάσσεται μέ τό Χριστό, πρέπει νά δείξει αὐτήν τήν ἀποταγή καί τήν προσχώρηση μέ τήν ἀγάπη πρός τόν Χριστό διά τῆς τηρήσεως τῶν ἐντολῶν Του[10]. Περί τοῦ ὅτι ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ δέν ἐνεργεῖ χωρίς τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν ἀναπτύσσεται θαυμάσια καί ἀπό τόν Ἅγιο Γρηγόριο Σιναΐτη[11], ὡς καί ἀπό τούς ἁγίους Κάλλιστο καί Ἰγνάτιο τούς Ξανθοπούλους[12]. Μέ μία ὡραία εἰκόνα ἐπίσης, πού διδάσκει ἐμφαντικά τό δόγμα τῆς συνεργασίας τοῦ ἀνθρώπου καί τῆς θείας Χάριτος, ὁ Ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος μᾶς λέγει ὅτι στό πνευματικό οἰκοδόμημα τῆς σωτηρίας μας στέγη εἶναι ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ καί θεμέλιο ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν. Μπορεῖ νά ὑπάρξει ἡ στέγη τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ, χωρίς νά βάλουμε ἐμεῖς τά θεμέλια μέ τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν; «Οὔτε στέγη δίχα θεμελίων συνίστασθαι πέφυκεν, οὔτε θεμέλιοι ἄνευ στέγης τῷ βίῳ χρειώδεις ἤ ὅλως ὠφέλιμοί εἰσι· οὕτω καί ἡ τοῦ Πνεύματος χάρις συντηρεῖται διά τῆς ἐργασίας τῶν ἐντολῶν»[13].

4. Ἐρημώνεται ὁ τόπος μας. Τόν γεμίζουν βάρβαροι ἀπό Ἀνατολή καί Δύση.

Ἡ τήρηση ἤ ἡ μή τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ ἔχει ἐπιπτώσεις ὄχι μόνον στήν προσωπική πνευματική μας προκοπή, ἀλλά καί στήν προκοπή ὁλοκλήρων λαῶν καί τόπων· εἶχε καί ἔχει ἐπιπτώσεις καί συνέπειες στό μεγαλεῖο καί στήν παρακμή τῆς Ρωμιοσύνης, τώρα δέ καί στήν πνευματική κατάσταση, ἀκόμη καί στήν ὕπαρξη τῆς χώρας μας, τῆς Ἑλλάδος. Γιά νά ἀναπτύξω αὐτήν τήν σκέψη θά στηριχθῶ σέ δύο μικρές διηγήσεις τοῦ «Γεροντικοῦ», χαριτωμένες καί πολύ διδακτικές, ἀπό τίς ὁποῖες προκύπτει ὅτι, ὅπου δέν τηροῦνται οἱ ἐντολές τοῦ Χριστοῦ, ὅπου δέν ὑπάρχουν Ἅγιοι Πατέρες ὡς πρότυπα τηρήσεως τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ, ἐρημώνονται ὄχι μόνον οἱ ψυχές, ἀλλά ἐρημώνονται καί οἱ τόποι ἀπό βαρβάρους, εἴτε ἐν πολέμῳ εἴτε ἐν εἰρήνῃ. Αὐτό καθιστᾶ ἱστορικά ὑπολόγους καί ὑπευθύνους ὅσους θέλουν νά ἀποχριστιανίσουν μέ ποικίλους τρόπους τήν χώρα μας ἐξορίζοντας τό Εὐαγγέλιο καί τούς Ἁγίους Πατέρες ἀπό τήν πρώην ἁγιοτόκο καί θεοφρούρητη Ἑλλάδα. Λέγει λοιπόν τό «Γεροντικό» ὅτι, ὅταν ἐπρόκειτο νά ἀποθάνει ὁ ἀββᾶς Ἰσαάκ, συγκεντρώθηκαν γύρω του οἱ ἄλλοι γέροντες καί τοῦ ἔλεγαν· τί θά κάνουμε μετά ἀπό σένα πάτερ; «Τί ποιήσομεν μετά σέ, πάτερ;» Καί αὐτός τούς ἀπάντησε ὅτι πρέπει νά ἀκολουθήσουν τήν δική του πορεία καί τῶν πρό αὐτοῦ πατέρων γιά νά σωθοῦν καί οἱ ἴδιοι καί ὁ τόπος: «Ἴδετε πῶς ἐπορεύθην ἐνώπιον ὑμῶν· ἐάν θέλητε καί ὑμεῖς ἀκολουθῆσαι καί φυλάξαι τάς ἐντολάς τοῦ Θεοῦ, πέμπτει τήν χάριν αὐτοῦ καί φυλάσσει τόν τόπον τοῦτον· ἐάν δέ μή φυλάξητε, οὐ μή μείνητε ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ· καί ἡμεῖς γάρ ὅτε ἤμελλον ἀποθανεῖν οἱ Πατέρες ἡμῶν ἐλυπούμεθα· ἀλλά τάς ἐντολάς τοῦ Κυρίου καί αὐτῶν τάς παραγγελίας τηροῦντες, ἑστήκαμεν ὡς αὐτῶν ὄντων μεθ᾽ ἡμῶν· οὕτω καί ὑμεῖς ποιήσατε καί σώζεσθε». Οἱ Πατέρες δέν εἶναι ὑπόθεση τοῦ παρελθόντος ἀλλά παρόντες σέ κάθε ἐποχή, ὡς πρότυπα τῆς τηρήσεως τοῦ Εὐαγγελίου. Ἡ δεύτερη ἀναφορά εἶναι πιό δυνατή καί φωτογραφίζει κρούοντας τόν κώδωνα τοῦ κινδύνου, ὅτι ἠ ἐγκατάλειψη τῶν ἐντολῶν τοῦ Εὐαγγελίου, οὐσιαστικῶς ὁ πόλεμος ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας ἀπό χριστομάχους καί ἐκκλησιομάχους ἡγέτες, πολιτικούς καί διανοουμένους, μερικές φορές καί ἀπό ἐκκλησιαστικούς, ὅπως τό ζοῦμε στίς ἡμέρες μας, ὁδηγεῖ τόν τόπο μας στήν ἐρήμωση καί στήν ἐκβαρβάρωση: «Ἔλεγεν ὁ ἀββᾶς Μωϋσῆς ἐν Σκήτει· ἐάν φυλάξωμεν τάς ἐντολάς τῶν πατέρων ἡμῶν, ἐγώ ἐγγυῶμαι ὑμᾶς πρός τόν Θεόν ὅτι βάρβαροι οὐκ ἔρχονται ᾧδε! εἰ δέ μή φυλάξωμεν, ἐρημωθῆναι ἔχει ὁ τόπος οὗτος».

Οἱ βάρβαροι ἦρθαν καί ρήμαξαν τήν χριστιανική Ἀνατολή, τό πρῶτο θεόθεν ἱδρυμένο χριστιανικό κράτος τῆς Ρωμιοσύνης τοῦ Βυζαντίου. Αἴγυπτος, Παλαιστίνη, Μικρά Ἀσία, ὅπου βιώθηκαν ἀπό μοναχούς καί λαϊκούς ἐπί αἰῶνες οἱ ἐντολές τοῦ Θεοῦ, καί δοξάσθηκε ὁ Θεός ἀπό ἑκατομμύρια ἀνθρώπων, ἰσλαμοκρατοῦνται τώρα μέ ἐλάχιστα κατάλοιπα εὐσεβείας γύρω ἀπό τά τέσσερα πρεσβυγενῆ πατριαρχεῖα Κωνσταντι-νουπόλεως, Ἀλεξανδρείας, Ἀντιοχείας καί Ἱεροσολύμων. Φαίνεται πώς οἱ προφητεῖες τῶν Γερόντων ἐκπληρώνονται τώρα πλήρως· ἀποχριστιανίσθηκε, βαρβαρώθηκε, καί ἡ Δύση ἀπό τήν ὕβρη τοῦ Διαφωτισμοῦ καί τοῦ Ὀρθολογισμοῦ, ἀπό τήν λαίλαπα τῆς ἐκκοσμίκευσης, πού ἔπληξαν καί τίς ἐκεῖ χριστιανικές ὁμολογίες, τόν Παπισμό καί τόν Προτεσταντισμό. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα ἀνθίστατο μέχρι τώρα στίς δυτικές ἐπιρροές καί κρατοῦσε τήν ὀρθόδοξη πίστη καί ζωή, γι᾽ αὐτό καί τήν ἐσκέπαζε καί τήν προστάτευε ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ. Τώρα, ἐπειδή καί σέ ἐπίπεδο ἀρχόντων, πολιτικῶν καί ἐκκλησιαστικῶν, ἀλλά καί σέ ἐπίπεδο λαοῦ, ἀθετεῖται τό Εὐαγγέλιο καί ἐξορίζονται οἱ Ἅγιοι Πατέρες, χωρίς πολεμική κατάκτηση, μέ σατανικό σχέδιο τῶν ἐχθρῶν τοῦ Σταυροῦ, ἐρημώνεται ἡ χώρα μας ἀπό τά κύματα καί τίς μεθοδεύσεις τῶν δυτικῶν σταυροφόρων καί ἀπό τά πλήθη τῶν Μουσουλμάνων μεταναστατῶν. Τό Εὐαγγέλιο δυσφημεῖται, καί προ-βάλλεται τό Κοράνιο. Τό τάμα τοῦ ἔθνους πρός τόν Σωτήρα Χριστό σχεδόν ματαιώθηκε, ἐνῶ μέ δημόσια δαπάνη κτίσθηκε μουσουλμανικό τέμενος στήν Ἀθήνα καί πλῆθος τζαμιῶν λειτουργοῦν σέ ὁλόκληρη τήν Ἑλλάδα. Οἱ βάρβαροι ἦλθαν καί ἀπό τήν Ἀνατολή καί ἀπό τή Δύση.

Αὐτό πού σήμερα πρέπει νά συνειδητοποιήσουμε εἶναι διπλό. Ἐν πρώτοις ὅτι δέν εἶναι ἀρκετό, γιά τήν προσωπική πνευματική μας προκοπή τό ὅτι βαπτισθήκαμε· ἄν στήν ζωή μας δέν τηρήσουμε τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μένει ἀνενεργός, καί ἐρημώνουν οἱ ψυχές μας ἀπό τίς κακίες καί τά πάθη. Ἐρημώνεται ὅμως καί ὁ τόπος μας, ἡ πατρίδα μας, ἀφοῦ στήν παιδεία, στήν οἰκογένεια, στήν κοινωνία, πολλάκις καί στήν Ἐκκλησία, ἐξορίζουμε τόν Χριστό καί δέν τηροῦμε τίς ἐντολές Του. Ὁ λόγος τοῦ ἀββᾶ Μωϋσῆ εἶναι πολύ ἐπίκαιρος: «Ἐάν φυλάξωμεν τάς ἐντολάς τῶν Πατέρων ὑμῶν, ἐγώ ἐγγυῶμαι ὑμᾶς πρός τόν Θεόν, ὅτι βάρβαροι οὐκ ἔρχονται ὧδε· εἰ δέ μή φυλάξωμεν, ἐρημωθῆναι ἔχει ὁ τόπος οὖτος». Ἄς εὐχηθοῦμε, βαδίζοντας πρός τήν ἑορτή τῆς Γέννησης τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ, πού εἶναι τό σπουδαιότερο γεγονός τῆς παγκόσμιας ἱστορίας, «τό πάντων καινόν καινότατον, τό μόνον καινόν ὑπό τόν ἥλιον» κατά τόν Ἅγιο Ἰωάννη Δαμασκηνό[14] νά μή ρημάξουν οὔτε οἱ ψυχές μας οὔτε ὁ τόπος μας, ἀλλά μέ περισσότερη προθυμία καί ζέση νά ἐπιδοθοῦμε στήν τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Εὐαγγελίου καί τῆς διδασκαλίας τῶν Ἁγίων Πατέρων.

[1]. Λουκᾶ 18, 18-27.

[2]. Ματθ. 28, 19-20.

[3]. Εἰς Ἑξαήμερον 7, ΕΠΕ 4, 280-282, PG 29, 157.

[4]. Ὅροι κατά πλάτος 2, ΕΠΕ 8, 186. PG 31, 909A.

[5]. Περί τῶν οἰομένων ἐξ ἔργων δικαιοῦσθαι ξδ᾽ Φιλοκαλία «Ἀστέρος» 1, 113.

[6]. Περί Νόμου Πνευματικοῦ ρη´, Φιλοκαλία 1, 107.

[7]. Μάρκ. 16, 16.

[8]. Λουκᾶ 17, 10.

[9]. Ματθ. 28, 20.

[10]. Φιλοκαλία 3, 11-12.

[11]. Φιλοκαλία 4, σελ. 67.

[12]. Φιλοκαλία 4, σελ. 199, 201, 203.

[13]. Κεφάλαια Πρακτικά καί Θεολογικά πγ´ (83), Φιλοκαλία 3, 252.

[14]. Ἔκδοσις ἀκριβής τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, 45 ΕΠΕ 1, 282.

Το είδαμε στις Ακτίνες