Φοβερά επίκαιρη ομιλία του π. Σεραφείμ Ζήση: “Ισχύουν οι ποινές αιρετιζόντων κατά των Ορθοδόξων;”

Να ‘χει ο άγιος Τριαδικός Θεός καλά τον π. Σεραφείμ.

Ας είναι αυτή η ομιλία παρηγοριά και δύναμη για τους 14 ΛΕΒΕΝΤΕΣ ιερείς της Ζακύνθου οι οποίοι μπήκαν σε αργία από τον τοπικό επίσκοπο. Αλήθεια, βάσει ποιου κανόνα;

Πάψτε το μνημόσυνο του …χθες (!), να δείτε πόσο γρήγορα θα (πάνε να) σας επαναφέρουν… Γιατί αν το κάνετε αυτό, αυτή θα είναι και η μεγάλη βόμβα στα σάπια θεμέλια…

Κάντε το και θα ακολουθήσουν κι άλλοι. Η Παναγιά μαζί σας!

Και μια από τις προηγούμενες ομιλίες του π. Σεραφείμ, η οποία αποστομώνει τον π. Βασίλειο Βολουδάκη (με πολύ ευγενικό τρόπο). 

Δεν είπε αυτό που νομίζαμε ο Μητροπολίτης Εδέσσης… (έτσι λέει)

Είναι να γελάει κανείς (ή να κλαίει δηλαδή)

Σε διευκρινίσεις προέβη ο Μητροπολίτης Εδέσσης, αναφορικά με τα όσα νομίζαμε πως είπε για το εμβόλιο. Ότι δηλαδή πέθανε η αδερφή του από αυτό.

ΔΙΟΡΘΩΣΗ – ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΗ ΔΙΑΤΥΠΩΣΕΩΣ ΕΚ ΠΑΡΑΔΡΟΜΗΣ

Έδεσσα 18.11.2021

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ

Σε πρόσφατη προφορική συνέντευξή του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Εδέσσης Πέλλης και Αλμωπίας κ. Ιωήλ εν τη ρύμη του λόγου αναφερόμενος σε πρόσωπο του στενού συγγενικού του περιβάλλοντος (της αδελφής του), που νόσησε και κατέληξε από τις παρενέργειες του κορωνοϊού, χρησιμοποίησε εκ παραδρομής την λέξη «εμβόλιο». Αυτή η διατύπωση άφησε να εννοηθεί, ότι αιτία θανάτου ήταν οι παρενέργειες του εμβολίου. Διαδόθηκε μάλιστα και στο διαδίκτυο. Συνεπώς διευκρινίζουμε:

1. Το εν λόγω πρόσωπο ουδέποτε έκανε εμβόλιο για τον κορωνοϊό. Νόσησε τον Νοέμβριο του 2020 από τον κορωνοϊό και μετά την έξοδο από το νοσοκομείο ο θάνατός του επήλθε από τις συνέπειες – παρενέργειες της νόσου (παράλυση κάτω άκρων και αλλεπάλληλες θρομβώσεις) μερικούς μήνες μετά. Όπως δυστυχώς συνέβη και σε πολλούς άλλους νοσήσαντες.
2. Πάγια θέση του Σεβασμιωτάτου, την οποία επαναλαμβάνει συνεχώς από την έναρξη της δυνατότητος προληπτικού εμβολιασμού για τον θανατηφόρο ιό, είναι ότι η επιλογή του εμβολιασμού δεν είναι θέμα πίστεως, αλλά ζήτημα της ιατρικής επιστήμης. Συνεπώς θα πρέπει να γίνεται σύμφωνα με την συμβουλή ιατρού, που γνωρίζει το ιατρικό ιστορικό μας.

ΕΚ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

Για όσους δεν θυμούνται τα όσα είχε πει ο Μητροπολίτης (ή προς στιγμήν νόμιζαν πως άκουσαν άλλα).

Και ένα τελευταίο σχόλιο. Χίλιες φορές να είσαι σαν τον Αλεξανδρουπόλεως ή τον Μεσσηνίας, πάρα να λες και να …ξελές ή να απορρίπτεις δεδομένα (όπως την χρήση κυτταρικών σειρών από εκτρωμένα έμβρυα).

Ο π. Αντώνιος, ο π. Στυλιανός και ο Μητρ. Πειραιώς.

Επειδή τα δημοσίως λεγόμενα, δημοσίως να ελέγχονται. [από το 10:10]

*Ο π. Στυλιανός δεν είπε έτσι γενικώς ότι «ο Σεβασμιώτατος συμβαδίζει με τις απόψεις του πάπα.» Είπε ότι «αυτά που λέει ο Πειραιώς είναι η γραμμή του πάπα.» Και το «αυτά» αναφέρεται στα περί των εμβολίων. Δεν αναφέρεται σε κάτι άλλο.

*Ο π. Στυλιανός δεν είπε ότι ο Μητροπολίτης Πειραιώς συμφωνεί με τη ζωή του πάπα, είπε ότι δεν παίρνει θέση, ούτε θα προβεί σε κάποιον χαρακτηρισμό αλλά έθεσε τον εύλογο προβληματισμό, πώς είναι δυνατόν ο Μητροπολίτης Πειραιώς να προωθεί με τα λόγια του τις σκληρές υπέρ του εμβολιασμού θέσεις του Βατικανού και από την άλλη να ξεσηκώνεται που ο πάπας θα έλθει στην Ελλάδα!

Σαφώς και είναι δυνατόν να συμφωνεί κάποιος με μία συγκεκριμένη θέση κάποιου ανθρώπου και παράλληλα να διαφωνεί γενικώς με την όλη στάση του, αλλά νομίζω ότι έχει σημασία σε τι συμφωνεί για να μπορεί να σταθεί και η διαφωνία του στα άλλα. Στην περίπτωσή μας είναι τουλάχιστον προκλητικό και αντιφατικό για έναν Ορθόδοξο Ιεράρχη να συμφωνεί με τις σκληρές θέσεις του Βατικανού στο θέμα του τρυπήματος, οι οποίες προσβάλλουν την δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας, και παράλληλα να λέει ότι καταδικάζει τις αιρέσεις του παπισμού, οι οποίες επίσης προσβάλλουν την δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας! Καταλαβαίνει κανείς ότι εδώ εισέρχεται σε έναν «τόπο» εις τον οποίον για να βαδίσει θα πρέπει να είναι ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΗΣ.

Σεβαστέ π. Αντώνιε, υπάρχει και το άλλο ερώτημα το οποίο πρέπει να σας απασχολήσει: Γιατί ο οποιοσδήποτε να δώσει βάση, να αναπαυθεί και να εμπιστευθεί τα αντιαιρετικά αισθήματα του Μητρ. Πειραιώς, όταν ο ίδιος Μητροπολίτης (όπως και άλλοι) καταδικάζει και «αφορίζει» τους διαφωνούντες με τα συγκεκριμένα πειραματικά σκευάσματα συνειδητούς Ορθοδόξους στα τηλεδικαστήρια, τα οποία απαρτίζονται κυρίως από ανθρώπους οι οποίοι όχι μόνο ζήτημα είναι αν έχουν εξομολογηθεί και κοινωνήσει μία φορά στη ζωή τους, αλλά ελέγχονται και για την πολεμική στάση τους κατά της Εκκλησίας;

Αν αυτά είναι «τα πόδια μας» σεβαστέ π. Αντώνιε, όπου το ένα πάει δεξιά και το άλλο αριστερά και πρέπει να προσέχουμε μήπως και τα πυροβολήσουμε, τότε καλύτερα να τα δέσουμε με μια πέτρα και να πάμε να πνιγούμε! Αν φτάσατε κι εσείς να μας λέτε ότι η άρνηση αυτής της σχιζοφρένειας «είναι πέρα από κάθε λογική», τότε όντως ζούμε στον Ανάποδο Θαυμαστό Κόσμο που μας περιγράφει ο κύριος Κωνσταντίνος Βαθιώτης. Τα πόδια μας όμως, το κεφάλι μας, όλα μας, είναι η Αλήθεια π. Αντώνιε, δεν είναι αυτές οι αντιφατικές συμπεριφορές που υπονομεύουν, εκ των έσω, το καλό της Εκκλησίας.

ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ να χαμηλώσει τους τόνους ο π. Στυλιανός. Χαιρόμαστε με όλη μας την καρδιά όταν τον ακούμε να υπερασπίζεται με παρρησία και αυτοθυσία την Αλήθεια της Εκκλησίας. Η Αλήθεια είναι για μας η μόνη παρηγοριά τούτους τους συγχυσμένους καιρούς, ΔΕΝ είναι η συμπόρευση με το κακό, η συγκάλυψη της Αλήθειας, οι μίζερες διπλωματίες και τα μισόλογα.

Δεν θα συνεχίσω με τα υπόλοιπα τα οποία ειπώθηκαν για να μην γίνω κακιά. Κάποιος όμως αντί να πει στον ομολογητή π. Στυλιανό να ζητήσει συγνώμη!, θα πρέπει να πει στον Μητρ. Πειραιώς ότι έχει κατασκανδαλίσει αφάνταστα το ποίμνιο με την συμπεριφορά του αυτή να τρέχει όλη την ώρα στα αντίχριστα κανάλια της ντροπής για να κάνει αβάντα στο εμβολιολατρικό σύστημα της νέας τάξης, το οποίο περικυκλώνει τους δικούς μας ανθρώπους, τα δικά μας παιδιά, την ελευθερία μας και κυρίως πολεμάει την Εκκλησία. Τα αντιαιρετικά της Μητροπόλεως μας μάραναν. Σεβαστέ π. Αντώνιε, πού βρίσκεστε όλον αυτόν τον καιρό και αγνοείτε την συντονισμένη και επαναλαμβανόμενη στήριξη του Μητρ. Πειραιώς στα πειραματικά διαβολο-σκευάσματα των φαρμακευτικών;

«Οι διορθώσεις και από τις δυο μεριές» που λέτε να γίνουν θεωρώ ταπεινώς ότι είναι λάθος προσέγγιση. Δεν είναι το ζήτημά μας να έλθουν οι άνθρωποι ο ένας κοντά στον άλλον, εν ακαθάρτω πνεύματι / ψέμματι. Το ζήτημά μας είναι να έλθουν κοντά εν Αγίω Πνεύματι.

Ο διάβολος θέλει αυτές τις κίβδηλες «ειρήνες» π. Αντώνιε. Ο Κύριος δεν τις θέλει:

«Μη νομίσητε ότι ήλθον βαλείν ειρήνην επί την γην΄ ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην, αλλά μάχαιραν».

Με όλον τον σεβασμό, αυτή είναι η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ π. Αντώνιε και όχι «να τα βρούνε μεταξύ τους».

ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ

Σχόλιο από ορθοπραξία:

Ο πατήρ Αντώνιος, όσο τον έχουμε παρακολουθήσει, έχει κρατήσει μια πολύ καλή στάση μέχρι τώρα. Όμως αυτό δεν φτάνει.

Οι διπλωματίες καλό είναι λοιπόν να μην γίνονται. Ειδικά τώρα που ξέρουμε ποιος είναι με τον Χριστό και ποιος με τον διάβολο. Ο Μητροπολίτης Πειραιώς είναι “ομολογητής” όπου τον παίρνει. Όταν στενεύει ο κλοιός, μπορεί να αλλάξει και τα Ευαγγέλια. Εδώ δέχτηκε το …παρακάτω, στην ίδια του την Μητρόπολη.

Ο πάπας τον μάρανε…. ;;;

Ο Αντίχριστος έρχεται… (Αγ. Ιγνατίου Μπριαντσιανίνωφ)

Πλησιάζομε σιγά-σιγά στην περίοδο εκείνη, που θα αρχίσουν να γίνωνται πολλά και καταπληκτικά θαύματα• ικανά να σύρουν στην απώλεια τους ταλαίπωρους εκείνους, που θα έχουν σαρκικό φρόνημα και θα γοητευθούν και πλανηθούν από τα θαύματα αυτά. Ο Αντίχριστος έρχεται. Πως, και με τι θα τον αντιμετωπίσωμε;

α . με την ζώσα πίστη.

Η ζώσα πίστη στο Χριστό, γεννιέται μέσα μας, όταν αναζωωθή η ψυχή μας από το λόγο του Θεού. Η ζώσα πίστη τρόπον τινά βλέπει τον Χριστό^[105].

Μόνο όταν έχωμε ζώσα πίστη, θα μπορέσωμε να καταλάβωμε κάτι από τα θεία δόγματα της χριστιανικής πίστης• διαφορετικά θα είναι για μας βιβλίο εσφραγισμένο, μυστήριο εντελώς ακατανόητο.

Όταν έχωμε ζώσα πίστη, τα θεία δόγματα, παρ’ ότι θα μένουν και πάλι απρόσιτα, θα μας γίνωνται σαφή• θα τα καταλαβαίνωμε κάπως. Δεν θα καλύπτωνται πια κάτω από εκείνο το αδιαπέραστο και βαρύ καταπέτασμα, που προκαλεί η νεκρή πίστη. Η ζώσα πίστη είναι μια λογική, μια πνευματική λογική^[106]. Δεν χρειάζεται πια σημεία, γιατί έχει από όλες τις πλευρές χορτάσει με τα θαύματα του Χριστού. Και ιδίως έχει χορτάσει με τον λόγο Του, που είναι πιο μεγάλος από όλα Του τα θαύματα και στέφανος των θαυμάτων Του. Η επιθυμία να ιδούμε θαύματα είναι γνώρισμα της απιστίας. Τα σημεία εδόθησαν λόγω της απιστίας, για να την μεταβάλλουν σε πίστη. Γι’ αυτό ας προσκολληθούμε στο λόγο του Χριστού με όλη μας την ψυχή. Ας ενωθούμε με Αυτόν σε ένα πνεύμα. Και τότε τα σημεία του αντιχρίστου δεν θα μπορέσουν ποτέ να τραβήξουν την προσοχή μας.

Με καταφρόνηση και παγερή αδιαφορία πρέπει να αποστρέφωμε από αυτά το βλέμμα μας όπως θα εκάναμε για τη πιο αναίσχυντη αισχρή πράξη• για την πιο αποστατική ενέργεια εχθρού του Θεού• για την πιο μυσαρή βλασφημία• για την πιο απάνθρωπη θανάτωση.

Ας ενθυμούμεθα την εξής ιδιαίτερης σημασίας παρατήρηση από την πείρα των ασκητών: Οι εμφανίσεις των δαιμόνων έχουν μια τέτοια ιδιότητα, που ακόμη και την πιο ελάχιστη προσοχή να τους δώσης ζημιά θα έχης. Γιατί ακόμη και την πιο ελάχιστη προσοχή, αν την αφήσης σε ένα τέτοιο θέμα ελεύθερη, χωρίς να συγκρατής, θα σου προκαλέση τις πιο ολέθριες εντυπώσεις και θα σε εμβάλη στον πιο δύσκολο πειρασμό.

β. Με την ταπεινοφροσύνη

Η ταπεινοφροσύνη είναι αδιάσπαστα ενωμένη με την πνευματική λογική. Ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος λέγει: Μόνο εκείνος που έχει ταπείνωση μπορεί να ονομασθή λογικός. Όποιος δεν έχει ταπείνωση, ποτέ δεν θα γίνη λογικός»^[107]. Η ζωντανή πίστη δείχνει στα μάτια της ψυχής τον Θεό. Όποιος βλέπει έτσι το Θεό, όποιος έτσι αισθανθή το Θεό, βλέπει τη μηδαμινότητά του. Γεμίζει ανέκφραστη ευλάβεια προς το Θεό, τα έργα τους, τις εντολές του. Και έτσι το κάθε του δίδαγμα θα γίνεται με ταπεινοφροσύνη.

Ο ταπεινόφρων δεν θα τολμήση ποτέ, ούτε καν αν ερωτοτροπήση με κάτι, που θα είναι απλά έξω από το θέλημα του Θεού• και – πολύ περισσότερο – με κάτι, που θα το έχη με κάποιο τρόπο καταδικάσει ο  λόγος του Θεού. Για αυτό, τα σημεία του αντιχρίστου θα μείνουν ξένα στον ταπεινό. Δεν θα τα δέχεται με κανένα τρόπο. Δεν θα έχη καμμιά σχέση με αυτά.

γ. Με την προσευχή

Όταν μελετάμε την μηδαμινότητα μας και την ασθένειά μας• όταν στρέφουμε τον νου μας στο Θεό, στην μεγαλωσύνη Του, στην παντοδυναμία Του, στην απέραντη αγαθότητά Του• έρχεται στην ψυχή ο πόθος να στραφή με προσευχή σ’ Αυτόν. Τότε όλη η ελπίδα της ψυχής συγκεντρώνεται στον Θεό. Και για αυτό τίποτε δεν είναι ικανό να την κάμη να αφαιρεθή την ώρα της προσευχής. Γιατί προσεύχεται συνενώνοντας όλες της τις δυνάμεις. Αναζητεί τον θεό με όλη της τη δύναμη. Εκμεταλλεύεται για την προσευχή όλες τις δυνατότητές της. Και αγωνίζεται για να προσεύχεται αδιαλείπτως.

Όταν θα αρχίση η μεγάλη θλίψη, την εποχή του αντιχρίστου, όλοι οι αληθινά πιστοί, θα ζητούν από τον Κύριο βοήθεια, ενίσχυση, θεία χάρη, ενδυνάμωση, να τους κρατή από το χέρι^[108]. Οι δυνάμεις του ανθρώπου, όσο πιστοί και αν είναι στο Θεό, είναι ανεπαρκείς να αντισταθούν στην δύναμη των ενωμένων εκπεσόντων αγγέλων και ανθρώπων, που θα μετέρχωνται τα πάντα με μια άκαμπτη σκληρότητα, γιατί θα προαισθάνωνται ότι έχει φθάσει πια το τέλος τους^[109]. Μα η θεία χάρη θα επισκιάση τους εκλεκτούς του Θεού. Και θα κάμη να μείνουν ανενέργητες και χωρίς αποτέλεσμα όλες οι άσφαιρες απειλές του αντιχρίστου. Και καταφρονεμένα τα θαύματά του. Τότε ο Θεός θα δώση στους δούλους του δύναμη να διακηρύττουν με γενναίο φρόνημα, ότι ο Ιησούς είναι ο Σωτήρας του κόσμου. Και να αποκηρύττουν τον ψευδομεσσία που θα έλθη για να φέρη την απώλεια.

Θα τους οδηγή στο ικρίωμα, στον θάνατο. Μα αυτοί θα αισθάνωνται, σαν να βρίσκωνται σε βασιλικούς θρόνους, και σε γαμήλιο γεύμα, γιατί η αίσθηση της αγάπης του Θεού είναι πιο γλυκειά από την αίσθηση της ζωής^[110]. Γιατί τα παθήματα για το Χριστό και ο βίαιος θάνατος για Αυτόν είναι η αρχή της αιώνιας χαράς του Παραδείσου^[111]. Αυτό φαίνεται καθαρά στους μάρτυρες των πρώτων αιώνων. Στην αρχή ενόμιζαν, πως στα μαρτύρια θα έδειχναν την δική τους διάθεση. Μα όταν άρχιζαν τα μαρτύρια, κατεπέμπετο σ’ αυτούς η άνωθεν βοήθεια. Και τα έκανε ποθητά: και το μαρτύριο• και τον θάνατο για το Χριστό.

Βιβλιογραφία

^[105] Εβρ. 11, 27.
^[106] Ισαάκ Σύρου, Λόγος ΚΗ’.
^[107] Ισαάκ Σύρου, Λόγος ΟΘ’.
^[108] Εφραίμ Σύρου, Λόγος 106.
^[109] Αποκ. 12, 12.
^[110] Ισαάκ Σύρου, Λόγος ΛΗ’.
^[111] Λόγια και σκέψεις του αγίου Μάρτυρος Ιακώβου του Πέρσου (Νοέμβριος 26).

orthodoxfathers.com

Ο π. Θεόδωρος Ζήσης για τους μεγάλους αγίους που εορτάζουμε τον Νοέμβριο.

Τον πατέρα Θεόδωρο τον αγαπώ πολύ, όπως και πρέπει να κάνουμε όλοι οι ορθόδοξοι. Τον ευχαριστώ πολύ για τους αγώνες του, τον κόπο του, την ομολογία του, το ορθόδοξο ήθος του και την αγάπη του.

Έχουμε μεγάλη ευλογία, και είναι και παράλληλα μεγάλη η  παρηγοριά να διαβάζουμε ή να ακούμε τις ομιλίες του σε αυτές τις πονηρές μέρες.

Πέραν του ελέγχου που ασκεί (με πατερικό τρόπο) ο πατήρ Θεόδωρος, αξίζει κανείς να ασχοληθεί και με το πόσο ωραία παρουσιάζει τους αγώνες και τους βίους των αγίων. Με έναν τρόπο που σπάνια ακούς σήμερα.

Πατέρα Θεόδωρε, να έχουμε την ευχή σου και την ευλογία των αγίων Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Γρηγορίου του Παλαμά και  Θεοδώρου του Στουδίτου.

Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς ( 14 Νοεμβρίου – εορτάζεται και κατά την Β Κυριακή των Νηστειών)

Ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς ως μαχητής της Ορθοδοξίας [ΒΙΝΤΕΟ 2018]

Ο διάλογος του αγ. Γρηγορίου Παλαμά με το Ισλάμ

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος ( 13 Νοεμβρίου)

Βίος Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου

ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΚΑ: Το μεγαλείο & η προσφορά του Αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου

Ο άγ. Χρυσόστομος για τις άλλες θρησκείες και τις αιρέσεις

Άγιος Θεόδωρος Στουδίτης (11 Νοεμβρίου)

Ο Άγ. Θεόδωρος Στουδίτης ως αγωνιστής της Ορθοδοξίας

Χρήστος  Βλαμάκης – orthopraxia.gr / (Εξαιρετική η δουλειά που έχει κάνει η katanixi με την σειρά ομιλιών)

«Ὁ σκοπὸς ΔΕΝ ἁγιάζει τὰ μέσα»
Ἀρχιμανδρίτου Σάββα Ἁγιορείτου

Ἀπόσπασμα 31/10/21

Σήμερα μεταξὺ τῶν ἄλλων Ἁγίων, τιμοῦμε καὶ τὴν μνήμη τῶν
Ἁγίων Μαρτύρων τῆς Τυφλίδος. Χιλιάδες Μάρτυρες ἐκείνη τὴν
ἡμέρα ἐσφαγιάσθησαν ἀπὸ τοὺς ἀσεβεῖς, γιατὶ δὲν δέχτηκαν
νὰ χτίσουν καὶ νὰ καταπατήσουν τὶς Ἅγιες Εἰκόνες ποὺ ὁ
ἀσεβὴς τύραννος, εἶχε ἀφαιρέσει ἀπὸ τὸ τέμπλο τοῦ ναοῦ τῆς
πόλης. Τὶς εἶχε στήσει σὲ μία γέφυρα καὶ μάζεψε ὅλον τὸν λαό,
ὅσους εἴχανε ἀπομείνει ἀπὸ τὴν σφαγὴ ποὺ εἶχε κάνει
προηγουμένως, καὶ τοὺς ἔδωσε αὐτὴν τὴν ἐντολή, νὰ
καταπατήσουν τὶς Ἅγιες Εἰκόνες καὶ νὰ τὶς φτύσουν ἤ ἀλλοιῶς,
θὰ ἀποκεφαλίζονταν ἐπὶ τόπου.

Καὶ πράγματι, περνοῦσαν πάνω ἀπὸ τὴ γέφυρα καὶ ἀποκεφαλίζονταν, γιατὶ δὲν ἀτίμαζαν τὶς Ἅγιες Εἰκόνες.
Κάποιος νεαρὸς ποὺ ἔτσι, ἔγινε ἀντικείμενο λύπης, τὸν
λυπήθηκαν οἱ βάρβαροι, τοῦ εἶπαν νὰ κάνει ἕνα τέχνασμα: νὰ
κάνει πὼς φτύνει τὶς Εἰκόνες, ἀλλὰ νὰ φτύσει παραδίπλα, καὶ
ἔτσι θὰ τοῦ χάριζαν τὴ ζωή. Αὐτὸς τὸ δέχτηκε καὶ τὸ ἔκανε, καὶ
μόλις τὸ ἔκανε, ἄρχισαν νὰ ἀλαλάζουν εὐχαριστημένοι οἱ
βάρβαροι, ὅτι κατάφεραν ἔστω ἕνα, νὰ ἀρνηθεῖ τὶς Ἅγιες
Εἰκόνες καὶ νὰ τὶς ἀτιμάσει. Βεβαίως, στὴν πραγματικότητα δὲν
τὸ εἶχε κάνει, ὅπως εἴπαμε, ἀλλὰ ἔτσι φάνηκε. Καὶ μόλις
ἄκουσε τοὺς ἀλαλαγμοὺς τῶν βαρβάρων, τῶν ἀντιχρίστων,
συνῆλθε αὐτὸ τὸ παιδί, αὐτὸς ὁ νέος καὶ ἔσκυψε κάτω καὶ
προσκύνησε τὶς Ἅγιες Εἰκόνες· καὶ ἀμέσως, καὶ αὐτὸν τὸν
ἀποκεφάλισαν.

Τί θέλει νὰ μᾶς πεῖ αὐτὸ τὸ περιστατικό; Ὅτι δὲν ἀρκεῖ μόνο νὰ
εἴμαστε σωστοί, ἀλλὰ πρέπει καὶ καὶ νὰ δίνουμε αὐτὸ τὸ
σωστὸ μήνυμα καὶ πρὸς τὰ ἔξω. Ὅ,τι κάνουμε δὲν ἔχει
σημασία μόνο γιὰ ἐμᾶς καὶ γιὰ τὸν Θεό, ἀλλὰ καὶ γιὰ ὅλη τὴν
Ἐκκλησία. Δὲν μπορεῖ, γιὰ παράδειγμα, νὰ συζοῦν δύο, ἔστω
καὶ μὲ ἁγνότητα, χωρὶς νὰ κάνουν δηλαδὴ σαρκικὲς σχέσεις,
ἀλλὰ νὰ εἶναι ἀστεφάνωτοι. Γιατὶ αὐτὸ ἀκριβῶς, δίνει ἕνα
λάθος μήνυμα πρὸς τὰ ἔξω. Δίνει ἕνα λάθος μήνυμα πρὸς τὴν Ἐκκλησία, ὅτι ἐπιτρέπεται αὐτὴ ἡ κατάσταση. Ὅμως, δὲν
ἐπιτρέπεται. Καὶ πολλὰ ἄλλα παραδείγματα μποροῦμε νὰ
σκεφτοῦμε. Αὐτὸ εἶναι ἕνα μεγάλο θέμα καὶ γιὰ τὴν ἐποχή μας, γιατὶ λένε κάποιοι: «μπορῶ νὰ πάρω ἕνα ψεύτικο
πιστοποιητικὸ ὅτι ἔκανα τὸ διαβόλιο αὐτό, καὶ νὰ κάνω ὅλες
τὶς δουλειές μου ἄνετα». Ὄχι, δὲν εἶναι σωστὸ αὐτό! Γιατὶ
ξέρουμε πολὺ καλὰ τὶ περιέχει αὐτὸ τὸ διαβόλιο, ὅτι ἔχει μέσα ἀνθρώπινες σάρκες.

Καὶ ὁ ΠΟΥ μάλιστα, ἔχει δώσει ἕνα ἀνώτατο ὅριο περιεκτικότητας σὲ ἀνθρώπινα κυτταρικὰ στοιχεῖα γιὰ τὰ ἐμβόλια, ποὺ σημαίνει τὰ παραδέχονται ὅλοι. Καὶ ὄχι μόνο τὰ παραδέχονται, ἀλλὰ τὸ λένε κιόλας. Τὸ γράφουν οἱ κατασκευαστὲς αὐτῶν τῶν ἐμβολίων-διαβολίων, ὅτι ἔχουν χρησιμοποιήσει κυτταρικὲς σειρὲς ἀπὸ ἔμβρυα ποὺ ἐκτρώθηκαν – στὴν πραγματικότητα διαμελίστηκαν ζωντανὰ γι’ αὐτὸν τὸν σκοπό, γιὰ νὰ παραχθοῦν αὐτὰ τὰ φοβερὰ
πράγματα.

Ἑπομένως, ἕνας ποὺ παίρνει ἕνα ψεύτικο πιστοποιητικό, δίνει ἕνα λάθος μήνυμα ὅτι ἐπιτρέπεται: «ἄς εἶμαι καὶ Χριστιανός, νὰ τὸ κάνω αὐτό, προκειμένου νὰ κάνω τὴ δουλειά μου».

Ὅμως, ὁ σκοπὸς ποτὲ δὲν ἁγιάζει τὰ μέσα. Αὐτὸ εἶναι αἵρεση,
εἶναι δόγμα τῶν Ἰησουϊτῶν, τῶν αἱρετικῶν παπικῶν. Ὁ
Χριστιανὸς πάντοτε κάνει τὸ σωστό, ἀλλὰ καὶ πρὸς τὰ ἔξω δίνει πάντα τὸ σωστὸ μήνυμα.

Καὶ προτιμᾶ πάντα νὰ θυσιαστεῖ, νὰ χάσει καὶ τὴν ζωή του, νὰ χάσει καὶ τὸ βόλεμά του, καὶ τὴν εἰρήνη του- τὴν ἐξωτερικὴ δηλαδὴ εἰρήνη, τὴν ἡσυχία του θὰ λέγαμε- παρὰ νὰ προδώσει τὴν Ἀλήθεια ποὺ εἶναι ὁ Χριστός.

Γιατὶ καὶ μερικοὶ λένε, «γιατί μιλᾶς, γιατὶ λὲς αὐτὰ ποὺ λές,
ταράζεις τοὺς ἀνθρώπους». Μὰ ὁ Χριστὸς εἶπε ὅτι «ἐγὼ δὲν
ἦρθα γιὰ νὰ βάλω εἰρήνη, ἀλλὰ νὰ βάλω μάχαιρα» (Ματθ. 10,
34), γιατὶ ἡ Ἀλήθεια εἶναι σὰν τὸ μαχαίρι, καὶ χωρίζει τοὺς
ἀνθρώπους. Χωρίζει αὐτοὺς ποὺ τὴν ἀποδέχονται ἀπὸ αὐτοὺς
ποὺ δὲν τὴν ἀποδέχονται.

Ἑπομένως, ἡ Ἀλήθεια εἶναι πάνω ἀπὸ τὴν εἰρήνη. Πρέπει νὰ
λέμε πάντα τὴν ἀλήθεια καὶ ὄχι γιὰ χάρη μιᾶς ψεύτικης
εἰρήνης, ἐπιφανειακῆς εἰρήνης, νὰ προδίδουμε τὴν Ἀλήθεια.
Χρόνια πολλὰ καὶ εὐλογημένα γιὰ σήμερα, καὶ καλὸ καὶ
εὐλογημένο χειμώνα νὰ ἔχουμε!

Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ
Θεὸς ἡμῶν, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.
Ἡ Ἁγία Τριὰς διαφυλάξοι πάντας ἡμᾶς.

Προσκυνηταί Αγίας Τριάδος / Χριστός Παναγία

(συγγνώμη για την μορφοποίηση του κειμένου – είναι αντιγραφή από το viber και δεν είναι εύκολο να την “πειράξεις”)

Ἐπίσκοπος διώκτης ἱερέως.

Γράφει ο Γεώργιος Τζανάκης

Ὁ Σεβασμιώτατος Πειραιῶς μὲ ἀνακοίνωσι τῆς Ἱ. Μ. Πειραιῶς ἤσκησε κανονικὴ δίωξι κατὰ τοῦ π. Στυλιανοῦ Καρπαθίου. Γιατί; Διότι, ὅπως ἀναφέρεται στὴν ἀνακοίνωσι, ὁ ἐν λόγῳ ἱερεῦς ἔχει προβεῖ σὲ συκοφαντικὴ δυσφήμησι τοῦ ἰδίου, τοῦ Σεβασμ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου καὶ τῆς Εἰδικῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς Βιοηθικῆς, τῆς ΔΙΣ, καὶ τῆς Ἱ. Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος!!! (Δὲν εἶναι καὶ λίγοι, ἐδὼ ποὺ τὰ λέμε. «Δυσφημεῖ συκοφαντικῶς», κατὰ τὴν ἀνακοίνωσι, ὅλη τὴν Ἱεραρχία καὶ πολλοὺς ἄλλους). Ἑπίσης τὸν κατηγορεῖ ὅτι ὑποκινεῖ τὸ ἐκκλησιαστικὸ πλήρωμα τῆς Μητροπόλεως Πειραιῶς, τῆς Μητροπόλεως Ναυπάκτου ἀλλὰ καὶ … ὅλης τῆς Ἐλλάδος,  «εἰς ἀπείθειαν, καταφρόνησιν, στρηνιασμόν καί ἐχθροπάθειαν πρός τούς Σεβασμιωτάτους Ποιμενάρχας αὐτοῦ». Καὶ τελικῶς τὸν κατηγορεῖ ἐπὶ «δεινοτάτῳ σκανδαλισμῷ τῆς συνειδήσεως τῶν πιστῶν».

Ὅλα αὐτὰ ὁ ἱερεῦς αὐτὸς , κατὰ τὴν ἀνακοίνωσι, τὰ διέπραξε δίδωντας συνένευξι «εἰς τόν Ραδιοφωνικόν Σταθμόν FOCUS 103,6 FM καί στόν δημοσιογράφο κ. Στέφανο Δαμιανίδη» τὰ ἔμαθαν δὲ  «κατόπιν τῆς δημοσιοποιήσεως ὑπό τοῦ διαδικτυακοῦ ἱστοτόπου «Τάς θύρας τάς θύρας» καὶ «μετά πολλῆς θλίψεως καί ὀδύνης, ἡ Ἱ. Μητρόπολις Πειραιῶς, κηδομένη ὅμως τῆς τρωθείσης κανονικῆς τάξεως» προέβη στὴν δίωξι αὐτή. 

Κατ᾿ ἀρχὴν εἶναι πολὺ εὐχάριστο καὶ ἐλπιδοφόρο ὅτι ὑπάρχουν ἐπίσκοποι ποὺ γνωρίζουν καὶ παραδέχονται ὅτι ὑπάρχει κανονικὴ τάξις στὴν Ἐκκλησίας μας. Πολὺ σημαντικό αὐτό. (Θὰ ἐξηγήσουμε παρακάτω γιατί). Δεύτερο , ἐπίσης σημαντικὸ, ποὺ ἀκοῦμε ὅτι ἐνδιαφέρονται- κήδονται ὅταν τιτρώσκεται-διασαλεύεται-περιφρονεῖται ἡ κανονική τάξις αὐτή.

Ἄς δοῦμε λοιπὸν  κατ᾿ ἀρχὴν πόσους κανόνες παρέβη ὁ ἐν λόγῳ ἱερεῦς καὶ πόσα Γραφικὰ λόγια, κατὰ τὴν ἀνακοίνωσι τῆς Ἱ. Μ. Πειραιῶς, : «ΣΤ΄ τῆς Ἁγίας Β΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ΙΗ΄ τῆς Ἁγίας Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ΛΔ΄ τῆς Ἁγίας ΣΤ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί ΝΗ΄ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, ὡς καί ὑπό τῶν Γραφικῶν λογίων: Λουκ. 3, 14 καί Ματθ. 18, 6» Ὄχι καὶ λίγα. Ὅποιος δεῖ τὴν ἀνακοίνωσι σίγουρα θὰ ἀντιληφθῇ ὅτι κάτι τρέχει, ὄντως, μὲ αὐτὸν τὸν ἱερέα. Τόσους κανόνες παρέβη καὶ ἔτρωσε τὴν τάξιν αὐτῶν, συκοφαντῶν  Ἀρχιερεῖς καὶ σκανδαλίζων συνειδήσεις ἀπλῶν ἀνθρώπων. 

Γιὰ νὰ γίνει ἀντιληπτὸ τὸ μέγεθος τῶν ἀδικημάτων τοῦ ἱερέως παραθέτουμε , γιὰ ὅσους δὲν τὸ ἔχουν πρόχειρο, τὸ περιεχόμενο τῶν κανόνων αὐτῶν: 

Κανὼν ΣΤ´τῆς Β΄
«Ἐπειδὴ πολλοὶ τὴν ἐκκλησιαστικὴν εὐταξίαν συγχεῖν καὶ ἀνατρέπειν βουλόμενοι, φιλέχθρως καὶ συκοφαντικῶς αἰτίας τινὰς κατὰ τῶν οἰκονομούντων τὰς ἐκκλησίας ὀρθοδόξων ἐπισκόπων συμπλάσσουσιν, οὐδὲν ἕτερον, ἢ χραίνειν τὰς τῶν ἱερέων ὑπολήψεις, καὶ ταραχὰς τῶν εἰρηνευόντων λαῶν κατασκευάζειν ἐπιχειροῦντες·…» (1)

Κανὼν ΙΗ´τῆς Δ΄

«Τὸ τῆς συνωμοσίας, ἢ φατρίας, ἔγκλημα καὶ παρὰ τῶν ἔξω νόμων πάντῃ κεκώλυται, πολλῷ δὴ μᾶλλον ἐν τῇ τοῦ Θεοῦ ἐκκλησίᾳ τοῦτο γίνεσθαι ἀπαγορεύειν προσήκει. Εἴ τινες τοίνυν κληρικοί, ἢ μονάζοντες, εὑρεθεῖεν συνομνύμενοι, ἢ φατριάζοντες, ἢ κατασκευὰς τυρεύοντες ἐπισκόποις, ἢ συγκληρικοῖς, ἐκπιπτέτωσαν πάντῃ τοῦ οἰκείου βαθμοῦ».

Κανὼν ΛΔ´ τῆς ΣΤ¨  

«Καὶ τοῦτο δὲ τοῦ ἱερατικοῦ κανόνος σαφῶς διαγορεύοντος, ὡς τὸ τῆς συνωμοσίας, ἢ φρατρίας ἔγκλημα καὶ παρὰ τῶν ἔξω νόμων πάντη κεκώλυται, πολλῷ δὲ μᾶλλον ἐν τῇ τοῦ Θεοῦ ἐκκλησίᾳ τοῦτο γίνεσθαι ἀπαγορεύειν προσήκει· καὶ ἡμεῖς παραφυλάττειν σπουδάζομεν, ὡς εἴ τινες κληρικοί, ἢ μοναχοὶ εὑρεθεῖεν ἢ συνομνύμενοι, ἢ φατριάζοντες, ἢ κατασκευὰς τυρεύοντες ἐπισκόπων, ἢ συγκληρικῶν, ἐκπιπτέτωσαν πάντῃ τοῦ οἰκείου βαθμοῦ».

Κανὼν ΝΗ´ Ἀγίων Ἀποστόλων

«Ἐπίσκοπος, ἢ πρεσβύτερος, ἀμελῶν τοῦ κλήρου ἢ τοῦ λαοῦ, καὶ μὴ παιδεύων αὐτοὺς τὴν εὐσέβειαν, ἀφοριζέσθω· ἐπιμένων δὲ τῇ ἀμελείᾳ καὶ ῥᾳθυμίᾳ, καθαιρείσθω».

Ἐπίσης καὶ τὰ Γραφικἀ λόγια, ποὺ ἀναφέρονται στὴν ἀνακοίνωσι:

Λουκ. 3, 14:  «Ἐπηρώτων δὲ αὐτὸν καὶ στρατευόμενοι λέγοντες· καὶ ἡμεῖς τί ποιήσομεν; Καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· μηδένα συκοφαντήσητε μηδὲ διασείσητε,(= συγχέω, ἐπιφέρω σύγχυσιν, φέρω εἰς σύγχυσιν,) καὶ ἀρκεῖσθε τοῖς ὀψωνίοις ὑμῶν».

Ματθ 18, 6:  «῝Ος δ’ ἂν σκανδαλίσῃ ἕνα τῶν μικρῶν τούτων τῶν πιστευόντων εἰς ἐμέ, συμφέρει αὐτῷ ἵνα κρεμασθῇ μύλος ὀνικὸς εἰς τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ καταποντισθῇ ἐν τῷ πελάγει τῆς θαλάσσης».

Ὅπως μπορεῖ νὰ διαπιστώσῃ ὁ γνωρίζων ἀπλὴ ἀνάγνωσι ὁ ΝΗ΄ τῶν Ἀποστόλων ἀναφέρεται σὲ ποιμένες ποὺ ἀμελοῦν  τὸν λαό καὶ τὴν παίδευσι του στὴν εὐσέβεια, ἄρα δὲν ἔχει καμμία σχέσι μὲ τὸν ἐν λόγῳ κληρικὸ, καθότι αὐτὸς κάνει ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετο (καὶ γι᾿ αὐτὸ ἐξ ἄλλου διώκεται).

Ὁ ΛΔ΄ τῆς ΣΤ΄ εἶναι ἀντιγραφὴ τοῦ ΙΗ΄ τῆς Δ΄, ὅπως λέγει καὶ ὁ ἅγιος Νικόδημος στὸ Πηδάλιον, καὶ ἀναφέρεται στὸ  «τῆς συνωμοσίας, ἢ φρατρίας ἔγκλημα». Ὑπενθυμίζουμε ὅτι «Συνομωσία μὲν εἶναι τὸ νὰ συνδεθοῦν τινες ἀναμεταξύ τους μὲ ὄρκους . Φατρία δὲ, τὸ νὰ συνδεθοῦν μὲ συμφωνίαν καὶ ἀπόφασιν ὅτι νὰ μὴν ἀφήσουν ἐκείνα ὁπου ἐβουλεύθησαν κάτα τινος ἕως ὁποὺ νὰ τὰ τελειώσουν» κατὰ τὸν ἅγιο Νικόδημο τὸν Ἁγιορείτη. (Πηδάλιον. Ἐκδ. Β΄ Ἐν Ἁθήναις 1841, Κ. Γκαρπολα, σελ. 113). Περιτεύει νὰ ὑπενθημίσουμε ὅτι ὁ π. Στυλιανὸς οὔτε συνομώτησε οὔτε φατρίασε… Μιὰ συνέντευξι, δημοσίως ἔδωσε (καὶ κάποια κείμενα δημοσίευσε…) Ἄρα τοὺς ἀφήνουμε καὶ αὐτοὺς τοὺς κανόνες. 

Μένει ὁ ΣΤ΄ τῆς Β΄. Καὶ τί λέει; Λέει ὅτι ὑπάρχουν ἀρκετοὶ ποὺ θέλουν νὰ προκαλέσουν σύγχισι καὶ νὰ ἀνατρέψουν τὴν ἐκκλησιαστικὴ εὐταξία καὶ συμπλάσσουν κατηγορίες συκοφαντικὰ καὶ μὲ ἐχθρότητα κατὰ τῶν ὀρθοδόξων ἐπισκόπων, γιὰ κανένα ἄλλον λόγο παρὰ γιὰ νὰ λερώσουν τὶς ὑπολήψεις τῶν ἐπισκόπων καὶ νὰ προκαλέσουν ταραχὲς στὸν εἰρηνεύοντα λαό.

«Ἐπειδὴ πολλοὶ τὴν ἐκκλησιαστικὴν εὐταξίαν συγχεῖν καὶ ἀνατρέπειν βουλόμενοι, φιλέχθρως καὶ συκοφαντικῶς αἰτίας τινὰς κατὰ τῶν οἰκονομούντων τὰς ἐκκλησίας ὀρθοδόξων ἐπισκόπων συμπλάσσουσιν, οὐδὲν ἕτερον, ἢ χραίνειν τὰς τῶν ἱερέων ὑπολήψεις, καὶ ταραχὰς τῶν εἰρηνευόντων λαῶν κατασκευάζειν ἐπιχειροῦντες»· 

Τί κάνουμε σ᾿ αὐτὲς τὶς περιπτώσεις; Ἄν μὲν οἱ διαφορὲς εἶναι ἰδιωτικῆς φύσεως πρέπει νὰ ἐξετασθοῦν ἀνεξαρτήτως τοῦ ποιὸς εἶναι ὁ κατήγορος, ἄν εἶναι ἐκκλησιαστικὸν τὸ «ἔγκλημα» πρέπει νὰ ἐξεταστῇ ἡ δογματικὴ καὶ ἠθικὴ κατάστασις τοῦ κατηγοροῦντος, καὶ νὰ προειδοποιηθοῦν ὅτι θὰ ὑποστοῦν ἀντίστοιχη τιμωρία ὅπως προβλέπεται γιὰ αὐτὸν ποὺ κατηγοροῦν ἄν ἀποδειχτοῦν ὅτι συκοφάντησαν τὸν κατηγορούμενο.

Ἔχουν αὐτὰ καμμία σχεσι μὲ τὴν περίπτωσι τοῦ π. Στυλιανοῦ; Αὐτὸς «συμπλάσσει» κατηγορὶες-συκοφαντίες ἐναντίον ὅλων τῶν ἐπισκόπων, ὅπως λέγει ἡ ἀνακοίνωσις, γιὰ νὰ λερώσει τὶς ὑπολήψεις τους καὶ νὰ ἐπιφέρει ταραχὲς στὸν εἰρηνεύοντα λαό; Αὐτὸ εἶναι πρὸς ἐξέτασι καὶ θὰ φανῇ. Γιὰ τὴν δογματικὴ καὶ ἠθικὴ κατάστασι τοῦ ἀνθρώπου –δὲν τὸν γνωρίζω- δὲν νομίζω νὰ τίθεται θέμα. Ἴσως νὰ τίθεται γιὰ ἄλλους. Θὰ τὰ δοῦμε παρακάτω. Οἱ γνωρίζοντες καὶ τὰ πράγματα θὰ βοηθήσουν.

Ἄρα δὲν προκύπτει κάτι σαφὲς ἀπὸ τοὺς κανόνες αὐτοὺς ποὺ νὰ ἀφορὰ τὴν οὐσία τῶν πραγμάτων. Ὑπάρχουν λέξεις ποὺ ταιριάζουν μὲ τὶς λέξεις ποὺ θέτει ὡς προϋποθέσεις ἡ ἀνακοίνωσι γιὰ τὸν διωγμὸ τοῦ π. Στυλιανοῦ, «συκοφαντία» καὶ «σκανδαλισμὸς λαοῦ», στὸν ΣΤ΄ τῆς Β΄, ἀλλὰ εἶναι ἄλλο τὸ περιεχόμενο τοῦ κανόνος, καὶ ἐξ ἄλλου μένει νὰ ἀποδειχτοῦν ὅτι αὐτὰ ποὺ εἶπε ὁ π. Στυλιανὸς εἶναι συκοφαντὶες καὶ ὑποκίνησις σὲ ἀπείθια, καταφρόνησι, στρηνιασμό καὶ … ἐχθροπάθεια (μοντέρνα λεξούλα, μήπως … νεοεποχήτικης προελεύσεως;)

Ἄρα πρὸς τί ἡ παράθεσις τόσων «κανόνων» ποὺ τελικῶς δὲν ἔχουν σχέσι; Προφανῶς γιὰ ἐντυπωσιασμὸ τῶν ἀσχέτων καὶ γιὰ χρήσι τῶν πληρωμένων διαμορφωτῶν τῆς «κοινῆς γνώμης» ποὺ άπλὰ θὰ ἀνακοινώνουν ἔκπληκτοι «πόσους κανόνες καὶ Γραφὲς παρέβη ὁ ψεκασμένος ἱερεῦς αὐτός».   

Συμφωνεῖ ὁ Σεβασμιώτατος Πειραιῶς, μιὰ ποὺ αὐτὸς εἶναι κατήγορος κατὰ τοῦ π. Στυλιανοῦ, ἄν  οἱ δικὲς του κατηγορίες περὶ συκοφαντικῆς δυσφημήσεως καὶ σκανδαλισμοῦ τῶν πιστῶν καταπέσουν νὰ ὑποστῇ αὐτὸς τὴν ποινὴ τῆς καθαιρέσεως καὶ τῆς ἐπαναφορᾶς εἰς τὴν τάξι τῶν λαϊκῶν , τὴν ὁποία ἐπισείει κατὰ τοῦ π. Στυλιανοῦ, ὅπως προβλέπει ὁ κανόνας ;

Τὰ Εὐαγγελικὰ χωρία περὶ συκοφαντίας καὶ σκανδαλισμοῦ, μὲ ἀναμφισβήτητη ἰσχὺ γιὰ κάθε ἄνθρωπο ἰσχύουν τὸ ἴδιο καὶ γιὰ τὸν σεβασμιώτατο. Καλὸ θὰ ἦτο καὶ αὐτὸς καὶ ὅλοι οἱ ἐπίσκοποι καὶ οἱ πνευματικοὶ -ποὺ δημοσίως ἐμβολιάζονται καὶ κηρύττουν τὴν θεϊκότητα τῶν ἐμβολίων, τὴν «ἁγιότητα» τῶν κατασκευαστῶν (μέχρι καὶ βραβεία τοὺς δίνουν!!!)  καὶ τὴν ἁμαρτωλότητα ὅσων δὲν δέχονται νὰ γίνουν πειραματόζωα, οὔτε νὰ ἐμβολιαστοῦν μὲ κύταρα ἐκτρωμένων ἐμβρύων- νὰ ἀναλογιστοῦν, ἄν τοὺς εἶναι ἀκόμα δυνατὸν, πόσους ἐλαχίστους σκανδαλίζουν. Ὑποψιάζομαι ὅτι τὸ «σκασίλα μου», θὰ εἶναι καὶ ἐδὼ ἡ ἀπάντησις.

(Συγγνώμη γιὰ τὴν προχειρότητα, ἀλλὰ μαζεύω ἐληὲς καὶ μόλις γύρισα στὸ σπίτι εἶδα τί συμβαίνει καὶ ἔγραψα, εἰσαγωγικῶς, στὸ γόνατο αὐτὲς τὶς σκέψεις, γιατὶ βλέπω ὅτι «ὁ κύκλος στενεῦει γιὰ μᾶς», -ποὺ λέει καὶ τὸ τραγούδι- πλήν μείζων ὁ ἐν ἡμῖν ἤ ὁ ἐν τῷ κόσμῳ). 

Γεώργιος Κ. Τζανάκης. Ἀκρωτήρι Χανίων. 10 Νοεμβρίου 2021.  

1. Ἐπειδὴ εἶναι μεγάλος, ὁ ΣΤ´τῆς Β΄, τὸν παραθέτω ἐδὼ ὁλόκληρο ὥστε νὰ τὸν μελετήσει ὅποιος ἐνδιαφέρεται γιατὶ εἶναι ὁ μόνος ποὺ ἔχει κάποια συνάφεια μὲ ὅσα κατηγοροῦν τὸ ἱερέα.

Κανὼν ΣΤ´τῆς Β΄

«Ἐπειδὴ πολλοὶ τὴν ἐκκλησιαστικὴν εὐταξίαν συγχεῖν καὶ ἀνατρέπειν βουλόμενοι, φιλέχθρως καὶ συκοφαντικῶς αἰτίας τινὰς κατὰ τῶν οἰκονομούντων τὰς ἐκκλησίας ὀρθοδόξων ἐπισκόπων συμπλάσσουσιν, οὐδὲν ἕτερον, ἢ χραίνειν τὰς τῶν ἱερέων ὑπολήψεις, καὶ ταραχὰς τῶν εἰρηνευόντων λαῶν κατασκευάζειν ἐπιχειροῦντες· τούτου ἕνεκεν ἤρεσε τῇ ἁγίᾳ συνόδῳ τῶν ἐν Κωνσταντινουπόλει συνδραμόντων ἐπισκόπων, μὴ ἀνεξετάστως προσίεσθαι τοὺς κατηγόρους, μηδὲ πᾶσιν ἐπιτρέπειν τὰς κατηγορίας ποιεῖσθαι κατὰ τῶν οἰκονομούντων τὰς ἐκκλησίας, μηδὲ μὴν πάντας ἀποκλείειν. Ἀλλ᾿ εἰ μέν τις οἰκείαν τινὰ μέμψιν, τουτέστιν ἰδιωτικήν, ἐπαγάγοι τῷ ἐπισκόπῳ ὡς πλεονεκτηθείς, ἢ ἄλλο τι παρὰ τὸ δίκαιον παρ᾿ αὐτοῦ πεπονθώς, ἐπὶ τῶν τοιούτων κατηγοριῶν μὴ ἐξετάζεσθαι, μήτε πρόσωπον τοῦ κατηγόρου, μήτε τὴν θρησκείαν. Χρὴ γὰρ παντὶ τρόπῳ, τό τε συνειδὸς τοῦ ἐπισκόπου ἐλεύθερον εἶναι, καὶ τὸν ἀδικεῖσθαι λέγοντα, οἵας ἂν ᾖ θρησκείας, τῶν δικαίων τυγχάνειν. Εἰ δὲ ἐκκλησιαστικὸν εἴη τὸ ἐπιφερόμενον ἔγκλημα τῷ ἐπισκόπῳ, τότε δοκιμάζεσθαι χρὴ τῶν κατηγορούντων τὰ πρόσωπα· ἵνα, πρῶτον μὲν αἱρετικοῖς μὴ ἐξῇ κατηγορίας κατὰ τῶν ὀρθοδόξων ἐπισκόπων ὑπὲρ ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων ποιεῖσθαι. Αἱρετικοὺς δὲ λέγομεν, τούς τε πάλαι τῆς ἐκκλησίας ἀποκηρυχθέντας, καὶ τοὺς μετὰ ταῦτα ὑφ᾿ ἡμῶν ἀναθεματισθέντας· πρὸς δὲ τούτοις, καὶ τοὺς τὴν πίστιν μὲν τὴν ὑγιῆ προσποιουμένους ὁμολογεῖν, ἀποσχίσαντας δέ, καὶ ἀντισυνάγοντας τοῖς κανονικοῖς ἡμῶν ἐπισκόποις. Ἔπειτα δέ, καὶ εἴ τινες τῶν ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας ἐπὶ αἰτίαις τισὶ προκατεγνωσμένοι εἶεν καὶ ἀποβεβλημένοι, ἢ ἀκοινώνητοι, εἴτε ἀπὸ κλήρου, εἴτε ἀπὸ λαϊκοῦ τάγματος, μηδὲ τούτοις ἐξεῖναι κατηγορεῖν ἐπισκόπου, πρὶν ἂν τὸ οἰκεῖον ἔγκλημα πρότερον ἀποδύσωνται. Ὁμοίως δὲ καὶ τοὺς ὑπὸ κατηγορίαν προλαβοῦσαν ὄντας, μὴ πρότερον εἶναι δεκτοὺς εἰς ἐπισκόπου κατηγορίαν, ἢ ἑτέρων κληρικῶν, πρὶν ἂν ἀθώους ἑαυτοὺς τῶν ἐπαχθέντων αὐτοῖς ἀποδείξωσιν ἐγκλημάτων. Εἰ μέντοι τινὲς μήτε αἱρετικοί, μήτε ἀκοινώνητοι εἶεν, μήτε κατεγνωσμένοι, ἢ προκατηγορημένοι ἐπί τισι πλημμελήμασι, λέγοιεν δὲ ἔχειν τινὰ ἐκκλησιαστικὴν κατὰ τοῦ ἐπισκόπου κατηγορίαν, τούτους κελεύει ἡ ἁγία σύνοδος, πρῶτον μὲν ἐπὶ τῶν τῆς ἐπαρχίας πάντων ἐπισκόπων ἐνίστασθαι τὰς κατηγορίας, καὶ ἐπ᾿ αὐτῶν ἐλέγχειν τὰ ἐγκλήματα τοῦ ἐν αἰτίαις τισὶν ἐπισκόπου· εἰ δὲ συμβαίη ἀδυνατῆσαι τοὺς ἐπαρχιώτας πρὸς διόρθωσιν τῶν ἐπιφερομένων ἐγκλημάτων τῷ ἐπισκόπῳ, τότε αὐτοὺς προσιέναι μείζονι συνόδῳ, τῶν τῆς διοικήσεως ἐκείνης ἐπισκόπων ὑπὲρ τῆς αἰτίας ταύτης συγκαλουμένων· καὶ μὴ πρότερον ἐνίστασθαι τὴν κατηγορίαν, πρὶν ἢ ἐγγράφως αὐτοὺς τὸν ἴσον αὐτοῖς ἐπιτιμήσασθαι κίνδυνον, εἴπερ ἐν τῇ τῶν πραγμάτων ἐξετάσει συκοφαντοῦντες τὸν κατηγορούμενον ἐπίσκοπον ἐλεγχθεῖεν. Εἰ δέ τις καταφρονήσας τῶν κατὰ τὰ προδηλωθέντα δεδογμένων, τολμήσειεν ἢ βασιλικὰς ἐνοχλεῖν ἀκοάς, ἢ κοσμικῶν ἀρχόντων δικαστήρια, ἢ οἰκουμενικὴν σύνοδον ταράσσειν, πάντας ἀτιμάσας τοὺς τῆς διοικήσεως ἐπισκόπους, τὸν τοιοῦτον τὸ παράπαν εἰς κατηγορίαν μὴ εἶναι δεκτόν, ὡς καθυβρίσαντα τοὺς κανόνας, καὶ τὴν ἐκκλησιαστικὴν λυμηνάμενον εὐταξίαν».