Διδαχές του γέροντος Αναστασίου της Ι. Μ. Κουδουμά
Οι παρακάτω διδαχές του αγίου αυτού ανδρός από το αρχείο του e-mesara, απ’ όπου και τις δανειζόμαστε. Να σημειωθεί ότι πολλά για εκείνον καταγράφει και ο π. Σάββας αγιορείτης στο βιβλίο του “Εν Χριστώ αγάπη ή μεταπατερική Θεολογία”.
Ο γέροντας ήταν ξεκάθαρος και απόλυτος σε θέματα γάμου, προγαμιαίων σχέσεων, αιρέσεων και γενικότερα σε θέματα που άπτονται της “Εν Χριστώ ζωής”.
Να ΄χουμε την ευχή του.
Οι διδαχές
«Όποιος κατακρίνει το συνάνθρωπό του, δεν του μένει καιρός να τον αγαπήσει».
«Η αγάπη όλα τα υπομένει, αλλά δεν συμβιβάζεται μόνο με την αίρεση και την αμαρτία».
«Εκκλησία σημαίνει ένωση με το Χριστό, την Παναγία και τους Αγίους. Ό,τι οδηγεί σ΄ αυτούς είναι εκκλησία. Ό,τι δεν οδηγεί σ΄ αυτούς, όσο μπούγιο και να κάνει, είναι άρρωστα προγράμματα μιας θρησκευτικής Νομαρχίας».
«Η ταπείνωση οδηγεί στην καρδιακή προσευχή, για όλο το δένδρο του Αδάμ (για όλη την ανθρωπότητα)».
«Απαιτείται ομολογία πίστεως και μαρτυρικό φρόνημα. Όσοι Δεσποτάδες και να το πουν, μην αρνηθείτε το Χριστό και πάρετε την κάρτα του Πολίτη».
«Τα εύκολα δε σώζουν».
«Γάμος και μοναχισμός έχουν τον ίδιο σκοπό. Να διασώσουν το κατά φύσιν και να οδηγήσουν στο υπέρ φύσιν. Να επαναφέρουν την ηδονή με ασκητική διαδικασία από τις αισθήσεις στο νου, όπως συνέβαινε πριν από την πτώση του Αδάμ. Να μεταποιήσουν δηλαδή το βιολογικό σε πνευματικό. Όταν δε γίνεται αυτό, αλλά μας οδηγούν στο παρά φύσιν, όχι μόνο δεν είναι ωφέλιμοι δρόμοι, αλλά είναι και επικίνδυνοι, γιατί νομιμοποιούν την αμαρτία».
«Ο Γέροντας μου Αρχιεπίσκοπος Τιμόθεος, απαγόρευε και αντίδωρο ακόμα να δίνουμε στους αρραβωνιασμένους που είχαν σχέσεις. Τώρα, αξιώνουν και τη Θεία Κοινωνία… Από την ανάξια συμμετοχή στη Θεία Κοινωνία δαιμονίζονται πολλοί άνθρωποι. Τους ευεργετεί και πάλι ο Χριστός, αλλά διά μάστιγος και αφορήτου οδύνης. Και τα δαιμονικά μικρόβια πηγαίνουν στα παιδιά τους…».
«Έρχονται δεινά… Φοβερά δεινά.. Πυρηνικός όλεθρος… Όλα αυτά θα τα φέρουν τα παρά φύσιν αμαρτήματα που κατήργησαν το κατ΄ εικόνα Θεού στον άνθρωπο. Όταν γενικεύεται η αμαρτία και δεν έχει λόγους υπάρξεως η ανθρώπινη φύση επί της γης, τότε ο Θεός επεμβαίνει. Για να σταματήσει το κακό… όπως έκανε στα αρχαία τα Σόδομα».
«Ο νους κατεβαίνει στην καρδία, με την τήρηση των εντολών του Χριστού, την μετάνοια και την ευχή «Κύριε, Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Όταν συμβεί αυτό, η καρδιά έχει καθαρίσει από τα πάθη. Ο νους είναι το μάτι της. Βλέπει τα πάντα. Από το εξώτερον σκότος, μέχρι το φως της Αναστάσεως του Χριστού. Εισέρχεται στο χώρο των μυστηρίων. Βλέπει από την πτώση του Αδάμ, έως στην εσχατιά των αιώνων. Όσο βέβαια παραχωρήσει ο Θεός».
«Ο παπισμός είναι η μεγάλη διαστροφή του Ευαγγελίου. Όσοι επιδιώκουν ένωση μαζί του, ματαιοπονούν. Δεν θα αφήσει ο Χριστός την Ορθόδοξη Εκκλησία να πλανηθεί, γιατί ταυτίζεται μαζί της. Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι το σώμα του. Πλανώνται όμως στοχαστές θεολόγοι και εκκλησιαστικοί άρχοντες. Όμως θα παραδοθούν στή μήνη της ιστορίας και στην αυστηρά κρίση του Θεού. Όσοι επιδιώκουν ένωση με τον παπισμό, αγνοούν δυο πράγματα. Το ύψος της Ορθοδοξίας και το βάθος της παπικής αιρέσεως. Έτσι έλεγε ο Μέγας Σωφρόνιος του ΕΣΣΕΞ».
«Οι μοναχοί πρέπει να είναι το πρότυπο των λαϊκών. Όχι βέβαια ως προς τους εξωτερικούς τύπους, αλλά ως προς την ουσία του πνευματικού αγώνος. Την αρετή της παρθενίας των μοναχών θα την εφαρμόσουν με την εγκράτεια και τη σωφροσύνη στον ευλογημένο γάμο. Την αρετή της ακτημοσύνης με την λιτότητα και την ελεημοσύνη. Την αρετή της υπακοής με την κατά Θεό υπομονή στο γάμο τους και την υπακοή τους σε έμπειρο και διακριτικό πνευματικό. Έτσι μεταποιούμε την φιλαυτία. Τον κορμό του δέντρου που βγήκε από τη ρίζα του Αδάμ. Και μεταποιούμε και τα τρία κλαδιά του δέντρου αυτού. Τα τρία βασιλικά πάθη: Την πλεονεξία, την σαρκικότητα και την υπερηφάνεια. Αυτός είναι ο σκοπός της πνευματικής ζωής. Για όλα αυτά απαιτείται άσκηση από μοναχούς και λαϊκούς. Με διαφορετικό τρόπο από κάθε πλευρά».
«Η μετάνοια όταν είναι δυνατή, καλύπτει κάθε ρήγμα στην ψυχή του ανθρώπου που δημιούργησε η αμαρτία».
Το e-mesara αναφέρει και τα παρακάτω, ως πρόλογο στις διδαχές που συνέλεξε η δημοσιογραφική του ομάδα.
Τον γέροντα Αναστάσιο τον συναντήσαμε για πρώτη φορά στον Τσούτσουρο, όπου υπηρετούσε πολλά χρόνια ως εφημέριος, στην Ι. Μ. Κουδουμά και τελευταία στο Βενιζέλειο Νοσοκομείο Ηρακλείου. Ήταν ομολογουμένως από τους τελευταίους «Αβάδες» των Αστερουσίων, που μας συνέδεσαν με τις παλιές καλές εποχές. Είχε τα χαρακτηριστικά ενός μικρού παιδιού, μα και ενός πανεπιστήμονα.
Η καρδιά του ήταν ίδια με την καρδιά ενός μικρού παιδιού. Άκακος, ταπεινός, απονήρευτος, ατάραχος, ειρηνικός, πάντα με καλούς λογισμούς, όπως έλεγε και ο γέροντας Παΐσιος. Το πρόσωπό του ήταν φωτεινό. Τα μάτια του αλλιώτικα. Προφητικά μάτια… Ένιωθες πως δεν μπορούσες να του κρυφτείς, ταυτόχρονα όμως ένιωθες και την αγάπη του. Ήταν απόφοιτος της Ε΄ Δημοτικού, αλλά αυτό δεν έλεγε τίποτα… Ήταν, όπως προείπαμε, πανεπιστήμονας. Θεολόγος βαθύνους, που δεν υπάρχουν πολλοί στις μέρες μας. Γνώστης και ερμηνευτής των γραφών και των πατέρων.
Τον απασχολούσαν οι σημερινές καινοτομίες εκκλησιαστικών προσώπων, μα και στενοχωριούνταν γι΄ αυτό. Αγαπούσε τον παπα – Γιώργη Μεταλληνό και τον Μητροπολίτη Ναυπάκτου Ιερόθεο. Τον γέροντα Εφραίμ της Αμερικής, τον παπά Γιάννη Ρωμανίδη και άλλους σημερινούς γέροντες και ιερείς. Μας συμβούλευε να μελετάμε μόνο αυτούς και όχι τη θολή θεολογία του στοχασμού, ως έλεγε.
Είχε αγάπη χωρίς όρια και ταπείνωση. Είχε όμως και προφητική δύναμη. Ποτέ δεν κατέκρινε άνθρωπο, αλλά δεν χαριζόταν απρόσωπα στην αμαρτία.
π. Νικόλαος Μαυρουδής: … Μία ερώτηση των ημερών. Όλοι γνωρίζουμε, όλοι βιώνουμε διάφορες δοκιμασίες, διάφορες καταστάσεις στην Ελλάδα, σε όλον τον κόσμο. Και υπάρχει αυτό το θέμα των κεκλεισμένων των Εκκλησιών. Διχάζεται ο κόσμος. Άλλοι δεν μπορούν να το διαχειριστούν κτλ. Πώς θα διαχειριζόταν ο Γέροντας μία τέτοια κατάσταση στις μέρες μας και τι μπορούμε να συμβουλεύσουμε τους ανθρώπους, οι οποίοι αγανακτούν με όλες αυτές τις δοκιμασίες που περνάμε;
Μητρ. Λεμεσού Αθανάσιος: Πολύ ωραία η ερώτησή σου πάτερ μου και ευχαριστώ πάρα πολύ. Ο Γέροντας αδελφέ μου ήταν άνθρωπος ο οποίος εκινείτο με μεγάλη άνεση και με ελευθερία σε οτιδήποτε είχε μπροστά του και πιστεύω ότι ο Γέροντάς μας θα ήταν άνθρωπος που θα έκανε υπακοή στην Εκκλησία. Γιατί αυτό μας εδίδασκε πάντοτε. Και δεν στεκόταν στο αν θα πάει στην Εκκλησία ή όχι, αλλά όπου κι αν ήταν, ήταν ο τόπος του Εκκλησία.
Να σας πω ότι εμάς όταν ήμασταν νέοι μοναχοί και ήμασταν καμιά φορά εκτός Αγίου Όρους στην Θεσσαλονίκη στο κονάκι μας, όπως το ελέγαμε, δεν μας επέτρεπε να πάμε Εκκλησία ο Γέροντας. Έλεγε είσαστε νέοι Μοναχοί. Δεν πρέπει να πηγαίνετε στην Εκκλησία μέσα στον κόσμο. Να μείνετε στο κελί σας και να προσεύχεστε εκεί. Και μέναμε στο κονάκι μας και δεν πηγαίναμε στην Εκκλησία στον κόσμο γιατί ήθελε να μέναμε απερίσπαστοι χωρίς να σκανδαλίζουμε και να σκανδαλιζόμαστε κι εμείς. Και αυτό το έκανε και ο ίδιος. Προσευχόταν στο δωμάτιό του, στο κελλάκι του.
Λοιπόν. Ο Γέροντας ήταν άνθρωπος της υπακοής και αυτό το οποίο γίνεται σήμερα η Εκκλησία μας το εισηγείται και η Εκκλησία το αποδέχεται. Καλόν είναι να κάνουμε υπακοή στην Εκκλησία πάτερ. Αυτή είναι η πιο μεγάλη ασφάλεια παρά να κάνουμε πράγματα δικά μας και να ιδιορρυθμούμε και να κατακρίνουμε την Εκκλησία και τους ποιμένες μας. Αυτό είναι πολύ επικίνδυνο και πολύ χειρότερο. Η υπακοή στην Εκκλησία δεν βλάπτει ποτέ. Η ανυπακοή φέρνει πάντοτε κακά αποτελέσματα. Έστω κι αν μας στενοχωρεί.
Όλοι μας στενοχωρούμαστε. Είσαι διάκονος. Ξέρεις ότι όταν λειτουργούμε σε άδειες Εκκλησίες θλιβόμαστε όλοι μας. Αλλοίμονο, εμείς θλιβόμαστε πιο πολύ. Αλλά είναι μία οικονομία, μία διαχείριση ενός φαινομένου πρωτόγνωρου που η Εκκλησία το κάνει με πολύ σύνεση και με πολύ αγάπη. Δεν το θέλουμε αλλά αναγκαστήκαμε και το κάνουμε για το καλό του κόσμου.
Να ‘σαι καλά Διάκο μου. Η Παναγία μαζί σου.
***
ΣΧΟΛΙΟ
«...αυτό το οποίο γίνεται σήμερα η Εκκλησία μας το εισηγείται και η Εκκλησία το αποδέχεται.…» «Καλόν είναι να κάνουμε υπακοή στην Εκκλησία πάτερ.»
Να παρακολουθούμε την γλώσσα που χρησιμοποιούν για να βλέπουμε με ποια τεχνάσματα στρογγυλεύουν την δεσποτική τους αυθαιρεσία. «Η Εκκλησία μας» λέει, «το εισηγείται και … το αποδέχεται» και καλό θα είναι να της κάνουμε υπακοή.
Δεν αποφάσισαν εκείνοι, οι δεσποτάδες! Όχι. Μία αόρατη και ξεχωριστή οντότητα έκανε την εισήγηση και την αποδέχθηκε! Και θα κάνει και εκείνος υπακοή σε αυτήν την αόρατη Εκκλησία!
Έγινε όμως έτσι; Αποφάσισε κάποια αόρατη Εκκλησία; Όχι βέβαια. Ο Μητροπολίτης Λεμεσού αποφάσισε μαζί με όσους άλλους συνεπισκόπους του να υποκύψουν στα κελεύσματα της νέας τάξεως. Το παραδέχεται και στο τέλος «Δεν το θέλουμε αλλά αναγκαστήκαμε και το κάνουμε για το καλό του κόσμου.» Τον εαυτό του και τους συνεπισκόπους του εννοεί με τον όρο «Εκκλησία» λοιπόν. Δεν έχει όμως το θάρρος να πει «να κάνΕΤΕ υπακοή σε εμάς τους Επισκόπους που είμαστε η Εκκλησία», αλλά λέει «να κάνΟΥΜΕ υπακοή στην Εκκλησία». Δηλαδή να κάνει και αυτός υπακοή στον εαυτό του !!
Ξέρετε τί ωραία «υπακοή» είναι αυτή; Να κάνεις ό,τι σε συμφέρει και μετά να το παρουσιάζεις ως υπακοή στην Εκκλησία!
Από εκεί και πέρα τί να περιμένει κανείς; Θα πρέπει να είναι έτοιμος να ακούσει και τα πιο απίθανα πράγματα. Λίγο ακόμα και θα μας πει ευθέως ο Σεβασμιώτατος ότι ο εκκλησιασμός σκανδαλίζει και καλό θα είναι να μένουμε σπίτια μας. Δεν καταλαβαίνει το κακό που προκαλεί όταν προσπαθεί να δικαιολογήσει με τα πιο άσχετα παραδείγματα την στέρηση του εκκλησιασμού από τους πιστούς; Γιατί τώρα ο Καίσαρας να μην κλείσει τους Ιερούς Ναούς παραπάνω προφασιζόμενος τις δικαιολογίες που προβάλλονται εδώ;
Μπορεί να προβληματιστεί κάποιος για το ΠΟΥ ΟΔΗΓΟΥΜΑΣΤΕ; Όταν λέγονται τέτοια πράγματα και δεν ακούγεται η αλήθεια από την πλειονότητα των επισκόπων, πού οδηγείται η Εκκλησία;
Ήθελα εδώ και καιρό να γράψω κάτι για το ντοκυμαντέρ «Φιλοθέη, η Αγία των Αθηνών», το οποίο δυστυχώς πολυδιαφημίστηκε από Ορθόδοξα ιστολόγια τις τελευταίες ημέρες, λίγο πριν την πρώτη του προβολή.
ΟΥΝΕΣΚΟ λοιπόν. Η ΟΥΝΕΣΚΟ ή αλλιώς «Εκπαιδευτική Επιστημονική και Πολιτιστική Οργάνωση των Ηνωμένων Εθνών», όπως λέει και το όνομά της, υπάγεται στον θηριώδη πολυκέφαλο παγκόσμιο Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών, ο οποίος εργάζεται πυρετωδώς για τον Ένα Παγκοσμιοποιημένο Κόσμο. Μόνο και μόνο αυτό θα έπρεπε να χτυπήσει το καμπανάκι. Πόσο δύσκολο είναι να θέσει κανείς τον εξής προβληματισμό: είναι δυνατόν ο ΟΗΕ που εργάζεται για την παγκοσμιοποίηση να ενδιαφέρεται για την Ορθοδοξία;Για την Ορθοδοξία ενδιαφέρεται ή για τον Οικουμενισμό; Απ’ ότι φαίνεται όμως είναι δύσκολο για πολλούς ακόμη και αυτόν τον προβληματισμό να κάνουν!
Άντε τώρα να πεις σε αυτούς να ψάξουν λίγο και για την ΟΥΝΕΣΚΟ. Τι είναι η ΟΥΝΕΣΚΟ; Η ΟΥΝΕΣΚΟ λέει ΕΔΩ, «…επιδιώκει την εδραίωση της ειρήνηςμέσα από την διεθνή συνεργασία στην εκπαίδευση, τις επιστήμες και τον πολιτισμό.Τα προγράμματα της ΟΥΝΕΣΚΟ συμβάλλουν στην επίτευξη των στόχων της αειφόρου ανάπτυξης, όπως καθορίστηκαν στην Ατζέντα 2030 που υιοθέτησε η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών το 2015.»
Εύγε λοιπόν Ορθόδοξε ιστολόγε, μόλις διαφήμισες έναπρόγραμμα της ΟΥΝΕΣΚΟ για την επίτευξη των στόχων της Αντζέντας 2030.
Αλλά και για ποια «ειρήνη» μας μιλάει η ΟΥΝΕΣΚΟ; Μήπως για την εν Χριστώ ειρήνη; Ούτως ή άλλως, ντοκυμαντέρ για την ζωή μίας Αγίας της Εκκλησίας μας προβάλλει, αλλιώς δεν θα ρωτούσαμε. Γράφει λοιπόν για την ειρήνη: «Η ειρήνη πρέπει να βασίζεται στον διάλογο και την αμοιβαία κατανόηση. Η ειρήνη πρέπει να οικοδομηθεί πάνω στην πνευματική (intellectual) και ηθική αλληλεγγύη της ανθρωπότητας.»
Η γνωστή τυπικολογία και ηθικολογία, ο άθεος διανοούμενος ουμανισμός της Δύσης. Πάμε και στους 2 οργανισμούς που στήριξαν το ντοκυμαντέρ.
Η «Ελληνική Εθνική Επιτροπή για την ΟΥΝΕΣΚΟ» τί είναι; Είναι απλά το μαγαζί της ΟΥΝΕΣΚΟ σε εθνικό επίπεδο. Γράφει: «Η UNESCO, βάσει του Άρθρου VII του Καταστατικού της, είναι ο μοναδικός Οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών που διαθέτει ένα διεθνές δίκτυο Εθνικών Επιτροπών για την UNESCO. Οι Εθνικές Επιτροπές για την UNESCO είναι εθνικοί φορείς που έχουν συσταθεί για τη διάχυση των προγραμμάτων και των προτεραιοτήτων του Οργανισμού. Σήμερα ο Οργανισμός αριθμεί 199 Εθνικές Επιτροπές παγκοσμίως.»
Το «Κέντρο ΟΥΝΕΣΚΟ για τις γυναίκες και την ειρήνη στα Βαλκάνια» τί είναι; Είναι μία διεθνής ΜΚΟ η οποία συνεργάζεται με τον οργανισμό Anna Lindh Foundation, κεντρικό μήνυμα του οποίου είναι η «ανοιχτή κοινωνία». Γράφει: «υπάρχουμε για να οικοδομήσουμε πιο συμπονετικές και ανθεκτικές κοινωνίες δίχως αποκλεισμούς, για την καταπολέμηση της αναπτυσσόμενης πόλωσης και της δυσπιστίας».
Η αποστολή της ΜΚΟ Κέντρο ΟΥΝΕΣΚΟ για τις γυναίκες είναι «η οικοδόμηση της κουλτούρας της ειρήνης και της προόδου των γυναικών» Οι δε στόχοι του είναι περιληπτικά, η δημιουργία δεσμών φιλίας και κατανόησης μεταξύ των γυναικών στις χώρες της περιοχής που εργάζεται η ΜΚΟ μέσω συνεργασίας σε κοινά προγράμματα και δραστηριότητες· ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η εξάλειψη των διακρίσεων κατά των γυναικών και η ενθάρρυνση στην ανέλιξή τους· η υποστήριξη στην υλοποίηση στρατηγικών της ΟΥΝΕΣΚΟ για την διατήρηση της πολιτισμικής διαφορετικότητας.
(Παρένθεση: Όπως βλέπετε, εμείς δεν χρειάζεται να κάνουμε τίποτα, θα τα κάνει όλα για εμάς ο ΟΗΕς)
Διαβάζοντας όλα τα παραπάνω είναι κατανοητό γιατί διαφήμισαν την Αγία Φιλοθέη με τον παρακάτω τρόπο:
ΦΙΛΟΘΕΗ Η ΑΘΗΝΑΙΑ – Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΜΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
Και η σκηνοθέτης Μαρία Χατζημιχάλη-Παπαλιού σχολίασε στην Εφημερίδα των Συντακτών που ολόχαρα μετέδωσε το γεγονός με τον αριστερόστροφο τίτλο «Η Αγία Φιλοθέη ήταν μια επαναστάτρια»:
«Δεν θέλω ποτέ ο αγώνας να τελειώνει με τις ταινίες μου. Εξάλλου η τέχνη είναι ο τρόπος να συνεχιστεί η ζωή. Με την Ελληνική Εθνική Επιτροπή της UNESCO είχαμε συνεργαστεί στη «Φιλάνθρωπο ειρήνη», το αντιπολεμικό ντοκιμαντέρ με τον Νέλσον Μαντέλα. Η ιστορία της Αγίας Φιλοθέης και οι αγώνες της αντανακλούν αξίες για τις οποίες αγωνίζεται η UNESCO. Οπότε και θα συνεργαστούμε ξανά, για να οργανώσουμε δράσεις προκειμένου να αποτελέσει το παράδειγμά της έμπνευση για το σήμερα».
Μετά τον Ιησού Χριστό που Τον είπαν «επαναστάτη», τώρα έκαναν και την Αγία Φιλοθέη «επαναστάτρια», για να φτιάξουν «κοινωνικά πρότυπα» στα μέτρα τους, συγκρίσιμα με τους Νέλσον Μαντέλιδες και όποιους άλλους για τον ψευτοενωμένο κόσμο τους, και για να γράψει η Εφ. των Συντακτών για την Αγία Φιλοθέη: «Είχε πρότυπό της τα κοινόβια της πρώτης χριστιανικής εκκλησίας του 1ου αιώνα, τις πρώτες κομμούνες της Ιστορίας.»!
Δεν είναι όμως το πρόβλημα αυτοί, ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ΜΥΞΟΡΘΟΔΟΞΕ, που κλέβουν και κακοποιούν τους Αγίους κάτω από την μύτη σου κι εσύ τους διαφημίζεις.
ΟΥΤΕ ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΣΟΥ ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΕΣ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ, μια ιδέα, μια εικόνα, μια ανάμνηση, ΚΑΤΙ, για το πως είναι οι Άγιοι της Ορθοδοξίας.
ΚΟΙΜΑΣΑΙ ΟΛΟΡΘΙΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΙΔΕΙΣ ΤΑ ΑΓΙΑ ΤΟΙΣ ΚΥΣΙ
Τα όσα συνέβησαν και στην χώρα μας, δεν είναι αμελητέα. Φρικτά ήταν τα μαρτύρια των ανθρώπων και ειδικά των Ιερέων. Χαρακτηριστική η περίπτωση του π. Γεώργιου Σκρέκα, τον οποίον σταύρωσαν Μ. Παρασκεύη οι Κομμουνιστές.
Αφορμή για να ανέβει αυτό το κείμενο, είναι η άρνηση των Ελλήνων αριστερών – που δηλώνουν παράλληλα Χριστιανοί, να παραδεχθούν τα αίσχη που διέπραξαν οι κομμουνιστές στο παρελθόν, και ιδιαίτερα κατά των Ορθοδόξων! Αν αρνούμαστε τα όσα συνέβησαν, αρνούμαστε και τα μαρτύρια των Ρώσων αγίων.
Άκουγα τον Καζάκη προ καιρού, που νομίζω είναι ένας “σχετικά έντιμος” αριστερός να δηλώνει πως υπήρξε ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ (!!!) στην ΕΣΣΔ και πως όσοι σκοτώθηκαν, σκοτώθηκαν επειδή ήταν με τον Τσάρο. Παραλείπει βέβαια, ο συμπαθής κύριος Καζάκης, να μας πει, ποια ήταν η κανονική εκκλησία και ποια ήταν αυτή (η “εκκλησία”) που απολάμβανε την ελευθερία… Η μια υπέστη τα φρικτότερα μαρτύρια που μπορούσε να σκεφτεί ο διάβολος και η άλλη απολάμβανε “προνομίων”.
Ας σοβαρευτούμε…
Το άρθρο δεν ανέβηκε για να “ταπεινώσει” τους καλοπροαίρετους αριστερούς, αλλά για να τους προβληματίσει. Άλλωστε εγώ δεν είμαι ούτε αριστερός, ούτε δεξιός, αλλά Χριστιανός Ορθόδοξος, και μόνο! Σε Εκείνον μόνο πιστεύω και Εκείνον μόνο λατρεύω. Αφήστε που κάποτε πίστευα τα ίδια, και πολύ χειρότερα, από αυτά που πιστεύει ο κ. Καζάκης.
Μέχρι να μου ανοίξει, ο φιλεύσπλαχνος Κύριος μας, τα μάτια. Και, μακάρι, να ανοίξει και εκείνων τα μάτια, ακόμα περισσότερο.
Ο Βαλέριος Γκαφένκου γεννήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 1921 στην Βεσαραβία κοντά στην πόλη Μπάλτσι.Οι γονείς του Βασίλειος και Έλενα ήταν εύποροι χωρικοί.Απ’όταν ήταν μαθητής ο Βαλέριος ξεχώριζε για τις σχολικές του επιδόσεις και ήταν πολύ αγαπητός από τους συμμαθητές του και τους καθηγητές.Τέλειωσε το λύκειο το καλοκαίρι του 1940 και εγγράφηκε στην Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Ιασίου.Αυτήν την περίοδο η πατρίδα του η Βεσσαραβία πέρασε υπό την κατοχή των Σοβιετικών και έτσι η οικογένειά του πέρασε τον Προύθο και κατέφυγαν στο Ιάσιο της Ρουμανίας ως πρόσφυγες.Μαζί με τον πατέρα του,γεμάτοι προφυλάξεις επίστρεφουν στην Βεσσαραβία να τακτοποιήσουν κάποιες υποθέσεις. Τότε ο πατέρας του έχοντας εξασφαλίσει την ασφάλεια της οικογενείας του, τού ανακοινώνει ότι θα μείνει για να πολεμήσει για την ανεξαρτησία της πατρίδας τους και αναθέτει στον Βαλέριο την φροντίδα της μητέρας του και των τριών αδελφών του. Το φθινόπωρο του 1941 συλλαμβάνετε εξαιτίας των θρησκευτικών του πεποιθήσεων και καταδικάζετε σε 25 χρόνια φυλακή. Ήταν 20 ετών. Την περίοδο 1942-1948 έμεινε φυλακισμένος στο Αιούντ. Εδώ ο Βαλέριος και κάποιοι άλλοι κρατούμενοι γίνονται μέρος της ομάδας των δικηγόρων Τραιάν Τριφάν και Τραιάν Μαριάν των οποίων η βασική ενασχόληση ήταν η χριστιανική βιοτή σε πνεύμα φιλοκαλικό. Η πνευματική ατμόσφαιρα στη φυλακή του Αιούντ είχε έναν ρόλο βασικό στην πνευματική διαμόρφωση του Βαλέριου. Εδώ με θείο φωτισμό θα φτάσει να δει τις αμαρτίες του. Ο καρπός της μετανοίας του θα είναι μια κατάσταση ψυχικής ευφορίας η οποία θα τον συνοδεύσει σε όλες τις δοκιμασίες του.
Μετά το Αιούντ ακολουθεί η φυλακή στο Πιτέστι(1948-1949),λίγοι μήνες στο Βακαρέστι και η φυλακή-σανατόριο στην Τίργκου-Όκνα(1950-1952)
Στην Τίργκου-Όκνα, όντας σε κατάσταση προχωρημένης φυματίωσης, θα γίνει το λιμάνι στο οποίο όλοι κατέφευγαν για να ενισχυθούν και να παρηγορηθούν. Η μεταστροφή στο Θεό πολλών αθέων κρατουμένων, η αγάπη μεταξύ των κρατουμένων, το πνεύμα θυσίας που έδειχναν προς τους πιο άρρωστους, όλα λαμβάνουν μέρος υπό την επιρροή του Βαλέριου Γκαφένκου. Η γεμάτη χάρη παρουσία του δημιούργησε μια πνευματική ατμόσφαιρα μοναδική στην ιστορία του κομμουνιστικού γκούλαγκ. «Έχω επιθυμήσει τόσο πολύ την Τίργκου Όκνα»! Θα πει μετά από πολλά χρόνια κάποιος που πέρασε απ’ αυτήν την φυλακή. «Αυτό που δημιούργησε και αυτό που έζησε ο Βαλέριος κατά την μακροχρόνια κράτησή του για κάθε ψυχή με την οποία ερχόνταν σε επαφή, είναι δύσκολο να το φανταστείς και ακόμη πιο δύσκολο να το περιγράψεις με λόγια» θα πει ένας πρώην συγκρατούμενος του.
Προγνωρίζοντας την ημέρα της κοιμήσεώς του, ο Βαλέριος θα βρεθεί εκείνη τη στιγμή σε μια τόσο υψηλή πνευματική κατάσταση ώστε ο φίλος του Ιοάν Ιανωλίδης ό οποίος βρισκόνταν δίπλα του κατά τη στιγμή του θανάτου του θα πει μετά από χρόνια: «Στον αιώνα τον άπαντα δεν επιθυμώ να ζήσω μια τόσο υψηλή πνευματική εμπειρία, αφού εκείνη τη στιγμή ήμουν τόσο, μα τόσο ευτυχισμένος»
-Η επίσκεψη της Παναγίας στον Βαλέριο
Ο άγιος μάρτυς Βαλέριος αξιώθηκε και της επισκέψεως της Θεοτόκου. Αναφέρει ο ίδιος σε μία διήγησή του:
– Αυτή τη νύχτα αγρυπνούσα. Περίμενα να ακούσω τη μελωδία από τα κάλαντα που συνέθετα. Ήθελα να είναι πολύ ωραία. Την έψαλλα στο νου μου. Την αισθάνθηκα να κατεβαίνει από τους ουρανούς. Λοιπόν, ήμουν άγρυπνος, νηφάλιος και ήρεμος όταν ξαφνικά είδα ότι έχω στο χέρι τη φωτογραφία της Σέτας (της δεσποινίδας που είχε αγαπήσει). Κατάπληκτος από το γεγονός, σήκωσα τα μάτια μου και στην άκρη του κρεβατιού είδα την Παναγία, ντυμένη στα λευκά, όρθια, ζωντανή, πραγματική. Ήταν χωρίς το Βρέφος. Η παρουσία της μου φαινόταν ζωντανή. Η Παναγία ήταν πραγματικά δίπλα μου. Ήμουν πολύ ευτυχής. Είχα ξεχάσει τα πάντα. Τότε Αυτή μου είπε:
Εγώ είμαι η αγάπη σου! Να μη φοβάσαι! Να μην αμφιβάλλεις! Η νίκη θα είναι του Υιού μου! Αυτός αγίασε τώρα αυτόν τον τόπο και τον ετοίμασε για όσα θα γίνουν στο μέλλον. Οι δυνάμεις του σκότους αυξάνουν και ακόμη θα φοβίζουν τον κόσμο, αλλά θα αφανιστούν. Ο Υιός μου περιμένει τους ανθρώπους να επιστρέψουν στην πίστη. Σήμερα οι υιοί του σκότους είναι πιο ατρόμητοι από τους υιούς του φωτός. Έστω και αν σας φαίνεται ότι δεν υπάρχει πια πίστη στη γη, να ξέρετε ότι η απολύτρωση θα έλθει, αλλά με φωτιά και εμπρησμούς. Ο κόσμος πρέπει ακόμη να υποφέρει. Εδώ, όμως, υπάρχει πολλή πίστη και ήρθα να σας ενθαρρύνω. Κρατείτε την ομολογία σας. Ο κόσμος ανήκει στον Χριστό!
Μετά η Παναγία εξαφανίστηκε και εγώ έμεινα πλημμυρισμένος από ευτυχία. Κοίταξα το χέρι μου, αλλά δεν είχα τη φωτογραφία της Σέτας.
(Πηγή κειμένου για την εμφάνιση της Παναγίας: Ιωάννη Ιανολίδε, Συνταρακτικά περιστατικά φυλακισμένων Ρουμάνων Ομολογητών και Μαρτύρων του 20ου αιώνα, εκδ. Ορθόδοξος Κυψέλη, Θεσσαλονίκη 2009, σ. 170-171.)από vatopaidi.wordpress.com
-Οι τελευταίες στιγμές του
Ο Βαλέριος εκοιμήθη στις 18 Φεβρουαρίου 1952.Δυο εβδομάδες νωρίτερα είχε καλέσει εναν συγκρατούμενο τον Νικολάε Ίτουλ, ομολογώντας ότι του απεκαλύφθη η ημέρα της κοιμήσεώς του:18 Φεβρουαρίου. Τον παρακάλεσε να του ετοιμάσει ένα άσπρο πουκάμισο, εσώρουχο, ένα σπίρτο και ένα κομματάκι κερί. Επίσης του ζήτησε όπως μετά τον θάνατό του να του βάλει έναν σταυρό στο στόμα, έτσι ώστε εαν κάποτε το θελήσει ο Θεός να μπορέσουν να τον ταυτοποιήσουν.
Τη 18η Φεβρουαρίου-αφού το πρωί είχε εξομολογηθεί και είχε κοινωνήσει-ο Βαλέριος παρέδωσε την ψυχή του στα χέρια του Κυρίου «Ήταν από τις ωραιότερες στιγμές που έζησα,αν και πέθαινε ο καλύτερός μου φίλος. Αλλά εκείνος ήταν που μου μετέδωσε μια εσωτερική ειρήνη και πληρότητα που με συνοδεύουν μέχρι και σήμερα»(μαρτυρία Ιοάν Ιανολίντε)
Γνωρίζοντας από καιρό ότι ο Βαλέριος θα πεθάνει, όλοι οι συγκρατούμενοί του πέρασαν με τη σειρά για να τον αποχαιρετήσουν. Παρά το ότι ήταν αδυνατισμένος για όλους είχε έναν καλό λόγο να πει.
Μεταξύ αυτών ήταν και ο Wurmbrand(πρόκειται για τον εβραϊκής καταγωγής προτεστάντη πάστορα Richard Wurmbrand.Κάποια στιγμή οι συγγενείς των κρατουμένων προμήθευσαν κάποιους απ΄αυτούς με στρεπτομυκίνη το οποίο τότε έκανε θαύματα στη θεραπεία των ασθενειών του πνεύμονα. Ο κρατούμενος Λεωνίντα Στρατάν,επειδή είχε καλυτερεύσει έδωσε την δική του στον Βαλέριο.Αυτός, ενώ θα μπορούσε να γίνει ο ίδιος καλά έδωσε την στρεπτομυκίνη στον πάστορα σώζοντάς του έτσι τη ζωή!) συγκινημένος και γεμάτος ευλαβεια, κάτι που δεν συνήθιζε: «Δόξα τω Θεώ που έφτασα εδώ! Ο Θεός με έφερε εδώ για να σωθώ. Εδώ γνώρισα το Χριστό. Τα λόγια που μου είπες, όπως και η ορθόδοξη αλήθεια που μου απεκάλυψες,δ εν θα μείνουν χωρίς καρπό. Συγχώρεσε με για ότι κακό σου έκανα. Προσευχήσου για μένα γιατί έχω ανάγκη αυτήν την προσευχή. Επιθυμώ όπως να μπούμε από την ίδια θύρα στην Βασιλεία του Θεού»! Ο Βαλέριος του απάντησε: «Χαίρομαι που συναντηθήκαμε. Καταλαβαίνω την ταραχή σας, αλλά σας παρακαλώ να έρθετε στον Χριστό όπως κάποτε ο Απ.Παύλος, χωρίς δισταγμό. Να προσευχηθούμε μαζί για τον εκχριστιανισμό του εβραϊκού λαού. Η χάρη του Θεού να σας φέρει την Αλήθεια»!
Ο Wurmbrand ήταν βαθιά συγκινημένος. Γύρισε στο κρεβάτι του και συνέχισε να κοιτάει τον Βαλέριο…
…Απολύτως εξαντλημένος ο Βαλέριος εμπιστεύεται τις τελευταίες του σκέψεις στον φίλο του Ioan Ianolide:«Πρώτα απ΄όλα η σκέψη και η ψυχή μου βρίσκονται στον Κύριο. Ευχαριστώ που έφτασα εδώ. Τώρα πηγαίνω σ’Εκεινον. Σας παρακαλώ να Τον ακολουθείτε να Τον δοξάζετε και να Τον υπηρετείτε. Είμαι ευτυχισμένος που πεθαίνω για το Χριστό. Όλα είναι ένα θαύμα. Εγώ φεύγω αλλά εσείς έχετε μια ιερή αποστολή και έναν δύσκολο σταυρό να σηκώσετε. Στο βαθμό που θα μπορώ, από εκεί που θα βρίσκομαι θα προσεύχομαι για εσάς και θα είμαι δίπλα σας. Θα αντιμετωπίσετε πολλές θλίψεις. Να είστε δυνατοι. Να έχετε θάρρος και να προσεύχεσθε! Διατηρήστε την Αλήθεια αναλλοίωτη, χωρίς φανατισμούς. Η τρέλα της πίστεως είναι θεική δύναμη, αλλά ακριβώς χάρη σ’αυτήν είναι ισορροπημένη και βαθιά ανθρώπινη.
Να αγαπάτε και να υπηρετείτε τους συνανθρώπους σας. Έχουν ανάγκη βοήθειας αφού οι εχθροί προσπαθούν να τους ξεγελάσουν. Ο αθεϊσμός θα νικηθεί αλλά προσέξτε από τι θα αντικατασταθεί»!
Που και που σταματούσε για να ανακτήσει δυνάμεις. Σας ευχαριστώ από τα βάθη της ψυχής μου για όσα όλα κάνατε για μένα. Παρακαλώ να με συγχωρήσετε… Εάν κάποιον στενοχώρησα παρακαλώ να με συγχωρέσει…Σκέφτομαι με πολλή αγάπη την μητέρα μου και τις αδελφές μου. Ελπίζω να ακολουθήσουν το δρομο του Κυρίου. Σας παρακαλώ να την φροντίζετε…Αυτά τα λόγια είναι η διαθήκη μου. Ο χριστιανισμός πρέπει να βάλει μια αρχή πιο κοντά στην αλήθεια.. Παρακαλώ τους χριστιανούς πολιτικούς να ακολουθούν τη διδασκαλία του Χριστού. Οι ευθύνες τους είναι πολύ μεγάλες.
Ο άλλος μέγας ομολογητής π.Γκεόργκε-Κάλτσιου Ντουμιτρεάσα, συγκρατούμενος του νεομάρτυρος Βαλερίου,με την εικόνα του στα χέρια του.
Παρακάτω θα παραθέσουμε κάποιες μαρτυρίες συγκρατουμένων του Βαλέριου.
1)Ο Βαλέριος μιλούσε σε όλους για τον Χριστό.Ήταν έκεί στο δωμάτιο 4(σ.σ.στην Τίργκου Όκνα ήταν η φυλακή όπου έπαιρναν τους φυματικούς.Στο δωμάτιο 4 ήταν όλοι οι ετοιμοθάνατοι)ένας φοιτητής ιατρικής ο Τραιάν Μανίου.Ήταν παραπληγικός δηλαδή κατά το ήμιση παράλυτος με κατάκλισεις σ΄όλο το σώμα.Από τις κατακλίσεις(πληγή που προκαλείται λόγω της ανεπαρκούς αιμάτωσης στο σώμα κατάκοιτου ασθενούς)μύριζε σαν βόθρος.Του έβαζα κάθε μέρα επίδεσμο και του έβγαζα το πύον με τον καθετήρα.Συζητούσα μαζί του.Δεν ήταν πιστός.Ο Βαλέριος ο οποίος καθόνταν στο διπλανό κρεβάτι,μιλούσε μαζί του πολύ.Μια μέρα αποφάσισε να προσευχηθούμε μία εβδομάδα για τον Τραιάν και να λέμε όλοι πολλές φορές τον 50ο ψαλμό.Μετά από λίγες ημέρες ο Τραιάν ζήτησε να εξομολογηθεί και να κοινωνήσει.Μου έλεγε:«Μιχάλη,βρίσκομαι σε μια κατάσταση ευφορίας,την οποία δεν μπορώ να περιγράψω.Αισθάνομαι μια ανεκλάλητη χαρά».
2)Μια μέρα ο Βαλέριος πλησίασε τον πιο σκληρο φύλακα,για τον οποίο το ξύλο και οι βρισιές ήταν κάτι το συνηθισμένο:-Κύριε Τζεορτζέσκου, του λέει. Μια φορά ήρθε στον Χριστό ο πιο μεγάλος από τους ιερείς και έφερε μαζί του μια γυναίκα που είχε μοιχεύσει. Απευθυνόμενος στον Ιησού είπε: «Τι να κάνουμε με αυτήν την γυναίκα, αφού σύμφωνα με τον νόμο μας πρέπει να λιθοβοληθεί. Τότε ο Ιησούς τους απάντησε: «Ο αναμάρτητος υμών πρώτος βαλέτω λίθον επ’αυτήν» Εκείνοι που το άκουσαν έφυγαν και τότε λέει στη γυναίκα «Γύναι που εισίν;ουδείς σε κατέκρινεν» Μετά από μερικές ώρες, ο Τζεορτζέσκου άνοιξε την πόρτα του κελιού και είπε: Δεν είχαν που να βασιστούν γι’αυτό δεν την σκότωσαν! Από εκείνη την ημέρα πάντως ο Τζεορτζέσκου άρχισε να δείχνει λίγη ανθρωπιά και να συμπεριφέρεται καλύτερα σε όσους είμασταν στην απομόνωση(μαρτυρία του Νικολάε Τριφόιου)
3)Εξαιτίας της πείνας,από την οποία υποφέραμε όλοι,όταν ερχόνταν η στιγμή να διαλέξουμε το ζυμαράκι μας εμφανίζονταν διαφωνίες.Ο Βαλέριος το γνώριζε αυτό και από ταπείνωση και χαλιναγώγηση έμπαινε τελευταίος στη σειρά,δηλαδή έπαιρνε το μικρότερο.Μερικοί ήταν ευχαριστημένοι για την εγκράτεια την οπόία έδειχνε,άλλοι όμως επέμεναν όταν ήταν η σειρά του να πάρει εκείνος πρώτος.Ο Βαλέριος υπάκουσε στην επιθυμία τους και όταν ερχόνταν η σειρά του να διαλέξει πρώτος έπαιρνε κάποιο στην τύχη για να αποφύγει την λαιμαργία και για να μην το στερήσει από κάποιον αδελφό του.Αυτή η απλή πράξη του έγινε αργότερα παράδειγμα για όλους.(μαρτυρία Ιοαν Ιανολίντε)
4)Στην καθημερινή ζωή στις φυλακές εμφανίζονταν και κάποια προβλήματα σε κάθε κελί.Διαφωνίες για παράδειγμα που προέκυπταν για το πώς και πόσο θα αεριστεί ο καθένας,(σ.σ.επειδή απο κάποια στιγμή και μετά οι φύλακες σταμάτησαν να τους βγάζουν ακόμη και στο προαύλιο,οι κρατούμενοι έπαιρναν βαθιές ανάσες σκύβοντας και βάζοντας την μύτη τους στην κάτω χαραμάδα της πόρτας),για το πότε θα περπατήσει ο καθένας σ’αυτά τα δυο μέτρα που έμεναν ακάλυπτα από τα κρεβάτια κ.τ.λ. Ο Βαλέριος σώπαινε όταν εμφανίζονταν τέτοιου είδους συζητήσεις. -Εσύ τι λες; τον ρωτούσαν -Εγώ θα κάνω ότι εσείς αποφασίσετε.Αλλά εαν σ’αυτά τα μεγάλα βάσανα που περνάμε δεν μπορούμε να ζήσουμε αδελφικά,πώς μπορούμε να περιμένουμε οι άνθρωποι να μοιράσουν με δικαιοσύνη και αγάπη τα πλούτη όλης της γης;Εαν εδώ δεν μπορούμε να είμαστε καλοί,πώς θα μπορούμε να είμαστε όταν θα είμαστε ελεύθεροι και δυνατοί;Με λίγη αγάπη θα αισθανθούμε την χαρά να κάνουμε το θέλημα του αδελφού μας.Μας χρειάζεται μία βαθιά κατανόηση των ανθρώπων,εάν θέλουμε να ζήσουμε ειρηνικά(μαρτυρία Ιοάν Ιανολίντε)
5)Το φθινόπωρο του 1949 ο Βαλέριος εξαιτίας της φυματίωσης παρουσίασε την πρώτη αιμοπτυσία.Επεσε κατακρέβατα.Μέρα με τη μέρα αδυνάτιζε.Ένας φίλος του πρόσφερε μία κόρα ψωμί από το μερίδιό του.Ο Βαλέριος αρνήθηκε λέγοντάς του:”Εγώ είμαι άρρωστος δεν είναι ανάγκη να αρρωστήσεις και εσύ. Ωστόσο,όπως ο ίδιος έλεγε αργότερα συγκινημένος,εκείνη η αγνή ψυχή,το βράδυ έβαζε κρυφά τη μερίδα του στο δισάκι του ή στην καραβάνα του.Μπρος σε μια τόσο μεγάλη δύναμη αφοσίωσης ο Βαλέριος αισθανόνταν την προστασία του Θείου ελέους. Οι αιμοπτύσεις συνεχιζόνταν και δεν ήταν «ανθρωπιστικό»(εδώ ο συγγραφέας ειρωνεύεται τους κομμουνιστές)να αφήσουν τον κρατούμενο να πεθάνειΤον πήγαν λοιπόν στο νοσοκομείο,τον έκλεισαν σ΄ένα δωμάτιο και τον φύλαγαν μέρα-νύχτα.Οι γιατροί ερχόνταν να τον εξετάσουν συνοδευόμενοι από τους φύλακες. Κάποιο βράδυ μπήκε μέσα μια νοσοκόμα.Ο Βαλέριος την είχε δει κατά την επίσκεψη του γιατρού και είχε προσέξει ότι τα μάτια της ήταν δακρυσμέναΕίχε μεθύσει τον φύλακα και βρέθηκε γονατιστή δίπλα από τον Βαλέριο.Πήρε το χέρι του και το φίλησε -Πώς μπήκατε εδώ;ρώτησε εκείνος -”Κοίμησα” τον φύλακα,χαμογέλασε εκείνη -Τι θέλετε; -Θέλω να σας βοηθήσω.Ζητήστε μου ότι θέλετε Ο Βαλέριος αισθάνθηκε την ειλικρίνειά της και βαθιά συγκινημένος είπε:«Διακινδυνεύσατε την ελευθερία σας για μένα..Ο Θεός να σας το ξεπληρώσει.Δε μπορείτε να με βοηθήσετε με τίποτα.Εαν πεθάνω εδώ,σας παρακαλώ να πείτε στην οικογένειά μου ότι έμεινα πιστός μέχρι τέλους και ότι είμαι χαρούμενος που δίνω τη ζωή μου για το Χριστό και για τον πλησίον.Ίσως γι’αυτό σας έδωσε ο Θεός θάρρος να έρθετε εως εδώ επειδή ότι κάνει ο άνθρωπος μπαίνει στην οικονομία του Θεού.Σας ευχαριστώ,δεν θα σας ξεχάσω και θα προσεύχομαι για σας….Τώρα πηγαίνετε!…Μην διακινδυνεύετε πιο πολύ!Εγώ βρίσκομαι στα χέρια του Θεού(μαρτυρία Ιοαν Ιανολίντε)
6)Η κατάσταση του Βαλέριου χειροτέρευε. Εξαιτίας της μακροχρόνιας παραμονής του στο κρεβάτι, της ακινησίας και της μη καλής κυκλοφορίας του αίματος του είχαν εμφανιστεί στο σώμα κατακλίσεις μεγάλες οι οποίες ήταν δύσκολο να θεραπευθούν και είχαν καλύψει ένα μεγάλο μέρος της πλάτης και των ποδιών. Άλλοι ασθενείς σε παρόμοιες καταστάσεις ούρλιαζαν και βλαστημούσαν, εξαιτίας του τρομερού πόνου και του τσούξιμου που προκαλούσαν οι πληγές. Τον Βαλέριο δεν τον άκουσα ποτέ να παραπονείται, αν και έβλεπες στο πρόσωπό του τον πόνο, ενώ στο πρόσωπό του έβλεπες δάκρυα πόνου όταν τον επίδεναν με αδελφική αγάπη οι μεταπτυχιακοί φοιτητές Ιον Γ.,Ναε Φ.,και Αριστίντε Λ. Τους επίδεσμους τους έφτιαχναν από κομμάτια σχισμένων πουκαμίσων, αλλά ελλείψει φαρμακευτικών ουσιών, το ύφασμα κολλούσε πάνω στην πληγή και όταν το ξεκολλούσαν προκαλούσε τρομερούς πόνους. Από το στόμα του Βαλέριου δεν ακούγόνταν κουβέντα, παρά μεγάλες σταγόνες ιδρώτα κάλυπταν το μέτωπό του. Οι γιατροί το παρατηρούσαν. Ήταν σημάδι ότι η υπομονή του είχε φτάσει στα όρια. Τότε σταματούσαν και τον άφηναν λίγο να συνέλθει.
Σχόλιο ΧΒ (Ορθοπραξία): Νομίζω πως ο Θεός τα έφερε έτσι τα πράγματα, που πλέον, είτε θέλουμε είτε όχι, θα ακολουθήσουμε τους ιερούς κανόνες (και) σε ζητήματα τέτοια.
Αν πάμε δε, στο τι λέει ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, αλλά και ο άγιος Νικόδημος για το συγκεκριμένο ζήτημα, θα πάρουμε απαντήσεις που, σήμερα, δεν τις σηκώνουμε εύκολα εμείς οι Χριστιανοί.
Σκληροί και υπερβολικοί οι πατέρες μας; Σίγουρα όχι. Εμείς καλομάθαμε και φτιάξαμε μια Ορθοδοξία στα μέτρα μας.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΠολιτική απορρήτου