Εθνικά Θέματα

Αρχική Εθνικά Θέματα Σελίδα 2

Καί οἱ Σουλιῶτες στά βρόχια τοῦ ἐθνομηδενισμοῦ…

στά βρόχια τοῦ ἐθνομηδενισμοῦ

Καί οἱ Σουλιῶτες στά βρόχια τοῦ ἐθνομηδενισμοῦ…

τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα (Διδάκτορος Ἱστορίας)

 

Σουλιώτες, οι ανυπόταχτοι πολεμιστές - Hpeiros.gr Ειδήσεις από την Ήπειρο

      Σέ προηγούμενα κείμενα, μέ ἀφορμή τά 200 χρόνια ἀπό τη μεγάλη μας Ἐπανάσταση, εἴπαμε ἀρκετά γιά τούς ἐθνοαποδομητές, τίς ἀπόψεις καί τούς στόχους τους, καθώς καί τή μεταχείριση πού ἰδιαίτερα ἐπιφυλάσσουν τόσο στούς ἥρωες τοῦ 1821, ὅσο καί στόν προγενέστερο Ἑλληνισμό τῆς Τουρκοκρατίας. Ἕνα ἀπό τά πιό χαρακτηριστικά πάντως (καί πιό χυδαῖα) ἐπί μέρους κεφάλαια τῆς ἀποδόμησης ἔχει σχέση μέ τούς Σουλιῶτες, οἱ ὁποῖοι ἀποτελοῦν προφανές ἀντικείμενο μίσους γιά τούς ἐθνομηδενιστές. Γιατί; Ἐπειδή ἀπλούστατα ἀποτελοῦν συγχρόνως τρία πράγματα μαζί: διακριτό Ἑλληνισμό, προεπαναστατικό Ἑλληνισμό καί ἀνυπότακτο Ἑλληνισμό. Ἄρα ἡ ὕπαρξή τους ἀποτελεῖ κόλαφο γιά τήν ἀποδομητική ψευτοθεωρία τῆς μετεπαναστατικῆς ἑλληνικῆς ἐθνογένεσης καί τῆς δῆθεν ἑλληνικής ἱστορικῆς ἀσυνέχειας. Τῆς θεωρίας δηλαδή ὅτι τό ἑλληνικό ἔθνος δέν προϋπήρχε τοῦ 19ου αἰώνα καί ὅτι τήν Ἐπανάσταση τήν πραγματοποίησε ἕνα πολυφυλετικό/πολυπολιτισμικό κρᾶμα (κυρίως σλαβοαλβανικῆς προέλευσης), πού καμία ἑλληνική συνείδηση δέν εἶχε, ἀλλά ἀπέκτησε κάποια μορφή αὐτοσυνειδησίας χάρη κυρίως στόν Εὐρωπαϊκό Διαφωτισμό καί τίς ἰδέες τῆς Γαλλικῆς Ἐπανάστασης. Καί τελικά αὐτό τό συνονθύλευμα ἐπαναστάτησε τό 1821, προβάλλοντας πολιτικές διεκδικήσεις, κυρίως ταξικές, ἐνῶ ἡ ἑλληνική ἐθνογένεση ἀκολούθησε ἀργότερα, ὡς μία τεχνητή οὐσιαστικά διαδικασία ἐνοποίησης καί ὁμογενοποίησης τῶν ἑτερόκλητων πληθυσμῶν τοῦ νεόδμητου ἑλλαδικοῦ κρατιδίου.

      Ἄν μποροῦσαν οἱ ἐθνομηδενιστές, εἶναι σίγουρο ὅτι θά ἀρνιόντουσαν ἀκόμη καί τήν ὕπαρξη τῶν Σουλιωτῶν. Ἐπειδή ὅμως δέν μποροῦν (προφανῶς ἀκόμη καί τό θράσος ἔχει τά ὅριά του), κάνουν κάτι ἄλλο: τούς ἀλλάζουν κυριολεκτικῶς τά…φῶτα. Ἀμφισβητοῦν εὐθέως κάθε ἔννοια ὕπαρξης ρωμέικης ἐθνικῆς συνείδησης μέσα τους. Καταβιβάζουν τούς ἀγῶνες τους ἐναντίον τοῦ Ἀλή Πασά σέ ἀπλή σύγκρουση πολιτικο-οικονομικῆς ἰσχύος, χωρίς κανένα ἐθνικό χαρακτηριστικό. Φτάνουν μέχρι τό σημεῖο νά ἀναδείξουν τόν Ἀλή Πασᾶ σέ πεφωτισμένο ἡγέτη, ἐνῶ ἀντιμετωπίζουν τούς Σουλιῶτες ὡς τούς ταραξίες τῆς ἐποχῆς, ὡς ληστές καί ταραχοποιούς, μέ τούς ὁποίους συνεπῶς ἡ πολεμική σύγκρουση τοῦ Ἀλή ἦταν καί ἀναπόφευκτη ἀλλά καί δικαιολογημένη. Καί ἀποδομοῦν ἔτσι ὄχι μόνο μία βασική προεπαναστατική σελίδα τοῦ μαχόμενου Ἑλληνισμοῦ, ἀλλά καί μία ὁμάδα ἀνθρώπων πού στή συνέχεια, τό 1821, διαδραμάτισε κύριο ρόλο στόν Ἀγώνα. Καθιστώντας λοιπόν σαφές ὅτι αὐτή ἡ τόσο προβεβλημένη, ἡρωική καί ἐπίλεκτη ὁμάδα γενναίων καί σκληροτράχηλων ἀνδρῶν καί γυναικῶν, δέν διέθετε τήν ὁποιαδήποτε μορφή ἑλληνικῆς συνείδησης, προωθοῦν καί «δικαιώνουν» τή θεωρία ὅτι ἡ ἑλληνική ἐθνογένεση συντελέστηκε πολύ μετά τό 1830. Καί ὅτι πρίν ἀπό αὐτό δέν ὑπῆρχαν οὐσιαστικά Ἕλληνες πού μάχονταν καί ὀνειρεύονταν τή λευτεριά τους.

      Ἄν τώρα κάποιος νομίζει ὅτι ὅλα αὐτά εἶναι ἀποκυήματα τῆς φαντασίας μου, πλανᾶται πλάνην οἰκτράν. Ὑπάρχουν διδακτορικές διατριβές καί ἀρκετά ἀκόμη «ἱστορικά» ἄρθρα πού λένε αὐτά ἀκριβῶς τά πράγματα. Αὐτή εἶναι λοιπόν σέ γενικές γραμμές ἡ ἀποδομητική ἄποψη γιά τούς Σουλιῶτες καί αὐτή εἶναι καί ἡ στόχευσή της. Καί βεβαίως οἱ «ἐπιστήμονες» αὐτῆς τῆς ὀπτικῆς δίνουν περαιτέρω ἔμφαση σέ δύο ἐπιμέρους συμβάντα τῆς σύγκρουσης μέ τόν Ἀλή Πασᾶ. Τήν ἀνατίναξη τῆς μπαρουταποθήκης στό Κούγκι ἀπό τόν Σαμουήλ καί κυρίως τόν περίφημο χορό τοῦ Ζαλόγγου. Πρᾶγμα φυσικά καθόλου τυχαῖο, βάσει ὅσων προανέφερα: γιατί καί τά 2 αὐτά γεγονότα ἀποτελοῦν ὕψιστα παραδείγματα ἑνός βαθιά ἀνυπότακτου πνεύματος, ἀλλά καί ἑνός ὀρθόδοξου ρωμέικου ἀξιακοῦ συστήματος, πού φυσικά οὐδόλως ἐρμηνεύεται μέ τίς ἀποδομητικές πομφόλυγες. Καί ἐπειδή λοιπόν δέν ἐρμηνεύεται, αὐτά τά συμβάντα «πρέπει» νά εκμηδενιστοῦν ἤ ἔστω νά ἀποχρωματιστοῦν καί νά γίνουν ὅσο τό δυνατόν πιό ἀνώδυνη καί εὔπεπτη ἱστορική ἀφήγηση. 

      Τό συμβάν στό Κούγκι γιά παράδειγμα, τό πρῶτο Ἀρκάδι τοῦ νέου Ἑλληνισμοῦ, συνώνυμο τῆς αὐτοθυσίας καί τοῦ ἀνένδοτου ἀγώνα, ὑφίσταται τέτοια παραχάραξη, ὥστε νά ἐμφανίζεται τελικά – μεταξύ ἄλλων τερατολογιῶν – ἀκόμη καί ἡ θεωρία πώς ὄχι μόνο δέν συνέβη ἐκεῖ ἡ γνωστή ἡρωική αὐτοπυρπόληση, ἀλλά πιθανότατα αὐτουργός τῆς ἀνατίναξης ὑπῆρξε ὁ διασημότερος ἥρωας τοῦ Σουλίου, ὁ Φῶτος Τζαβέλας, ὑπακούοντας μάλιστα σέ διαταγή τοῦ Ἀλή Πασᾶ. Ἔτσι, «ἐπιτυγχάνονται» δύο στόχοι ταυτόχρονα: καί ὁ Σαμουήλ παύει νά εἶναι ὁ ἡρωικός καλόγερος πού αὐτοπυρπολήθηκε (πάει λοιπόν στήν ἄκρη ἡ εἰκόνα τοῦ λεβέντη καί ἥρωα κληρικοῦ, πού τόσο ἐνοχλεῖ ὅλους αὐτούς τούς ἀπάτριδες ἀλλά καί ἐκκλησιομάχους ψευδογράφους), ἐνῶ καί ὁ Τζαβέλας μεταβάλλεται σέ προδότη. Ὁπότε «ἐπιβεβαιώνεται» ἔτσι ἡ ἄποψη ὅτι οἱ Σουλιῶτες δέν εἶχαν ἐθνική συνείδηση, ἐνῶ πολλές ἀπό τίς ἡρωικές πράξεις πού τούς ἀποδίδονται, δῆθεν ὀφείλονται σέ θρύλους ἄνευ ἱστορικοῦ πυρήνα ἤ εἶναι κατασκευασμένες ἀπό τούς «ἐθνικιστές ἱστορικούς» τῶν παλαιοτέρων χρόνων. 

       Ὡστόσο, καί τό περίφημο συμβάν τοῦ χορού αὐτοθυσίας στό Ζάλογγο περιγράφεται μέ τόση δόση ἀμφισβήτησης καί γιά τό ἄν ἦταν ὄντως χορός, ἀλλά καί γιά τό ἄν ἦταν ὄντως αὐτοθυσία, πού τελικά ἀκυρώνεται. Ἴσως νά μή συνέβη κἄν ποτέ – μᾶς λένε – ἀλλά ἀκόμη καί ἄν συνέβη, πιθανῶς ἐπρόκειτο γιά παρορμητική ἀπονενοημένη πράξη αὐτοκτονίας καί οὐδεμία σχέση εἶχε μέ τά ἐπιθανάτια ἄσματα καί ὅλη ἐκείνη τήν αὐτοσυνειδητοποιημένη τελετουργική τραγικότητα πού περιγράφουν ρητά οἱ πηγές τῆς ἐποχῆς. Τό δέ ἀκόμη πιθανότερο εἶναι νά ἐπρόκειτο γιά ἀπλό ἀτύχημα καί οἱ Σουλιώτισσες νά ἔπεσαν στόν γκρεμό, λόγω τοῦ στενού χώρου καί σπρωγμένες κατά λάθος ἀπό τούς ἄντρες τους πού ὑποχωροῦσαν μπροστά στήν ἐπίθεση τῶν Τουρκαλβανῶν. Συνεπῶς, μετά τόν συνωστισμό στή Σμύρνη ἀπό τή Ρεπούση, ἐντοπίστηκε καί νέος τόπος συνωστισμοῦ: στό Ζάλογγο. Ἀπό ἄλλους τή φορά αὐτή ἐθνομάχους – τῆς ἴδιας ὅμως ἀσφαλῶς ἀνεκδιήγητης συνομοταξίας. 

       Ὅλα αὐτά ἔρχονται ὡς ἀποτέλεσμα μιᾶς ἀκόμη προκρούστειας ἀντιμετώπισης τῶν ἰστορικῶν πηγῶν, πού καί στήν προκείμενη περίπτωση (τῶν Σουλιωτῶν) ἐντελῶς ἄλλα πράγματα διασώζουν, δικαιώνοντας γενικά αὐτά πού ἤδη γνωρίζαμε. Εἶναι ὅμως γνωστή ἡ τακτική τῶν συγκεκριμένων ψευδεπιστημόνων ἀπέναντι στίς μαρτυρίες τῶν πηγῶν: ἄλλες ἀποσιωποῦνται, ἄλλες περικόπτονται, ἄλλες παρερμηνεύονται καί γενικῶς ὅλες προσαρμόζονται γιά νά «δικαιώσουν» προκατασκευασμένες ἐθνοφοβικές καί μισελληνικές ἰδεοληψίες. Πλήρης κακοήθεια, ντυμένη ξεδιάντροπα μέ ἐπιστημοφανεῖς μανδύες, ὥστε νά μοιάζει μέ ἐπιστήμη. Αὐτό δέν εἶναι ὅμως ἐπιστήμη. Εἶναι ἀπλῶς κατάντια…

Στον ρόλο του δεσμοφύλακα…

στον ρόλο του δεσμοφύλακα

Στον ρόλο του δεσμοφύλακα….

Μπορεί να είναι εικόνα κείμενο
Αρχείο Constanine Nafpliotis

Αγαπητή Τζέην
Η ζωή είναι μια κουρτίνα
τραβηγμένη μπροστά απ’ το παρελθόν
που γνωρίζουμε κι όμως ξεχνάμε.

(Ξέχνα ή πολέμησε)

Ποιήμα των Michael McClure – Jack Harvey Micheline (μετάφραση Χ. & Π. Κατσιμίχα)

 

Κραυγή αγωνίας για τα εμβόλια από μέλος της Επιτροπής Φαρμακοεπαγρύπνησης.

Κραυγή αγωνίας για τα εμβόλια

Κραυγή αγωνίας για τα εμβόλια από μέλος της Επιτροπής Φαρμακοεπαγρύπνησης.

Βόμβες από τον Π. Βλαχογιαννόπουλο (αξίζει να τον ακούσετε) στην εκπομπή του Γ. Σαχίνη.

Κραυγή αγωνίας για τα εμβόλια από μέλος της Επιτροπής Φαρμακοεπαγρύπνησης.


 

Ο Καθηγητής Παθολογίας-Ανοσολογίας ΕΚΠΑ, και μέλος της Επιτροπής Φαρμακοεπαγρύπνισης Παναγιώτης Βλαχογιαννόπουλος, κάλεσε σήμερα από τον 98.4 γιατρούς και πολίτες , να αναφέρουν όλα τα περιστατικά που συμβαίνουν μετά τον εμβολιασμό στον ΕΟΦ και την Επιτροπή Φαρμακοεπαγρύπνησης , ώστε να κρίνουν αν συνδέονται ή όχι τα περιστατικά θρομβώσεων ή άλλων παρενεργειών με τα εμβόλια, ώστε με διαφάνεια να προχωρήσει η όλη διαδικασία.

Κάλεσε σε συστράτευση όλο το επιστημονικό προσωπικό της χώρας, ώστε να δοθούν καίριες απαντήσεις για το πώς θα εντοπίζονται και πως θα αντιμετωπίζονται τέτοια ενδεχόμενα όπως οι θρόμβοι πριν τα εμβόλια, ενώ άφησε σαφείς αιχμές για το ρόλο επιστημόνων που αντί να επιτελούν έργο για τους πολίτες, επιδίδονται σε ακατάσχετη κενολογία , εξυπηρετώντας άλλες σκοπιμότητες. Όπως τόνισε , δεν εμφανίστηκε ξαφνικά από το πουθενά αυτή η κλινική οντότητα, με τους θρόμβους Εμφανίστηκε μετά από τους εμβολιασμούς και για αυτό την συζητάμε.

 

98.4

 

 

 

 

Τα 199 και όχι 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση: Ασυγχώρητο λάθος στο μέτρημα! 

Ασυγχώρητο λάθος στο μέτρημα

Σήμερα είναι η πρώτη φορά στην Ιστορία του Ελληνικού Έθνους που ο ευαγγελισμός της κυρίας Θεοτόκου ΔΕΝ συμπίπτει με τον εορτασμό της Ελληνικής Επαναστάσεως.

Οι α ι χ μ ά λ ω τ ο ι ΔΕΝ έχουν λ ό γ ο να γιορτάζουν την ανύπαρκτη ελευθερία τους. Αλλά προπάντων ΔΕΝ έχουν καν το δ ι κ α ί ω μ α: ο Έλληνας Ναβουχοδονόσορ και η κουστοδία του στέρησαν αυτό το δικαίωμα από τους Έλληνες για να στρογγυλοκαθίσουν με τον συρφετό των καλεσμένων τους στην α ρ έ ν α των μ α σ κ ο φ ό ρ ω ν και να γιορτάσουν πριβέ την μαύρη επέτειο της υ π ο δ ο ύ λ ω σ η ς του Έθνους μας.

Μην ξεχνάτε ότι ζούμε στον Θαυμαστό Ανάποδο Κόσμο: Ο εορτασμός της Α ν ε ξ α ρ τ η σ ί α ς μεταφράζεται σε εορτασμό της Σ κ λ α β ι ά ς.
Οι αφέντες μας, λοιπόν, δεν παρακολούθησαν σ τ ρ α τ ι ω τ ι κ ή παρέλαση αλλά παρέλαση κ α ρ ν α β α λ ι σ τ ώ ν, διακωμωδώντας μία από τις σημαντικότερες στιγμές του Ελληνικού Γένους.
Απολύτως αναμενόμενο: κάθε τύραννος ΔΕΝ έχει ούτε ι ε ρ ό ούτε ό σ ι ο.

Και τώρα η έκπληξη:

Η σημερινή ημέρα ανέδειξε σε πόσο βαθιά π λ ά ν η βρίσκεται ο ελληνικός λαός, ο οποίος ΔΕΝ μπορεί να δραπετεύσει από τις αλυσίδες της Παλιάς Εποχής και να αντικρίσει με καθαρότητα αυτό που διαΔΡΑΜΑτίζεται εδώ και έναν χρόνο μπροστά του: την εγκαθίδρυση μιας παγκόσμιας υγειονομικής δ ι κ τ α τ ο ρ ί α ς που σήμανε το τ έ λ ο ς του ε λ ε ύ θ ε ρ ο υ ανθρώπου.

Υπό αυτές λοιπόν τις συνθήκες, οι δ ε ί κ τ ε ς των ρολογιών μας κ ό λ λ η σ α ν την 11η Μαρτίου 2020, όταν δηλ. ο Π.Ο.Υ. (ο οποίος είχε φροντίσει από το 2009 να αλλάξει αυθαιρέτως τον ορισμό της πανδημίας και να τον συσχετίσει όχι με την θνητότητα αλλά με την μεταδοτικότητα μιας νόσου) κήρυξε την πανδημία του κορωνοϊού.
Με άλλα λόγια, από εκείνη την ημέρα σ τ α μ ά τ η σ ε να κ υ λ ά ο κανονικός χρόνος και όλες οι χώρες εισήλθαν σε περίοδο α ν α σ τ ο λ ή ς προθεσμιών και διαδικασιών. Κι όπως συμβαίνει στον χώρο της δ ι κ ο ν ο μ ί α ς, θα αρχίσουμε να ξαναμετράμε τον χρόνο από εκεί που σταμάτησε, ο ψ έ π ο τ ε εκλείψει ο παραγωγικός λόγος της αναστολής.

Τούτη, όμως, η διαπίστωση έχει μια τρομακτική συνέπεια: Αφού επί ένα έτος τα πάντα τελούν υπό αναστολή, φέτος ΔΕΝ συμπληρώθηκαν 200, αλλά 199 χρόνια από την ημέρα της Ελληνικής Επαναστάσεως.

Τα 200 χρόνια θα εορτασθούν, μόλις κ α τ α π έ σ ε ι η ελληνική δ ι κ τ α τ ο ρ ί α ως υποδικτατορία της παγκόσμιας υγειονομικής δικτατορίας που επεβλήθη από τους νεοταξικούς κ λ ώ ν ο υ ς του Αδόλφου Χ ί τ λ ε ρ, ντυμένους με λευκές π ο δ ι έ ς και μαύρες μ ά σ κ ε ς.

Ό,τι έχουμε ζήσει από τις 11 Μαρτίου 2020 θα έπρεπε να ήταν υπεραρκετό για να μπορούμε σήμερα να μ ε τ ρ ά μ ε τον χρόνο σ ω σ τ ά, φορώντας “έ ξ υ π ν α γυαλιά”. Τα παλιά γυαλιά, που έχουν πλέον π α χ ν ι ά σ ε ι από τα φρικτά ψ έ μ α τ α των υπηρετών της Νέας Τάξης Πραγμάτων, θα έπρεπε προ πολλού να έχουν α π ο ρ ρ ι φ θ ε ί στον κάλαθο των αχρήστων.

Επιμύθιο: Το 200ό έτος από την Ελληνική Επανάσταση είχε σχεδιαστεί να εορταστεί αποκλειστικά από τους μασκολάτρες και καρναβαλιστές τ υ ρ ά ν ν ο υ ς σε φόντο υγειονομικού ο λ ο κ λ η ρ ω τ ι σ μ ο ύ.

Για τους α ι χ μ ά λ ω τ ο υ ς Έλληνες το 200ό έτος των τυράννων αντιστοιχεί στο δικό τους 199ο έτος. Άρα δικαιούνται και οφείλουν να γιορτάσουν το γνήσιο 200ό έτος από την Ελληνική Επανάσταση μόλις π α ρ έ λ θ ε ι η φάση της υγειονομικής α ν α σ τ ο λ ή ς, δηλ. όταν τ ε ρ μ α τ ι σ θ ε ί η τυραννική π α ρ έ ν θ ε σ η του Έλληνα Ναβουχοδονόσορα και της κουστοδίας του.

Πάντως, στην 25η Μαρτίου 2021 είναι χρήσιμο να αντιπαρατεθεί η 25η Μαρτίου 1821 αφ’ ενός με βάση τα “ε ρ γ α λ ε ί α” (πρβλ. την αγγλική λέξη “tools”· η επιλογή της σχετικής ορολογίας γίνεται προφανώς από διεστραμμένους εραστές της τεχνολογίας, ασχολούμενους εμμονικά με την ηλεκτρονική επιτήρηση των πολιτών) και τα σ υ ν θ ή μ α τ α που χρησιμοποιούν οι υγειονομικοί τ ύ ρ α ν ν ο ι του 2021, αφ’ ετέρου με βάση τα “ε ρ γ α λ ε ί α” και τα σ υ ν θ ή μ α τ α που χρησιμοποιούσαν οι Ή ρ ω ε ς του 1821:

Τα “εργαλεία” των τυράννων του 2021:

Lockdown, μάσκες, ηλεκτρονικές αλυσίδες (δηλ. SMS) και λοιπά μέτρα επιτήρησης.
Τα συνθήματά τους:
1. “Υγεία ή οικονομία” – η “σωστή” απάντηση: ΥΓΕΙΑ!2. “Μάχου υπέρ πίστεως στον διάβολο και στην Νέα Τάξη Πραγμάτων!”

Τα εργαλεία των ηρώων του 1821:

Γουρλωμένα μάτια, θεάνοιχτο στόμα, σπαθιά και καριοφίλια.

Τα συνθήματά τους:

1. “Ελευθερία ή θάνατος” – η σωστή απάντηση: ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!
2. “Μάχου υπέρ ΠΙΣΤΕΩΣ και ΠΑΤΡΙΔΟΣ!”

Άραγε, δεν είναι περίεργο ότι η ελευθερία είναι εξαφανισμένη από τον διλημματικό ορίζοντα των σύγχρονων προστατών μας;
Καθόλου περίεργο: Διότι δεν πρόκειται για προστάτες, αλλά για ΤΥΡΑΝΝΟΥΣ.

ΥΓ1: Είναι άραγε τυχαίο ότι ο ύ τ ε τα 1 0 0 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση (25 Μαρτίου 1921) ε ο ρ τ ά σ θ η κ α ν με παρελάσεις και λοιπές εκδηλώσεις, διότι η Ελλάδα συμμετείχε στην αγωνία του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος στην ενδοχώρα της Μικράς Ασίας; Μήπως η οικτρή κατάληξη της τότε κυβερνητικής παράταξης σηματοδοτεί ανάλογο τέλος και για την σημερινή;

ΥΓ2: Όσοι Έλληνες ένιωσαν σήμερα βαθιά ταπεινωμένοι από την παρέλαση των καρνάβαλων, μπορούν να ηρεμήσουν: Τα 200 χρόνια θα τα γιορτάσουμε όπως αξίζει σε μια πραγματικά ελεύθερη Ελλάδα.

Για τον Φώτη δεν θα κλάψει κανείς…

Για τον Φώτη δεν θα κλάψει κανείς

Για τον Φώτη δεν θα κλάψει κανείς…

Λέσβος: Κλοπές και σφαγές ζώων από αλλοδαπούς – Σε απόγνωση οι κτηνοτρόφοι (vid) | istioforos news

200 χρόνια Ελευθερίας; Το ελληνικό (τύπου) προτεκτοράτο της Ευρώπης  αργοσβήνει.

Είμαστε φυλακισμένοι και ξένοι στην ίδια μας την χώρα. Για να μας κουνάει το δάχτυλο κάθε καρυδιάς καρύδι. Για να “συγκινούμαστε” με ό,τι συναισθηματικό μας παρουσιάζουν οι “πλασιέ” των δελτίων των 8. Την ίδια ώρα που η χώρα μας χάνεται, τα ιερά και τα όσια μας δεν τα προστατεύει κανένας “αντιρατσιστικός νόμος” και οι ακρίτες μας εξευτελίζονται…

Όλα έχουν ξεκινήσει από το νησί  που πήγε ο αντίχριστος Πάπας και μας πούλησε ένα “ανθρωπιστικό” παραμύθι των ΜΚΟ, μαζί με τον Πατριάρχη Κων/πόλεως και τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Ιερώνυμο . Στό νησί που στήθηκε ένα ολόκληρο σόου για το οποίο θα πληρώνουν οι Έλληνες, τόσο όσο επιτρέψει ο Θεός.

Ένας από αυτούς που έχουν πληρώσει την ιστορία της Λέσβου πολύ ακριβά, είναι ο Φώτης ο κτηνοτρόφος. Ένας περήφανος Έλληνας που αναγκάστηκε να “μετακομίσει” δίπλα στο κοπάδι του, για να προστατέψει τα ζώα του από τους …αιτούντες άσυλο, οι οποίοι του έχουν ρημάξει τα πάντα.

Ό,τι έφτιαχνε για χρόνια, με πόνο και κόπο, έγινε άχρηστο σε λίγες ώρες… Χάθηκαν τα ζώα του, χάνεται και η ζωή του…

Και ίσως οι επόμενοι που θα ζήσουν στο πετσί τους τον ίδιο πόνο, να είμαστε εμείς….


Σπύρος Καγιαλές: Όταν το κορμί γίνεται ιστός σημαίας (Ακρωτήρι Χανίων ~ 09.02.1897)

Όταν το κορμί γίνεται ιστός σημαίας

Σπύρος Καγιαλές: Όταν το κορμί γίνεται ιστός σημαίας (Ακρωτήρι Χανίων ~ 09.02.1897)

Σπύρος Καγιαλές: Όταν το κορμί γίνεται ιστός σημαίας (Ακρωτήρι Χανίων ~ 09.02.1897)
Ο Σπύρος Καγιαλές κάνει το κορμί του ιστό σημαίας.

 

ΑΚΡΩΤΗΡΙ ΧΑΝΙΩΝ, 9 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1897.

 

Ιωάννης Καστρινάκης

Όσοι έχουν επισκεφτεί την Κρήτη σίγουρα θα έχουν αντικρύσει σε αναμνηστικά σουβενίρ τη μορφή ενός βρακοφόρου επαναστάτη κρητικού που κρατά με υψωμένα τα χέρια του την ελληνική σημαία. Ποιοι άραγε γνωρίζουν ότι η μορφή αυτή είναι ο ζωντανός θρύλος του Ακρωτηρίου Χανίων, ο Σπύρος Καγιαλές-Καγιαλεδάκης, όπου με το θάρρος του, την τόλμη του και την κρητική κουζουλάδα, θα νικήσει την ευρωπαϊκή διπλωματία κατά την επανάσταση των Κρητικών στις αρχές του 1897 εναντίων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Σπύρος Καγιαλές: Όταν το κορμί γίνεται ιστός σημαίας (Ακρωτήρι Χανίων ~ 09.02.1897)
Ο Σπύρος Καγιαλές

Αλλά ας δούμε τα ιστορικά γεγονότα από την αρχή. Στις 20 Ιανουαρίου 1897 οι Τούρκοι πυρπολούν πολλές συνοικίες και ιδιοκτησίες χριστιανών στα περίχωρα των Χανίων. Οι Χριστιανοί αναλαμβάνουν δράση, δημιουργούν προγεφυρώματα και πολιορκούν περιοχές όπου κυριαρχούσε το τουρκικό στοιχείο. Στις 24 Ιανουαρίου γίνεται σύσκεψη στο σπίτι του Έλληνα πρόξενου στη Χαλέπα, όπου συμμετέχουν ο ίδιος και οι Κ. Μητσοτάκης, Α. Σήφακας, Ν. Ζουρίδης και Κ. Φούμης. Εκεί αποφασίζεται να κηρυχθεί η Ένωση της νήσου με την Ελλάδα και να κληθεί ο βασιλιάς των Ελλήνων Γεώργιος Α’ να καταλάβει το νησί. Μοίρα του ελληνικού πολεμικού στόλου υπό τον πρίγκιπα Γεώργιο, αποπλέει από τον Πειραιά με προορισμό την Κρήτη. Στις 2 Φεβρουαρίου αποβιβάζονται στο Κολυμπάρι Χανίων 1.500 έλληνες στρατιώτες υπό τον συνταγματάρχη Τιμολέοντα Βάσσο, υπασπιστή του βασιλιά. Βαδίζει με κατεύθυνση προς τα Χανιά αντιμετωπίζοντας με επιτυχία τις τουρκικές δυνάμεις που συναντά στο δρόμο του. Η προέλαση όμως ανακόπτεται από αγήματα του ενωμένου στόλου των Μεγάλων Δυνάμεων υπό τη διοίκηση του ιταλού ναύαρχου Κανεβάρο. Η ελληνική κυβέρνηση του Θεόδωρου Δηλιγιάννη συνιστά «ψυχραιμία» στο Βάσσο και αποφυγή σύγκρουσης με τις Μεγάλες Δυνάμεις.

Σπύρος Καγιαλές: Όταν το κορμί γίνεται ιστός σημαίας (Ακρωτήρι Χανίων ~ 09.02.1897)
Ο Τιμολέοντας Βάσσος συναντά τον Ιταλό Ναύαρχο Κανεβάρο, εφημερίδα La Tribuna Illustrata (28-03-1897), Συλλογή:Ιωάννη Καστρινάκη.

Όμως οι Κρήτες επαναστάτες από τις 26 Ιανουαρίου, υπό τον οπλαρχηγό Αντώνη Σήφακα έχουν πάρει ήδη θέση στο Ακρωτήρι Χανίων όπου δημιουργούν το στρατηγείο τους, υψώνοντας την ελληνική σημαία. Ανάμεσα στα μέλη της επαναστατικής Επιτροπής και ο Ελευθέριος Βενιζέλος.

Στις 4 Φεβρουαρίου ο Γενικός Διοικητής Κρήτης Ισμαήλ Βέης καλεί τους Χριστιανούς να καταθέσουν τα όπλα αλλά η έκκληση πέφτει στο κενό. Την ίδια μέρα ο ύπαρχος του θωρηκτού «Ύδρα» Κωνσταντίντος Κανάρης εγγονός τους ναύαρχου Κανάρη της μεγάλης ελληνικής επανάστασης, παραδίδει στους επαναστάτες την μεγάλη πολεμική ελληνική Σημαία, με την κορώνα στη μέση, για να ανυψωθεί στο στρατόπεδο του Ακρωτηρίου που τοποθετείται σε περίοπτη θέση, στο ύψωμα του Προφήτη Ηλία στο Ακρωτήρι.

Σπύρος Καγιαλές: Όταν το κορμί γίνεται ιστός σημαίας (Ακρωτήρι Χανίων ~ 09.02.1897)
Μάχη Κρητών επαναστατών με τους Τούρκους στο Ακρωτήρι Χανίων στην Ιταλική εφημερίδα La Tribuna Illustrata(28-02-1897) Συλλογή:Ιωάννη Καστρινάκη.

 

Ο βομβαρδισμός του Ακρωτηρίου ξεκινά το μεσημέρι της 9ης Φεβρουαρίου 1897. Το αρχικό σύνθημα για το βομβαρδισμό δίνεται από το θωρηκτό «Σικελία», που αποτελούσε την ναυαρχίδα του αρχηγού του ενωμένου στόλου των Μεγάλων Δυνάμεων που ναυλοχούσε έξω από το λιμάνι των Χανίων. Αμέσως και τα υπόλοιπα πολεμικά πλοία αρχίζουν χωρίς προειδοποίηση ένα σφοδρό βομβαρδισμό του στρατοπέδου του Ακρωτηρίου. Ολόκληρη την περιοχή «κάλυψε βαριά πολεμική αντάρα που έκανε την γη να σείεται μέσα σε πυκνούς καπνούς, δέσμες φωτιάς, σύννεφα σκόνης υπό την υπόκρουση σφοδρών θορύβων». Οι τούρκοι «αλαλάζοντες» επωφελούνται και επιχειρούν έφοδο κατά του στρατοπέδου για να το καταλάβουν αλλά οι ηρωικοί αγωνιστές του Ακρωτηρίου πρόβαλαν σθεναρή αντίσταση και τους απώθησαν με επιτυχία. Πεντακόσιοι περίπου Ευρωπαίοι αξιωματικοί και πεζοναύτες, παρακολουθούν τις σκηνές φρίκης από τις επάλξεις του φρουρίου Χανίων, όπου είχαν στηθεί μαζί με την τουρκική και οι σημαίες των Μεγάλων Δυνάμεων.

Όπως σημειώνεται στο «Ημερολόγιο του Στρατοπέδου του Ακρωτηρίου», τα γερμανικά πυρά ήταν τα πρώτα που ξεκίνησαν τον βομβαρδισμό. Τα αγγλικά ήταν ιδιαίτερα πυκνά. Τα ρωσικά εξαιρετικά ευθύβολα. Τα αυστριακά προφανώς «επίτηδες» ρίχνονταν, μάλλον, κατά των τουρκικών θέσεων και όχι κατά των χριστιανικών. Κατά τους γάλλους τα πολεμικά πλοία τους, δεν έλαβαν μέρος στον βομβαρδισμό, ενώ κατά ιταλούς πολεμικούς ανταποκριτές που παρακολουθούσαν τα γεγονότα και τα ιταλικά πολεμικά δεν μετείχαν στην «επαίσχυντη αυτή ενέργεια».

Ξαφνικά, μία ρωσική οβίδα πλήττει το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία και άλλη, που προερχόταν από το ρωσικό πολεμικό «Μπελίκη» χτυπά και καταρρίπτει τον ιστό με την μεγάλη ελληνική πολεμική Σημαία. Τότε ο άξιος στρατοπεδάρχης Μιχάλης Καλορίζικος, διατάζει να στηθεί και πάλι στη θέση του ο κομμένος ιστός με τη Σημαία. Ο Σπύρος Καγιαλές με τα άρματά του πετάγεται από το ταμπούρι του και με μεγάλο κίνδυνο της ζωής του, μέσα στην πύρινη κόλαση του βομβαρδισμού, έχοντας στα χείλη του -όπως ο ίδιος διηγούταν αργότερα- τους γνωστούς στίχους «για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδας την ελευθερία», αρπάζει τον ιστό, αναδιπλώνει την τεράστια σημαία γύρω από τον ώμο του, ξαναστήνει τον ιστό και απλώνει την σημαία που κυματίζει και πάλι μέσα σε πανδαιμόνιο ενθουσιασμού των επαναστατών. Όμως ξανά μια νέα οβίδα καταρρίπτει και πάλι τον ιστό. Ο Σπύρος Καγιαλές πετάγεται και τον ξαναστήνει όπως πριν, ενώ το στρατόπεδο σείεται από ενθουσιώδεις ζητωκραυγές. Προτού όμως αυτές κατασιγάσουν μια τρίτη οβίδα πέφτει και θρυμματίζει πια τον ιστό ρίχνοντας κάτω την ελληνική σημαία.

Σπύρος Καγιαλές: Όταν το κορμί γίνεται ιστός σημαίας (Ακρωτήρι Χανίων ~ 09.02.1897)
Ο βομβαρδισμός του Ακρωτηρίου από τα πλοία των Μεγάλων Δυνάμεων στην ιταλική εφημερίδα La Tribuna Illustrata( 07-03-1897). Συλλογή:Ιωάννη Καστρινάκη.

Τότε συνέβη κάτι το απίστευτο, κάτι το ανεπανάληπτο. Ο Σπύρος Καγιαλές, ορμά αμέσως, αρπάζει τη σημαία, κάνει το ίδιο του το σώμα ιστό, και ανυψώνει με τα χέρια του τη σημαία, που συνέχιζε να κυματίζει περήφανη απέναντι από τα κανόνια του ξένου στόλου. Το στρατόπεδο δονείται από τις ζητωκραυγές και τους πανηγυρισμούς. Στο θωρηκτό «‘Υδρα» ψέλνεται ο εθνικός ύμνος. Μόλις οι ναύαρχοι του στόλου είδαν με τα κιάλια ότι η σημαία κυματίζει με κοντάρι έναν επαναστάτη δεν πίστευαν στα μάτια τους. Θαύμασαν τόσο, που διέταξαν αμέσως παύση πυρός. Ο ιταλός ναύαρχος Κανεβάρο, γράφει στα απομνημονεύματά του:

«Μου έκανε βαθιά εντύπωση η ψυχραιμία των επαναστατών. Μου έφερε δάκρυα στα μάτια η στάση των. Μου συγκλονιζόταν η ψυχή όταν μετά από κάθε οβίδα ακουγόταν η ζητωκραυγή: Ζήτω η Ελλάς. Η ανύψωση της σημαίας με αυτόν τον τόσο ηρωικό τρόπο, αποτέλεσε μια στιγμή της ζωής μου που δεν θα λησμονήσω ποτέ. Η ψυχή μου ήταν απ’ αρχής μαζί τους, όπως και των πληρωμάτων μου, που βομβάρδιζαν με πόνο στην καρδιά και ζητωκραυγάζοντας τους γενναίους.»

Η είδηση για την ηρωική πράξη ταξίδευσε γρήγορα στα πέρατα του κόσμου και προκάλεσε θύελλα. Σ’ αυτό συνέβαλαν πολλοί ξένοι έγκριτοι δημοσιογράφοι και πολεμικοί ανταποκριτές. Ήταν αιτία να οργανωθούν πολλά συλλαλητήρια σε διάφορες χώρες, κατά τα οποία απαίτησαν οι ελεύθεροι λαοί, να βοηθηθεί η Κρήτη και να ζήσει επιτέλους ελεύθερος ο λαός της. Ο ευρωπαϊκός τύπος βάφτισε τότε το βομβαρδισμό του Ακρωτηρίου ως «αντιναυαρίνο», εκφράζοντας έτσι την αποδοκιμασία του γι’ αυτόν και χαιρέτισε τον ηρωισμό και την αυτοθυσία των Κρητικών. Η ηρωική πράξη του «Θρύλου του Ακρωτηρίου» προκάλεσε την υποβολή, από τους ναυάρχους, ευνοϊκών εισηγήσεων προς τις κυβερνήσεις τους με αποτέλεσμα μετα από λίγους μήνες την παραχώρηση αυτονομίας στην Κρήτη η οποία προηγήθηκε της πολυπόθητης Ένωσης της με την Ελλάδα την 1η Δεκεμβρίου 1913.

 

Σπύρος Καγιαλές: Όταν το κορμί γίνεται ιστός σημαίας (Ακρωτήρι Χανίων ~ 09.02.1897)
Αγαλμα Σπύρου Καγιαλέ στο χωριό Στέρνες Ακρωτηρίου. φωτογραφία: Ιωάννης Καστρινάκης.

΄

Ο Σπύρος Καγιαλές πέθανε στη Χαλέπα Χανίων στις 5 Σεπτεμβρίου 1929. Μετά το θάνατό του τιμήθηκε από το Δήμο Χανίων, που στις 30 Αυγούστου 1960 έδωσε το όνομά του σε μία γραφική πλατεία κοντά στο σπίτι του. Επίσης τιμήθηκε και από την Κοινότητα των Στερνών Ακρωτηρίου, που του έστησε άγαλμα – αναπαράσταση της θρυλικής του πράξης. Τέλος εορτασμός στην μνήμη του Σπύρου Καγιαλέ τελείται από το δήμο Ακρωτηρίου όπου γιορτάζει κάθε χρόνο την επέτειο του βομβαρδισμού της 9ης Φεβρουαρίου 1897 και μαζί τιμά με καταθέσεις στεφάνων στον ανδριάντα του (δίπλα στους τάφους των Βενιζέλων), τον ήρωα Σπύρο Καγιαλέ – Καγιαλεδάκη, που έγινε σύμβολο στον αγώνα των Κρητικών για την Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα. Την κατασκευή του μεγάλου αγάλματος του Θρύλου του Ακρωτηρίου χρηματοδότησαν οι Κρήτες των ΗΠΑ που φιλοτέχνησε στα Χανιά ο γλύπτης Γιάννης Μαρκαντωνάκης και που τοποθετήθηκε στο σημείο εκείνο, όπου έπεσε η σημαία από τις οβίδες και την ύψωσε κάνοντας το ίδιο του το κορμί κοντάρι. Τα εγκαίνια του ανδριάντα έγιναν το 1997 κατά την επέτειο των 100 ετών από την ηρωική πράξη του Σπύρου Καγιαλέ και την μεγάλη Επανάσταση του 1897, σε μία λαμπρή τελετή.

Σπύρος Καγιαλές: Όταν το κορμί γίνεται ιστός σημαίας (Ακρωτήρι Χανίων ~ 09.02.1897)
Ανδριάντας του Σπύρου Καγιαλέ στον Προφήτη Ηλία Ακρωτηρίου Χανίων, στους τάφους των Βενιζέλων. Φωτογγραφία: Ιωάννης Καστρινάκης.

Η δημιουργική ασάφεια της κυβέρνησης και το ΕΛΙΑΜΕΠ

ΕΛΙΑΜΕΠ

Η δημιουργική ασάφεια της κυβέρνησης και το ΕΛΙΑΜΕΠ

 

Γράφει ο Παναγιώτης Γ. Παύλος

 

Image result for ελιαμεπ

 

Η κρισιμότητα του Ιωβηλαίου των 200 ετών από την Επανάσταση του 1821 που διανύουμε φέτος αναδεικνύεται από δύο αλληλοτροφοδοτούμενα στοιχεία.

Το πρώτο, αφορά στην κυβερνητική διαλεκτική ῾δημιουργικής ασάφειας᾽ αναφορικά με τις διερευνητικές συνομιλίες Ελλάδας – Τουρκίας:

Αφενός, το ΥΠΕΞ διατρανώνει προς πάσα κατεύθυνση -δια στόματος του άψογα ελισσόμενου Δένδια- ότι μοναδικό θέμα συζήτησης είναι η Υφαλοκρηπίδα και η ΑΟΖ. Αφετέρου, από το καλοκαίρι ο Πρωθυπουργός υιοθετεί μια ρητορική κέντρο της οποίας είναι ότι το μήλον της έριδος των δύο χωρών είναι οι ῾θαλάσσιες ζώνες᾽. Η στοιχειώδης, ωστόσο, γνώση της ορολογίας εγείρει ερωτήματα αναφορικά με την συνοχή των κυβερνητικών θέσεων, καθώς ο όρος ῾θαλάσσιες ζώνες᾽ αφορά τέσσερα, και ουχί δύο, τινά: την Αιγιαλίτιδα ζώνη -δηλαδή τα Χωρικά Ύδατα-, την Συνορεύουσα ζώνη, την Υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ. 

Κι εδώ αρχίζει το πρόβλημα. Ο Υπουργός Εξωτερικών Δένδιας επιμένει να διευκρινίζει ότι τα χωρικά ύδατα επ᾽ ουδενί τελούν υπό διαπραγμάτευση, καθώς είναι ζήτημα εθνικής κυριαρχίας που η Ελλάδα διαχειρίζεται αποκλειστικά μονομερώς βάσει του Διεθνούς Δικαίου. Ωστόσο η νέα αναφορά του Πρωθυπουργού σε θαλάσσιες ζώνες κατά την πρόσφατη συνάντησή του με την Γαλλίδα Υπουργό Άμυνας γεννά έντονο προβληματισμό: εφόσον στις θαλάσσιες ζώνες ανήκει και η Αιγιαλίτιδα, πώς είναι δυνατόν οι δηλώσεις του Πρωθυπουργού, του Υπουργού Εξωτερικών, δυό πρώην ΥΠΕΞ και άλλων τινων να σημαίνουν το ίδιο πράγμα; Η επέκταση των ΧΥ στα 12 νμ μόνον στο Ιόνιο σε ποιο άλλο λογικό συμπέρασμα οδηγεί πέραν αυτού που ο ίδιος ο Πρωθυπουργός εμμέσως ομολογεί: ότι ως τμήμα των θαλασσίων ζωνών, τα ΧΥ στο Αιγαίο είναι αντικείμενο συζήτησης με την Τουρκία;

Η διαπίστωση αυτή, είναι, δυστυχώς, πλήρως ευθυγραμμισμένη με ένα δεύτερο στοιχείο: την μόνιμη επωδό των κατευναστικών δηλώσεων πρωτοκλασάτων στελεχών του ΕΛΙΑΜΕΠ που επαναλαμβάνουν διαρκώς το δίλλημα ῾῾συμβιβασμός ή πόλεμος᾽᾽. Πυρήνας αυτού του ψευδοδιλλήματος είναι ο κίνδυνος που προκαλεί τυχόν επέκταση της Ελλάδας στα 12 ν.μ. στο Αιγαίο, αφενός λόγω του casus belli κι αφετέρου, του ότι οι μεγάλες δυνάμεις εναντιώνονται -δήθεν- στην επέκταση αυτή. Κι αν στο πρώτο τούς έχει πλέον διαψεύσει το τουρκικό ΥΠΕΞ με την τελευταία ουδέτερη ανακοίνωσή του, η δεύτερη επίκλησή τους συνιστά εκχώρηση εθνικής αυτεξουσιότητας και υποταγή σε αλλότριους απαιτητές. 

Για τους πολέμιους της επέκτασης και υπέρμαχους της προσφυγής στη Χάγη η άρνηση εκχώρησης εθνικής κυριαρχίας και η αποτροπή της, θεωρείται εθνικιστική ρητορική και πατριδοκαπηλία. Αγνοούν, άραγε, οι άνθρωποι αυτοί ότι οι Έλληνες δεν λησμονούν πως αυτοί οι ίδιοι είναι που προωθούσαν λύση του Κυπριακού ως προϋπόθεση ένταξης στην ΕΕ με την εφαρμογή του Σχεδίου Ανάν;

Οι κομισάριοι του ΕΛΙΑΜΕΠ ευαγγελίζονται διάλογο αντί αποτροπής. Απορρίπτουν, δήθεν λόγω οικονομικού κόστους, κάθε άλλη επιλογή πέραν του επώδυνου συμβιβασμού. Επικαλούνται ως επιχείρημα το κόστος των εξοπλισμών, ωσάν να έπαψε εξαίφνης να ισχύει γι’ αυτούς το αξίωμα si vis pacem para bellum, ενώ επισείοντας το ενδεχόμενο πολέμου, ισχυρίζονται ότι όχι μόνον ῾῾δεν είναι σαφές το τί επιδιώκουν οι Τούρκοι᾽᾽, αλλά και πως αυτό είναι ζήτημα ῾῾θεμελιακό᾽᾽ και ῾῾βασανιστικό᾽᾽, αφού ῾῾ουδείς μπορεί να απαντήσει με απόλυτη βεβαιότητα᾽᾽!

Τα χειρότερα όμως ακολουθούν. Το ΕΛΙΑΜΕΠ διαστρέφει τον εγκληματικό ρόλο του τουρκικού κράτους ως σφαγέα που μόνον στον 20ο αιώνα οδήγησε σε τραγική συρρίκνωση του Ελληνισμού: χαρακτηρίζουν την Μικρασιατική Καταστροφή και την Εισβολή στην Κύπρο ως δυό από τις τρεις -μαζί με την γκριζοποίηση των Ιμίων!- ῾῾πλέον εμβληματικές στιγμές κρίσης᾽᾽ στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Απορεί κανείς με την ανάγνωσή τους της ιστορίας, όταν επισημαίνουν ότι μετά και τις τρεις ανωτέρω ῾῾περιπτώσεις᾽᾽ ακολούθησαν ῾῾οι πλέον φιλόδοξες, τολμηρές, και πρωτότυπες προτάσεις για τη βελτίωση των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών᾽᾽.

Θέλουν, λένε, ῾῾να δοκιμάσουν εάν οι Τούρκοι πράγματι εννοούν την εξεύρεση λύσης μέσω του διαλόγου᾽᾽, λησμονώντας τα πρόσφατα γεγονότα που κράτησαν το Πολεμικό Ναυτικό επί τρίμηνο σε θέση μάχης. Αποκαλούν την επέκταση στα 12 ν.μ. ῾῾θεωρητικό δικαίωμα᾽᾽ κι επικρίνουν την πλειοψηφία των Ελλήνων που ῾῾προτιμά ένα θεωρητικό δικαίωμα το οποίο δεν εφαρμόζεται᾽᾽, τη στιγμή που οι ίδιοι φροντίζουν παστρικά και με κάθε τρόπο να παραμένει αυτό το δικαίωμα῾῾θεωρητικό᾽᾽ και ῾῾ανεφάρμοστο᾽᾽, πιέζοντας την κυβέρνηση να παραπέμπει διαρκώς την άσκηση εθνικής κυριαρχίας στις …ελληνικές καλένδες. Ταυτόχρονα, έχουν την ειλικρίνεια να ομολογούν τον φόβο τους ότι η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού αλλά και μεγάλη μερίδα της κυβέρνησης δεν συμμερίζονται την άποψη του Πρωθυπουργού ότι ῾῾αν δεν αναγνωρίζαμε ότι κάποια δικαιώματα έχει και η Τουρκία, δεν θα προσερχόμασταν σε διάλογο᾽᾽, επισημαίνοντας ότι ῾῾η συζήτηση περί θαλάσσιων ζωνών αναπόφευκτα οδηγεί και σε συζήτηση περί χωρικών υδάτων.᾽᾽

Αν ο Πρωθυπουργός δεν θέλει να ταυτίσει το όνομά του με την χειρότερη τραγωδία του Ελληνισμού στον 21ο αιώνα, οφείλει, αφού απομονώσει αυτό το συνδικάτο ενδοτισμού, να πράξει αυτό που σύσσωμος ο ελληνικός λαός προσδοκά από τον ίδιο. Αυτό που δεν είναι άλλο από τα τελευταία λόγια του ῾῾ατρόμητου, γενναίου και ακέραιου δημοκράτη᾽, όπως ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης χαρακτήρισε τον εκλιπόντα, Σήφη Βαλυράκη: 

«Ο διάλογος Ελλάδας-Τουρκίας για τον ορισμό των οικονομικών ζωνών, μπορεί να είναι ανεκτά ασφαλής για τα εθνικά συμφέροντα, μόνο αφού η Ελλάδα επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια, σε όλο το μήκος της εθνικής ακτογραμμής, ευθυγραμμίσει στο ίδιο εύρος τον εναέριο εθνικό της χώρο και καθορίσει με διμερή συμφωνία την ΑΟΖ Ελλάδας και Κυπριακής Δημοκρατίας».

 

Παναγιώτης Γ. Παύλος

Research Fellow in Philosophy

University of Oslo

Η δημιουργική ασάφεια της κυβέρνησης και το ΕΛΙΑΜΕΠ

Όταν οι συνταξιούχοι ήταν πρόβλημα… Τι έλεγαν στο παρελθόν Ευαγγελάτος, Μητσοτάκης, Λοβέρδος..

Όταν οι συνταξιούχοι ήταν πρόβλημα

Όταν οι συνταξιούχοι ήταν πρόβλημα… Τι έλεγαν στο παρελθόν Ευαγγελάτος, Μητσοτάκης, Λοβέρδος.

Image result for τριτη ηλικια

Κάποιοι έχουν κοντή μνήμη φαίνεται ή είναι αρκετά “αθώοι”. Νιώθουν ότι πολιτικοί, δημοσιογράφοι και άνθρωποι της εξουσίας, ξαφνικά ένιωσαν τόση αγάπη για την τρίτη ηλικία που ξεπερνάει ακόμα και εκείνη που έχει ο Δημιουργός για τα πλάσματα του.

Εμείς, βέβαια, οι “ψεκασμένοι”, δυστυχώς για ‘κείνους, θυμόμαστε τι λέγανε πριν λίγα χρόνια, οι ίδιοι που μας κουνάνε το δάχτυλο σήμερα.

Μας έλεγε, κάποτε, γνωστός δημοσιογράφος: “Ο γεροντόβραχος, ήταν ο βράχος που ανέβαιναν μόνοι τους οι ηλικιωμένοι, όταν ένιωθαν ότι δεν μπορούν να προσφέρουν στην κοινωνία, και  να την επιβαρύνουν, και αυτοκτονούσαν”

Αλήθεια, τι άλλο μας έλεγαν, πριν λίγα χρόνια, οι Λοβέρδος, Κων. Μητσοτάκης και ο Ν. Ευαγγελάτος;  Ας θυμηθούμε… Και ας βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματα του. 


Σημείωση: Στο 1:00 του βίντεο υπάρχει μια σχετικά άσεμνη εικόνα. Επειδή οι περισσότεροι που παρακολουθούν το ιστολόγιο είναι συνειδητοί Χριστιανοί, καλό είναι να το γνωρίζουν.

 

 

 

Αιωνία η ευγνωμοσύνη μας και η μνήμη του αθάνατου Γέρου του Μοριά. (Δ. Νατσιός)

Αιωνία η ευγνωμοσύνη μας

Αιωνία η ευγνωμοσύνη μας και η μνήμη του αθάνατου Γέρου του Μοριά. 

Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός

Image result for δημητρης νατσιος


«Λάμπουν τα χιόνια στα βουνά κι ο ήλιος στα λαγκάδια

λάμπουν και τα ‘λαφρά σπαθιά των Κολοκοτρωναίων»

 

4 Φεβρουαρίου του 1843. Ο Θοδωρής Κολοκοτρώνης, αρπάζεται από τα φτερά της δόξας και μπαίνει διά παντός στο άγιο εικονοστάσι του Γένους. Τελευταία του επιθυμία, να βάλουν, στο μνήμα του την ημισέληνο, κάτω από τα τσαρούχια του, να την πατάει και πεθαμένος την Τουρκιά, όπως την πατούσε και όταν την πολεμούσε και την κατατρόπωνε…

Διαβάζεις τα απομνημονεύματά και τις φυλλάδες του για την Εθνεγερσία και νομίζεις ότι ανοίγεις ένα «μυρογιάλι», εκείνα τα μικρά φιαλίδια που περιέχουν αρώματα εξαίσια. Οσμή ευωδίας πνευματική αναδίδεται, παρ’ όλα τα πάθια και τους καημούς εκείνης της περιόδου. Έχω το συνήθειο, όταν συναντώ στα αναγνώσματά μου, λόγια και επεισόδια των αγωνιστών, που στέκεσαι και τα ξαναδιαβάζεις, που κρύβουν στα φυλλώματά τους πετράδια, να τα καταγράφω, για να μην λησμονηθούν. Σκοπός μου να τα μοιραστώ με τους μαθητές μου. Σ’ αυτές τις εξοπλιστικές ηλικίες, τα παιδιά δεν θέλουν περισπούδαστες αναλύσεις και κενόλογες φλυαρίες. Μαθαίνουν με το παράδειγμα, με το παραμύθι, με την αξία και την αρετή σαρκωμένες σε πρόσωπα. Το λυμφατικό κράτος διδάσκει με συνταγές μαγειρικής, εμείς θα επιμένουμε να δίνουμε στους μαθητές μας παραδείγματα από τα αντρειωμένα χρόνια. Είπαμε πνευματικό αρματολίκι…

Ξαναθυμίζω, λοιπόν,  κάποια από τα λεβέντικα του Κολοκοτρώνη και ας είναι αυτά, ταπεινό μνημόσυνο στον ελευθερωτή μας Μάχη της Γράνας, 10 Αυγούστου του 1821. Βγήκαν οι πολιορκημένοι στην Τριπολιτσά Τούρκοι να χτυπήσουν τους Έλληνες. Ο Κολοκοτρώνης είχε διατάξει να ανοιχθεί τάφρος (γράνα) 700 μέτρων, βάθους ενός και πλάτους δύο μέτρων. Κάποια στιγμή οι Τούρκοι επιτίθενται στη γράνα και από τις δύο μεριές. Έπρεπε ο Γέρος του Μοριά να διατάξει τα παλληκάρια του να χωριστούν, να μοιραστούν τα καριοφίλια, να «χτυπούν» οι μισοί προς την μία πλευρά και οι άλλοι μισοί προς την άλλη. Ερωτώ τους μαθητές μου πώς το έκανε πάνω στην αντάρα της μάχης: Τους βασάνισα κανένα πεντάλεπτο και άκουσα απίθανες απαντήσεις. Τι είπε ο Κολοκοτρώνης και αμέσως χωρίστηκαν τα ντουφέκια; «Κώλο με κώλο ωρέ Έλληνες!». «Χαμός» στην τάξη, γέλια και θαυμασμός για την μεγαλοφυία του Γέρου.

Λίγο πριν συλλάβει η βαυαρική αντιβασιλεία τον ελευθερωτή του Έθνους μας, ο αντιβασιλεύς Άρμανσπεργκ, θέλοντας να τον δοκιμάσει, του είπε:

-Έχεις πολλούς εχθρούς, στρατηγέ. Έχω παραδέχτηκε ο Κολοκοτρώνης, μα δύο απ’ αυτούς, στέκονται οι χειρότεροι απ’ όλους. Και ποιοί είναι οι δύο αυτοί εχθροί σου; ρώτησε περίεργα ο προϊστάμενος των αντιβασιλιάδων. Ο Γέρος του αποκρίθηκε: Ο ένας τ’ όνομά μου κι ο άλλος οι δούλεψές μου για την πατρίδα.

Σεπτέμβριος του 1833. Έστειλαν οι Βαυαροί ένα «τσούρμο», σαράντα «χωροφύλακες» για να αλυσοδέσουν, ποιόν; το αθάνατο Εικοσιένα. Αρχηγός τους κάποιος ευτελής και γλοιώδης μοίραρχος, ονόματι Κλεόπας. Μόλις τον είδε ο Γέρος του Μοριά, είπε: Έφτανε, ωρέ Κλεόπα,  να μου στείλουν ένα σκυλί μαλλιαρό, από εκείνα όπου κάνουν θελήματα, μ’ ένα γράμμα στο στόμα να πάω στ’ Ανάπλι και μ’ ένα φαναράκι να φέγγει και των δυονών μας…

Είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος που έκοψε το κάπνισμα ο Κολοκοτρώνης. Όταν κάποτε ξέμεινε από καπνό, έξυσε την πίπα του για να καπνίσει όσα υπολείμματα είχαν μείνει, αλλά αηδίασε από την πίκρα. «Ορίστε άνθρωπος που θέλει να ελευθερώσει τον τόπο του και δεν μπορεί ο ίδιος να ελευθερωθεί από το πάθος του. Θεέ μου συγχώρα με», είπε και πέταξε τον καπνό και τα σύνεργά του.

Η μάχη στο Βαλτέτσι κράτησε σχεδόν 23 ώρες και ήταν η πρώτη σημαντική νίκη του Αγώνα. Αμέσως μετά τη μάχη, ο Κολοκοτρώνης συγκινημένος μίλησε προς τους νικητές και όπως αναφέρει ο ίδιος στα Απομνημονεύματά του, τους είπε μεταξύ άλλων ότι η ημέρα αυτή πρέπει να καθαγιαστεί με νηστεία όλων και να εορτάζεται η επέτειός της εις «αιώνας αιώνων, έως ου στέκει το έθνος, διότι ήτο η ελευθερία της πατρίδος». Η νίκη στο Βαλτέτσι ενίσχυσε το ηθικό και την αυτοπεποίθηση των Ελλήνων, στοιχεία που έπαιξαν αποφασιστικό ρόλο στην άλωση της Τριπολιτσάς (23 Σεπτεμβρίου 1821).

Στα πρώτα χρόνια της Επανάστασης του 1821, στην Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας συνέβη το εξής περιστατικό. Οι πληρεξούσιοι, όπως έλεγαν τότε τους βουλευτές του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, συνεδρίαζαν στα χωράφια και τα περιβόλια, όπως οι αρχαίοι πρόγονοί μας. Όλοι τους κάθονταν σταυροπόδι, κάτω στο χώμα και μόνον ο Κολοκοτρώνης ήταν σκαρφαλωμένος στη διχάλα μιας λεμονιάς. Κάποτε, λοιπόν, ήθελαν να ψηφίσουν ένα νομοσχέδιο και μερικοί πληρεξούσιοι πρότειναν να κοπεί στο κείμενο του νομοσχεδίου η φράση «εν αυτή». Ο Πρόεδρος της Συνελεύσεως προσπαθούσε να τους πείσει πως δεν ήταν σωστό να περικοπούν οι δύο αυτές λέξεις, η φράση «εν αυτή», γιατί θα αλλοιωνόταν όλο το νόημα του σχετικού άρθρου. Κάποια στιγμή δύο πληρεξούσιοι σηκώθηκαν οργισμένοι από τις «θέσεις» τους και άρχισαν να φωνάζουν προς το προεδρείο: Να κοπεί το «εν αυτή». Ναι, να κοπεί. Το «εν αυτή» να κοπεί οπωσδήποτε, ο άλλος.

Όχι, δεν κόβεται το «εν αυτή» και η συνεδρίαση εξελισσόταν σε σύρραξη. Ο Γέρος του Μοριά λαγοκοιμόταν, αφήνοντας τους λογιότατους να ερίζουν, με την ακατανόητη, γι’ αυτόν, στεγνή και τυποποιημένη γλώσσα τους. Ακούγοντας όμως τα λόγια και την φασαρία, πήδηξε μ’ ένα σάλτο κάτω από την λεμονιά και πηγαίνοντας κατ’ ευθείαν προς το προεδρείο, έξαλλος άρχισε να ρωτά: τίνος το αυτί θα κόψετε, ωρέ πατριώτες; Τόσο μεγάλο έγκλημα έκανε ο άνθρωπος. Ντροπή μας Έλληνες. Εμείς αγωνιστήκαμε τόσα χρόνια  για  να   διώξουμε   τον   τύραννο   και   τώρα θ’ αρχίσουμε να κόβουμε τα αυτιά του  κοσμάκη;  Μέσα σ’ ένα πανδαιμόνιο από γέλια, χρειάστηκε να επέμβει ο Πρόεδρος, για να εξηγήσει στον Κολοκοτρώνη ότι παρεξήγησε τα πράγματα. Στο τέλος, βέβαια, κατάλαβε και ο Κολοκοτρώνης την γκάφα του και τους είπε χαμογελώντας: Ε! Καλά δα, δεν είναι και τίποτα σπουδαίο, ωρέ γραμματιζούμενοι. Πώς θέλετε να καταλάβω, εγώ ο σκράπας, τις ελληνικούρες σας. Λέξεις κόψτε όσες θέλετε, αυτιά μια φορά να μην πειράξετε, γιατί θά ‘χουμε άσχημα ξεμπερδέματα. Είπα κι εγώ παλάβωσαν οι καλαμαράδες. Τι κόρακα μαθές!

Αιωνία του η μνήμη και η ευγνωμοσύνη του έθνους μας στον αθάνατο Γέρο του Μοριά. Να ΄χουμε την ευχή του….

Δημήτρης Νατσιός

δάσκαλος-Κιλκίς

 

Πηγή: infognomonpolitics.gr

Το είδαμε: Τράπεζα Ιδεών

Image result for κολοκοτρωνης

Δημοφιλή Άρθρα

Τα αγαπημένα σας

Ελύτη

Αγαπημένε μας Ελύτη, προσέγγισες προφήτη! (Κων/νος Βαθιώτης)

0
Αγαπημένε μας Ελύτη, προσέγγισες προφήτη! Ένα κείμενο του Κων/νου Βαθιώτη   Σε συνέντευξη που είχε δώσει ο Οδυσσέας Ελύτης πριν από 45 χρόνια (εφημ. ΤΑ ΝΕΑ, 26.11.1976)...