Και ενώ είμαστε μια ανάσα από την σύγκρουση με τους καλούς μας γείτονες, η πρώην Ευρωβουλευτής και νυν στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας, Νίκη Τζαβέλα, μας προτρέπει να δούμε την Τουρκική σειρά Alef, την οποία βρίσκει εξαιρετική!
Κι’ όμως, δεν είναι ψέμα…
Πολυ «προχώ» λέμε…
Χρήστος
Επειδή αυτή η παράνοια δεν μπορεί να συνεχίζεται, επειδή δεν είμαστε ζώα, επειδή άξιοι ιατροί και οικογενειάρχες βγαίνουν σε αναστολή χωρίς λόγο, επειδή αυτός ο ΒΙΑΣΜΟΣ προχωράει κανονικά, εμείς κάτι πρέπει να κάνουμε. Είμαστε σε λήθαργο.
Δείτε μια περίπτωση ανθρώπου του Θεού, που τον βγάζουν εκτός… Δείτε και ποιες είναι οι συνέπειες…
Γιατρός στη Μυτιλήνη κάνει by pass εγκεφάλου -Χειρούργησε κοριτσάκι με ασθένεια Μόγια Μόγια
ΝΕΥΡΟΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗΣ ΜΠΑΙΡΑΜΙΔΗΣ: Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΛΠΙΔΑ ΠΟΛΛΩΝ ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΩΝ!
orthopraxia.gr
Ἡ σύζυγος τοῦ 54χρονου ὑποδιοικητῆ τοῦ Θριασίου ποὺ διασωληνώθηκε λίγες μέρες μετὰ τὸ ἐμβόλιο, δήλωσε (ἀκοῦστε τὸ ἐπίμαχο ἀπόσπασμα στὸ 10:50):
«Μία λοιμωξιολόγος μᾶς εἶπε ὅτι ὑπάρχει πιθανότητα νὰ εἶναι ὁ 5ος ἄνθρωπος σὲ ὅλη τὴν Εὐρώπη ποὺ ἐμφάνισε ἀπὸ τὸ ἐμβόλιο ὡς παρενέργεια ἕνα σύνδρομο ἀνοσολογικῆς ἀντίδρασης καὶ φοβοῦνται… διότι ἡ Pfizer ἀναγράφει στὴν ἰστοσελίδα της ὅτι γιὰ νὰ καταγραφεῖ ἐπίσημα μία παρενέργεια, πρέπει νὰ ἐμφανιστεῖ τουλάχιστον σὲ 5 ἄτομα. Πολὺ φοβᾶμαι ὅτι προσπαθοῦν νὰ ἀποκρύψουν ὅτι εἶναι παρενέργεια, γιατί εἶναι παρενέργεια τοῦ ἐμβολίου»…
Θριάσιο: Διασωληνωμένος ὁ ὑποδιοικητής. Ὑπάρχει συσχέτιση μὲ τὸ ἐμβόλιο ἀναφέρει ἡ σύζυγός του!
Διασωληνωμένος νοσηλεύεται ὁ ὑποδιοικητὴς τοῦ Θριάσιου νοσοκομείου, ὁ ὁποῖος εἶχε ἐμβολιαστεῖ γιὰ κορωνοϊό. Στὸ Γενικὸ Κρατικὸ Νοσοκομεῖο Νίκαιας νοσηλεύεται διασωληνωμένος ὁ ἀναπληρωτὴς διοικητὴς τοῦ Θριάσιου νοσοκομείου. Ὁ 54χρονος δὲν εἶχε ὑποκείμενα νοσήματα, ἐμφάνισε συμπτώματα λοίμωξης τοῦ κατώτερου ἀναπνευστικοῦ τὴν περασμένη Τετάρτη. Ὑποβλήθηκε σὲ τέστ γιὰ κορωνοϊὸ τὸ ὁποῖο ἦταν ἀρνητικό, ἐνῶ δὲν εἶχε καὶ τὰ συμπτώματα (δύσπνοια, πυρετός, βήχας).
Παραμονὴ Πρωτοχρονιᾶς ἡ κατάσταση τῆς ὑγείας του ἐπιδεινώθηκε καὶ τὴν Πρωτοχρονιὰ κρίθηκε ἐπιβεβλημένη ἡ διασωλήνωσή του καθὼς διαγνώστηκε ἀναπνευστικὴ ἀνεπάρκεια λόγω τῆς λοίμωξης τοῦ κατώτερου ἀναπνευστικοῦ. Τόσο ἡ λοίμωξη ὅσο καὶ ἡ νοσηλεία τοῦ 54χρονου προκάλεσαν ἐρωτηματικά καθὼς ὑπάρχουν βάσιμα στοιχεῖα γιὰ συσχέτιση μὲ τὸν ἐμβολιασμὸ στὸν ὁποῖο εἶχε ὑποβληθεῖ τὴν περασμένη Κυριακή, στὸ πλαίσιο τῆς ἔναρξης τοῦ Σχεδίου Ἐλευθερία γιὰ ἐμβολιασμοὺς κατὰ τοῦ ἰοῦ.
Ἡ γυναίκα του δήλωσε ὅτι τὸ σύνδρομο ποὺ ἐμφάνισε ὁ διοικητής, ὀφείλεται στὸ ἐμβόλιο ποὺ ἔκανε. Καὶ ὅτι πολλοὶ προσπαθοῦν νὰ ἀποκρύψουν ὅτι εἶναι παρενέργεια…!
Πέρυσι η αναθεώρηση του Ποινικού κώδικα, φέτος τα σχολικά προγράμματα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης.
Έκλεισε ήδη ένα έτος από την εφαρμογή του νέου Ποινικού κώδικα ο οποίος τέθηκε σε ισχύ την 1η Ιουλίου 2019.(1). Τα νομοθετήματά του αποδείχθηκαν ακόμη πιο ύπουλα και βλαπτικά από ό,τι φανταζόμασταν ένα χρόνο πριν. Ο νόμος 1609/86 που νομιμοποίησε την άμβλωση ήταν μόνο η τραγική αρχή. Ο νέος Ποινικός κώδικας έδωσε την δυνατότητα για ακόμη μεγαλύτερη επέκταση της εφαρμογής της.
Με την αναθεώρηση του 2019, σε σχέση με το ζήτημα της προσβολής του εμβρύου:
α. Νομιμοποιήθηκε η άμβλωση έως το τέλος της κυήσεως επί υπάρξεως σοβαρών νοσημάτων, τα οποία όμως ο νόμος δεν κατονόμασε με σαφήνεια,
β. Καταργήθηκε το άρθρο 304/5 που απαιτούσε συναίνεση του ενός γονέα ή κηδεμόνα για την διεξαγωγή της αν η κοπέλα είναι ανήλικη. (2)
γ. Δεν είναι πλέον παράνομη η διαφήμιση, η δημόσια προβολή και η προώθηση των εκτρωτικών υπηρεσιών (κατάργηση άρθρου 305). (3)
Με την συγκεκριμένη αναθεώρηση άνοιξε ο δρόμος για την ανεξέλεγκτη θανάτωση ακόμη περισσότερων παιδιών, μέχρι την παραμονή του τοκετού. Αυτών που για μια ασήμαντη συχνά νόσο πέφτουν θύματα της προγεννητικής ευθανασίας αντί να απολαύσουν το δικαίωμα στην θεραπευτική προσπάθεια.
Επιπλέον προωθείται η θυματοποίηση των γυναικών και των άπειρων κοριτσιών παιδικής ουσιαστικής ηλικίας. Αυτό απέδειξαν τα γεγονότα που ακολούθησαν. Ο κορωνοϊός που εισέβαλε λίγους μήνες αργότερα, απετέλεσε χρυσή ευκαιρία για την διαδικτυακή διαφήμιση και κατανάλωση εκτρωτικών συστημάτων (4),που βάζουν σε μεγάλο κίνδυνο την υγεία της γυναίκας (και βέβαια θανατώνουν το παιδί της) και την αναθέτουν στο «σύντροφο» ή στη μοναξιά της να προχωρήσει σε έκτρωση, απομονωμένη από το επίσημο υγειονομικό σύστημα.
Η τάχα στήριξη δε της αυτονομίας του κοριτσιού που προχωρεί στην άμβλωση χωρίς τη συγκατάθεση του γονέα είναι στην πραγματικότητα εγκατάλειψη ενός παιδιού στα χέρια εκείνου που το άφησε έγκυο και το εκβιάζει για άμβλωση, μια εγκατάλειψη που το αφήνει ανυπεράσπιστο και απέναντι σε ένα ιατρικό σφάλμα ή κάποια επιπλοκή υγείας. Αυτό γίνεται καλύτερα αντιληπτό σήμερα όταν συσχετισθεί με τη κάλυψη που παρέχει στις επιταγές της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης που εισήλθε πρόσφατα στα σχολεία μας.(5,6) Η απάλειψη της γονεϊκής συγκατάθεσης ήλθε να καλύψει νομικά και να διευκολύνει την εφαρμογή αυτής της διαπαιδαγώγησης.
Λυπούμαστε για το άσχημο παιγνίδι που προωθείται εις βάρος των αγέννητων παιδιών και των νέων (κοριτσιών κυρίως), από την πλευρά της πολιτείας, του νομικού και ιατρικού κόσμου, αλλά και του σχολείου.
Ζητούμε από τους γονείς να είναι ευαισθητοποιημένοι στο θέμα της (νόμιμης πλέον) διαδικτυακής παραγγελίας εκτρωτικών μέσων.
Ζητούμε να ενημερωθούν και να απορρίψουν τα σχολικά προγράμματα που θα προωθήσουν την άμβλωση.
Τους καλούμε να διαμαρτυρηθούν για την καταπάτηση των γονεϊκών τους δικαιωμάτων, όχι μόνο ως προς το εκπαιδευτικό υλικό, αλλά και για το θέμα της παράκαμψης της γονεϊκής συγκατάθεσης για την έκτρωση των ανηλίκων.
Αλλά κυρίως τους ζητούμε να θέσουν ως πρώτη προτεραιότητα τη διαπαιδαγώγηση, την καλή σχέση και τη σωστή επικοινωνία με τα παιδιά τους, για να μη φθάσουν ποτέ στην θέση να σκεφτούν ή να διαπράξουν άμβλωση.
ΠΗΓΗ: ΑΦΗΣΤΕ ΜΕ ΝΑ ΖΗΣΩ
Το Κίνημα «Αφήστε με να ζήσω!» είναι ένα κίνημα Υπέρ της Ζωής του Αγέννητου παιδιού (Pro-life).
Βασική αρχή του κινήματος «Αφήστε με να ζήσω!» είναι η επιστημονική θέση ότι αρχή της ανθρώπινης ζωής είναι η πρωταρχική στιγμή της σύλληψης (δηλ. της γονιμοποιήσεως του ωαρίου από το σπερματοζωάριο).
Η ανθρώπινη ζωή που δημιουργείται τη στιγμή της γονιμοποίησης, ως μονοκύτταρος ζυγώτης, είναι ήδη άνθρωπος και αξίζει ως άνθρωπος την τιμή και την προστασία.
Οποιαδήποτε καταστροφική δράση επί της ανθρώπινης ζωής, είτε άμεσα με τη μορφή μηχανικής ή χημικής ή άλλης (π.χ ακτινοβολίας κλπ.) επέμβασης, είτε έμμεσα με τη μορφή στέρησης των υποστηρικτικών της ζωής λειτουργιών, που αφορούν τον νεοσχηματισθέντα άνθρωπο, και σε οποιοδήποτε στάδιο ανάπτυξης αυτού (ως ζυγωτού, μοριδίου, βλαστοκύστης, πρώιμα εμφυτευμένου εμβρύου ή επόμενου σταδίου ανάπτυξης έως και τον τοκετό), η οποία οδηγεί σε καταστροφή και τερματισμό της ζωής του, συνιστά αφαίρεση ανθρώπινης ζωής και είναι πράξη που προσβάλλει άμεσα το βασικό ανθρώπινο δικαίωμα στη ζωή.
Το κίνημά μας για λόγους επιστημονικούς και με βάση την Ορθόδοξη Χριστιανική διδασκαλία είναι αντίθετο σε οποιαδήποτε τέτοια πρακτική και υποστηρίζει την ανθρώπινη ζωή από τη στιγμή της γονιμοποίησης.
Το είδαμε: ΑΚΤΙΝΕΣ
Αυτήν την παιδεία θέλουν να πλασάρουν στη νέα γενιά…
Πηγή: http://koukfamily.blogspot.com/
«Πᾶνος»
Tο είδαμε: ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ
Ο καθηγητής Γεωπολιτικής στη Σχολή Ευελπίδων και στο Πανεπιστήμιο Αθηνών , Κωνσταντίνος Γρίβας, μιλώντας στον 98.4 επεσήμανε ότι δυστυχώς ακόμη και σήμερα η πλειοψηφία του ελληνικού πολιτικού συστήματος , σε αντίθεση με την ετοιμότητα των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας, τρέφει αυταπάτες ότι κάποιος άλλος και ιδίως «σύμμαχοι» που «αμφισβητούν» ακόμη και τις θαλάσσιες ζώνες σου, θα παρέμβουν για σένα. Στο σημείο που φτάσαμε είπε, ή στέλνεις αποφασιστικό μήνυμα ισχύος αποτρεπτικής ή οδηγήσει μαθηματικά σε «εθνικό ακρωτηριασμό». Ο κ. Γρίβας σημείωσε, πως είτε στο Καστελόριζο, είτε στο Σύνταγμα, η εθνική επικράτεια είναι αδιάσπαστη και οφείλεις να την υπερασπιστείς ενιαία , διαφορετικά αν «ξηλωθεί» το Καστελόριζο , τότε η ρωγμή ανοίγει σε όλο το Αιγαίο για να «εξαφανίσει» η Τουρκία όλα τα νησιά μας. Είναι προφανές , είπε ο κ. Γρίβας, ότι χώρες όπως οι ΗΠΑ ή η Γερμανία, θα ήθελαν σε μια τέτοια κρίση να ανοίξει συζήτηση για συνδιαχείριση , αλλά για εμάς πρόκειται για μοιρασιά των δικών μας δικαιωμάτων. Ο ίδιος ανέλυσε πως στρατηγικά η Ελλάδα μπορεί να ανταπεξέλθει σε αυτή την κρίση .
«…Το μόνο πράγμα που μπορούμε να περιμένουμε είναι μια μορφή «ρητορικής στήριξης» από αυτό το μόρφωμα που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση…»
«..Το να περιμένουμε εμείς από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τους Ρώσους, τους Σουηδούς, την Ουνέσκο ή την ….Γιουροβίζιον ας πουμε, δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά…»
Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης
Ὁμότιμος Καθηγητής Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.
Ἡ ἵδρυση «Κέντρου Μακεδονικής Γλώσσας» στὴν Φλώρινα, ὅπου ἡ προπαγάνδα τῶν Σκοπιανῶν ἐπὶ δεκαετίες ἔβρισκε τὴν σθεναρή, ἔμπρακτη καὶ ἀποτελεσματικὴ ἀντίδραση τοῦ μακαριστοῦ ὁσίου ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτη, πανάξιου ἀγωνιστῆ καὶ ὁμολογητῆ τῆς Πίστεως καὶ τῆς Πατρίδος, ἀποδεικνύει περίτρανα τὴν ἔλλειψη ἡγετῶν, πολιτικῶν καὶ ἐκκλησιαστικῶν, ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ φρενάρουν τὴν ταχύτατη διολίσθησή μας στὸν κατήφορο τῆς ἐθνικῆς καὶ ἐκκλησιαστικῆς ἀπαξίωσης καὶ ἐξουθένωσης. Περιμέναμε τὸ Χριστουγεννιάτικο Φῶς νὰ διαλύσει ἔστω γιὰ λίγο τὸ σκοτάδι τῆς χωρὶς Χριστὸ Ἑλλάδος, ποὺ φιλοδόξησε καὶ τὰ κατάφερε, ἑνωμένη τώρα μὲ τὴν γοητευτικὴ ἁμαρτωλὴ Εὐρώπη, νὰ ἀποχριστιανισθεῖ, καὶ λόγῳ αὐτῆς τῆς ἀποστασίας νὰ βιώνει τὴν σταδιακὰ αὐξανόμενη ἐγκατάλειψή μας ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ. Ἡ θεϊκὴ παρουσία καὶ προστασία καὶ πρὸς τὰ πρόσωπα καὶ πρὸς τὰ ἔθνη ἀποδεικνύεται ἀπὸ τὴν προνοίᾳ τοῦ Θεοῦ ἀνάδειξη καὶ ἐμφάνιση ἀξίων καὶ ἱκανῶν ἡγετῶν, οἱ ὁποῖοι μὲ τὸ προσωπικό τους παράδειγμα καὶ ἀκολουθώντας τὴν θεία κυβερνητικὴ τῆς ἀρετῆς, τῆς τιμιότητας, τῆς ἀγάπης, τῆς φιλανθρωπίας, τῆς ἁγιότητας, τῆς ἀληθινῆς Θεογνωσίας λειτουργοῦν ὡς ἁλάτι γιὰ τὴν ἀποφυγὴ τῆς ἠθικῆς, πνευματικῆς καὶ κοινωνικῆς σήψης καὶ παρακμῆς.
Δυστυχῶς πανθομολογεῖται ὅτι ἐδῶ καὶ δεκαετίες ἡ Ἑλλάδα δὲν ἔχει ἀξίους ἡγέτες, πολιτικοὺς καὶ ἐκκλησιαστικούς, καὶ γι᾽ αὐτὸ ὁ λαὸς παραδέρνει ἐδῶ καὶ ἐκεῖ, ὡς πρόβατα μὴ ἔχοντα ποιμένα, τρεφόμενα μὲ ἐπικίνδυνες καὶ δηλητηριώδεις τροφές. Ὁλοφάνερα παραδείγματα πάμπολλα, ποὺ παρέλκει νὰ τὰ ἀναφέρουμε, γιατὶ τὸ κάναμε πολλὲς φορὲς καὶ ἐξαντλητικά, ἰδιαίτερα γιὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴ παρακμὴ καὶ ἀποστασία, βοῶντες ὅμως «εἰς ὦτα μὴ ἀκουόντων», ἀλλὰ καὶ διωκόμενοι καὶ συκοφαντούμενοι.
Μὲ τὸ παρὸν μικρὸ ἄρθρο ἐπιθυμοῦμε ἁπλῶς νὰ ὑπενθυμίσουμε πῶς ἐνεργοῦσαν πρὶν ἀπὸ δύο τρεῖς-γενεὲς ἐκκλησιαστικοὶ καὶ πολιτικοὶ ἡγέτες στὸ καυτὸ καὶ ζωτικὸ θέμα τῆς Μακεδονίας, καὶ ἰδιαίτερα πῶς ἀντέδρασε γιὰ τὸ θέμα τῆς ψευδεπίγραφης “Μακεδονικῆς” γλώσσας ἕνας ἀποθανὼν ἀρχιεπίσκοπος. Ἐλπίζουμε καὶ προσδοκοῦμε νὰ ξυπνήσουμε κάποιες ὑπνώττουσες συνειδήσεις καὶ νὰ ἀντιδράσουν, ἔστω καὶ τώρα, πρὶν εἶναι πολὺ ἀργά· πρὶν εἰσαχθεῖ στὰ σχολεῖα ἢ καὶ σὲ ἰδιωτικὰ φροντιστήρια ἡ διδασκαλία τῆς «Μακεδονικῆς» γλώσσας, καὶ ὁλοκληρωθεῖ τὸ ἐθνικὸ ἔγκλημα α) τῆς προδοτικῆς Συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν, β) τῆς ἐν συνεχείᾳ ἀναγνώρισης αὐτῆς τῆς Συμφωνίας ἀπὸ τοὺς σημερινοὺς κυβερνῶντες, ἐνῶ προεκλογικὰ πρὸς ἄγραν ψήφων ὑπόσχονταν νὰ τὴν καταγγείλουν, καὶ γ) τῆς ἀναγνώρισης τῆς σχισματικῆς «Ἐκκλησίας» τῶν Σκοπίων μὲ τὴν ὀνομασία «Μακεδονικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία-Ἀρχιεπισκοπὴ Ἀχρίδος». Ἀμφότεροι οἱ χαρακτηρισμοὶ τῆς νεόκοπης αὐτῆς «Ἐκκλησίας», καὶ τό «Μακεδονική» καὶ τό «Ἀχρίδος» παραπέμπουν σὲ ἑλληνικὴ ἱστορικὴ κυριότητα καὶ ἰδιοκτησία, τὶς ὁποῖες τώρα ξεπουλοῦν ἀνιστόρητοι πολιτικοί, οὔτε ἀντὶ πινακίου φακῆς γιὰ τὸ ἔθνος, ἁπλὰ καὶ μόνο γιὰ ἱκανοποίηση φαινομενικὰ χρήσιμων ἀνταλλαγμάτων καὶ γιὰ τὴν προσωπική τους προβολὴ καὶ καταξίωση στοὺς κύκλους τῶν ἐθνομηδενιστῶν καὶ τῶν ἰσχυρῶν σχεδιαστῶν τῆς Παγκοσμιοποίησης.
Ἂν παραμείνει καὶ δὲν ἐκπέσει ἡ ἀχαρακτήριστη ἀπόφαση τοῦ Πρωτοδικείου τῆς Φλώρινας ποὺ ἐπιτρέπει τὴν λειτουργία «Κέντρου Μακεδονικῆς Γλώσσας» στὴν πόλη, μὲ τὴν ἐκ τοῦ Καταστατικοῦ προβλεπόμενη διδασκαλία τῆς κλεμμένης ψεύτικης αὐτῆς γλώσσας καὶ σὲ ἄλλες ἀνὰ τὴν Ἑλλάδα περιοχές, τότε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι ἀποδεχόμαστε ὅτι οἱ Μακεδόνες, ὁ Φίλιππος καὶ ὁ Μ. Ἀλέξανδρος, ἀλλὰ καὶ ὁ διδάσκαλος τοῦ Ἀλεξάνδρου, ὁ μέγας φιλόσοφος Ἀριστοτέλης, δὲν ὁμιλοῦσαν ἑλληνικά, ἀλλά «μακεδονικά», αὐτὸ τὸ συνονθύλευμα σλαβικῶν, βουλγαροσερβικῶν, διαλέκτων, τῶν ὁποίων οἱ ρίζες βρίσκονται στὸν 6ο καὶ 7ο μεταχριστιανικὸ αἰώνα, χίλια χρόνια περίπου μετὰ τὸν Ἕλληνα Μακεδόνα Μέγα Ἀλέξανδρο. Τότε πρέπει νὰ δεχθοῦμε ὅτι ὄχι μόνον ἡ ἱστορία ἀλλὰ καὶ ἡ Ἁγία Γραφή, Παλαιὰ καὶ Καινὴ Διαθήκη, κάνουν λάθος, ὅταν μαρτυροῦν ὅτι ὁ Μακεδόνας Μ. Ἀλέξανδρος ἦταν βασιλεὺς τῶν Ἑλλήνων (στὸ βιβλίο τοῦ προφήτη Δανιὴλ τῆς Π.Δ.) καὶ ὅτι ὁ Μακεδόνας ἄνδρας ποὺ ἐμφανίσθηκε σὲ ὅραμα στὸν Ἀπόστολο Παῦλο, ἐνῶ βρισκόταν ἀκόμη στὴν Ἀσία, καὶ τοῦ εἶπε στὰ ἑλληνικά «Διαβὰς εἰς Μακεδονίαν βοήθησον ἡμῖν» ἦταν Σλαβομακεδόνας Σκοπιανὸς ποὺ ἐγνώριζε ἑλληνικά, καὶ ὅτι ὁλόκληρη τότε ἡ ἑλληνικώτατη Μακεδονία μὲ τοὺς Φιλίππους, τὴν Θεσσαλονίκη, τὴν Βέροια καὶ πάμπολλες ἄλλες πόλεις καὶ χωριά, ὁμιλοῦσαν σλαβικὰ καὶ στὰ σλαβικὰ τοὺς ἐκήρυξε καὶ ἔγραψε τὶς ἐπιστολές του ὁ ἑλληνιστὴς Ἀπόστολος Παῦλος.
Ἡ ἀναφορὰ στὴν παραδειγματικὴ ἐνέργεια τοῦ μακαριστοῦ ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κυροῦ Σεραφείμ (Τίκα), ὁ ὁποῖος δὲν ἦταν σπουδαῖος θεολόγος καὶ δὲν ἀπέφυγε λάθη καὶ ἀστοχίες, ἦταν ὅμως θερμὸς πατριώτης καὶ ἁπλοϊκῆς Πίστεως Ὀρθόδοξος πρωθιεράρχης, ὀφείλεται εἰς τὸ ὅτι ἤμουν καὶ ἐγὼ δέκτης καὶ συνεργὸς τῆς πατριωτικῆς του ἐνέργειας σχετικὰ μὲ τὸν αὐθάδη σήμερα «Μακεδονισμό» τῶν Σλαβοσκοπιανῶν, ἰδιαίτερα μάλιστα μὲ τήν «μακεδονική» γλώσσα ποὺ ξεχείλισε τὸ ποτήρι τῆς ἀγανάκτησης ὅσων σέβονται καὶ τιμοῦν τὰ ἱερὰ καὶ ὅσια τῆς ἐθνικῆς καὶ ὀρθόδοξης κληρονομιᾶς μας.
Συγκεκριμένα: Εἶχε ἀρχίσει ἐπισήμως ὁ Θεολογικὸς Διάλογος μεταξὺ Ὀρθοδόξων καὶ Ρωμαιοκαθολικῶν, ἡ πανηγυρικὴ ἔναρξη τοῦ ὁποίου ἔγινε στὰ νησιὰ Πάτμος-Ρόδος τὸ 1980 (29 Μαΐου-4 Ἰουνίου). Ἡ δεύτερη συνάντηση τῆς ὁλομελείας τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ Διαλόγου ἔγινε στὸ Μόναχο τὸ 1982 (30 Ἰουνίου-6 Ἰουλίου), ὅπου συζητήθηκε καὶ ὑπογράφτηκε τὸ ἐγκριθὲν κείμενο μὲ τίτλο «Τὸ Μυστήριον τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς Εὐχαριστίας ὑπὸ τὸ φῶς τῆς Ἁγίας Τριάδος».
Ἡ τρίτη ἐν ὁλομελείᾳ συνέλευση τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς ἔγινε μετὰ ἀπὸ δύο ἔτη τὸ 1984 στὴν Κρήτη, στοὺς χώρους τῆς γνωστῆς πατριαρχικῆς Ὀρθόδοξης Ἀκαδημίας (30 Μαΐου-8 Ἰουλίου). Εἶχε προετοιμασθῆ γιὰ συζήτηση καὶ ἔγκριση κοινὸ κείμενο μὲ τίτλο «Πίστις, μυστήρια καὶ ἑνότης τῆς Ἐκκλησίας». Τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἐκπροσωπούσαμε στὸν Διάλογο ὁ μητροπολίτης Περιστερίου κυρὸς Χρυσόστομος (Ζαφείρης), καὶ γιὰ πρώτη φορὰ ὁ γράφων, λαϊκὸς εἰσέτι, ὡς πανεπιστημιακὸς καθηγητής. Εἷχα ἀντικαταστήσει μὲ ἀπόφαση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τὸν καθηγητή, ἀείμνηστο τώρα, Μέγα Φαράντο, τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, ὁ ὁποῖος παρητήθη, προφανῶς γιατὶ δὲν συμφωνοῦσε μὲ ὅλη τὴν προετοιμασία καὶ τὴν διαδικασία τοῦ Διαλόγου. Γιὰ τοὺς ἴδιους περίπου λόγους ἐκδιώχθηκα καὶ ἐγὼ ἀπὸ τὸν Διάλογο μὲ πρωτοβουλία τοῦ πατριάρχου Βαρθολομαίου καὶ μὲ εἰσπήδηση στὴν δικαιοδοσία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἐπειδὴ εἶχα συμβάλει σημαντικὰ στὴν καταδίκη τῆς Οὐνίας, ἀκόμη καὶ ἀπὸ τοὺς Παπικοὺς, στὴν ΣΤ´ Συνέλευση τῆς Ὁλομελείας τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς στὸ Freising τοῦ Μονάχου τὸ 1990 (6-15 Ἰουνίου), καὶ ἐπειδὴ ἀντέδρασα ἰσχυρά, ὅταν μὲ μεθοδεύσεις Φαναρίου καὶ Ρώμης ἀθωώθηκε ἡ Οὐνία σὲ νέα κολοβὴ Συνέλευση τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς στὸ Balamand τοῦ Λιβάνου (17-24 Ἰουνίου 1993), τὶς ἀποφάσεις τῆς ὁποίας ἀνήρεσα μὲ θεολογικό μου κείμενο, ὅπως ἐν ἐκτάσει ἔχω παρουσιάσει τὴν ὅλη ἐξέλιξη στὸ βιβλίο μου «Οὐνία. Ἡ καταδίκη καὶ ἡ ἀθώωση, στὸ Freising καὶ στὸ Balamand» (Θεσ/κη 2002).
Κατὰ τὴν τρίτη αὐτὴ Συνέλευση τῆς Ὁλομελείας τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς στὴν Κρήτη τὸ 1984 δὲν ἐπιτεύχθηκε συμφωνία στὸ κείμενο ποὺ προετοιμάσθηκε, τὴν ὁποία ἀποτυχία διπλωματικὰ στὸ τελικὸ Ἀνακοινωθὲν οἱ δύο συμπρόεδροι τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς, ὁ Καρδινάλιος Ἰωάννης Willebrands, καὶ ὁ ἀρχιεπίσκοπος Αὐστραλίας Στυλιανός (Χαρκιανάκης) ἀπέδωσαν σὲ ἔλλειψη χρόνου.
Μετὰ ἀπὸ δύο ἔτη προγραμματίσθηκε νὰ συνέλθει στὸ Μπάρι τῆς Ἰταλίας ἡ τέταρτη Συνέλευση τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς τὸ 1986, γιὰ νὰ συζητήσει καὶ ἐκγρίνει τὸ κείμενο ποὺ δὲν προλάβαμε νὰ ὁλοκληρώσουμε στὴν Κρήτη. Καὶ πάλι ὅμως οὔτε ἀρχίσαμε κἂν τὴ συζήτηση, διότι κατὰ τὴν ἐναρκτήρια συνεδρία λάβαμε οἱ δύο ἀντιπρόσωποι τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τὴν ἐντολὴ ἀπὸ τὸν τότε ἀρχιεπίσκοπο Σεραφεὶμ νὰ διαμαρτυρηθοῦμε πρὸς τὴν παπικὴ ἀντιπροσωπεία καὶ στὴ συνέχεια νὰ ἀποχωρήσουμε ἀπὸ τὸν Διάλογο, διότι μὲ ἄδεια τοῦ Βατικανοῦ ὀργανώθηκε στοὺς χώρους του ἀπὸ τὴν σχισματικὴ ἐκκλησία τῶν Σκοπίων ἔκθεση «Μακεδονικῆς Τέχνης» μὲ ἐκθέματα ἑλληνικὰ ἀπὸ τοὺς βυζαντινοὺς ναούς της περιοχῆς. Τὴν ἀποχώρησή μας, λόγῳ τοῦ ὅτι τὸ Βατικανὸ ὑπὸ τὸν Πολωνὸ πάπα Ἰωάννη Παῦλο Β´ (Βοϊτύλα) ἐνίσχυε τὸν ψευδο-Μακεδονισμὸ τῶν Σκοπίων, ἀκολούθησαν καὶ οἱ ἄλλες Ὀρθόδοξες ἀντιπροσωπεῖες, καὶ ἡ Συνέλευση διαλύθηκε. Συνεκλήθη ἐμβόλιμα τὸ ἑπόμενο ἔτος στὸν ἴδιο τόπο, στὸ Μπάρι τῆς Ἰταλίας (Ἰούνιος 1987) καὶ ἐνέκρινε τὸ κείμενο ποὺ ἦταν σὲ ἐκκρεμότητα ἀπὸ τὴν Συνέλευση τῆς Κρήτης (1984).
Παρόμοια διαμαρτυρία γιὰ τὴν συνεχιζόμενη ἀπὸ τὸ Βατικανὸ ὑποστήριξη τῶν ψευτο-Μακεδόνων κατέθεσε ἡ ἀντιπροσωπεία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μὲ ἐκτενῆ Δήλωση τοῦ μητροπολίτη Περιστερίου Χρυσοστόμου κατὰ τὴν ΣΤ´ Συνέλευση τῆς Ὁλομελείας τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς στὸ Freising τοῦ Μονάχου (6-15 Ἰουνίου 1990), ὅπου καταδικάσαμε τὴν Οὐνία. Τὴν ἐνδιαφέρουσα αὐτὴ Δήλωση θὰ παραθέσουμε σὲ ἑπόμενο ἄρθρο μας, ὅπου θὰ ἀναλύσουμε τὴν ἀνθελληνικὴ γεωπολιτικὴ δράση τοῦ Βατικανοῦ στὸν χῶρο τῶν Βαλκανίων. Ἀρκούμαστε πρὸς τὸ παρὸν νὰ διαπιστώσουμε καὶ νὰ διαβεβαιώσουμε τὰ πατριωτικὰ καὶ Ὀρθόδοξα ἀντανακλαστικὰ παλαιῶν πολιτικῶν καὶ ἐκκλησιαστικῶν ἡγετῶν, ποὺ ἀφήνουν ἀναπολόγητους τοὺς σημερινούς, ὄχι μόνον γιὰ τὴν ἀφωνία τους, ἰδιαίτερα τοὺς πολιτικοὺς καὶ τοὺς ἐπισκόπους τῆς μίας καὶ μοναδικῆς Μακεδονίας, ἀλλὰ καὶ διότι συνέπραξαν οἱ πολιτικοὶ καὶ συμπράττουν στὴν σύναψη καὶ στὴν ἀναγνώριση τῆς ἀπαράδεκτης «Συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν», οἱ δὲ ἐκκλησιαστικοί, «ἀφωνότεροι ἰχθύος καὶ ἀπραγότεροι βατράχου», δέχθηκαν ἤδη σὲ εὐχαριστιακὴ κοινωνία τοὺς σχισμαστικοὺς τῶν Σκοπίων ὡς «Μακεδονικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία-Ἀρχιεπισκοπὴ Ἀχρίδος», καὶ ὁσονούπω θὰ δεχθοῦν καὶ τὴν αὐτοκεφαλία τους, ἀριθμώντας τους ὡς 16η ἐκκλησία μετὰ τὴν 15η τῶν σχισματικῶν τῆς Οὐκρανίας, ποὺ ἤδη τοὺς ἀναγνώρισαν. Παλαιὰ τὸ «μακεδονική», λεγόμενο ἀπὸ τὸν πάπα ἐκτὸς Ἑλλάδος ἐνοχλοῦσε, τώρα τό «Κέντρο Μακεδονικῆς Γλώσσας», ἐγκρίνεται ἀπὸ ἑλληνικὸ δικαστήριο, καὶ ἐπίσημη ἀντίδραση, πολιτικὴ καὶ ἐκκλησιαστική, δὲν ὑπάρχει. Τόσο πολὺ ξεγυμνωθήκαμε καὶ ἀποβάλαμε τὴν ταυτότητά μας;
Ρωτάμε τώρα εμείς. Αν κάποιος πεθαίνει στα 95 του, ενώ έχει και κορονοϊό, γιατί πρέπει να τον καταμετρήσουμε στους νεκρούς από covid;
Δεν μπορείς να τα μετράς όλα όπως θέλεις… Και, άλλωστε, μην το ξεχνάμε, δεν έχουμε μόνο περιπτώσεις ηλικιωμένων που έφυγαν έπειτα από το εμβόλιο.
Ας κάνουμε λίγη υπομονή και θα δούμε σε τι, εν τέλει, είναι αποτελεσματικό το εμβόλιο. Γιατί, ειδικά, γι’ αυτό της pfizer ήδη έχουμε αντιδράσεις από αρκετούς οργανισμούς. Από την Κίνα έως την Νορβηγία…
Αρχείο Constanine NafpliotisΑγαπητή Τζέην
Η ζωή είναι μια κουρτίνα
τραβηγμένη μπροστά απ’ το παρελθόν
που γνωρίζουμε κι όμως ξεχνάμε.
(Ξέχνα ή πολέμησε)
Ποιήμα των Michael McClure – Jack Harvey Micheline (μετάφραση Χ. & Π. Κατσιμίχα)
Ο Σπύρος Καγιαλές κάνει το κορμί του ιστό σημαίας.
ΑΚΡΩΤΗΡΙ ΧΑΝΙΩΝ, 9 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1897.
Ιωάννης Καστρινάκης
Όσοι έχουν επισκεφτεί την Κρήτη σίγουρα θα έχουν αντικρύσει σε αναμνηστικά σουβενίρ τη μορφή ενός βρακοφόρου επαναστάτη κρητικού που κρατά με υψωμένα τα χέρια του την ελληνική σημαία. Ποιοι άραγε γνωρίζουν ότι η μορφή αυτή είναι ο ζωντανός θρύλος του Ακρωτηρίου Χανίων, ο Σπύρος Καγιαλές-Καγιαλεδάκης, όπου με το θάρρος του, την τόλμη του και την κρητική κουζουλάδα, θα νικήσει την ευρωπαϊκή διπλωματία κατά την επανάσταση των Κρητικών στις αρχές του 1897 εναντίων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Ο Σπύρος ΚαγιαλέςΑλλά ας δούμε τα ιστορικά γεγονότα από την αρχή. Στις 20 Ιανουαρίου 1897 οι Τούρκοι πυρπολούν πολλές συνοικίες και ιδιοκτησίες χριστιανών στα περίχωρα των Χανίων. Οι Χριστιανοί αναλαμβάνουν δράση, δημιουργούν προγεφυρώματα και πολιορκούν περιοχές όπου κυριαρχούσε το τουρκικό στοιχείο. Στις 24 Ιανουαρίου γίνεται σύσκεψη στο σπίτι του Έλληνα πρόξενου στη Χαλέπα, όπου συμμετέχουν ο ίδιος και οι Κ. Μητσοτάκης, Α. Σήφακας, Ν. Ζουρίδης και Κ. Φούμης. Εκεί αποφασίζεται να κηρυχθεί η Ένωση της νήσου με την Ελλάδα και να κληθεί ο βασιλιάς των Ελλήνων Γεώργιος Α’ να καταλάβει το νησί. Μοίρα του ελληνικού πολεμικού στόλου υπό τον πρίγκιπα Γεώργιο, αποπλέει από τον Πειραιά με προορισμό την Κρήτη. Στις 2 Φεβρουαρίου αποβιβάζονται στο Κολυμπάρι Χανίων 1.500 έλληνες στρατιώτες υπό τον συνταγματάρχη Τιμολέοντα Βάσσο, υπασπιστή του βασιλιά. Βαδίζει με κατεύθυνση προς τα Χανιά αντιμετωπίζοντας με επιτυχία τις τουρκικές δυνάμεις που συναντά στο δρόμο του. Η προέλαση όμως ανακόπτεται από αγήματα του ενωμένου στόλου των Μεγάλων Δυνάμεων υπό τη διοίκηση του ιταλού ναύαρχου Κανεβάρο. Η ελληνική κυβέρνηση του Θεόδωρου Δηλιγιάννη συνιστά «ψυχραιμία» στο Βάσσο και αποφυγή σύγκρουσης με τις Μεγάλες Δυνάμεις.
Ο Τιμολέοντας Βάσσος συναντά τον Ιταλό Ναύαρχο Κανεβάρο, εφημερίδα La Tribuna Illustrata (28-03-1897), Συλλογή:Ιωάννη Καστρινάκη.Όμως οι Κρήτες επαναστάτες από τις 26 Ιανουαρίου, υπό τον οπλαρχηγό Αντώνη Σήφακα έχουν πάρει ήδη θέση στο Ακρωτήρι Χανίων όπου δημιουργούν το στρατηγείο τους, υψώνοντας την ελληνική σημαία. Ανάμεσα στα μέλη της επαναστατικής Επιτροπής και ο Ελευθέριος Βενιζέλος.
Στις 4 Φεβρουαρίου ο Γενικός Διοικητής Κρήτης Ισμαήλ Βέης καλεί τους Χριστιανούς να καταθέσουν τα όπλα αλλά η έκκληση πέφτει στο κενό. Την ίδια μέρα ο ύπαρχος του θωρηκτού «Ύδρα» Κωνσταντίντος Κανάρης εγγονός τους ναύαρχου Κανάρη της μεγάλης ελληνικής επανάστασης, παραδίδει στους επαναστάτες την μεγάλη πολεμική ελληνική Σημαία, με την κορώνα στη μέση, για να ανυψωθεί στο στρατόπεδο του Ακρωτηρίου που τοποθετείται σε περίοπτη θέση, στο ύψωμα του Προφήτη Ηλία στο Ακρωτήρι.
Μάχη Κρητών επαναστατών με τους Τούρκους στο Ακρωτήρι Χανίων στην Ιταλική εφημερίδα La Tribuna Illustrata(28-02-1897) Συλλογή:Ιωάννη Καστρινάκη.
Ο βομβαρδισμός του Ακρωτηρίου ξεκινά το μεσημέρι της 9ης Φεβρουαρίου 1897. Το αρχικό σύνθημα για το βομβαρδισμό δίνεται από το θωρηκτό «Σικελία», που αποτελούσε την ναυαρχίδα του αρχηγού του ενωμένου στόλου των Μεγάλων Δυνάμεων που ναυλοχούσε έξω από το λιμάνι των Χανίων. Αμέσως και τα υπόλοιπα πολεμικά πλοία αρχίζουν χωρίς προειδοποίηση ένα σφοδρό βομβαρδισμό του στρατοπέδου του Ακρωτηρίου. Ολόκληρη την περιοχή «κάλυψε βαριά πολεμική αντάρα που έκανε την γη να σείεται μέσα σε πυκνούς καπνούς, δέσμες φωτιάς, σύννεφα σκόνης υπό την υπόκρουση σφοδρών θορύβων». Οι τούρκοι «αλαλάζοντες» επωφελούνται και επιχειρούν έφοδο κατά του στρατοπέδου για να το καταλάβουν αλλά οι ηρωικοί αγωνιστές του Ακρωτηρίου πρόβαλαν σθεναρή αντίσταση και τους απώθησαν με επιτυχία. Πεντακόσιοι περίπου Ευρωπαίοι αξιωματικοί και πεζοναύτες, παρακολουθούν τις σκηνές φρίκης από τις επάλξεις του φρουρίου Χανίων, όπου είχαν στηθεί μαζί με την τουρκική και οι σημαίες των Μεγάλων Δυνάμεων.
Όπως σημειώνεται στο «Ημερολόγιο του Στρατοπέδου του Ακρωτηρίου», τα γερμανικά πυρά ήταν τα πρώτα που ξεκίνησαν τον βομβαρδισμό. Τα αγγλικά ήταν ιδιαίτερα πυκνά. Τα ρωσικά εξαιρετικά ευθύβολα. Τα αυστριακά προφανώς «επίτηδες» ρίχνονταν, μάλλον, κατά των τουρκικών θέσεων και όχι κατά των χριστιανικών. Κατά τους γάλλους τα πολεμικά πλοία τους, δεν έλαβαν μέρος στον βομβαρδισμό, ενώ κατά ιταλούς πολεμικούς ανταποκριτές που παρακολουθούσαν τα γεγονότα και τα ιταλικά πολεμικά δεν μετείχαν στην «επαίσχυντη αυτή ενέργεια».
Ξαφνικά, μία ρωσική οβίδα πλήττει το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία και άλλη, που προερχόταν από το ρωσικό πολεμικό «Μπελίκη» χτυπά και καταρρίπτει τον ιστό με την μεγάλη ελληνική πολεμική Σημαία. Τότε ο άξιος στρατοπεδάρχης Μιχάλης Καλορίζικος, διατάζει να στηθεί και πάλι στη θέση του ο κομμένος ιστός με τη Σημαία. Ο Σπύρος Καγιαλές με τα άρματά του πετάγεται από το ταμπούρι του και με μεγάλο κίνδυνο της ζωής του, μέσα στην πύρινη κόλαση του βομβαρδισμού, έχοντας στα χείλη του -όπως ο ίδιος διηγούταν αργότερα- τους γνωστούς στίχους «για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδας την ελευθερία», αρπάζει τον ιστό, αναδιπλώνει την τεράστια σημαία γύρω από τον ώμο του, ξαναστήνει τον ιστό και απλώνει την σημαία που κυματίζει και πάλι μέσα σε πανδαιμόνιο ενθουσιασμού των επαναστατών. Όμως ξανά μια νέα οβίδα καταρρίπτει και πάλι τον ιστό. Ο Σπύρος Καγιαλές πετάγεται και τον ξαναστήνει όπως πριν, ενώ το στρατόπεδο σείεται από ενθουσιώδεις ζητωκραυγές. Προτού όμως αυτές κατασιγάσουν μια τρίτη οβίδα πέφτει και θρυμματίζει πια τον ιστό ρίχνοντας κάτω την ελληνική σημαία.
Ο βομβαρδισμός του Ακρωτηρίου από τα πλοία των Μεγάλων Δυνάμεων στην ιταλική εφημερίδα La Tribuna Illustrata( 07-03-1897). Συλλογή:Ιωάννη Καστρινάκη.Τότε συνέβη κάτι το απίστευτο, κάτι το ανεπανάληπτο. Ο Σπύρος Καγιαλές, ορμά αμέσως, αρπάζει τη σημαία, κάνει το ίδιο του το σώμα ιστό, και ανυψώνει με τα χέρια του τη σημαία, που συνέχιζε να κυματίζει περήφανη απέναντι από τα κανόνια του ξένου στόλου. Το στρατόπεδο δονείται από τις ζητωκραυγές και τους πανηγυρισμούς. Στο θωρηκτό «‘Υδρα» ψέλνεται ο εθνικός ύμνος. Μόλις οι ναύαρχοι του στόλου είδαν με τα κιάλια ότι η σημαία κυματίζει με κοντάρι έναν επαναστάτη δεν πίστευαν στα μάτια τους. Θαύμασαν τόσο, που διέταξαν αμέσως παύση πυρός. Ο ιταλός ναύαρχος Κανεβάρο, γράφει στα απομνημονεύματά του:
«Μου έκανε βαθιά εντύπωση η ψυχραιμία των επαναστατών. Μου έφερε δάκρυα στα μάτια η στάση των. Μου συγκλονιζόταν η ψυχή όταν μετά από κάθε οβίδα ακουγόταν η ζητωκραυγή: Ζήτω η Ελλάς. Η ανύψωση της σημαίας με αυτόν τον τόσο ηρωικό τρόπο, αποτέλεσε μια στιγμή της ζωής μου που δεν θα λησμονήσω ποτέ. Η ψυχή μου ήταν απ’ αρχής μαζί τους, όπως και των πληρωμάτων μου, που βομβάρδιζαν με πόνο στην καρδιά και ζητωκραυγάζοντας τους γενναίους.»
Η είδηση για την ηρωική πράξη ταξίδευσε γρήγορα στα πέρατα του κόσμου και προκάλεσε θύελλα. Σ’ αυτό συνέβαλαν πολλοί ξένοι έγκριτοι δημοσιογράφοι και πολεμικοί ανταποκριτές. Ήταν αιτία να οργανωθούν πολλά συλλαλητήρια σε διάφορες χώρες, κατά τα οποία απαίτησαν οι ελεύθεροι λαοί, να βοηθηθεί η Κρήτη και να ζήσει επιτέλους ελεύθερος ο λαός της. Ο ευρωπαϊκός τύπος βάφτισε τότε το βομβαρδισμό του Ακρωτηρίου ως «αντιναυαρίνο», εκφράζοντας έτσι την αποδοκιμασία του γι’ αυτόν και χαιρέτισε τον ηρωισμό και την αυτοθυσία των Κρητικών. Η ηρωική πράξη του «Θρύλου του Ακρωτηρίου» προκάλεσε την υποβολή, από τους ναυάρχους, ευνοϊκών εισηγήσεων προς τις κυβερνήσεις τους με αποτέλεσμα μετα από λίγους μήνες την παραχώρηση αυτονομίας στην Κρήτη η οποία προηγήθηκε της πολυπόθητης Ένωσης της με την Ελλάδα την 1η Δεκεμβρίου 1913.
Αγαλμα Σπύρου Καγιαλέ στο χωριό Στέρνες Ακρωτηρίου. φωτογραφία: Ιωάννης Καστρινάκης.΄
Ο Σπύρος Καγιαλές πέθανε στη Χαλέπα Χανίων στις 5 Σεπτεμβρίου 1929. Μετά το θάνατό του τιμήθηκε από το Δήμο Χανίων, που στις 30 Αυγούστου 1960 έδωσε το όνομά του σε μία γραφική πλατεία κοντά στο σπίτι του. Επίσης τιμήθηκε και από την Κοινότητα των Στερνών Ακρωτηρίου, που του έστησε άγαλμα – αναπαράσταση της θρυλικής του πράξης. Τέλος εορτασμός στην μνήμη του Σπύρου Καγιαλέ τελείται από το δήμο Ακρωτηρίου όπου γιορτάζει κάθε χρόνο την επέτειο του βομβαρδισμού της 9ης Φεβρουαρίου 1897 και μαζί τιμά με καταθέσεις στεφάνων στον ανδριάντα του (δίπλα στους τάφους των Βενιζέλων), τον ήρωα Σπύρο Καγιαλέ – Καγιαλεδάκη, που έγινε σύμβολο στον αγώνα των Κρητικών για την Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα. Την κατασκευή του μεγάλου αγάλματος του Θρύλου του Ακρωτηρίου χρηματοδότησαν οι Κρήτες των ΗΠΑ που φιλοτέχνησε στα Χανιά ο γλύπτης Γιάννης Μαρκαντωνάκης και που τοποθετήθηκε στο σημείο εκείνο, όπου έπεσε η σημαία από τις οβίδες και την ύψωσε κάνοντας το ίδιο του το κορμί κοντάρι. Τα εγκαίνια του ανδριάντα έγιναν το 1997 κατά την επέτειο των 100 ετών από την ηρωική πράξη του Σπύρου Καγιαλέ και την μεγάλη Επανάσταση του 1897, σε μία λαμπρή τελετή.
Ανδριάντας του Σπύρου Καγιαλέ στον Προφήτη Ηλία Ακρωτηρίου Χανίων, στους τάφους των Βενιζέλων. Φωτογγραφία: Ιωάννης Καστρινάκης.
