Από την Πανδημία στην Κλιματική αλλαγή ~ Κωνσταντίνος Βαθιώτης
Ο καθηγητής Ποινικού Δικαίου κος Κωνσταντίνος Βαθιώτης παρουσιάζει θεματικές ενότητες από το βιβλίο του ‘’Από την Πανδημία στην Κλιματική αλλαγή – συντονισμένα τρόμο-κράτη σε φόντο παγκόσμιας διακυβέρνησης’’:
-Η επίκληση της κλιματικής αλλαγής ως επιπρόσθετης απειλής για την υγεία και την ασφάλεια των πολιτών.
-Το μοντέλο αυταρχικής διακυβέρνησης με φιλεύσπλαχνο προσωπείο κατά τον Άλντους Χάξλεϋ.
-Η προώθηση του ίδιου ‘’φαρμάκου’’ από τους παγκοσμιοποιητές για το πρόβλημα της τρομοκρατίας, της πανδημίας και της κλιματικής αλλαγής το οποίο είναι το ψαλίδισμα των θεμελιωδών ελευθεριών του πολίτη.
-Η παθητική αντίσταση και η πολιτική ανυπακοή.
-Το κλείσιμο της τηλεόρασης και οι προσπάθειες φίμωσης της αλήθειας, οι ύβρεις των συστημικών εφημερίδων εις βάρος των πολιτών που προασπίζονται το δικαίωμα της ελευθερίας και η εκκλησιαστική τρομοκρατία.
Επιπλέον, ο κος Κωνσταντίνος Βαθιώτης προσεγγίζει την επικαιρότητα σχολιάζοντας τον αγώνα των υγειονομικών σε αναστολή, τις τοποθετήσεις του κου Παραρά ο οποίος μίλησε για αντιεμβολιαστές-αντιδιαφωτιστές και για την αφύπνιση που πρέπει να υπάρξει στους πολίτες.
Η γερμανική κυβέρνηση παραδέχεται πως ένας στους 5000 εμβολιασμένους έχει σοβαρές παρενέργειες (ήδη)!
Σύμφωνα με άλλες πηγές, το νούμερο ανέρχεται στις 5000 δόσεις, και όχι στους 5000 ανθρώπους (δηλαδή 1/1500 ενδεχομένως).
Αν παραδέχονται αυτές οι μαριονέτες αυτά τα πράγματα, τι θα λένε σε λίγο; Ποιες θα είναι οι μακροχρόνιες συνέπειες; Αν λένε για 1/5000, πόσοι είναι στην πραγματικότητα;
Επίσης, πέρα των ανωτέρω, μία όχι και τόσο σοβαρή παρενέργεια (μπροστά στο να σου κόβουν το πόδι) είναι η απορρύθμιση του κύκλου των γυναικών ή η απώλεια μεγαλύτερης ποσότητας αίματος (φανταστείτε δηλαδή τι συμβαίνει με τις γεννήσεις, όπου ήδη έχουμε συγκλονιστικά στατιστικά, και γι’ αυτές). Η γαλλική κυβέρνηση ζητάει από τις Γαλλίδες να αναφέρουν περιστατικά, καθώς ήδη υπάρχουν 11000 Γαλλίδες που έχουν αναφέρει την συγκεκριμένη παρενέργεια (πηγή εδώ).
Υπολογίζεται, σύμφωνα με άλλη έρευνα των αρχών, πως το 42% των γυναικών εμφανίζει τέτοιου είδους συμπτώματα…
Λυκοποιμένες να τρώνε τα πρόβατα και εμείς να περιμένουμε πότε θα εκπληρωθούν οι προφητείες (που θα εκπληρωθούν).
Κίναιδοι να παρελαύνουν, τα παιδιά μας να διδάσκονται τα αίσχη τους και όσοι δεν στέλνουν τα παιδιά τους στο «σχολείο» να δικάζονται.
Τα δάση μας και τα ζώα μας να καίγονται, και εμείς να στέλνουμε τον εξοπλισμό μας στην Δύση.
Λαθρομετανάστες να σκοτώνουν, να βιάζουν και να …επιδοτούνται. Έλληνες να διώκονται και να μεταναστεύουν.
Υγειονομικοί να εξαθλιώνονται γιατί δεν πήραν την …δόση τους, ακαταδίωκτοι να γίνονται εκατομμυριούχοι σε μια ..νύχτα.
Πατριάρχες στα άστρα να βλέπουν …ζώδια (εδώ) και να πολυχρονίζονται, Ιερομόναχοι να μην τους μνημονεύουν και να τους κόβουν το νερό, έτεροι ιερομόναχοι (εδώ)
Τούρκοι να μας απειλούν και εμείς να στέλνουμε τον εξοπλισμό μας στην Ουκρανία.
Βιαστές και παιδεραστές να αθωώνονται, παιδιά να μην έχουν να φάνε.
In this photo provided by the Vatican paper L' Osservatore Romano, Pope Francis meets Bartholomew I, the first ecumenical patriarch to attend the installation of a Pope since the Catholic and Orthodox church split nearly 1,000 years ago, at the Vatican Wednesday, March 20, 2013. Pope Francis has promised to continue the Catholic Church's "fraternal" dialogue with Jews and work with Muslims for the common good. Francis met Wednesday with religious representatives from a dozen faiths and traditions who attended his installation Mass a day earlier. (AP Photo/Osservatore Romano, HO)
Ο Πατριάρχης αποκάλυψε και το …ζώδιο του! Τι άλλο να περιμένει κανείς…
Δεν μας έφτανε ο γνωστός Λεπιδοφόρος, που θέλει να βγάλει στην… ανεργία τον αντίχριστο ( δείτε εδώ) , έχουμε και τον μέντορα του να μιλάει στα παιδάκια για ζώδια…
Όπως διαβάζουμε στο σχετικό ρεπορτάζ του εκκλησία online:
« Ο Παναγιώτατος και η συνοδεία του έτυχε θερμής υποδοχής από τον Διευθυντή της ΜΚΟ «Αποστολή» κ. Κωστή Δήμτσα και τα παιδά του κέντρου.
Στην συνέχεια ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος ξεναγήθηκε στους χώρους του Κέντρου από τον κ. Δήμτσα και τον Σεβ. Μητροπολίτη Ιωαννίνων κ. Μάξιμο.
Τον Οικουμενικό Πατριάρχη καλωσόρισε στο ΚΔΑΠ ο κ. Κωστής Δήμτσας, εκφράζοντας την χαρά του για την σημερινή επίσκεψη.
Να αναφερθεί ότι τα παιδιά του κέντρου προσέφεραν δύο δώρα στον Οικουμενικό Πατριάρχη, όπου το ένα από αυτά είχε τη μορφή του ψαριού και ο Πατριάρχης απάντησε «ότι αυτό είναι το ζώδιό μου». »
Σε έτερο ρεπορτάζ, της ΕΡΤ αυτή την φορά διαβάζουμε τα παρακάτω:
« Οι μικροί μαθητές του έκαναν δώρο ένα χειροποίητο ψάρι και μια ζωγραφιά, και ο Παναγιωτατος χαμογέλασε για το δώρο λέγοντας “είναι πολύ σημαντικό για εμένα γιατί το ζώδιό μου είναι ιχθύς”. »
Είμαστε κοντά σε μεγάλα γεγονότα, δεν χρειάζεται να είναι κανείς προφήτης σήμερα…
Ρετρό 2: Σεισάχθεια ή μια πνευματική Επανάσταση Ο Ι. Ν. Θεοδωρακόπουλος γράφει για το 1973 προτείνοντας λύση για το 2023
Τον Ιανουάριο του 1973 στο 13ο τεύχος του περιοδικού ΕΥΘΥΝΗ (σελ. 1 επ.) δημοσιεύθηκε ένα καταπληκτικό κείμενο του εκ Λακωνίας φιλοσόφου Ι.Ν. Θεοδωρακόπουλου με τίτλο «Σεισάχθεια ή μια πνευματική Επανάσταση», το οποίο μοιάζει να ξεβράστηκε από κάποιο θεόσταλτο κύμα, προκειμένου να αξιοποιηθεί για την κατανόηση και την αντιμετώπιση της σημερινής, διαβολικής εποχής.
Ο Θεοδωρακόπουλος διατυπώνει την κεντρική θέση του ότι χρειαζόμαστε μια πνευματική επανάσταση, για να «σταματήση η φθορά όλων των αξιών, φυσικών, ψυχικών, ηθικών και πνευματικών». Καίρια σημειώνει ότι «απ’ όλους τους θεσμούς της ζωής μας η πολιτεία είναι ο θεσμός που έχει το ολιγώτερο πνεύμα».
«Όταν μάλιστα η πολιτεία μονοπωλεί τα λεγόμενα μέσα μαζικής επικοινωνίας, τότε η πνευματική της φτώχεια φαίνεται πιο πολύ, και ό,τι προσφέρει ως πνεύμα είναι βάναυση κοινοτοπία, η οποία προσβάλλει τη νοημοσύνη του λαού. Τα πράγματα δεν μεταβάλλονται ούτε με νόμους, ούτε με διαταγές, ούτε με οδομαχίες – όπως ζητούν οι αναρχικοί. Η μεταβολή πρέπει να έλθη από μέσα μας, από την εσωτερικότητά μας, δηλαδή από μια καινούρια πρωταρχική συνείδηση, από μια ριζική συνειδητοποίηση της πραγματικότητος. Για να φθάσωμε όμως στη συνειδητοποίηση της πραγματικότητας, πρέπει να πάψωμε να εχθρευόμαστε τον εαυτό μας. Και εχθρευόμαστε τον εαυτό μας, όταν δεν συνειδητοποιούμε τι σημαίνει Ελλάς».
Την ώρα που οι απανταχού της γης δαιμονόπληκτοι Νεοταξίτες επιζητούν με κάθε μέσο την αλλαγή της συμπεριφοράς μας, η οποία θα πρέπει να γίνει πιο «πράσινη», πιο «έξυπνη», πιο «ανθεκτική», πιο «συμπεριληπτική» κ.ο.κ., ώστε ο πλανήτης μας να γίνει πιο «βιώσιμος» (μπορείτε ελεύθερα να εμέσετε, διαβάζοντας όλες αυτές τις λέξεις που είναι φτιαγμένες από τους νεοταξίτικους νοσηρούς εγκεφάλους, για να μας πιπιλίζουν το μυαλό με εύηχες κενολογίες, που στην πραγματικότητα είναι εμβολιασμένες με ανάποδο σημαινόμενο), ο Θεοδωρακόπουλος κάνει έκκληση για μια διαφορετική αλλαγή:
«Μόνο το πνεύμα μπορεί χωρίς βία, χωρίς πολιτική δύναμη και χωρίς υποταγή των ανθρώπων σε διαταγές να μεταβάλη την πραγματικότητα, η οποία χαρακτηρίζεται ή μάλλον δεσπόζεται από τη φθορά των αξιών. Μόνον το πνεύμα μπορεί να μεταβάλη την άψυχη και απνευμάτιστη παιδεία σε έργο πνευματικό, μόνον το πνεύμα μπορεί να μεταβάλη την νεοπλουτική κοινωνία και πολιτεία σε θεσμούς που να τους χαρακτηρίζει η σωφροσύνη και το μέτρο».
Ο Σπαρτιάτης φιλόσοφος, ο οποίος είχε διατελέσει και Υπουργός Παιδείας το 1945 επί κυβερνήσεως Παναγιώτη Κανελλοπούλου τονίζει ότι η αλλαγή αυτή «είναι δυνατόν να γίνη μόνον από αυτοσυνείδητα άτομα, που διαθέτουν πνευματικότητα, που γνωρίζουν την ιστορία του τόπου αυτού και σέβονται το πνεύμα του». Εστιάζοντας την προσοχή του στον «πνεύμα του τόπου», το χαρακτηρίζει «κύριο μοχλό της πνευματικής επαναστάσεως που ζητούμε». Ειδικότερα:
«Το πνεύμα του τόπου βρίσκεται μέσα στους απλούς ανθρώπους, μέσα στα τοπία και κυριώτατα μέσα στα κλασικά συγγράμματα και έργα τέχνης και στα ερείπιά των. Αυτό το πνεύμα του τόπου είναι σήμερα αποδιωγμένο από τη ζωή μας, ενώ συνάμα κυκλοφορούν στον τόπο μας ξένα “πνεύματα” και δαιμονικά».
Περιγράφοντας την κατάσταση που επικρατούσε στην κοινωνία το 1973, ο Θεοδωρακόπουλος δίνει την εντύπωση ότι μιλά για την δυστοπική κοινωνία του 2022:
«Η νεοπλουτική κοινωνία, ωπλισμένη με τα τεχνικά μέσα, ελέγχει σήμερα όλη τη ζωή του ανθρώπου, φθείρει την εσωτερικότητά του και τον καταντά απλόν φορέα του υπ’ αριθμόν τάδε δελτίου ταυτότητος».
Πού να φανταζόταν ότι στις δικές μας ημέρες ο αριθμός του δελτίου ταυτότητος θα ήταν παρωνυχίδα μπροστά στο ανθρωποσκανάρισμα που θα μας επιβαλλόταν από τους ινστρούχτορες της υγειονομικής δικτατορίας, οι οποίοι κατάφεραν, χωρίς να ανοίξει ρουθούνι, να μετατρέψουν σχεδόν εν μιά νυκτί τους ανθρώπους σε προϊόντα πιστοποιήσιμα (και όσον ούπω ταυτοποιήσιμα) μέσω qr code!
Ο Θεοδωρακόπουλος συνεχίζει με μια συμβουλή που δυστυχώς δεν ευδοκίμησε:
«Αυτός ο έλεγχος πρέπει ν’ αντιστραφή, και τούτο σημαίνει ότι η πολιτεία πρέπει να γίνει ανθρώπινη, ανθρωπιστική. Και τα αυτοσυνείδητα άτομα να δείξουν στη νεοπλουτική πολιτεία, η οποία έχει ζαλισθεί από την “πρόοδο”, πως ό,τι απ’ όλα αυτά ονομάζει πρόοδο δεν είναι Ελλάς, είναι ο εχθρός της Ελλάδος».
Είναι προφανές ότι ο συγγραφέας στηλιτεύει εδώ την ανάποδη γλώσσα που χρησιμοποιείτο ήδη από τα δικά του χρόνια και η οποία εξελίχθηκε εν τω μεταξύ τόσο πολύ, που έφθασε να αποτελεί την εμβληματική γλώσσα του Θαυμαστού Ανάποδου Κόσμου μας κατά την τρέχουσα εποχή του κορωνοϊού.
Ο Θεοδωρακόπουλος συμπληρώνει την σκέψη του με την εξής προτροπή:
«Τα αυτοσυνείδητα αυτά άτομα πρέπει να δείξουν στην νεοπλουτική πολιτεία ότι ο μηχανικός πολιτισμός έφθειρε τόσο πολύ το παλαιό, το αρχαίο και σεβαστό πνεύμα της πολιτείας, ώστε η ίδια κατήντησε ένας ψυχρός μηχανισμός, ο οποίος κινείται κατ’ ουσίαν δίχως σκοπό, δίχως εσωτερικότητα. Και να θέσουν το ερώτημα: πώς θα φθάσωμε σε μια πολιτεία η οποία να μη χαρακτηρίζεται από την αυθάδεια του νεοπλουτισμού και της αμάθειας ή της ημιμάθειας, αλλά θα διέπεται από την ταπεινοφροσύνη, τη σωφροσύνη και το μέτρο, που συνοδεύουν πάντοτε τη γνώση».
Ατενίζοντας το μακρινό για εκείνον μέλλον με θαυμαστή διορατικότητα, ο Θεοδωρακόπουλος διαπιστώνει μια αναγκαιότητα, η παράβλεψη της οποίας εξηγεί την δεινή θέση στην οποία βρίσκονται σήμερα οι πολίτες ιδίως των δυτικών κοινωνιών, οι οποίοι έχουν παγιδευθεί στα «έξυπνα» δίχτυα της παγκόσμιας, πολυμορφικής δικτατορίας:
«το αυτοσυνείδητο άτομο πρέπει σιγά-σιγά ν’ αλλάξη την νοοτροπία του, τη συμπεριφορά του, να ελευθερωθή π.χ. από το κύμα της καταναλώσεως το οποίον καλύπτει και παρασύρει τα πάντα, ιδέες, αξίες και θεσμούς».
Η διαπίστωση αυτή θυμίζει έντονα την αντίστοιχη πρόταση που είχε διατυπώσει ο Έριχ Φρομ στο βιβλίο του «Η Επανάσταση της Ελπίδας. Για μια ανθρώπινη τεχνολογία», μτφ.: Δ. Θεοδωρακάτος, εκδ. Μπουκουμάνη, Αθήνα 1979, σελ. 154 επ.:
«πρέπει να αλλάξει ολόκληρο το κλίμα της κοινωνίας, έτσι που να επιτρέψει στον άνθρωπο να γίνει πιο ενεργητικός και να δείξει περισσότερο ενδιαφέρον στις ατομικές και κοινωνικές υποθέσεις του, και κατά συνέπεια να έχειλιγότερο την ανάγκη αυτής της πλαστής ελευθερίας να γίνεται ο βασιλιάς του σουπερμάρκετ».
Περαιτέρω, ο Θεοδωρακόπουλος στοχοποιεί μια έννοια που εν έτει 2022 έχει εκφυλισθεί σε μία ακόμη νεοταξίτικη φενάκη με ανάποδο σημαινόμενο: την ευημερία!
Σχετικά με αυτήν γράφει:
«Το αυτοσυνείδητο άτομο πρέπει να συνειδητοποιήση ότι η λεγόμενη ευημερία δεν είναι τίποτε άλλο παρά η καταστροφή· γιατί η ευημερία ζητάει ολοένα και περισσότερα και δεν έχει μέτρο. Ο μηχανισμός της οικονομίας, των οικονομικών αγαθών, παράγει ό,τι του αρέσει – και έτσι αναγκάζει τους ανθρώπους που “ευημερούν” να αγοράζουν ό,τι εκείνος παράγει. Εκείνους πάλιν που δεν “ευημερούν” τους παρακινεί να επιδιώξουν την ευημερία κι έτσι λαχανιάζουν όλοι σχεδόν τρέχοντας πίσω από τα “αγαθά” που παράγει ο μηχανισμός. Εδώ ακριβώς έχει τη θέση της η πνευματική επανάσταση, η οποία θα αναγκάση τη μηχανή όχι να παράγη τόσα, όσα μπορεί και όσα θέλει, αλλά μόνον όσα πρέπει. Εδώ ακριβώς είναι το κρίσιμο σημείο όπου πρέπει να μελετήσωμε και να σκεφθούμε, πού βαδίζομε, γιατί λαχανιάζομε. Τότε ο καταναλωτής δεν θα αγοράζη ό,τι παράγει η μηχανή, το εργοστάσιο, αλλά μόνον ό,τι αυτός ο ίδιος θέλει και απαραιτήτως χρειάζεται. Πρέπει να έλθη μία στιγμή, όπου η τεχνική να υποταχθή στον άνθρωπο και στα μέτρα του. Το ίδιο πρέπει να γίνη και με την αγορά. Για να γίνη όμως τούτο, πρέπει ο καταναλωτής να περιορίση τη δίψα του ή την πείνα του για τα πολλά – που όταν τα ζητάει γίνεται ακόρεστος νεόπλουτος και συντελεί στην καταστροφή των αξιών της ζωής. Για να φθάσωμε σ’ αυτό που ονομάζομε πνευματική επανάσταση πρέπει ν’ αλλάξη όλη η αξιολόγηση των πραγμάτων που είναι αναγκαία για τη ζωή. Ο μηχανικός πολιτισμός τότε μόνον θα παύση να είναι μια επικίνδυνη δύναμη, η οποία απειλεί τον άνθρωπο, όταν ο άνθρωπος γίνει πράγματι κύριος της μηχανής. Και θα γίνη κύριος της μηχανής, όταν αυτός ελευθερωθή από την αφθονία των αγαθών που παράγει η μηχανή».
Αυτή η ευθύβολη προφητεία του Ι. Ν. Θεοδωρακόπουλου έμεινε δυστυχώς γράμμα κενό. Ο πολίτης του 2022, προπάντων δε ο νεόπλουτος Έλληνας, απέτυχε παταγωδώς να κυριαρχήσει επί της μηχανής. Αντιθέτως, κατακυριεύθηκε από την μηχανή, εκπαιδευόμενος να δουλεύει για να καταναλώνει τα προϊόντα της, επιδιδόμενος σε ατέρμονους, υλοκρατικούς διαγωνισμούς με τους διπλανούς του.
Παράδειγμα: Καλύτερη δικηγορίνα δεν είναι εκείνη που ανοίγει το στόμα της και σαγηνεύει με την στέρεη νομική επιχειρηματολογία της τους δικαστές, αλλά εκείνη που (νομίζει ότι) θαμπώνει την έδρα με την φανταχτερή εμφάνισή της. Τραγική ειρωνεία: Στην εποχή που η εικόνα μετράει πάνω απ’ όλα, ήρθε η υποχρεωτική (και πλέον εν πολλοίς οικειοθελώς υιοθετηθείσα) μασκοφορία να στραπατσάρει το πρόσωπο του πολίτη, δίκην τιμωρίας για τον εκτροχιασμό του από τις ράγες της πραγματικής ποιότητας, η οποία φυσικά δεν βρίσκεται στο ορατό-εξωτερικό, αλλά στο αόρατο-εσωτερικό πεδίο!
Έτσι, ο σύγχρονος Έλληνας, ο οποίος έμαθε να υπηρετεί τον στόχο τηςπαραπλανητικής ευημερίας, έπαθε αυτό που είχε προβλέψει ο Θεοδωρακόπουλος, δηλαδή έγινε σκλάβος της μηχανής και, κατ’ επέκτασιν, δούλος εκείνων που την χειρίζονται στο παρασκήνιο:
«Η αφθονία των αγαθών είναι ακριβώς εκείνη που απειλεί την ελευθερία και την αξιοπρέπεια των ανθρώπων και τείνει να τον υποδουλώσει στον τεχνικό, τον μηχανικό πληθυσμό. Ο τεχνικός και μηχανικός πολιτισμός όμως είναι τότε μόνον πολιτισμός, όταν τεθή υπό τον έλεγχο της πνευματικότητος, της εσωτερικότητος του ανθρώπου».
Ακολούθως, ο συγγραφέας προβαίνει σε μια παραδοχή που μας φέρνει πολύ κοντά στην ρητορική περί ψηφιακού ολοκληρωτισμού, τεχνολογικής τυραννίας και εν τέλει παγκόσμιας δικτατορίας:
«Είναι βεβαίως δύσκολο να ελευθερωθούν οι άνθρωποι από την ψευδαίσθηση της ευημερίας, την οποίαν υπόσχεται τόσον η παρεξηγημένη δημοκρατία όσον και ο μαρξιστικός ολοκληρωτισμός, καθώς και οι μικροδικτάτορες όλων των αποχρώσεων, θλιβεροί βραδυπόροι μαρξικής “σοφίας” ή χιτλερικής και σταλινικής μανίας. Το χειρότερο κακό, η χειρότερη πληγή της εποχής μας είναι ότι το κράτος απλώνει την εξουσία του και την απληστία του σε όλα, όχι μόνον στα υλικά αλλά και στα πνευματικά προβλήματα του ανθρώπου, και ζητεί να εισχωρήση στο άδυτο της ψυχής του, και εκεί να εγκαταστήση το μαστίγιό του».
Όλοι εμείς που βιώνουμε σήμερα στο πετσί μας την ανελέητη υγειονομική προπαγάνδα αλλά και την τρομοκρατία που εξαπολύεται εναντίον μαςμε την επινόηση κάθε λογής «αόρατων εχθρών» (από τρομοκράτες μέχρι ιούς και μέδουσες!), θα έπρεπε να μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε την διαχρονική αξία της παρατήρησης του Θεοδωρακόπουλου σχετικά με την καταχθόνια προσπάθεια του κράτους να «εισχωρήσει στο άδυτο της ψυχής μας» και να την χειραγωγήσει.
Ακόμη πιο χαρακτηριστικές και επίκαιρες όσο ποτέ άλλοτε είναι οι σκέψεις που καταγράφει ο Έλληνας φιλόσοφος αμέσως μετά:
«Το κράτος της εποχής μας με πρότυπο τον “κομμουνισμό”, με πρόγραμμα την “κοινωνική δικαιοσύνη” και με συνθήματα του καλού Σαμαρείτου έγινε διαβολικό – δεν αφήνει πτυχή της προσωπικότητος του ανθρώπου που να μη τους κάνη κατάσχεση. Αυτή η κατάσχεση του ανθρώπου από την «εξουσία του διαβόλου» που έχει τη μορφή του κράτους, εξευτελίζει τον άνθρωπο, τον μεταβάλλει σε ηθικό ράκος ή σε ένα πανούργο υποκριτή. Οι άνθρωποι έπαυσαν να είναι άνθρωποι –είναι παραμορφωμένα ομοιώματα ανθρώπων– που έχουν χάσει την αυτοσυνειδησία τους και τον αυτοσεβασμό τους».
Την τελευταία αυτή παράγραφο θα ήταν εξαιρετικά ωφέλιμο να την αποστηθίζαμε, για να μπορούμε να αποκωδικοποιούμε την ατζέντα της Νέας Τάξης Πραγμάτων, η οποία, σε ό,τι αφορά την διαχείριση της υγειονομικής κρίσης και, ιδίως, την ανάγκη να χτισθεί τείχος ανο(η)σίας μέσω του μαζικού εμβολιασμού, στηρίχθηκε κατά κύριον λόγο στην παραβολή του καλού Σαμαρείτη, που αποτελεί το αρχέτυπο της κοινωνικής αλληλεγγύης (επ’ αυτού βλ. διεξοδικά Βαθιώτη, Από την πανδημία στην κλιματική αλλαγή. Συντονισμένα τρομο-κράτη σε φόντο παγκόσμιας διακυβέρνησης, εκδ. Αλφειός, Αθήνα 2021, σελ. 219 επ.). Μέσω αυτής υπονομεύθηκε το αυτεξούσιο του ανθρώπου και αλώθηκε το σώμα του από τα σύγχρονα υγειονομικά όπλα, που δεν είναι βέλη αλλά βελόνες.
Για χάρη του κοινού, υποτίθεται καλού και θεάρεστου, σκοπού της προστασίας της δημόσιας υγείας, οι πολίτες εξέπεσαν σε «παραμορφωμένα ομοιώματα ανθρώπων», αφού καταδέχθηκαν να μετατραπούν σε πειραματόζωα, προσερχόμενοι ανά περιόδους στα καταστήματα πώλησης «καλής ελπίδος», δηλαδή στα εμβολιαστικά κέντρα, για να τους χορηγείται η αγνώστου περιεχομένου «μαγική δόση» τους και έτσι να αποκτούν την ψευδαίσθηση ότι καταπολεμούν με τον καλύτερο τρόπο τον φοβερό και τρομερό «αόρατο εχθρό».
Στο ερώτημα «τι πρέπει να γίνη για να επανεύρη ο άνθρωπος το Είναι του, την ουσία του, τον εαυτό του», ο Θεοδωρακόπουλος απορρίπτει την ιδέα μιας επανάστασης σαν την γαλλική ή την ρωσική, αφού αυτές, καθότι «επαναστάσεις του ξίφους και της λαιμητόμου», απέδειξαν ότι κάνουν τους ανθρώπους αγριότερους (η περίφημη 4η Βιομηχανική Επανάσταση είναι πιθανό να μην κάνει τον άνθρωπο αγριότερο, αλλά να τον μεταλλάξει σε ανθρωποειδές). Όσοι, μάλιστα, γλύτωσαν από τις σφαγές υφίστανται άλλα δεινά:
«Τους παρακολουθεί η επανάσταση μήπως απιστήσουν σ’ αυτήν, τους επιβάλλει την θλιβερή ομοιομορφία, τους απαγορεύει να ομιλούν, τους επιτρέπει μόνο ν’ ακούν ό,τι λέγουν οι “σωτήρες”, να βλέπουν ως αποσβολωμένα ομοιώματα ανθρώπων ή “πολιτών” τη βλακώδη ή την αποβλακώνουσα τηλεόραση, και τους επιτρέπουν ή μάλλον τους επιβάλλουν ακόμη να ξεμάθουν να ομιλούν, και τούτο σημαίνει ότι οι άνθρωποι γίνονται αγέλη. Και ο περιορισμός της αγέλης είναι να βόσκη, και αυτή τη βοσκή, καλή ή κακή, οι τσοπαναραίοι της εξουσίας την ονομάζουν ευημερία, πρόοδο».
Όποιος, λοιπόν, έχει ακόμη την απορία πώς κατάφερε η Νέα Τάξη Πραγμάτων να στείλει ένα πολύ μεγάλο μέρος του πλανήτη στην εμβολιαστική καρέκλα, αλλά και να το κάνει να συμμορφωθεί πλήρως και με τα υπόλοιπα δρακόντεια και πρωτόγνωρα υγειονομικά μέτρα, τώρα γνωρίζει την απάντηση:
Εφάρμοσε την ιστορικά δοκιμασμένη μέθοδο της φίμωσης (η οποία απέκτησε και συμβολική μορφή μέσω της υποχρεωτικής μασκοφορίας) και της λαοσωτήριας ρητορικής, αξιοποίησε στο έπακρο την υπνωτιστική δύναμη της τηλεοπτικής οθόνης και επίσης δίδαξε στους πολίτες την πάμπτωχη καιανάποδη νεοταξίτικη γλώσσα, μετατρέποντας τους πολίτες σε ζαλισμένη αγέληπου υπακούει πειθαρχημένα στα σφυρίγματα των σατανικών τσοπάνηδων.
Στο σημείο αυτό, ο Θεοδωρακόπουλος κάνει μια διαπίστωση κεφαλαιώδους σημασία για την εποχή μας:
«Απ’ αυτή την υποδούλωση και την αγελοποίηση μόνον ένας-ένας μπορεί να ελευθερωθή, να αρχίσει σιγά-σιγά να συνειδητοποιή την κατάπτωσή του, την αθλιότητά του – και την ασημαντότητά του. Η αγέλη μπορεί να είναι φτωχή ή πλούσια – να πεινάει ή να ευημερή. Ίσως μάλιστα, όταν ευημερή, γίνεται περισσότερο αγέλη, γιατί κλείνουν όλες της οι αισθήσεις, ο νους της παύει να δουλεύη, και ευκολώτερα τον υποθηκεύει στην εξυπνάδα των “οδηγών” της, τους οποίους και ηλιθίως θαυμάζει, γιατί προτιμάει να μη σκέπτεται αυτή και να σκέπτωνται τάχα οι “οδηγοί” και “σωτήρες” γι’ αυτήν. Όταν ο άνθρωπος στην προϊστορική του κατάσταση ήταν κυνηγός και έπρεπε να ζήση από το κυνήγι ήταν ασφαλώς ευφυέστερος από τώρα, που έχει “οδηγούς”, “ηγέτας”, “κοινωνικές πρόνοιες και ασφαλίσεις” και σχηματίζει “ουρά” για να πάρη την υπογραφή κάποιου “ανωτέρου”, γιατί χωρίς αυτήν δεν γίνεται τίποτε».
Ίσως, λοιπόν, δεν ήταν τυχαίο που, για να πείσουν τον κόσμο να εμβολιασθεί μαζικά, η Νέα Τάξη Πραγμάτων προπαγάνδιζε την ανοσία της αγέλης: η χρήση της τελευταίας αυτής λέξης θα μπορούσε βάσιμα να υποστηριχθεί ότι στόχευε στην διαμόρφωση του υποσυνειδήτου των πολιτών, οι οποίοι τελικώς θα ένιωθαν ότι αποτελούν αγέλη και άρα θα συμπεριφέρονταν πράγματι ως μη λογικώς, ή ακόμη χειρότερα: ως άμυαλα μέλη της!
Ολοκληρώνοντας το εξαίσιο κείμενό του, ο Θεοδωρακόπουλος εισάγει στην συζήτηση το αντίδοτο μιας μεταφορικώς νοούμενης σεισάχθειας:
«Η σεισάχθεια του Σόλωνος ελευθέρωσε τους ανθρώπους από τη φοβερή κατάσταση να υποθηκεύουν τα σώματά των και να δανείζονται χρήματα, και όταν δεν μπορούσαν να τα επιστρέψουν και μάλιστα με τον τόκο – τότε εγίνονταν δούλοι των πιστωτών των [Σ.Σ.: άραγε, ο εμβολιασμός με ένα πειραματικό και αγνώστου περιεχομένου φαρμακευτικό σκεύασμα δεν είναι ένα είδος υποθήκευσης του σώματος των εμβολιασμένων;]. Η σεισάχθεια που είναι σήμερα αναγκαία είναι η πνευματική για ν’ αναπνεύση ο άνθρωπος, να αποκαταστήση την προσωπικότητά του, την οποία έχουν κατασχέσει τα πολλά πράγματα, τα υλικά, την οποία έχει κατασχέσει η πολιτεία με την αφόρητη γραφειοκρατία της – η οποία αρχίζει με τη γέννηση και τελειώνει με το θάνατο του ανθρώπου ή μάλλον μετά το θάνατό του βασανίζει τους δικούς του, για αρκετά χρόνια ακόμα».
«Η σεισάχθεια αυτή», καταλήγει ο Θεοδωρακόπουλος, «πρέπει να γενικευθή, πρέπει να πνεύση ο άνεμός της στα σχολεία, όπου τα παιδιά τυραννιούνται με τόσο ανούσια πράγματα, όπου τα προγράμματα μεταβάλλουν τα παιδιά και τους δασκάλους σε υποζύγια. Και φθάσαμε στο σημείο να βλέπωμε τα παιδάκια των 8 και 10 ετών να κουβαλούν στη ράχη τους κάθε πρωί που ξεκινούν από του σπίτι τους 5 κιλά βιβλία· τα οποία ως επί το πλείστον περιέχουν 5 κιλά περιττά και ανώφελα απολιθώματα γνώσεων, ενώ θα ήταν αρκετό ένα καλό αναγνωστικό, μια καλή αριθμητική, μια καλή ιστορία και μια καλή γραμματική. Όλα τ’ άλλα είναι μαύρο εμπόριο εις βάρος της αθώας ψυχής των παιδιώνκαι εις βάρος των αφώνων γονέων, οι οποίοι αδιαμαρτυρήτως τα υφίστανται όλα αυτά και συνάμα θα ξαναμαθαίνουν από τις εγκυκλοπαίδειες όσα είχαν μάθει όταν ήταν νέοι. Και οι εγκυκλοπαίδειες είναι το μεγαλύτερο άχθος της εποχής και οι “νεόπλουτοι” τις αγοράζουν για να “μορφωθούν”, να προοδεύσουν στη γνώση, να γίνουν κι αυτοί “σοφοί”».
Άραγε, πώς θα σχολίαζε ο Θεοδωρακόπουλος το σημερινό κατάντημα των σχολείων, στην διδακτέα ύλη των οποίων δεν περιλαμβάνονται πλέον κείμενα γραμμένα από τα ιερά τέρατα του πνεύματος αλλά αποσπάσματα ιστοσελίδων πληκτρολογημένα από τυχάρπαστους δημοσιογραφίσκους ή από καλοπληρωμένους σφουγγοκωλάριους της Νέας Τάξης Πραγμάτων που προπαγανδίζουν λυσσαλέα τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ και σταδιακά σβήνουν την σαφή οριοθετική γραμμή ανάμεσα στον άνδρα και την γυναίκα, δηλαδή το πάλαι ποτέ ισχυρό και ασθενές φύλο, παρεισάγοντας ανάμεσά τους το ερμαφρόδιτο τρίτο φύλο ή στην γλώσσα του ανάποδου κόσμου: το άφυλο φύλο;
Αλλά και πώς θα σχολίαζε ο ίδιος το μαρτύριο που υπέστησαν οι αθώες ψυχές των παιδιών, τα οποία, ως επί το πλείστον με την συγκατάθεση των «αφώνων γονέων» τους, εκλήθησαν να φοράνε μάσκα την ώρα του μαθήματος, εκπαιδευόμενα να κουβαλάνε μασκοφορεμένα την πεντάκιλη σάκα τους, γεμάτη από όντως «περιττά και ανωφελή απολιθώματα γνώσεων», που δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν τον υποβιβασμό τους σε φιμωμένα σκλαβάκια της υγειονομικής δικτατορίας;
Οι ακροτελεύτιες αράδες του κειμένου περιέχουν το εξής μήνυμα:
«Η σεισάχθεια όμως ως πνευματική επανάσταση είναι δυνατή μόνον από αυτοσυνείδητα άτομα, είναι κατορθωτή μόνον από άτομα που ξεκόβουν από την αγέλη και τότε μόνον μπορεί να φέρη αποτέλεσμα, όταν ο αριθμός των αυτοσυνειδήτων ατόμων που ξεκόβουν από την αγελαία ζωή μεγαλώνει ημέρα με την ημέρα. Μόνον αυτή η σεισάχθεια ως πνευματική ατομική επανάσταση του καθενός μπορεί να μας βοηθήση να ξαναγυρίσωμε στις ρίζες μας, να ξαναβρούμε τον εαυτό μας, να αγαπήσωμε την απλότητα και την καθαρότητα του πνεύματος που έχει γεννήσει ο τόπος μας, να προστατεύσωμε τη γλώσσα μας από τη νόθευση που της γίνεται από τα μαζικά μέσα επικοινωνίας, δηλαδή από τα μαζικά μέσα του μονολόγου, ο οποίος πλήττει τόσο με την ασημαντότητά του τη νοημοσύνη του κοινού, ώστε το κοινό τούτο να καταφεύγη σε άλλα “αποκοιμιστικά” ή “διεγερτικά” μέσα, πράγμα που είναι το ίδιο, για να γλυτώση, αλλά υποδουλώνεται με άλλο τρόπο».
Αν ο Ι. Ν. Θεοδωρακόπουλος είχε λόγο να μιλά για νόθευση της γλώσσας μας, καθώς και για μαζικά μέσα μονολόγου που πλήττουν την νοημοσύνη του τηλεθεατή, μόλις μία επταετία μετά την επίσημη λειτουργία της τηλεόρασης εν Ελλάδι (23.2.1966), τότε αξίζει να προσπαθήσουμε να φανταστούμε τι θα έγραφε, και κυρίως τι θα πρότεινε, σήμερα που κάθε σπίτι έχει από δυο και τρεις τηλεοράσεις οι οποίες ακτινοβολούν σχεδόν νυχθημερόν, προβάλλοντας αμέτρητα εγκεφαλοκτόνα σκουπίδια συνοδευόμενα από πατριδοκάπηλη, εθνομηδενιστική, μισάνθρωπη και θρησκειοϋπονομευτική ρητορική, καθ’ υπαγόρευσιν των αργυρώνητων καναλαρχών!
Για να πάρουν την σκυτάλη οι δυστυχισμένες – δαιμονισμένες υπάρξεις που αναλαμβάνουν να …εκπουστεύσουν τα παιδιά μας.
Με την σφραγίδα της Action Aid, που στο παρελθόν συνδέθηκε άμεσα με την οικογένεια Μητσοτάκη.
Τα βλέπαμε να έρχονται…
Πλέον είναι εδώ!
«….Η (παρακάτω) δράση πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της περασμένης Πέμπτης 23 Ιουνίου στην Πλατεία Ναυαρίνου.
Μικρά παιδιά, όπως φαίνεται και στο φωτογραφικό στιγμιότυπο, ακούν παραμύθια από Drag Queens, που κάθονται μπροστά από την πολύχρωμη σημαία της ΛΟΑΤΚΙ….» (Πρώτο Θέμα)
Το ντοκιμαντέρ SODOM (εικόνες ακατάλληλες), ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ, μας είχε προειδοποιήσει. Τα στάδια είναι 5.
«….Πρόκειται για μια διαδικασία πολιτισμικής κατάκτησης 5 σταδίων.
Ξεκινάει με το αίτημα για ανοχή.
Άπαξ και πετύχουν οι γκει την ανοχή, δηλαδή το δικαίωμα να τους αφήνουν ήσυχους, μετά έρχεται η απαίτηση τους για αποδοχή που σημαίνει αναγνώριση ισοτιμίας.
Μετά έρχεται η εξύμνηση. Δηλαδή πρέπει όλοι να αποδεχτούν την ομοφυλοφιλία και να την προωθούν σαν κάτι καλό και πολύτιμο.
Μετά έρχεται η επιβεβλημένη συμμετοχή, πρέπει όλοι να συμμετέχουν στην γκέι κουλτούρα και …μετά…
…Έρχεται η τιμωρία όλων όσων διαφωνούν! …»
Τι μένει; Να έρθει ο Κύριος, να μας λυτρώσει από την φρίκη. Κανείς δεν θέλει να δει τα επόμενα επεισόδια.
Η Μαγεία, το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ και οι επικλήσεις στον πονηρό (σε λίγες μέρες η κορύφωση)!
Είναι ένα πολύ καλό βίντεο για να ενημερωθούν άτομα καλοπροαίρετα, τα οποία όμως ακόμα δεν έχουν καταλάβει ποιες δυνάμεις συγκρούονται. Για κάποιο λόγο μου έρχονται συνεχώς στο μυαλό οι προφητείες της γερόντισσας Μακαρίας (εδώ)
Όλα αυτά δεν είναι αφελείς και φολκλορικοί συμβολισμοί που κατ οικονομίαν μπορούμε να μεταφέρουμε και να παραλάσσουμε, αλλά τα όσια και τα ιερά μας
Νώντας...