Ὅποιος τηρεῖ τίς ἐντολές, ὁ Θεὸς ἐκπληρώνει κάθε προσευχή του. (ἅγιος Ἱουστῖνος Πόποβιτς)
(Ἀ επ. Ιω.3, 20-22) ὅτι ἐὰν καταγινώσκῃ ἡμῶν ἡ καρδία, ὅτι μείζων ἐστὶν ὁ Θεὸς τῆς καρδίας ἡμῶν καὶ γινώσκει πάντα. ἀγαπητοί, ἐὰν ἡ καρδία ἡμῶν μὴ καταγινώσκῃ ἡμῶν παρρησίαν ἔχομεν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ ὃ ἐὰν αἰτῶμεν λαμβάνομεν παρ᾿ αὐτοῦ ὅτι τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ τηροῦμεν καὶ τὰ ἀρεστὰ ἐνώπιον αὐτοῦ ποιοῦμεν.
«Ἐὰν καταγινώσκη ἡμῶν ἡ καρδία» μπροστὰ ἀπὸ τὸ μεγαλεῖο τοῦ ἄθλου τῆς θείας ἀγάπης, καὶ ἐὰν πεῖ στὸν ἑαυτό της μὲ ἐπίπληξη καὶ κατάκριση: ὄχι, ἐγὼ δὲν εἶμαι ἱκανὴ γιὰ τέτοια θεία ἀγάπη, πρέπει νὰ παρηγορηθοῦμε μὲ τὴν ἑξῆς σκέψη: «μείζων ἐστὶν ὁ Θεὸς τῆς καρδίας ἡμῶν καὶ γινώσκει πάντα». Ὡς μείζων θὰ δώσει στὴν μικρή μας καρδιὰ τὸ θάρρος καὶ τίς ἀπαραίτητες δυνάμεις γιὰ νὰ ἀντέξει στὸν αὐτοθυσιαστικὸ ἆθλο τῆς ἀγάπης ὡς παντογνώστης ὁ Θεὸς γνωρίζει πότε καὶ τί ” χρειάζεται νὰ δοθεῖ στὴν ἀνθρώπινη καρδιά, ὥστε μέσα της νὰ πληθαίνει ἡ θεϊκὴ ἀγάπη, («αὔξει τὴν αὔξησιν τοῦ Θεοῦ») καὶ νὰ καθοδηγεῖ τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ κατόρθωμα σὲ κατόρθωμα, ἀπὸ τὴν μία ἅγια ἀρετὴ στὴν ἄλλη. Ἀλλὰ ὅλα αὐτὰ ὁ Θεὸς τὰ δίνει μὲ τὴν προσευχή, δηλαδή, ὅταν ἡ ἀγάπη μᾶς προσευχοποιηθεὶ καὶ ἡ προσευχή της προστρέχει σὲ βοήθεια, ἐπειδὴ ἡ ἀγάπη ἰδιαίτερα μεγαλώνει καὶ τελειοποιεῖται μὲ τὴν προσευχή.
Ὅσο μεγαλύτερο τὸ πνεῦμα τῆς προσευχῆς στὸν ἄνθρωπο, τόσο τελειότερη καὶ ἡ ἀγάπη. Ὡς ἐκ τούτου τελειότατη ἀγάπη ἔχουν οἱ ἄνθρωποι τῆς συνεχοῦς προσευχῆς, δηλαδὴ οἱ Ἅγιοι. Εἶναι ἀληθὴς ὁ λόγος τοῦ ἀγ. Ἰσαὰκ Σύρου: «H ἀγάπη προέρχεται ἀπὸ τὴν προσευχή». Ναί, ἐκείνη λαμβάνεται διὰ τῆς προσευχῆς ἀπὸ τὸν Θεὸ ὡς τελειότατο δῶρο. Διότι «ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστὶν» καὶ δίνοντας τὴν ἀγάπη του στὸν ἄνθρωπο ὁ Θεὸς στὴν πραγματικότητα τοῦ δίνει τὸν ἴδιο του τὸν ἑαυτό. Στὴν θεϊκή, εὐαγγελικὴ ἀγάπη ὅλα ἐξαρτῶνται ἀπὸ τὴ θερμὴ προσευχὴ τῶν ἀγαπώντων.
Γι’ αὐτὸ ὁ ἅγιος Θεολόγος εὐαγγελίζεται: «παρρησίαν ἔχομεν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ o, ἐὰν αἰτῶμεν, λαμβάνομεν παρ αὐτοῦ, ὅτι τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ τηροῦμεν καὶ τὰ ἄρεστὰ ἐνώπιον αὐτοῦ ποιοῦμεν». Ὁ Θεὸς ἀνταποκρίνεται στὶς προσευχὲς τοῦ ἀνθρώπου, ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀνταποκρίνεται στὶς ἐντολές του: «Ἄκουσε τὸν Θεὸ στὶς ἐντολές του» λέει ὁ Ἅγιος Χρυσόστομος, «γιὰ νὰ ἀκούσει Ἐκεῖνος ἐσένα στὶς προσευχές σου». Ὁ ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος τηρεῖ τίς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ εἶναι πάντα καὶ σοφὸς καὶ διαρκὴς καὶ εἰλικρινὴς στὶς προσευχές: ξέρει τί πρέπει, πότε πρέπει καὶ πῶς πρέπει νὰ ζητᾷ κάτι ἀπ’ το Θεό. Πάντα πρέπει νὰ ζητᾷ μόνο ὅ,τι εἶναι χρήσιμο γιὰ τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς του, δηλαδὴ ὅ,τι εἶναι εὐαγγελικό, θεϊκό, ἀθάνατο, αἰώνιο. Ὁ ἅγιος Θεολόγος μας ἔχει πεί: τώρα ξέρουμε τὸ μυστικὸ τῆς προσευχῆς. Αὐτὸ βρίσκεται στὴν τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ. Ὁ εὐαγγελικὸς κανόνας εἶναι: “Ὅποιος τηρεῖ τίς ἐντολές, ὁ Θεὸς ἐκπληρώνει κάθε προσευχή του. Παράδειγμα: Ἐπειδὴ οἱ Ἅγιοι τηροῦν τίς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, γι’ αὐτὸ ὁ Θεὸς ἀνταποκρίνεται στὶς προσευχές τους, εἴτε βρίσκονται ἐκεῖνοι στὸν οὐρανό, εἴτε στὴ γῆ.
Πηγή: Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς, ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΩΝ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ ΑΓ. ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ, Εκδόσεις Ἑν Πλώ, σελ. 94-96
