Υποκινητές οδυνηρών εξελίξεων….

Κλιμακώνει ξεδιάντροπα τή στάση του τό ψευτοσυνοδικό διευθυντήριο τῆς Ἑλλαδικῆς Ἱεραρχίας (ὁνόματι ΔΙΣ μέσω…zoom), πάνω στό θέμα τῶν λίγων κληρικῶν πού διέσωσαν πρό ἡμερῶν τήν ἀλήθεια καί ἀρνήθηκαν να ὑποταχτοῦν καί στό ἔσχατο (ἀλλά προφανῶς ὄχι καί στερνό) βλάσφημο παραλήρημα: ἐκεῖνο τῆς…διημέρου Ἀναστάσεως.

Δυστυχῶς ὅμως τίποτε ἀπό αὐτά δέν μᾶς ἐκπλήσσει. Γιατί οἱ ἄνθρωποι αὐτοί δέν εἶναι πιά ἐπίσκοποι τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι δεσποτάδες, μέ τή χείριστη σημασία τοῦ ὅρου (ἐκείνη τοῦ πλέον μίζερου φαρισαϊσμοῦ καί μικρονοϊκά ἐγωκεντρικοῦ αὐταρχισμοῦ). Καί συνάμα παραμένουν ἀμετανόητοι, ἀδίστακτοι, σέ πρωτοφανῆ κατήφορο πλάνης καί ἀποστασίας. Ἀπωθώντας μέ τήν ἀπίστευτη συμπεριφορά τους ὅλο καί περισσότερο μακριά τους τούς πιστούς πού μένουν προσηλωμένοι στη Ἱερά Παράδοση καί ὄχι στίς – ὦν οὐκ ἔστιν οὔτε ἀριθμός, οὔτε καί τέλος – βλάσφημές τους κακοδοξίες, γίνονται ὑποκινητές καταστάσεων πού κανείς ὀρθόδοξος ποτέ δέν τίς ἐπιθυμοῦσε, ἀλλά τυγχάνει δυστυχῶς ξεκάθαρο πώς εἶναι μᾶλλον ἀναπόφευκτες πιά. Καί προφανῶς καί ἀναγκαῖες. Ζοῦμε ἄλλωστε δεδομένα σέ καιρούς γιά τούς ὁποίους γράφτηκε ὅτι θά χωρίσουν φίλοι ἀπό φίλους, γονεῖς ἀπό παιδιά, ἀδέλφια ἀπό ἀδέλφια, ἡ ἦρα ἀπό τό στάρι. Ἐπώδυνο καί θλιβερό ἀναμφίβολα. Ὅμως δέν γίνεται πλέον διαφορετικά. Οἱ μέρες πού κάποιοι θά ἐκβιάζονται καί θά διώκονται ἀπηνῶς, οἱ μέρες πού θά ψάχνουν κατακόμβες γιά νά προσευχηθοῦν ἤ θά κάνουν μέρες γιά νά βροῦν ὀρθόδοξο ναό νά λειτουργηθοῦν, εἶναι πολύ κοντά μας πλέον.