Παραίνεσις πρός νέους (Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου)
᾿Αγαπητά ἐν Κυρίω τέκνα.
Εἶναι γνωστόν τοῖς πᾶσι ὅτι τό ῾Ελληνικόν ἔθνος ἔχει τήν μεγαλυτέραν ἱστορίαν ἐκ πάντων τῶν ἐθνῶν. Τό Ελληνικόν ἔθνος εἶναι τό κατ᾿ ἐξοχήν ἔθνος ὅπερ ἔδωσε τά πρῶτα φῶτα τοῦ πολιτισμοῦ εἰς τόν τετραπέρατον κόσμον. Τό Ελληνικόν ἔθνος εἶναι ἐκεῖνο τό δποῖον ἐβλάστησε πρίν μέν Χριστοῦ τούς μεγαλυτέρους σοφούς τῆς οἰκουμένης, Πλάτωνας, Σωκράτας, ᾿Αριστοτέλεις κ.λ.π.· καί μετά Χριστόν τούς μεγίστους φωστῆρας τῆς Τρισηλίου Θεότητος, ᾿Αθανασίους, Βασιλείους, Γρηγορίους, Χρυσοστόμους, Φωτίους κ.λ.π. τούς μελιρρύτους ποταμούς τῆς σοφίας, τούς τήν κτίσιν πᾶσαν θεογνωσίας νάμασι καταρδεύσαντας.
Τό Ἑλληνικόν ἔθνος εἶναι τό ἔθνος ἐκεῖνο τό ὁποῖον ἐξέλεξεν ὁ Κύριος καί Θεός ἡμῶν μετά τόν ἐκλεκτόν λαόν τοῦ Ἰσραήλ, ὅστις φανείς ἀχάριστος καί ἀγνώμων περί τόν εὐεργέτην, Χριστοκτόνος καί Θεοκτόνος γενόμενος, ἀπώλεσε τήν εὐλογίαν καί ἔλαβε τήν κατάραν. Καί ἀντί τοῦ ἀχαρίστου τούτου λαοῦ, τῆς γενεᾶς ταύτης τῆς πονηρᾶς καί μοιχαλίδος, ἐξέλεξεν ὁ Κύριος τόν νέον Ἰσραήλ, δηλαδή τό Ελλην. ἔθνος. ῞Οτε οἱ ἀναβάντες εἰς ῾Ιεροσόλυμα ῞Ελληνες διά τήν ἑορτήν τοῦ Πάσχα ἐζήτησαν παρά τοῦ ᾿Αποστόλου Φιλίππου ἰδεῖν τόν ᾿Ιησοῦν, κατά τήν ἱεράν ἐκείνην στιγμήν, καθ᾿ ἥν ὅ τε Φίλιππος καί ᾿Ανδρέας παρουσίασαν τούς ῞Ελληνας εἰς τόν Θεάνθρωπον Ἰησοῦν, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός εἰδών τούς ῞Ελληνας εἶπεν· «Ἐλύληθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῇ ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου». ῎Οντως, ἀληθῶς ἀπό τῆς ὥρας ἐκείνης ἐδόξασεν ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός καί ἐξέλεξε τό Ελληνικόν ἔθνος ὡς λαόν του περιούσιον, ἀλλά καί ἐδοξάσθη ὑπ᾽ αὐτοῦ. Διότι, ὅτε μετά τήν ᾿Ανάστασιν τοῦ Σωτῆρος καί τήν τοῦ Παναγίου Πνεύματος ἐπιφοίτησιν, οἱ ῞Αγιοι Απόστολοι λαβόντες δύναμιν ἐξ ὕψους καί παραγγελίαν νά πορευθοῦν εἰς τόν κόσμον ἅπαντα νά κηρύξουν τό εὐαγγέλιον πάσῃ τῇ κτίσει, οἱ πρῶτοι οἱ ὁποῖοι ἐδέχθησαν τό εὐαγγέλιον καί ἠσπάσθησαν τόν Χριστιανισμόν ἦσαν ῞Ελληνες. Ἐν ᾿Αντιοχείᾳ, ἐν Αἰγύπτῳ, ἐν Πόντῳ, ἐν Βυζαντίῳ, ἐν Θράκῃ, ἐν Μακεδονίᾳ, ἐν ᾿Αχαΐᾳ, ἐν Κρήτῃ, ἐν Θεσσαλονίκῃ, ἐν ᾿Αθήναις, ἐν Κορίνθῳ καί παντοῦ ὅπου ἐκήρυξαν οἱ θεοκήρυκες καί θεόπνευστοι τοῦ Κυρίου ᾿Απόστολοι, οἱ πρῶτοι ὀπαδοί καί θιασῶται τοῦ Χριστιανισμοῦ ἦσαν ῞Ελληνες.
Τό Ελληνικόν ἔθνος οὐ μόνον ἠσπάσθη τόν Χριστιανισμόν, ἀλλά καί ἠγωνίσθη ὑπέρ τῆς διαδόσεως καί ἐπικρατήσεως τοῦ χριστιανισμοῦ. Τό Ελληνικόν ἔθνος ἀνέδειξε πλῆθος ἁγίων Μαρτύρων, ῾Ιερομαρτύρων, Ὁσιομαρτύρων, Νεομαρτύρων, ῾Ομολογητῶν καί Ὁσίων, ὅσον οὐδέν ἄλλο ἔθνος. Οἱ μεγάλοι μάρτυρες Γεώργιος, Δημήτριος, Θεόδωροι, Πολύκαρποι, Βλάσιοι, Ελευθέριοι, Χαραλάμπεις, ῎Ανθιμοι, κ.λ.π., καθώς καί οἱ νέοι ῾Ιερομάρτυρες καί Εθνομάρτυρες Γρηγόριος ὁ Ε΄ Κωνσταντινουπόλεως Πατριάρχης καί οἱ ἐπ᾽ ἐσχάτων Χρυσόστομος Μητροπολίτης Σμύρνης καί πλεῖστοι ἄλλοι ἦσαν Ἕλληνες. ᾿Αλλά καθώς εἰς ἕνα καρποφόρον χωράφιον πολλάκις ἀναφύονται ἄκανθοι καί τρίβολοι, αἵτινες, ἐάν μή ταχέως ἐκβληθοῦν, καθιστοῦν ἄγριον καί ἄκαρπον τό χωράφιον, τοιουτοτρόπως καί εἰς τό Ἑλληνικός ἔθνος ἀνεφύησαν κατά καιρούς, ὡς τρίβολοι καί ἄκανθοι, ἄνθρωποι ποταποί μέ ποταπά αἰσθήματα, ἄνθρωποι ὑπερήφανοι, ἀλαζόνες, βλάσφημοι, ἀσεβεῖς, ἀνόσιοι, ἀφιλοπάτριδες, ἄστοργοι, ἄσπονδοι, φθονεροί, προδόται, οἱ ὁποῖοι πολλά κακά ἐπεσώρευσαν εἰς τό ἔθνος ἡμῶν, ἀπ᾽ ἀρχάς καί ἄχρι τῶν ἡμερῶν μας, καί παρ᾽ ὀλίγον νά καταστήσουν το καρποφόρον ἔθνος – μῶν, τό ὁποῖον τόσα καί τόσα καρποφόρα καί θεόφυτα ἐβλάστησε φυτά μέ καρπούς ἀειθαλεῖς, ἄγριον καί ἄκαρπον. ῎Αλλ᾿ ἄς ἔχῃ δόξαν ὁ παντοδύναμος καί ὕψιστος Θεός καί Πατήρ ἡμῶν ὁ Οὐράνιος, ὅστις ἀπ᾿ αἰῶνος ἠγάπησε τήν ῾Ελλάδα καί προώρισεν αὐτήν διά νά ζήσῃ, ἤγειρε κέρας σωτηρίας ἡμῖν…
Εἶναι λίαν εὐχάριστον ἅμα καί θεάρεστον νά βλέπῃ τις τά τέκνα τῆς γλυκυτάτης μας πατρίδος συνηνωμένα και συναδελφωμένα μέ ἕνα πρόγραμμα καί ἕνα σκοπόν ἅγιον καί μέ ἐνθουσιασμόν ἱερόν νά ἐργασθοῦν ὁμοθύμως ὑπέρ τῆς εὐτυχίας καί εὐδαιμονίας αὐτῆς.
Ὑπό τοῦ Θεοῦ ἐμπνευσθείς καί φωτισθείς ὁ Κυβερνήτης ἡμῶν ἵδρυσε τήν ἐθνικήν νεολαίαν πρός καταπολέμησιν τοῦ ἀθέου κουμουνισμοῦ, ὁ ὁποῖος τήν μέν σημαίαν τῆς ἐπαναστάσεως ὠνόμαζε κουρελόπανον, τήν δέ ἁγίαν μας θρησκείαν ὄπιον, ὑβρίζων ἀναιδῶς τούς γενναίους προγόνους ἡμῶν, τούς ἥρωας τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως, τούς ἐλευθερωτάς τῆς πατρίδος ἡμῶν· ὁ ἄθεος κουμουνισμός ἠθέλησε ἀκόμη νά εἰσαγάγῃ εἰς τήν πίστιν ἡμῶν τήν ἁγίαν, τήν ἀπιστίαν, καί εἰς τήν ὡραῖαν καί δεδοξασμένην πατρίδα μας, τήν διαφθοράν, τόν ἐκφυλισμόν καί τήν ἀκολασίαν.
῎Αλλ᾿ εἰς τό λαμπρόν τοῦτο καί θεάρεστον ἔργον τοῦ καλοῦ Κυβερνήτου μας ὀφείλομεν πάντες να συνδράμωμεν καί λαός καί κλῆρος, καὶ ἄνδρες καί γυναῖκες, καί μικροί και μεγάλοι καί πάσης τάξεως, ἡλικίας και καταστάσεως ἄνθρωποι. Ο Ιερός κλῆρος ὅστις ἀνέκαθεν εἰς τοὺς γενναίους ὑπὲρ τῆς πίστεως καί πατρίδος ἱερούς ἀγώνας ἦτο πρωτοπόρος, πρωταγωνιστής και πρωταθλητής, σήμετον δι᾿ ἐμοῦ τοῦ ἐλαχίστου τῶν ἱερέων καί Πνευματικοῦ πατρός σᾶς προσφέρει τρία ὅπλα ἀκαταμάχητα, ἰσχυρότατα καί κραταιότατα. Τὸ πρῶτον ὅπλον εἶναι ἡ ἀγάπη, τό δεύτερον ἡ πίστις καί τό τρίτον ἡ ἐλπίς. Διὰ τῶν τριῶν τούτων ὅπλων, ἀγαπητά μου καί περιπόθητα τέκνα, θα νικήσετε, θα καταβάλετε καί θά συντρίψετε πάντα ἐχθρόν καί πολέμιον, δρατόν καί ἀόρατον.
Μὲ αὐτά τα τρία ὅπλα, οἱ ἔνδοξοι τοῦ Κυρίου μαθηταί καί ἀπόστολοι, μέ τήν ἀγάπην πρός τόν Θεόν, τήν ἀγάπην πρός τόν πλησίον, πρός ἀλλήλους͵ ἀκόμη καί πρός τούς ἐχθρούς των, μέ τήν πίστιν τὴν ἁγίαν, τήν θερμήν, τήν στεράν καί ἀκλόνητον, καί μέ τήν πρός τόν Θεόν βεβαίαν καί ἀσφαλῆ ἐλπίδα, ἐξεστράτευσαν ἐκ τῆς ῾Ιερουσαλήμ, μέ πρόγραμμα καί σκοπόν νά ὑποτάξουν τήν οἰκουμένην εἰς τόν Χριστιανισμόν. Καί τό κατώρθωσαν 12 μόνον τόν ἀριθμόν, καί ἄλλοι 70, τό ὅλον 82. Καί πῶς τόσον ὀλίγοι κατώρθωσαν τοιοῦτον ὑπεράνθρωπον ἔργον; διά τῶν ὅπλων; οὐχί· διότι ὁ διδάσκαλος καί ἀρχηστράτηγός των δέν τούς ἐπέτρεπε νά κρατοῦν εἰς τάς χεῖρας μήτε ράβδον, μήτε πήραν. Διά χρημάτων; οὐχί· διότι τούς παρήγγειλε νά μή ἀποκτήσουν χρυσόν, ἤ ἄργυρον, μήτε χαλκόν. Διά τῆς σοφίας καί τῆς ἐπιστήμης; οὐχί· διότι οἱ περισσότεροι ἐξ αὐτῶν ἦταν ἀγράμματοι ἁλιεῖς (ψαράδες). Διά τίνος μέσου τό κατώρθωσαν; Διά τῶν ἀνωτέρω τριῶν ὅπλων τῆς ἀγάπης, τῆς πίστεως καί τῆς ἐλπίδος· δι᾿ ὅ καί καυχώμενοι ἔλεγον· «αὕτη ἐστίν ἡ νίκη ἡ νικήσασα τόν κόσμον, ἡ πίστις ἡμῶν».
Μέ αὐτά τά τρία ὅπλα τά πνευματικά, τήν ἀγάπην, τήν πίστιν καί τήν ἐλπίδα, παρά μέ πολεμικά καί ὑλικά ὅπλα οἱ γενναῖοι πρόγονοι ἡμῶν τό 1821 κατώρθωσαν μία δράξ ἀνδρῶν νά ἐπαναστατήσῃ ἐναντίον μίας μεγάλης αὐτοκρατορίας, τήν ὁποίαν τότε ἔτρεμε ὁλόκληρος ἡ Εὐρώπη, καί νά μᾶς χαρίσῃ τόν καθαρόν ἀέρα τῆς ἐλευθερίας, τόν ὁποῖον ἤδη ἀναπνέομεν.
Μέ αὐτά τά τρία ὅπλα καί σεῖς, ἀγαπητά μου τέκνα, πρῶτον μέ τήν ἀγάπην τήν ὁλόψυχον καί ὁλόκαρδον πρός τόν Παντοδύναμον Θεόν καί Οὐράνιον Πατέρα· τήν ἀγάπην τήν γνησίαν, τήν καθαράν καί ἄδολον πρός ἀλλήλους, πρός τήν πατρίδα, τόν σεπτόν ἡμῶν ῞Ανακτα, τόν Κυβερνήτην καί πρός πάντας. Δεύτερον μέ τήν πίστιν τήν θερμήν, στερεάν καί ἀκλόνητον πρός τόν Θεόν, πρός τήν θρησκείαν, πρός τήν πατρίδα, πρός τόν βασιλέα, πρός τάς ἱεράς μας παραδόσεις, καί τρίτον μέ τήν βεβαίαν ἐλπίδα, ὅτι πᾶν ὅ,τι θελήσετε καλόν θά τό κατορθώσητε καί ὅ,τι ζητήσετε ἀπό τόν οὐράνιόν μας Πατέρα καί Θεόν θά τό ἀποκτήσετε ἀρκεῖ νά εἶναι πρός τό συμφέρον.
Μέ αὐτά τά τρία πνευματικά ὅπλα ἡ ῾Αγία μας Ἐκκλησία, δι᾿ ἐμοῦ τοῦ ταπεινοῦ καί εὐτελοῦς, σᾶς προσφέρει καί σᾶς καθοπλίζει, διά νά δυνηθῆτε νά ἐπιτελέσετε μεγάλα, ἔνδοξα καί θαυμαστά ἔργα. Θά τιμήσετε, θά δοξάσετε, θά μεγαλύνετε καί θά καταστήσετε ἔνδοξον καί λαμπράν τήν γλυκείαν μας πατρίδα, θά ἀφήσετε ὄνομα ἔνδοξον καί ἀθάνατον εἰς τάς μετά ταῦτα γενεάς, καί θά λάβετε τόν ἀμαράντινον στέφανον ἐν οὐρανοῖς παρά τοῦ Παντοκράτορος Θεοῦ καί Βασιλέως τῶν ὅλων. ᾿Ανάγκη ὅμως καί νά κοπιάσετε («τά γάρ καλά κόπῳ κτῶνται καί πόνῳ κατορθοῦνται»), «σύν ᾿Αθηνᾷ καί χεῖρα κίνει». Οἱ μπολσεβίκοι τῆς Ρωσίας, καί οἱ ἐρυθροί τῆς ῾Ισπανίας, διότι στεροῦνται τῶν ὅπλων τῆς ἀγάπης, τῆς πίστεως καί τῆς ἐλπίδος, κατέστησαν ἀθλίας καί δυστυχεῖς τάς πατρίδας των. Ἐβεβήλωσαν καί ἐμόλυναν τούς ἱερούς ναούς καί τά ἅγια θυσιαστήρια, κατέσφαξαν ἀγρίως καί ποικιλοτρόπως ἐβασάνισαν καί ἐθανάτωσαν μυριάδας ἀνευθύνων κληρικῶν καί λαϊκῶν. ῎Εχυσαν ποταμούς αἱμάτων ἀθώων καί θά ἀφήσουν εἰς τάς μετά ταῦτα γενεᾶς στίγμα καί αἰώνιον ἀνάθεμα τῆς φαυλότητος, τῆς κακίας καί μοχθηρίας των.
᾿Αλλά «πᾶσα φυτεία ἣν οὐκ ἐφύτευσεν ὁ Οὐράνιος Πατήρ ἐκριζωθήσεται». Ὁ μπολσεβικισμός καί ὁ κομμουνισμός είναι φυτεία τοῦ σατανᾶ, διότι στερεῖται τῆς ἀγάπης, τῆς πίστεως, τῆς ἐλπίδος, ἑπομένως ταχέως θά ἐκριζωθῇ.
Οἱ ἐρυθροί τῆς Ἱσπανίας ἤρχισαν νά ξεκλονίζωνται καί νά ἐκριζοῦνται· τήν ὁμοίαν τύχην θά ὑποστοῦν συντόμως καί οἱ τούτων ἀδελφοί ἄθεοι μπολσεβίκοι τῆς Ρωσίας. ῎Ας καυχῶνται ὅσον θέλουν, «πᾶσα φυτεία, ἣν οὐκ ἐφύτευσεν ὁ Οὐράνιος Πατήρ ἐκριζωθήσεται». Ὑμεῖς, ὦ τέκνα μου ἀγαπητά, ἐστέ φυτεία τοῦ Οὐρανίου μας Πατρός Θεοῦ, ὡς ἄνθη εὐώδη καί δένδρα ἀγλαόκαρπα, μέ τήν εὐωδίαν τῶν ἀρετῶν σας καί μέ τούς καρπούς τῶν καλῶν σας ἔργων μέλλετε (ἄν θέλετε) νά εὐωδιάσετε καί νά ὠφελήσετε ὄχι μόνον τήν πατρίδα μας ἀλλά καί τήν ὑφήλιον ἅπασαν.
Προσέξατε ὅμως, μή φυτρώσουν εἰς τήν καλήν ταύτην φυτείαν ἄκανθοι καί τρίβολοι. Ἐάν τις εἰς τήν φυτείαν φανεῖ φθονερός, δόλιος, ἀσεβής, βλάσφημος, ἄπιστος, προδότης, φαῦλος, αἰσχρός, ἐἀν δέν διορθοῦται, ἄς ἐκριζοῦται ὡς ἄκανθα, καί ἄς ἀποβάλλεται καί ἄς χωρίζεται ὡς ψωραλέον πρόβατον, ἵνα μή μεταδώσῃ τήν λύμην καί εἰς ἄλλους. Μικρά ζύμη ὅλον τό φύραμα ζυμεῖ. Ὑμεῖς ἐστέ μικρά ζύμη· ἐάν κατασταθῆτε ζύμη καλή, ζύμη ἀληθείας, εἰλικρινείας, ταπεινοφροσύνης, δικαιοσύνης, πίστεως, ἀρετῆς, ἐγκρατείας, σωφροσύνης, ὑπομονῆς, ἀγάπης, φιλαδελφίας, ὅλον τό φύραμα, τουτέστιν, ὅλον τό ἔθνος, σύν τῷ χρόνῳ, θά τό καταστήσετε καλήν ζύμην.
Εὔχομαι ὅπως ἡ χάρις τοῦ Παντοδυνάμου Θεοῦ καί Πατρός, ἐνισχύση, ἐνδυναμώση, κραταιώση, ὁδηγήση καί φωτίσῃ τάς ψυχάς, τάς διανοίας καί καρδίας ὑμῶν εἰς τόν καλόν τῆς ἀρετῆς ἀγῶνα καί λάμψουν τά καλά σας ἔργα ὡς ἥλιος εἰς τά πέρατα τῆς Οἰκουμένης, ἵνα βλέποντες οἱ ἄνθρωποι δοξάσουν τόν Πατέρα τόν ἐν Οὐρανοῖς. Καί ἴδωμεν πάντες ἡμέρας ἀγαθάς, ἴδωμεν τήν πατρίδα μας δεδοξασμένην καί τετιμημένην, τήν πίστιν μας αὐξανομένην καί κραταιουμένην, καί γίνωμεν οἱ πάντες μία ποίμνη μέ ἕνα ποιμένα τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, τόν ἀληθῆ καί καλόν ποιμένα, τόν ἀρχηγόν καί θεμελιωτήν τῆς πίστεως ἡμῶν· οὗ ἡ δόξα, τό κράτος, ἡ τιμή καί ἡ προσκύνησις εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ᾿Αμήν.
σ. 72-76 – Όσιος Φιλόθεος Ζερβάκος Β’ (Ορθόδοξος Κυψέλη)
