Αρχ. Αμερικής Ελπιδοφόρος: Δεν είναι ο τρόπος της μετάληψης αλλά η ίδια η Θεία Κοινωνία που μας σώζει και μας χαρίζει αιώνια ζωή. (01.06)

Αρχ. Αμερικής Ελπιδοφόρος: Δεν είναι ο τρόπος της μετάληψης αλλά η ίδια η Θεία Κοινωνία που μας σώζει και μας χαρίζει αιώνια ζωή.

Ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής κ.κ. Ελπιδοφόρος, πρόσφατα, έδωσε απαντήσεις σε διάφορα ερωτήματα των πιστών (της Αμερικής). Το κομμάτι το οποίο ο ίδιος ξεχώρισε, ώστε να προβληθεί από τις σελίδες του στα κοινωνικά δίκτυα, ήταν το παρακάτω:

What is more important for all of us? The Communion, the Body and Blood of our Lord Jesus Christ, or the way we receive the Body and Blood? The answer is easy. It’s not the way. It’s the Communion itself that saves us and gives us Eternal Life. pic.twitter.com/wK0tozz4Sr

— Elpidophoros (@Elpidophoros) June 1, 2020

“Τι είναι πιο σημαντικό για όλους μας; Η Θεία Κοινωνία, το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού ή ο τρόπος που μεταλαμβάνουμε το Σώμα και το Αίμα Του; Η απάντηση είναι απλή. Δεν είναι ο τρόπος της μετάληψης, αλλά η ίδια η Θεία Κοινωνία που μας σώζει και μας χαρίζει αιώνια ζωή.” 

Ολόκληρη η στιχομυθία του βίντεο, σε μετάφραση.

Ερώτηση Πρεσβυτέρας Nicole:

Οι ενορίτες ανησυχούν για το πώς διανέμεται η Θεία Κοινωνία με ένα κοινό κουτάλι (λαβίδα). Είναι αυτό κάτι που θα αλλάξει έστω και προσωρινά;

Απάντηση Αρχιεπισκόπου Αμερικής Ελπιδοφόρου:

Αυτή είναι μια πολύ δύσκολη, αλλά την ίδια ώρα πολύ σημαντική συζήτηση. Ειμαι σιγουρος πως ολοι ξερετε, οτι ήδη άνοιξα αυτή τη συζήτηση, για την μία, κοινή, λαβίδα*.

Έκανα μια πολύ απλή ερώτηση. Τι είναι πιο σημαντικό για εμάς; Η (Θεία) Κοινωνία, το σώμα και το αίμα του Κυρίου και Σωτήρα μας, ή ο τρόπος που λαμβάνουμε το σώμα και το αίμα;

Νομίζω η απάντηση είναι εύκολη. Δεν είναι ο τρόπος, είναι η ίδια η Θ. Κοινωνία που μας σώζει και μας δίνει αιώνιο ζωή. Οπότε, το οτιδήποτε άλλο, όπως η κοινή λαβίδα, ή ό,τι δοκίμασε η εκκλησία, ακόμα και στα τελευταία χίλια χρόνια, μπορεί να αλλάξει.  Ακόμα και προσωρινά ή όχι προσωρινά. Αυτή η παράδοση, της κοινής λαβίδας, δεν είναι κάτι που αποφασίζεται από οποιαδήποτε Οικουμενική Σύνοδο ή (τοπική) Σύνοδο των Ορθοδόξων Εκκλησιών, στην ιστορία της εκκλησίας. Είναι μια πρακτική που έχει αποδειχθεί πολύ αποτελεσματική, πολύ πρακτική, πολύ ευπρόσδεκτη και γι ‘αυτό ήταν ευρέως διαδεδομένη, χωρίς καμία προσπάθεια και χωρίς κανέναν να επιβάλει ή να υποχρεώσει τους πιστούς να χρησιμοποιήσουν την κοινή λαβίδα.

Και στην πραγματικότητα όλοι γνωρίζουμε ότι το σημαντικό είναι ότι λαμβάνουμε, ότι όλοι κοινωνούμε, από το κοινό Ποτήριο, όχι από το ένα κοινό κουτάλι. Και υπάρχουν κάποιες ανησυχίες ότι ίσως αυτό το κουτάλι, το κοινό κουτάλι, μπορεί να παρουσιάσει κάποια προβλήματα υγείας στους ενορίτες μας ή μερικοί άνθρωποι αισθάνονται ότι δεν είναι άνετα με αυτόν τον τρόπο. Γιατί πρέπει να κρατήσουμε αυτούς τους ανθρώπους μακριά από την Θ. Κοινωνία, μόνο λόγω της κοινής λαβίδας;

Γι’ αυτό αποφάσισα, έπειτα από συζήτηση με τους αδελφούς και  μητροπολίτες μου, στην Ιερά επαρχιακή σύνοδο, ότι πρέπει να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν για να κρατήσουμε τους πάντες στην Θεία Κοινωνία. Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Εάν υπάρχουν ενορίες, ή άνθρωποι και πιστοί ανάμεσά μας, που δεν αισθάνονται πλέον άνετα με το ένα κοινό κουτάλι, ίσως μπορούμε να διατηρήσουμε την παράδοση του κουταλιού, αλλά (μπορούμε) να να έχουμε πολλά μεταλλικά (κουτάλια/λαβίδες). Το ίδιο κουτάλι, πολλές φορές, και να το χρησιμοποιήσουμε ξεχωριστά για κάθε ενορίτη που επιθυμεί να λάβει την Θεία Κοινωνία από ένα ξεχωριστό κουτάλι και μετά καθαρίζουμε όλα αυτά τα κουτάλια και τα χρησιμοποιούμε ξανά. Δεν είναι κουτάλια που μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο μία φορά. (Σημείωση: Εκείνος τα λέει έτσι, μπερδεμένα) Το ίδιο κουτάλι μέχρι σήμερα και αυτό διασφαλίζει, τόσο, πρώτα την παράδοση, είναι μια μακρά παράδοση, τον τρόπο μετάδοσης της Θ. Κοινωνίας με ένα κουτάλι. Είναι μια πολύ μακρά παράδοση.

Aκόμη και για μένα είναι τόσο δύσκολο να προσαρμοστω σε έναν νέο τρόπο μετάδοσης της Θείας Κοινωνίας. Για όλους, για όλους μας, εννοώ ότι δεν είμαι έξω από όλα αυτά, είμαι μέσα σε αυτά και μαζί σας, αλλά ταυτόχρονα, πρέπει να προσφέρουμε μια εναλλακτική λύση, στους πιστούς που δεν νιώθουν άνετα και δεν είναι μυστικό ότι οι νεότερες γενιές, πάντοτε, ακόμη και πριν από αυτήν την πανδημία, είχαν πρόβλημα με την πρακτική της κοινής λαβίδας.  Όχι με την ίδια την λαβίδα , αυτή καθ’ αυτήν, αλλά την κοινή λαβίδα.

Ο νέος τρόπος που δίνουμε είναι μια εναλλακτική λύση για τους πιστούς μας, δεν είναι κάτι που επιβάλλεται, αλλά είναι μια επιλογή. Και όπου βλέπουμε ότι αυτή η νέα πρακτική και νέα ιδέα είναι ευπρόσδεκτη από εσάς, τους ανθρώπους, τότε θα εξαπλωθεί χωρίς καμία πίεση ή χωρίς νέες κατευθύνσεις, από την πλευρά του Αρχιεπισκόπου ή της Ιεράς Επαρχιακής Συνόδου. Είναι λοιπόν ένα τεστ, για να δούμε πόσο ευπρόσδεκτη είναι αυτή η νέα πρακτική από τους πιστούς μας και αν αποδειχθεί (ευπρόσδεκτη), τότε θα εξαπλωθεί χωρίς καμία άλλη ειδοποίηση από την πλευρά μας.

Για την μετάφραση: Χρήστος Βλαμάκης, orthopraxia.gr